ตอนที่34 หลังจากแม่ของลูกหว้าออกจากโรงพยาบาล ซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลากว่าหนึ่งเดือนแล้ว แม่กับลูกตาลน้องสาวของลูกหว้าเลือกที่จะกลับไปอยู่บ้านเกิดที่ต่างจังหวัด ตอนแรกเจไดจะซื้อบ้านให้แม่ของเธออยู่ที่กรุงเทพ แต่แม่ของเธอเลือกที่จะกลับไปอยู่ที่ร้อยเอ็ดบ้านเกิด เจไดเลยเลือกซื้อบ้านให้กับแม่ของเธออยู่ในตัวจังหวัด เวลาเจ็บไข้ได้ป่วยจะได้ไม่ต้องเดินทางไกล ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ไปไหนมาไหนเจไดแทบจะมีลูกหว้าติดสอยห้อยตามตลอด แทบจะไม่ให้เธอออกห่างจากตัวเลยก็ว่าได้ และเขาเองก็ไม่อยากให้เธออยู่แต่ในห้องเพราะกลัวว่าเธอจะเบื่อ วันนี้ก็เช่นกันเขามาทำงานที่บ่อนคาสิโนก็มีเด็กสาวติดสอยห้อยตามมาด้วย “เบื่อไหมที่ต้องมานั่งคอยพี่เวลาทำงาน?” เจไดถามขึ้นเมื่ออีกคนทำหน้าตาท่าทางที่ดูเบื่อหน่าย “เบื่อค่ะ หนูขอออกไปเดินเล่นข้างนอกได้ไหมคะ” “ไม่ได้!!” เขาตอบเสียงห้วนๆ ก่อนเธอจะมีสีหน้าที่ดูเจื่อนลงทันที เธอรู้สึกเบื่อเซ็งที่วันๆแทบจะไม่ได้ออกไปไหนเลย และถึงแม้ไปไหนเธอก็จะมีคนของเขาคอยเดินตามตลอดยิ่งทำให้เธอรู้สึกเบื่อหน่ายมากขึ้นไปอีก “จะไปไหนก็ไม่ได
ตอนที่35 รถสปอร์ตคันหรูได้ขับเข้ามาด้วยความเร็วก่อนจะเหยียบเบรคเสียงดัง เอี๊ยดดดดดดดดด!! หลังจากนั้นชายหนุ่มหล่อรูปร่างสูงโปร่งจึงเปิดประตูลงมาจากรถและก้าวขายาวๆเดินเข้ามาในคฤหาสน์หลังโตอย่างคุ้นเคย “ทำอะไรอยู่ครับคุณแม่” จินตะพูดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาภายในบ้านก็เหลือบไปเห็นผู้เป็นแม่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงโซฟา “อ้าวตาจิน ไหนว่าจะแวะไปหาพี่แกแล้วทำไมถึงกลับมาเร็วจังละลูก” คุณหญิงสุดารัตน์ถามขึ้นเมื่อเห็นลูกชายคนเล็กเดินเข้ามาในบ้าน จินตะกลับมาทำธุระที่เมืองไทยได้สองวันแล้ว และก็ได้ฟังเรื่องราวของว่าที่พี่สะใภ้จากผู้เป็นแม่ ทำให้จินตะเองรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากที่พี่ชายของเขาได้ประกาศที่บริษัทว่ามีแฟนแล้ว และยิ่งได้ฟังเรื่องราวของเด็กสาวจากผู้เป็นแม่ก็ยิ่งทำให้เขาอยากจะรู้จักเธอมากขึ้น จนกระทั่งได้แอบตามดูพี่ชายกับว่าที่พี่สะใภ้ เขาเลยนึกสนุกอยากจะแกล้งพี่ชายเจ้าอารมณ์อย่างเจไดเล่นๆ วันนี้เลยสบโอกาสได้เจอเด็กสาวซึ่งกำลังนั่งทานก๋วยเตี๋ยวอยู่บริเวณข้างทางซึ่งเป็นเส้นทางไปที่บ่อนคาสิโนของพี่ชายเขาพอดี เขาจึงถือโอกาสเข้าไปทักทายเธอ “ผมยังไม่เจอพี่เจเลยครับ เจอก็แต่…ว่าที่พี
ตอนที่36 ลูกหว้ากลับมาอาบน้ำผัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวออกไปกินหมูกระทะกับเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอ แต่กว่าเธอจะเตรียมตัวเสร็จก็โดนคนตัวโตรังแกจนแทบจะหมดเรี่ยวหมดแรง เจไดขับรถมาส่งลูกหว้าที่ร้านหมูกระทะตามที่เธอได้นัดกันกับเพื่อนเอาไว้ ก่อนเขาจะขับรถออกไปโดยปล่อยให้เธอมีเวลาเป็นส่วนตัวกับเพื่อนสองคน “คุณเจไดเขาไม่มากินหมูกะทะกับพวกเราเหรอ” กฐินถามขึ้นเมื่อแฟนของเพื่อนได้ขับรถออกไปแล้ว “เขาไม่กินของพวกนี้หรอก” “อืม งั้นเราไปหาที่นั่งกันเถอะ” กฐินพูดขึ้นพลันสอดส่ายสายตามองหาที่นั่ง ก่อนพวกเธอจะเลือกโต๊ะริมสุด “ขอฉันนั่งร่วมโต๊ะด้วยคนได้ไหม เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง” จู่ๆเสียงของใครบางคนก็เอ่ยขึ้นมาจากทางด้านหลัง ทำให้กฐินและลูกหว้าได้แต่ยืนนิ่งอึ้งและทำหน้างงๆให้กับผู้มาใหม่ “คุณนั่นเอง คุณมาได้ยังไงคะ?” ลูกหว้าถามขึ้นด้วยความสงสัยเมื่อบุคคลแปลกหน้าที่เธอเจอเมื่อช่วงกลางวันดันมาโผล่ที่ร้านหมูกระทะได้ “นี่แกรู้จักเขาเหรอยัยหว้า?” กฐินเอ่ยแทรกขึ้นด้วยความสงสัยว่าผู้ชายแปลกหน้าคนนี้คือใคร “ไม่รู้จักเหมือนกัน” เธอตอบเพื่อนไปตา
ตอนที่37 ลูกหว้าใส่ชุดคลุมอาบน้ำมัดผมเกล้าม้วนไว้ตรงกลางหัวพร้อมกับเดินเข้ามาข้างในห้องน้ำ เธอเข้าไปหยุดยืนอยู่ข้างๆอ่างอาบน้ำที่คนตัวโตกำลังนอนแช่น้ำอุ่นอยู่อย่างสบายอารมณ์ ก่อนเขาจะเงยหน้าขึ้นมามองและสบตาเธอที่กำลังเอาแต่จดจ้องใบหน้าเขาเขาอยู่ “หนูทำอะไรผิดหรือเปล่าคะ?” ลูกหว้าตัดสินใจพูดขึ้นทำลายความเงียบ เพราะเธอเองไม่รู้จะทำตัวยังไงเมื่ออีกคนทำเหมือนเธอเป็นธาตุอากาศทั้งๆที่เธอเองไม่ได้ทำอะไรผิด “เธอก็รู้ว่าเธอทำอะไรอยู่” “หนูไม่รู้จริงๆค่ะว่าหนูทำอะไรผิด แต่ถ้าหนูผิด หนูขอโทษนะคะ” เธอพูดขึ้นมาเบาๆพร้อมกับทำหน้าเศร้าๆ เพราะเธอไม่รู้จริงๆว่าทำอะไรผิดไป เธอไม่เคยให้เบอร์ผู้ชายคนนั้นเลยด้วยซ้ำ แต่เธอไม่รู้จริงๆว่าผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นไปเอาเบอร์ของเธอมาจากไหน “เธอก็ทำให้พี่หายโกรธเธอสิ เธอทำได้ไหมล่ะ?” ลูกหว้าได้แต่ยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง เธอเองพอจะรู้ว่าเขาต้องการอะไร ก่อนเธอจะค่อยๆปลดเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วถอดมันออกลงมากองกับพื้น ร่างงดงามเปลือยเปล่าที่เขาหลงใหลได้ปรากฎต่อสายตาของเขา และนั่นก็ทำให้เจ้ามังกรยักษ์ของเขาที่เคยสงบนิ่ง ตอนนี
ตอนที่38 ณ บ่อนคาสิโนxx รถสปอร์ตหรูขับเข้ามาในบ่อนคาสิโนด้วยความเร็ว ก่อนร่างสูงโปร่งกำยำจะลงจากรถและก้าวขายาวๆเข้าไปด้านในอย่างรีบร้อน “นายน้อยจะให้ผมพาตัวเธอเข้ามาเลยไหมครับ?” เพทายลูกน้องคนสนิทถามขึ้นเมื่อเจ้านายหนุ่มเดินเข้ามา “อืม พาเข้ามาได้เลย” “ครับนายน้อย” เพทายลูกน้องคนสนิทก้มหัวลงเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกไปจัดการตามที่เจ้านายสั่ง เวลาผ่านไปเพียงไม่นานเพทายก็ผู้หญิงสาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาพบผู้เป็นเจ้านายที่ห้องทำงาน ก๊อก ก๊อก ก๊อก!! เสียงเคาะประตูดังขึ้นเพื่อเป็นการขออนุญาตจากเจ้าของห้อง ก่อนเจ้าของเสียงทุ้มเข้มจะเอ่ยอนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้ามาได้ “เข้ามา!” “เธอมาแล้วครับนาย” เพทายเอ่ยขึ้นก่อนใบฟน้าคมสันของเจ้านายหนุ่มจะเงยหน้าขึ้นมา และก็พบกับหญิงสาวหน้าตาดีคนหนึ่ง อัญชัญ หญิงสาวสวยวัย25ปี เธอเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของลูกหนี้รายสำคัญของเขา ซึ่งเป็นอดีตเศรษฐีพันล้านที่ตอนนี้ล้มละลายและติดหนี้การพนันมากมาย จนตอนนี้ไม่มีอะไรที่จะสามารถเอามาผ่อนปรนหนี้สินที่ตนเองนั้นก่อขึ้นไว้ได้นอกจากลูกส
ตอนที่ 39 “เธอพร้อมที่จะทำงานของเธอให้คุ้มค่ากับหนี้ห้าสิบล้านของพ่อเธอแล้วใช่ไหม” เขาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ค่ะ อัญชัญพร้อมเสียว...ตั้งนานแล้ว” หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงกระเส่าประกอบกับท่าทางอันยั่วยวนสุดฤทธิ์ “แหกขาเธอออก!! อยากโดนท่อนเอ็นของฉันเต็มทนแล้วไม่ใช่รึไง!” “เข้ามาเลยค่ะ” หญิงสาวอ้าขาให้กางออกทันที มือเรียวสวยแหวกกลีบดอกไม้สีแดงก่ำของเธอออกอย่างเชื้อเชิญ ก่อนเขาจะจับท่อนเอ็นอันแข็งแกร่งที่สวมถุงยางขนาดไซส์พิเศษไว้รออยู่ก่อนแล้ว กระแทกเข้าไปในโพรงสวาทของเธอทันทีโดยไม่ได้เล้าโล้มปรนเปรอ ตั่บ ตั่บ ตั่บ!! เสียงกระแทกอันหยาบโลนดังระงมไปทั่วห้อง เขาตอกอัดสนองความต้องการของตัวเขาเองอย่างหนักหน่วง อัดกระแทกท่อนเอ็นใหญ่ยาวของเขาใส่รูสวาทของเธออย่างไม่ยั้ง กระแทกแต่ล่ะทีทำเอาหญิงสาวจุกไปจนถึงมดลูก ปึ่ก ปึ่ก ปึ่ก !! “อ่ะ อ๊าาาาา สะ เสียวค่ะ อ๊า อัญชัญเสียว อร๊ายย!” “หึ!” เขาแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ เธอมันก็แค่ผู้หญิงร่านสวาท สวยดูดีแค่ภายนอกแต่ข้า
ตอนที่40 ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนี่ง “คนไข้เป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ” จินตะถามขึ้นเมื่อคุณหมอได้ตรวจร่างกายคนไข้เสร็จแล้ว “ไม่ทราบคุณเป็นอะไรกับคนไข้ครับ” “เอ่อ ผมเป็นญาติเธอครับ พอดีเธอเป็นพี่สะใภ้ผม” “ภายนอกไม่เป็นอะไรมากจะมีก็แค่แผลถลอกตามตัวอยู่นิดหน่อย แต่ต้องระมัดระวังให้มากกว่านี้นะครับเพราะคนไข้ตั้งท้องได้สองเดือนกว่าๆแล้ว ถ้าเกิดเป็นลมและล้มหมดสติไปแบบนี้บางรายอาจจะแท้งได้ครับ เพราะอายุครรภ์ของคนไข้ยังอ่อนอยู่และต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ ที่สำคัญร่างกายของคนไข้ก็อ่อนเพลียมากอาจจะเป็นเพราะพักผ่อนน้อย ยังไงหมอก็ต้องฝากคนใกล้ชิดดูแลเป็นพิเศษด้วยนะครับ” คุณหมอเจ้าของไข้เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพ “ทะ ท้อง เหรอ..” จินตะทวนคำที่หมอพูดหลังจากที่คุณหมอได้เดินออกไปแล้ว นี่เขากำลังจะมีหลานตัวน้อยๆแล้วเหรอนี่ แล้วจากนี้เขาต้องทำอะไรต่อดีล่ะ “ชะ ใช่ ใช่แล้วเราต้องโทรบอกคุณแม่สิ คุณแม่ต้องดีใจมากแน่ๆถ้ารู้ว่าเธอกำลังจะมีหลาน” จินตะได้แต่พูดเบาๆคนเดียว ความคิดหลายอย่างต่างตีกันยุ่งเหยิงไปหมดด้วยความตื่นเต้นจนแทบจะทำอะไรไม่ถูก ~ครืด ครืด
ตอนที่41 เสียงโทรศัพท์สายแล้วสายเล่าโทรเข้ามา แต่แล้วเขากลับทำได้แค่เพียงนั่งมองมันอยู่แบบนั้นราวกับคนไร้ความรู้สึก เพราะตอนนี้เขาจดจ่ออยู่แต่กับกองขวดเหล้ามากมายที่ตั้งอยู่เต็มโต๊ะกระจกหน้าโซฟาราคาแพง ตั้งแต่เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกคนเดียวเขาก็เอาแต่ดื่มเหล้า พอหมดเขาก็สั่งให้ลูกน้องไปซื้อมาให้ใหม่และนั่งดื่มอยู่แบบนี้จนรุ่งสาง ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!! เสียงเคาะประตูดังขึ้นเพื่อเป็นการขออนุญาตจากคนที่อยู่ด้านใน ก่อนพยัคฆ์ลูกน้องคนสนิทจะเปิดประตูเข้ามา “ผมไปเช็คกล้องวงจรปิดแถวหน้าโรงแรมและบริเวณใกล้เคียงแล้วครับ แต่กล้องแถวนั้นเสียหมดเลยครับนายน้อย เราไม่รู้ว่าคุณลูกหว้าเธอวิ่งไปทางไหนหรือมีใครมารับเธอไป เพราะกล้องทุกตัวบริเวณนั้นใช้งานไม่ได้สักตัวเลยครับ” พยัคฆ์พูดขึ้นเพื่อรายงานความคืบหน้าให้เจ้านายหนุ่มทราบ ซึ่งเป็นเรื่องที่แปลกมากที่กล้องทุกตัวจะมาเสียพร้อมๆกันแบบนี้ “ตามหาเธอต่อไปจนกว่าจะเจอ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ครับนายน้อย” พยัคฆ์เหลือบหันไปมองกองขวดเหล้ามากมายที่เจ้านายหนุ่มนั่งดื่มอย่างเอาเป็นเอาตายแต่
ตอนที่50 สามเดือนต่อมา… งานแต่งงานได้ถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตสมฐานะของตระกูล งานแต่งครั้งนี้จัดขึ้นที่โรงแรมหรูระดับห้าดาวที่สามารถรองรับแขกที่มาร่วมงานได้จำนวนมาก งานแต่งในครั้งนี้ต่างมีแขกมาร่วมงานทั้งแวดวงธุรกิจสีขาวและธุรกิจสีเทาที่มาร่วมแสดงความยินดีกันอย่างล้นหลาม รวมทั้งเพื่อนสนิทที่จะพลาดงานสำคัญแบบนี้ไม่ได้ก็คืออาชา คีตภัทร กฐินและเพื่อนร่วมงานร้านคาเฟ่ นอกจากนั้นยังมีบิ๊กเอ็มผู้จัดการหนุ่มรูปหล่อหน้าตี๋ที่มาร่วมแสดงความยินดีในครั้งนี้ด้วย ถึงแม้เขาจะไม่ค่อยกินเส้นกับเจ้าบ่าวป้ายแดงสักเท่าไหร่ก็ตาม กว่างานในช่วงเย็นจะเสร็จก็ทำเอาเจ้าบ่าวเจ้าสาวป้ายแดงเหนื่อยหอบกันเลยทีเดียว เนื่องจากคอยต้อนรับแขกเหรื่อในงานตั้งแต่เช้า และกว่าจะเสร็จพิธีแต่ละขั้นตอนจนถึงช่วงส่งตัวเข้าหอก็ทำเอาเจ้าบ่าวเจ้าสาวแทบจะหมดเรี่ยวแรง หลังจากอาบน้ำชำระร่างกายเสร็จสรรพแล้ว เจไดจ้องมองภรรยาสาวที่กำลังนั่งหวีผมอยู่หน้ากระจกใบโตด้วยสายตาอ่อนโยน เขามีความสุขและมันยิ่งกว่าคำว่าความสุขด้วยซ้ำที่ได้แต่งงานกับคนที่ตัวเองรัก เขาไม่รู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าสำคัญสำหรับเขามากเพียงใด แต่เขารู้เพี
ตอนที่ 49 ~1 เดือนผ่านไป~ ตอนนี้ลูกหว้ามีอายุครรภ์เข้าเดือนที่แปดแล้ว ทุกคนในครอบครัวต่างนับวันรอที่จะได้เจอหน้าทายาทคนแรกของตระกูลกันอย่างตื่นเต้น “ในที่สุดวันนี้เราก็ได้จดทะเบียนสมรสกันแล้วนะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นในขณะที่เจไดกับลูกหว้าถือทะเบียนสมรสเดินออกมาจากสำนักงานเขตใกล้ๆบ้านด้วยใบหน้าที่ดูยิ้มแย้มสดใสอย่างมีความสุข โดยมีแม่ของลูกหว้ามาเซ็นยินยอมให้เพราะเธอยังอายุไม่ครบ20ปีบริบูรณ์ นอกจากนั้นยังมีอาชาและคีตภัทรเพื่อนสนิทมาเป็นพยานให้เช่นกัน “นาง นริศรา ศิริพงษ์ไพบูลย์ หนูเหมือนคนแก่จังเลยค่ะ” ลูกหว้าอ่านชื่อและนามสกุลของตัวเองที่ปรากฏอยู่ในทะเบียนสมรสขึ้นมาอย่างไม่คุ้นชินกับคำนำหน้าชื่อสักเท่าไหร่ “สักวันก็ต้องแก่เหมือนแม่อยู่แล้วลูก” แม่ของลูกหว้าพูดขึ้นพลางเอามือลูบศีรษะลูกสาวเบาๆด้วยความรักและเอ็นดู “ไม่เห็นแก่ตรงไหนเลยครับ มีลูกมีผัวแล้วก็ต้องใช้คำนำหน้าว่านางแหละถูกต้องแล้ว จะให้ใช้นางสาวเหมือนเดิมได้ยังไงครับ ที่สำคัญจะแก่หรือไม่แก่พี่ก็รักเธอคนเดียวเหมือนเดิม และมีจะแต่รักเพิ่มมากขึ้นทุกวันทุกวัน” เสียงทุ้มเอ่ยคำหวานออกมาด้วยค
ตอนที่48 หลังจากรับประทานอาหารค่ำเสร็จแล้วทั้งสองจึงขึ้นไปนอนบนห้อง ลูกหว้ายอมให้พ่อของลูกย้ายขึ้นมานอนบนห้องของเธอได้ เพราะถึงยังไงเขาก็คงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการกอด “เดี๋ยวคุณไปอาบน้ำก่อนเลยนะคะ หนูว่าจะพับเสื้อผ้าจัดเข้าตู้ให้เสร็จก่อนแล้วค่อยไปอาบค่ะ” “มาครับเดี๋ยวพี่ช่วยจะได้เสร็จเร็วๆ แล้วเราค่อยไปอาบน้ำด้วยกัน” เขาพูดพลางยกยิ้มมุมปากเบาๆ แน่นอนว่าคนเจ้าเล่ห์อย่างเขาคงไม่ใช่แค่จะอาบน้ำกับเธออย่างเดียวแน่ๆ อีกทั้งสรรพนามที่เขาเปลี่ยนมาพูดแทนตัวเองว่าพี่เหมือนเดิมนั่นอีก มันทำให้เธอรู้สึกได้ว่าเธอและเขาไม่ได้ดูห่างเหินเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว “หนูรู้นะว่าคุณกำลังคิดอะไรไม่ดีกับหนู” เธอพูดขึ้นอย่างรู้ทันในความเจ้าเล่ห์ของเขา เพราะคนอย่างเขาหื่นแค่ไหนเธอเคยเจอมาหมดแล้ว “สำหรับเธอพี่คิดแต่เรื่องดีๆทั้งนั้นแหละ” เขาเอ่ยขึ้นมาอย่างยียวนประกอบกับสายตากรุ้มกริ่มแพรวพราวที่ส่งมาหาเธออย่างยั่วยวน ก่อนจะหันมาช่วยคนตัวเล็กพับเสื้อผ้าจนเสร็จ ซ่าส์…. เสียงสายน้ำจากฝักบัวรินรดลงมาไม่ขาดสายชโลมสองร่างเปลือยเปล่าที่โอบกอดเคล้าเคลียกันอย่างชุ่ม
ตอนที่47 “เธอจะเกลียดฉันมากแค่ไหนก็ได้นะลูกหว้า แต่ฉันขออย่างเดียว…อย่าไล่ให้ฉันไปไหนเลยนะ ขอแค่ให้ฉันได้อยู่ข้างๆเธอ ได้ดูแลเธอกับลูกของเรา เธออย่าผลักไสฉันให้ออกไปจากชีวิตเธอเลย เพราะฉันเองคงไปไหนไม่ได้ถ้าที่ที่ฉันจะไปมันไม่มีเธอไปกับฉันด้วย..” “……” “เธอจะให้ฉันก้มลงกราบเธอก็ได้ถ้ามันจะทำให้เธอให้อภัยและให้โอกาสคนเลวๆอย่างฉันได้มีโอกาสได้แก้ตัวอีกสักครั้ง...” พูดจบสองขาแกร่งก็ทรุดลงนั่งคุกเข่าลงไปกับพื้น ก่อนจะพนมมือหนาทั้งสองข้างขึ้นมาและโน้มตัวลงตั้งท่าจะก้มลงกราบเธอ สองมือเรียวสวยรีบคว้ามือหนาของเขาเอาไว้แน่นก่อนที่เขาจะก้มลงกราบเธอซะก่อน ลูกหว้าเองเมื่อเห็นคนตัวโตกระทำเช่นนั้นเธอก็รู้สึกตกใจมาก จนต้องรีบห้ามไว้ก่อนที่คนอย่างเขาจะทำอะไรแบบนี้กับเธอจริงๆ “คุณจะทำอะไรคะ คุณจะลดเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวคุณเองมาทำแบบนี้ไม่ได้นะ” เธอเอ่ยขึ้นมาเสียงสั่น น้ำตาหยดใสๆที่พยายามสะกัดกลั้นเอาไว้หลายครั้งต่างไหลลงมาอาบแก้ม ผู้ชายที่ตัวเธอเองนั้นคิดและบอกกับตัวเองมาตลอดว่าเกลียดเขาที่สุดกำลังจะยอมลดเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวเองเพื่อเธอ ซึ
ตอนที่46 สองอาทิตย์ผ่านไป… อึก โอ้กก อ้ากก!! แค่ก แค่ก!! “เมื่อไหร่จะหายสักทีวะไอ้อาการแฮงค์เหล้าเนี่ย เมื่อคืนก็ไม่ได้ดื่มสักหน่อยตอนเช้าก็ยังต้องตื่นมาอ้วกอีก” เขาสบถออกมาเบาๆคนเดียว นอกจากเขาจะต้องตื่นมาอาเจียนในกลางดึกเพราะอาการพะอืดพะอมและเวียนหัว ตอนนี้อาการของเขากลับเริ่มหนักขึ้นจนต้องตื่นมาอาเจียนในทุกๆเช้าอีกด้วย อาจจะเป็นเพราะหลายเดือนที่ผ่านมาเขาดื่มหนักเกินไปก็เลยเกิดผลข้างเคียงตามมาทีหลัง “คุณเจจะรับกาแฟไหมคะ” สมปองถามขึ้นเมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มเดินเข้ามาด้วยหน้าตาที่ดูซีดเซียวเหมือนคนนอนไม่อิ่ม “ไม่ล่ะ ฉันไม่ถูกกับกาแฟมาสักพักแล้ว ได้กลิ่นแล้วจะอ้วก! ขอเป็นชามะนาวแล้วกัน” “ได้ค่ะ” สมปองได้แต่ตอบรับอย่างงุนงงเพราะปกติเมื่อตอนอยู่ที่บ้านก็เห็นเจ้านายหนุ่มทานกาแฟในทุกเช้า มาคราวนี้บอกจะอ้วกทำอย่างกะคนกำลังแพ้ท้องแทนเมียซะอย่างนั้น สมปองได้แต่พูดคนเดียวในใจ หลังจากที่เขาได้จิบชามะนาวแล้วจึงค่อยรู้สึกสดชื่นขึ้นมานิดหน่อย ก่อนคนตัวสูงจะลุกขึ้นเดินไปทำหน้าที่รดน้ำต้นไม้ดอกไม้แทนลูกหว้า เพราะถ้าปล่อยให้เธอมาทำเอง
ตอนที่45 หนูหว้าดูแลตัวเองและตาหนูของย่าด้วยนะลูก เดี๋ยวเดือนหน้าแม่กับคุณพ่อจะมาเยี่ยมใหม่” “ค่ะคุณแม่ เดินทางกลับปลอดภัยนะคะ” คุณหญิงสุดารัตน์โอบกอดว่าที่ลูกสะใภ้อย่างรักใคร่ก่อนจะหันไปกำชับลูกชายหัวดื้อ “ดูแลหนูหว้ากับหลานแม่ให้ดีๆละตาเจ” “ครับคุณแม่” “ส่วนเรื่องงานบ้านพวกแกห้ามช่วยลูกชายฉันนะสมปอง ประหยัด!” “ค่ะ/ครับ คุณผู้หญิง” “เฮ้อ! ทีเรื่องนี้ล่ะไม่ลืม” เจไดได้แต่บ่นเบาๆให้กับผู้เป็นแม่ ก่อนท่านมานพ คุณหญิงสุดารัตน์และจินตะลูกชายคนเล็กจะเดินทางกลับกรุงเทพ ตอนนี้จะเหลือก็แค่เจได ลูกหว้า และสมปองกับตาประหยัดที่คอยดูแลลูกหว้าอยู่ที่บ้านหลังนี้ “ฉันก็คงจะช่วยแกได้เท่านี้ล่ะนะตาเจ ที่เหลือแกก็ต้องช่วยตัวเองแล้วล่ะ” คุณหญิงได้แต่พูดกับตัวเองเบาๆเมื่อขึ้นมาอยู่บนรถแล้ว ถึงแม้เจไดจะทำผิดอย่างเกินที่จะให้อภัยได้ แต่คุณหญิงเองยังอยากจะให้หลานเกิดมามีครอบครัวที่อบอุ่นอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ ลูก หวังว่าลูกชายหัวดื้อของเธอจะไม่ทำให้คำว่าครอบครัวพังเป็นครั้งที่สองอีก “เย็นนี้คุณหว้าอยากจะทานอะไรคะเดี๋ยวสมปองจะทำให้ทานค่ะ” “อืม อยากกินอาหาร
ตอนที่44 เช้าของวันใหม่… แสงอาทิตย์อ่อนๆ สาดส่องกระทบใบไม้ในยามเช้าเป็นประกายระยิบระยับ ประกอบกับเสียงนกร้องเจื้อยแจ้วขับกล่อมเบาๆสายลมพัดโชยเย็นสบายพาเอาความสดชื่นมาให้ ท้องฟ้าสีครามสดใสที่มีเมฆลอยฟ่องเป็นบางกลุ่ม ดอกไม้หลากสีสันต่างก็บานสะพรั่งส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่งทั้งบริเวณบ้าน อากาศบริสุทธิ์แบบนี้ทำให้รู้สึกสดชื่นและพร้อมเริ่มต้นวันใหม่ เช้านี้ลูกหว้าตื่นแต่เช้าเพื่อมารดน้ำต้นไม้ดอกไม้อย่างเช่นทุกๆวัน เธอหยิบตะกร้าใบเล็กๆติดมือมาด้วยเพื่อจะเก็บดอกมะลิไปร้อยพวงมาลัยไว้สำหรับไหว้พระ เจ้าของร่างอวบอิ่มเดินเก็บดอกไม้อย่างเพลิดเพลินโดยไม่ได้สังเกตเห็นบุคคลผู้มาใหม่ที่ยืนมองเธอด้วยสายตาวูบไหว ก่อนเขาจะค่อยๆก้าวเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงด้านหลังของเธอ ดวงตาคมยืนจ้องมองคนที่เขาตามหามาตลอดเวลาหลายเดือนด้วยความคิดถึง และตอนนี้เธอดูอวบอัดมีน้ำมีนวลขึ้นตามประสาคนท้อง แววตาท่าท่างของเธอดูมีความสุขมาก และอาจจะมากกว่าตอนที่เธอนั้นอยู่กับเขาซะอีก และนั่นกลับทำให้เขามีสีหน้าที่เศร้าหมองลงทันที พรืด!! “ว๊ายยยย!!” เธอร้องขึ้นมาเสียงดังเมื่อจู่ๆเธอก็เกือบจะล
ตอนที่43 ~4เดือนผ่านไป~ ลูกหว้าตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อรดน้ำต้นไม้ในยามเช้าอย่างเช่นทุกวัน เธอให้สมปองและตาประหยัดซื้อต้นไม้และดอกไม้นาๆชนิดหลากหลายสายพันธุ์มาปลูกไว้รอบๆบ้าน ยิ่งในยามเช้าๆแบบนี้กลิ่นหอมของมวลหมู่ดอกไม้ต่างก็ส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วบริเวณบ้าน ตอนนี้เธอดูอวบอิ่มมีน้ำมีนวลขึ้นเนื่องจากท้องกำลังจะเข้าเดือนที่เจ็ดแล้ว และเธอกำลังจะเป็นคุณแม่มือใหม่ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้แล้ว คุณหญิงสุดารัตน์และท่านมานพต่างตื่นเต้นดีใจที่ลูกสะใภ้มีหลานชายคนแรกให้กับตระกูล ทั้งคุณปู่และคุณย่าต่างช่วยกันเดินหาซื้อของใช้จำเป็นสำหรับเด็กอ่อนและของเล่นเด็กด้วยตัวเอง ซื้อจนแทบไม่มีที่จะเก็บอยู่แล้ว ท่านทั้งสองมีความสุขทุกครั้งที่ได้เลือกของทุกชิ้นด้วยตัวเองเพื่อหลานชายคนแรกที่ใกล้จะถึงกำหนดออกมาลืมตาดูโลกแล้ว เป็นเวลากว่าหลายเดือนแล้วที่เธอเองไม่ได้เจอผู้ชายใจร้ายคนนั้นอีกเลยนับตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่เชียงใหม่ เธอพยายามเตือนตัวเองอยู่เสมอว่าอย่าไปนึกถึงผู้ชายที่เห็นแก่ตัวคนนั้น แต่ในบางครั้งเธอก็ยังเผลอนึกไปถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นของเขา พอเผลอก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงช่วงเวลา
ตอนที่42 เจไดสั่งให้ลูกน้องบางส่วนของเขาไปหาข้อมูลที่น่าจะเป็นไปได้ว่าลูกหว้าหายไปอยู่ที่ไหน ส่วนเขาได้แต่เทียวขับรถไปดูที่หอพักที่เธอเคยพักอยู่กับเพื่อนแม้แต่กฐินเพื่อนสนิทของเธอเองก็เพิ่งจะทราบข่าวว่าเพื่อนหาย กฐินต่อว่าเขาไปเยอะมากแต่คนขี้โมโหอย่างเขากลับได้แต่ฟังและนิ่งเงียบ ซึ่งสร้างความน่าแปลกใจให้กับกฐินเป็นอย่างมากเพราะปกติคนขี้โมโหอย่างเขาคงจะโวยวายไปแล้ว เจไดขับรถแวะมาดูที่ร้านคาเฟ่ที่ลูกหว้าเคยทำงาน และตามไปสืบดูถึงบ้านผู้จัดการหนุ่มที่เขาไม่ชอบขี้หน้า แม้กระทั่งบ้านเกิดของเธอที่ร้อยเอ็ดก็ไม่เจอแม้แต่เงาของเธอเลย “เธอหายไปไหนของเธอนะยัยเด็กบ้าเอ้ยย!!” สองมือหนาทุบลงไปบนพวงมาลัยรถอย่างคนหัวเสียด้วยความโมโหที่ไม่สามารถตามหาตัวเธอเจอ เธอหายไปโดยไม่มีแม้แต่ร่องรอยให้ตามสืบได้เลย ซึ่งมันเป็นไปได้ยากที่จู่ๆเธอจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยแบบนี้ “ต้องมีใครสักคนที่พาเธอหนีฉัน” เขาสบถออกมาเบาๆด้วยสีหน้าท่าทางที่ดูเคร่งเครียด สองอาทิตย์ต่อมา…. เจไดตามหาลูกหว้ามาสองอาทิตย์แล้ว เขาไปทุกๆที่ที่คิดว่าเธอจะไป จนแล้วจนรอดก็ไม่เจอแม้แต่