เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0476
บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0477
ซ่งชิงเหยียนไม่สนใจสิ่งเหล่านี้เลย และยิ่งไม่สนใจคําพูดของลู่ซิงหว่านด้วยนาวพูดต่อ “ฉู่เยี่ยน ถ้าเจ้าต้องการอะไร ก็บอกมาได้เลย ข้าจะช่วยเจ้าเอง.. ไม่ใช่สิ ตัดสินใจแทนท่านอาหญิงของเจ้าเอง”ลู่ซิงหว่านรู้สึกว่าถ้าตอนนี้เผยฉู่เยี่ยนพูดว่า ท่านไปฆ่าเหอหยงแทนข้าตอนนี้ท่านแม่ของตัวเองคงถือมีดออกไปข้างนอกแล้วแน่นอนว่าเผยฉู่เยี่ยนไม่ทําแบบนี้อยู่แล้ว เขารีบลุกขึ้นยืนและประคองซ่งชิงเหยียนนั่งลง “พระสนมไม่ต้องรีบร้อนพ่ะย่ะค่ะ”“ตอนนี้หลักฐานทั้งหมดอยู่ในมือของข้าแล้ว จึงไม่รีบร้อนในเวลานี้” ต้องบอกว่าเผยฉู่เยี่ยนเป็นคนที่ควบคุมอารมณ์ได้ดีจริง ๆ จู่ๆ ความคิดแปลกๆ ก็แวบเข้ามาในหัวของลู่ซิงหว่าน[ท่านแม่ ท่านคิดว่าถ้าเผยฉู่เยี่ยนเป็นลูกชายของเสด็จพ่อ พี่ชายรัชทายาทจะเอาชนะเขาได้หรือไม่?]ซ่งชิงเหยียนอดไม่ได้ที่จะมองลู่ซิงหว่านอย่างแปลกใจ นางคงไม่ได้พูดจริงใช่ไหม? นี่คงไม่ใช่บทเรื่องในนิทานหรอกนะแต่ไม่น่าใช่กระมัง ถ้าเป็นเช่นนั้น หวานหว่านคงพูดออกมาตั้งนานแล้ว ทําไมถึงตอนนี้ถึงไม่เคยพูดถึงสักครั้งล่ะเสียงของเผยฉู่เยี่ยนขัดจังหวะความคิดของแม่ลูกทั้งสองอีกครั้ง “เรื่องนี้ข้ายังไม่ได้บ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0478
แม้ว่านางจะมอบหมายงานทั้งหมดให้กับตัวเองแล้วแต่สุดท้ายแล้วนางก็ต้องวิ่งเต้นเพื่อเรื่องนี้มานานขนาดนี้ ต้องให้นางวางใจถึงจะดีที่สําคัญกว่านั้นก็คือ ตามที่พระสนมหวงกุ้ยเฟยได้กล่าวไว้ ตอนนี้ตนเองถือว่าเป็นที่พึ่งของญาติผู้พี่แล้ว ตนเองต้องไปเดินเล่นบ่อยๆ ถึงจะได้หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เผยฉู่เยี่ยนก็หันหลังและออกจากวังไปหลังจากเผยฉู่เยี่ยนจากไป ตําหนักชิงอวิ๋นก็ต้อนรับแขกหายากสองคน“ถวายพระพรพระสนมหวงกุ้ยเฟยเพคะ” คนที่มาคือสนมสนมเล่อกุ้ยเหรินและสนมเยว่กุ้ยเหรินเมื่อพวกนางมาถึง ซ่งชิงเหยียนกําลังวิ่งอยู่ในเรือนกับลู่ซิงหว่าน มองดูเด็กที่มีชีวิตชีวาตรงหน้า ซ่งชิงเหยียนรู้สึกผ่อนคลายมาก“องค์หญิงหย่งอันวิ่งได้แล้วหรือ?” สนมเล่อกุ้ยเหรินวิ่งไปข้างหน้าสองสามก้าวด้วยความประหลาดใจ ซ่งชิงเหยียนเห็นแล้วหัวใจแทบจะบีบรัด"เจ้าระวังหน่อย ตอนนี้ร่างกายก็ห้าเดือนแล้ว ต้องระวังหน่อยถึงจะดี”สนมเล่อกุ้ยเหรินจึงหยุดเดิน ยิ้มอย่างอายๆ “หม่อมฉันลืมไปแล้วเพคะ”ลู่ซิงหว่านจึงหยุดเดินและเดินไปหาซ่งชิงเหยียน[การบํารุงรักษาของสนมเล่อกุ้ยเหรินนั้นดีจริงๆ ตั้งครรภ์มาเกือบห้าเดือนแล้ว ยังผอมขนาดนี
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0479
แต่ทันใดนั้นก็ตระหนักว่าแม่นางฉยงหัวคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา เขาส่งเม็ดทองหนึ่งกํามือให้ฉยงหัวด้วยตนเอง “น้ำใจเล็กน้อยเหล่านี้ สามารถซื้อยาให้แม่นางฉยงหัวได้”“ไม่ต้องแล้ว ขอบคุณสนมกุ้ยเหริน” ฉยงหัวกลับปฏิเสธแล้ว “ข้าอาศัยอยู่ในตําหนักของพระสนม ทุกอย่างได้รับการดูแลจากพระสนม ไม่จําเป็นต้องใช้เงิน”สนมเล่อกุ้ยเหรินจึงรับอย่างเก้อเขิน “เป็นข้าเองที่บุ่มบ่าม”หลังจากเผยฉู่เยี่ยนออกจากตําหนักชิงอวิ๋น เขาก็มุ่งหน้าไปยังจวนลตระกูลเหอทันทีวันนี้เหอหย่งไม่รู้ว่าทําไม รู้สึกสดชื่นเป็นพิเศษอาจเป็นเพราะการเลื่อนตําแหน่งของหลินเหอเฉิง ทําให้เขารู้สึกว่าตัวเองมีหน้ามีตามากขึ้น และอาจจะเป็นเพราะหลายวันมานี้เขาได้เชิดหน้าชูตาอย่างหาได้ยาก เสนาบดีเหอจึงมีสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสแต่นางหลินกลับไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้นางกําลังอยู่ในเรือนของเหออวิ๋นเหยา กอดเหออวิ๋นเหยาที่ร้องไห้จนหัวใจแตกสลายเพื่อปลอบโยน“ท่านแม่ ทําไมท่านพ่อถึงใจร้ายขนาดนี้ ส่งข้ากลับบ้านเกิด แล้วข้าจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?”เมื่อก่อนเหออวิ๋นเหยาอาศัยว่าพ่อของตัวเองเป็นราชเลขากรมแรงงาน ตอนที่กลับบ้านเกิดก็หยิ่งผยองกับลูกพี่ลูกน้องในบ้
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0480
พอนางหลินได้ยินก็ขมวดคิ้ว “มาก็มาแล้ว ยังต้องบอกข้าอีกหรือ?”สําหรับคนของจวนอันกั๋วกง นางมักจะหลีกเลี่ยงอยู่เสมอได้ยินว่าหลายวันก่อนเหออวิ๋นเหยายังไปมาหาสู่กับคนของจวนอันกั๋วกง หลายวันมานี้นางยุ่งอยู่กับเรื่องของอวิ๋นเหยา จึงไม่มีเวลาไปสืบดูแม่นมหลินกลับก้มศีรษะลงอย่างอึดอัดมาก จากนั้นก็มองไปที่นางหลิน “นายท่านเพิ่งออกไป ฮูหยินใหญ่บอกว่าให้ท่านไปต้อนรับ”เมื่อนางหลินมาถึงห้องโถงหลัก เผยฉู่เยี่ยนก็รอมาหนึ่งก้านธูปแล้วแต่เขาก็ระงับอารมณ์ของตัวเองและดื่มชาทีละถ้วยนางหลินพยายามมปรับสภาพจิตใจของตนเอง แล้วจึงเดินไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม “ไม่ทราบว่าเผยซื่อจื่อมา กลับทําให้ซื่อจื่อรอนานแล้ว”เผยฉู่เยี่ยนไม่ได้ตอบอะไร แค่ยิ้มเท่านั้นนางหลินแอบด่าเผยฉู่เยี่ยนในใจ แต่กลับต้องฝืนยิ้มต้อนรับ “ไม่ทราบว่าซื่อจื่อมาจวนเหอของพวกข้ามีธุระอะไรหรือ?”“จะว่าไป ตระกูลข้ากับตระกูลเหอของพวกเจ้าก็เป็นญาติกัน” เผยฉู่เยี่ยนวางถ้วยน้ำชาลงตรงหน้าเขา จากนั้นก็มองไปที่นางหลินซึ่งอยู่ตรงหน้าเขา แต่สีหน้าของเขาไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมา“ตอนนี้จวนอันกั๋วกงของพวกข้าตกต่ำแล้ว ตระกูลเหอกลับรังเกียจที่จะไปม
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0481
หลายปีที่ผ่านมา ตัวเองสับสนว่าพ่อรักน้องหญิงมากกว่าตัวเองพัวพันว่าพ่อไม่เสียใจกับการตายของท่านแม่ ใจจดจ่ออยู่กับนางหลินเท่านั้นแต่ตอนนี้รู้แล้วว่าเหอหย่งเข้าหาท่านแม่ของตัวเองโดยมีเป้าหมายตั้งแต่แรก ยิ่งรักนางหลินมากเท่าไร นางก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันทีความรักของพ่ออะไร ไม่สําคัญแล้วท่านแม่ต่างหากที่เป็นคนน่าสงสารคนนั้นเมื่อเผยฉู่เยี่ยนเห็นนางเป็นแบบนี้ เขาก็ไม่ได้พูดอะไรเพื่อปลอบใจนางอีก เขาทิ้งไว้เพียงประโยคเดียวว่า “ถ้าพี่หญิงมีปัญหาในภายภาคหน้า ก็ไปหาข้าที่จวนอันกั๋วกงได้เลย”“ข้ากับท่านเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกันตลอดไป”มองแผ่นหลังของเผยฉู่เยี่ยนที่จากไปและคําพูดสุดท้ายที่เขาทิ้งไว้ เหออวี่เหยาก็หลั่งน้ำตาทันทีณ ตําหนักซิงหยางในเวลานี้ มีแขกที่หายากคนหนึ่งต้อนรับอยู่ราชเลขากรมขุนนางคนเดิม ใต้เท้าเสิ่น รองราชเลขากรมขุนนางคนปัจจุบันก็คือพ่อของเสิ่นเป่าเหยียนและเสิ่นเป่าซวง ใต้เท้าเสิ่นหลายวันมานี้ ใต้เท้าเสิ่นอยู่ที่บ้านเป็นห่วงมากเมื่อก่อนเขาเคยเป็นหัวหน้าของหลินเหอเฉิง แต่หลินเหอเฉิงคนนี้กลับเป็นคนที่จิตใจไม่ซื่อตรงเพราะเหตุนี้ตนเองจึงกลั่นแกล้งเขาไม่น้อยยิ่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0482
“พระองค์โปรดวางใจ กระหม่อมจะไม่ทําให้พระองค์ผิดหวัง”องค์รัชทายาทรู้สึกว่าใต้เท้าเสิ่นดูเหมือนจะเข้าใจความหมายของตนผิดแล้วเมื่อหันไปมององค์ชายรองที่อยู่ข้างกาย ทั้งสองก็หันมาสบตากัน ในดวงตายิ้มอย่างจนใจแต่มีผู้ช่วยแบบนี้ ยังไงก็ดีกว่าไม่มีทางนางหลินตั้งใจเลือกวันที่ส่งเหออวิ๋นเหยาออกจากเมืองหลวงเป็นวันที่องค์หญิงรองจะอภิเษกสมรสนี่เป็นการตัดสินใจของเสนาบดีเหอจริงๆ แล้ว ในวันที่องค์หญิงรองอภิเษกสมรส ขุนนางชั้นสูงในเมืองหลวงเกือบทั้งหมดจะไปร่วมงานแต่งงานที่บ้านของราชครูหลินในวังก็มุ่งความสนใจไปที่องค์หญิงรอง ไม่ได้สนใจด้านนี้แต่นางลืมไปว่ายังมีนางโจวที่จ้องมองเหออวิ๋นเหยาอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อสนองความกตัญญูกตเวทีขององค์หญิงรอง องค์หญิงรองจึงออกเรือนจากตําหนักจูหวาของสนมซูผินก่อนออกเดินทาง ลู่ซิงเสวี่ยและหลินจื่อโจวสองสามีภรรยาก็แค่คุกเข่าต่อหน้าสนมซูผินในตําหนักของตําหนักจูหัวเพราะฮ่องเต้ต้าฉู่ตรัสสั่ง สนมซูผินจึงทําได้แค่มองดูบุตรสาวในตําหนัก ยืนอยู่ตําแหน่งประตูนั้นเท่านั้น แต่กลับออกไปไม่ได้ ได้แต่เฝ้าประตูอย่างเอาเป็นเอาตาย มองส่งบุตรสาวของตนจากไปไกลนี่เป็นครั
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0483
การแต่งงานครั้งนี้จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่จริง ๆ อย่างไรเสียราชครูหลินก็เป็นราชครูขององค์รัชทายาท แม้ว่าตอนนี้จะเกษียณแล้ว แต่ก็ยังมีอิทธิพลอยู่องค์รัชทายาทจะเสด็จมาถึงเป็นคนแรกยิ่งครึกครื้น ทางด้านเสนาบดีเหอก็ยิ่งสบายใจ เขาก้มหน้าส่งสัญญาณให้ผู้ติดตามข้างกายตน ให้เขากลับไปที่จวนเพื่อแจ้งให้นางหลินทราบว่าสามารถออกเดินทางได้แล้วเพื่อส่งเหออวิ๋นเหยาออกจากเมือง นางหลินแสร้งทําเป็นป่วยและไม่ได้เข้าร่วมงานแต่งงานนี้ไม่ไกลนัก เผยฉู่เยี่ยนที่จ้องมองเหอหย่งมานานแล้ว เมื่อเห็นผู้ติดตามของเหอหย่งจากไป เขาก็ขยิบตาให้หลินจี้ที่อยู่ข้างๆ เขา หลินจี้ก็รีบเดินตามไปท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นคนที่ได้รับการฝึกฝนจากอันกั๋วกง เผยฉู่เยี่ยนไม่จําเป็นต้องพูด หลินจี้ก็เข้าใจความหมายของเขาการเดินทางของนางหลินไม่ราบรื่นจริง ๆ เพิ่งออกจากจวนเหอได้ไม่นาน ก็ได้พบกับฮูหยินกว่างฉินโหว“ทําไมฮูหยินเหอไม่ไปเข้าร่วมงานแต่งของจวนไท่ฟู่ล่ะ?” ฮูหยินก่วงฉินโหวย่อมเป็นคนที่เหออวี่เหยาเชิญมาแต่เช้าอยู่แล้ว ก็ไม่ได้มีเรื่องอื่นใด เพียงเพื่อเพิ่มความยุ่งยากให้กับนางหลินเท่านั้นนางหลินคาดไม่ถึงว่าตัวเองจะถูกคนอื่นจําได
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0484
เขาสั่งให้คนขับรถม้าเดินวนรอบเมืองอีกสองสามรอบ แล้วจึงออกจากเมืองไปและหลังจากที่รถม้าของนางหลินจากไป คนที่อยู่ข้างกายฮูหยินของกว่างฉินโหวก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ที่แท้ก็คือเหออวี่เหยา“ลําบากท่านย่าก่วนแล้ว” เพราะความใกล้ชิดกับฮูหยินกว่างฉินโหว ตอนนี้เหออวี่เหยาจึงเปลี่ยนชื่อเรียกแล้ว “เพียงแต่ไม่รู้ว่าวันหลังหากนางรู้เข้าจะโทษท่านย่าก่วนหรือไม่?”แต่ฮูหยินกว่างฉินโหวกลับทําท่าทางไม่สนใจแม้แต่น้อย ตบมือของเหออวี่เหยาเบาๆ “จะว่าไปแล้ว การทําเช่นนี้ทําให้นางอึดอัดใจ ข้ากลับรู้สึกสบายใจขึ้นไม่น้อย”“ต่อให้สามีของนางจะเก่งแค่ไหน ก็เป็นแค่ราชเลขากรมแรงงานเท่านั้น ข้ายังไม่กลัวนาง”เหออวี่เหยาหันไปมองฮูหยินกว่างฉินโหว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีกแต่ในใจกลับครุ่นคิดว่าเหออวิ๋นเหยาจะมีชีวิตที่น่าสังเวชอย่างไรหลังจากวันนี้รถม้าของตระกูลเหอหยุดที่ตําแหน่งห่างจากนอกเมืองไปสิบลี้นางหลินประคองเหออวิ๋นเหยาที่ถูกห่อไว้อย่างแน่นหนาลงจากรถม้า ส่งสัญญาณให้รถม้าอีกคันที่เตรียมไว้ล่วงหน้าเข้ามารับคนออกไปเหออวิ๋นเหย่ากลับมองนางหลินด้วยใบหน้าที่ร้องไห้ฟูมฟาย “ท่านแม่ ข้าไม่อยากไป”“ไม่ได้!” นาง
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0601
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0600
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0599
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0598
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0597
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0596
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0595
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0594
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0593
