LOGINShare
บทที่ 14
Last Updated:
2025-01-04 21:02:50
Related chapters
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 15
จากความผิดพลาดเพราะโดนยั่ว กลับกลายเป็นความรักอย่างที่ถอนตัวไม่ขึ้น เขาบอกกับเธอว่าเขาอยากแต่งงานกับเธอ แต่เธอก็พูดจาบ่ายเบี่ยงเขามาโดยตลอดจนในที่สุด…เธอก็ทำกับเขาเหมือนที่เคยทำกับธัศไนยมาก่อน นั่นก็คือบอกเลิกเขานอกจากนั้นเธอยังเที่ยวบอกกับใครต่อใครว่าเขาเป็นคนทิ้งเธอ เพื่อที่คนอื่นจะได้มองเธออย่างน่าสงสาร คนอื่นจะได้เห็นใจเธอเขาจำได้ว่าตอนนั้นเขาแทบเป็นบ้า เขาเสียใจ ทุกๆคืนเขาต้องนอนร้องไห้อยู่คนเดียว แต่เวลาผ่านไปได้ไม่นาน การที่เขาได้เห็นรอยยิ้มของเด็กๆเหล่าลูกศิษย์ที่น่ารักของเขา บาดแผลในใจเขาจึงเริ่มสมาน แม้ว่าจะยังเจ็บแปลบๆอยู่บ้างก็ตามอเนกส่ายศีรษะไปมาเพื่อขับไล่ความคิดเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นออกไปจากสมอง ก่อนที่เขาจะเก็บรูปใบเดิมไว้ในอัลบั้มรูปเหมือนเก่าร่างสูง175เซนติเมตรลุกขึ้นยืนบิดตัวไปมาเพื่อขับไล่ความเมื่อยขบแล้วยิ้มออกมาบางๆยามเมื่อเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อรินน้ำมาดื่มจริงสิ…พรุ่งนี้เขาไปหาธัศไนยที่บ้านดีกว่าทันทีที่ท้องเริ่มร้องครวญคราง ประภาพิณก็เริ่มชะเง้อชะแง้ไปทางในครัว ก่อนจะได้เห็นหน้าคมๆโผล่ออกมาชวนเธอด้วยดวงตายิ้มๆ“อาหารสุกแล้วครับ มาทานก่อนสิ แล้วค่อยไปทำงา
Last Updated : 2025-01-04เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่16
“ทำไมผัดไทยของคุณถึงมีกุ้งเยอะกว่าฉัน”“เยอะที่ไหน ผมให้กุ้งคุณตั้งสิบกว่าตัวนะ” เขาแย้ง คิ้วเข้มๆขมวดเข้าหากันมุ่น“ไม่จริง คุณดูดีๆสิ ในจานของฉันมีกุ้งแค่สองตัวเอง” เธอใช้ช้อนส้อมจิ้มไปที่จานตัวเองเพื่อให้เขามองให้ชัดๆ“คุณตักกุ้งเข้าปากจนเกือบจะหมดจานแล้วก็บอกมาเถอะ”“ไม่จริง คุณให้กุ้งฉันน้อย ดูในจานของคุณสิ กุ้งมีตั้งเยอะ” เธอตวัดสายตามองจานเขาอย่างไม่พอใจ“อ้าว อะไรของคุณ” คราวนี้คิ้วเข้มๆเลิกขึ้นสูง ตาคมๆหรี่ลงมองสีหน้าเต้าเล่ห์ของหญิงสาวอย่างรู้เท่าทัน“คุณต้องเอากุ้งของคุณมาให้ฉันบ้าง จะได้ยุติธรรม” เธอเสนอแนะ ในขณะที่เขาหัวเราะในลำคอพร้อมพยักหน้า“คร้าบๆ จะเอากุ้งก็ตักไปสิ”“หึ” ประภาพิณทำเสียงขึ้นจมูกพร้อมใช้ช้อนตักกุ้งในจานเขามาไว้ในจานตัวเองอย่างรวดเร็ว“เอาล่ะค่ะ กินต่อได้แล้ว” เธอพูดอย่างอารมณ์ดีแล้วลงมือทานต่ออย่างเอร็ดอร่อย โดยมีสายตาคมกริบมองเธออย่างระอาใจก็ดูเธอสิ…เหลือกุ้งไว้ให้เขาแค่ตัวเดียวเนี่ยนะ!! ร่างสูงที่เพิ่งล้างจานเสร็จเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมด้วยไม้กวาดอีกหนึ่งด้ามก่อนที่เขาจะเดินเกร่ๆมาทางเธอที่กำลังนั่งจัดช่อดอกไม้ในมืออย่างเพลินๆ“จะทำอะไ
Last Updated : 2025-01-04เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 17
ประภาพิณหน้าแดงก่ำ รีบผุดลุกขึ้นจากร่างสูง ก่อนจะยืนหันซ้ายหันขวาหน้าร้อนวูบวาบเหมือนจะจับไข้ ดวงตากลมโตเหลือบมามองธัศไนยที่ค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นยืนพร้อมดึงเสื้อผ้าให้ดูเรียบร้อยเหมือนเก่า ยังไม่ทันที่เธอจะหายเขิน เสียงทุ้มๆก็พูดออกมาว่า“คุณแต๊ะอั๋งผม”“ห๋า” หญิงสาวอ้าปากค้าง“คุณจูบแก้มผม กอดผม ถูกเนื้อต้องตัวผม” เขากล่าวหา หน้าคมๆงอหงิก แต่ดวงตากลับพราวระยับอย่างขบขัน“มันเป็นอุบัติเหตุ ฉันสิที่ควรเสียหาย” หญิงสาวท้วง แต่เขาก็มีเหตุผลมาแย้งอีกจนได้“คุณจะไปเสียหายได้ไง คนที่โดนจูบโดนกอดคือผมนะ”“เอ๊ะ ก็ฉันบอกว่ามันคืออุบัติเหตุไง ลืมๆมันไปซะเถอะ” หญิงสาวแหวเสียงดัง มือเรียวยกขึ้นท้าวเอวฉับ ในขณะที่ชายหนุ่มยื่นใบหน้ามาใกล้ๆเธอแล้วกระซิบถามอย่างมีความหมายว่า“แล้วคุณล่ะ…จะลืมเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ได้ง่ายๆเหรอ”“ละ ลืมได้สิ” เธอพูดเสียงตะกุกตะกัก หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุอก เลือดสูบฉีดขึ้นมาที่แก้มนวลๆจนร้อนฉ่าๆแดงก่ำจนแทบไหม้“หน้าแดงทำไม เขินผมล่ะสิ” เขาพูดล้อๆพร้อมยิ้มกริ่ม เล่นเอาหญิงสาวต้องเชิดหน้าขึ้น มองเขาตาวาววับ“ฉันไม่ได้เขินคุณ ฉันอายต่างหาก เมื่อกี้นี้มีคนเข้ามาในร้าน แล้วก็เห็น
Last Updated : 2025-01-04เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 18
“มะ ไม่ต้อง ฉันไม่อยากลอง จะให้เก็บผักตรงไหนล่ะ” เธอพูดเสียงสั่น ในขณะที่ธัศไนยหลุบตาลงซ่อนยิ้มไว้อย่างแนบเนียน“ตามผมมาสิ ผมปลูกผักไว้กินเองเยอะพอสมควร จะได้ไม่ต้องไปซื้อผักที่มีสารพิษในตลาดมากิน” ชายหนุ่มออกเดินนำพร้อมเข็นรถเมธากรออกไปด้วย โดยมีหญิงสาวเดินตามไปติดๆ“เศรษฐกิจพอเพียงว่างั้นเถอะค่ะ” หญิงสาวพูด พร้อมกับห่อปากทำตาโตเมื่อเห็นแปลงผักยาวๆที่ข้างบ้านเขา มีผักคะน้าต้นอวบๆขึ้นอย่างเนืองแน่นๆ ข้างๆแปลงคะน้าคือแปลงผักกวางตุ้ง และถัดไปอีกคือแปลงผักชีใบเล็ก“ใช่ ผมพออยู่พอกินน่ะ ที่ข้างบ้านอีกด้านหนึ่งจะเป็นแปลงผักบุ้ง ผมชอบกินผักน่ะ”“ฉันไม่ชอบกินผัก ผักบางอย่างมันขม” หญิงสาวอุทรณ์ ในขณะที่คนตัวใหญ่ถอนหายใจพรืด“ผักผมไม่ขมหรอกน่า เดี๋ยวพอผมแกงส้มกวางตุ้งให้คุณกิน รับรองว่าคุณจะติดใจ อร่อยนะจะบอกให้” เขาโฆษณาฝีมือการทำอาหารของตัวเองก่อนจะชี้นิ้วไปทางแปลงผักแล้วบอกเธอว่า“เก็บสิ”“ห๋า?” เธออ้าปากหวอพร้อมชี้นิ้วเข้าหาตัวเองอย่างงงๆ “ฉันเหรอ”“ใช่ คุณนั่นแหละ เก็บผักไปเลย”“แต่ฉันเก็บไม่เป็น”“งั้นคุณก็ไม่ต้องกินข้าวเย็น” เขาว่าเสียงเข้ม ทำให้เธอต้องทำปากยื่นก่อนจะเดินมาที่แปลงผักแล้
Last Updated : 2025-01-04เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 19
เวลาผ่านไปยี่สิบกว่านาที ประภาพิณทานข้าวหมดไปสามจาน พุงแบนราบเริ่มขยายตัวเบ่งบานจนเริ่มอึดอัด เธอจึงกึ่งนั่งกึ่งนอนที่โต๊ะอาหารผึ่งพุงที่อิ่มแปล้ของตัวเองอย่างสบายอารมณ์ถึงแม้ว่าเธอจะนั่งผึ่งพุงให้อาหารย่อยอยู่ แต่ดวงตาก็ยังคอยมองไปที่แผ่นหลังกว้างของคนหน้าดุที่กำลังยืนหันหลังให้เธอแล้วลงมือล้างจานชามอย่างชำนาญ“นี่ถ้าใครได้คุณไปเป็นสามี คงโชคดีน่าดู” หญิงสาวพูดขึ้นมา เล่นเอาจานที่ธัศไนยกำลังล้างอยู่หล่นลงจากมือกระทบที่พื้นจนแตกเป็นเสี่ยงๆเพล้ง!!เขาหันมามองเธอด้วยสายตาเป็นคำถาม แต่แก้มขาวๆกลับแดงปลั่งสื่อได้เป็นอย่างดีว่าเขากำลังเขินมากขนาดไหน“พูดอะไรของคุณน่ะ” เขาถามเสียงเก้อๆ“ก็คุณทำอาหารอร่อย งานบ้านก็เก่ง ใครได้แต่งงานกับคุณคงโชคดีมากแน่ๆ” หญิงสาวพูดออกมาตรงๆ ก่อนจะเดินมาทรุดลงนั่งตรงที่จานแตก ตั้งใจว่าจะช่วยเขาเก็บทำความสะอาด“ไม่ต้องเก็บหรอก เดี๋ยวเศษจานจะบาดมือ” เขาร้องเตือน และยังเตือนไม่ทันขาดคำ ประภาพิณก็สะดุ้งเฮือก เลือดสีแดงเข้มไหลออกมาจากปลายนิ้วทันตาเห็น“เห็นมั้ยล่ะ ผมบอกคุณแล้วว่าไม่ต้องทำ” เขาเริ่มบ่น พร้อมกับจับตัวเธอให้ลุกขึ้นแล้วพาหญิงสาวกลับไปนั่งที่โต๊ะอาหาร
Last Updated : 2025-01-04เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 20
งั่บ!! “โอ๊ย!” ชายหนุ่มร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ในขณะที่หญิงสาวกระโดดลงจากหลังเขาได้อย่างสวยงาม “โฮะๆๆ จำไว้ซะนะว่าอย่าบังอาจมาว่าฉันแบบนั้นอีก” หญิงสาวได้ทีเลยสั่งสอนเขาเสียเลย มองมือใหญ่ๆที่กำลังลูบหูตัวเองป้อยๆด้วยความสะใจ “ยัยซาดิสต์ ยัยคูโบต้า” เขากัดฟันกรอด ก่อนจะหันกลับมาทางเธอแล้วกระชากร่างบางไปปะทะอกกว้างอย่างแรง “ว้าย” ประภาพิณอุทานลั่น ตาสบตากัน อยู่ๆเธอก็รู้สึกหวาดกลัวเขาขึ้นมาเสียดื้อๆ “ปล่อยฉันนะ” หญิงสาวผลักอกหนาออกห่าง แต่ยิ่งผลักก็เหมือนเขาจะยิ่งกอดเธอแน่นมากยิ่งขึ้น “ไม่ปล่อย” “ผมไม่ปล่อย รู้สึกว่าคุณจะชอบความรุนแรงนะคุณคูโบต้า” เขากระซิบพูดเสียงเบาราวกระซิบ “ออกไปห่างๆตัวฉันนะ” เธอแหว รอยยิ้มประหลาดผุดขึ้นที่มุมปากของธัศไนย นัยน์ตาดุดันเปลี่ยนเป็นประกายของความเจ้าเล่ห์ ยามเมื่อก้มหน้าลงจนเกือบชิดแก้มนวล “ยื่นหน้ามาทำไม ถอยห่างๆนะ” ยิ่งเห็นท่าทางร้อนรนเหมือนอยากผลักไสเขาออกห่าง เขาก็ยิ่งรู้สึกสนุก แขนแข็งแรงจึงออกแรงกอดเธอจนแนบแน่น
Last Updated : 2025-01-04เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 21
ที่ห้องนอนของธัศไนย “เอ่เอ๊ กาเหว่าเอย ไข่ไว้ให้แม่กาฟัก แม่กาก็หลงรัก คิดว่าลูกในอุทรณ์ คาบข้าวมาเผื่อ คาบเหยื่อมาป้อน ปีกหางเจ้ายังอ่อน แม่เจ้าก็สอนบิน บินไปหากินปากแม่น้ำลำคลอง” “นกเอี้ยงมันเลี้ยงควายเฒ่า ควายกินข้าว นกเอี้ยงหัวโต ตกต้นโพธิ์กิโลไม่ขาด กิโลบาทเดียว” “ดุ๊กดุ๋ยๆ แมลงสาบอยากกินขนม อมลูกอมซะจนแก้มตุ่ย ควายตัวเมีย ออกลูกก็เป็นตัวเมีย อยู่มาไม่นานออกลูกออกหลานก็เป็นตัวเมีย” “ลูกชายเทวดาเกิดมาบ่สนใจ ลูกชายเทวดาเกิดมา..บ่เอาไผ แต่งแต่รถมอเตอร์ไซค์เท่ไปก็เท่มา ให้ไทบ้านซ่าไปทั่ว…….เมิดบ้าน โทรศัพท์คุยสาวแม่เอ้ยเป็นวันๆ โทรศัพท์คุยสาวแม่เอ้ย…จนรำคาญ ขี่รถเลาะบ้านแป๋นๆฮอดโรงเรียน เฮ็ดให้สาวกระโปรงเฮี้ยนแนมเบิ่ง……..ว่าบ่ได้ เที่ยวงานยามได๋มอเตอร์ไซค์กวนเมือง เที่ยวงานยามได๋ขึ้นชื่อ..ลือเลื่อง มันชอบหาเรื่องหน้าฮ้านหมอลำ ขวดลอยเป็นประจำมันเท่………..มันสะใจ”สารพัดเพลงที่ประภาพิณเอามาร้องเพื่อขับกล่อมหนูน้อยที่นอนแผ่หราอยู่ในเปลในห้องนอนของธัศไนย แต่ไม่ว่าเธอจะร้องกี่เพลงๆ เจ้าหนูก็ยังคงตาใสแจ๋วเป็นประกายระยิบระยับไม่มีวี่แววว่าจะง่วง
Last Updated : 2025-01-04เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 22
“ปืนสั้นของผม ผมให้คุณเอาไว้ใช้ป้องกันตัว ถ้าผมแต๊ะอั๋งคุณ คุณยิงผมได้ทันที”“ปืนจริงหรือเปล่า” เธอถามพร้อมรับปืนจากมือเขามาพลิกๆดูอย่างให้ความสนใจดวงตาคู่คมหรี่ลงมองร่างบาง ซ่อนประกายตาบางอย่างเอาไว้ ก่อนที่เขาจะตอบออกมาว่า “ปืนจริงครับ”“คุณมีอะไรตุกติกหรือเปล่าน่ะ”“ไม่มี” เขาส่ายหน้าหวือเป็นเชิงปฏิเสธ ทำให้เธอต้องกลอกตาไปทางซ้ายที ทางขวาทีอย่างชั่งใจ ก่อนที่หญิงสาวจะพยักหน้าตอบตกลง“โอเคค่ะ ฉันนอนในนี้ก็ได้ เผื่อหนูเมตื่นมาอีก จะได้ช่วยกันดูช่วยกันปลอบ แต่ถ้าคุณเผลอมาแตะฉันแม้แต่เพียงนิดเดียว ฉันเป่าคุณไส้แตกแน่” หญิงสาวขู่เขาเสียงเหี้ยมพร้อมชูปืนขึ้นมาในระดับหน้าแล้วทำปากเชิดๆจนชายหนุ่มอดหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดูไม่ได้“คร้าบผม ถ้าผมแตะต้องคุณ ผมยอมโดนยิงไส้แตก”“หึ” เธอสะบัดหน้าไปอีกทาง แล้วเดินฉับๆตรงไปที่เตียงกว้างก่อนจะเอาหมอนยาวมาทำเขตกั้นกลางเตียง“ฝั่งซ้ายเป็นฝั่งของฉัน ส่วนฝั่งขวาเป็นฝั่งของคุณ ห้ามล้ำเขตเด็ดขาด ไม่งั้นฉันจะเป่าคุณไส้แตก” เธอเจ้ากี้เจ้าการทุกอย่างเสร็จสรรพก็ล้มตัวลงนอนที่ฝั่งซ้ายของตัวเองอย่างรวดเร็ว พร้อมกับวางปืนสั้นลงข้างๆหมอน ในขณะที่ร่างสูงทรุดลงนอ
Last Updated : 2025-01-04
Latest chapter
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 76
“เหนื่อยมั้ยคะ”เขาหันมามองหน้าเธอก่อนจะตอบเสียงเศร้าๆว่า“ไม่เหนื่อยหรอก ไอ้เอกมันติดยาน่ะ”“อะไรนะคะ!” ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจ “ทำไมพี่เอกเขาถึงได้…”“เขาสารภาพออกมาหมดแล้วว่าแวววรรณกลับมาขอคืนดีกับเขาแล้วก็ทิ้งเขาไปอีกครั้ง เขาเลยทั้งเสียใจทั้งผิดหวัง ตอนนั้นมีคนมาเสนอยาบ้าให้เขา เขาเลยลองกินดูเพราะคิดว่าคงไม่ติด แต่ที่ไหนได้…เขาดันติดงอมแงม แล้วเรื่องที่เขามาปล้ำคุณน่ะ เพราะแววจ้างเขาด้วยยาบ้ายี่สิบเม็ดน่ะ”“ตายจริง…ไม่น่าเลยนะ เพราะยาบ้าแท้ๆ” หญิงสาวทำเสียงสลด“ตอนนี้ตำรวจเขาก็ไปจับแววแล้ว เพราะแววเป็นคนบงการ แถมยังมียาบ้าไว้ในครอบครองอีกหลายเม็ด คนรักของแววคนล่าสุดก็ตีตัวออกห่างไปแล้วพอรู้ว่าแววโดนตำรวจจับน่ะ”“เฮ้อ” ประภาพิณถอนหายใจออกมาอย่างเศร้าๆ ในขณะที่มือใหญ่จับคางเธอให้แหงนหน้าขึ้น“ก่อนที่ผมจะกลับบ้าน ผมขอจูบทีหนึ่งได้มั้ย” เขาขออนุญาต ยังไม่ทันที่เธอจะตอบอะไรออกมา ริมฝีปากร้อนๆก็แนบประกบเข้าที่เรียวปากอิ่มอย่างแผ่วเบาและเว้าวอน“แฟนรักคุณนะคะ” เธอบอกเมื่อเขาถอนจุมพิตออก ในขณะที่เขาลุกขึ้นยืนแล้วรั้งต้นแขนเธอให้ลุกขึ้นด้วย“พอผมไปแล้ว อย่าลืมลงกลอนให้แน่นหนานะ แล้วพ
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 75
เธอคิดไว้แล้วไม่มีผิดว่าสักวันพีระดาจะต้องรักภีรวัทน์ และก็เป็นอย่างที่เธอคิดเอาไว้จริงๆว่าพีระดาคิดจะล้อล่นกับความรู้สึกของตัวเอง แล้วเป็นไงล่ะ...ผลสุดท้ายก็ต้องมารักเขาเพราะความใกล้ชิด แต่เธอคิดว่าพีระดากับภีรวัทน์ก็ดูเหมาะสมกันดี ที่สำคัญ..ในวันแต่งงาน เธอดูออกว่าภีรวัทน์แคร์เพื่อนสาวของเธอมากขนาดไหน บางที...ภีรวัทน์อาจจะรู้สึกเดียวกันกับพีระดาในตอนนี้ก็ได้//ฮือๆๆ// พีระดาไม่ตอบ มีแต่เพียงเสียงสะอื้นไห้ที่ดังแว่วมาทางสายโทรศัพท์จนประภาพิณชักจะเริ่มรู้สึกหนักใจแทน“งั้นอีก1ปีแกก็ต้องเลิกกับเขาน่ะสิ แกควรจะบอกเขาไปตรงๆเลยนะว่าแกรู้สึกยังไงกับเขา อย่าปล่อยเวลาให้มันผ่านไปเฉยๆไม่งั้นแกอาจจะต้องเสียใจ”//เขาไม่ยอมทำตามสัญญา// พีระดาพูดด้วยเสียงสะอึกๆ เสียงสูดจมูกดังฟืดฟาดชวนให้นึกเวทนา“ห๋า ไม่ทำตามสัญญา”//ใช่ ไม่ทำตามสัญญา เขาฉีกสัญญาทิ้ง บอกว่าจะให้ฉันอยู่กับเขาต่อไป//“งั้นแกก็ควรจะดีใจสิที่เขาอยากอยู่กับแก แกจะมาร้องไห้คร่ำครวญเพื่อ?”//เขาแค่หวงฉัน ไม่ใช่ว่ารักถึงได้หวงนะ แต่เป็นเพราะ...เขาเห็นฉันเป็นแค่ของชิ้นหนึ่ง ไม่อยากให้ฉันไปตกเป็นของคนอื่น ความสำคัญของฉันมีแค่นี้จริงๆ//“เ
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 74
โครม!บานประตูห้องนอนถูกถีบออกอย่างแรงก่อนที่คอเสื้อของอเนกจะโดนมือใครคนหนึ่งลากขึ้นมาจากร่างงามที่เขากำลังจะหาความสุขด้วยยังไม่ทันที่อเนกจะได้เห็นหน้าคนที่กล้ามาคว้าคอเสื้อเขา หมัดหนักๆก็ถูกต่อยเข้ามาที่ใบหน้าอย่างแรงจนร่างผอมบางเซแซ่ดๆไปปะทะกับผนังห้อง“คุณธัศ ช่วยแฟนด้วย” ประภาพิณพูดด้วยเสียงสั่นๆพลางพยายามยันตัวลุกขึ้นนั่งทั้งๆที่ยังจุกอยู่ที่ท้องน้อยตาคู่คมตวัดมามองประภาพิณชั่วแว่บหนึ่งก่อนจะยกเข่ากระแทกที่ท้องของอเนกอย่างเดือดดาล พร้อมกับศอกที่กระแทกเข้าที่ศีรษะอเนกอย่างจัง“เมื่อก่อนฉันเห็นนายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่ง แต่มาวันนี้…นายกลับมาปล้ำแฟนฉัน ฉันไม่ปล่อยให้นายรอดแน่ เอก”น้ำเสียงนี้อเนกจำได้ดีว่าเป็นเสียงใคร…ชายหนุ่มค่อยๆทรุดลงไปกองอยู่ที่พื้นในสภาพหมดหนทางต่อสู้ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองหน้าหล่อเหลาของอาจารย์วิทยาศาตร์ที่กำลังมองเขาอย่างบูดบึ้ง“อะ ไอ้ธัศ”“เออ ฉันเอง ทำไมนายถึงทำแบบนี้วะ” ธัศไนยถามเสียงตะคอก ก่อนจะหันไปทางประภาพิณที่นั่งหน้าซีดเผือดอยู่บนเตียง“คุณแฟน โทรหาตำรวจ”“แต่ว่าเขาเป็นเพื่อนคุณ”“ผมบอกให้โทรก็โทรไปสิ” ชายหนุ่มเริ่มเสียงดัง เล่นเอาหญิงสาวต้อง
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 73
16.42น.“แฟนจ๋า เราจะมีลูกด้วยกันกี่คนดีครับ” ธัศไนยนั่งสวีตหวานอยู่กับประภาพิณในร้าน beautiful flower มือใหญ่จับกุมมือบางแล้วใช้หัวนิ้วโป้งคลึงหลังมือเธอเบาๆ ตาคมหวานเชื่อมมองหญิงสาวอย่างแสนรัก“สองคนดีมั้ยคะ”“จะดีเหรอ” คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูงอย่างไม่เห็นด้วย“ทำไมจะไม่ดีล่ะค่ะ ผู้ชายหนึ่งคน ผู้หญิงหนึ่งคน”“แต่ผมว่ามีลูกสักโหลนึงเลยก็ดีนะครับ” เขารั้งร่างบางมาพิงอกกว้างพร้อมจูบขมับหญิงสาวเบาๆ“โห ตั้งโหลนึงเชียวเหรอคะ เยอะเกินไปหรือเปล่า แฟนไม่ไหวหรอกค่ะ” เธอส่ายหน้าหวือ พูดอู้อี้“แต่ผมทำไหวนะ” เขาพูดอย่างเจ้าเล่ห์ ทำให้เธอต้องเงยหน้าออกจากอกหนาแล้วขว้างค้อนใส่เขาอย่างมีจริต“มีโหลนึง คุณคงจนกันพอดี”“ไม่จนหรอกน่า อย่างน้อยผมก็มีเงินเลี้ยงคุณและลูกให้มีความสุขได้ไปจนกว่าจะตาย ไม่มีทางปล่อยให้คุณลำบากแน่ๆ” เขาพูดเสียงหนักแน่น“เซี้ยว”“เซี้ยวที่ไหน ผมพูดตามความเป็นจริงนะ แต่ผมจอให้คุณสัญญากับผมสักข้อได้มั้ยครับคุณแฟน” เขาเอ่ยขอเสียงนุ่ม“ขออะไรคะ”“ถ้าแต่งงานกับผมแล้ว คุณห้ามมีสามีน้อยโดยเด็ดขาด”“อีตาบ้า ใครเขาจะมีสามีน้อยกัน” เธอหยิกหน้าอกเขาแรงๆจนชายหนุ่มร้องลั่น ก่อนที่หน้าคมจะตีหน
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 72
ทันทีที่อเนกกลับถึงบ้าน เขาก็ต้องขมวดคิ้วอย่างสงสัยเมื่อเห็นรถคันหรูมาจอดอยู่หน้าประตูบ้านของเขา ก่อนที่คนในรถจะเปิดประตูออกมา“แวว…” อเนกเรียกชื่อเธอเสียงแผ่ว มองหน้าสะสวยที่มีแว่นสีดำอันใหญ่ปกปิดอยู่อย่างเจ็บปวด“ใช่ค่ะ ขอบคุณที่ยังจำแววได้” แวววรรณเหยียดปากอย่างเยาะหยัน กวาดตามองอเนกอย่างสมเพซ“ผมไม่ได้ความจำเสื่อมนี่ครับ จะได้ลืมอะไรง่ายๆ ไม่เหมือนคุณหรอก พูดอะไรก็ลืม…”“ตายจริง นี่คุณหลอกด่าแววเหรอคะ” แวววรรณยกมือทาบอกอย่างมีจริต“แล้วแววเป็นอย่างที่ผมว่าหรือเปล่าล่ะครับ” ย้อนถามอย่างเจ็บแสบแต่แวววรรณไม่อยากถือสา เพราะ…ความแค้นที่เธอมีอยู่ตอนนี้มันสำคัญมากกว่าการต่อล้อต่อเถียงกับอดีตคู่นอนอย่างเขา“วันนี้แววมีเรื่องจะมาคุยกับคุณค่ะ”“นั่นสินะ ถ้าไม่มีธุระ คุณคงไม่มาหาผมหรอก”“คุณเลิกด่าแววสักทีได้มั้ยคะ” แวววรรณเริ่มขึ้นเสียงสูงอย่างไม่พอใจ“ผมไม่ได้ด่า ผมพูดความจริง”“ความจริงของคุณ แววไม่อยากฟัง”“ ถอยไป ผมจะเข้าบ้าน” อเนกผลักร่างอวบอิ่มที่เขาเคยหลงใหลในอดีตให้พ้นทางพร้อมกับไขกุญแจประตูบ้านแล้วเปิดออก“แต่แววมั่นใจว่าคุณจะต้องสนใจในสิ่งที่แววมาเสนอ” แวววรรณเดินตามเขาเข้าไปในบ้า
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 71
“ว้าย! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะคะคุณธัศ”“ไม่เอา ผมคิดถึงคุณจะแย่ รู้มั้ย?”“ฉันจะกลับแล้วนะคะ มันมืดแล้ว คุณไม่เห็นเหรอไง”“คุณนอนที่นี่ก็ได้นี่นา” เขาทำเสียงออดอย่างเอาแต่ใจ“ไม่ได้แล้วค่ะ เพราะตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นพี่เลี้ยงเด็กเหมือนเคย จะให้มาอยู่ที่บ้านคุณได้ไง เห็นฉันเป็นผู้หญิงใจง่ายเหรอคะ”ได้ฟังประโยคนี้เข้าไป ชายหนุ่มก็ถอนหายใจเฮือกอย่างยอมจำนน“โอเคๆ ผมยอมก็ได้ แต่ว่าคุณต้อง…” เขาเริ่มมีเงื่อนไขเล่นเอาประภาพิณต้องถามกลับอย่างหวาดระแวง“แต่ว่าอะไรคะ” เธอช้อนตาขึ้นมองเขา“แต่ว่า…จูบผมก่อนสิ แล้วจะปล่อย”“ไม่เอาหรอก ตาบ้า” เธอเบือนหน้าไปอีกทางอย่างขัดเขิน“ก็ตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วนี่นา แค่จูบเองนะ นะครับ” เขาอ้อนเสียงอ่อน ตาคู่คมพราวระยับจนหญิงสาวใจอ่อนยวบ“ก็ได้ค่ะ” เธอพูดพร้อมโน้มต้นคอเขาให้ก้มลงต่ำมากขึ้นแล้วยกศีรษะขึ้นจุมพิตปากเขาเบาๆแล้วรีบถอยหน้าออกห่าง“ปล่อยฉันได้แล้วค่ะ”“เดี๋ยวสิ เรียกตัวเองว่าแฟนก่อน” เขายังมีเงื่อนไขอีกข้อ ทำเอาหญิงสาวตีหน้าบูด“เอาน่า อย่าหน้างอสิครับ น่านะ เรียกตัวเองว่าแฟน ผมว่ามันฟังดูน่ารักดีออกนะ” เขาก้มหน้าลงพูดใกล้ๆเธอโดยไม่สนใจสักนิดว่าร่างบางที่เข
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 70
อเนกยิ้มออกมาอย่างคนเมาๆเบลอๆ ตาฉ่ำไปหมด ในขณะที่โจ้เหยียดริมฝีปากออกอีกครั้งอย่างหยันๆ“ไหนล่ะครับพี่ ค่ายาแห่งความสุข” โจ้แบมือตรงหน้าเขาพลางกระดิกไปมา“อยู่ในลิ้นชัก เป็นเงินที่ผมเก็บไว้มานาน คุณไปหยิบสิ” อเนกบอกพร้อมยิ้มแหะๆอย่างมีความสุขโจ้เดินตรงไปเปิดลิ้นชักพร้อมกับหยิบกระปุกชินจังออกมาเปิดฝาในนี้ไม่มีเหรียญสักเหรียญเดียว มีแต่ธนบัตรใบละหนึ่งร้อยเต็มไปหมดโจ้หันไปมองอเนกอีกครั้งก่อนจะหยิบเงินออกมาหมดกระปุกเงินทั้งกระปุกนี่คงเกือบหมื่น….เขาขอไปหมดเลยก็แล้วกันโจ้รีบเก็บธนบัตรใบแดงๆยัดใส่กระเป๋าสะพายของตัวเองอย่างว่องไวพร้อมกับหันไปบอกอเนกตามมารยาทว่า“ผมกลับก่อนนะพี่”“อือ” อเนกชูสองนิ้วให้โจ้แล้วมองตามหลังโจ้ที่เปิดประตูออกไปจากบ้านของเขาแล้วด้วยสายตาขอบคุณอนิจจา…อาจารย์หนุ่มผู้ยึดมั่นในอุดมการณ์…ตอนนี้เขามีสภาพไม่ต่างจากสุนัขตัวหนึ่งที่หลงมัวเมาอยู่กับสารเสพย์ติดจนถอนตัวไม่ขึ้นณ วันนี้ อเนกได้ก้าวเข้าสู่นรกเต็มตัวแล้วอย่างสมบูรณ์!!ตอนเย็นของวันต่อมาธัศไนยขมวดคิ้วมุ่นเมื่อรู้สึกว่าช่วงนี้อเนกจะไม่ค่อยไปโรงเรียนโดยอ้างว่าไม่สบายมาหลายวันแล้ว หลังเลิกงาน เขาจึงขับรถแวะมาเย
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 69
ร่างสูงถอดแว่นตาสีชาออกจากใบหน้าคมคาย ดวงตาเพ่งมองไปที่ป้ายประกาศหน้าร้านดอกไม้เล็กๆอย่างงงๆ ‘ปิดร้านชั่วคราว’ เธอปิดร้านทำไม ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า1อาทิตย์ที่ผ่านมา เมื่อเลิกจากงาน เขาจะต้องรีบมาที่ร้านของประภาพิณเสมอ แต่ทุกครั้งที่มา…เขาก็จะได้เห็นแต่ป้ายปิดร้านชั่วคราวแปะอยู่ที่หน้าร้าน beautiful flowerทั้งรักทั้งคิดถึง อยากเห็นหน้า อยากเจอ อยากพูดคุยด้วย แต่ก็เห็นได้แค่หน้าร้าน…แค่ได้มองร้านดอกไม้ ก็รู้สึกสุขใจ แม้ว่าจะมีความเศร้าแฝงอยู่บ้างก็ตามเขาเป็นอาจารย์มีหน้าที่สอนนักเรียน ต่อให้สภาพจิตใจของเขาจะย่ำแย่ขนาดไหน เขาก็หยุดงานไม่ได้แต่ถึงเขาจะไปทำงานตามปกติ แต่หัวใจเขากลับไม่ปกติ อาหารเขาก็ทานไม่ได้เยอะเหมือนเก่า หน้าหล่อๆก็เริ่มซูบลงเพราะตอนกลางคืนนอนไม่ค่อยหลับเมื่อไหร่นะ…ความทรมานที่เขาได้รับมันจะหายไปเสียทีธัศไนยถอนหายใจเฮือก ก่อนจะกลับเข้าไปนั่งในรถยนต์ตามเดิมแล้วค่อยๆขับจากไปด้วยหัวใจที่ยังหนักอึ้งเหมือนมีหินนับพันก้อนมากดทับเอาไว้จนเขาหายใจไม่สะดวกวันเวลาคือยาวิเศษที่จะสามารถรักษาแผลใจให้เขาได้ แต่กว่าเขาจะลืมรักเธอได้ เขากลัวว่า…ลมหายใจเขาจะหมดลงเสียก่อนน่ะสิ!!อ
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 68
คำว่ารักที่เขาบอกเธอไป มันไม่มีค่าเลย เธอไม่เคยมองเห็นความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ ไม่เคยมอง…และก็คงไม่อยากมอง“พาฉันไปส่งที่ร้านดอกไม้หน่อยค่ะ ต่อไปนี้เราสองคนจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม เหมือนวันที่เราไม่เคยรู้จักกัน เพราะฉัน…ไม่อยากรู้จักกับผู้ชายที่ชอบล่วงเกินฉันอย่างคุณ!!”ประโยคนี้ของเธอมันยังดังก้องอยู่ในหูเขา คำพูดที่อยากจะกล่าวออกมาเพื่อรั้งเธอเอาไว้ก็ไม่ยอมหลุดพ้นออกจากริมฝีปากในเมื่อเธอไม่อยากรู้จักกับเขาอีกต่อไป ในเมื่อเธออยากไปจากเขาเสียเต็มประดา แล้วเขาจะรั้งเธอไว้ทำไมล่ะ จริงไหม?เธอคงอยากกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมโดยไม่มีเขาไปคอยสร้างความรำคาญใจความสุขของเธอคือการไม่ได้เห็นหน้าเขา เขาก็ควรจะปล่อยเธอไปถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกเจ็บมากขนาดไหนก็ตามเจ็บอย่างที่ไม่เคยมีใครทำให้เขารู้สึกแบบนี้ได้ ผู้หญิงคนอื่นๆหรือแม้แต่แวววรรณ ผู้หญิงที่เขาคบด้วยคนล่าสุดก็ไม่เคยทำให้เขารู้สึกแย่ได้ถึงขนาดนี้มีประภาพิณเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขาร้องไห้ได้เพียงแค่คิด น้ำบางๆก็ฉาบที่ดวงตาคู่คม เขาก้มหน้าลงพร้อมซบหน้าลงกับเข่า นั่งลงบนสนามหญ้าสีเขียวข้างๆแปลงผักด้วยความเจ็บปวดและอ้างว้างที่สุดดวงตะวั
