บทที่ 15 ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป - 100%

เขาพูดจบก็ลองหมุนลูกบิดประตู พอเห็นว่าไม่ได้ล็อกจึงถือวิสาสะเปิดเข้าไปข้างใน ตาคมกวาดมองไปทั่วห้องก็ไม่พบหญิงสาว ประตูห้องน้ำเปิดอยู่ หมายความว่าเธอไม่ได้อยู่ในนั้นแน่นอน ครั้นพอเห็นว่าบนเตียงมีกระเป๋าเสื้อผ้าวางไว้จึงค่อยโล่งใจที่หญิงสาวไม่ได้ป่วยไข้อย่างที่เขากังวล

“คงออกไปเดินเล่นล่ะมั้ง” ชายหนุ่มปิดประตูให้ตามเดิมแล้วมาหย่อนตัวนั่งบนโซฟาหน้าโทรทัศน์ หยิบรีโมตขึ้นมากดดูรายการข่าวภาคเช้า แต่สมองกลับไพล่นึกไปถึงแต่เรื่องเมื่อคืน

เสียงกุกกักดังอยู่หน้าประตูสักพักก็ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างระหงของช่อมาลีก้าวเข้ามาในห้องพัก ตาคู่สวยเบิกกว้างเล็กน้อยเมื่อเห็นชายหนุ่มนั่งเอกเขนกอยู่บนโซฟา และกำลังมองมาทางนี้พอดี

“ไปเดินสูดอากาศมาหรือคุณช่อ” พชรทักขึ้นก่อน ช่อมาลีจึงเดินมานั่งอีกด้านของโซฟา

“ลงไปเดินเล่นที่ชายหาดมาน่ะค่ะ อากาศดีมากก็เลยลงไปถ่ายรูปเล่น” ช่อมาลีบอกเขายิ้ม ๆ ไม่กล้าสบตาคมกล้าที่จ้องมองมาไม่เลิก จึงเสไปมองโทรทัศน์ ทำทีเป็นสนใจข่าวที่กำลังนำเสนออยู่

“โธ่...ไปคนเดียว ชวนกันสักคำไม่มีเลยนะ” พชรแกล้งทำหน้าง้ำบ่นอุบ ช่อมาลีหัวเราะคิกก่อนจะบอกเขาไป<