“เออ พวกมึงมาเร็วกันจังวะ”คนถูกเพื่อนแซวทำท่านิ่งพลางเก็บสีหน้าไว้อย่างดี แม้จะรู้สึกเก้อเขินก็ตาม หากแต่คิมหันต์ก็ไม่ปล่อยให้เรื่องเงียบจึงรีบเอ่ยดักทางไว้ก่อน“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยครับคุณหัสดินทร์ ไม่คิดจะบอกพวกกูหน่อยหรอ”“ใช่ มึงเก็บปากเงียบ ไม่เหมือนคนเดิม”เหมันต์เอ่ยสำทับด้วยสีหน้าเรียบ
เนื่องจากตัดสินใจมาพักที่ปางช้างสรศิลป์ เนเชอรัล พรนลัทจึงปิดเบอร์ติดต่อของที่ทำงาน เพราะไม่อยากให้เรื่องงานมารบกวนจิตใจ หากแต่ประโยคที่เธอได้ยินว่าอาจจะต้องกลับไปรับงานที่กรุงเทพฯ จู่ๆ หัวใจดวงน้อยๆของเธอก็หวิวโหวง จนเสียงหวานเอ่ยตอบกลับมารดาอย่างเศร้าสร้อย “ไว้…น้ำผึ้งจะโทรกลับไปหาเจย์เองนะคะ”ค
กระทั่งรถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวเข้ามาจอดที่โรงจอดรถของบ้านหลังใหญ่ ขณะเดียวกันสามชีวิตที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน พ่อเลี้ยงหิรัญและแม่เลี้ยงสรณ์สิริกลับมาจากเที่ยวพักผ่อนก็มาจิบชายามเย็นกับจิรสินหลานชายที่แวะมาเยี่ยมอยู่บริเวณโต๊ะอัลลอยชุดเล็กนอกระเบียงด้านข้างของบ้านต่างพากันหันไปยังโรงจอดรถเหลือบ
“ไว้ค่อยเจอกันพรุ่งนี้แล้วกันนะครับ”“เอ่อ…”คนถูกชวนไปเที่ยวพรุ่งนี้ไม่ทันได้ตอบตกลง ก็โดนเสียงห้าวติดห้วนสนิทชนิดมะนาวไม่มีน้ำแทรกขึ้นมาอย่างโมโห“จะยืนคุยกันอีกนานไหม บอกว่าเหม็นไง แสบจมูกจะตายอยู่แล้ว”สี่คนที่เหลือถึงกับออกอาการเหวอรับประทาน พร้อมใจกันหันขวับไปมองเจ้าของประโยคกร้าวกระด้าง โดยเฉ
“จะดีหรอลูก แต่ก็นะถ้าป้าไป แล้วใครจะดูคุณลุง งั้นฝากน้ำผึ้งด้วยนะลูก”พรนลัทจึงคลี่ยิ้มสดใสให้กับสองสามีภรรยาตรงหน้า พลางเอื้อมไปหยิบกระปุกยา แล้วเดินออกจากห้องไปยังห้องของคนป่วยทันที พอคล้อยหลังหลานสาว แม่เลี้ยงสรณ์สิริก็หันมาหาสามีที่นั่งข้างๆ พร้อมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเขียว“เจ้าเล่ห์อะไรกันคะเนี่
พอขาดคำถามไล่ต้อน เจ้าของตักกว้างก็เหวี่ยงร่างเล็กลงกับโซฟาตัวใหญ่อย่างว่องไว ไม่ให้เธอได้ทันตั้งตัว“ว้ายยย”พรนลัทหลุดร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ ส่วนคนที่เหวี่ยงเธอลงมาก็ทาบทับกายหนาตามลงมาติดๆ จัดการตรึงร่างเธอแทบจะจมลงไปกับโซฟาหนังสีน้ำตาลตัวใหญ่“อยากรู้ใช่ไหมทำไมผมถึงชอบยุ่งวุ่นวายกับคุณ”คนถูกไ
คนขอให้เรียกพี่ทำตาละห้อย ส่งผลให้คนตัวเล็กผุดอมยิ้มให้กับประโยคออดอ้อนของเขา ทำไมเธอจะเรียกไม่ได้ล่ะ พรนลัทส่งยิ้มหวานหยดก่อนจะเอ่ยออกมา“พี่ช้าง…แบบนี้หรอคะ ให้หนูเรียกยังงี้จะดีหรอ”ท่าทางเอียงคอแสนน่ารักของเธอ ทำเอาคนขอให้เรียกถึงกับแย้มยิ้มตาเป็นประกาย ก่อนเสียงทุ้มจะเอ่ยกระเซ้าเย้าแหย่“ถ้าไม่
อาทิตย์ต่อมา ในห้องทำงานของนายใหญ่ปางช้างสรศิลป์ เนเชอรัล ร่างบางในชุดเดรสสีอ่อนลายดอกไม้เล็กๆกำลังนั่งบนโซฟาตัวใหญ่อ่านหนังสือฆ่าเวลาไปพลางๆ รอเจ้าของห้อง เพราะเมื่อตอนกลางวันทั้งคู่มารับประทานอาหารร่วมกันหลังจากเสร็จมื้อกลางวัน งานของพรนลัทในวันนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว แถมคนเป็นแฟนหมาดๆก็ออกคำสั่งแกมร้
คนบนตักตอบคำถามด้วยการผละออกจากซอกคอแกร่งแล้วเป็นฝ่ายบดเคล้ากลีบปากอิ่มสีแดงระเรื่อลงบนปากหยักได้รูปของคนที่ให้คำมั่นสัญญา ไม่แค่นั้นยังดูดดึงกลีบปากร้อนทั้งบนและล่างสลับกัน เหมือนอย่างที่เขาชอบทำกับเธอแถมยังส่งเรียวลิ้นเล็กเข้าไปหยอกเย้าปลายลิ้นอุ่นระคายอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวล ทำเอาคนฝึกมากับมือถึง
ชายหนุ่มคลี่ยิ้มละมุนอบอุ่นส่งให้ พลางลูบศีรษะเล็กของเธอเบาๆ พรนลัทได้แต่อมยิ้มขวยเขินมองตามแผ่นหลังกว้างไปจนลับสายตา ก็เห็นว่าเขาปิดประตูห้องน้ำให้เธอเสร็จสรรพ หลังจากนั้นเธอก็ลอกคราบตัวเองจนเปลือยเปล่าแล้วก้าวลงไปอาบน้ำสระผมให้ชำระความมึนเมาออกไปเพียงไม่นานร่างเพรียวระหงในชุดคลุมอาบน้ำตัวใหญ่ของเ
คนเป็นเจ้านายเอ่ยเสียงห้าวกระด้างคาดโทษ ทำเอาชงนมเสียวสันหลังเย็นวาบไปทั้งตัว นี่ถ้าโดนตีนของคนเป็นนายจริงๆ เขาคงสร่างเมาไปสามวันเจ็ดวัน หลังจากจัดการลูกน้องตัวดีเสร็จ ก็หันมาสนใจคนในอ้อมแขนที่ทิ้งตัวพิงศีรษะไว้กับอกกว้าง สองมือน้อยโอบลำคอแกร่งไว้มั่น“เราเองก็ไม่ปฏิเสธมันเลยนะ ยอมให้มันส่งแก้วอยู่น
ชงนมก็อวยสรรพคุณของโหลเหล้าที่สี่ด้วยรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจ ทว่ารอยยิ้มก็หุบลงฉับ เมื่อคนเป็นรุ่นพี่พูดดักคอเสียฐานลูกค้ากันหมดเลย“มึงก็อวยซะเวอร์ กูซดไปหลายกรึ๊บยังไม่ได้ทันอึ๊บเมียเลย หลับก่อนตลอด”คำพูดห่ามๆของควาญช้างหนุ่มก็ทำเอาคนเป็นภรรยาหน้าแดงซ่าน แต่หล่อนก็ชอบผัวแบบนี้ ห่ามๆ ดิบๆ ไทยบ้าน
บรรยากาศยามเย็นของวันนี้ บริเวณด้านหลังของปางช้างคึกคักเป็นพิเศษ เนื่องจากเป็นวันเกิดของหัวหน้าคนงานอย่างลุงศักดิ์ดา ซึ่งเจ้าของวันเกิดก็เป็นฝ่ายมาเชื้อเชิญพรนลัทให้ไปร่วมงาน ประกอบกับแรงสนับสนุนของสาลี่ ชงนม และลำดวน จึงทำให้หญิงสาวไม่กล้าที่จะปฏิเสธไปได้ส่วนหัสดินทร์หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเส
“คุณช้าง นั่งข้างมะปรางนะคะ พอดีมะปรางไม่ค่อยได้ทานอาหารเหนือสักเท่าไหร่ เผื่ออันไหนอร่อยคุณช้างจะได้แนะนำให้ได้ไงค่ะ”ปรารถนาคลี่ยิ้มหวานหยดชนิดที่มดมาเห็นต้องล้มตายเป็นเบือให้กับชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนหล่อนจะตวัดสายตาขุ่นเคืองไปที่สาวสวยหน้าหวานที่เกาะแขนแน่นหนั่นอย่างไม่สบอารมณ์“พี่ช้างขา นั่งกับหน
“พี่ช้าง มีธุระคุยกับแขกอยู่หรอคะ ไว้หนูมาหาใหม่ก็ได้”พรนลัทเอ่ยถามชายหนุ่มเบาๆ ด้วยความเกรงใจ หากแต่คนเป็นแฟนหนุ่มกลับแย้มยิ้มน้อยๆ แล้วเอ่ยกระซิบแผ่วเบาให้ได้ยินเพียงแค่สองคน“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวแขกก็กลับแล้ว”“สาวน้อยคนสวยนี้เองหรอ เจ้าของผลงานกระเป๋าน่ารักๆ และยังเป็นหวานใจของคุณช้างด้วย”ประก
ส่วนอีกหนึ่งสาวเรือนร่างเพรียวระหงในชุดเดรสสีชมพูอ่อนสั้นเคลียเข่าดูเนี้ยบไปทั้งเนื้อทั้งตัว บ่งบอกให้รู้ว่าหล่อนเป็นลูกหลานของผู้มีอันจะกิน ใบหน้าเรียวขาวถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์ให้ดูเหมาะเจาะสวยงาม พร้อมฉีกยิ้มกว้างอย่างเก็บอาการไว้ไม่อยู่ส่งมายังชายหนุ่มเจ้าของปางช้างทันที“สวัสดีครับ คุณหญิ
“รีบอาบน้ำเถอะ พี่ก็จะไปแล้วเหมือนกัน”ประโยคเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งของเขา กลับไม่ได้ทำให้ใจดวงเล็กๆของเธอเป็นสุขเลย เหมือนเขากำลังน้อยใจ ยิ่งส่งผลให้คนตัวเล็กไม่สบายใจหนักเข้าไปอีก จนต้องรีบพาตัวเองลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเลบนเตียง แล้วโถมกระโจนร่างบางเข้าไปกอดลำคอแกร่งของเขาไปเสียแนบแน่น พลางซุกซบ