บทที่ 0005

หลังจากที่ทั้งคู่นั่งดื่มกันอยู่อย่างสนุกสนานไม่นาน พี่ชายของเธอไคโรก็ปรากฏตัวพร้อมบอดี้การ์ดร่างยักษ์ 2 คน ด้วยท่าทางน่ากลัว ไคโรไล่ชายหนุ่มที่เข้ามาทำความรู้จักกับเพื่อนเธอออกไปทันที ก่อนจะพูดคุยเรื่องการทำงานกับมิลินต่อ แม้เธอพยายามช่วยเพื่อนตอบคำถาม แต่กลับโดนพี่ชายดุกลับมาทุกครั้ง จนได้แต่นั่งกระดกค็อกเทลในมือรออย่างเบื่อหน่าย

คลีโอเริ่มส่งสายตาให้กับชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งที่นั่งมองเธออยู่ไม่ไกล เขาชูแก้วในมือ ทำให้คลีโอส่งยิ้มหวานยกแก้วในมือขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ จิบมันโดยที่สายตาไม่ได้ละไปจากใบหน้าชายหนุ่ม

“ค่ะ ตกลงค่ะ วันพรุ่งนี้จะเริ่มงานนะคะ” มิลินตอบรับข้อเสนอการทำงานทันทีเมื่อทั้งคู่พูดคุยกันเสร็จ ร่างเล็กส่งยิ้มขอบคุณให้พี่ชายเธอ

ไคโรพยักหน้ารับ ลุกขึ้นออกไปจากโต๊ะก่อนจะหันไปสั่งเสียงเรียบกับลูกน้อง “ดูแลให้ดี”

“โหยย ไม่เอาสิ” คลีโอร้องโอดครวญออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำสั่งของพี่ชาย แต่ชายหนุ่มก็ก้าวออกไปโดยไม่รอฟังเสียงของน้องสาว

“ทำไมเหรอ” มิลินเอียงคอสงสัยกับท่าทางของเธอ

“ก็พี่ชายฉันสั่งให้พวกลูกน้องมายืนคุม แบบนี้ก็หมดสนุกกันพอดี” คลีโอตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์ หันมองเหยื่อรูปหล่ออย่างเสียดาย

“มีคนดูแลก็ดีแล้วนี่”

“เหอะ แล้วแบบนี้ผู้ที่ไหนจะกล้าเดินมาย่ะ” มือเรียวหยิบแก้วเครื่องดื่มมากระดกจนหมด “ไปเอามาให้หมดทุกแบบ” เสียงแหลมสั่ง 2 หนุ่มที่ยืนคุมอยู่ไม่ไกล มือเรียวถือแก้วเปล่าส่ายไปมา ท่าทีแสดงให้ทั้งคู่รู้ถึงความไม่พอใจของตนเอง

รอไม่นานเครื่องดื่มใหม่ถูกเสิร์ฟอย่างรวดเร็ว ค็อกเทลรสเข้มหลายสีสันถูกวางเรียงกันยาวบนโต๊ะ มือเรียวโอบไหล่เพื่อนรัก

“จะกินให้หมดเลยเหรอ” มิลินจ้องมองบรรดาแก้วทรงสูงหลายแบบหลากสีสันเบื้องหน้า

“ไม่ได้ผู้ แต่มีเพื่อน วันนี้แกต้องเมากับฉันให้เต็มที่” คลีโอพยายามปลอบใจตนเอง เมื่อถูกพี่ชายขัดขวางความสนุก

“จ้าๆ วันนี้จะตามใจเพื่อนคลีทุกอย่าง ชนค่ะ” เสียงแก้วกระทบกันก่อนทั้งคู่จะดื่มเข้าไป

ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปจำนวนมากทำให้สองหญิงสาวเริ่มมึนเมา คลีโอลากเพื่อนสาวตัวเล็กให้ลุกขึ้นมาเต้น หญิงสาวในชุดเดรสสีแดงส่ายสะโพกร่อนเอวบางไปตามจังหวะเพลง วันนี้เธอตั้งใจมาปลดปล่อยอยากสนุกสนานให้เต็มที่ ไม่ต้องการที่จะมานั่งซึมน้อยใจชายหนุ่มแสนใจร้ายคนนั้นอีกแล้ว

หนุ่มๆ โต๊ะอื่นได้แต่ลอบกลืนน้ำลายมองท่าเต้นแสนเย้ายวนตาละห้อย ก่อนจะหันมองบอดี้การ์ดร่างสูงอีกครั้ง แม้พวกเธอจะสวยแค่ไหนแต่ก็ไม่มีใครกล้าเสี่ยงลุกเข้าไปทำความรู้จักด้วยเลย

หลังจากทั้งคู่เข้ามาที่ผับได้เกือบ 2 ชั่วโมง ค็อกเทลหลากสีมากมายถูกดื่มจนหมดไปหลายแก้ว ด้วยรสชาติหวานราวกับผลไม้ทำให้มันดื่มได้ง่าย คลีโอเริ่มมึนเมาจากแอลกอฮอล์ในร่างกาย ร่างบางบนส้นสูง 4 นิ้ว เริ่มโซเซ แต่ก็ยังคงรั้นที่จะเต้นโยกตัวไปตามบีทหนักๆ ของเพลงในผับ

“โยกค่ะ ส่ายไป ส่ายไป” เสียงอ้อแอ้ของเธอยังคงเร้าให้เพื่อนสาวเต้นต่อ เมื่อมิลินเริ่มนิ่งยกมือกุมขมับ

“นั่งลงกินดีๆ ดีกว่าไหมครับ” คำถามแสนสุภาพแต่น้ำเสียงแข็งกระด้างถูกเอ่ยออกมาจากร่างสูงใบหน้าเย็นชาของลีโอ

สายตาดุๆ ที่ถูกส่งมาทำให้เพื่อนสาวเธอสะดุ้ง รีบกลับลงไปนั่งบนโซฟา ผิดกับเธอที่ยังคงไม่สนใจ ใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ส่ายเอวไปตามจังหวะเพลง ส่งสายตาเย้ายวนให้ชายหนุ่มตรงหน้าอย่างท้าทายแทน

พรึ่บ

ร่างสูงโปร่งราวนางแบบของคลีโอถูกผลักเบาๆ จนเซล้มกลับลงมานั่งบนโซฟาด้านหลัง สร้างความไม่พอใจให้หญิงสาวเป็นอย่างมาก

“ผลักคลีทำไม คลีจะเต้น พี่ยุ่งอะไรด้วย” เธอมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างตัดพ้อ ปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นด้วยความน้อยใจ บทจะมาก็มา บทก็ไปก็หายจนติดต่อไม่ได้

“คุณหนูดื้อก่อน…”

“…จะนั่งดื่มดีๆ หรือให้ผมลากกลับบ้านครับ” เสียงเย็นชาตอบอย่างไม่ใส่ใจ เขาทิ้งตัวลงข้างคลีโอ ปิดทางไม่ให้หญิงสาวลุกมาเต้นอีก

“ฮึ้ยยย” คลีโอส่งเสียงออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ เธอตั้งใจมาสนุกแท้ๆ แต่ชายหนุ่มที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอไม่สบายใจกลับทำท่าไม่สนใจ

“พวกมึงไปพักไป กูดูเอง” ลีโอบอกกับลูกน้องที่ยืนเฝ้า ทั้งคู่ก้มหัวให้ก่อนจะเดินแยกไปทำหน้าที่อื่น

“เอาน่าแก เต้นนานแล้ว ฉันก็เริ่มเหนื่อยเหมือนกัน” มิลินพยายามปลอบหวังช่วยให้เธออารมณ์ดีขึ้น

“ชิ เบื่อทั้งพี่ไค ทั้งพี่ลีโอเลย รอบหน้าฉันจะลากแกไปที่อื่น” คลีโอจิ๊ปากหมั่นไส้ หันมาพูดกับมิลิน แต่ก็ยังคงส่งสายตาไม่พอใจให้คนข้างๆ

“….”

ลีโอไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เพียงแค่มองหญิงสาวด้วยสายตานิ่งๆ เช่นเดิม

หลังจากนั่งดื่มกันไปสักพัก สองสาวก็เริ่มพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

“แก ฉันไปห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะ” มิลินกระซิบบอกเพื่อนสาว

“ให้ไปเป็นเพื่อนไหม” เธอถามออกไปอย่างเป็นห่วง แม้ตัวเธอเองจะมึนเมาหนักมากก็ตาม แต่มิลินส่ายหน้าอย่างเกรงใจ

“พี่ลีโอไปดูมิลินหน่อย” หญิงสาวตัดสินใจบอกชายหนุ่มข้างกาย

“ไม่เป็นไรค่ะ ห้องน้ำอยู่ตรงนี้เอง” เธอรีบบอกเมื่อลีโอทำท่าจะลุกขึ้นตาม “พี่ลีโอดูยัยคลีดีกว่าค่ะ” ร่างสูงพยักหน้าให้ มิลินจึงลุกออกจากโต๊ะ

ทันทีที่เพื่อนสาวเธอลุกออกไปบอดี้การ์ดหนุ่มก็ตวัดแขนแกร่งโอบรั้งเอวบางของเธอให้เข้ามาใกล้จนร่างกายเธอแทบจะเกยบนตักชายหนุ่ม สายตาเย็นชาก้มมองสำรวจการแต่งกายเธออย่างไม่พอใจ

“ทำไมชอบท้าทายผม” ร่างสูงเต็มไปด้วยรอยสักเอ่ยถามเสียงเรียบ

“คลีไปท้าทายอะไรพี่” เธอตอบกลับอย่างไม่พอใจทันที ตวัดสายตามองใบหน้าหล่อเหลาที่เธอหลงรักมาหลายปีด้วยความน้อยใจ

“การแต่งตัวและท่าทางแบบนี้...ไม่เรียกว่าท้าทายเหรอครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มกดเสียงต่ำ พยายามสะกดอารมณ์คุกรุ่นในใจ

“แล้วมันเกี่ยวกับพี่ตรงไหน”

“…”

ลีโอกัดกรามแน่น มองคุณหนูสาวด้วยสายตาวาวโรจน์ เมื่อหญิงสาวแสดงท่าทีก้าวร้าว

“ทีพี่หายไปไม่บอกอะไรคลีสักคำคลียังไม่พูดอะไรเลย” คลีโอเอ่ยเสียงแผ่วเบา หลบสายตาชายหนุ่ม คว้าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ตรงหน้าขึ้นมากระดกจนหมดแก้ว

“ผมไปทำงานให้นาย...” ร่างสูงอธิบายปรับน้ำเสียงให้นุ่มขึ้น โทสะเมื่อครู่หายวับ เขามองคุณหนูสาวอย่างอ่อนใจเมื่อรู้ถึงสาเหตุที่ทำให้เธอบึ้งตึงใส่

“ไม่มีแม้เวลาจะตอบกลับข้อความคลีเลยเหรอคะ”

“…”

“เฮอะ!! ในเมื่อไม่คิดจะใส่ใจความรู้สึกคลี ก็ไม่ต้องอธิบายหรอกค่ะ”

คลีโอคว้าแก้วเครื่องดื่มขึ้นมากระดกเพื่อดับอารมณ์ความโกรธ เมื่อชายหนุ่มเงียบนิ่งใส่เธอ

“ผมถึงได้รีบเคลียร์งาน...จะได้มีวันพักหลายวัน”

สายตาเย็นชาที่ปกติแทบจะไร้ความรู้สึกจ้องมองร่างบางนิ่งๆ ฉายแววจริงจัง หัวใจไม่รักดีอ่อนยวบเมื่อได้ฟังคำอธิบาย เธอรู้ดีว่าหากอีกฝ่ายได้วันหยุดเขาก็จะมาอยู่กับเธอตลอด

“…”

คลีโอเม้มปาก แม้จะยกโทษให้เขาไปแล้วเกินครึ่งใจ แต่ก็ยังอดขุ่นเคืองชายหนุ่มไม่ได้ที่ปล่อยให้เธอนั่งรอ

“หายงอนได้แล้วครับ”

บอดี้การ์ดหนุ่มพูดนิ่งๆ ก่อนจะรีบผละมือออกจากเอวหญิงสาวเมื่อหางตามองเห็นร่างสูงของเจ้านายหนุ่มกำลังเดินตรงมาทางนี้

“ชิ คิดว่าทำแค่นี้คลีจะยกโทษให้เหรอ” เธอแสยะยิ้มร้ายด้วยท่าทีที่เหนือกว่า จ้องมองชายหนุ่มอย่างสื่อความหมาย “พี่ลีโอต้องทำมากกว่านี้”

“…”

คลีโอปรับอารมณ์ทันทีเมื่อเห็นพี่ชายเดินกลับมาพร้อมร่างเล็กของเพื่อนสนิท

“หายไปตั้งนาน เอ้าดื่มต่อค่ะเพื่อน” คลีโอหันมาบอกกับเพื่อน ก่อนยื่นแก้วเครื่องดื่มให้คนตัวเล็กทันทีที่เธอนั่งลง “ไม่เมาไม่กลับ!!”

ผ่านไปสักพักร่างบางในชุดเดรสแสนเซ็กซี่ก็ทิ้งน้ำหนักพิงโซฟาด้านหลัง นัยน์ตากลมโตคู่สวยปิดสนิท เรียกความสนใจของชายหนุ่มข้างกายให้หันกลับมามอง ชายหนุ่มลองเขย่าตัวเธอเบาๆ แต่ก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ

“คุณหนูก็ไม่รู้สึกตัวครับ” เขาหันกลับไปบอกเจ้านายหนุ่มที่กำลังประสบปัญหาเดียวกัน เมื่อเพื่อนสาวของคลีโอเมาฟุบตัวอ่อนพิงร่างกำยำของไคโร

“เฮ้อ~ ลำบากคนอื่นอีกแล้ว” มาเฟียหนุ่มพึมพำออกมาเบาๆ แต่ก็ช้อนตัวหญิงสาวร่างเล็กขึ้นก่อนจะเดินออกจากร้าน

ลีโอคว้ากระเป๋าถือแบรนด์หรูใบเล็กที่วางอยู่บนโซฟา พลางถอดเสื้อสูทตนเองมาพันรอบเอวบาง ก่อนจะใช้ท่อนแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามโอบอุ้มร่างบางในท่าเจ้าสาวเดินตามเจ้านายหนุ่มออกไปเช่นกัน

“มึงขับรถยัยคลีไป” เจ้านายหนุ่มหันมาบอกเสียงเรียบก่อนจะเดินแยกไปยังรถสปอร์ตของตนเอง

ลีโอแสยะยิ้มมองร่างบางในอ้อมแขน เขาเดินไปยังรถสปอร์ตสีขาวของคลีโอ ปลดล็อกประตูด้วยรีโมทในกระเป๋าของหญิงสาว ก่อนจะโยนคุณหนูสาวลงบนเบาะรถ แม้จะไม่แรงนักแต่ศีรษะเล็กก็กระแทกเข้ากับที่เก็บของข้างที่นั่ง นัยน์ตาคู่สวยตวัดขึ้นมามองอย่างเอาเรื่อง

“ถ้าขี้เกียจเดินทีหลังบอกดีๆ ก็ได้ครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มยกยิ้มอย่างล้อเลียน

“ถ้ารู้อยู่แล้วก็ไม่น่าโยนคลีไหมล่ะ” เธอลูบหัวปรอยๆ มองร่างสูงอย่างไม่สบอารมณ์ที่อีกฝ่ายรู้ทันว่าเธอไม่ได้หลับจริง

“…”

ลีโอปิดประตูรถให้ก่อนจะก้าวมานั่งประจำที่ด้านฝั่งคนขับ ไม่นานรถสปอร์ตหรูก็เคลื่อนตัวออกไปจากลานจอดรถของร้าน

ทันทีที่รถเคลื่อนออกไป ร่างแสนยั่วยวนของหญิงสาวก็โน้มเข้าชายหนุ่มคนขับรถ หน้าอกคู่โตเบียดชิดกับท่อนแขนแกร่ง คลีโอช้อนมองใบหน้าเย็นชาของชายหนุ่มด้วยสายตาหยาดเยิ้มเต็มไปด้วยความต้องการ

“นั่งดีๆ ครับ”

“ไม่ค่ะ” เธอยกยิ้มท้าทายตอบกลับทันที มือบางแสนซุกซนลูบไล้วนรอบเป้ากางเกงของอีกฝ่าย ลีโอได้แต่กัดกรามแน่น ตวัดสายตามองท่าทางยั่วยวนของคุณหนูสาว

“อย่ายั่วคลีโอ!” ลีโอเรียกชื่อหญิงสาวเสียงเข้ม สายตาร้อนแรงหันกลับไปจ้องถนน พยายามมีสมาธิกับการขับรถ

“คลีบอกแล้วไงคะ ถ้าอยากให้คลียกโทษให้ พี่ลีโอต้องทำมากกว่านี้” มือเล็กบดคลึงแก่นกายแข็งขืนที่ตื่นตัวเต็มที่ อย่างกลั่นแกล้ง เมื่อเห็นชายหนุ่มนั่งขับรถตัวแข็ง ร่างบางโน้มเข้าไปกระซิบเสียงกระเส่าที่ข้างกกหูอีกฝ่ายเบาๆ “คลีต้องการมากกว่านี้”