ตอนที่41.“เธอเคยเห็นพี่แมทมาก่อนเหรอชบาแก้ว” พราวแสงแขถามด้วยความสงสัยเพราะเธอไม่เคยเห็นเขามาก่อนและไม่รู้ว่าเขาเคยเป็นนายแบบให้นิตยสารชื่อดังมาแล้วหลายเล่ม และเมื่อชบาแก้วกระซิบบอกเธอจึงถึงบางอ้อแล้วหันมามองเขาเหมือนไม่อยากจะเชื่อ“เอ่อ พวกเราก็มานานแล้ว ยังไงขอตัวกลับก่อนนะพราว”นิ่มเอ่ยพร้อมทั้งดึงชื่นชบาให้ลุกขึ้นแต่สาวอวบก็ยังทำท่าอิดออดเหมือนยังไม่อยากกลับ ใช่ว่าจะติดใจหนุ่มหล่อหรอกนะ แต่ติดใจความสัมพันธ์ของเพื่อนรักกับพี่ชายเพื่อนร้ายมากกว่า แต่สุดท้ายทั้งนิ่มกับชื่นชบาก็กลับไป...“หมอบอกแล้วใช่มั้ยเรื่องแม่เธอน่ะ”“ค่ะ บอกแล้ว..” น้ำเสียงเศร้าสร้อยหน้าตาหมองหม่นของเธอทำให้แมทธิวถอนหายใจเบาๆ“เรื่องค่ารักษาพยาบาลไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะช่วยจัดการให้เอง”“ขอบคุณนะคะ พราวไม่รู้จะตอบแทนอย่างไรดี”“อย่าเพิ่งคิดเรื่องนั้นเลย ตอนนี้แม่เธอฟื้นแล้วไปดูแม่เธอดีกว่า”แมทธิวบอกเรียบๆ แล้ว
ตอนที่42.“ฉันมีทางเลือกให้เกี่ยวกับเรื่องการรักษาแม่ของเธอ ซึ่งแน่นอนข้อเสนอนี้คือทางเลือกเดียวของเธอ ซึ่งเธอเองก็อาจจะเลือกหรือไม่เลือกก็ได้ แต่เวลาของแม่เธอคงเหลือน้อย หากคิดจะหาทางอื่น...”“ว่ามาสิ...” พราวแสงแขกลั้นใจรอฟังข้อเสนอจากเขาด้วยความรู้สึกเหมือนใจถูกบีบทั้งที่ยังไม่ได้รู้เลยว่าข้อเสนอของเขาคืออะไร...คนบ้าเอ๊ย คิดแล้วเชียวว่ามันต้องมีอะไรแอบแฝงแล้วมันก็เป็นไปตามที่คิดไว้ไม่มีผิด... แล้วเธอมีทางเลือกไหมล่ะ... ก็มีไง ก็เลือกแล้วไงล่ะ... พราวแสงแขพูดตอบโต้กับตัวเองอย่างฉุนเฉียวและเจ็บใจที่ตนเองเกิดมาด้อยกว่าเขาทุกทาง“จะมองให้มันกลายเป็นทองคำรึไง” เสียงห้าวดังขึ้นพร้อมทั้งร่างสูงยืนล้วงกระเป๋ากางเกงมองเธอด้วยมาดของผู้ชนะ พราวแสงแขหันไปมองเขาตาเขียวขุ่น“ถ้ามันกลายเป็นทองคำก็ดีค่ะ ฉันจะได้เอาไปขายแล้วเอาเงินมาใช้หนี้คนหน้าเลือดแถวๆ นี้”“อ
ตอนที่43.“อืม ช่วยจัดกระเป๋าให้หน่อย จะไปไร่สักอาทิตย์หนึ่ง คงไม่ต้องบอกนะว่าพราวต้องไปด้วยรึเปล่า”“คะเจ้านาย..” หญิงสาวสะบัดหน้าหนีคนจอมสั่งแล้วเดินหน้าตึงเข้าไปเก็บข้าวของจัดกระเป๋าให้เขาก่อน หญิงสาวเดินหยิบข้าวของซึ่งเป็นของใช้ส่วนตัวของเขาลงกระเป๋าเดินทางยี่ห้อดังอย่างเคยชินและรู้ใจเขาว่าเขาชอบไม่ชอบอะไรและชอบใส่เสื้อผ้าแบบไหนอย่างไร นี่เธอแทบจะทำหน้าที่เมียของเขาเต็มขั้นเข้าไปทุกที เหลือเพียงอย่างเดียวเท่านั้นกระมังที่เธอยังพอจะพูดได้ว่าไม่ได้เป็นเมียของเขาจริงๆ“ดีนะที่แยกห้องต่างคนต่างอยู่ไม่อย่างนั้นยายนิ่มกับชบาแก้วต้องล้อเราแน่ๆ เลย” หญิงสาวพูดกับตัวเองไปมือบางก็จัดกระเป๋าไปแล้วก็ต้องหน้าแดงก่ำร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้าเมื่อต้องหยิบชั้นในของเขามาใส่ในช่องเก็บชุดชั้นใน“เสร็จรึยังเก็บของน่ะ เมื่อยจังนวดให้หน่อยสิ” เสียงห้าวดังขึ้นเธอจึงต้องรีบปิดกระเป๋าแล้วหันมาเผชิญหน้ากับคนตัวโตที่เดินเข้ามาเงียบๆ“ชอบมาเงียบๆ ตลอดเลย”“เมื่อยจังมานวด
ตอนที่44.“ได้จ้ะ พรุ่งนี้เช้าพี่จะรอคำตอบ... รู้มั้ยว่าพี่มาบุกเบิกไร่นี้ไว้เมื่อหลายปีก่อนตั้งแต่มันยังไม่มีอะไรเลย เจ้าของเก่าขายเพราะติดหนี้การพนันพี่เลยซื้อไว้เพราะเห็นว่ามันติดกับที่ผืนเดิมของคุณยายที่ยกให้พี่ตอนเรียนจบใหม่ๆ ตอนนั้นพี่เองก็ไม่ได้คิดว่าจะมาอยู่เมืองไทยหรอก เพราะต้องทำงานและเดินทางไปมาหลายประเทศและธุรกิจส่วนใหญ่ก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ จนเมื่อคิดว่าจะมีเมียเสียที ก็เลยคิดว่าจะทำอะไรไว้ให้เมียให้ลูก...”เขาหยุดเล่าแล้วเบี่ยงกายให้เธอหันมาเผชิญหน้า พราวแสงแขหน้าแดงก่ำไม่กล้าสบตาคมของเขา รู้เพียงสัมผัสจากมือหนาที่ปัดปอยผมที่ปลิวมาระแก้มนวลของตนไปทัดใบหูบางแผ่วเบา“พราวอยากเข้าบ้านแล้ว หนาว...” พราวแสงแขบอกอย่างขัดเขินกลัวว่าจะหลงเสน่ห์เขาขึ้นมาจริงๆ“หนาวเนื้อห่มเนื้อจึงหายหนาว คนไทยเขามีสำนวนแบบนี้ใช่ไหม มันหมายความว่ายังไงนะ” เขาถามยิ้มๆ พราวแสงแขจึงส่งค้อนงามๆ ให้เขาแหม... ถ้าพูดได้ขนาดนี้คงไม่ต้องให้แปลความหมายหรอก คนอะไรชอบพูดให้เธอเขินได้อยู่ตลอดเว
ตอนที่45.“แต่เรา เอ่อ เราสัญญากันว่ามันจะเป็นเพียงในนาม พี่แมทอย่าลืมสิคะ” หญิงสาวตาโตดันแผงอกแกร่งไว้พยายามเตือนสติชายหนุ่มว่าระหว่างเธอกับเขานั้นได้มาเกี่ยวข้องกันเพราะอะไร“สัญญานั้นพี่เป็นคนเขียนขึ้นมา และพี่ก็สามารถเปลี่ยนแปลงข้อสัญญาได้ทุกเมื่อ ดังนั้น...”“ไม่นะ คนขี้โกง ปล่อยพราวเลยนะ ปล่อย อื้อออ...”เมื่อรู้ว่าจะเสียทีเขาแล้วพราวแสงแขก็หน้าตื่นทั้งยังพยายามผลักร่างใหญ่ออกไปแต่สุดท้ายแล้วเสียงห้ามปรามก็หายเข้าไปในลำคอเมื่อริมฝีปากหยักร้อนแรงของเขาทาบลงมาอย่างรวดเร็วเรียวลิ้นร้อนบดจูบอย่างหิวกระหายเพราะต้องอดทนอดกลั้นมานาน แต่ความเย้ายวนนี้ที่ถูกกักเก็บมานานเพราะแผนการของตนที่ต้องแนบเนียนเพื่อหลอกล่อให้ลูกกวางมาติดกับ และเมื่อถึงเวลานี้เขาก็ไม่คิดจะอดทนอีกต่อไป มือหนาจึงตวัดผ้าห่มหนาออกจากร่างงามที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดนอนรัดกุมแล้วสอดมือเข้าไปในชายเสื้อก่อนที่อีกมือจะจัดการกับกระดุมเสื้อที่แสนน่ารำคาญให้หลุดพ้นไปพร้อมกับเสื้อตัวสวยไม่นานร่างงดงามก็เปล่าเปลือยอยู่ตรงหน้า โดยที่เจ้าของร่างยังคงมึนงงอยู่กับจุมพิตเร่าร้อนที่เขาจงใจปรนเปรอให้ จวบจนเมื่อริมฝีปากร้ายครอบครองยอดอกสีหวา
ตอนที่46.“พี่ว่าพราวเลิกเดินไปเดินมาเสียที พี่เหนื่อยแล้วนะ”เขาพูดยิ้มๆ กับเธอที่นั่งคร่อมตักกว้างเผชิญหน้ากับเขาด้วยใบหน้าแดงก่ำ ท่วงท่าสนิทสนมเช่นนี้ทำให้เลือดในสาวร้อนฉ่าได้ไม่ยาก ซึ่งไม่ต่างจากแมทธิวที่ก็พยายามข่มกลั้นความต้องการของตนเองอย่างสุดความสามารถ“พี่แมทก็ไม่ต้องตามสิคะ พราวไม่ได้ให้ตามเสียหน่อย” หญิงสาวก้มหน้าตอบเขาอ้อมแอ้ม “ไม่ตามเมียจะให้ไปตามใครล่ะครับ ก็เมียพี่แมทน่ากินขนาดนี้”ไม่พูดเปล่ามือหนาก็โน้มดวงหน้าแดงก่ำของเธอลงมาใกล้แล้วปัดริมฝีปากหยักกับเรียวปากอิ่มของเธอเบาๆ เชิงเย้าหยอกแต่ทำให้ใจสาวเต้นกระหน่ำ“พี่แมทบ้า...” ไม่รู้จะหาคำไหนมาต่อว่าคนผิดสัญญาพราวแสงแขจึงเมินหน้าหนีสายตาพราวพรายของเขา ไม่รู้ว่าผู้ชายมาดเข้มจอมหาเรื่องชอบพูดจาถากถางเธอคนนั้นหายไปไหนแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงชายหนุ่มผู้เร่าร้อนและเจ้าเล่ห์เอาเปรียบที่สุดเมื่อคืนกว่าเขาจะให้เธอพักผ่อนได้ก็เกือบรุ่งสางยิ่งคิดใบหน้าสาวก็ยิ่งแดงก่ำ“บ้าก็บ้ารักเมียคนเดียวนะครับ เอาเป็นว่าพี่จะทำโทษคนที่กล่าวหาพี่เสียเลยดีกว่า คราวต่อไปจะได้ไม่ว่าผัว”“อะ อะไรกันคะ อุ้ย พี่แมท อย่าค่ะ...”เสียงหวานอุทานเบาๆ เมื่อเ
ตอนที่47.“พี่แมท อื้ม เอาออกไปก่อน พราวโกรธอยู่นะ” หญิงสาวไม่วายแง่งอนใส่เขาที่จงใจครอบครองเธอเกินกว่าที่สัญญากันไว้ แล้วนี่จะทำอย่างไรต่อไปดีล่ะในเมื่อเธอเป็นของเขาแล้วทั้งทางนิตินัยและพฤตินัย ทั้งร่างกายและหัวใจ“ถ้าเมียโกรธ ผัวก็ยิ่งต้องง้อสิครับ แบบนี้ เราไปคุยกันต่อที่ห้องนอนดีกว่า...” พูดแล้วเขาก็โอบสะโพกกลมกลึงให้แนบชิดแก่นกายแกร่งแล้วเดินกลับเข้าห้องนอนของตนหน้าตาเฉย พราวแสงแขโอบเขาไว้แน่นนั้นหน้าร้อนผ่าวแดงก่ำไปทั้งตัว เมื่อนึกถึงสภาพของเขากับเธอ“ปละ ปล่อยนะ คนบ้าหน้าไม่อาย”“ที่นี่มีเพียงเราสองคนครับที่รัก เราจะทำอะไรกันตอนไหนยังไงรับรองไม่มีใครเห็นแน่นอน และตอนนี้ เราอย่าพูดเรื่องอื่นเลย มาคุยเรื่องของเราดีกว่า...” เขาพูดจบก็ไม่ได้เปิดโอกาสให้เธอได้พูดอะไรต่อนอกจากส่งเสียงครางอย่างบ้าคลั่งไปกับบทรักร้อนแรงของเขาที่เฝ้าปรนเปรอเธออย่างไม่ยอมให้เธอตั้งตัวติด...เธอจะต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องหลังจากบทรักเร่าร้อนครั้งนี้จบลง... พราวแสงแขพยายามบอกตัวเองเช่
ตอนที่48.เมริสาเข้ามาประคองมารดาไปยังห้องอาหารทันทีโดยมีหลุยส์เดินตามห่างๆ พราวแสงแขมองตามพวกเขาไปด้วยความรู้สึกอึดอัด และน้อยใจที่คนที่แสดงความเป็นเจ้าของเธอมาตลอดสัปดาห์ไม่มีท่าทีสนใจเธอเลยแม้แต่น้อย พราวแสงแขนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมด้วยความรู้สึกสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับชีวิตของตนที่ต่างกันสุดขั้วที่ทำให้เธอเจ็บแปลบๆ ในอก“จะนั่งอยู่ตรงนี้อีกนานมั้ย ให้ผู้ใหญ่รอมันเสียมารยาทนะ” เสียงเข้มของแมทธิวดังขึ้นแล้วฉุดเธอขึ้นมาก่อนจะลากเธอไปยังห้องรับประทานอาหารโดยไม่พูดไม่จา“ปล่อยแขนฉันเถอะคะ ไม่ต้องมาจับก็ได้” พราวแสงแขบอกเขาเมื่อใกล้จะถึงห้องอาหาร แต่เขาไม่นำพาซ้ำยังกระชับข้อมือบางแน่นขึ้นอีกหน้าตาก็บึ้งตึงจนเธอไม่กล้าพูดอะไรจนไปถึงโต๊ะอาหารเขาก็เลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่งข้างๆ เขา พราวแสงแขรีบปรับสีหน้าแล้วรับประทานอาหารอย่างแกนๆ เธอทำได้เพียงเป็นผู้ฟังคนที่ดีเมื่อคนในครอบครัวของเขาพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสและมีความสุข ยกเว้นเธอ“น้องพราวเป็นอะไรไป ทำไมดูซึมๆ
ตอนที่61. อวสานแมทธิวมองใบหน้ากลมป้อมแก้มยุ้ยแดงปลั่งของลูกชายอย่างแสนรัก ดวงตาสีมรกตที่ถอดแบบจากเขานั้นใสแจ๋วไร้เดียงสา จมูกเล็กๆ โด่งเป็นสันมีเหงื่อซึมเพราะวิ่งเล่นอย่างซุกซน ริมฝีปากแดงสดที่ได้มาจากคุณแม่นั้นทำให้ผู้เป็นพ่อไพล่นึกถึงริมฝีปากนุ่มๆ หวานๆ ของผู้เป็นภรรยาเสียร่ำไป ชายหนุ่มพลิกตัวนอนคว่ำเท้าแขนแกร่งกับพื้นหญ้าแล้วถามลูกชายตัวน้อยเมื่อพ่อหนูเอาแต่มองหน้าเขานิ่ง“มีอะไรน้อง มองหน้าพ่อนิ่งเชียว”“ปาปา แก่...” คำตอบของลูกชายที่ไม่ค่อยชัดนั้นทำให้แมทธิวแทบสำลักน้ำลายตัวเอง จะหัวเราะก็หัวเราะไม่ออก แต่คุณมาร์คกลับหัวเราะลั่นเลยทีเดียว แมทธิวจึงหันไปมองค้อนบิดาเสียยกใหญ่“ฮ่าๆๆ หลานปู่มันฉลาดเหมือนปู่เลย มานี่มาลูกมาหาปู่ดีกว่า”“ปูๆ หาปู หล่อๆ” เด็กชายลุกขึ้นเดินไปหาคุณปู่ที่อ้าแขนต้อนรอรับแล้วหอมแก้มคุณปู่อย่างประจบออดอ้อน แมทธิวได้แต่เข่นเขี้ยวเจ้าตัวแสบที่มีแววแสบสันได้ใจตั้งแต่เล็กแต่น้อย“ทำอะไรกันอยู่คะหนุ่มๆ มากินของว่างกันได
ตอนที่60.“แหวะหลงตัวเอง”“บอกรักพี่แมทอีกครั้งสิจ๊ะทูนหัว”“ไม่...” หญิงสาวเง้างอดหน้าแดงก่ำ“บอกหน่อยไม่ได้เหรอครับ พี่แมทอยากฟังอีกจัง”“ตัวเองก็บอกเขาก่อนสิ” หญิงสาวต่อรองพร้อมทั้งเอนพิงอกกว้างของเขาอย่างยอมจำนนหลุบตามองมือเล็กของตนในอุ้งมือใหญ่อบอุ่นของเขาด้วยหัวใจพองโต น้ำตาเหือดแห้งไปพร้อมกับความอุ่นซ่านแผ่กระจายครอบคลุมไปทั้งดวงใจที่มืดมิดหนาวเหน็บมานานด้วยความหวั่นระแวง“ผม แมทธิว โรดิเกรซ มาเวลส์ รัก นางพราวแสงแข โรดิเกรซ มาเวลส์ เท่าชีวิต และจะรักเธอกับลูกๆ ของเราตลอดไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ และผมจะบอกรักเธอกับลูกๆ ทุกวัน ตราบเท่าชีวิตของผม...” เสียงทุ่มนุ่มนวลบอกเบาๆ กับใบหูบางทว่าหนักแน่นเต็มไปด้วยพลังแห่งรักที่เธอสัมผัสได้ด้วยใจ“ฉัน นางพราวแสงแข โรดิเกรซ มาเวลส์ ก็จะรัก นายแมทธิว โรดิเกรซ มาเวลส์ เท่าชีวิต และจะรักเขากับลูกๆ ของเราตลอดไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ และจะบอกรักเขากับล
ตอนที่59.หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วพราวแสงแขก็เดินกลับเข้ามาในห้องนอนของตนซึ่งสามีสุดหล่อของเธอกำลังปูที่นอนของตนเองหน้าเตียงเล็กๆ ของเธอเช่นทุกวัน หญิงสาวมองแผ่นหลังกว้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสวยงามของเขาอย่างหลงใหลและแอบหน้าแดงที่ตนกลายเป็นสาวใจแตกชอบมองแผงอกล่ำๆ กล้ามสวยๆ ของสามีไปเสียแล้ว จากแรกๆ ที่เคยต่อว่าที่เขาไม่ใส่เสื้อเข้านอน ตอนนี้กลายเป็นว่าเธอชอบให้เขาเปลือยอกล่ำๆ ให้มอง และอยากมองทุกวัน...“พราวมานอนเถอะดึกแล้ว เดี๋ยวพี่เอาแก้วนมไปเก็บก่อนนะครับ”เขาลุกขึ้นแล้วหยิบแก้วนมออกไปเก็บแต่ขณะที่เดินผ่านเธอก็โน้มใบหน้าลงมาจุ๊บแก้มนวลใสเสียฟอดใหญ่แล้วก็ผิวปากเดินออกไปอย่างอารมณ์ดีปล่อยให้เธอค้อนลมค้อนฟ้าอยู่คนเดียว“คนบ้า ฉวยโอกาสตลอดเลย”หญิงสาวบ่นเขาด้วยหัวใจพองโตแล้วคลานขึ้นเตียงอย่างง่วงงุนแต่ก็พยายามฝืนความง่วงไว้เพราะเธอยังมีเรื่องจะคุยกับเขามากมาย และจะต้องคุยกันให้จบในคืนนี้“ทำไมยังไม่นอนล่ะครับคนสวย เอ.. หรือว่าเจ้าตัวเล็กอยากใ
ตอนที่58.“คุณพ่อคุณแม่ให้พรผมกับพราวมั่งสิครับ” แมทธิวเอ่ยขึ้นบ้างพลางรั้งให้พราวแสงแขมานั่งตรงหน้าบิดามารดาของตนพร้อมทั้งมารดาของพราวแสงแขด้วย“อะไรกันแมทนี่ล่ะก็ เราก็ได้พรจากพ่อกับแม่ไปแล้วไงจ๊ะ”“ก็ผมอยากได้อีกนี่นา แล้วก็ยังอยากได้ไปเรื่อยๆ จนกว่าพรของคุณพ่อคุณแม่จะหมดนั่นล่ะครับ”ชายหนุ่มพูดอย่างนุ่มนวลร่างสูงนั่งพับเพียบดูนอบน้อมพราวแสงแขมองสามีด้วยความชื่นชม แมทธิวเป็นคนทำงานเอาจริงเอาจังเสียงดังและเด็ดขาดเมื่ออยู่ต่อหน้าลูกน้องแมทธิวจะเป็นเจ้านายที่เข้มงวดจริงจัง ในการทำงานของเขานั้นจะเต็มไปด้วยความเฉียบขาดดุดันจนเป็นที่กล่าวขวัญและใครๆ ต่างก็ยำเกรง แต่เมื่อเขาอยู่กับคนในครอบครัว แมทธิวจะเป็นผู้ชายที่อบอุ่น อ่อนโยนและเอาใจใส่ทุกคนในครอบครัวอย่างดี และเขายังปฏิบัติต่อมารดาของเธออย่างนอบน้อมไม่มีท่าทางที่ทำให้รู้สึกว่าเขารังเกียจเธอกับมารดาว่าต่ำต้อย นั่นคือสิ่งที่พราวแสงแขสัมผัสได้แม้ในคราแรกที่พบกันเขามักจะใช้ถ้อยคำรุนแรงและดูถูกเธอก็ตาม แต่ในวันนี้แมทธิวให้เกียรติเธอกับม
ตอนที่57.“เหรอจ๊ะ แหม.. แม่ก็นึกว่าพราวจะแกล้งอะไรแมทอีก”“แม่น่ะ ชอบมองพราวเป็นเด็กเกเรไปได้”“ก็เราน่ะเหลือเกินจริงๆ นี่พราว เรื่องมันก็แล้วไปแล้วอย่างอนนักเลยลูก เดี๋ยวพี่เขาก็เบื่อกันพอดี” คำพูดของมารดาทำให้พราวแสงแขหน้างอ“ใช่สิ.. แม่มีลูกใหม่แล้วนี่พราวก็เป็นหมาหัวเน่า” พราวแสงแขตัดพ้อน้ำตาคลอๆ เหมือนจะร้องไห้“แล้วกันไปกันใหญ่แล้วลูกคนนี้ เฮ้อ.. แมทอย่าตามใจพราวนักนะลูก ยายพราวน่ะเขาดื้อเงียบ ดูสิ.. แค่นี้ก็ว่าแม่รักคนอื่นมากกว่าลูกตัวเอง เอาล่ะแม่ไม่กวนแล้วแม่จะไปช่วยคุณมาลินีเตรียมของจัดงานเลี้ยงคืนนี้ เย็นนี้เราจะไปทานข้าวที่บ้านโน้นนะจ๊ะ แล้วคืนนี้จะเป็นวันฉลองการแต่งงานของหนูเมรี่กับหลุยส์ด้วย” ผู้เป็นแม่บอกอ่อนโยนดังเดิมแล้วขยี้เรือนผมของลูกสาวแสนงอนเบาๆ แล้วเดินไปขึ้นรถที่คนจากบ้านของแมทธิวมารอรับ”คืนนี้เมียพี่จะต้องสวยพอๆ กับเจ้าสาวแน่ๆ เราไปดูชุดที่จะไปคืนนี้กันมั้ยครับ”“
ตอนที่56.“จะหน้าด้านอยู่ที่บ้านฉันอีกนานแค่ไหนคะ” หญิงสาวเท้าสะเอวมองคนที่กำลังรีดผ้าหน้าเป็นมันอยู่อย่างฉุนๆ ตอนนี้แม่แขของเธอรักลูกเขยมากคอยปกป้องเข้าข้างเขาทุกอย่าง ยิ่งเธอพยายามแกล้งเขามากเท่าไหร่เขาก็ไม่มีทีท่าจะยอมแพ้ง่ายๆ ไม่ว่าจะทำงานบ้านซักผ้ารีดผ้า เอาผ้าไปส่งลูกค้า ดูแลบ้านและทำสวนผักเล็กๆ ไว้รับประทานเองแมทธิวก็ทำได้ และทำหน้าที่ทุกอย่างที่เธอตั้งกฎไว้ได้ดีไม่มีที่ติซึ่งมันทำให้เธอหงุดหงิดประสาคนท้องที่อารมณ์แปรปรวนง่าย“เมียอยู่ที่ไหน ผัวก็อยู่ที่นั่นจ้ะ พราวไปนั่งสิจ๊ะ ยืนนานๆ เดี๋ยวก็เมื่อย ลูกเราจะเมื่อยด้วยนะครับ” นอกจากจะไม่สนใจความฉุนเฉียวเธอแล้วแมทธิวยังเจ้ากี้เจ้าการพาเธอมานั่งที่เก้าอี้หวายตัวใหญ่แสนสบายที่เขาซื้อให้เธอนั่งพักผ่อน พอเห็นเก้าอี้ตัวนี้พราวแสงแขก็นึกถึงที่มาของมันอย่างเสียไม่ได้และนึกดีใจที่เขามีความเห็นอกเห็นใจคนอื่นเมื่อวันก่อนที่ไปฝากครรภ์เธอเดินผ่านร้านขายเก้าอี้หวายข้างทางเท้าก่อนถึงโรงพยาบาล ซึ่งคนขายเป็นตาแก่ๆ คนหนึ่งกับหลานชายตัวเล็กๆ มาช่วยกันขาย
ตอนที่55.“นายทำร้ายฉัน นายหลอกลวง ล่วงเกินฉันยังจะมีหน้าบอกรักฉันอีก ฉันจะฟ้องคุณพ่อ” หญิงสาวแสร้งขู่“เรื่องนั้นคุณหนูไม่ต้องห่วงครับ เพราะผมได้บอกคุณท่านเรื่องของเราแล้ว และคุณท่านก็บอกให้ผมมาขอคุณหนูแต่งงานด้วยตนเองหากคุณหนูตกลง ท่านจะจัดงานแต่งงานให้เรา”“อะไรนะ นี่นาย นายบอกคุณพ่อเหรอ” เมริสาตาโตด้วยความคาดไม่ถึง“ไม่แค่คุณพ่อของคุณหนูหรอกครับ คุณแม่คุณหนูก็รู้เรื่องของเราแล้ว”“หา อะไรนะ”“คุณหนูแต่งงานกับผมนะครับ แม้ผมจะต่ำต้อยแต่ผมรักคุณหนูมากนะครับ ผมสัญญาว่าผมจะดูแลคุณหนูให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายอย่างผมจะทำได้” หลุยส์กล่าวหนักแน่นจนเธอน้ำตาซึมและทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ“ตะ แต่ว่า เมรี่...”“ได้โปรดเถอะครับคุณหนู แต่งงานกับผมเถอะ ผมรักคุณหนูมานานแล้วและผมก็ไม่อยากจะเก็บความรักของผมไว้อย่างนี้อีกต่อไป”หลุยส์กล่าวพร้อมคุกเข่าต่อหน้าเธอ ทำให้เมริสาน้ำตาไหลพรากอย่างไม่อาจห้ามได้ ไม่นึกเลยว่าเธ
ตอนที่54.พูดจบพราวแสงแขก็เดินกระแทกไหล่เมริสาอย่างแรงจนร่างแบบบางของเมริสาเซถลาไปหลายก้าวซึ่งเมริสาก็ได้แต่มองตามหลังของพราวแสงแขไปอย่างเจ็บใจและไม่เข้าใจ“พี่แมท มันคืออะไร ที่พราวพูดน่ะ”“ก็ความจริงไงล่ะ”“ยังไงตอนไหนกัน พี่แมท นี่พี่กำลังเล่นตลกอะไร”“ไม่ได้เล่นตลกเมรี่ พราวคือเมียพี่และเมรี่ก็ควรให้เกียรติเมียพี่ด้วย”พูดจบแมทธิวก็เดินตามพราวแสงแขไปอีกคนปล่อยให้เมริสามองตามอย่างงุนงง ลืมเรื่องที่จะคุยกับพี่ชายและเมื่อเธอเห็นหลุยส์เดินมาเมริสาก็รีบเดินหลบไปทันที...แมทธิวรีบตามพราวแสงแขมาด้วยความร้อนรนเมื่อเห็นท่าทางของเธอเขากลัวว่าเขาจะเสียเธอไป ผู้ที่ไม่เคยอ่อนข้อให้ใคร ไม่เคยยอมแพ้กับเกมธุรกิจใด ไม่เคยสนใจกับสิ่งที่ไม่มีผลกำไรกับตนและให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนไหนนั้นตอนนี้ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความกระวนกระวายและร้อนรุ่มเมื่อหัวใจของเขามันเต้นกระหน่ำเพียงเพราะผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่เขาเคยปรามาสเธอไว้และเข้ามาเกี่
ตอนที่53.“พราวทำอะไรอยู่จ๊ะ”“พราวโทร. หาแม่ค่ะ แต่ทางโน้นไม่มีใครรับสายเลยทั้งที่ก่อนหน้านี้มีคนรับ”พราวแสงแขหันมามองเขาด้วยสีหน้าเป็นกังวลแล้วเดินไปนั่งที่ม้านั่งตัวยาวใต้ต้นไม้ใหญ่ลืมเรื่องที่เคืองขุ่นเขาเมื่อคืนก่อนนี้ไปสิ้น เพราะตอนนี้เธอกำลังคิดถึงแม่มากอีก ทั้งวันนี้ก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนมีอะไรบางอย่างรบกวนจิตใจจนอยากจะกลับบ้านเสียตอนนี้เลย“เอ่อ.. บางทีพยาบาลเขาอาจจะยุ่งๆ อยู่ก็ได้ เราไปกินของว่างกันก่อนดีไหม นี่ก็แดดร้อนแล้ว” แมทธิวเดินไปนั่งข้างๆ ชักชวนเธอด้วยน้ำเสียงและท่าทางเป็นกันเองซึ่งมันทำให้พราวแสงแขหันมามองเขาด้วยสีหน้าแปลกใจระคนระแวง“ทำไมวันนี้ดูพี่แมทพูดดีกับพราวจัง ไม่กลัวว่าคนในบ้านพี่แมทจะสงสัยเราหรือคะ”“ก็.. ทำไมล่ะ ก็เราเป็นผัวเมียกันนี่นา”“เรื่องนี้มีแค่เรารู้กันสองคนไม่ใช่เหรอคะ แล้วพี่แมทสัญญาว่าจะเก็บเป็นความลับและจะหย่าให้พราวหลังจากที่แม่ของพราวกลับมา”คำพูดของเธอทำให้แ