67

EP67 - เล่ห์รัก กลร้าย เจ้านายมาเฟีย (มาเฟีย)

หลังจากที่กะตัญผู้เป็นพ่อเดินออกจากบ้านไป นั่นยิ่งทำให้มาเฟียตระหนักได้ว่า เขาบังคับดานีนมากเกินไป เธอไม่ได้เติบโตมาในสังคมน่ากลัวแบบเขา นั่นยิ่งทำให้มาเฟียรู้สึกเสียใจไม่น้อยที่ทำให้เธอเครียดจัดจนกรีดร้องและวิ่งหนีออกมา

คืนนี้เขาตัดสินใจไม่กวนดานีน ปล่อยให้เธอได้อยู่ตามลำพังเผื่อว่าการที่ไม่เจอเขา เธออาจจะสบายมากขึ้น สบายใจมากขึ้น เพราะเมื่อเห็นหน้าเขา มันอาจจะทำให้เธอนึกถึงภาพที่กำลังฆ่าคนขึ้นมาอีกครั้ง

มาเฟียตัดสินใจนอนที่ห้องนอนเล็กข้างๆห้องที่เขานอนกับดานีนทุกวัน อย่างน้อย เธอก็ไม่ได้ไปไหน ยังนอนอยู่ที่บ้านของเขา กระทั่งตกดึก มาเฟียที่นอนไม่หลับก็ค่อยๆเดินออกจากห้องนอนเล็ก และสแกนนิ้วเปิดประตูห้องนอนใหญ่เบาๆ

เมื่อเข้าไปด้านใน ปรากฏว่าไฟมืดสลั่ว เขาเดินช้าๆไปหยุดที่ข้างเตียงที่ดานีนกำลังนอนหลับสนิท รอบดวงตาเธอบวมนิดหน่อย ขนตาที่มองในแสงอ่อนยังรู้ว่าเปียกชุ่ม เธอร้องไห้จนหลับไปแบบนั้นใช่มั้ย ยิ่งคิด มาเฟียยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีกร้อยเท่า พันเท่า

"ขอโทษ..."เสียงเอ่ยแผ่วเบาดังขึ้น ก่อนใบหน้าหล่อเหลาจะกดจูบลงบนหน้าผากของดานีนแล้วค่อยๆเดิน