เข้าสู่ระบบแชร์
21
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-05 13:40:21บทที่เกี่ยวข้อง
เล่ห์ทศกัณฐ์ 22
เสียงหัวเราะเสียงดังก่อนที่มันจะเงียบลง “รัก...? ว่าไงนะไอ้วิทย์ แกพูดเรื่องตลกอะไรกับฉัน?” “นายไม่เชื่อผมก็ตามใจ... ไม่ใช่เรื่องง่ายนะครับ การที่คนสองคนจะกลับมาเจอกันอีกอย่างคุณพาย...” ปลายเสียงย้ำบอกคนที่จิบไวน์หน้าตาเฉย สาดสายตาประกายกร้าวออกไปนอกหน้าต่าง “เอ่อ... นายหัว... ไอ้พิภพมันไปขอคุณพายกับท่านรองฯ เห็นว่าไม่จัดงานใหญ่โต น่าจะผูกข้อมือกันวันพรุ่งนี้ นายจะไปไหม?” แววตาคู่คมวูบไหวไปครู่หนึ่ง โทสะพลุ่งพล่านพร้อมด้วยแรงริษยาอาฆาต แก้วในมือที่ถูกบีบจนเกือบแตกแต่เขาก็ยั้งแรงไว้ แสยะยิ้มมุมปาก “ฮึ! แกคิดว่าตัวร้ายอย่างฉันควรพลาดงานมงคลของไอ้พิภพเหรอ น่าจะรู้ใจฉันดีนี่ ทำไมถึงได้ถาม?” “ผมว่านายอารมณ์ไม่ค่อยจะดีนะครับ แล้วคุณพายให้คนขับรถเอาคุกกี้มาให้...” ถุงกระดาษในกระเป๋าเสื้อสูทถูกหยิบออกมา หน้าตาคร่ำเครียดของคนที่จิบน้ำสีแดงสดได้เพียงเล็กน้อยมีความสุขเจืออยู่บาง ๆ ผู้ชายร้ายกาจแท้จริงแล้วอาจเป็นแค่เด็กน้อยที่ดีใจกับคุกกี้เพียงถุงเดียว “ขอบใจ” “อ้อ... คนมีความรัก” วิทยาแค่นหัวเราะ ลูกน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05เล่ห์ทศกัณฐ์ 23
ตลอดเดือนที่ผ่านมา... ขณิกาไม่ได้มาเที่ยวเล่นฟาร์มม้า ไม่ได้อ่านข้อความ ไม่รับสาย ไม่แม้แต่จะโทรหาอาภพเหมือนที่เคยพูดคุยกันอยู่ทุกวัน หัวใจชินชากับความเจ็บปวดของเธอจึงได้พักบาดแผลก็คงจะต้องดีขึ้น พอได้ห่างกันไปสักพัก เธอทำใจได้... ว่าเขายังหัวรั้นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ‘กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะอริส... เราไปไหน ทำไมไม่บอกพ่อ ไปอยู่กับผู้ชายได้ยังไง?’ เสียงโวยดังไปตามสาย ร่างสูงในเชิ้ตสีขาวหล่อเหลาเดินถือโทรศัพท์ย่ำก้าวในห้องรับแขกกว้างขวางอย่างหัวเสีย ปล่อยให้แขกที่มาหาตามนัดหมายนั่งรอ กินขนมฆ่าเวลาสนทนาเรื่องสัพเพเหระ “แม่ขา... แม่ดูสิ พายว่าเราพักที่นี่ดีไหม? เราจะได้ไปไหว้พระกันด้วย” เสียงหวานถามพลางซบแก้มกอดต้นแขนเล็กนุ่ม มืออีกข้างปัดจอโทรศัพท์ไปมา คนแม่ยกปลายนิ้วแย่งลูกสาวจิ้มจอ “อันนี้ ๆ แม่อยากไปอังกอร์วัด เกิดมายังไม่เคยไปเลย” “ที่นี่เหรอ? อุ๊ย... มีอ่างจากุซซี่มีสปาด้วยค่ะ เอ๊ะ! หรือเราไปสิงคโปร์กันดีไหมแม่?” เธอเชยหน้าขึ้นมองแม่ที่หลุบตาลงมองสถานที่ท่องเที่ยวและที่พักสวยหรูเบ้ปาก “ไม่เอา แม่อยากไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05เล่ห์ทศกัณฐ์ 24
ขณิการู้ว่าเขาคงคิดว่าเธอต้องหายโกรธแล้วกลับไปซมซานร้องขอความรักจากเขา ถึงหัวใจเจ็บสักเท่าไรเธอจะไม่มีวันกลับไปใช้ชีวิตน่าสมเพชอีกเด็ดขาด! “แต่อาจองชุด สตูฯ ไว้หมดแล้ว... แม่เราก็เชิญแขก...” “แม่พายยกเลิกนัดแล้วค่ะ เหลือแค่อาภพ จะยกเลิกงานดี ๆ หรือจะให้พายอาละวาดคะ?” “อาละวาด? เราจะทำอะไรในฟาร์มอาได้ล่ะ หืม... ไหนว่าเรารักอา...?” “แต่อารักพายไม่ได้...” พูดพลางส่ายหน้าไปมา กลืนน้ำลายลงคอแห้งผากรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี “แค่อารมณ์ชั่ววูบแบบเด็ก ๆ ตอนนี้พายรักตัวเองมากกว่า พอเถอะค่ะ พายอยากใช้เวลากับครอบครัว กับพ่อแม่... ขอโทษจริง ๆ นะคะ อาภพ”------------------------------- นัยน์ตาคู่หวานเย็นยะเยือกไร้เยื่อใย ก่อนที่เธอจะก้าวเดินไปจากเขา ทิ้งคนข้างหลังให้ยืนนิ่งงันเหมือนถูกทุบตีด้วยค้อน “คุยกันเรียบร้อยแล้วใช่ไหมลูก?” กนิษฐาถามทันทีที่เห็นลูกสาวกลับมานั่งลงข้างกัน ซุกเข้าหาอ้อมแขนของแม่ อาจเป็นเพราะว่าพ่อแม่ได้ให้เวลาเธอพูดกับพิภพด้วยตนเองตามความต้องการ เธอคงไม่ทำให้ทั้งสองคนผิดหวัง “ค่ะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05เล่ห์ทศกัณฐ์ 25
หญิงสาวมีสีหน้าแปลกใจ เนื่องมาจากว่าหลายวันก่อนวิทยาโทรมาขอร้องเธอทำคุกกี้ให้ใหม่ ไม่อย่างนั้นจะลาออกเพราะน้อยใจอะไรสักอย่าง “ลูกน้องคนไหนจะกล้าขโมยของนายหัวจอมโหด มันต้องมีอะไรแน่ เอ... มีเรื่องอะไรกันนะ? ไม่ใช่ว่าคุณบอกให้เขาเอาไปทิ้ง เขาเลยเอาไปกิน” “ไอ้วิทย์มันกวนประสาท ผมหงุดหงิด ไม่ได้ตั้งใจจะทิ้ง” “ไม่ใช่แน่ ๆ คุณวิทย์บอกฉันหมดละ ไปเตะคุณวิทย์ลงกองขยะ น่าสงสารออก” คนเถียงอย่างลืมตัวสีหน้าสดใสหายไป แก้มร้อนผ่าวราวถูกละเลงด้วยสีแดง เมื่อชายหนุ่มค่อย ๆ ผ่อนคันเร่งลง มองหน้าเธอเพื่อถาม “แล้วคุณล่ะ... พาย? คิดอะไรอยู่... คิดเหมือนผมหรือเปล่า?” เขาได้แต่รอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ ขณะหันหน้ากลับไปมองหนทางข้างหน้า คิดว่าคงใช้เวลาไม่นานในการเดินทาง หญิงสาวกลับทำมุดหน้ามุดตาหนีด้วยอาการเก้อเขิน “คือ... ฉัน เอ้อ! คุณเมฆจะให้ฉันทำกับข้าวหรือคะ ทำอะไรกินกันดี?”ทำไมถึงเปลี่ยนเรื่อง? คำถามที่ตั้งใจจะถามไม่ได้เอ่ยออกไป บนวงหน้าหล่อเหลามีรอยยิ้มพึงพอใจ “อืม... เราจะทำอะไรเผ็ด ๆ หรือว่าหวาน ๆ ดี?” “อะไรก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05เล่ห์ทศกัณฐ์ 27
ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงความประหม่าตัวเกร็งของเจ้าของมือนุ่มที่กำรถเข็นแน่น ไม่ใช่กิริยาว่ารังเกียจ เก็บของใส่ท้ายรถยนต์เรียบร้อย คงจะต้องทัก “ทำไมต้องเขิน... หืม? เดินบิดจนตัวจะเป็นกิ้งกืออยู่แล้ว” แล้วโน้มตัวลงส่งลมร้อน ๆ จากริมฝีปากไปตรงกกหู “คุณเมฆ...!” ตะคอกอยู่ในลำคอเพราะขนที่ลุกชันไปทั้งตัว เธอยกมือขึ้นลูบหูตัวเองแรง ๆ “ฉันไม่ชอบเลยนะ เล่นบ้าอะไรไม่รู้อยู่ ๆ มาเป่าหู” “พี่ยักษ์ใช่คนขี้เล่นเหรอ?” เขาหัวเราะออกมา ไม่ละวางตาไปจากแก้มขาวนวลบนเครื่องสำอางอ่อนแซมด้วยเม็ดสีแดงระเรื่อ หลายครั้งที่เธออายมันเป็นการบอกทางอ้อมว่ามีใจ เขาเองก็อยากจะรู้ว่าแค่อยากเอาชนะไอ้พิภพหรือเป็นเรื่องโง่ ๆ ที่ได้ยินมาจากวิทยา “ผมจะจูบคุณ... แค่จูบ แต่ถ้าคุณไม่อยากทำ ผมจะไปส่งคุณที่บ้าน แล้วยกเลิกสัญญาโฆษณานี้ทันที” ไอ้พี่ยักษ์! ของเธอยังเป็นสายจู่โจมด้วยวิธีร้ายกาจเหมือนเดิม ขณิกาใช้ความคิดอย่างนิ่งสงบ ลอบมองริมฝีปากอมแดงชมพู “ผมเป็นคนไม่ชอบรออะไรนาน ๆ ว่ายังไงครับ?” ขนาดจูบยังมาสั่ง! ตาบ้าเอ๊ย คำสบถในใจส่งผ่านสายตาดื้อรั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05เล่ห์ทศกัณฐ์ 28
คุณเมฆไม่ได้ผิดคำพูดที่ให้ไว้ว่าจะจบแค่จูบ แถมใช่จูบธรรมดาเสียเมื่อไร บทเรียนแสนหวานผ่านปลายลิ้นหนาที่ลากวนไปทั่วโพรงปากสาวเป็นครั้งแรกสอนให้เธอรู้ระบบการหายใจ หัวสมองของเธอโล่งเปล่าแต่ปลายจมูกรับรู้ถึงกลิ่นหอมจากเสื้อผ้า เนื้อกายชายแกร่งที่เผลอลูบไล้อย่างเพลิดเพลิน สัมผัสของเขาช่างอ่อนโยนตรงข้ามคำพูดและอุปนิสัย และที่เขาทั้งจูบทั้งกอดหลังท้ายรถในลานจอดมืด ๆ ร้อน ๆ กลับขึ้นรถเหงื่อโชกชุ่ม พาเธอไปส่งถึงบ้าน แม้แต่อาหารที่บอกว่าจะทำกินสุดท้ายก็ไม่ได้ทำ ทำให้เธอต้องใช้ความคิดทบทวนอะไรหลาย ๆ อย่าง รุ่งเช้ามาพอจะไปทำงานก็ยังสติไม่อยู่กับเนื้อตัว ไม่รู้ผีห่าซาตานตนไหน! ทำให้เธอใจกล้าหน้าด้านไปกระโดดจูบผู้ชาย ที่สำคัญคือใคร ๆ ก็รู้ว่าเขาร้ายกาจขนาดไหน ในห้องนอนที่มีอิงฟ้ามาค้างอ้างแรมด้วยกัน มือเย็นยะเยียบยกขึ้นแตะริมฝีปากเคลือบด้วยลิปสติกโทนส้มหน้ากระจก นึกถึงสัมผัสของคืนวานก็เผลอยิ้มออกมา มันเป็นความฝันของผู้หญิงคนหนึ่งที่จะได้ลิ้มรสจุมพิตแสนอ่อนหวาน เธอยังเป็นจูบแรกของเขา... ผมสีน้ำตาลสลวยม้วนลอนปลายลู่ไปกับแผ่นหลัง ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05เล่ห์ทศกัณฐ์ 28
ขณิกาทำหน้ายุ่งงงแล้วงงอีก และก็ไม่ได้คำตอบ พร้อมกันนั้น แววตาคู่คมกร้าวของชายร่างสูงใหญ่ข้างกายปะทะกับลูกน้องคนสนิทของนายหัวฟาร์มองุ่น ก็คงจะไม่ใช่เรื่องแปลก... สำหรับคนเกลียดกันเข้ากระดูก “พาย... อาไปส่งไหม?” “พายไปกับคุณวิทย์ได้ ไม่เป็นไรค่ะ พายไปนะแม่” ปลายเสียงบอกคุณแม่ยังสาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็ก แล้วนั่งยองลงฝังจมูกลงบนแก้มแม่อย่างแสนรัก ประสาลูกสาวช่างอ้อนมาแต่ไหนแต่ไร ลูกกลับมามีความสุข คุณแม่คงมีความสุขมากกว่า... “ตั้งใจทำงาน ขับรถดี ๆ ลูก ไปได้แล้วล่ะ” กนิษฐาไม่ลืมหันไปบอก “ฝากยัยพายด้วยนะคะคุณวิทยา” “ครับ ไม่ต้องห่วงครับ ผมดูแลคุณพายอย่างดี หมวดพินเทียบไม่ติด” คนคุยโม้เหมือนเจ้านายเรียกเสียงหัวเราะเบา ๆ ของสองสาว ขณิกาต้องเดินวกกลับไปบอกเพื่อนของเธอที่รออยู่ให้ล่วงหน้าไปก่อน เธอคงจะต้องไปกับวิทยา เมื่อคำตอบตามลางสังหรณ์ของเธอผุดวาบขึ้นมาในหัว พอก้าวขึ้นรถสปอร์ตของนายหัวที่คงจะฝากลูกน้องมารับเธอแทน “มาก็ดี... คุณวิทย์ เราไปที่ ๆ หนึ่งกันก่อนดีกว่า เริ่มงานตั้งสิบเอ็ดโมง” “ไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05เล่ห์ทศกัณฐ์ 29
งานถ่ายโฆษณาสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี ได้ทั้งฉากสวย ๆ ของไร่องุ่นกว้างขวางสุดลูกตาซึ่งเป็นไฮไลต์ของงาน เจ้าของฟาร์มยังให้ความร่วมมือในการถ่ายสกู๊ปสั้น ๆ ด้วยท่าทีอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ระดับเมธพนธ์หน้าตาเป็นดาราได้ไม่ยาก ด้วยคิ้วเข้มหนาโก่งรับดวงตาเจ้าเล่ห์กับรอยยิ้มทรงเสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ประจำตัว บรรดาลูกค้าสาว ๆ เดินผ่านไปมาอดที่จะลอบยิ้มลอบมองไม่ไหว เรียกได้ว่างานนี้ถึงจะมีหญิงสาวหน้าตาสะสวยในชุดเจ้าสาวสไตล์เกาหลีมาเข้าธีมด้วยไม่กี่ฉาก ท่าเดินถือแก้วไวน์ในเชิ้ตสีดำกางเกงสแล็คธรรมดา ๆ ของพ่อคุณแย่งซีนเรียบ! “รู้งี้ไม่ต้องจ้างพายมาเป็นพรีเซ็นเตอร์... ให้คุณเมฆแนะนำฟาร์มองุ่นเองดีกว่า...” เสียงพึมพำบ่น หลังจากที่เธอเพิ่งเปลี่ยนชุดกลับมาเป็นสูทสีเทาตัวเดิม พอจะนั่งเก้าอี้โซฟาเดี่ยวในร้านอาหารชายหนุ่มดึงพนักพิงออกจากโต๊ะเล็กน้อย ทำหน้าที่สุภาพบุรุษให้อย่างเคย “ก็ไม่คุ้มเงินที่จ่ายน่ะสิครับ...” “งกจังเลยนะคะ...” เธอมองค้อนคนตรงหน้าที่ยืนค้ำหัวอยู่และเขาก็แค่ยิ้ม ก่อนจะโบกมือตอบทางพนักงานหลายคนทั้งช่างกล้อง ช่างแต่งหน้า เซ็ตฉากเริ่มทยอยเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
บทล่าสุด
เล่ห์ทศกัณฐ์ 57
เสียงปรบมือดังกึกก้องทั่วทั้งโรงละครกว้างขวาง ครอบคลุมด้วยระบบเสียงดิจิตัลรอบทิศทาง ตกแต่งด้วยลวดลายงามแบบไทย โขนละครรามเกียรติ์ตอนยกทัพไปรบ หนุมานชูกล่องดวงใจ หนุมานรบมัจฉานุ ลักสีดา พิเภกสวามิภักดิ์ อีกหลากหลายตอนที่เธอมารอชม ไม่มีรอบไหนพลาด ซื้อตั๋วไม่มีขาด FC แฟนพันธุ์แท้ กดจองได้เร็วเสียยิ่งกว่าตั๋วงานคอนฯ BTS ในที่สุดเธอก็กลายเป็นเจ้าแม่จนต้องได้ที่นั่งด้านหน้าสุดทุกครั้ง! ขณิกากลายเป็นหนึ่งคนที่อนุรักษ์วัฒนธรรมไทย บางครั้งยังนุ่งซิ่นมานั่งชมละครโขน ละครเพลง กับพี่สาวคนสนิทและคุณอา ทว่าสิ้นสุดงานแสดงจบลงมีสิ่งเดียวที่เธอไม่เคยนึกชอบ! คือตอนถอดหัวโขน มักจะมีเสียงกรี๊ดกร๊าดจากสาว ๆ เบา ๆ ‘นายหัวเมฆแห่งไร่องุ่น พีควัลเลย์’ กลายเป็นคนดังในวงการเซเลบด้วยความหล่อเหลากระชากใจด้วยรอยยิ้มตรงมุมปาก ชายหนุ่มยังได้ตำแหน่งครองใจสาวน้อยใหญ่เป็น ‘ทศกัณฐ์ที่หล่อที่สุด!’ ทั้งโลกโซเชียลแชร์กันแค่ข้ามคืน เรื่องที่เขาถูกใส่ร้ายได้รับการเปิดเผยความจริง สาวไหน ๆ มาต่อคิวรอเสนอตัวให้ด้วยความอยากจะเป็นนางสีดากันทั้งนั้น
เล่ห์ทศกัณฐ์ 56
แผนการร้ายของทินกรนั้นคาเดาได้ไม่ยาก เขาคงคิดจะสั่งสอนผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เพื่อที่จะได้นำเงินก้อนนี้ไปตั้งตัว หนีไปกบดานประเทศอื่น ทว่าทันใดนั้นเอง หมับ! แรงหนักแน่นจับเข้าต้นแขนพาความรู้สึกเย็นวาบ เมื่อทินกรหันกลับไปมองชายหนุ่มที่ปกปิดใบหน้าเกรี้ยวโกรธไว้ด้วยผ้าปิดปากสีดำลายยักษ์! ไม่มีใครรู้ว่าชายแปลกหน้าเป็นใคร เว้นเพียงหญิงสาวที่จับจ้องมองเขาด้วยสีหน้าตื่นตะลึง “ของผัวเขาให้เมียไว้ใช้ ส่วนของเมียมันต้องเยอะกว่าสิวะ ไอ้น้องชาย...” “พะ... พี่ยักษ์” เสียงสั่นขลาดกลัว ทินกรยืนตัวสั่นเทาหลังจากที่เขาพยายามหลบชายตรงหน้ามาตลอดหลายเดือนหลังทุบตีครูนพ นำเงินไปใช้หนี้บ่อน ที่น่ากลัวกว่าติดคุกน่าจะเป็น ‘ไอ้เมธพนธ์’ “มึงหนีหน้ากูทำไม ไอ้ถิน... กลัวตายอย่างนั้นเหรอ? เจ้าหนี้มึงโดนตำรวจรวบเมื่อเช้า... อย่าบอกนะว่าไม่รู้?” เสียงหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดีดังพร้อมกับนายตำรวจใหญ่อีกคน ปรีชาได้สั่งให้ผู้หมวดผู้กองติดตามนายทินกรจนรวบตัวเจ้าหนี้ ซึ่งก็คือเจ้าของยาเสพติดล็อตใหญ่ได้สำเร็จที่หน้าบ่อน เป็นข่าวดังประจำวันแต่ดูเหม
เล่ห์ทศกัณฐ์ 55
เรื่องที่ได้ยินจากปากของขณิกานับว่าช่วยตำรวจได้ไม่น้อย วิทยาไม่ลืมบอกเรื่องสำคัญอีกอย่าง “ฟาร์มองุ่น... บ้าน ที่ดิน เพนท์เฮ้าส์ศรีราชา นายหัวเคยบอกผมว่ายกให้คุณพาย...” “เขา... ให้พายเหรอ? ให้... ทำไม...” ทั้งน้ำเสียงและแววตาตัดพ้อมองวิทยาอย่างต้องการคำตอบที่เขาไม่สามารถให้เธอได้ แม้แต่ปรีชาเองก็ส่ายหน้าไปมาว่าไม่รู้... “คุณเมฆ... ไม่สิ เขายังไม่ตาย... ไหนศพคุณเมฆ?” นั่นคือที่เธอไม่เชื่อคนตรงหน้ากับภาพที่เห็น ก่อนจะเริ่มส่งเสียงดังร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนเสียสติ ขณะที่กนิษฐามาถึงในอีกไม่นานด้วยความเป็นห่วงลูกสาว ในห้องผู้ป่วยพิเศษ คนเป็นพ่อจำต้องหันหลังให้ลูกสาวในคราวนี้ นายตำรวจใหญ่อย่างเขามีจิตใจเข้มแข็งมากพอ เพราะอีกหลายชีวิตบริสุทธิ์ยังเฝ้ารอแสงแห่งความหวัง ท่ามกลางความมืดมิดมัวเมาของการเป็นทาสยาเสพติด วิทยาปิดประตูปิดลงด้วยท่าทางเป็นห่วง ปล่อยให้สองแม่ลูกอยู่กันตามลำพัง ก่อนเดินตามนายตำรวจในชุดลำลอง อึกอักถาม “เอ่อ... ไหวไหมครับท่านรอง? ฝั่งผมน่ะไหว... แต่ลูกสาวท่าน...” “ไม่... ต้องจับมันกับเจ้าหนี้มันให้ได้... ฉันจะต้องปิดค
เล่ห์ทศกัณฐ์ 54
การหายตัวอย่างไร้ร่องรอยของนายทินกรที่ไม่ยอมมาตามหมายศาล เดือดร้อนถึงพลตำรวจเอกปรีชาและนายหัวไร่องุ่น ตำรวจยังไม่สามารถทำการเข้าจับกุมในเมื่อเป็นสิทธิ์ของผู้ต้องหาในการประกันตัวสู้คดี จำเลยยังไม่ยอมรับสารภาพตามหลักฐานการจับกุมพร้อมของกลางทั้งหมด และซัดทอดไปที่นายเมธพนธ์ว่าเป็นคนบงการ แม้ไม่มีหลักฐานบางครั้งศาลอาจรับฟังคำซัดทอดลงโทษได้เช่นกัน ปัญหานี้คงจะมีแต่เขาสามารถจัดการกับนายถิน ร้อยตำรวจตรีพิมฐาติดต่อมาขอเจรจากับเขาว่าท่านอยากลงตำแหน่งอย่างสวย ๆ ในวัยใกล้เกษียณ แผนการนี้อาจจับตัวการใหญ่ได้แบบไม่ต้องมีใครเสียเลือดเนื้อ... ตัวเขาเองก็จะไม่ต้องเดือดร้อนยังเป็นการจับแก๊งค้ายานรกแบบละมุนละม่อมที่สุด “นายหัวจะทำตามที่ท่านรองฯ ขอไหม?” วิทยาถามนายที่มีท่าทีหงุดหงิด ทว่าเขาและนายเห็นด้วยกับนายตำรวจกับวิธีการนี้ “มันมีทางเลือกไหมล่ะ?” “ผมจะคุ้มกันความปลอดภัยของคุณพายให้ นายลุยได้เลย ไม่ต้องห่วง เรื่องทนายของเราผมเตรียมไว้แล้วครับ” เมื่อลูกน้องคนสนิทรับปากเป็นมั่นเหมาะ เจ้าของร่างสูงในเสื้อแขนยาวคอเต่าตามสภา
เล่ห์ทศกัณฐ์ 53
หญิงสาวส่ายหน้าไปมาไว ๆ “ไม่ดีค่ะ... พายไม่อยากกอด ตัวพาย เส้นผมของพาย... หัวใจพายมีเจ้าของ... จะทำอะไรต้องขออนุญาต ห้ามไม่ให้ผู้ชายคนไหนแตะเป็นคำสั่ง แฟนพายดุมาก อาภพจะเดือดร้อนเอา” ขณิกาทวนคำพูดของบางคนครบถ้วนทุกคำ เธอเป็นคนตรงพอ ๆ กับอริสา ลูกสาวของพิภพ เสียงผ่อนลมหายใจหนัก ๆ ดัง “อาขอโทษนะ... อาเคยเห็นแก่ตัวเพราะเรื่องเมียเก่า ทั้งที่แก้วตายไปตั้งนานแล้ว อารู้ว่าอารัก... อาหวงพายมากแต่อาโง่เอง” “ไม่เป็นไรค่ะ พายไม่โกรธอาภพเลย ถ้าพายไม่วิ่งหนีอาวันนั้น พายคงไม่ได้เจอคุณเมฆ... เขาดูแลพายดีมาก ๆ เขารักพายอย่างที่พายรักเขาคนเดียว” ในแววตาคู่สวยเต็มไปด้วยความชื่นชมในตัวชายหนุ่ม แม้ว่าเขาจะเคยเป็นเพลย์บอย เธอกลับแน่ใจว่าความรักของเธอและเขาเป็นเรื่องที่มีอยู่จริง หญิงสาวก้าวเข้าไปก้าวหนึ่ง เผชิญหน้ากับคุณอาที่เธอเคยปันหัวใจให้... “อาภพดูแลตัวเองนะคะ นายหัวฟาร์มม้าเป็นคนดีต้องเจอคนศีลเสมอกันแน่ค่ะ ถ้าไม่เจอก็แก่ตายไปคนเดียวเนอะ อายุเยอะแล้ว... ปลงค่ะปลง” และเป็นอีกครั้งที่เธอส่งยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ พิภพพอจะยิ้มออกบ้างพอเห็นว่าอด
เล่ห์ทศกัณฐ์ 52
“คุยอะไรกันคะ? หน้าตาคร่ำเครียดเชียว พายพลาดอะไรไปหรือเปล่า?” “นายหัวกำลังพูดถึงงานโฆษณาของคุณพายน่ะครับ” วิทยาหันไปตอบทำเหมือนว่าเขาไม่ได้คุยอะไรกับเจ้านายมาก่อนเลย แผนเซอร์ไพรส์สาวครั้งนี้คงไปได้ด้วยดีถ้าเขาไม่ยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ วงหน้าหวานขมวดมุ่นมองถ้วยมีหูที่ว่างเปล่า ถามด้วยความหวังดี “คุณวิทย์... กาแฟอีกแก้วไหมคะ? พายไปซื้อให้... มันหมดแล้วนะ” “ไม่เป็นไรครับ...” เจ้านายส่ายหน้าไปมากับความไม่เนียนของลูกน้อง ก่อนที่หญิงสาวจะนั่งลงข้าง ๆ เขาหยิบแท็บเล็ตส่งให้ “ตัวอย่างโฆษณาเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ ตรวจดูความเรียบร้อยก่อนได้ คุณลูกค้าไม่ชอบตรงไหน แก้ไขได้ค่ะ” ได้ยินคำว่าตรวจตรา... ดวงตาคู่คมหรี่เล็กลงมองเดรสสีขาวแขนยาวความความยาวคลุมเข่าดูเรียบร้อยแฝงความเย้ายวนไว้ตรงหน้าอกอวบอัดคับแน่นในเสื้อคอลึกกว้างทรงสี่เหลี่ยม “แต่งตัวให้มันดี ๆ เสื้อ... คอลึกเอาผ้าพันคอคลุมไว้ด้วยครับ” “แหม... คุณเมฆหวงพายเหรอ? เมื่อก่อนไม่เห็นจะบ่น... งานจะเอาไหมคะ?” เธอย้ำอีกรอบให้ผู้ชายขี้บ่นรับงานไป ปั
เล่ห์ทศกัณฐ์ 51
“อะไรนะ!? ไอ้ยักษ์มันเล่นหัวผู้กองเรอะ?” เสียงโวยวายของนายตำรวจใหญ่ ในห้องผู้ป่วยพิเศษที่มีกระเช้าเยี่ยมไข้เต็มโต๊ะ คนไข้เจ้าของห้องนั่งมองหนุ่มวัยหกสิบปีสาดอารมณ์ใส่โทรศัพท์นานหลายนาที เรื่องลูกสาวถูกลักพาเข้าซอยเล็กซอยน้อยในหมู่บ้านสลัมย่านบางยี่เรือ ทะลุออกถนนใหญ่ได้ แต่ละเส้นทางลึกลับงุนงงจนผู้กองหาทางออกไม่เจอ และก็คลาดกับเป้าหมายจนได้ ขณะที่อริสากำลังคิดว่าน้องสาวคนสนิทไม่มาเยี่ยม ไม่รับสาย ไม่ตอบข้อความเธอเลยเป็นเพราะคำพูดเมื่อหลายวันก่อน มันเคยเป็นเรื่องปกติธรรมดาของเธอและพ่อกับการว่าสาดเสียเทเสียนายหัวไร่องุ่น กลั่นแกล้งกันมานานนับหลายปี ไม่ใช่ตอนนี้... ‘คุณเมฆไม่ได้ทำอะไรผิด ถ้าพี่อริสจะเกลียดเขาอย่างคนไม่มีเหตุผล แล้วแต่พี่เลย... แต่พี่อย่าด่าว่าเขาให้พายฟัง พายไม่อยากฟังค่ะ’ คนเคยสนิทกันคงไม่สบายใจ หลายวันก่อนรุ่นพี่อย่างชินดนัยมาเล่าเรื่องทุกอย่างให้เธอฟังพร้อมด้วยหลักฐานของร้อยตำรวจตรีพิมฐา ใบหน้าสดสวยซีดขาวราวกระดาษคร่ำเครียดจัด บนเตียงผู้ป่วยที่ถูกปรับให้เอนขึ้นเล็กน้อย ด้วยแผลจากลูกกระสุนที่ทะลุผ่
เล่ห์ทศกัณฐ์ 50
ร้านอาหารมากมายขายกันแข่งหลายซุ้ม มีกิจกรรมยิงปืน ตักปลา เวทีการแสดงในแบบของวัดไทย ๆ ผู้คนต่างมาเที่ยวกันคึกคัก มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ด้วยความเป็นลูกหลานบ้านเศรษฐีนีต้องแอบหนีเที่ยวอยู่บ่อย ๆ เพราะบ้านของคุณยายเองก็มีกฎกติกา ท่านคงกลัวว่าหลานสาวจะไปคบเด็กเกเรจนเสียผู้เสียคน แต่จนถึงทุกวันนี้เธอยังไม่เคยทำตัวออกนอกลู่นอกทางให้พ่อแม่หรือคุณยายต้องน้ำตาตกในสักครั้ง “เรื่องงานโฆษณา ฝ่ายทีมงานยังต้องตัดต่ออีกหน่อยนะคะ เดี๋ยวพายส่งให้นะ” เธอบอกเขาพอจะเดินเข้าไปหาซื้อของกิน ชายหนุ่มไหวไหล่ตอบหน้าตาเฉย “ครับ... ไม่รีบอยู่แล้ว ผมแค่ตั้งใจไปหาน้องพาย... ไปจีบ” “พายรู้... คุณเมฆอยากแค่แก้เผ็ดอาภพเท่านั้นแหละ ดูตอนหัวเราะเวลาอาภพโมโหเข้าสิ สะใจเหลือเกินนะคะ” คนฟังจำได้ว่าเคยปรับความเข้าใจในเรื่องนี้กับเธอแล้วว่าทีแรกก็เป็นอย่างนั้น เมธพนธ์ไม่ใช่คนพูดอะไรซ้ำซาก ยิ่งวันก่อนนายพิภพโทรมาบอกเรื่องนายตำรวจใหญ่ด้วยตัวเองเมอร์เซเดสเบนซ์สีดำสนิทรุ่นกันกระสุนของท่านนายพลอยู่ในสภาพยับเยิน ตัวท่านเองต
เล่ห์ทศกัณฐ์ 49
หมดชั่วโมงสุดท้ายของคาบเรียนบางอาทิตย์ หากว่ามีเจ้ามืออย่างเศรษฐินีประจำหมู่บ้านหรือคนรวยคนอื่น ๆ บริจาคเงินพิเศษมา บ้านหลังนี้ยังมีกับข้าวและขนมฟรีให้เด็ก ๆ และคนทั่วไป พอเห็นว่าชายหนุ่มเริ่มสอนเด็ก ๆ ครูจึงนั่งดูว่าไม่มีตรงไหนผิด “ท่าซึ่งใช้แทนคำพูดของตัวพระ รับ ปฏิเสธ สั่ง เรียก พี่จะทำให้ดูก่อน” “ลิง ๆ พี่ ผมอยากรำท่าลิง ท่านิลพัทรบหนุมาน หกกระบวนท่า...” “เป็นลิง... ต้องเข้มแข็งและว่องไว...” ว่าพลันกระโดดกระทบขา โบกมือไปมาที่ปากพยักหน้าหัวเราะร่า ในสายของคุณครูชื่นชมสิ่งที่พร่ำสอนไปนับสิบปีแต่นักเรียนยังไม่ลืม ทว่าพอศิษย์เอกเปลี่ยนอิริยาบถเป็นอีกตัวละครหนึ่ง ที่มักวิ่งตามนางเอกอยู่เสมอแม้ว่าเขาจะไม่เคยสมหวังในความรักต้องแย่ง! “เป็นยักษ์! ต้องรักนางให้ได้เท่ากู...!” “กูไม่ได้ให้มึงมาจีบแฟนโว๊ย! สักทีวะ ไอ้ยักษ์... ลีลาเยอะแยะมากมาย” เสียงโวยวายของครูนพเรียกอาการหัวเราะกลิ้งของเด็กน้อยทั้งหลายคนในห้องกว้าง พี่ยักษ์! เร็ว ๆ เลย... กว่าที่ชายหนุ่มจะกรีดกรายร่ายรำกระบวนท่าลิงและย
