“พี่ภัทรยอมให้อยู่แล้ว” “กูไม่อยู่” เขาเอ่ยอย่างไม่ยี่หระ เขาไม่จำเป็นต้องอยู่บ้านซอมซ่อแบบนี้ก็ได้ เขามีทั้งคฤหาสน์ คอนโด มีบ้านอีกหลายหลัง ทำไมเขาต้องสนด้วยล่ะ ไม่ให้อยู่ก็ไม่อยู่แค่นั้นเอง“งั้นมัดไม่ไป มัดอยากอยู่กับพี่ภัทร มัดจะอยู่ที่นี่ ตอนเย็นมัดมีงาน นายคงไม่ว่าใช่ไหมถ้ามัดไม่ไป”“ไหนตอนแรกมึงจะไปกับกูแล้ว ตอนนี้มึงทำไมเปลี่ยนใจ หรือว่ากูใจร้ายยังไม่พอ มึงถึงขัดคำสั่งกู” “อยากจะทำอะไรก็เชิญ นายมันเลวอยู่แล้วนี่ ถ้าทำอะไรพี่ภัทร นายมันก็ไม่ใช่คนเเล้ว เพราะมัดยอมนายหมดทุกอย่างแล้ว”“กูจะไปอยู่บ้านไง มึงต้องไปกับกู”“นั่นมันเหตุผลของนาย ส่วนมัดจะอยู่กับพี่ภัทร ถ้านายจะพาไปอยู่ที่อื่นจริง ๆ มัดจะไปแต่ขออยู่กับพี่ชายมัดสักวันสองวันได้ไหม?”“กูต้องฟังมึงเหรอ? ทำไมกูต้องสนคำพูดมึง”“งั้นแล้วแต่แล้วกัน จะฟังไม่ฟังก็แล้วแต่นาย” มัดไหมเดินเอ่ยแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน โจเซฟมองตามหลังร่างบางก่อนจะถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ ว่าแต่!! ทำไมเขาต้องทำตามเธอด้วย ทั้งที่เธอต้องเป็นฝ่ายยอมเขา เขาลงจากรถแล้วตามร่างบางไป คนงานติดตั้งอุปกรณ์อย่างรวดเร็ว ไม่กี่ชั่วโมงทุกอย่างก็เรียบร้อย
“อ๊า” มัดไหมถึงกับครางดังลั่น เมื่อเขาค่อยๆดันแก่นกายเข้ามา กลีบดอกกุหลาบอวบอูม โอบรัดแก่นกายขนาดใหญ่ ภายในของเธอตอดรัดรุนแรงจนเขาแทบจะทนไม่ไหว“แน่นมาก... อา...” เมื่อเข้าไปจนสุดโจเซฟเริ่มขยับสะโพกเนิบนาบ พร้อมกับคำรามในลำคอด้วยความทรมาน ยิ่งภายในของเธอตอดรัดรุนแรง เขาก็ยิ่งเสียวแทบขาดใจเขาใช้มือลูบไล้ไปตามหน้าท้องแบนราบ ก่อนจะโน้มใบหน้าคมคายก้มลงดูดดื่มยอดประทุมถันสีชมพู พร้อมกับใช้ลิ้นปัดป่ายหยอกล้อ สลับขบกัดเบา ๆ เขาดูดดุนราวกับสัตว์ป่าหิวกระหาย เขาใช้ลิ้นปัดป่ายส่วนมือก็บีบคลึงอยู่แบบนั้น“อา… มัดเสียว” มัดไหมครางดังลั่นพร้อมกับเลื่อนมือไปกอดรัดร่างแกร่ง เรือนกายของเธอปิดไปมา ตกอยู่ในบ่วงเสน่หาที่เขาปรนเปรอให้ อารมณ์พิศวาสถาโถมจนต้องปล่อยตัวปล่อยใจไปกับรสสัมผัสนั้นปึก! ปึก! ปึก! “อา เสียวดีจัง” เขากระซิบเสียงแหบพร่า พร้อมกับใช้มือบีบเค้นอกอวบของเธอแรง ๆ ราวกับต้องการให้มันแหลกคามือ เขาครวญครางดังลั่นเสียวซ่านไปหมดทั้งร่างกาย“อา... มัดเสียว.. อย่ากระแทกแรง.. อา” เสียงหวานครวญครางด้วยความรัญจวน เธอใช้เล็บจิก ก่อนจะครูดไปตามแผ่นหลังของของโจเซฟ เพื่อบรรเทาความเสียว ปึก! ปึก!
“พอได้ไหม มัดเหนื่อย” เธอเอ่ยพร้อมกับค่อยผละจากเขา เธอถอดแก่นกายของเขาออก ก่อนจะรีบอาบน้ำ“มาเดี๋ยวกูถูหลังให้” โจเชฟค่อยๆบรรจงถูหลังให้มัดไหม กว่าจะอาบเสร็จก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมง“ชุดนี้สวยดี” โจเซฟหยิบชุดพร้อมกับวางลงบนเตียง มันเป็นชุดเดรสเปิดไหล่กระโปรงคลุมเข่า สีชมพู มัดไหมขมวดคิ้วเป็นปมก่อนจะหยิบขึ้นมาดู“นายเอามาจากไหน” เธอเอ่ยถาม“ลูโซ่กับโฮเซ่เตรียมให้ ชุดนี้ดูดีสุดแล้ว” “มัดจะบอกว่าวันนี้มัดมีงาน คงไปด้วยไม่ได้” มัดไหมเอ่ยพร้อมกับวางชุดนั้นลงแล้วเดินไปเปิดตู้แล้วหยิบชุดที่เธอเคยใส่ไปทำงาน มันเปิดชุดค่อนข้างโป๊ แต่เพื่องานเพื่อเงินเธอยอมทุกอย่าง แค่โชว์ไม่ได้ขายตัวสักหน่อย“กูอนุญาตให้มึงไปหรือยัง” โจเซฟเอ่ยพร้อมกับมองมัดไหมด้วยแววตาดุดัน“มัดต้องทำงาน เพราะฉะนั้นนายอย่าล้ำเส้น เหมือนที่มัดไม่อยากล้ำเส้นนายไง เราควรใช้ชีวิตของตัวเองต่อไป”“หึ! คำว่าล้ำเส้นมึงกล้าใช้กับกูเหรอ?” “นายต้องเข้าใจด้วย วันไหนที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ชีวิตมัดก็ต้องเดินต่อไป เหมือนชีวิตนายไงถ้าเราไม่ได้อยู่ด้วยกันนายก็ใช้ชีวิตปกติต่อไป” “ตอนนี้กูยังไม่ปล่อยมึง อย่าคิดว่าจะไปทำงานงี่เง่านั้นได้อีก”
“ว่าแต่มัดไหมทำงานที่ไหนครับ” โจฮานเอ่ยถามมัดไหม หลังจากกินข้าวเสร็จ ทุกคนกำลังนั่งดูทีวีเครื่องใหญ่ อยู่ที่ห้องรับแขก ส่วนบางคนก็เอาที่นอนมาปูนอน ทุกคนอยู่รวมตัวกันเป็นครอบครัวใหญ่มาก ๆ ครอบครัวหนึ่งเลยทีเดียว“มัดทำงานที่ผับค่ะ”“ผับไหนจะได้ชวนเพื่อนไปกิน” โจฮานเอ่ยถาม พร้อมกับจ้องใบหน้างามของมัดไหม ในความรู้สึกของเขาตอนนี้ผู้หญิงตรงหน้าสวยจริงๆ ไม่แปลกหรอกที่โจเซฟจะหวงขนาดนั้น “มัดทำงานที่ผับ...”“เสือกนักนะมึง ผับไหนก็ช่าง อย่าเสือกให้มันมาก”โจเซพเอ่ยแทรกพร้อมกับยื่นน้ำผลไม้ให้เธอ“ไหนบอกแค่เด็กในสังกัด หวงออกหน้าออกตา เบื่อพวกปากไม่ตรงกับใจ” โจฮานหัวเราะในลำคอเบา ๆอย่างชอบใจ การที่ได้แกล้งโจเซฟมันเป็นอะไรที่เขามีความสุขที่สุดแล้ว“อะไรของมึง เดี๋ยวกูเตะปากแตก”“พอๆเลิกทะเลาะกัน วันนี้นอนนี่ไหม” นิโคลัสเอ่ยถามหลานชายที่นั่งข้าง ๆ โจเซฟเหมือนนิโคลัสในวัยหนุ่ม ที่บังคับรสรินทร์ให้อยู่ด้วย แววตาของเด็กสาวคนนั้นที่จ้องโจเซฟ เหมือนรสรินทร์จ้องเขาในตอนนั้นเลย เขาคิดว่าหลานชายของเขา ก็คงเหมือนนิโคลัสในตอนนั้น แค่ไม่รู้ใจตัวเองหรืออาจจะแค่หวงของไม่ให้ใครมายุ่งวุ่นวายด้วยนั่นเอง“ไม่น
“ถึงบ้านแล้วมัด” โจเซฟเอ่ยพร้อมกับเขย่าร่างของเธอเบา ๆ แต่มัดไหมกับเกลือกกลิ้งใบหน้างามกับอกแกร่งของเขา“รู้ว่ารู้สึกตัวแล้ว แต่แกล้งหลับ” โจเซฟเอ่ยพร้อมกับดึงจมูกของเธอเบา ๆ“เจ็บนะเฮีย” มัดไหมใช้มือตีมือของโจเซฟเบา ๆ ก่อนจะค้อนเขา โจเซฟมองการกระทำพร้อมกับหัวเราะเบาๆเขากอดรัดร่างบางของหญิงสาวเอาไว้แน่น ๆ“ทำเบา ๆ เอง ลุกจากตัวเฮียได้แล้ว เข้าบ้านกันดีกว่า” โจเซฟปรับเปาะขึ้นนั่ง มัดไหมนั่งอยู่บนตักแกร่ง โจเซฟเลื่อนมือขึ้นมาทาบทับที่อกอวบของเธอก่อนจะบีบเค้นแรง ๆ“เล่นอะไรของเฮียนี่ พอเลยหยุดเดี๋ยวนี้เลย!!” มัดไหมเอ่ยท้วงการกระทำของโจเซฟ พร้อมกับดิ้นไปมา โจเซฟยอมปล่อยอย่างโดยดี“รอเฮียด้วยสิ”“ไม่รอ ง่วงแล้วไปอาบน้ำนอนดีกว่า” มัดไหมเอ่ยพร้อมลงจากรถไป โจเซฟมองตามร่างบางก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากเบา ๆ“ว้าว!! หลงเด็กในสังกัดซะด้วยสิ!!” ลูโซ่โพล่งขึ้นพร้อมกับหัวเราะ“ก็แค่เด็กในสังกัดจะอะไรมากมายวะ” โฮเซ่เอ่ยขึ้นอย่างล้อเลียนโจเซฟ“จริงวะ!! ไม่คิดจริงจังก็แค่เด็กในสังกัด!”“เด็กในสังกัดสวยซะด้วยสิ เขี่ยทิ้งวันไหน กูจะจีบเลย”“เฮ้ย!! จริงเหรอวะ!! แต่สวยมากเลย ได้เป็นเมียบันเทิงเลยนะ สว
มัดไหมดูดดุนจนเกิดเสียงดัง พร้อมใช้ปากดันครอบแก่นกายจนเกือบสุดจากนั้นก็รูดมาจนสุดปลาย เธอใช้ลิ้นลากเลียตั้งแต่ปลายหัวเห็ดลงมาถึงพวงองุ่น ยิ่งสร้างความเสียวซ่านให้แก่โจเซฟ“อ๊าา....ซี้ดดด...เสียว” เขามองการกระทำของเธออารมณ์ของเขายิ่งลุกโชน เขาเริ่มสวนสะโพกให้แก่นกายของเขาแนบกับปากของเธอ“โอ้วว...เสียวดีจัง...ซี้ดดด” โจเซฟเด้งสะโพกสวนทุกครั้ง ความเสียวกระสันตอนนี้มันมีมากมายเหลือเกิน เขากำผมเธอเอาไว้แน่นเพื่อบรรเทาความเสียวซ่านปึก!ปึก!โจเซฟกระแทกความเป็นชายเข้าไปในปากเธอและตอนนี้เขาใกล้จะถึงฝั่งฝันเต็มที“อ๊าา” โจเซฟคำรามครวญครางออกมาเสียงดัง เขากระตุก2-3ครั้งพร้อมกับกดแช่เอาไว้ ใบหน้าหวานที่ครอบครองแก่นกายของเขา มันเป็นอะไรที่เขาชอบ และติดใจร่างกายคนตรงหน้านี้“อื้อ”“ห้ามคายกินมันเข้าไป” โจเซฟเอ่ยอย่างเอาแต่ใจเขาจับเธอนอนหงายแล้วยกขาขึ้นจากนั้นก็จับแก่นกายรูด2-3ครั้งแล้วถูกับรูสวาทของเธอ“อื้อ” เธอใช้นิ้วจิกไปที่บ่าของโจเซฟเขาค่อย ๆ ดันเข้ามาจนสุดความยาวของมันจากนั้นก็ขยับเอวเนิบนาบ“อ๊า…”มัดไหมครางออกมาเบา ๆ ความอึดอัดในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านปึก!ปึก!ปึก!“อ๊าา อย่างแ
“เฮียมัดไม่อยู่คุยด้วยได้ไหม?” เธอๆอย่างหวาดหวั่นไม่ชอบห้องนี้เลยจริงๆ เพราะห้องนี้เธอเคยถูกทำร้าย ถูกย่ำยี และถูกโจเซฟยกให้เสียตู่ไป“ไม่ได้ ต้องอยู่กับเฮีย” โจเซฟวางปืนก่อนจะดึงร่างบางมานั่งบนตักแกร่ง“เฮีย!”แกร่ก!! เสียงเปิดประตูเข้ามา เป็นเสี่ยตู่ที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับลูกน้องนับสิบคน เสี่ยตู่จ้องหน้ามัดไหมด้วยความโกรธ เขาต้องโกรธอยู่แล้ว เพราะเธอทำให้เขาเสียเงิน แล้วยังหนีไปอีกต่างหาก ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง เขาเสียเงินเพราะเธอแล้วเธอต้องเป็นของเขาอยู่ดี“มาช้า รู้อยู่นะว่ากูไม่ชอบรอ”“หึ” เสี่ยตู่หัวเราะในลำคอเบาๆพร้อมกับจ้องมัดไหม“รีบเอาของให้มันลูโซ่ มันจะได้ไปสักที” โจเซฟเอ่ย เขาไม่ชอบให้เสี่ยตู่ จ้องมัดไหมด้วยสายตาแบบนี้“ครับนาย” ลูโซ่หยิบกระเป๋ายาจากนั้นก็วางไว้บนโต้ะ เสี่ยตู่ยกยิ้มมุมปากก่อนจะให้ลูกน้องส่งกระเป๋าให้ลูกน้องของโจเชฟ ทั้งสองนับจำนวนด้วยเครื่องนับธนบัตร“ขาดอีก2ล้านครับนาย!!”“มึงคิดตุกติกกับกูเหรอ” โจเซฟหยิบปืนขึ้นพร้อมกับเล็งไปที่เสี่ยตู่“หึ!! ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ของคราวที่แล้วกูขาดทุนย่อยยับ ส่วนเด็กที่นั่งตักอยู่นั่นก็ของกู”“หึ!! ปากดีขึ้นเย
“หรือว่าเฮียลืมกินยาเขย่าขวด!” .. มัดไหมเอ่ยพร้อมกับหัวเราะร่าอย่างชอบใจ จนลืมความกลัวเมื่อไม่นานไปชั่วขณะ โจเซฟมองท่าทางของมัดไหมพร้อมกับหัวเราะออกมาทันที“ก็เฮียบอกว่ามัดเป็นเมียเฮียไง”“เมียที่ไหน มัดเป็นเด็กในสังกัดก็พอแล้ว”“ไอ้ที่นอนเอากันทุกวัน.... ถ้าไม่เรียกผัวเมียแล้วเขาจะเรียกอะไร?”“งั้น แสดงว่าเฮียต้องมีเมียเยอะแน่ๆเลย เฮียเคยผ่านผู้หญิงมาแล้วกี่คน บอกมัดมา” มัดไหมเอ่ยพร้อมกับจ้องใบหน้าคมคายของเขา หน้าตาของเขาหล่อมาก หน้าตาแบบนี้ทำสาวๆหลายคนหลงรักได้ไม่ยาก“จะสนใจทำไมคนพวกนั้น เฮียผ่านมาก็จริง แต่เฮียก็แค่เอา ๆ เอาเสร็จก็ไล่ไป ต่างกับมัดรู้ไหม เพราะเฮียอยู่กับมัด ไปไหนมาไหนกับมัดตลอด”“มัดควรดีใจใช่ไหม?” เธอเอ่ยพร้อมกับยิ้มออกมา นารินกับดาหลายกอาหารมาวางบนโต๊ะพร้อมกับยิ้มให้ทั้งสอง“ต้องดีใจสิ ชอบแบบนี้หรือชอบแบบร้ายล่ะ”“ชอบแบบนี้”“ดี” เขายิ้มให้เธอก่อนจะสนใจตักอาหารใส่จานให้เธอ“ว้าว!! กับข้าวบ้านเฮียน่ากินจัง!!” มัดไหมเอ่ยพร้อมกับหยิบช้อนขึ้นมา“น่ากินก็กินเยอะๆ อยากกินอะไรก็ให้บอก!! “ โจเซฟลุกไปนั่งข้างๆเธอ“งั้นมัดไม่เกรงใจนะคะ” เธอตักอาหารใส่จานให
ตอนเย็นของวันนั้น มัดไหมนั่งทานอาหารบนโต๊ะอาหารอย่างเงียบๆ วันนี้อาหารอร่อยถูกปากของเธอมากๆ โดยเฉพาะพวกอาหารทะเล สดมาก ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวใหญ่ ลูกหลานเต็มบ้าน ตระกลูนี้ใหญ่มากๆเลย คุณตานิโคลัสกับยายรสรินทร์ยังคงแข็งแรง ท่านดูยิ้มแย้มและมีความสุขเมื่อได้เห็นครอบครัวลูกหลานเหลนอยู่กันพร้อมหน้า โจฮานไปลากน้ำชามาได้สำเร็จพร้อมกับนั่งร่วมโต๊ะอาหารด้วยกัน ครอบครัวนี้อบอุ่นมากๆเลย“วิคเตอร์ หนูกินลองกินหอยแมลงภู่นิวซีแลนด์ดูสิ อร่อยมากๆเลย” โจเซฟแกะหอยพร้อมกับราดน้ำจิ้มให้ลูกชายตัวน้อย เด็กน้อยหน้าตาคมคายตั้งแต่เด็ก ได้ความหล่อมาจากเขาเต็มๆ ถ้ามีลูกสาวก็ขอให้สวยเหมือนมัดไหม แต่จะมีตอนไหนยังไม่รู้ ช่วงนี้เมียไม่ให้เข้าใกล้เลย โจเซฟคิดก่อนจะลอบถอนหายใจออกมา“ขอบคุณครับพ่อ!” วิกเตอร์ตักอาหารเข้าปาก พร้อมกับเคี้ยวตุ้ยๆ“กินเยอะๆนะ อยากกินอะไรขอให้บอกมา พ่อพร้อมที่จะจัดให้ลูกทุกอย่าง อยากได้อะไรก็บอกมาเลยนะลูก”“วิคเตอร์ดีจังที่ได้เป็นลูกคนเดียว เรากับน้องตีกันทุกวันเลย อยากเป็นลูกคนเดียวแบบวิกเตอร์จัง! จะได้มีคนเอาใจ จะได้มีคนถามว่าอยากได้อะไรพร้อมจะจัดให้ทุกอย่างบ้าง” ปั้นสิบพูดขึ้น“แ
โจเซฟรีบขับรถมาที่บ้าน เขารีบขึ้นไปห้องของตัวเอง แต่ก็ไม่เจอมัดไหม เขากวาดสายตามองไปรอบๆห้องเจอแต่ไม้แขวนผ้าอยู่บนเตียง เขารีบลนลานออกมาจากบ้านทันที เขาจะไม่ยอมให้เธอหนีเขาไปแน่ๆ ตอนนี้เธอต้องกำลังไปหาพี่ชายของเธอ และเขาจะไม่ยอมเสียเมียไปเด็ดขาดไม่ว่าเหตุผลใดๆก็ช่าง เขารีบบึ่งรถไปที่ร้านของพี่ชายเธอทันที“อ้าวโจเซฟ ไปไงมาไง” ภัทรเอ่ยขณะมองดูลูกน้องกำลังวิ่งวุ่นเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ลูกค้า ที่นี่ทำเป็นแบบบุฟเฟ่ต์มีอาหารทะเลมากมายสดใหม่ ลูกค้าดูติดอกติดใจที่มากินที่ร้านของเขา“ผมมาหามัดไหม” โจเซฟกวาดสายตามองหาเมียรักแต่ก็ไม่เจอแม้แต่เงา“มัดไม่ได้มา ไม่รู้ไปอยู่ไหน?!”“แล้วพอจะรู้ไหมว่าเธอไปอยู่ไหน?”“ไม่รู้!” ภัทรเอ่ยกับโจเซฟแล้วสนใจดูแลร้านต่อ เขาครุ่นคิดสักพักก่อนจะรีบขับรถไปบ้านใหญ่ เขารีบลงจากรถแล้วก้าวเท้ายาวๆเข้าไปในบ้าน“มัด!” เขาเรียกมัดไหมด้วยความดีใจ เมื่อได้เห็นเธออีกครั้ง เขาถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้หนีเขาไปที่ไหน ถ้าเขาหาเธอไม่เจอเขาคงเป็นบ้าแน่ๆ“ทำเรื่องงามหน้าอะไรไว้ล่ะโจเซฟ ลูกสะใภ้แม้ถึงเก็บกระเป๋าออกมาจากบ้าน” ณิรินเอ่ยถามบุตรชาย พร้อ
วันเวลาผ่านไปหลายปีโจเซฟนั่งคิดอะไรไปเรื่องพร้อมกับถอนหายใจออกมาแรงๆ ช่วงนี้เขากับมัดไหมแทบไม่ได้ข้องเกี่ยวกัน เพราะเขาทำตัวไม่ถูกเวลาที่อยู่กับเธอ มัดไหมเอาแต่งอนเขาไม่รู้ว่าเป็นอะไร ทำอะไรก็ขวางหูขวางตา ช่วงนี้เธอติดโทรศัพท์มาก ไม่สนใจเขาเลย แต่เธอก็ทำหน้าที่แม่ได้อย่างดีเยี่ยม แต่เรื่องบนเตียงช่วงนี้เธอไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้เลย ตั้งแต่คลอดวิกเตอร์แล้ว เขากับเธอก็ยังไม่มีตัวเล็กอีกเลย“มัดไปกินข้ากันไหม เฮียว่าเราไปกินข้าวข้างนอกด้วยกันดีกว่า” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น พร้อมกับมองมัดไหมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ เธอตวัดสายตามองหน้าโจเซฟทันที“ไม่ไป!” เธอเอ่ยเสียงห้วนมองหน้าสามี ไม่ใช่ว่าเธองี่เง่าอะไร แต่ช่วงหลังสามีเธอดูขัดหูขัดตาเธอมากๆ“ไม่ไปก็ไม่ไป งั้นเฮียจะไปบ้านใหญ่” โจเซฟพูดอย่างหงุดหงิดก่อนจะมองหน้าของมัดไหม“ก็ไปสิ! หญิงสาวเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ มองตามแผ่นหลังของโจเซฟที่เดินไป สักพักก็ได้ยินเสียงรถยนต์ของโจเซฟแล่นออกไป เธอหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมากัด แล้วเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด ช่วงนี้เธอต้องโปรโมทร้านช่วย ตอนนี้ลูกค้าเยอะมาก พี่ชายของเธอ เลยให้ช่วยโปรโมทลูกค้าจะได้เยอะกว่าเดิม พี่
ผ่านไปอีกหลายเดือนชีวิตของโจเซฟกับมัดไหมดำเนินไปเรื่อยๆ ตอนนี้เธอคลอดลูกออกมาเป็นผู้ชายชื่อวิคเตอร์ หลังจากเหตุการณ์ที่โดนเสี่ยตู่ระเบิดร้านคราวนั้น จนทำให้มัดไหมเสียโจเซฟไป เธอตระหนักแล้วว่า การไม่มีโจเซฟอยู่ในชีวิตมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดในแต่ละวันเธอนั้นแทบจะไม่สามารถก้าวผ่านมันไปได้เลย ทุกๆวันมีแต่ความเจ็บปวดรวดร้าว การสูญเสียเขาไปมันทำให้เธอเจ็บปวดราวกับถูกเข็มนับล้านๆเล่มทิ่มลงไปที่หัวใจ จากนั้นก็เหยียบซ้ำๆเธอได้เขากลับมาแล้ว และเธอจะไม่ยอมเสียเขาไปเด็ดขาด“มัด ทำอะไร?” โจเซฟเอ่ยถามขณะที่ไปหยิบเสื้อของลูกชายตัวน้อยที่เขาซื้อมาจากห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง“เอาลูกเข้าเต้าค่ะ แล้วเฮียไปไหนมาคะ” มัดไหมเอ่ย พร้อมกับเขี่ยที่แก้มลูกชายตัวน้อยเบาๆอย่างรักใคร่ วันนี้ลูกชายของเธออยู่ในชุดหมีสีฟ้า ลายการ์ตูนน่ารักมาก“เฮียไปดูชุดให้ลูกกับมัดมา ดูสิ! มีแต่ชุดหล่อๆเลยเห็นไหม” โจเซฟชูชุดขึ้นให้มัดไหมดู มัดไหมถึงกับอมยิ้มกับท่าทางของเขา“เฮียนี่เห่อจังเลยนะคะ”“มันเรื่องธรรมดา ลูกคนแรกเฮียก็ต้องเห่ออยู่แล้ว เดี๋ยวมีอีก2-3คน เดี๋ยวเฮียก็เห่อน้อยลงเอง”“จะมากกว่าเดิมซะมากกว่านะสิ”“รู้ทันเ
“ใช่โจเซฟจริงๆใช่ไหมมัด พี่ไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม?” ภัทรเอ่ยขึ้นอย่างดีใจ พร้อมกับวางปลาหมึกลงบนโต๊ะ“พี่ไม่ได้ตาฝาด เฮียจริงๆค่ะ เฮียกลับมาหามัดแล้ว” มัดไหมพูดขึ้น วันนี้คือวันที่เธอมีความสุขในรอบหลายๆเดือน โจเซฟเหมือนหยาดน้ำฝนที่ชโลมหัวใจแห้งเหี่ยวของเธอ ให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง“พี่เมียไม่ได้ตาฝาดหรอกครับ ผมยังไม่ตายจริงๆ” โจเซฟยื่นมือมาจับแขนภัทรเบาๆ ภัทรใช้มือจับที่แขนของโจเซฟก่อนจะฉีกยิ้มด้วยความดีใจ“กูดีใจที่มึงกลับมาหาน้องกับหลานกู กูดีใจมากๆ”“คงไม่กีดกันผมกับมัดแล้วใช่ไหม?”“ไม่แล้ว กูยกให้เลย เอาเด็กขี้แยไปเลี้ยงเลย555 มึงไม่อยู่น้องกูร้องไห้ทุกวันเลยรู้ไหม? ดูแลน้องกูให้ดีๆ มัดไหมขี้แยอยู่ด้วย”“พี่ภัทรอะ” มัดไหมมองค้อนภัทร ก่อนจะสนใจกินหมูต่อ”“กินเยอะๆนะ เหลนตาจะได้แข็งแรง” นิโคลัสเอ่ยพร้อมกับคีบหมูให้โจเซฟกับมัดไหม“ขอบคุณครับตา ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง”“มันแน่นอนอยู่แล้ว”“หึ! กลับบ้านเจอดีแน่ๆ”... รสรินทร์เอ่ยพร้อมกับจ้องหน้าสามี นิสัยแบบนี้มันน่าตีจริง ยอมรับในความร้ายกาจจริงๆ“แล้วพาสต้ากับลันตาล่ะ”“อยู่บ้าน ไม่ค่อยสบายกัน ลูกกินเถอะต่อไปนี้ขอให้ชีวิตลูก ครอ
ตัดมาที่ตอนเย็น มัดไหมเดินเข้าไปในร้านหมูกระทะของพี่ชายของเธอ โดยที่มีภัทรประคองเข้าไปในร้าน ภายในร้านถูกจัดอย่างสวยงาม ร้านสะอาดสะอ้าน ทั้งหมดก็ได้มาจากอนิสงฆ์จากครอบครัวของโจเซฟทั้งนั้น ครอบครัวนี้รวยมาก พร้อมจะบรรดาลทุกสิ่งทุกอย่างถ้าเกิดครอบครัวนี้พอใจ“นั่งก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะไปดูความเรียบร้อยก่อน” ภัทรเอ่ยขณะที่พามัดไหมไปนั่งเก้าอี้ เขาเองตื่นเต้นทุกครั้งที่มาร้านใหม่ ถึงแม้จะมาหลายครั้งก็อดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี เขาไม่เคยมีร้านใหญ่โตแบบนี้มาก่อน“ค่ะ”“พี่ไปก่อนนะ นั่งเล่นอยู่นี่ก่อนแล้วกัน” ภัทรเดินไปหลังร้าน มัดมองไปรอบๆก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ ถึงโจเซฟจะตายไปแล้ว ครอบครัวของเขาก็ยังช่วยเหลือเธอกับพี่ชายตลอด ไม่เคยให้ลำบากเลย“มัด ไปร้องเพลงกัน” พายพูดขึ้น ตอนนี้ในร้านยังไม่มีลูกค้ามา นักดนตรีเองก็พร้อมแล้ว“ไม่ค่ะ!” เธอรีบปฏิเสธทันที“พายเคยฟังมัดร้องเพลง มัดเป็นคนร้องเพลงเพราะมากๆ พายไม่ได้ฟังนานแล้ว พายอยากฟังมัดร้องเพลงมากเลยนะ“มัดยังไม่มีกะจิตกะใจร้องเพลงหรอกนะพาย พายก็รู้ว่ามัดกำลัง...”“เอาน่า ร้องสักเพลงนะ ลูกค้ายังไม่มา ร้องประเดิมเปิดร้านเลย” พายประคองมัดไหมมา
ผ่านไปอีก1สัปดาห์มัดไหมที่นอนร้องไห้อยู่บนเตียงอย่างหนัก เธอนอนคุดคู้กอดเข่าตัวเองเอาไว้ มันต้องไม่ใช่เรื่องจริง ทุกอย่างกำลังดีอยู่แล้ว ทำไมถึงเกิดเรื่องแย่ๆแบบนี้ด้วยเธอไม่ยอมรับว่าโจเซฟตาย เพราะมันไม่ใช่ความจริง เธอไม่เชื่อ ทุกอย่างมันคือเรื่องโกหก“มัด หมอให้กลับบ้านได้แล้วนะ เรากลับบ้านกันเถอะ” ณิรินเอ่ยกับมัดไหม แต่คนบนเตียงกลับไม่สนใจคนที่เอ่ยถามเลยสักนิด เธอยังคงร้องไห้อยู่แบบนั้น“ฮึกๆเฮีย ไหนบอกว่าจะไม่ทิ้งมัดไง ทำไมเฮียถึงใจร้ายแบบนี้ ฮื่อๆ” เธอร้องไห้คร่ำครวญออกมาอย่างน่าเวทนา ถ้าเธอรู้ว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้ เธอจะไม่ปล่อยให้เวลามันสูญเปล่าไปเลย เธอจะใช้ชีวิตกับเขาอภัยให้เขาและมองข้ามสิ่งร้ายๆที่เขาเคยทำให้เธอ พอเขาจากไปเธอเองก็ได้รู้หัวใจตัวเอง โจเซฟคือคนที่เธอรัก และไม่มีใครสามารถมาแทนที่เขาได้“กลับเถอะมัด ไปส่งโจเซฟกัน พรุ่งนี้ครอบครัวแม่จะเผาโจเซฟแล้วนะ ไปส่งพี่เขาครั้งสุดท้ายกัน“ฮึกๆ” มัดไหมค่อยๆหยัดกายลุกขึ้นอย่างเลื่อนลอย เธอใช้มือเรียวสั่นระริกปาดน้ำตาตัวเอง” เฮียใจร้าย ไหนบอกว่ารักมัดกับลูกไง ฮึก!”“หนูต้องเข้มแข็ง หนูต้องสู้นะมัดไหม”“หนูไม่รู้จะเริ่มย
“มัด”“…”“มัด”“….”“มัดไหม”“อื้อ” มัดไหมค่อยๆลืมตาขึ้นมอง ไฟภายในห้องเปิดสลัวๆ เป็นร่างคุ้นเคยยืนอยู่ปลายเตียง เธอพยายามเพ่งมองแต่ก็เห็นหน้าไม่ชัด อีกอย่างเขาก็ยืนอยู่ไกล แต่ถึงเขาจะยืนอยู่ไกล เธอก็รู้ว่าเขาเป็นใคร เธอมั่นใจว่าเป็นเขา“เฮีย! เฮียใช่ไหม ฮึกๆใช่เฮียใช่ไหม” เธอปล่อยโฮออกมาทันที พยายามลุกขึ้นนั่ง“ใช่” ชายตรงหน้าพูดเบาๆน้ำเสียงเยือกเย็นจนชวนขนลุก แต่มัดไหมไม่สนใจความเจ็บ เธอพยายามลุกขึ้นนั่งจนนั่งได้สำเร็จ“โอ๊ยยยย” มัดไหมกุมหัวไหล่ตัวเองเบาๆ โจเซฟเดินมาใกล้ๆเธอ ก่อนจะหย่อนกายลงนั่งข้างๆเธอ มัดไหมมองหน้าซีดเซียวของโจเซฟก่อนจะโผกอดเขาแล้วร้องไห้ออกมา“เฮีย Chapter51ฮื่อๆ”“อย่าร้องไห้ มัดต้องเข้มแข็งให้มากๆนะ”“มัดดีใจที่เฮียไม่เป็นอะไร ฮื่อๆ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งมัดกับลูกไป ฮื่อๆ”“เฮียจะทิ้งมัดไปได้ไง เฮียไม่ไปไหนหรอก เฮียจะอยู่ใกล้ๆมัด จะคอยดูแลมัดมองดูมัดทุกวัน มัดไม่ต้องเป็นกังวลอะไรทั้งนั้น เฮียเคยสัญญาแล้วว่าเฮียจะไม่ทิ้งมัด เฮียจะอยู่ดูแลมัด เฮียจะไม่ไปไหน มัดสบายใจได้ ““ถ้าเฮียไม่เป็นอะไรแล้ว มัดก็สบายใจค่ะ”“ตอนนี้มัดต้องรักษาตัว พักผ่อนให้มากๆรู้ไหม?”“ค่
มัดไหมถูกพาตัวออกมานอกร้าน ลูกน้องของเสี่ยตู่ปรี่เข้ามาหามัดไหมกับพี่ชายทันทีลูโซ่กับโฮเซ่ประจันหน้ากับลูกน้องของเสี่ยตู่ ต่อให้ต้องตายเขาก็จะปกป้องลูกเมียของนายของพวกเขา และแน่นอนเขาจะไม่ยอมให้ลูกน้องของเสี่ยตู่มาทำร้ายครอบครัวของมัดไหมแน่ๆ“คิดว่าพวกมึงจะรอดเหรอ? วันนี้พวกมึงต้องตายห่ากันหมดอย่าคิดว่าจะรอดสักคน” ชายฉกรรจ์ทั้งหมดเล็งปืนมาที่พวกเขา ลูโซ่กับโฮเซ่ไม่เปิดโอกาสให้ชายพวกนั้นยิงใส่เขาก่อน เขาสาดกระสุนใส่ก่อนทันทีปัง! ปัง! ปัง!“กรี๊ดดด” มัดไหมกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว เธอกับพายลากภัทรหลบไปอยู่ข้างๆรถที่จอดอยู่ เพื่อหลบวิถีของกระสุน“ก้มลงต่ำๆ” ภัทรพยายามบอกน้องสาวกับพายให้ก้มลง ตอนนี้เขาเจ็บมาก อยากจะช่วยให้มากกว่านี้แต่ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะตัวเขาก็เอาตัวไม่รอดปัง! ปัง! ปัง!“เราไม่รอดแน่ฮื่อๆ พายกลัว” พายปล่อยโฮออกมาราวกับคนเสียสติ มัดไหมเข้าไปกอดเพื่อนก้มต่ำทันที“ตั้งสติไว้ก่อนนะพาย”บรืนนนนน!!! เอี๊ยดดดดด!!!! เสียงรถ2คันขับมาขวางอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นถนน คนภายในรถทั้งหมดยิงประทะใส่ลูกน้องของเสี่ยตู่ทันที “มัดเป็นไงบ้าง” ณิรินลงมาจากรถ