“แต่ก็ช่างเถอะยังไงเราก็จะได้กลับบ้าน ตองดีใจไหม”
“ก็ต้องดีใจสิใครจะอยากอยู่เป็นของเล่นเศรษฐีกันล่ะถือว่าที่ผ่านมามันเป็นเพียงแค่ฝันร้าย เนอะ..” ตวิษาปลอบใจเพื่อนและปลอบใจตัวเอง ใบหน้าสวยคมหมองลงเช่นกันดวงตาที่สุกใสของสองสาวที่เคยสกาวงดงามบัดนี้มันหม่นหมองด้วยมลทินที่ชายหนุ่มสองคนปาดป้ายลงบนดวงใจที่ใสสะอาดโดยไม่รู้ตัว แต่ตั้งใจ...
“ใช่ ถือเสียว่าเรามีกรรมที่ต้องชดใช้ให้คนใจร้ายกลับไปเราก็จะมีชีวิตใหม่ และเราจะลืมที่นี่ ริโอ เดอ จาเนโร”
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่” ซานโดรทำความเคารพนางมาลีนผู้เปรียบเสมือนมารดาของเขาอีกคนอย่างนอบน้อม
“อรุณสวัสดิ์จ๊ะซานโดร แหม มาแต่เช้าเชียวนะ” นางมาลีนกล่าวทักทายตอบ แต่ก็ทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ว่าชายหนุ่มผู้เสมือนบุตรชายอีกคนมาทำไมที่บ้านนางแต่เช้าตรู่
“เอ่อ ผม..” ซานโดรอึกอักเล็กน้อยเมื่อคนที่มีอ
ตอนที่40.“อะไรนะคะ มาร์มีแฟนแล้วทำไมรีอาไม่เคยเห็นเลยล่ะคะ”“อ้อ เขาเพิ่งจะเปิดตัวกับแม่เมื่อไม่นานมานี้เองจ๊ะ แต่แฟนมาร์น่ะ ไม่ชอบออกสังคมเราเลยปิดข่าวให้เงียบๆ ไว้ก่อนเพราะอีกไม่กี่วันเธอก็จะกลับเมืองไทยแล้ว”“เป็นคนเอเชียหรือคะ ไม่น่าเชื่อนะคะว่ามาร์จะชอบสาวเอเชียตัวเล็กๆ” เมอรีอาเอ่ยออกมาอย่างพยายามปกปิดความริษยาและร้อนรุ่มในอกและอยากเห็นหน้า แฟน ของชายหนุ่มมากขึ้นและเธอต้องเห็นผู้หญิงคนนั้นให้ได้“แล้วตอนนี้เธออยู่ไหนล่ะคะ แหม รีอาชักอยากรู้จักแล้วสิคะ”“อ๋อตอนนี้อยู่กับคุณยายที่เรือนเล็กจ้ะ หากรีอาอยากเจอคงต้องรอตอนแต่งงานนะจ๊ะ เพราะเธอค่อนข้างขี้อายและเก็บตัว” มิวายที่คุณมาลีนจะจะเดินแต้มกีดกันหญิงสาวอีกนิด และแอบหวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนในใจ“ดูท่าทางคุณแม่ชอบเธอนะคะ”“ก็ใช่จ้ะ เพราะเธอเป็นคนไทยเหมือนแม่นี่จ๊ะ อีกอย่างเธอก็น่ารักมาก” คุณมาลีนพูดได้เต็มปากว่านางเป็นคนไทยเพราะตลอดชีวิตนางตั้งแต่จำความได้คือนางเติบโตอยู่บนแผ่นดินไทยและอยู่กับคนไทยมาตลอด จนกระทั่งได้พบคุณลูคัสชีวิตจึงพลิกผันมาอยู่ที่บราซิลหลังจากคุยกับคุณมาลีนด้วยความอัดกลั้นและฝืนทน สักครู่เมอรีอาก็ล่ำลาคุณ
ตอนที่41.“คุณแม่ครับ คุณแม่...” เสียงร้องเรียกหาผู้เป็นมารดาดังก้องไปทั้งคฤหาสน์หลังงาม ร่างสูงใหญ่ของมาร์คัสก็เดินพล่านหาตัวผู้เป็นมารดาไปทั่วเดือดร้อนไปถึงคนรับใช้ที่ต้องคอยหลบพายุอารมณ์ของเจ้านายหนุ่มที่ตอนนี้ใครก็เข้าหน้าไม่ติด ยิ่งเห็นแววตาวาวๆ เหมือนมีลูกไฟลุกโชนใครๆ ต่างก็หนีหน้ากันจ้าละหวั่น“อะไรกันลูก เสียงดังโวยวายดูสิเด็กๆ พากันกลัวหัวหดไม่เป็นอันทำอะไรไหนมีอะไรจะคุยกับแม่” เสียงมารดาดังขึ้นพร้อมใบหน้างามที่ดูยุ่งเหยิงทั้งตำหนิการกระทำของเขา“คุณแม่ทำแบบนี้หมายความว่ายังไงครับ” ชายหนุ่มถามมารดาหน้าตาบึ้งตึง“ทำแบบนี้ ทำแบบไหนกันลูก..” คุณมาลีนทำไขสือ ทั้งๆ ที่รู้เต็มอก“คุณแม่”ชายหนุ่มทำเสียงสูงใบหน้ายุ่งเหยิงจนน่าขัน ดีให้อกแตกตายไปเลยอยากท่ามากดีนัก ผู้เป็นมารดาคิด...“อะไรมาร์ มีอะไรก็พูดมา มายืนตะโกนใส่แม่แล้วก็ทำตาขวางแบบนี้มันไม่ดีเลยนะลูก”“
ตอนที่42.“บ้านใคร ฉันไม่มีบ้านอยู่ที่นี่ บ้านฉันอยู่เมืองไทย”“บ้านซานโดรไงที่รัก บ้านผัวก็เหมือนบ้านเมีย บ้านเมียก็เหมือนบ้านผัว”“ยี๊ คนบ้าใครเป็นเมียคุณกัน” แย้งเขาหน้าแดงก่ำแต่ใจสาวก็เต้นระส่ำด้วยความปลื้มปริ่มลึกๆ“ก็วินนี่กับซานโดรไงคร้าบบที่รัก” ซานโดรหน้ามึนตอบ ซ้ำยังยื่นใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาจนชิดแก้มนวล“ไม่ต้องมาหน้าด้านหน้าทนเลยนะ ฉันหลุดมาจากกรงทองของคุณได้ฉันไม่มีทางกลับไปอีกแน่ๆ”“โธ่วินนี่จ๋า ผัวขอโทษที่ให้เมียอยู่แต่ในห้องก็เพราะวินนี่นั่นแหละที่ทำให้ตัวเองต้องถูกขังอยู่แต่ในห้อง”“นี่อย่ามากล่าวหาฉันนะ” เมื่อถูกชายหนุ่มที่ทั้งหน้ามึนและช่างกล่าวหาเธออย่างหน้าทนตวิษาก็แหวกลับทันที“อ้าว.. ก็เรื่องจริงเพราะวินนี่น่ะทั้งน่ากิน ทั้งเซ็กซี่ช่างยั่วจนซานโดรทนไม่ไหวพอเห็นหน้าวินนี่ทีไรก็คิดอยู่เรื่องเดียว แล้วก็ไม่อยากให้ใครมองวินนี่ของซานโดรด้วยนี่นา”
ตอนที่ 43.บัวบุษรามองดูเพื่อนรักเดินเกี่ยวก้อยกันมากับซานโดรที่ยิ้มหน้าบานเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่เธอกับคุณมาลีนนั่งคุยกันอยู่ แล้วก็อดปลื้มไปกับตวิษาไม่ได้เมื่อเห็นใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความสุขของเพื่อนรักที่ยิ้มแก้มแทบฉีกผิดกับเมื่อสองวันก่อนลิบลับ“อ้าว.. ซานโดรยังไม่กลับหรอกเหรอ แม่นึกว่าเรากลับไปแล้วเสียอีก” คุณมาลีนทำท่ามองเวลาเพราะเห็นว่าตอนนี้มันก็เกือบจะได้เวลาอาหารเย็นแล้วแต่ซานโดรยังอยู่ที่นี่“โธ่ คุณแม่ครับผมก็อยู่ปรับความเข้าใจกับเมียผมก่อนสิครับ” ชายหนุ่มตอบอย่างทะเล้นและก็ได้ค้อนงามๆ กับมะตูมลูกใหญ่ทุบลงมากลางอกกว้าง“คนบ้าหน้าไม่อาย”“อายเมียก็ไม่ได้เมียสิครับ” ซานโดรพูดยิ้มๆ ดวงตาเป็นประกาย“ดีใจด้วยนะคะซานโดรที่ปรับความเข้าใจกับวินนี่ได้แล้ว แล้วก็ขอแสดงความยินดีล่วงหน้าด้วยนะตอง” บัวบุษราหันมายิ้มอย่างยินดีกับเพื่อนรักซึ่งตอนนี้หน้าบานยิ่งกว่ากระด้ง“จ้ะ ขอบใจนะหนูบัว
ตอนที่44.“อ้าวหนูบัวมาอยู่นี่เองคุณท่านให้มาตามไปทานข้าวแน่ะ เอ...เป็นอะไรรึเปล่าทำไมหน้าซีดๆ ล่ะ” ตวิษาร้องเรียกและเดินเข้ามาดูเพื่อนรักที่ทำท่าเหมือนจะเป็นลมใบหน้าสวยใสซีดเผือด“เปล่าไม่มีอะไร แค่รู้สึกเวียนหัวเหมือนจะไม่สบายน่ะตอง ไม่มีอะไรหรอก”“แน่นะ หนูบัวไม่มีอะไรปิดบังตองนะ”“แน่สิ ไปเถอะไปทานข้าวดีกว่าเผื่อว่าอาการอาจจะดีขึ้น” บัวบุษราตัดบทและจูงมือคนช่างซักไปยังห้องอาหารทันที ในขณะคนที่ถูกจับจูงเฝ้าสังเกตอาการผิดปกติของเพื่อนรักไม่วางตา“ยังไงซะเธอก็ต้องเป็นของฉันอยู่ดีหนูบัว แล้วคุณแม่จะต้องแพ้ผมไม่มีทางหลงกลคุณแม่หรอก ในเมื่อกีดกันนักผมจะเอาเธอมาขังไว้ในกรงซะเลยในฐานะผู้หญิงของมาร์คัส ไม่ใช่เมีย..” มาร์คัสพูดกับตนเองเบาๆ พลางคิดถึงคำพูดของมารดาเมื่อตอนกลางวัน ในเมื่อมารดาไม่ต้องการให้เขาแต่งงานกับบัวบุษราทั้งๆ ที่ตอนแรกเต้นเร่าร่ำร้องให้เขารับผิดชอบสาวน้อยคนสวยด้วยการแต่งงาน แล้วอยู่ๆ มาล้มเลิกและคิดจะกีดกันเขาจากเธอเพราะเหตุผลที่ว่าไม่ได้รักกัน ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้เห็นความสำคัญเลยว่าการแต่งงานของเขาและบัวบุษรามันต้องอาศัยความรักไปทำไมกัน ในเมื่อตอนนี้เขาและบัวบุษราก็มีคว
ตอนที่ 45.“แค่ห่างกันสองเดือนก็ลืมผัวตัวเองแล้วเหรอจ๊ะที่รัก”“ฉันไม่ใช่เมียใครอย่ามาอ้างมั่วๆ”“เหรอ เอาเป็นว่าคืนนี้รอต้อนรับผัวดีๆ ละกัน” พูดจบชายหนุ่มก็วางสายไปด้วยรอยยิ้มสบายอารมณ์ แต่อีกคนยืนนิ่งงันอย่างหวาดหวั่นและวิตกก่อนจะทรุดลงนั่งบนเก้าอี้ตัวเล็กที่อยู่ใกล้ๆ อย่างหมดแรง“พี่หนูบัวเป็นอะไรรึเปล่าคะ” น้องมด สาวน้อยหน้าใสวัยสิบห้าที่มาทำงานพาร์ตไทม์ที่ร้านเอ่ยถามเมื่อเห็นพี่หนูบัวเจ้าของร้านกาแฟสุดสวยนั่งหน้าซีดขาวท่าทางน่าเป็นห่วงว่าจะเป็นลมล้มลงไป“ไม่เป็นไรขอบใจจ้ะน้องมด ลูกค้าออกไปหมดร้านแล้วใช่ไหม”“ค่ะพี่หนูบัวน้องมดปิดร้านเรียบร้อยแล้วค่ะ ถ้าไม่มีอะไรน้องมดกลับนะคะ”“จ้ะ เดินทางกลับดีๆ อย่าเถลไถลนะ”“ค่า บ๊ายบายค่า” สาวน้อยรับคำและเดินออกทางหลังร้านและไม่ลืมจะปิดประตูให้เรียบร้อย เมื่อลับหลังสาวน้อยหน้าใสบัวบุษราก็ต่อสายถึงแดนิชทันทีแต่ก็พบกับความผิดหวังเมื่อเจอกับคำบอกให้ฝากข้อความ เธอสังเกตว่าช่วงนี้เขามีประชุมบ่อยเหลือเกิน และเธอก็ยังไม่มีเวลาคุยกับเขาเป็นเรื่องเป็นราวเสียที“จะทำยังไงดีนะ..” เธอพึมพำแผ่วเบากับตัวเองก่อนจะรวบรวมเรี่ยวแรงขึ้นมาทำขนมต่ออย่างพยายามให้ใ
ตอนที่ 46.“ก็เพราะเธอทำตัวเองต่างหาก”“หาความทั้งเพ โมเมตลอด..” สาวน้อยขมุบขมิบต่อว่าเขา และสีหน้าที่คลายความตระหนกของเธอก็ทำให้มาร์คัสอารมณ์ดีขึ้นจากเมื่อครู่ที่รู้สึกขุ่นเคืองเธอที่พยายามกีดกันเขาออกจากชีวิต ชายหนุ่มมองใบหน้าเนียนใสอย่างคิดถึงและแสนเสน่หา ตลอดเวลาเกือบสองเดือนที่ผ่านมา เขาให้คนคอยติดตามดูเธอตลอดเพราะเขาบังเอิญติดงานด่วนที่มีเข้ามาเหมือนกลั่นแกล้ง และต้องคอยหลบเมอรีอาที่คอยตามตอแยตลอดเวลาจนเมื่อสบโอกาสเขาก็แอบบินมาที่เมืองไทยโดยที่ตอนนี้มารดาเขาก็ยังไม่รู้เรื่อง และการที่เขาทำเป็นเฉยชาทำเป็นไม่สนใจบัวบุษราทำให้มารดาของเขาวางใจและเลิกให้คนติดตามเธอชั่วคราว และนั้นมันก็คือโอกาสของเขาที่จะขโมยเธอไปอีกครั้ง“เธอทำให้ฉันไม่เป็นอันกินอันนอน เพราะฉะนั้นเธอต้องรับผิดชอบ” เขากล่าวหาเธอต่อพร้อมๆ กับค่อยๆ ปลดเปลื้องอาภรณ์ของเธอย่างใจเย็น“ไม่จริงหนูบัวไม่ได้ทำอะไรนะ คุณต่างหากที่ทำให้เรื่องมันยุ่งยากเองตั้งแต่แรก” มือบางพยายามยื้อยุดมือหนาที่ยุ่มย่ามกับเสื้อผ้าของเธอ“นี่หยุดนะคะ มาร์คัส คุณกำลังทำให้หนูบัวกลัว” เธอเอ่ยเสียงสั่น“ฉันคิดถึงเธอตลอดสองเดือนที่ผ่านมาแล้วเธอล่ะไม่ค
ตอนที่47.“มีอาหารได้ยังไงคะ”“ฉันให้คนเตรียมไว้ให้เอง”“แสดงว่ามีคนรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่”“ก็แค่คนของฉันเท่านั้น ไม่มีใครอื่นแม้แต่ไอ้คู่หมั้นเกย์เก๊ของเธอ” เสียงชายหนุ่มเรียบและมันก็ทำให้บัวบุษราเงียบทั้งๆ ที่ในใจกำลังเดือดปุดๆ ด้วยความโกรธกรุ่นเขาทำราวกับเธอเป็นโสเภณีไร้ค่าที่แอบย่องมาหายามอยากได้ เขาเก็บเธอไว้เพียงเป็นที่ระบายความใคร่ไม่ได้มีเหตุผลอื่นอย่างที่เขาเคยบอกสาวน้อยสะอื้นในอกพยายามฝืนกลืนอาหารเช้าแสนจะหอมกรุ่นรสชาติเยี่ยมลงคอแม้อาหารตรงหน้าจะรสชาติดีและถูกส่งมาจากโรงแรมหรูอันดับหนึ่งของมาร์คัส บัวบุษราก็ไม่ได้รู้สึกถึงรสชาติที่เขาล่ำลือกันว่าอาหารจากโรงแรมแห่งนี้ว่าเลอเลิศเลยแม้แต่น้อย“ฉันมาหามาร์” เสียงหวานแหลมของหญิงสาวสะสวยเจ้าของเรือนร่างเย้ายวนของเมอรีอาเท้าสะเอวคอดจิกตามองเลขาหน้าห้องของมาร์คัสอย่างเข่นเขี้ยว“ขอโทษค่ะวันนี้ท่านประธานไม่เข้ามา และอาจจะไม่เข้ามาที่นี่อีกนาน ม้ากกก...” เสียงเลขาหุ่นกระชากใจตอบ“ฉันไม่เชื่ออย่ามาตอแหลนังมากาเร็ต”“อุ้ย.. คนอย่างดิฉันไม่รู้จักคำว่าตอแหลหรอกค่ะ บังเอิญที่บ้านพ่อแม่ของดิฉัน เป็นชาวไร่ ไม่เคยสอนคำนี้เลยไม่รู้ว่ามันคืออะไร
ตอนที่ 92. จบบริบูรณ์“ชู่ววว... เดี๋ยวก็หายครับคนดี อยู่นิ่งๆ นะครับ อา มะลิ อยู่นิ่งๆ เด็กดื้อ..” ชายหนุ่มทั้งปลอบคนใต้ร่างและพยายามไม่ขยับกายรุนแรงแต่เหมือนว่าสาวเจ้าไม่ยอมให้ความร่วมมือ ยังคงขยับอยู่ใต้ร่างและเมื่อเขาเห็นว่าสะโพกงามเสียดส่ายอย่างเงอะงะ ลูคัสก็ตัดสินใจขยับสะโพกแกร่งช้าๆ และในไม่ช้าหนุ่มสาวก็โหมแรงเข้าหากันอย่างเร่าร้อนอย่างไม่มีใครยอมใครเสียงครางกระเส่าและเสียงกายหนุ่มสาวกระทบกันดังคละเคล้ากันดังก้องไปทั้งห้องหออันแสนหวานและเร่าร้อน... และลูคัสก็ทำตามที่ตั้งใจไว้โดยไม่มีขาดตกบอกพร่อง สามวันสามคืนคู่บ่าวสาวไม่ได้ก้าวออกจากห้องหออันเร่าร้อนเลยแม้แต่นิดเดียวและทุกอย่างก็ถูกบริการอย่างพร้อมสรรพโดยไม่มีขาดตกบกพร่องจากสาวใช้นามมีอาที่แสนจะเต็มอกเต็มใจให้บ่าวสาวอยู่ด้วยกันในห้อง และทุกคนต่างก็หวังว่าจะได้รับข่าวดีเร็วๆ นี้ คุณสาลินีตั้งตารอเลี้ยงหลานตัวน้อยด้วยใจเป็นสุข...ลูคัสยิ้มแก้มแทบแตกเมื่อได้เป็นเจ้าบ่าวอย่างเต็มภาคภูมิทั้งภูมิใจที่ได้เป็นชายคนแรกของหญิงที่รัก แม้สาวเจ้าจะไม่ค่อยอยากจะให้เขารักสักเท่าไหร่ เพราะแม้จะเป็นสาวมาดมั่นเด็ดขาดแค่ไหน มะลิยังคงไร้เดียงสา
ตอนที่ 91. ตอนพิเศษ 10.แล้วงานแต่งงานอันยิ่งใหญ่และแอบมีเหตุการณ์วุ่นวายเกิดขึ้นมาแทรกแซงก็ผ่านไป แม้ในที่สุดทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีแต่เจ้าบ่าวสุดหล่อนั้นไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้เจ้าสาวแสนสวยแม้แต่น้อย แต่เพราะมีชนักปักหลัง เจ้าบ่าวที่อยากเข้าหอแทบขาดใจจำต้องอดทนเอาไว้“เรื่องที่ให้ไปจัดการเรียบร้อยดีไหม”“เรียบร้อยครับ พวกนั้นถูกส่งตัวไปที่เหมืองเพื่อดัดสันดาน ส่วนลิลลี่ถูกส่งตัวกลับบ้านและให้คนคอยเฝ้าดูเธออย่างใกล้ชิด นายหญิงให้เงินเธอไปตั้งตัวด้วย และบอกว่าหากลิลลี่ทำแท้ง นายหญิงจะฆ่าลิลลี่ให้ตายคามือ หากลิลลี่คลอดแล้วไม่อยากเลี้ยงเด็กคนนั้น ก็ให้เอามาให้นายหญิง นายหญิงบอกจะเลี้ยงเองครับ” แฮรี่รายงาน“แล้วลิลลี่ว่าไง”“ก็ยอมรับข้อเสนอว่าจะไม่ทำแท้ง หลังคลอดแล้วเธอจะเอาลูกมาให้นายหญิงเลี้ยงครับ”“เฮ้อ.. ฉันไม่รู้จะพูดจะทำยังไงเลย ไม่เคยเจอผู้หญิงแบบมะลิมาก่อน..” ลูคัสสารภาพอย่างหมดเปลือกกับคนสนิท“นายหญิงเธอใจดี เป็นคนดีน่ารักครับและทุกคนก็รักเธอ แต่บทจะใจร้ายขึ้นมาใครก็เอาไม่อยู่ เจ้านายต้องระวังอย่าทำให้นายหญิงใจร้ายนะครับ ผมยังอยากเลี้ยงคุณหนูอยู่” แฮรี่เรียกมะลิว่า นายหญิง เต็มปากเ
ตอนที่ 90. ตอนพิเศษ9.จนเมื่อลูคัสไปเมืองไทยและกลับมาพร้อมกับมะลิ และประกาศแต่งงานกับสาวนิรนามที่จู่ๆ ได้เป็นคุณหนูตระกูลดังสร้างความไม่พอใจให้เธอเป็นอย่างมาก และเมื่อสบโอกาสเธอก็แอบมาพบกับมะลิในค่ำคืนนี้เพื่อบอกว่าตนเป็นเมียของลูคัสและกำลังท้องอยู่ มะลิไม่เชื่อและเกิดมีปากเสียงกัน ด้วยทุกครั้งลิลลี่มักชนะหญิงสาวที่มาติดพันลูคัสเสมอ ครั้งนี้เธอประเมินท่าทีของมะลิซึ่งอยู่ในชุดเจ้าสาวแสนสวยแบบกระโปรงสั้นน่ารักน่าถนอมและคิดว่ามะลิซึ่งดูท่าทางอ่อนเยาว์กว่า ไม่มีทางสู้รบปรบมือกับตนได้ ลิลลี่จะเข้ามาทำร้ายมะลิ แต่มีอาเข้ามาขวางและจัดการตบลิลลี่คืนเสียสะบักสะบอมโดยที่มะลิได้แต่นั่งดูเฉยๆ ก่อนจะเรียกชาลีเข้ามาจัดการต่อและพอดีกับที่ลูคัสเข้ามา...“ปล่อยนะลิลลี่เธอจะทำเกินไปแล้วนะ อย่าให้ฉันต้องจัดการกับเธอขั้นเด็ดขาดนะ” ลูคัสตวาดหญิงสาวสวยที่แทบไม่เหลือเค้าความงามในตอนนี้“ทำไม พวกคุณจะทำไมฉัน คอยดูนะฉันจะบอกนักข่าวให้แฉพวกคุณว่ารุมทำร้ายฉัน คนมีเงินนึกจะทำอะไรก็ได้รึไง แล้วแกนังมาลีนแกจะต้องชดใช้ที่บังอาจมาแย่งผัวฉัน แย่งพ่อของลูกฉัน แกพรากลูกพรากพ่อเขาหน้าไม่อาย”“ในเมื่อเธอพูดถึงเรื่องรุมทำ
ตอนที่ 89. ตอนพิเศษ 8.“พี่จะกลับแล้วนะ” ลูคัสบอกสาวสวยที่กำลังวาดรูปอยู่และเธอดูเหมือนจะไม่สนใจเขานัก“ก็กลับไปสิคะ ใครเขารั้งไว้”“ก็น้องมาลีนนั่นล่ะ..” คราวนี้ใบหน้าสวยหันขวับมามองตาเขียว“หาความ มะลิไม่เคยทำอย่างนั้น”“ทำสิ เพราะใจของมะลิเป็นของพี่ ถ้ามะลิไม่ไปกับพี่แล้วพี่จะกลับยังไง เพราะตัวกับหัวใจต้องอยู่ด้วยกัน” เจอมุกนี้เข้าไปมะลิถึงกับพูดไม่ออก เขาพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไรกัน...“อี๊ มุกเสี่ยวชะมัด..” แต่ก็แก้เขินไปได้แม้ใบหน้างามจะแดงก่ำกับมุกเสี่ยวๆ ของเขาก็ตาม“หึหึ มะลิจ๋า..”“ไม่ต้องมาจ๋งมาจ๋า ไหนว่าหากมะลิมาถึงที่นี่แล้วพี่ลุคจะถอนหมั้นให้มะลิ” มะลิทวงสัญญาที่เขาเคยพูดไว้ แม้ในใจจะหวั่นว่าเขาจะทำจริงๆ ทำไมต้องหวั่นด้วยล่ะ ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ ไม่ ไม่ดี เพราะ... เสียงเล็กๆ ตอบโต้กันอยู่ในหัวของเธอ“น้องมะลิที่รักคร้าบ จูบกันจนปากจะเปื่อยแล้วจะให้ถอนหมั้นง่ายๆ มันจะดูเป็นการไม่รับผิดชอบกันมั้ย มาจูบพี่แล้ว มาทำให้หลงแล้วจะทิ้งกันง่ายๆ ไม่ได้นะครับ”ลูคัสลอยหน้าลอยตาพูดแล้วยังเข้ามาใกล้พอเธอเผลอก็มีอันปลิวไปอยู่ในวงแขนแข็งแรงของเขาอย่างง่ายดาย...“อ๊ายย ปล่อยนะคนบ้า..อุ๊
ตอนที่ 88. ตอนพิเศษ7.มะลิเห็นท่าทางของรัชนกไม่ยอมเลิกราความหึวงหวงที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวทำให้เธอผลักรัชนกออกอย่างแรง จนรัชนกเซถลาเป็นนกปีกหักไปเลยทีเดียว“กรี๊ดดดนังบ้า แกกล้าผลักฉันเหรอ”“จะทำมากกว่านี้อีกหากมายุ่งกับลูคัสของฉัน”มะลิไม่ยอมแพ้เมื่อรัชนกทำท่าจะถลาเข้ามาตบตีเธอ มะลิก็เงื้อง่าหมัดไว้รอเช่นกัน“เข้ามาสิจะชกให้ไปซ่อมจมูกใหม่เลย”“พอน่ามาลีนเราต้องรีบกลับ”ลูคัสรีบจับร่างระหงของมะลิไว้เพราะกลัวว่าเธอจะเผลอทำร้ายอีกฝ่ายจนยับ เพราะรู้ฤทธิ์มือและเท้าของมะลิมาแล้วแต่ดูเหมือนรัชนกจะไม่ยอมรามือ เมื่อเห็นว่าเขาจับมะลิไว้รัชนกก็ปรี่เข้ามาฟาดฝ่ามือลงบนแก้มนวลของมะลิทันทีเพี๊ยะ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นและภาพหญิงสาวสวยสองคนกับหนุ่มหล่อมาก กำลังนัวเนียกันอยู่ซึ่งภาพที่ออกมานั้นไม่ต้องให้เดาก็ทำให้ผู้คนเข้าใจได้ทันทีว่าเกิดศึกชิงนายกันแน่นอน“หน็อยบังอาจมาตบฉันเหรอนังนกปีกหัก ปล่อยฉันนะไอ้คนเฮงซวย..”ด้วยความโกรธมะลิดูจะมีพลังมากกว่าเดิม ในขณะที่รัชนกนั้นได้ใจเพราะสามารถเข้าถึงตัวมะลิจนได้ตบคนที่ตนริษยามาตลอดเต็มแรง เจ้าหล่อนยิ้มด้วยความสะใจหมายจะเข้าไปตบมะลิอีกครั้ง แต่มะลิดิ้น
ตอนที่ 87. ตอนพิเศษ 6.“เป็นไง สวยรึเปล่า แต่ฉันว่าเสื้อมันตัวเล็กไปนะ.. โอ๊ย อึดอัด นี่มันเสื้อคนหรือเสื้อหมากระเป๋ารึเปล่าเนี่ย..”มะลิบ่นด้วยความไม่ชอบใจพลางพยายามดึงเสื้อไหมพรมชนิดเนื้อนุ่มบางเบาคอตั้งแขนยาวสีขาวสั้นระดับเอวบางลงมาเพราะรู้สึกว่าเสื้อมันสั้นเกินไปในความคิดของมะลิ กางเกงหนังรัดรูปสีดำเอวต่ำอวดเอวบางอรชรและเรียวขาเสลาน่ามอง เรือนผมสีน้ำตาลทองอร่ามถูกปล่อยสยายเต็มแผ่นหลังทำให้สาวน้อยแสนกะโปโลเป็นสาวสวยแสนเซ็กซี่ได้ไม่ยาก แล้วยิ่งทรวงสาวอวบใหญ่เกินตัวอวดทรวดทรงทรวงงามกลมกลึงนั้นรั้งให้ชายเสื้อลอยเหนือเอวยิ่งทำให้เจ้าหล่อนดูเซ็กซี่ขยี้ใจขึ้นไปอีก“ว่าไงคุณ นี่เหรอชุดสวยที่จะให้ฉันใส่น่ะ มันอึดอัดนะ”“เอ่อ อ้อ.. ก็สวยดีแต่ฉันว่ามันไม่เหมาะกับเธอ..”ลูคัสรีบบอกแล้วหันไปทำตาดุใส่แฮรี่ที่ตะลึงมองสาวน้อยตาค้างไปเช่นกัน แฮรี่รีบก้มหน้าลงแล้วแอบขบขันเจ้านายของตนที่ตะลึงมองคุณมะลิตาค้าง“ฉันก็ว่างั้นล่ะไปเปลี่ยนดีกว่า”พูดจบร่างระหงก็หายแวบเข้าไปและออกมาในชุดเดรสสีแดงสดเข้ารูป ด้านหน้าดูเรียบๆ สวยหรู แต่พอหันหลังลูคัสแทบร้อนเร่าด้วยความหวงแหน เพราะชุดเว้าหลังลึกมาจนถึงบั้นเอวคอ
ตอนที่ 86. ตอนพิเศษ 5จนเมื่อตระกูลมอนโรได้รับจดหมายจากเมืองไทยพร้อมกับรูปถ่ายของคุณโดมินิคกับลูกสาว ลูคัสจึงเดินทางมาที่ประเทศไทยทันทีและได้รับรู้ความจริงว่าคุณโดมินิคสูญเสียความทรงจำบางส่วนเพราะเจอเรื่องราวเลวร้ายเนื่องจากสูญเสียภรรยาอันเป็นที่รัก และการถูกตามล่าหมายเอาชีวิต ทำให้เขาต้องหอบลูกหนีตายและการกระทบกระเทือนที่ศีรษะทำให้จำเรื่องราวของตัวเองได้แค่บางส่วน แต่จำไม่ได้ว่าตนเองเป็นใครมาจากไหน...คุณสาลินีมีความจำเป็นต้องย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดที่ลำปางและเกิดความสงสารสองพ่อลูกที่ยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองและไม่รู้ว่าตนเป็นใครมาจากไหน จึงชวนคุณโดมินิคไปด้วย ซึ่งนี่เองเป็นจุดเริ่มต้นของความผูกพันของสามชีวิตที่แน่นแฟ้นมากขึ้น คุณโดมินิคทำใจเรื่องภรรยาได้และความทรงจำกลับมาบางส่วน เขาขอคุณสาลินีแต่งงานและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข โดยคุณโดมินิคสมัครเป็นครูสอนภาษาและช่วยคุณสาลินีขายขนม แต่ด้วยความรักและผูกพันกับเมืองไทยและรักคุณสาลินี คุณโดมินิคไม่ยอมบอกภรรยาของตนว่าจำความทุกอย่างได้แล้วละทิ้งมรดกมากมายที่บราซิลเพื่อใช้ชีวิตอย่างสงบสุขที่เมืองไทยทั้งสองใช้ชีวิตร่วมกันเรื่อยม
ตอนที่ 85. ตอนพิเศษ4.“โอยยย มือหนักตีนหนักชะมัดยายเด็กบ้า..” ลูคัสนวดยาแก้ฟกช้ำไปตามลำตัวของตนเบาๆ ทั้งสูดปากด้วยความเจ็บปวดอยู่คนเดียวในห้องนอนกว้าง ร่างแกร่งเปลือยเปล่ายืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่พลางเอื้อมมือไปทารอยเขียวช้ำเพราะถูกไม้ตีพริกมหาประลัยกระหน่ำลงมาด้วยความขุ่นใจ ไม่เคยสักครั้งที่เขาจะเสียท่าผู้หญิงขนาดนี้ แล้วเจ้าหล่อนก็แรงเยอะซ้ำยังมีฝีมือในการต่อสู้ร้ายเหลือ ก็สมกับที่มีเลือดมาเฟียร้ายอยู่เต็มตัว แม้คุณโดมินิคจะล้างมือจากวงการมานานและตระกูลของคุณ มาริน่า มารดาของมะลิอำลาวงการมาเฟียและหันมาทำธุรกิจส่งออกสินค้ามากกว่าไปฆ่าฟันใคร แต่มาเฟียก็ยังคงเป็นมาเฟียอยู่วันยันค่ำ และไม่คิดจะยอมก้มหัวให้ใครง่ายๆดวงตาสีมรกตวาววับของแม่สาวน้อยจอมแสบแสนพยศยังคงตราตรึงในความทรงจำ ใบหน้าสวยชนิดหาตัวจับยากนั้นทำให้เขาหายใจติดขัดได้ไม่ยาก แล้วยิ่งกลิ่นกายหอมละมุนและผิวเนื้อนุ่มเนียนของเธอยิ่งทำให้ลูคัสรู้สึกใจเต้นแรงจนน่าโมโห เขาควรไม่ชอบหน้าเธอสิ ควรจะไม่ปลื้มและไม่ควรคิดถึงเจ้าหล่อน...“บ้าจริง ยายเด็กนั่นไม่น่ารักเลยสักนิด..” รู้ดีว่าพูดออกมาตรงข้ามกับใจ“แถมยังร้ายกาจอีกด้วย แบบนี้ใครได้
ตอนที่ 84. ตอนพิเศษ3.“หยุด มะลิ หยุด..” คุณสาลินีพยายามห้ามบุตรสาวที่เข้าไปประชิดตัวของชายหนุ่มแปลกหน้า บัดนี้ ลูคัส คริสเตียนโน่ มาเวลส์ ตั้งตัวได้ทันแล้วและตั้งหลักรอจัดการกับสาวน้อยจอมแสบที่บังอาจถีบเขาจนกระเด็น...“แกไอ้หน้าตัวเมียคิดจะรังแกแม่ฉันเหรอข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ” ว่าแล้วร่างระหงก็โผนเข้าไปหมายจะใช้วิชาการต่อสู้ที่ร่ำเรียนมาและใช้ได้ผลมานักต่อนัก กับชายหนุ่มหน้าตาเข้มขรึมเต็มไปด้วยหนวดเคราตรงหน้า ผสานกับเสียงเห่าขรมของเจ้าสองแสบที่พากันเห่าโฮ่งๆ เหมือนกับกำลังเชียร์อยู่ข้างเธอ... เสียงเห่าและเสียงร้องห้ามของคุณสาลินีทำให้ชายฉกรรจ์ที่อยู่ด้านนอกร่วมสิบคนกรูกันเข้ามาในบ้าน แต่เมื่อเจอเหตุการณ์ตรงหน้าก็พากันหยุดมองอย่างไม่รู้จะทำอะไรดี นั่นก็เจ้านาย อีกคนก็เป็นคนสำคัญของเจ้านายเช่นกัน จึงทำได้แต่ยืนมองการต่อสู้ของหนุ่มสาวทั้งสองด้วยความชื่นชมเสียอย่างนั้น...ทางด้านลูคัสก็ตั้งหลักต่อกรกับสาวน้อยจอมแสบที่มาถึงก็ทั้งตีทั้งเตะไม่หยุด ชายหนุ่มหลบขายาวๆ ของสาวน้อยที่วาดมาพร้อมกับหลบมัดเล็กๆ นั้นได้อย่างว่องไวแล้วใช้โอกาสและร่างกายที่สูงใหญ่กว่าเข้าประชิดตัวมะลิแล้วจับมือทั้งสองข้า