“โอเคๆ ๆ ฉันยอมแล้ว หยุดๆ วางแจกันลง เดี๋ยวฉันจะเอาเสื้อผ้ามาให้” ซานโดรพยายามพูดดีๆ กับแม่เสือสาวที่สวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว ดวงตาวาววับเงื้อแจกันใบเล็กๆ ทว่าราคาเรือนแสนพร้อมที่จะทุ่มมันลงพื้นได้ทุกเมื่อ ซานโดรร้องเรียกแม่บ้านขึ้นมาและพูดบางอย่างรัวเร็วซึ่งตวิษาก็ฟังไม่รู้เรื่องนักเพราะเขาไม่ได้พูดภาษาอังกฤษแต่ก็พอจะเดาใจความได้ว่าเขาพูดอะไรเพราะไม่กี่นาทีแม่บ้านวัยกลางคนก็นำเสื้อผ้าเข้ามาให้เธอ และเธอก็ได้แต่จ้องชุดที่แม่บ้านนำไปวางบนโซฟาตัวหรูในห้องรับรองที่เธอวิ่งวุ่นอาละวาดจากห้องนอนกว้างจนมาถึงห้องนี้
“นี่อะไร” ตวิษาถามเขาเสียงหลงเมื่อเห็นชุดที่วางอยู่บนโซฟาซึ่งมันไม่น่าจะเป็นชุดที่คนเขาใส่กันด้วยซ้ำไป
“ก็เธออยากได้เสื้อผ้าไม่ใช่เหรอ ฉันก็ให้แม่บ้านเอามาให้แล้วไง เธอจะเอายังไงอีก”
“นี่บ้านคุณเขาเรียกว่าชุดหรือ” ตวิษาวางแจกันลงอย่างลืมตัวแล้วใช้นิ้วคีบสิ่งที่เรียกว่าชุด หรือเสื้อผ้าของคนตัวสูงที่ยืนมองเธอนิ่งด้วยแววตาที่เธออ่านไม่ออ
ตอนที่ 21.ตวิษาหน้าซีดเมื่อเขาฟาดก้นงามงอนเธอถึงสามทีซ้อนและยังเหวี่ยงเธอลงไปบนที่นอนนุ่มในห้องนอนกว้างที่เธอเพิ่งจะวิ่งหนีเขาออกไปเมื่อสักครู่และตอนนี้เธอก็ไม่ทันตั้งตัวเพราะมัวแต่ปิดนั่นปิดนี่เพราะชายเสื้อคลุมนั้นร่นขึ้นมาถึงต้นขาเรียว และเขาก็มาถึงตัวแล้วรวบรัดมัดเธอไว้ด้วยเนกไททั้งมือและขาแถมยังเอาผ้าเช็ดหน้าผืนโตมามัดปิดปากเธออีก เขาทำทุกอย่างรวดเร็วจนเธอไม่ทันตั้งรับและเมื่อรู้ตัวอีกทีเธอก็ถูกมัดมือมัดเท้าจนกระดิกไม่ได้ และที่สำคัญไม่สามารถปิดป้องสิ่งสงวนที่เกือบจะเยี่ยมหน้าออกมาทักทายชาวโลกโดยเฉพาะชายชาวโลกสุดหื่นที่จ้องเธอตาเป็นมันในขณะนี้ และเธอก็ไม่กล้าดิ้นด้วยเพราะกลัวชายเสื้อคลุมจะร่นขึ้นมาอีก ได้แต่ส่งสายตาอาฆาตแค้นไปที่ชายหนุ่มซึ่งตอนนี้กำลังล้วงเอาโทรศัพท์ยี่ห้อหรูราคาแพงลิบโลกถ่ายคลิปวิดีโอของเธอไว้ เพื่อส่งไปให้ใครอีกคนหนึ่งที่กำลังใช้วิธีที่ไม่เป็นลูกผู้ชายนักบีบบังคับให้ผีเสื้อแสนสวยยอมจำนน“ฉันอยากจะรู้นักถ้าฉันกำลังนัวเนียกับเธอแล้วถ่ายคลิปวิดีโอไว้ดูเล่นๆ นี่จะดีแค่ไหนน้า” ซานโดรทำเสียงหื่นกระหายมองสาวน้อ
ตอนที่ 22.“ใครเขาจะหน้าด้านเหมือนคุณ นี่ปล่อยฉันเถอะนะถ้าคุณจะให้ฉันชดใช้ค่าเสียหายก็ได้ แต่ฉันคงต้องขอเวลาหน่อยเพราะฉันต้องกลับไปทำงานหาเงินมาชดใช้ค่าเสียหายให้คุณ นะคะพอฉันกับเพื่อนจะกลับเมืองไทยแล้วทำงานหาเงินมาชดใช้ให้ แล้วเพื่อนฉันอยู่ไหนคะ”“เธอคิดว่าฉันโง่เหรอหากปล่อยเธอกลับเมืองไทยเธอก็หายเข้ากลีบเมฆน่ะสิ ส่วนเพื่อนเธอเขาสบายดีเพราะเขามีเจ้าของดูแลแล้ว”“มีเจ้าของดูแล หมายความว่ายังไง” ตวิษาถามงงๆ เมื่อพยายามตะล่อมถามถึงเพื่อนรักและหาทางเอาตัวรอดจากไกด์หื่นกามที่เธอเพิ่งจะรู้ธาตุแท้ของเขา“ก็หมายความว่าป่านนี้เพื่อนรักของเธอก็มีคนเลี้ยงดูอย่างดี และเป็นที่น่าอิจฉาของสาวๆ ทั้งบราซิลแล้วน่ะสิ”“คืออะไร” เธอยังคงถามต่อ โดยลืมไปว่าตอนนี้ชายหนุ่มกำลังลูบเรียวขาเนียนนุ่มของเธอเล่นอย่างเพลิดเพลิน“ก็หมายความว่า ตอนนี้ บันนี่ เป็นกระต่ายน้อยในกรงทองของ มาร์คัส คริสเตียนโน่ มาร์เวลส์ ท่านประธานใหญ่ของมาเวลส์กรุ๊ป และทายาทมหาเศรษฐีอัน
ตอนที่ 23.คนบ้า เขาเป็นคนที่จัดหาเสื้อผ้ามาให้เธอใส่เองแท้ๆ และชุดนี้ก็เช่นกัน ในตู้เสื้อผ้าของบ้านหลังใหญ่ชุดนี้นับว่ามันเรียบร้อยที่สุดแล้วและเนื้อผ้าก็หนากว่าทุกชุดที่มี แต่ว่าชุดเดรสสีชมพูสลับขาวชุดนี้มันรัดติ้วโดยเฉพาะช่วงบนนั้นมันรัดแน่นจนเกินไป จนหน้าอกหน้าใจที่เธอมีเยอะกว่าคนอื่นแทบล้นทะลักเพราะชุดเป็นเกาะอก ยิ่งเธอก้มๆ เงยๆ อยู่กับการหยิบจับข้าวของชุดที่สั้นเต่อเหนือเข่ามนก็ยิ่งรั้งสูงขึ้น และช่วงบนก็ดูต่ำลงๆ จนน่าใจหาย และช่วงที่เป็นเนื้อผ้าซีทรูตั้งแต่ใต้ฐานอกอวบจนเห็นเนื้อนวลรำไรยิ่งทำให้สายตาของคนมองคอยแต่จะซอกแซก หากำไรจากร่างอวบอิ่มเย้ายวน“ต่อไป หากเธอจะใส่ชุดไหนออกจากห้องเธอต้องให้ฉันดูก่อน ส่วนวันนี้ฉันถือว่ายกผลประโยชน์ให้เพราะฉันไม่มีเวลาสำรวจเธอให้ดีกว่านี้ เอาเป็นว่าระหว่างที่ฉันประชุมห้ามเธอเดินออกจากห้องนี้โดยเด็ดขาด” ซานโดรสั่งยืดยาวก่อนจะเอาเสื้อสูทสุดหรูของตนคลุมบนร่างเย้ายวนตรงหน้าด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง นี่หากเขาไม่มีประชุมด่วน เขาจะทำให้เธอรู้ว่า ไอ้ชุดที่เธอใส่มันทำให้คำว่า หาสวรรค์วิม
ตอนที่24.มาร์คัสกอดอกยืนมองสาวน้อยร่างขาวผ่องในชุดบิกินี่สีสดใสที่ตัดกับผิวขาวๆ ของเธอที่ดำผุดดำว่ายอยู่ในท้องทะเลแสนงามที่สงบเงียบของเกาะเล็กๆ แห่งนี้ เกาะรัก เป็นเกาะส่วนตัวของตระกูล มาเวลส์ ที่สงบเงียบและที่นี่จะเป็นสถานที่ที่เป็นส่วนตัวของพวกเขายามมาพักผ่อนมันสงบปลอดภัย ที่สำคัญเกาะนี้สวยงามและแสนโรแมนติก เกาะเล็กๆ แห่งนี้อุดมสมบูรณ์และมีแหล่งน้ำจืดเป็นน้ำตกเล็กๆ อยู่ด้านหลังเกาะสามารถลงเล่นน้ำได้ในอดีตรุ่นคุณปู่ทวดของเขาเคยมาติดเกาะนี้กับคุณย่าทวดเพราะถูกมาเฟียฝ่ายตรงข้ามตามล่าต่อมาคุณปู่ทวดของเขาจึงได้จับจองที่นี่เป็นของขวัญวันแต่งงานให้คุณย่าจนกลายเป็นตำนานรักอันแสนโรแมนติกของปู่ทวดและย่าทวดและถูกเล่าขานต่อๆ กันมา“มาร์คัส ช่วยด้วยๆ ๆ” อยู่ๆ เสียงกรีดร้องของบัวบุษราก็ดังขึ้นแหวกเสียงคลื่นทะเลเข้ามาในโสตประสาทของมาร์คัส ร่างที่เพิ่งจะทอดตัวนอนลงบนเก้าอี้ผ้าใบผุดลุกขึ้นมาไปยังท้องทะเล แต่ต้องใจหายวาบเมื่อไม่เห็นร่างน้อยขาวผ่องที่แหวกว่ายอยู่เมื่อครู่ ร่างสูงใหญ่วิ่ง
ตอนที่25.“มาร์คัส คะ...” เพียงริมฝีปากเย้ายวนเผยอจะร้องค้านริมฝีปากหยักร้อนผ่าวก็บดเคล้าลงมาอย่างเร่าร้อนลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดรัดรุกไล่จนเธอยอมจำนนให้เขาดูดกลืนความหอมหวานของริมฝีปากสาว เสียงครางแผ่วพลิ้วที่ออกมาจากลำคอระหงยิ่งทำให้มาร์คัสที่อดกลั้นความปรารถนามาแสนนานนั้นแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เขาร้อนเหลือเกิน ร้อนตั้งแต่เห็นทรวงสาวกระเพื่อมไหวล่อตาล่อใจตั้งแต่เธอใส่บิกินี่สีสดวิ่งผ่านหน้าลงทะเลไปเมื่อชั่วโมงก่อน แต่ไฟปรารถนามาหยุดชะงักเพราะเธอเกิดจมน้ำไปชั่วครู่ ก่อนจะมาแตกกระเจิงอีกครั้งตอนที่เธอได้สติและตวาดเสียงแจ๋วๆ ใส่เขามือร้อนผ่าวกระชากบิกินี่ตัวน้อยที่แทบปิดเนินนูนของความสาวสวยสดไม่มิดออกอย่างร้อนรนและบีบเคล้นสะโพกมนอย่างมันเขี้ยวในขณะที่ปากหยักบดขยี้ปากนุ่มอย่างเร่าร้อนท่ามกลางสายน้ำจากฝักบัวหรูพร่างพรมไม่ขาดสาย ความเย็นของสายน้ำไม่อาจลดทอนความเร่าร้อนที่ลุกโพรงของหนุ่มสาวได้ เมื่อดื่มชิมริมฝีปากบางจนหนำใจมาร์คัสก็ละริมฝีปากจากริมฝีปากบวมเห่อด้วยรสจุมพิตแผดเผามาที่ซอกคอระหงเรื่อยมาจนถึงผีเสื้อแสน
ตอนที่26.เสียงครางของหนุ่มสาวที่ดังผสานกันราวเสียงดนตรีนั้นหยุดลงพร้อมกับเสียงหอบหายใจที่กระเส่าเร่าร้อนมิสร่างซา มาร์คัสจูบซับเปลือกตาบางที่หลับพริ้มด้วยความเหนื่อยอ่อนนั้นอย่างอ่อนโยน ความรู้สึกหวงแหนและภาคภูมิใจลึกๆ ซ่านไปทั้งใจแกร่งและเขาสัญญากับตัวเองว่าเธอจะต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียว แต่ความสงสัยในตัวเธอก็เพิ่มขึ้นด้วย...ชายหนุ่มผ่อนร่างบางลงนอนบนเตียงกว้างและถอดถอนร่างแกร่งออกจากความอ่อนนุ่มอย่างแสนเสียดายหลังจากที่บทรักเร่าร้อนถึงสองครั้งสองคราติดกันจบลง สำหรับมาร์คัสแล้วแค่ครั้งเดียวคงไม่พอหากว่าเธอไม่หลับไปเสียก่อนเขาคงจะรังแกเธอต่อไปอีกโดยลืมไปว่าแม่กระต่ายแสนสวยอาจจะป่วยได้เพราะก่อนหน้านี้เธอเกือบจมหายไปในท้องทะเลกว้างมาร์คัสมองร่างที่หลับใหลด้วยประกายตาที่สับสนมองดูร่างขาวนวลที่มีรอยแดงช้ำเป็นจุดๆ ด้วยน้ำมือของตนด้วยความรู้สึกผิดและภูมิใจลึกๆ เขาจงใจแสดงความเป็นเจ้าของร่างนี้ รูปรอยสักผีเสื้อตัวงามที่ขยับปีกโบกบินอยู่เหนือทรวงสาวนั้นโบยบินด้วยจังหวะสม่ำเสมอช่างน่าดูนัก แม้เขาไม่ค่อยนิยมชมชอบหญิงสาวที่มีรอยสักสักเท่าไหร่นักก็ตาม แต่สำหรับบัวบุษรานั้นแตกต่างออกไป เธอแตกต
ตอนที่ 27.ตวิษาที่กำลังมึนเมาและงงงวยไปกับไฟปรารถนาที่ชายหนุ่มเป็นผู้จงใจจุดมันขึ้นมามือน้อยกดกระชับศีรษะทุยได้รูปของเขาให้แนบชิดกับอกอวบของตนไม่พอ เธอยังแอ่นหยัดเสนอสนองทรวงสาวให้เขาดื่มกินอย่างน่าละอาย ราวกับว่าเธอเป็นสาวร้อนรักกระนั้นยิ่งชายหนุ่มดูดกลืนยอดทรวงมากเท่าไหร่ เธอยิ่งแอ่นเสนอให้เขาดื่มกินมากขึ้นเท่านั้น และเธอยังส่งเสียงครางแสนซาบซ่านใจออกมาดังระงมไปทั้งห้องน้ำกว้างแต่แล้วเมื่อลิ้นร้อนๆ ของชายหนุ่มที่กำลังลากผ่านหน้าท้องแบนราบ ตวิษาก็ได้สติ ความหวาดหวั่นและ ความละอายใจวิ่งพล่านเข้ามาแทนที มือบางไขว่คว้าข้าวของใกล้มือพัลวัน เพื่อจะหยุดยั้งเขาเพราะรู้แน่ว่าเพียงมือน้อยๆ ของเธอสองมือไม่อาจทัดทานเขาแน่ และทันได้นั้นเองโป๊กกก... เสียงของแข็งกระทบกับของแข็ง ซึ่งของแข็งทั้งสองอย่างนั้นก็คือ ศีรษะของชายหนุ่มกับฝักบัวทองเหลืองอย่างดีแสนหรูหราราคาแพงลิบ...“โอ๊ย.. เธอทำอะไรของเธอยัยผู้หญิงบ้า..” ซานโดรผละจากหน้าท้องเนียนแสนหวานแล้วกุมหน้าผากกว้างของตัวเองอย่างเจ็บปวด และยังรับรู้ได้ถึงความอุ่นข้นเหนีย
ตอนที่ 28.“คนบ้า...” สาวน้อยตาคมได้แต่บ่นพึมพำและขัดเขินสายตาคมๆ ของคนตัวโตที่เปลือยอกกว้างอวดแผงอกกำยำเต็มไปด้วยกล้ามเนื้องดงามและสวมเพียงกางเกงยีนยี่ห้อหรู อีกทั้งยังทำท่าแสนสบายใจราวเจ้าชายที่คอยให้บรรดานางสนมหรือนางบำเรอคอยปรนนิบัติอย่างไรอย่างนั้น แต่สิ่งหนึ่งที่เธอยอมรับคือ ซานโดรหุ่นดีมาก หรือบางทีอาจจะดูหุ่นดีกว่าบรรดานายแบบนิตยสารที่เคยเห็นด้วยซ้ำไป ใบหน้าของเขานั้นดูหล่อเหลาสมบูรณ์แบบ รูปร่างนั้นไม่ต้องพูดถึงเพราะมันสั่นคลอนหัวใจของเธอให้หวิวไหวได้ตลอดเวลาที่เห็นเลยทีเดียว คนชอบโชว์ และนั่นคืออีกข้อที่ตวิษาค่อนขอดเขาในใจ“และฉันก็รู้ด้วยว่าเธอแกล้งเป็นประจำเดือน” ซานโดรพูดขึ้น ในขณะที่ตวิษาเงยหน้ามองเขาตาโต ใบหน้านวลซีดทันตาเมื่อเห็นรอยยิ้มร้ายกาจของเขา“คุณจะทำโทษฉันมั้ยคะ ซานโดร วินนี่แค่อยากขอเวลา..” ตวิษากลัวว่าเขาจะทำโทษเธอด้วยความรุนแรงรีบออดอ้อนเขาเสียงอ่อยทำให้ซานโดรยิ้มในหน้าอย่างเป็นต่อแต่แสร้งทำขึงขังให้คนมีความผิดติดตัวใจเสีย“ฉัน
ตอนที่ 30.เสียงเล็กๆ ที่ดังสอดแทรกเข้ามาในภวังค์หวานทำให้บัวบุษรากะพริบตาปริบๆ ตื่นจากห้วงคำนึง และเมื่อชายหนุ่มที่สวมเพียงกางเกงผ้าฝ้ายสีขาวสะอาดตาตัดกับผิวสีทองแดงงดงามนั้นเดินยิ้มกริ่มเข้ามาหาทำให้เธอต้องหลบสายตาอย่างขัดเขิน“มองฉันแบบนี้ แอบคิดอะไรไม่ดีกับฉันหรือเปล่าที่รัก” เขาหยอกเย้ามือหนาเกลี่ยแก้มใสอย่างรักใคร่จนใจของสาวน้อยเต้นไม่เป็นส่ำ คำว่า ที่รัก และท่าทางของเขาที่แสดงออกต่อเธอมันมีอิทธิพลต่อหัวใจของเธอไม่น้อย“เปล่าเสียหน่อยคนอะไรคิดเข้าข้างตัวเองตลอดเลย” บัวบุษราบ่นอุบอิบและสุดท้ายก็ถูกเขาทำโทษที่เธอแอบมองเขาด้วยจุมพิตแสนเร่าร้อน“ใครจะบอกฉันได้บ้างว่ามาร์ไปที่เกาะรักทำไม...” เสียงทรงอำนาจของสตรีผู้เป็นหนึ่งในคฤหาสน์ คริสเตียนโน่ มาเวลส์ เอ่ยถามบรรดาบอดีการ์ดของมาร์คัสที่เอาแต่ก้มหน้านิ่งไม่ยอมตอบไขข้อข้องใจของ นายหญิงมาลีน “แล้วลูเธอร์ ล่ะไปไหน..” เงียบไม่มีเสียงตอบอีกเช่นเดิม นางมาลีน คริสเตียนโน่ มาเวลส์
ตอนที่29.“ฉัน ไม่ ใช่ เมีย คุณ” ไม่วายที่บัวบุษราจะต่อต้านเธอเน้นคำพูดทุกคำอย่างไม่ยอมแพ้ แม้ว่าตอนนี้ท้องจะประท้วงว่าต้องการอาหารมากมายเพียงใด“หรือว่าเธอจะให้ฉันสาธิตให้ดูอีกทีว่าผัวเมียเขาทำอะไรกันยังไง” คราวนี้ร่างสูงเริ่มคุกคาม โน้มกายสูงใหญ่ตระหง่านง้ำเหนือร่างเล็กราวกับอสูรร้ายก็ไม่ปาน“หนูบัว เอ่อ ฉะ ฉันกินข้าวก็ได้” ร่างบางในเสื้อคลุมตัวบางลนลานมาที่ถาดอาหารทันที มือบางสั่นระริกหยิบช้อนขึ้นมาอย่างหวั่นหวาดคนตัวโตที่ตระหง่านง้ำหน้าตาบึ้งตึงมองเธอด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก แม้จะแปลกใจที่เห็นข้าวต้มกุ้งของโปรดเธอควันกรุ่น พร้อมกับนมสดอุ่นๆ และข้างๆ กันคือ กุหลาบสีขาวหนึ่งช่อวางอยู่ข้างถาดอาหาร“เดี๋ยวฉันป้อนเอง มานั่งตรงนี้” ว่าแล้วชายหนุ่มก็คว้าช้อนจากมือที่สั่นระริกและคว้าร่างบางมานั่งซ้อนตัก พร้อมกับตักข้าวต้มหอมกรุ่นเป่าเบาๆ คลายความร้อนแล้วจ่อช้อนมาที่ริมฝีปากซีดเซียว ในขณะที่คนตัวเล็กนั่งตัวแข็งมองเขาอย่างงุนงงกับท่าทางที่เปลี่ยนไปของชายหนุ่ม แต่ก็ยอมอ้าปา
ตอนที่ 28.“คนบ้า...” สาวน้อยตาคมได้แต่บ่นพึมพำและขัดเขินสายตาคมๆ ของคนตัวโตที่เปลือยอกกว้างอวดแผงอกกำยำเต็มไปด้วยกล้ามเนื้องดงามและสวมเพียงกางเกงยีนยี่ห้อหรู อีกทั้งยังทำท่าแสนสบายใจราวเจ้าชายที่คอยให้บรรดานางสนมหรือนางบำเรอคอยปรนนิบัติอย่างไรอย่างนั้น แต่สิ่งหนึ่งที่เธอยอมรับคือ ซานโดรหุ่นดีมาก หรือบางทีอาจจะดูหุ่นดีกว่าบรรดานายแบบนิตยสารที่เคยเห็นด้วยซ้ำไป ใบหน้าของเขานั้นดูหล่อเหลาสมบูรณ์แบบ รูปร่างนั้นไม่ต้องพูดถึงเพราะมันสั่นคลอนหัวใจของเธอให้หวิวไหวได้ตลอดเวลาที่เห็นเลยทีเดียว คนชอบโชว์ และนั่นคืออีกข้อที่ตวิษาค่อนขอดเขาในใจ“และฉันก็รู้ด้วยว่าเธอแกล้งเป็นประจำเดือน” ซานโดรพูดขึ้น ในขณะที่ตวิษาเงยหน้ามองเขาตาโต ใบหน้านวลซีดทันตาเมื่อเห็นรอยยิ้มร้ายกาจของเขา“คุณจะทำโทษฉันมั้ยคะ ซานโดร วินนี่แค่อยากขอเวลา..” ตวิษากลัวว่าเขาจะทำโทษเธอด้วยความรุนแรงรีบออดอ้อนเขาเสียงอ่อยทำให้ซานโดรยิ้มในหน้าอย่างเป็นต่อแต่แสร้งทำขึงขังให้คนมีความผิดติดตัวใจเสีย“ฉัน
ตอนที่ 27.ตวิษาที่กำลังมึนเมาและงงงวยไปกับไฟปรารถนาที่ชายหนุ่มเป็นผู้จงใจจุดมันขึ้นมามือน้อยกดกระชับศีรษะทุยได้รูปของเขาให้แนบชิดกับอกอวบของตนไม่พอ เธอยังแอ่นหยัดเสนอสนองทรวงสาวให้เขาดื่มกินอย่างน่าละอาย ราวกับว่าเธอเป็นสาวร้อนรักกระนั้นยิ่งชายหนุ่มดูดกลืนยอดทรวงมากเท่าไหร่ เธอยิ่งแอ่นเสนอให้เขาดื่มกินมากขึ้นเท่านั้น และเธอยังส่งเสียงครางแสนซาบซ่านใจออกมาดังระงมไปทั้งห้องน้ำกว้างแต่แล้วเมื่อลิ้นร้อนๆ ของชายหนุ่มที่กำลังลากผ่านหน้าท้องแบนราบ ตวิษาก็ได้สติ ความหวาดหวั่นและ ความละอายใจวิ่งพล่านเข้ามาแทนที มือบางไขว่คว้าข้าวของใกล้มือพัลวัน เพื่อจะหยุดยั้งเขาเพราะรู้แน่ว่าเพียงมือน้อยๆ ของเธอสองมือไม่อาจทัดทานเขาแน่ และทันได้นั้นเองโป๊กกก... เสียงของแข็งกระทบกับของแข็ง ซึ่งของแข็งทั้งสองอย่างนั้นก็คือ ศีรษะของชายหนุ่มกับฝักบัวทองเหลืองอย่างดีแสนหรูหราราคาแพงลิบ...“โอ๊ย.. เธอทำอะไรของเธอยัยผู้หญิงบ้า..” ซานโดรผละจากหน้าท้องเนียนแสนหวานแล้วกุมหน้าผากกว้างของตัวเองอย่างเจ็บปวด และยังรับรู้ได้ถึงความอุ่นข้นเหนีย
ตอนที่26.เสียงครางของหนุ่มสาวที่ดังผสานกันราวเสียงดนตรีนั้นหยุดลงพร้อมกับเสียงหอบหายใจที่กระเส่าเร่าร้อนมิสร่างซา มาร์คัสจูบซับเปลือกตาบางที่หลับพริ้มด้วยความเหนื่อยอ่อนนั้นอย่างอ่อนโยน ความรู้สึกหวงแหนและภาคภูมิใจลึกๆ ซ่านไปทั้งใจแกร่งและเขาสัญญากับตัวเองว่าเธอจะต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียว แต่ความสงสัยในตัวเธอก็เพิ่มขึ้นด้วย...ชายหนุ่มผ่อนร่างบางลงนอนบนเตียงกว้างและถอดถอนร่างแกร่งออกจากความอ่อนนุ่มอย่างแสนเสียดายหลังจากที่บทรักเร่าร้อนถึงสองครั้งสองคราติดกันจบลง สำหรับมาร์คัสแล้วแค่ครั้งเดียวคงไม่พอหากว่าเธอไม่หลับไปเสียก่อนเขาคงจะรังแกเธอต่อไปอีกโดยลืมไปว่าแม่กระต่ายแสนสวยอาจจะป่วยได้เพราะก่อนหน้านี้เธอเกือบจมหายไปในท้องทะเลกว้างมาร์คัสมองร่างที่หลับใหลด้วยประกายตาที่สับสนมองดูร่างขาวนวลที่มีรอยแดงช้ำเป็นจุดๆ ด้วยน้ำมือของตนด้วยความรู้สึกผิดและภูมิใจลึกๆ เขาจงใจแสดงความเป็นเจ้าของร่างนี้ รูปรอยสักผีเสื้อตัวงามที่ขยับปีกโบกบินอยู่เหนือทรวงสาวนั้นโบยบินด้วยจังหวะสม่ำเสมอช่างน่าดูนัก แม้เขาไม่ค่อยนิยมชมชอบหญิงสาวที่มีรอยสักสักเท่าไหร่นักก็ตาม แต่สำหรับบัวบุษรานั้นแตกต่างออกไป เธอแตกต
ตอนที่25.“มาร์คัส คะ...” เพียงริมฝีปากเย้ายวนเผยอจะร้องค้านริมฝีปากหยักร้อนผ่าวก็บดเคล้าลงมาอย่างเร่าร้อนลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดรัดรุกไล่จนเธอยอมจำนนให้เขาดูดกลืนความหอมหวานของริมฝีปากสาว เสียงครางแผ่วพลิ้วที่ออกมาจากลำคอระหงยิ่งทำให้มาร์คัสที่อดกลั้นความปรารถนามาแสนนานนั้นแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เขาร้อนเหลือเกิน ร้อนตั้งแต่เห็นทรวงสาวกระเพื่อมไหวล่อตาล่อใจตั้งแต่เธอใส่บิกินี่สีสดวิ่งผ่านหน้าลงทะเลไปเมื่อชั่วโมงก่อน แต่ไฟปรารถนามาหยุดชะงักเพราะเธอเกิดจมน้ำไปชั่วครู่ ก่อนจะมาแตกกระเจิงอีกครั้งตอนที่เธอได้สติและตวาดเสียงแจ๋วๆ ใส่เขามือร้อนผ่าวกระชากบิกินี่ตัวน้อยที่แทบปิดเนินนูนของความสาวสวยสดไม่มิดออกอย่างร้อนรนและบีบเคล้นสะโพกมนอย่างมันเขี้ยวในขณะที่ปากหยักบดขยี้ปากนุ่มอย่างเร่าร้อนท่ามกลางสายน้ำจากฝักบัวหรูพร่างพรมไม่ขาดสาย ความเย็นของสายน้ำไม่อาจลดทอนความเร่าร้อนที่ลุกโพรงของหนุ่มสาวได้ เมื่อดื่มชิมริมฝีปากบางจนหนำใจมาร์คัสก็ละริมฝีปากจากริมฝีปากบวมเห่อด้วยรสจุมพิตแผดเผามาที่ซอกคอระหงเรื่อยมาจนถึงผีเสื้อแสน
ตอนที่24.มาร์คัสกอดอกยืนมองสาวน้อยร่างขาวผ่องในชุดบิกินี่สีสดใสที่ตัดกับผิวขาวๆ ของเธอที่ดำผุดดำว่ายอยู่ในท้องทะเลแสนงามที่สงบเงียบของเกาะเล็กๆ แห่งนี้ เกาะรัก เป็นเกาะส่วนตัวของตระกูล มาเวลส์ ที่สงบเงียบและที่นี่จะเป็นสถานที่ที่เป็นส่วนตัวของพวกเขายามมาพักผ่อนมันสงบปลอดภัย ที่สำคัญเกาะนี้สวยงามและแสนโรแมนติก เกาะเล็กๆ แห่งนี้อุดมสมบูรณ์และมีแหล่งน้ำจืดเป็นน้ำตกเล็กๆ อยู่ด้านหลังเกาะสามารถลงเล่นน้ำได้ในอดีตรุ่นคุณปู่ทวดของเขาเคยมาติดเกาะนี้กับคุณย่าทวดเพราะถูกมาเฟียฝ่ายตรงข้ามตามล่าต่อมาคุณปู่ทวดของเขาจึงได้จับจองที่นี่เป็นของขวัญวันแต่งงานให้คุณย่าจนกลายเป็นตำนานรักอันแสนโรแมนติกของปู่ทวดและย่าทวดและถูกเล่าขานต่อๆ กันมา“มาร์คัส ช่วยด้วยๆ ๆ” อยู่ๆ เสียงกรีดร้องของบัวบุษราก็ดังขึ้นแหวกเสียงคลื่นทะเลเข้ามาในโสตประสาทของมาร์คัส ร่างที่เพิ่งจะทอดตัวนอนลงบนเก้าอี้ผ้าใบผุดลุกขึ้นมาไปยังท้องทะเล แต่ต้องใจหายวาบเมื่อไม่เห็นร่างน้อยขาวผ่องที่แหวกว่ายอยู่เมื่อครู่ ร่างสูงใหญ่วิ่ง
ตอนที่ 23.คนบ้า เขาเป็นคนที่จัดหาเสื้อผ้ามาให้เธอใส่เองแท้ๆ และชุดนี้ก็เช่นกัน ในตู้เสื้อผ้าของบ้านหลังใหญ่ชุดนี้นับว่ามันเรียบร้อยที่สุดแล้วและเนื้อผ้าก็หนากว่าทุกชุดที่มี แต่ว่าชุดเดรสสีชมพูสลับขาวชุดนี้มันรัดติ้วโดยเฉพาะช่วงบนนั้นมันรัดแน่นจนเกินไป จนหน้าอกหน้าใจที่เธอมีเยอะกว่าคนอื่นแทบล้นทะลักเพราะชุดเป็นเกาะอก ยิ่งเธอก้มๆ เงยๆ อยู่กับการหยิบจับข้าวของชุดที่สั้นเต่อเหนือเข่ามนก็ยิ่งรั้งสูงขึ้น และช่วงบนก็ดูต่ำลงๆ จนน่าใจหาย และช่วงที่เป็นเนื้อผ้าซีทรูตั้งแต่ใต้ฐานอกอวบจนเห็นเนื้อนวลรำไรยิ่งทำให้สายตาของคนมองคอยแต่จะซอกแซก หากำไรจากร่างอวบอิ่มเย้ายวน“ต่อไป หากเธอจะใส่ชุดไหนออกจากห้องเธอต้องให้ฉันดูก่อน ส่วนวันนี้ฉันถือว่ายกผลประโยชน์ให้เพราะฉันไม่มีเวลาสำรวจเธอให้ดีกว่านี้ เอาเป็นว่าระหว่างที่ฉันประชุมห้ามเธอเดินออกจากห้องนี้โดยเด็ดขาด” ซานโดรสั่งยืดยาวก่อนจะเอาเสื้อสูทสุดหรูของตนคลุมบนร่างเย้ายวนตรงหน้าด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง นี่หากเขาไม่มีประชุมด่วน เขาจะทำให้เธอรู้ว่า ไอ้ชุดที่เธอใส่มันทำให้คำว่า หาสวรรค์วิม
ตอนที่ 22.“ใครเขาจะหน้าด้านเหมือนคุณ นี่ปล่อยฉันเถอะนะถ้าคุณจะให้ฉันชดใช้ค่าเสียหายก็ได้ แต่ฉันคงต้องขอเวลาหน่อยเพราะฉันต้องกลับไปทำงานหาเงินมาชดใช้ค่าเสียหายให้คุณ นะคะพอฉันกับเพื่อนจะกลับเมืองไทยแล้วทำงานหาเงินมาชดใช้ให้ แล้วเพื่อนฉันอยู่ไหนคะ”“เธอคิดว่าฉันโง่เหรอหากปล่อยเธอกลับเมืองไทยเธอก็หายเข้ากลีบเมฆน่ะสิ ส่วนเพื่อนเธอเขาสบายดีเพราะเขามีเจ้าของดูแลแล้ว”“มีเจ้าของดูแล หมายความว่ายังไง” ตวิษาถามงงๆ เมื่อพยายามตะล่อมถามถึงเพื่อนรักและหาทางเอาตัวรอดจากไกด์หื่นกามที่เธอเพิ่งจะรู้ธาตุแท้ของเขา“ก็หมายความว่าป่านนี้เพื่อนรักของเธอก็มีคนเลี้ยงดูอย่างดี และเป็นที่น่าอิจฉาของสาวๆ ทั้งบราซิลแล้วน่ะสิ”“คืออะไร” เธอยังคงถามต่อ โดยลืมไปว่าตอนนี้ชายหนุ่มกำลังลูบเรียวขาเนียนนุ่มของเธอเล่นอย่างเพลิดเพลิน“ก็หมายความว่า ตอนนี้ บันนี่ เป็นกระต่ายน้อยในกรงทองของ มาร์คัส คริสเตียนโน่ มาร์เวลส์ ท่านประธานใหญ่ของมาเวลส์กรุ๊ป และทายาทมหาเศรษฐีอัน