เที่ยงคืนตรง บ้านหลังใหญ่เงียบสนิท มีเพียงเสียงนาฬิกาอันใหญ่ตีบอกเวลา 00:00 นาฬิกา แกร๊ก... แทนคุณแทรกตัวเข้าไปในตัวบ้าน เขามองสำรวจรอบกาย ก่อนแฝงตัวขึ้นไปชั้นสองของบ้านอย่างเงียบเชียบ ห้องนอนของนายที่อยู่ปีกขวาปิดไฟเงียบ แต่ห้องนอนของคุณหนูปีกซ้ายยังเปิดไฟสว่าง แทนคุณก้าวไปทางซ้ายเหมือนแมวย่อง ก่อนจะเคาะประตูเบา ๆ ก๊อก ก๊อก "คุณหนูครับ" เขาเรียกเสียงกระซิบ ไม่รู้ว่าคุณหนูจะได้ยินไหม แต่เขาเสียงดังมากกว่านี้ไม่ได้ ถ้านายตื่น เขาคงถูกเป่าสมองกระจุย แกร๊ก "มาช้าจัง อ๊ะ!" น้ำฟ้าร้องประท้วง เพราะยังไม่ทันได้ทักทาย ร่างของเธอก็ถูกดันกลับเข้าไปในห้อง พร้อมกับประตูที่ปิดและลงล็อกหนาแน่น "อื้อ" ไม่พูดพล่ามทำเพลง แทนคุณรั้งร่างบางเข้ามาจูบทันที ปากสีชมพูถูกทาบทับ และบดขยี้อย่างหิวกระหาย แค่สองวัน แทนคุณเหมือนจะขาดใจ ชุดนอนของน้ำฟ้าเป็นชุดกระโปรงสายเดี่ยวเนื้อผ้าซาตินเรียบลื่นสีครีม แทนคุณลูบไล้แผ่นหลังบอบบางผ่านเนื้อผ้านุ่มลื่น ก่อนลดมือลงไปบีบก้นกลมเต็มแรง "อื้อ" น้ำฟ้าครางแผ่ว ทั้งเจ็บ ทั้งรู้สึกดี แทนคุณเหมือนเพิ่งรู้ว่าตัวเองเผยสัญชาติญาณดิบออกมา เขาลูบก้นที่เผลอบีบเต็มแร
05:00 แทนคุณเฝ้ามองใบหน้าที่ซบอยู่บนอก แก้มขาววางแนบบนหัวใจของเขาที่มันเต้นด้วยจังหวะผิดปกติ ดวงหน้างดงามหมดจดจมอยู่ในห้วงนิทรา ดวงตาทั้งสองข้างปิดสนิทจนแผงขนตายาวพาดลงบนแก้มใส "คุณหนู" นิ้วหยาบยกขึ้นเกลี่ยแก้มนิ่ม คุณหนูซุกหน้าหนีเหมือนยังไม่อยากตื่น "ผมต้องไปแล้วครับ" "อื้อ" เธอขานรับ แต่ยังไม่ยอมยกหน้าออกห่าง แขนก็กอดรัดแทนคุณแน่นขึ้น แทนคุณยิ้ม คุณหนูเวลาอ้อนน่ารักที่สุด แต่เวลายั่วก็น่ารังแกไม่แพ้กัน ไม่อย่างนั้นเมื่อคืนคงไม่โดนกินไปสามรอบหรอก เพิ่งได้พักเมื่อชั่วโมงที่แล้วนี่เอง แต่โทษเขาไม่ได้หรอกนะ เพราะคุณหนูน่ะ ยั่วเก่งที่สุด "ตีห้าแล้วครับ" "อื้อ...ยังไม่อยากให้ไปเลย" "ไม่ได้หรอกครับ ช้ากว่านี้คนอื่น ๆ จะตื่นแล้วสงสัยเอาได้" บอดี้การ์ดหนุ่มจูบกลุ่มผมนุ่ม เขาเองก็อยากนอนกอดคุณหนูต่ออีกสักหน่อย ถ้าความสัมพันธ์ของเราไม่ต้องหลบซ่อนก็คงจะดี แทนคุณลุกขึ้นแต่งตัว เขาลอบมองคุณหนูที่นั่งอยู่บนเตียงหลายครั้ง ใบหน้าสวย ๆ บูดบึ้ง ปากเจ่อยื่นออก ดูเหมือนว่ากำลังไม่พอใจมาก แทนคุณก้มลงไปจูบปากเจ่อเบา ๆ "คุณหนูเรียกหาผมได้ทุกเมื่อนะครับ" บอดี้การ์ดหนุ่มตัดใจผละออกห่าง ก่อ
"อ๋อ ถูกส่งมาดัดสันดาน" เพี๊ยะ!!! "โอ้ย!!! แม่! ตีหนูทำไมอะ!" "ฉันจะดีดปากแกด้วย ตอนเกิดผีเจาะปากหรือไง พ่นออกมาแต่ละคำ มันน่าหยิกให้เขียวนัก" "แม่อะ!" สมรถอนหายใจ ไม่มีวันไหนที่จะไม่เหนื่อยใจเพราะลูกคนนี้ มีลูกคนเดียวแต่เหมือนเลี้ยงลิงสิบตัว ชมพู่ สาวน้อยตัวเล็กจิ๊ด หน้าหวานผิวขาวเพราะเป็นสาวเหนือโดยแท้ ผมยาวถึงกลางหลังดำขลับ ดวงตากลมโต จมูกโด่งรั้น แก้มป่องสีชมพูระเรื่อ ริมฝีปากสดสีเหมือนทาลิปสติกตลอดเวลา เห็นแค่หน้า ใคร ๆ เห็นก็พาเอ็นดูมัน แต่อย่าให้รู้นิสัยเชียว "มาดัดสันดาน....เอ้ย! มาปรับพฤติกรรม แล้วทำไมต้องให้หนูไปดูแลล่ะ คุณเขาพิการหรือไงแม่" ดูมัน ปากดีไม่มีใครเกิน สมรนึกอยากจะบีบปากแดง ๆ นั่นสักครั้ง แต่ก็ทำไม่ลง เพราะหน้าตาน่ารัก ๆ นั่นแหละ เฮ้อ... "คุณหญิงท่านมีบุญคุณกับแม่ กับแกด้วย ลูกชายเขาต้องมาอยู่ที่นี่หลายเดือน จะให้ปล่อยตามยถากรรมได้ยังไง" "แม่ไม่กลัวเขาปล้ำหนูหรือ ให้หนูไปอยู่ใกล้ผู้ชายแบบนั้น" สมรกวาดตามองลูกสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า ถ้ามองภายนอกก็กลัวอยู่หรอก แต่แม่ที่รู้นิสัยลูกตัวเองดีกลับส่ายหน้ารัว ๆ "แม่กลัวแกปล้ำเขามากกว่า" "แม่!!!" . . สุด
"โอ้ววววว นั่นมัน...ช้างน้อย" "ว่ายังไงนะ!!" ปฐพีร้องถามเสียงดังลั่น นาทีนี้เขาไม่สนแล้วว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนดีหรือโจร แต่มาบอกว่าน้องชายเขาเป็นช้างน้อยมันใช้ได้ที่ไหน! ระดับปฐพีแล้ว อนาคอนด้าเท่านั้นที่คู่ควร "ช่างเถอะ รีบใส่ผ้าได้แล้ว มันไม่ได้น่ามองเท่าไหร่หรอกนะ" "นี่!" "ฉันไปนั่งรอตรงนั้นนะ จะยืนแก้ผ้าอยู่แบบนี้ก็ตามใจ" พูดจบร่างเล็กก็เดินนวยนาดไปที่กลางบ้าน เธอนั่งรออยู่ตรงนั้นจริง ๆ ไม่คิดจะหันมาสนใจปฐพีด้วยซ้ำ คุณชายจากเมืองกรุงหน้าชา รีบหยิบผ้าขนหนูขึ้นมันพันเอว ก่อนจะเดินกระแทกเท้าเข้าห้องไปใส่เสื้อผ้า ให้ตาย เกิดมายี่สิบสี่จะยี่สิบห้าปีอยู่แล้ว นอนกับผู้หญิงมาหลายสิบคนทั้งไทยทั้งเอเชีย ยังไม่เคยมีใครเมินหุ่นเท่ ๆ หรืองูยักษ์ของเขาได้เลย ขนาดสาวฝรั่งยังชมเปาะว่าปฐพีคนนี้หุ่นดี แถมยังใหญ่และอึดกว่าหนุ่ม ๆ บ้านหล่อนด้วยซ้ำ แล้วยัยคนนี้เป็นใคร มาหาว่าเขาเป็นช้างน้อยเฉยเลย ปฐพีเดินหน้าบึ้งออกมาจากห้องนอน เขามองคนที่นั่งจิ้มมือถือไม่รู้ร้อนรู้หนาว ก่อนจะแสร้งไอในลำคอ "อะแฮ่ม" "เสร็จแล้วเหรอ" ชมพู่เก็บมือถือเข้ากระเป๋า ก่อนจะกระโดดมายืนข้าง ๆ ชายหนุ่ม "เฮ้ย!" ปฐพีส
ชมพู่ยืนนิ่งให้ปฐพีกอดอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ แต่จะดิ้นหนีก็สู้แรงไม่ได้ พูดจนปากเปียกปากแฉะว่าให้ปล่อยก็ไม่ได้ผล เปรี้ยง!! คนตัวโตสะดุ้ง กอดคนตัวเล็กแน่นเหมือนหาที่พึ่ง ชมพู่กรอกตามองบน นี่อายุจะยี่สิบห้าหรือห้าขวบ ฝนข้างนอกยังคงตกไม่ลืมหูลืมตา ฟ้าร้องเสียงดังและผ่าเป็นระยะ ๆ ไฟฟ้าก็ยังคงดับสนิท ปฐพีก็เอาแต่กอดเธอไม่ปล่อย "ฮ้าวววว" หญิงสาวปิดปากหาว เธอง่วงเพราะเลยเวลานอนมามากแล้ว แต่คุณชายคนนี้ยังกอดเธอเป็นลูกลิงอยู่ได้ "คุณ ฉันง่วงแล้ว ฉันอยากนอน" "งั้นฉันนอนด้วย" "จะบ้าเหรอ!" หญิงสาวถลึงตาใส่ "หญิงชายที่ไม่ใช่ญาติหรือผัวเมียนอนด้วยกันไม่ได้ มันผิดผี" "ผีอะไร ฉันกลัวผี" "โอ้ย!" ชมพู่ปวดหัวตุ๊บ ๆ เหนื่อยใจกับคุณชายเมืองกรุงเหลือเกิน ขี้ขลาดตาขาวอะไรขนาดนี้ สุดท้ายชมพู่ก็ไม่เหลือทางเลือก เธอยอมให้ปฐพีนอนร่วมเตียงด้วยกัน ถือซะว่าถ้าไม่มีใครรู้ก็ถือว่าไม่ผิดผี สองร่างต่างขนาดนอนเคียงกันบนเตียงขนาดกลาง ชมพู่นอนตะแคงข้างไปอีกด้าน หันบั้นท้ายหาชายหนุ่ม เพราะเตียงที่ไม่ได้กว้างมากทำให้ต้องนอนเบียดกัน ชมพู่ผลอยหลับทันทีที่หัวถึงหมอน ปฐพียังคงนอนลืมตาโพลง สายฝนก็ยังกระหน่ำต
ชมพู่กรีดร้อง เกร็งตัวแน่น หัวสมองเธอหมุนติ้ว ๆ เหมือนถูกโยนขึ้นที่สูง ก่อนจะตกลงมาบนฟูกนุ่ม "อ๊าา" "แน่นไปแล้ว" คุณชายเอ่ยกับตัวเอง นิ้วเขาจะหักอยู่แล้ว ดูดอะไรขนาดนี้ ชมพู่หูดับ เธอไม่ได้ยินอะไรนอกจากเสียงครางของตัวเอง เกือบนาทีที่หญิงสาวเกร็งค้างจนแทบเป็นตะคริว ในที่สุดเธอก็เริ่มผ่อนคลายตัวเองช้า ๆ ผลุบ ปฐพีค่อย ๆ เลื่อนนิ้วออกจนมันหลุดผลุบออกมา เขาขยับขึ้นคล่อมทับคนตัวเล็ก ใช้จมูกโด่งไซร้ซอกคอหอม ๆ ของชมพู่เหมือนเสพย์ติด "อื้อ" ชมพู่เอียงคอให้อีกฝ่ายรุกรานได้สะดวก ไม่มีแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวที่เธอจะแสดงท่าทีขัดขืน บอกแล้วว่าอยากลอง "คุณ เอามันเข้ามาได้หรือยัง" เสียงแหบพร่าเอ่ยถาม แม้ประสบการณ์จะเป็นศูนย์ แต่เธอก็ไม่ได้โง่ทฤษฎี ชมพู่ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ประเภทที่ใสจนไม่รู้ว่าเซ็กส์มันไม่ได้จบแค่นิ้ว เธอรู้ดีว่ามันต้องใส่เจ้านั่นเข้ามาในตัวเธอด้วย ขยับเข้า ๆ ออก ๆ จนกว่าแท่งนั่นจะพ่นพิษออกมา "ใจร้อนจัง" "อยากรู้ว่ามันจะเป็นยังไง" ปฐพีเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้พูดเหมือนว่า... "คุณ รีบใส่ซี่" ความคิดของชายหนุ่มถูกขัดด้วยเสียงเอาแต่ใจ ปฐพีส่ายหน้าเบา ๆ ผู้หญิงก๋ากั
ชมพู่เดาว่าตัวเองน่าจะหลับไปตอนตีสาม หลังจากถูกปฐพีจับเปลี่ยนท่าไปห้าหกท่า ตัวเธอเสร็จไป6-7ครั้งได้ ส่วนปฐพีปล่อยออกมาสองครั้งที่หน้าท้องและแก้มก้นของเธอ มันเป็นภาพที่ชวนสยิวน่าดู เธอจำได้ว่าตอนนั้นตัวเองจ้องตาแป๋ว เพราะไม่เคยเห็นภาพลามกแบบนี้มาก่อน หลังจากสุขสมอารมณ์หมายเธอและปฐพีก็นอนหันหลังให้กัน เพราะเราไม่ใช่คนรัก จึงไม่มีกอดหลังเซ็กส์เหมือนคู่รักทั่วไป ซึ่งชมพู่เองก็เข้าใจ แถมยังหลับไปทันทีด้วยความเหนื่อยอ่อน "อื้อ" แต่ถึงจะหลับ ปฐพีก็ยังเข้ามาทำเรื่องลามกใส่เธอในฝันอยู่ดี ร่างเล็ก ๆ กระเด้งกระดอนไปมา ระหว่างขามีแท่งใหญ่ยาวเสียบคาและดึงเข้า ๆ ออก ๆ ถี่ ๆ สร้างความเสียวซ่านให้จนนอนไม่ติดฟูก "อ๊าา เสียว" ชมพู่ร้องครวญคราง ขนาดในฝันยังฟินเลย เธออาจจะกลายเป็นคนลามกแล้วก็ได้ คุณชายกำลังทำให้เธอเสียคนตอนอายุยี่สิบหก "ขนาดหลับยังตอดไม่หยุด" หูแว่วได้ยินประโยคกระเส่าจากคนบนร่าง ชมพู่ปรือตามอง เธอเห็นปฐพีทับอยู่บนตัว แสงแดดที่เริ่มส่องทำให้เห็นเรือนกายเขาเต็มตา "หุ่นดีนะ" ปฐพีกระแทกแรง ๆ อีกสองสามครั้ง ก่อนจะดึงท่อนเอ็นออกพรวดเดียวจนชมพู่ร้องเสียงหลง คุณชายจับหญิงสาวหันข้างเหม
"จุกมันป่วย วันนี้คงเอาข้าวไปส่งให้ไม่ได้" สมรวางปิ่นโตลง ชมพู่ช้อนตามองแม่ ก่อนจะถอนหายใจ "ให้คนอื่นไปสิแม่" "ชมพู่" คนเป็นแม่ทรุดกายลงนั่งข้างลูกสาว ใช่ว่าแม่อย่างสมรจะดูไม่ออกว่าลูกสาวแปลกไป หลังจากกลับจากบ้านลูกอดีตเจ้านายวันนั้น ชมพู่ก็ยืนกรานหนักแน่นว่าจะไม่ไปที่นั่นอีก แต่จะทำกับข้าวส่งไปให้ไม่ต้องกลัวว่าปฐพีจะอดตาย เธอถามหลายครั้งก็ไม่ได้คำตอบว่าทำไม "วันนั้นเกิดอะไรขึ้น" "เปล่า" "ถ้าเปล่า วันนี้ก็ไปเอง" สมรดันปิ่นโตเข้าหาลูกสาวตัวเล็ก ชมพู่ปลายตามอง ก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่น "ชมพู่ แกมีอะไรก็บอกแม่สิ หรือคุณปฐพีเขาทำร้ายแก บอกแม่มา แม่จะไปเอาเรื่องให้" สมรตาลุกวาว แค่คิดว่าลูกสาวถูกรังแกหัวอกคนเป็นแม่ก็ร้อนรน ถึงเธอจะสำนึกในบุญคุณแม่ของปฐพีเสมอมา แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะปล่อยให้ปฐพีมาทำร้ายลูกสาวเธอได้ ริอ่านมาทำร้ายลูกสาวแม่สมร จะเป็นใครหน้าไหนเธอก็ไม่สน! "เปล่าหรอกจ้ะ หนูแค่กลัวคนเขานินทามาถึงพ่อกับแม่ ยังไงหนูก็ผู้หญิง คุณดินเป็นผู้ชาย มันไม่เหมาะสม" ชมพู่ตอบเลี่ยง ๆ ไป เธอจะบอกแม่ได้ยังไงว่าปฐพีไม่ได้ทำร้ายอะไรเธอเลย เป็นเธอต่างหากที่เต็มใจทุกอย่าง แต่ที่หนีหน้า
เฌอแตมอาศัยจังหวะที่เชนกำลังอึ้ง พลิกตัวคนตัวใหญ่กว่าลงบนเตียง โดยที่เธอคล่อมทับตามไปติด ๆ "แตม?" "ขา" มือบางลูบไล้ไปมาบนแผงอกแกร่ง เธอไม่เคยคิดว่าเชนจะมีหน้าอกที่แน่นตึงขนาดนี้ แม้ไม่ได้มีกล้ามเป็นมัด ๆ แต่ก็พอมีตามประสาผู้ชายเล่นกีฬา เชนชอบกีฬาฟุตบอลมาก เขามักใช้เวลาว่างไปเตะฟุตบอลกับเพื่อน ๆ ประจำ "แตม" เฌอแตมเลิกสนใจเสียงเรียกของเชน สาวน้อยใช้มือลูบไล้ไปทั่วอกกว้าง ดวงตากลมเป็นประกายระยิบระยับเหมือนเจอของเล่นที่ถูกใจ "พี่เชนหุ่นดีจัง" "แตม อึก" เชนกลั้นเสียงครางเมื่อเฌอแตมใช้มือกอบกุมความเป็นชายของเขา เมื่อสาวน้อยเห็นว่าคนเป็นพี่พยายามกลั้นเสียงก็ออกแรงชักรูดถี่ ๆ จนชายหนุ่มอดทนไม่ไหวหลุดเสียงครางออกมา "อะ...อ่าห์" เฌอแตมขยับตัวขึ้น เธอจับแท่งร้อนตั้งตรงแล้วคล่อมทับ กดสะโพกลงจนส่วนหัวจมหายเข้าไปในช่องทางคับแคบ "อื้อ" "แตม" "แน่นจังเลย อ๊ะ... แน่น" ปากส่งเสียงครวญครางว่าแน่นไม่ขาดสาย แต่สะโพกกลับไม่ยอมหยุดนิ่ง เฌอแตมค่อย ๆ กลืนกินสิ่งใหญ่โตเข้าไปเรื่อย ๆ จนสุด เธอรู้สึกอึดอัดไปทั่วช่องท้องเมื่อสิ่งนั้นเข้ามาพองโตอยู่ในตัว "อ๊าาา ของพี่เชนใหญ่มากเลยค่ะ" "แตม" เชนกั
เชนถอดเสื้อออก ตามด้วยกางเกงและชั้นในสีเข้ม ตลอดเวลามีดวงตากลมแป๋วมองตามอย่างสนใจใคร่รู้ เฌอแตมไล่สายตามองตั้งแต่ใบหน้าหล่อ ลำคอแข็งแกร่ง แผ่นอกหนา กล้ามหน้าท้อง เรื่อยมาจนถึงสัดส่วนความเป็นชายที่เหยียดขยายใหญ่เต็มหน้าขา อึก! สาวน้อยตาโตเหมือนไข่ห่านเมื่อเห็นสิ่งนั้นครั้งแรก นะ...นั่นมัน....หยะ...ใหญ่มากกก เชนจับขาเรียวให้แยกออก เขาแทรกตัวเข้าตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้าง มือประคองท่อนกายจ่อเข้ากับกลีบเนื้อนุ่มที่ยังปิดสนิท "ดะ...เดี๋ยวค่ะ!" "พี่บอกแล้วว่าจะไม่หยุด" "ไม่ใช่ค่ะ" เฌอแตมดิ้นเล็กน้อยก็หลุดอย่างง่ายดาย บ่งบอกว่าเชนไม่ได้ตั้งใจกักขังหรือขืนใจถ้าหากเธอเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาจริง ๆ เขาไม่คิดเอาแต่ใจตัวเองทั้ง ๆ ที่ส่วนนั้นขยายใหญ่จนแทบระเบิดอยู่แล้ว สาวน้อยเอี้ยวตัวไปที่ลิ้นชักข้างเตียง เปิดมันออกและหยิบซองบางอย่างออกมา "แตม!" เชนอ้าปากค้าง เขามองสิ่งที่เฌอแตมถือสลับกับใบหน้าน่ารักที่เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ เหมือนเห็นคนแปลกหน้า "ทำไมถึงมีมัน แตมใช้กับใคร" "คะ?" "แตมมีคนรักแล้วเหรอ ใครกัน ผู้ชายคนนั้นรับผิดชอบแตมหรือเปล่า" "พี่เชน..." "ถ้าไม่รับผิดชอบบอกพี่ พี่จะไปจั
ถ้าคิดว่าเรื่องในวันนั้นจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป ก็ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าไม่... ไม่เลยสักนิด! พี่เชนยังเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือระมัดระวังตัวเพิ่มขึ้น มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองแต่ไม่มีอะไรขยับ บางทีอาจจะห่างกว่าปกติด้วยซ้ำ "ซื่อหรือบื้อเนี่ย!" เฌอแตมที่นั่งอยู่บนเตียงฟาดมือกับอากาศด้วยความหงุดหงิด อีกสองวันแม่เธอก็กลับมาแล้ว แต่ระหว่างเธอกับพี่เชนกลับไม่มีอะไรคืบหน้าเลย "หรือพี่เชนไม่ได้ชอบผู้หญิง" สาวน้อยตั้งข้อสงสัย เป็นไปได้เหรอที่ผู้ชายแท้ ๆ จะโสดมาทั้งชีวิตจนอายุจะเข้าเลขสามอยู่แล้ว พี่เชนไม่ใช่ว่าไม่หล่อ ตรงกันข้ามพี่เชนหล่อมากด้วย ติดแค่เฉิ่มไปนิด ถือตัวไปหน่อย แต่ก็ไม่น่าโสดและสดขนาดนี้ถ้าไม่ใช่เพราะชอบเพศเดียวกัน "แบบนี้ต้องพิสูจน์!" เฌอแตมบอกตัวเองอย่างแน่วแน่ ตาจ้องมองประตูห้องน้ำที่ยังปิดสนิท อย่างน้อย ๆ พรุ่งนี้ก็วันหยุดของทั้งเธอและพี่เชน ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นจริง ๆ ก็ไม่กระทบกับหน้าที่แน่นอน รวมถึง... สาวน้อยเปิดลิ้นชักหัวเตียงออก ตาเป็นประกายเมื่อเห็นสิ่งที่นอนนิ่งอยู่ในนั้น ถุงยางอนามัย จะด่าว่าเธอแก่แดดก็ได้ แต่พอรู้ว่าพี่เชนจะมานอนด้วยเธอก็จัดการซื้อเครื่อ
สามวันที่เชนหายไป เฌอแตมไม่ได้เจอหน้าพี่ชายข้างบ้านเลย ไม่รู้ว่าเขาไม่ว่าง หรือจงใจหลบหน้ากัน แต่สุดท้ายการรอคอยก็สิ้นสุดลง วันนี้เชนกลับมาสอนปกติ ร่างสูงแต่งตัวสุภาพเหมือนเดิม ใบหน้าหล่อสุภาพยังคงมีรอยยิ้มบางประดับอยู่ "พี่เชน" "ครับ" "นึกว่าจะไม่มาแล้ว" ร่างน้อยเดินเข้าไปคลอเคลีย ยิ้มโชว์ฟันขาวให้พี่เชนรู้ว่าเธอดีใจแค่ไหน ไม่ได้เจอหน้าตั้งสามวัน คิดถึงที่สุดเลย เชนทำแค่เพียงยิ้มรับ ก่อนจะเดินไปสวัสดีแม่ของเฌอแตม "ขอโทษที่หายไปหลายวันครับคุณน้า" "โอ้ยไม่ต้องขอโทษหรอกเชน น้าบอกแล้วว่าไม่ต้องมาสอนเด็กดื้ออย่างแตมก็ได้ งานเชนล้นมือขนาดนั้น" "ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจ" "เห็นไหมคะ พี่เชนน่ารักกับแตมจะตาย" เด็กสาวเข้ามาควงแขนพี่ชายคนสนิท ซบใบหน้ากับไหล่กว้างเย้ยแม่ตัวเอง "ไปกันค่ะพี่เชน วันนี้แตมสัญญาจะตั้งใจเรียน" เฌอแตมว่าพลางดึงแขนเชนขึ้นไปบนห้อง ร่างสูงแม้ไม่อยากตามแต่ก็ขัดใจน้องไม่ได้ เฌอแตมทำอย่างที่รับปากไว้ เด็กสาวเรียนอย่างตั้งใจ สองชั่วโมงของการติวเข้มผ่านไปอย่างรวดเร็ว "วันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่า มากไปก็ปวดหัวเปล่า ๆ" "แตมยังไงก็ได้ค่ะ แล้วแต่พี่เชน" เด็กน้อยยิ้มโชว
"มองอะไรหืม" เชนถามขำ ๆ ตั้งเริ่มเรียนจนถึงตอนนี้น้องเอาแต่มองเขาตลอดเวลา เฌอแตมยกแขนขึ้นเท้าคางและมองมาด้วยสายตาหวาน ๆ พอถูกมองนาน ๆ ก็เริ่มรู้สึกเก้อแปลก ๆ "พี่เชนหล่อจังค่ะ" เชนหัวเราะ "หลอกให้คนแก่ดีใจหรือเรา" "ไม่เห็นแก่เลยค่ะ แค่ยี่สิบแปดเอง" "แต่ก็ห่างกับแตมตั้งเก้าปี" "ไม่เป็นไรค่ะ แตมชอบคนแก่ ยิ่งแก่ยิ่งประสบการณ์เยอะดีออก" สาวน้อยพูดพร้อมดวงตาที่เป็นประกาย ส่วนเชนนิ่งค้างไปแล้ว เขารู้สึกเหมือนหน้ามันร้อน ๆ ขึ้นแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม "พี่เชน คำว่ารักภาษาฝรั่งเศสคืออะไรคะ" เฌอแตมเปลี่ยนเรื่อง เธอไม่อยากรุกมากเกินไปจนไก่ตื่น ดูก็รู้ว่าพี่เชนของเธอไม่เป็นประสา วัน ๆ คงเอาแต่เรียนไม่เคยคบใคร เธอเองก็ไม่เคยมีแฟน มีแค่นิยายรักหวานแหววที่ทำให้เฌอแตมรู้ว่าควรเข้าหาเชนยังไง ต้องขอบคุณนิยายพวกนั้นที่ทำหน้าที่เป็นครูชั้นดีให้เธอ "เฌอแตม" "ขา" "เฌอแตม แปลว่ารัก" ครั้งนี้สาวน้อยเป็นฝ่ายหน้าร้อนผ่าวแทน เสียงเจือยแจ้วเงียบไป เฌอแตมรู้ความหมายของชื่อตัวเองดี และที่ถามก็เพราะอยากแหย่เชนเท่านั้น ไม่คิดว่าเชนจะพูดออกมาง่าย ๆ แบบนี้ "เฌอแตมแปลว่ารัก ผมรักคุณ ฉันรักคุณ" "....." "พ
"จะรบกวนพี่เขาหรือเปล่า แค่งานสอนที่โรงเรียนก็น่าจะหนักแล้วนะ แม่ว่าแตมไปเรียนที่สถาบันดีไหม" "แตมไม่อยากเรียนแบบนั้นค่ะ ไม่มีเพื่อน" "แตมโตแล้วนะ อย่าเอาแต่ใจสิ" "แม่คะ" "ไม่เป็นไรครับคุณน้า" เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นขัดสองแม่ลูกที่ยังตกลงกันไม่ได้ เชนระบายยิ้มสุภาพให้คุณน้าที่รู้จักกันมานาน "ผมสอนน้องได้ น้องคนเดียว ไม่เหนื่อยเลยครับ" "น้าเกรงใจ" "ไม่ต้องเกรงใจครับ แตมก็เหมือนน้องแท้ ๆ ของผมคนหนึ่ง" ชายหนุ่มวัยยี่สิบแปดที่แต่งตัวภูมิฐานสมกับอาชีพพ่อพิมพ์ของชาติส่งสายตาอ่อนโยนให้น้องสาวข้างบ้าน เฌอแตมก้มหน้างุด แก้มสองข้างแดงจัด พี่เชนขี้โกง ยิ้มแบบนั้นได้ยังไง! "เห้ออ น้าผิดเองที่เลี้ยงลูกตามใจจนเอาแต่ใจแบบนี้ แต่ถ้าเชนเต็มใจน้าก็ขอบคุณมาก ๆ เลยนะ" . . เฌอแตมเดินออกมาส่งเชนที่รั้วบ้าน บ้านขนาดกลางทั้งสองหลังปลูกติดกันมาตั้งแต่รุ่นคุณยาย ผ่านร้อนผ่านฝนผ่านการบูรณะหลายครั้งจนเป็นบ้านที่น่าอยู่แบบทุกวันนี้ เมื่อประมาณสิบปีก่อนตอนที่เฌอแตมอายุได้เก้าขวบ บ้านทั้งสองหลังตัดสินใจพังรั้วส่วนหนึ่งเพื่อทำเป็นประตูระหว่างสองบ้าน สาเหตุเพราะเฌอแตมติดพี่เชนจนผู้ใหญ่พากันเอ็นดูไม่อยากให
ตึง! "อ๊ะ!" ชะเอมร้องประท้วงเพราะถูกดันเข้ากำแพงค่อนข้างแรง เธอไม่ได้เจ็บเพราะใส่เสื้อหนา แต่กลัวว่าห้องข้าง ๆ จะได้ยินเสียงแล้วแจ้งตำรวจเอา "ทิว...อื้อ" ปากอิ่มถูกจูบปิดจนแน่นสนิท ทิวาในเวลานี้เหมือนนักล่า เขากัดกินชะเอมอย่างหิวโหย ชะเอมแทบขาอ่อน รสจูบของทิวาในวันนี้ต่างจากวันนั้น มันร้อนแรงจนอากาศติดลบของฮอกไกโดกลายเป็นอากาศอบอุ่นของเมืองไทย "เอม" "ทิว อย่าเพิ่ง" ชะเอมรีบจับมือปลาหมึกไว้ก่อนที่มันจะเข้ามาวุ่นวายกับหน้าอกของเธอ แก้มใสซับสีเลือดเข้ม ส่ายหน้าไปมาด้วยความขวยเขิน เพราะทิวาจับเธอจูบทั้ง ๆ ที่ยังยืนอยู่หน้าประตู ไปหื่นมาจากไหนกัน "คิดถึงใจจะขาด" "เวอร์" "ไม่เวอร์ เราโคตรคิดถึงเอม อยากกอด อยากจูบ อยากเอาจะแย่" "ลามก! อ๊ะ" ชะเอมรีบคว้าต้นคอของชายหนุ่มไว้ ร่างเล็กลอยละลิ่วไปที่โซฟาขนาดกลาง ทิวาวางชะเอมลงได้ก็รีบดึงทึ้งเสื้อผ้าตัวเองออกไม่เป็นทิศเป็นทาง "เดี๋ยวสิทิว" หญิงสาวร้องห้ามเมื่อทิวาเริ่มมายุ่มย่ามกับเสื้อผ้าของเธอ อยากถอดก็ถอดไปคนเดียวสิ "ไม่ไหวแล้ว" "คุยกันก่อน อื้อ" "ไม่คุยแล้ว เราพูดไปหมดแล้ว" ทิวาจับขาเรียวอ้าออกกว้าง ชะเอมแต่งตัวแบบสาวญี่ปุ่น
ทิวาตื่นมาพร้อมกับสมองที่โล่งโปร่ง ความหนักอึ้งจากพิษไข้หายไปจนเกือบหมดเพราะได้ยาดี ชายหนุ่มยันกายขึ้นนั่งบนเตียงนุ่มที่ว่างเปล่า "เอม" ไม่มีเสียงตอบรับ ทิวาบิดขี้เกียจอย่างเกียจคร้าน ตาแทบเปิดไม่ขึ้นเพราะจำได้ว่าเพิ่งได้นอนเมื่อไม่ถึงห้าชั่วโมงก่อน น่าแปลกที่ขนาดเขายังเหนื่อยขนาดนี้ แต่ชะเอมกลับลุกจากเตียงได้ "เอม อยู่ไหน" ห้องกว้างยังคงเงียบสนิท ทิวาลุกขึ้นยืน เขาหยิบบ็อกเซอร์มาสวมลวก ๆ ก่อนจะเดินออกไปด้านนอก "เอม..." ชายหนุ่มคิ้วกระตุก เมื่อไม่เห็นคนที่กำลังตามหา ในห้องนอนไม่มี ข้างนอกก็ไม่มี แม้แต่เสื้อผ้าสักตัวก็ไม่เหลือ ชะเอมหนีเขาไปแล้ว "ดื้อ" ทิวาส่ายหน้าให้กับความดื้อด้านของเพื่อนที่ตอนนี้เลื่อนสถานะมาเป็นเมีย "คิดว่าจะปล่อยให้หนีไปได้อีกหรือไง" . . "เมื่อคืนเอมกลับมากี่โมงนะ" ผู้เป็นแม่เอ่ยถามตามประสา แต่ลูกสาวกลับสะดุ้งเพราะมีความผิดติดหลัง "เอม....ไม่ได้ดูนาฬิกาค่ะ" "อืม แล้วทิวเป็นอย่างไรบ้าง ดีขึ้นบ้างไหม" "ตอนเอมกลับมาตัวไม่ร้อนแล้วค่ะ" "ดีแล้ว ถ้าไม่หายคงต้องแบกไปหาหมอให้ได้" หญิงวัยกลางคนหัวเราะเบา ๆ ชวนให้ชะเอมต้องหัวเราะตามอย่างเสียไม่ได้ ในใจเ
ชะเอมไม่มองหน้าเพื่อนอีกหลังจากตอบรับสั้น ๆ แต่หูได้ยินเสียงเนื้อผ้าเสียดสีเต็มสองรูหู ทำให้รู้ว่าทิวากำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก "เอม" มือบางถูกชักจูงไปสัมผัสบางสิ่งที่ร้อนผ่าวและแข็งตึง "เอม" "อืม" "ทำให้เราหน่อย" ชะเอมเบนสายตากลับมามอง แก้มทั้งสองข้างร้อนจัดเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมือ "ทิว" "นะครับ" เสียงออดอ้อนของเพื่อนทำให้ชะเอมใจอ่อนยวบ ร่างเล็กฝืนความอาย มือค่อย ๆ รูดสิ่งนั้นเข้าออกช้า ๆ "อืม" ชะเอมเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของเพื่อน ทิวาหลับตาสนิทพร้อมส่งเสียงครางออกมา "ซี๊ด...อาห์" ทิวาในตอนนี้ไม่เหมือนทิวาที่ชะเอมรู้จัก ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยว ปากบางส่งเสียงครางออกมาไม่ขาดสาย ชะเอมไม่คิดว่าวันหนึ่งจะได้เห็นสีหน้าแบบนี้จากคนที่แอบรัก มือบางขยับเร็วขึ้น เธอเอาอกเอาใจทิวาเท่าที่จะทำได้ แต่จู่ ๆ ชายหนุ่มก็จับมือเธอออกห่างจากแท่งร้อน "ทิว..." "พอก่อน" "เราทำแย่มากเลยเหรอ" "เปล่า" ทิวาดูดกลีบปากอิ่มแรง ๆ โทษฐานที่คิดไปเอง "ดีมาก...ดีมาก ๆ ต่างหาก ดีจนเรากลัวว่าจะแตกก่อน" ชะเอมได้ยินแบบนั้นก็หน้าแดงแปร๊ด หญิงสาวแสร้งมองไปทั่วห้องเพื่อหลบสายตาหื่นกระหายของเพื่อน ทิวาในว