ริน มองภาพตรงหน้า อย่างหวิวไหวในอก มือบางสั่นจนต้องกำมันไว้แน่น วิทย์เดินเคียงคู่กับผู้หญิงคนนึง ท่าทางสนิทสนม มือจับกันแน่นไม่ห่าง เมื่อเช้า วิทย์รับโทรศัพท์แล้ว แต่งตัวออกไป เค้าบอกว่า พรุ่งนี้วันอาทิตย์ค่อยไปซื้อของแล้วกัน เค้ามีงานด่วน รินพยักหน้ารับรู้ไม่ได้ถามอะไร
เที่ยงแล้วเธอทำงานบ้านเสร้จจึงอาบน้ำแต่งตัว มาเดินห้าง คิดว่าจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ กับซื้อของใช้ และจะโทรให้วิทย์มาหาที่นี่ในช่วงบ่าย แต่ภาพที่เห็นตรงหน้า มันชัดเจนแล้ว เค้าเลือกจะปฎิเสธเธอเพื่อมาหาผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงคนใหม่ สวย เปรี้ยว แต่งตัวเซ็กซี่แบบที่เค้าชอบ รินมองเค้าจนทั้งคู่ลับตาไป ในหัวใจเต้นรัว เธอบอกไม่ได้ว่าเธอรู้สึกยังไง คล้ายๆมันจะอึ้ง ตกใจ และ เสียใจในเวลาเดียวกัน วิทย์ไม่แคร์เธอสักนิด แล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมา
รินซับน้ำตาในห้องน้ำ แล้วเธอก็คว้ารถเข็น ซื้อผงซักฟอก ของใช้ส่วนตัวที่หมดไปแล้ว มือจับสินค้า แต่สมองคิดไปถึงวิทย์ เธอกับเค้าไม่มีอะไรกันมานานหลายเดือนแล้ว เค้ามีความต้องการ เเต่เธอเองที่ผลักไสเค้าให้เค้า ไม่ทำให้เค้ามานานแล้ว นี่เธอผิดเองใช่ไหม วิทย์กลับมาในช่วงค่ำ เค้ามองข้าวของที่เพิ่งซื้อมาใหม่ แล้วมองหน้าริน อย่างสำนึกผิด
"รินทำไมไม่รอวิทย์ หิ้วของหนักแย่เลย "เค้ารีบไปช่วยจัดของเข้าที่ รินยิ้มอ่อน
"วิทย์ทำงานไปเถอะ รินไปเองได้"
เค้าอึ้งกับคำพูดของริน แล้วรีบเข้าไปกอดร่างบางตรงหน้า อย่างปิดบังความรู้สึก รินขยับตัวออก แล้วเตรียมถอดเสื้อผ้าจะอาบน้ำ เธอเปลือยทั้งตัว วิทย์มองคนตรงหน้าอย่างหลงไหล รินสวย หุ่นดีกว่ามะปราง แต่มะปรางเอาใจเก่ง ปรนนิบัติเค้าทุกอย่าง ก่อนกลับมาวันนี้ปรางก็จัดให้เค้าสามยก จนถุงยางหมดกล่องเลย รินอาบน้ำด้วยหัวใจร้าวราน เค้าเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ไม่ใช่วิทย์ของเธออีกต่อไป คืนนั้นรินหลับไปในอ้อมกอดของวิทย์เหมือนเดิม แต่ความรู้สึกของเธอกับวิทย์แปรเปลี่ยนไปแล้วฃ
ตั้งแต่วันที่จูบกับคุณแพท ที่ผับ เธอหลีกเลี่ยงที่จะอยู่ตามลำพังกับเค้ามาโดยตลอด เธอกลัวหัวใจตัวเอง วิทย์เป็นคนดี วิทย์รักเธอ เธอไม่ควรจะยุ่งเกี่ยวกับเค้า รินบอกตัวเอง แพทเรียกหา เอกสารที่อยู่ในมือเธอในช่วงเย็น รินเดินผ่านโต้ะคุณรุจีไป คุณรุจีกลับไปแล้ว ทีมของเธอกำลังจะกลับ แต่บอสเรียกหาเอกสารนี้ก่อน รินเคาะประตูเข้าไป เธอสวมเชิ้ตสีขาวลายดอกไม้เล็กๆสีชมพู กระโปรงทรงเอสีชมพู ดูสวยหวาน บอสเงยหน้ามองคนที่เดินเข้ามา เค้ามองเธอเดินเข้ามา มือบางวางแฟ้มในมือ แล้วกำลังจะเดินกลับไป เค้าเรียกเธอ
"รอก่อนคุณริน " เค้ามองนาฬิกา เกือบหกโมงเย็นแล้ว
"รีบกลับไหม มีงานอีกนิด" เธอบอกเค้า
"ไม่ค่ะ ดิฉันไม่รีบ "
เค้าลุกมานั่งที่โซฟา หยิบแฟ้มเอกสารออกมาด้วย รินเดินตามมาที่โซฟา ขยับนั่งลงข้างเค้า เว้นระยะห่างไว้พอสมควร เค้าเปิดเอกสาร 2ฉบับ เปรียบเทียบกันสักครู่ สายตามองไปที่ขาขาวที่ชายกระโปรงรั้งขึ้นมานิดหน่อย ปิดเอกสารลง แล้วบอกว่า
"ทำงานเก่งนะ เปรียบเทียบได้ดี "รินยิ้มรับ เค้ามองหน้าเธอ มือหน้าเลื่อนไปลูบหัวเข่าเบาๆ แล้วไล่ขึ้นไปที่ขาอ่อน เธอขยับขาหนี จะลุกขึ้น เค้าคว้ามือไว้ ดึงเธอมานั่งตัก รินขยับตัว จะลงจากตักเค้า แพทกอดเอวบางเอาไว้ ลูบที่หน้าท้องเบาๆ ลมหายใจเป่าที่คอขาว
"วันนั้นทำเป็นเก่ง กลับไปผัวจัดให้กี่ยก "
เค้าถามเสียงแผ่วๆ ข้างหูเธอ รินขนลุก เธอสยิวมาก กับคำพูดของเค้า ดึงมือเค้าออกจากเอวเธอ เค้าดึงกระโปรงเธอขึ้น จนกระโปรงเปิดขึ้นเห็นชั้นในตัวบางสีดำ เค้ามองความอวบอูมตรงหน้า นิ้วชี้ค่อยๆ กรีดร่องของเธอ รินเรียกเค้า
"บอส ปล่อยนะคะ จะทำอะไร "
เค้ามองหน้า สบตาริน "เรียกแพทสิ ริน "
เธอสะบัดตัวออกจากมือเค้า เค้ายิ่งชอบใจกับอาการนี้ นิ้วชี้สอดเข้าไปในช่องทางรัก ที่เปียกชื้นของเธอเค้าขยับนิ้วออกมา เพิ่มนิ้วอีก เป็นสองนิ้ว ริน อ้าขาออก เค้าขยับนิ้วรัว ยิ้มรับชัยชนะ เธอเปียกเพราะเค้า ปากหนากดจูบปากบาง สอดลิ้นดูดดึง นิ้วขยับเข้าออก เค้าอยากได้ แก่นกายขยายออก หัวผงกงึกงัก มืออีกข้าง รูดซิปกางเกงลง ดึงเอาอาวุธประจำตัวออกมา เค้าลุกยืน จ่อใส่ปากเธอ รินดูดอม อาวุธร้ายที่ทั้งยาวทั้งใหญ่ เค้าขยับเข้าออกในปากเธอสักพัก ก็พ่นน้ำใส่ปากเธอ รินดูดกินเข้าไป อย่างไม่ชอบใจนัก เค้ามองภาพตรงหน้า เธอยังใส่เสื้ออยู่เหมือนเดิมกระดุมยังไม่หลุดสักเม็ด แต่ขาอ้ากว้าง โชว์ชั้นในเปียกชุ่ม เค้าเก็บอาวุธของเค้า แล้วบอกรินว่า
"ขอร้องแพทสิ แพทจะทำให้ "
เธอลุกขึ้น แล้วรีบออกจากห้องไป เค้าหัวเราะตามกับอาการนั้น
แพท ชอบใจกับอาการของเธอ ปากกล้าขาสั่นชัดๆ คิดว่าจะแน่จริง อยากขนาดนี้ยังจะหนีอีก แล้วผัวไม่เอาหรือไง เค้านึกสงสัย รินเดินขาสั่นออกมา ข้างนอกกลับกันหมดแล้วเธอคว้ากระเป๋ากลับบ้านทันที เค้าเป็นไฟชัดๆ เธอกลัวไฟจะลวกตัวเอง วันนี้มีงานเอ้าท์ เรื่องการติดตั้งเครื่องใช้ไฟฟ้าในโรงแรมขนาดกลางที่บริษัทเธอประมูลมาได้ เธอกับ เพื่อนร่วมงานอีกคนจะไปกับฝ่ายผลิต เพื่อส่งมอบ และดูแลการติดตั้ง พี่รุจีบอกว่า ให้เตรียมเสื้อผ้าไปด้วย เผื่อจะค้างคืน ถ้าทางลูกค้าไม่สะดวกจะได้ค้าง รินเก็บกระเป๋าออกมาเธอบอกวิทย์ เรื่องที่จะไม่อยู่ เค้ารับฟัง แต่เธอคิดว่า ในวันนี้ที่เธอไม่กลับ เค้าก็คงไม่กลับเหมือนใจ เธอถอนหายใจออกมา คล้ายจะสลัดความรู้สึกนี้ไปให้หมดใจเค้าไม่ใช่ของเธอ คืนนั้น เธอกอดเค้าหลับไป กอดของวิทย์ยังอบอุ่นเสมอ แพท ยืนมองรินที่ลงมาจากรถ ชายหนุ่มหน้าตาดี ถือกระเป๋าใบเล็กตามลงม
ตอนนี้คนในแบงก์เริ่มสงสัยในความสนิทสนมของมะปรางและวิทย์มากขึ้น ทุกวันปรางจะคอยสั่งอาหารกลางวัน จัดการเรื่องอาหารการกินของวิทย์จนออกนอกหน้า บางทีก็แท้กเฟสบุ้กหาวิทย์ด้วยคำคมต่างๆ คล้ายกับการรอคอย อดทน จนหลายคนสงสัย และตัววิทย์เองก็ไม่เคยโพสถึงริน มานานหลายเดือนแล้วไลน์กรุ้ปในกลุ่มเพื่อนต่างเข้ามาไถ่ถามด้วยความเป็นห่วง รินอ่านแต่ไม่ตอบ วิทย์อ่าน แต่ไม่ตอบ ไม่มีใครตอบเพื่อนสักคน วิทย์จอดรถรอรับรินที่หน้าตึก รินเดินออกมาขึ้นรถ เธอมองเค้า เหมือนจะตัดสินใจอีกครั้ง ก่อนจะเปิดปากออกมา"รินจะย้ายออกสิ้นเดือนนี้ วิทย์จะอยู่ต่อหรือเปล่า "เค้าหันมามองหน้าเธอ ไม่มีทะเลาะ ไม่มีไถ่ถามอะไรทั้งนั้น รินผู้เด็ดเดี่ยวเปิดเผยตัวออกมาแล้ว วิทย์มองหน้า"จะไม่ถามหรอริน ว่าเกิดอะไรขึ้น " รินส่ายหน้า
แพท มองกลุ่มสาวๆที่เดินเข้ามาในร้านชาบูชื่อดัง เค้ามีนัดคุยกับหุ้นส่วนที่ร้านวันนี้ รินเดินเข้ามากับเพื่อน5คน เธอดูสวยแปลกตา ในชุด เสื้อยืด กางเกงยีนส์ มัดผมหางม้า ใส่ต่างหูห้อยระย้า เสียงพูดคุยสั่งอาหาร อย่างสนิทสนมในกลุ่มเพื่อน สาวๆสั่งอาหารไม่ยั้ง รินคุย หัวเราะกับเพื่อนอย่างเป็นตัวของตัวเอง เค้าแอบมองอยู่ด้านหลัง มุมเก็บเงิน**ทำอะไร****อยู่ไหน**เค้าส่งไลน์ไปหาเธอ มือขาวบางวาวตะเกียบ กดโทรศัพท์ดู ย่นจมูกนิดๆเวลาอ่าน เค้าแอบมองอาการนั้น**กินชาบูค่ะ**เธอตอบกลับมา เค้าถามกลับ**ที่ไหน ***ห้างBe****ทำไมคะ จะเลี้ยงหรอ**เธอย้อนเค้าทันที เค้าอ่านไม่ตอบ เธอทำเสียงจิ้จ้ะ แล้ว วางโทรศัพท์ลง แล้วค่อยๆกินไปคุยไป อย่างสน
แพทจูงมือคนข้างๆ บางจังหวะเมื่อเจอคนเยอะๆ ก็โอบเอวบาง เข้ามาแนบตัว ทั้งคู่ออกไปทานอาหารกันในช่วงค่ำ และเดินเค้าไปในผับชื่อดังของที่นี่ เค้านัดเพื่อนเอาไว้ จะพาเธอมาดูโชว์ หนุ่มหน้าตาดีใส่ชั้นในตัวเดียว เดินเสริฟเครื่องดื่มกันเต็มไปหมด แพทสั่งเบียร์ขวดเล็กมาดื่ม เสียงดนตรีเปิดเพลงดังเร้าใจ บนเวทีมีชายหนุ่มสวมชั้นในปิดแก่นกายเต้นอย่างเร่าร้อน รินมองภาพตรงหน้าอย่างตื่นเต้นเค้าพามาดูบาร์เกย์ เธอมองเค้าตาฉ่ำ ที่นี่ถ้าไม่เป็นเมมเบอร์คงจะเข้าไม่ได้ มีแต่ชาวต่างชาติทั้งนั้น โชว์จบ เบียร์หมดไปหลายขวด เค้าพาเธอมาอีกที่นึง ผับที่เปิดเพลงเต้น มีนักท่องเที่ยวเต้นกันอย่างสนุกสนาน รินเริ่มมึนๆเพราะกินเบียร์ไปเยอะแล้ว แพทกอดเอวเธอไว้ ให้ตัวเธออยู่ตรงกลาง ก่อนจะขยับโยกไปตามจังหวะเพลง ช่วงกลางกำตัวเข้าขยายออก เค้ากดมันไว้กับสะโพกของเธอ แม้จะมีกางเกงยีนขวางกั้นแต่เธอก็รู้สึกถึงความต้องการ เสียงกระซิบคลอเคลียข้างหู มือลูบที่หน้าท้อง เบาๆ เธอสยิวมาก หันหน้าไปหาเค้า เงยหน้าจูบคางเค้า แพทก้มหน้าลงมา ประกบปากกับเธอ ที่นั่นไม่มีใครสนใจใคร เธอและแลกน้ำลายกัน แพทสอดมือเข้าไปในเสื้อ บีบนมและเขี่ยหัวนมที่แข็งชู
แพท เดินหน้าตึงเข้ามาทำงาน เดินผ่านหน้าทีมเลขา เค้าบอก เสียงเข้มว่า "รินขอกาแฟแก้วนึง แล้วก็โปรเจ็กเมืองน่านด้วย"แล้วเค้าก็เดินผ่านไป หน้าตาไม่รับแขกสงสัยเมื่อคืนไม่ได้ดั่งใจ ลูกน้องนินทาบอสเบาๆ รินเดินเข้าไปชงกาแฟ แล้วคว้าแฟ้มเมืองน่านที่เค้าถามหา ติดมือไปด้วย เสียงเคาะประตู เธอเดินเข้ามา วางแก้วกาแฟบนโต้ะ แล้ววางแฟ้มถัดไป มือหนาคว้าแฟ้มมาเปิดอ่าน ทำหน้าตาจริงจัง แล้วบอกเธอว่า "ตรงนี้คือ " รินขยับตัวเข้าใก้ล เค้ากวักมือเรียกเธอมาข้างๆเพื่อจะให้มาดูใก้ลๆ รินเดินไปยืนข้างเค้า แพทคว้าเอวบางมานั่งตัก แล้วหอมแก้มแรงๆ เสียงอ้อนคลอเคลียข้างหู
แพทขับรถออกมาจากผับช่วงห้าทุ่มครึ่ง เค้าขับรถมาจอดที่นี่ หน้าตึกสูง มือหนากดโทรศัพท์โทรออก เสียงงัวเงียรับสาย "ค่ะ" "อยู่ข้างล่างลงมาหาได้ไหม" เสียงทุ้มออดอ้อน เธอกดวางโทรศัพท์ รินสวมชุดนอนลายการ์ตูนสีชมพู เธอสวมเสื้อคลุมทับ หยิบโทรศัพท์และคีย์การ์ดติดมือลงมา ร่างบางเดินออกมาจากในตึก แพทนั่งมองเธอจากในรถ เมื่อมาถึงเค้าเปิดประตูออก ดึงเธอเข้าไป กลิ่นเหล้าเหม็นเข้าจมูก เค้ายังอยู่ในชุดทำงาน แขนเสื้อพับขึ้นมา เสื้อยับ ผมยุ่งไม่เป็นทรง "เมามาเลย มีอะไรคะ " เธอถาม เค้าคว้าตัวเธอเข้าไปกอด ไม่พูดอะไรออกมา รินตกใจกับอาการนั้น เค้าคลายมือออกจากตัวเธอ
วิทย์นั่งถอนหายใจปรับทุกข์กับเพื่อนๆที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง วันนี้มะปรางมีนัดทำทรีทเม้นท์ผม เค้าต้อรอเธอนานกว่า3ชั่วโมง จึงนัดเพื่อนมาคุย เพื่อนมองหน้าแล้วนึกสมน้ำหน้าในใจ เมียเด็กทำพิษหรอวะ วิทย์ส่ายหัว มะปรางต่างจากรินมาก เธอไฮโซ ติดหรู เพราะบ้านมีเงิน พ่อแม่ตามใจ เช้ามาสั่งกาแฟถือแก้วละร้อย เที่ยงกินร้านอาหาร เย็นกินอาหารคลีน เงินเดือนไม่ถึงสองหมื่นแต่ใช้เงินเดือนละห้าหมื่น วิทย์เองก็มีภาระต้องผ่อนรถ เงินเดือนเค้าเกือบสามหมื่น หักผ่อนรถ กับบัตรเครดิตแล้ว ทั้งเดือนเหลือหมื่นกว่าบาท เมื่อก่อนอยู่กับริน รินดูแลเค้าทุกอย่าง ค่าห้องค่าของใช้ รินจ่าย เพราะรินรู้ว่าเค้าต้องผ่อนรถ ค่าข้าว ค่ากินเค้าจ่ายบ้าง รินบ้าง ไม่เคยมีปัญหา เสื้อผ้าทำงาน ยี่ห้อดีราคาตัวละพันกว่า ก็รินทั
รถหรูจอดหน้าคอนโดมาสักพักแล้ว แพทคิดวนเวียนในหัว มือหนากดโทรศัพท์ รินก็ยังไม่รับ ถ้าเจอไอ้หมอนั่นกำลังออดอ้อนมีความสุขกัน เค้าจะทำหน้ายังไง จะมีข้ออ้างอะไรขึ้นคอนโดเลขาตัวเอง หรือรินทะเลาะกับมันเรื่องเค้าหรือเปล่าทสมองจับจดคิดวนไปวนมาแพทเปิดประตูรถออก เอาวะ จะได้รู้กันไป มึงกับกูรินจะเลือกใคร เค้าเดินตรงเข้าไปหานิติบุคคลของคอนโด แสดงตัวตน ยอมให้สาวตรงหน้าซักฟอกเล่นยี่สิบคำถาม กว่าจะได้เบอร์ห้อง และคีย์การ์ดพิเศษสำหรับขึ้นลงลิฟต์ หน้าหล่อเริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว แม่งยังกับจะเข้าพบนายกหน้าตาแบบนี้มีใครบ้างไม่รู้จักวะ แพทถอนหายใจ เดินผ่านห้องต่างๆมาเรื่อยจนมาหยุดหน้าห้องริน ตามที่นิติบอกมา เค้าสูดลมหายใจเข้า อย่างต้องการพลัง เคาะห้องเบาๆ สองที ไม่มีเสียงตอบใดๆ เค้าเคาะใหม่อีกรอบ ในห้องมีเสียงของตก ในแพทเต้นรัว ต
แพทยกแก้วดื่ม สายตามองไปไกล ณัฐฎ์ กับ วิน มองรุ่นพี่อย่างสงสัย"ยอดขายตกหรือไอ้นั่นไม่แข็งครับพี่แพท ทำไมทำหน้าอย่างนั้น"วินแซวรุ่นพี่อย่างสนุกสนาน แพทถอนหายใจ"ในสมองมึงนี่เนอะ มีแค่นี้"แพทย้อน วินหัวเราะ"โธ่ อย่างพี่จะมีอะไรต้องคิดเยอะละครับ โสด หล่อ รวย ฮอตขนาดนี้"แพทไม่ตอบ กลับยกเหล้าขึ้นดก อีก"จริงเนอะ คนอย่างแพท จะหาผู้หญิงที่ไหนก็ได้ ใครๆก็อยากได้ทั้งนั้น"ปากพูดไป แต่ในหัวกลับมีแต่หน้าลูกน้องสาว ริน ร่างขาวบาง ผมยาว ดูเซ้กซี่ ยั่วยวน ยิ่งเห็นหน้า ยิ่งอยากได้ พอได้แล้ว ยิ่งอยากได้อีก อยากเป็นเจ้าของ ครอบครอง มันทุรนทุราย ที่เห็นเธอกลับบ้านกับไอ้หน้าอ่อนนั่น กูเอาจนน้ำแตกไปหลายทีแล้ว ร่างขาวๆ ทำรอยรักไว้เต็มตัว แล้วเค้าก็ดื่มอีกวินกับณัฐฎ์ สงสัยว่า พี่แพทกำลังติดสาว พักนี้ไม่หิ้วกลับ แล้วก็นั่งไม่นาน ไม่เกินเที่ยงคืนก็เตรียมชิ่งจะกลับท่าเดียวแถมยังพูดจาแปลกว่าจะแย่งแฟนคนอื่นอีกด้วย ก่อนปีใหม่สองอาทิตย์ แพทโทรหาณัฐฎ์วานให้น้ำหวานหากระเป๋าแบรนด์ดัง ราคาหลายหมื่นให้ด้วยณัฐฎ์ลองถามว่าจะเปย์ให้สาวคนไหน แพทก็ได้แต่อมยิ้ม ไม่ตอบ วินแซวว่า ณัฐฎ์ติดเมีย ตอนไม่แต่งก็ติด พอแต่งแล้
บ้านหมุน เธอเวียนหัวหนักกว่าเดิม เช้านี้อาการแย่มาก เมื่อคืนเธอนอนไม่หลับ รินคลื่นไส้ แล้วเธอก็อาเจียนออกมา รินลุกขึ้นล้างหน้า เปลี่ยนชุดเธอต้องไปหาหมอ ร่างกายเธออ่อนแอเกินไป พยาบาลซักประวัติ วัดความดัน แล้วเรียกเธอเข้าไปตรวจ คุณหมอหนุ่ม มองหน้าคนไข้สาวตรงหน้าวันนี้เธอดูซีดเซียวต่างจากวันนั้นมาก เธอเล่าอาการให้หมอฟัง หมอถามถึงประจำเดือนครั้งล่าสุด สีหน้าเธอตกใจอย่างมาก ตั้งแต่ป่วยคราวก่อน เดือนกว่าแล้ว เมนส์เธอขาดไปเกือบเดือน คุณหมอหนุ่มรู้สึกผิดหวังนิดๆที่เธอตกใจเรื่องเลทประจำเดือน เค้าขอตรวจปัสสาวะ สรุปแล้ว คนไข้สาวท้องจริงๆด้วย นับแล้วน่าจะประมาณ 3สัปดาห์ รินหูอื้อ เธอไม่ได้ฟังที่หมอพูด ตาลาย สมองเบลอไปแล้ว เธอท้อง เธอกำลังจะมีลูก แพทอยากมีไหม แพทอยากจะมีลูกไหม สมองเธอคิดวกวน หมอสั่งยาแก้แพ้ ยาบำรุง และแนะนำให้เธอและสามี มาฝากครรภ์ ตั้งแต่อายุครรภ์น้อยๆเธอออกมาจาก โรงพยาบาลได้ยังไง เธอไม่รู้ตัว ได้ยินแต่เสียงตัวเองโทรไปหาพี่รุจีว่าลาป่วย พี่รุจีแซวว่าวันแพทก็ไม่เข้าเธอเรียกแท้กซี่ไปหาเค้าที่คอนโด ระหว่างนั่งรถสมองก็คิดไปต่างๆนานา เธอจะเริ่มตรงไหน เธอจะบอกเค้ายังไง ถ้าเค้าไม่อยา
เธอไม่ไปค้างที่คอนโดเค้านานแล้ว ทุกวันตอนเย็นเธอจะกลับเองตลอด ส่วนตอนเช้า เธอจะไปทำงานพร้อมเค้า หลังเลิกงาน เธอจะไปเดินห้าง ทานข้าว กับเพื่อนบ้าง หรือบางทีก็ไปทำเล็บ ทำผม แล้วค่อยกลับห้อง แพทมาค้างกับเธอทุกวันเค้ากลับมากลางดึกในทุกคืน กลิ่นเหล้า กลิ่นบุหรี่ ฟุ้งติดตัว แต่เธอไม่เคยรังเกียจ กลิ่นเค้าหอมชื่นใจเธอเสมอ เธอชอบดมกลิ่นตัวเค้า แพทร่วมรัก กับเธออย่าวเร่าร้อนทุกคืน แถมช่วงหลังเค้าก็มักจะลืมถุงยางด้วย เมามาทีไร ก็มาลงกับเธอเสมอรินมองภาพตรงหน้า ในร้านกาแฟแบรนด์ดัง แพท นั่งกับเพื่อนๆเค้า 3-4คน ออร่าของเค้าโดดเด่นกว่าใคร เค้าหล่อดูร้าย รินยืนมองเค้าจากหน้าร้าน แล้วทันใดนั้น นางแบบสาวก็เดินเข้ามา เสียงผู้ชายทักทายอย่างยินดี แล้วเธอก็นั่งลงข้างเค้า แพทพยักหน้ารับ เมื่อเธอคุยกับเค้านี่เป็นอีกครั้งที่เธอเห็นภาพแบบนี้ รินก้าวเท้ายาวๆรีบเดินออกมาให้ผ่านจากตรงนั้น เธอก้าวขาจนเหมือนขาจะพันแล้วสุดท้าย เธอก็สะดุดขาตัวเองล้ม ทั้งเจ็บทั้งอาย เธอกำลังจะใช้มือดันตัวขึ้น แต่มีมือขาว ยื่นมือมา เธอมองขึ้นไป รองเท้าหนังสีดำเงาวับ กางเกงสแล้คกลีบเนี้ยบ พร้อมเสียงนุ่มเอ่ยออกมา"ผมช่วย" เธอเงยหน้ามองเ
เสียงเคาะประตูห้องดังกึกกัก รินมองนาฬิกาหัวเตียง ตีหนึ่งครึ่งแล้ว ประตูหน้าห้องเปิดออก เเพทเดินเข้ามาเค้ายังอยู่ในชุดทำงานวันนี้ ชายเสื้อหลุดรุ่ย ผมดูยุ่งไม่เป็นทรง มือหนาถอดเสื้อผ้าออกกระจัดกระจาย จนร่างเปล่าเปลือยสะท้อนแสงไฟ ผิวกายขาว หน้าอกหนามีกล้ามเนื้อน้อยแบบพอดีเธอลุกขึ้นนั่งข้างเตียง ยังไม่ทันจะเอ่ยอะไร เค้าก็คว้าเอวบางขึ้นมา อุ้มเธอนั่งตักเค้า นิ้วโป้งไล้กรอบหนา ผมยาวยุ่งเล็กน้อย กลิ่นเหล้า กลิ่นบุหรี่อบอวลตรงหน้า ลมหายใจร้อน อยู่ตรงปลายจมูกเค้าจูบเธอ อย่างรุนแรงเร่งเร้า สอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวพัน รสขมของเหล้ายังเจือในน้ำลาย มือหนาบีบหัวไหล่บาง เลื่อนลงมาปาดป่ายหัวนม ที่ชูชันเเข็งขืนสู้มือ ทั้งบีบเคล้นก้อนนม ปากบอกเบาๆข้างหู"คิดถึงกันบ้างไหม ไม่เจอกันตั้งหลายวัน"เค้าวางเธอลงบนที่นอน ทาบทับตัวตนลงไป ชุดนอนถูกถอดออกไปอย่างรวดเร็ว เค้ายกตัวขึ้น ขยับขาขาวให้ตั้งขา ตัวเองก้มลงไปอยู่ตรงกายสาว ลิ้นร้อนเลียเนินสาว ขบเม้มเนินเนื้อเบาๆ แหย่ลิ้นเข้าไปในร่องเล็กน้ำหวานซึมออกมา แพทไม่รั้งรอ สอดใส่แก่นกายขนาดใหญ่ที่พร้อมจะบุกทะลวง ข้างหน้าอย่างรุนแรง ขาขาวพาดคอแกร่ง เค้าสอด กระแทก เสียงร้
รถแท็กซี่จอดหน้าทาวเฮาส์หลังเล็ก สีขาวดูเสื่อมโทรม ต้นชมพู่หน้าบ้านใบแห้งเหี่ยวร่วงโรย กว่า6เดือนแล้ว ที่รินไม่ได้กลับบ้านปีใหม่ปีนี้เป็นปีแรก ที่เธอกลับมาเพียงลำพัง ทุกปีเธอจะมีวิทย์เคียงข้างเสมอ เค้าจะช่วยเธอทำวามสะอาดบ้าน รดน้ำต้นไม้ดูแลบ้าน แต่ปีนี้เป็นปีแรกที่เธอทำคนเดียว เค้าโทรมาอวยพรปีใหม่ บอกแค่ว่าปีใหม่จะไปเที่ยวเกาหลีกับมะปราง เธออวยพรให้เค้าเดินทางปลอดภัย มือบางเปิดประตูรั้วเข้าไป เธอมองดูบ้านตอนนี้มันเก่ามากแล้ว สงสัยต้องจ้างช่างมาปรับปรุงให้ดีกว่านี้ เผื่อว่าวันหยุดจะกลับมานอนที่นี่บ้างปีใหม่วันหยุดยาว ทุกคนมีแพลนกันหมด แพทไปล่องเรือกับกลุ่มเพื่อนเค้า เมื่อวานเค้าส่งของขวัญปีใหม่ให้หลังจากทานข้าวกลับมา กล่องของขวัญแบรนด์หรูข้างในมีกระเป๋าสตางค์ใบยาว มีเงินสดใส่เต็มอัดแน่น เธอขอบคุณเค้าสำหรับของขวัญ รินซื้อเชื
หลังจากหายป่วยรินก็กลับมาทำงานตามปกติ เพื่อนร่วมงานต่างเล่าวีรกรรมองค์ลงของบอส ตอนที่เธอไม่อยู่ ให้ฟังรินฟังแล้วก็อดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ ว่าเค้าห่วงเธอมากจริงๆถึงได้หงุดหงิดอาละวาดขนาดนั้น รินยังไม่ได้กลับได้กลับมานอนห้องเลยเค้าพาเธอมาขนเสื้อผ้าชุดทำงานใส่รถเค้าไป ห้องเค้า ตอนนี้ตู้เสื้อผ้าเค้ามีมุมเสื้อผ้าเธออยู่หลายชุดแล้ว บางชุดซื้อมาใหม่ก็ทิ้งไว้ที่ห้องเค้าเลย"สรุปว่า ปีนี้บริษัทเราจะนำเที่ยวที่ เขาใหญ่นะครับ ออกเดินทางตอนเช้า แล้วค้าง1คืน กลับวันอาทิตย์ช่วงเที่ยง แล้วปีนี้เราทำงานกันค่อนข้างหนัก ผมให้4เดือน สำหรับโบนัสปีนี้"สิ้นเสียงบอส พนักงานต่างส่งเสียงกรี้กร้าดดีใจกันใหญ่ ปีที่แล้วได้นละ3เดือน รินเก็บฝากธนาคารไว้ ปีนี้ได้4เดือน แสนกว่าเชียว ทุกคน
มือหนาหา ถุงใส่ชุดชั้นใน เค้าหยิบมา6-7ชุด ผ้าอนามัยหมดห่อ เสื้อผ้าชุดลำลองหยิบมาทั้งไม้แขวน เค้าสำรวจในห้องน้ำ มีแปรงสีฟันอันเดียว ไม่มีของไอ้ห่านั่น เสื้อผ้า รองเท้าก็ไม่มีแสดงว่า ไม่ได้อยู่ด้วยกัน หรือเลิกกันแล้ว แม่ตัวดี แล้วก็ไม่บอกปล่อยให้หวงเป็นไอ้บ้าอยู่ได้ เค้าหัวเราะออกมาคนเดียว ลิ้นชักหัวเตียงมีของมีค่าอยู่เค้าปิดล้อก เก็บกุญแจมาให้ ก่อนจะหยิบทุกอย่างออกมากองตรงโซฟาเป็นครั้งสุดท้ายมองของสำคัญที่ต้องใช้ เสื้อผ้า5ชุด ชุดชั้นใน ผ้าอนามัย ครีมทาหน้ากวาดมาหมดเรียบหน้าโต้ะเครื่องแป้ง แล้วก็หอบของออกมา อย่างรื่นเริงใจริน ลืมตาตื่น ช่วงสาย เธอหยุดงานอีกแล้ว เสียงกุกกักในห้องนอน เค้าเข้ามาดู เธอลุกขึ้นจะเข้าห้องน้ำเค้าเข้ามาประคอง
รถหรูจอดหน้าคอนโดมาสักพักแล้ว แพทคิดวนเวียนในหัว มือหนากดโทรศัพท์ รินก็ยังไม่รับ ถ้าเจอไอ้หมอนั่นกำลังออดอ้อนมีความสุขกัน เค้าจะทำหน้ายังไง จะมีข้ออ้างอะไรขึ้นคอนโดเลขาตัวเอง หรือรินทะเลาะกับมันเรื่องเค้าหรือเปล่าทสมองจับจดคิดวนไปวนมาแพทเปิดประตูรถออก เอาวะ จะได้รู้กันไป มึงกับกูรินจะเลือกใคร เค้าเดินตรงเข้าไปหานิติบุคคลของคอนโด แสดงตัวตน ยอมให้สาวตรงหน้าซักฟอกเล่นยี่สิบคำถาม กว่าจะได้เบอร์ห้อง และคีย์การ์ดพิเศษสำหรับขึ้นลงลิฟต์ หน้าหล่อเริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว แม่งยังกับจะเข้าพบนายกหน้าตาแบบนี้มีใครบ้างไม่รู้จักวะ แพทถอนหายใจ เดินผ่านห้องต่างๆมาเรื่อยจนมาหยุดหน้าห้องริน ตามที่นิติบอกมา เค้าสูดลมหายใจเข้า อย่างต้องการพลัง เคาะห้องเบาๆ สองที ไม่มีเสียงตอบใดๆ เค้าเคาะใหม่อีกรอบ ในห้องมีเสียงของตก ในแพทเต้นรัว ต
วิทย์นั่งถอนหายใจปรับทุกข์กับเพื่อนๆที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง วันนี้มะปรางมีนัดทำทรีทเม้นท์ผม เค้าต้อรอเธอนานกว่า3ชั่วโมง จึงนัดเพื่อนมาคุย เพื่อนมองหน้าแล้วนึกสมน้ำหน้าในใจ เมียเด็กทำพิษหรอวะ วิทย์ส่ายหัว มะปรางต่างจากรินมาก เธอไฮโซ ติดหรู เพราะบ้านมีเงิน พ่อแม่ตามใจ เช้ามาสั่งกาแฟถือแก้วละร้อย เที่ยงกินร้านอาหาร เย็นกินอาหารคลีน เงินเดือนไม่ถึงสองหมื่นแต่ใช้เงินเดือนละห้าหมื่น วิทย์เองก็มีภาระต้องผ่อนรถ เงินเดือนเค้าเกือบสามหมื่น หักผ่อนรถ กับบัตรเครดิตแล้ว ทั้งเดือนเหลือหมื่นกว่าบาท เมื่อก่อนอยู่กับริน รินดูแลเค้าทุกอย่าง ค่าห้องค่าของใช้ รินจ่าย เพราะรินรู้ว่าเค้าต้องผ่อนรถ ค่าข้าว ค่ากินเค้าจ่ายบ้าง รินบ้าง ไม่เคยมีปัญหา เสื้อผ้าทำงาน ยี่ห้อดีราคาตัวละพันกว่า ก็รินทั