ตอนที่5

“มีอะไร?”เสียงเอะอะอย่างสงสัยจากเพื่อนร่วมวงของผมดังขึ้นที่พอร้องเพลงที่หนึ่งพร้อมกับจัดสเต็ปการเต้นจบผมก็ยกมือขึ้นเพื่อทำสัญญาณให้นักดนตรีหยุดเล่นดนตรีสดในครั้งนี้ลง

ทุกอย่างเงียบสนิทลงรวมไปถึงเสียงของเหล่าบรรดาแฟนคลับที่ต่างซื้อตั๋วราคาแพงแสนแพงมาดูพวกเราร้องเพลงและเต้นโชว์เรือนร่างในวันนี้ด้วย

“ผม….ไดร์ฟ….ขอลาออกจากการเป็นหนึ่งในสมาชิกของวง THE PRINCE”ผมพูดแค่นั้นด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแววตาเรียบเฉยไร้ความรู้สึกมันมีความรู้สึกมากมายโจมตีเข้ามาในความคิดของผม

ความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย…

ผู้คนมากมายที่ยืนรายล้อมรอบๆตัวแต่เหมือนผมกำลังยืนอยู่ตัวคนเดียวในที่ตรงนี้ ผมถามกับตัวเองเสมอว่าผมทำไปเพื่ออะไร ผมทำไปทำไมกัน…

พรึบ

ติ๊ดดดดดดด

“ไดร์ฟจะไปไหน!!”

“กรี๊ดดดดดด”

“เกิดอะไรขึ้น?”เสียงดังเอะอะโวยวายอย่างตกใจดังตามไล่หลังผมมา ผมปล่อยไมค์และสายไมค์ต่างๆที่ติดรอบตัวผมทิ้งลงพื้นไปอย่างไร้เยื่อใยและออกแรงวิ่งลงมาจากเวทีอย่างไร้จุดมุ่งหมายซึ่งผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

ว่าผมจะวิ่งไปที่ไหนกัน…ผมไม่สามารถรับรู้ความคิดและควบคุมความสติของตัวเองได้ ผมเป็นอะไรกันแน่…?ความรู้สึกที่เหมือนตัวเองไร้ค่าและไม่คู่ควรจะมีใครมารัก มันคืออะไรกัน?

พรึบ

ตุ๊บ

“ว๊ายยยยย!”เสียงร้องตกใจของผู้หญิงมั้งนะที่ผมวิ่งชนเธอจนร่างของเธอกระเด็น แต่ผมก็ไม่ได้หันไปมองหน้าเธอกลับวิ่งให้ไวขึ้น การ์ดชายชุดดำนับสิบคนต่างพากันวิ่งตามหลังผมมา คุณพ่อคงจะส่งคนให้มาจับตัวผมกลับไปเพื่อทำผลประโยชน์ให้ตัวของเขาเองสินะ ทำงานจนลืมผมและแม่ไป…..

ผมชื่อ ไดร์ฟ ชื่อจริงดรัณภพ เดชชัชพงษ์ อายุ27ปีเป็นลูกชายคนเดียวของพ่อกับแม่ไม่สิผมมีแม่คนเดียวต่างหากล่ะ ผมอยู่กับแม่ส่วนพ่อเขาสั่งให้ผมกับแม่เป็นคนในความลับเพราะท่านเป็นนักร้องที่โด่งดังมากในสมัยนั้น ผมถูกส่งให้ไปอยู่โรงเรียนประจำตั้งแต่เกรดหนึ่ง เพราะแม่ไม่มีเวลาดูแลผม

ผมจึงต้องใช้ชีวิตอยู่ที่โรงเรียนประจำเป็นส่วนใหญ่และผมเพิ่งจะได้กลับมาอยู่บ้านอย่างเต็มตัวก็ตอนอายุยี่สิบ ตอนที่ผมเสียแม่ไป แต่พ่อก็ไม่เคยเปิดเผยให้ใครรู้เลยว่าผมเป็นลูกท่านและแม่เป็นภรรยาของท่าน จวบจนลมหายใจสุดท้ายของแม่

และที่ทำให้ผมมายืนอยู่ตรงนี้ ในฐานะศิลปินบอยแบนด์กรุ๊ปที่โด่งดังระดับโลกก็เพราะผมจะถามผู้ชายคนนั้นว่า ผมเป็นลูกของเขาหรือเปล่าและแสดงให้เขาเห็นว่าผมไม่มีเขาอยู่ในชีวิตผมก็อยู่ได้….และผมก็อยู่ได้ดีซะด้วยสิ

พรึบ

“นี่นาย!!”เสียงเรียบตึงอย่างไม่พอใจผมในน้ำเสียงของเธอพร้อมกับแรงตบไหล่ผมอย่างแรงจนผมรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาจนต้องละสายตาจากแม่น้ำเบื้องหน้าไปมองหน้าเธอ นี่ผมวิ่งมาหยุดอยู่ที่แม่น้ำตั้งแต่ตอนไหนกัน?

“นายทำของฉันพังหมดเลย!”