2.13 สารภาพ

คาลอสเงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองสบตากับโอฟีเลีย เขาลุกขึ้นอย่างช้าๆแล้วเดินไปหยิบมีดสั้นมาไว้ในมือ เท้าทั้งสองข้างก้าวเดินอย่างมั่นคงเพื่อเดินเข้าไปหาเธอ เขาจับมือโอฟีเลียแล้ววางมีดเล่มนั้นเอาไว้บนมือของเธอด้วยแววตาที่ไม่มีร่องรอยแห่งความหวาดกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว

เขากำลังวางทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้บนมือเธอ ทุกอย่างของเขาจริงๆ เขาเดาไม่ออกและไม่รู้ว่าโอฟีเลียคิดเช่นไรกับการกระทำของเขา แต่คาลอสคิดในใจจริงๆว่าเขายอมตาย..

หากเธอไม่กลับมารักเขา การเลือกหนทางที่จบสิ้นชีวิตตัวเองลงมันน่าจะดีกว่า อย่างน้อยการตายของเขาอาจจะทำให้ความโกรธในใจเธอเบาบางลงมาบ้าง เธออาจจะระลึกถึงเขาบ้างในอนาคต..

“ข้าไม่รู้ว่าความรักมันเป็นเช่นไรกัน ไม่รู้เลยว่าควรจะทำเช่นไรดีถึงจะสามารถทำให้อีกฝ่ายรับรู้ว่าข้ารัก ข้าไม่รู้อะไรเลย แต่ท่านสอนข้าว่า..ความรักมันเป็นสิ่งที่สวยงามมากเหลือเกิน ความรักของท่านหล่อหลอมให้ข้ารู้สึกเหมือนกับมีมือที่มองไม่เห็นมาคอยโอบกอดข้าเอาไว้ ข้าอุ่นใจที่มีท่านและข้าเองก็รู้ว่าท่านน่าจะรู้สึกเช่นเดียวกัน เพราะแบบนั้นในช่วงเวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันข้าถึงรู้สึกว่าชีวิตมันว่างเปล่ามากเหลือเกิน หากว่าท