บทที่ 27 ของฉันคนเดียวครืด~ ครืด~สองหนุ่มสาวหันไปมองโทรศัพท์มือถือวางอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟาที่กำลังแผดเสียงร้องดังเพราะมีสายเข้า มิกิแบมือขอโทรศัพท์ ก่อนก๊วยเจ๋งจะหยิบให้ เขาแสยะยิ้มร้ายกาจแล้วจับเรียวขาสวยแยกอ้าออกอีกครั้งในตอนที่เธอรับสาย แล้วดันส่วนหัวเห็ดไร้เครื่องป้องกันเข้าไปในช่องทางรักอีกครั้ง"อ๊ะ.อ๊า~" มิกิเผลอหลุดเสียงครางแหบพร่า(กิอยู่ไหน) เสียงเข้มของภารันดังเล็ดลอดออกมาจนก๊วยเจ๋งได้ยิน เขาหยุดเคลื่อนไหวร่างกายแล้วคว้าโทรศัพท์มือถือจากมือมิกิมาแนบหู ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นทำให้แก่นกายใหญ่หลุดออกจากช่องทางรักของเธอ"อยู่คอนโดฯฉัน นายมีอะไร" ก๊วยเจ๋งตอบคำถามนั้นแทนเด็กสาว เขาปรายตามองสีหน้าไม่พอใจของมิกิอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะเดินออกไปคุยกับภารันตรงระเบียง(น้าเจ๋งไม่กลัวอาเทพยิงทิ้งบ้างเหรอ ถึงได้เอามิกิไปอยู่ด้วยแบบนั้น) ภารันตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ"เป็นแค่เพื่อนกัน นายห่วงเรื่องแบบนั้นกับคนที่เป็นเพื่อนตั้งแต่เมื่อไหร่"(ผมห่วงมิกิว่าจะเสียใจมากกว่า อีกอย่างน้าเจ๋งก็น่าจะรู้ดีว่าอาเทพคงไม่ปล่อยแน่ถ้ารู้ว่าน้าเจ๋งหักหลังเขาแบบนี้)"หึ เรื่องของฉัน ฉันจัดการเองได้ส่วนนา
บทที่ 28 ยิ้มแรก"อึก..อื้อ~ กิหิวจริงๆนะคะ" เด็กสาวร้องบอกคนข้างบนเสียงกระเส่า ภายในเธอเริ่มตอดรัดแก่นกายใหญ่ ก๊วยเจ๋งก้มลงไปหอมลำคอระหง สูดดมกลิ่นหอมของเธอเข้าปอดฟอดใหญ่ ก่อนจะเร่งจังหวะรักหนักหน่วงจนร่างบอบบางโยกคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นปึก! ปึก! ปึก! ปึก!เสียงครางกระเส่าสอดประสานกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้น มิกิกัดปากแน่น เธอหลับตาพริ้มทำหน้าเคลิ้มกับสัมผัสเสียวซ่านที่เพิ่งได้สัมผัสเป็นครั้งแรก ร่างกายเธออ่อนระทวยราวกับขี้ผึ้งถูกไฟลน"อื้อ~" ตอนนี้เธอรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเลย ทั้งจุกทั้งเสียวซ่าน แทบหายใจผิดจังหวะ ยิ่งเขาถาโถมแรงกายเข้าใส่อย่างหนักหน่วง ลมหายใจก็เริ่มขาดห้วง ราวกับมีใครเอาค้อนปอนด์มาทุบท้องน้อยแรงๆ "จะ..เจ๋ง กิรู้สึกแปลกๆ อ๊ะๆ..อ๊า~" ไม่ทันจะได้เอ่ยบอก คนข้างบนก็รั้งตัวเธอขึ้นมากอดแล้วจัดแจงท้วงท่าให้อยู่ในท่าคลานเข่า เขาค่อยๆดันความใหญ่โตเข้าไปในกายเด็กสาว ไม่รอให้เธอได้ตั้งตัวก็เริ่มเคลื่อนไหวร่างกายเป็นจังหวะหนักหน่วง"อ๊ากก!! เสียวไหม" มือหนาบีบเคล้นบั้นท้ายงอนงามเต็มแรงจนมันเกิดรอยแดงขึ้น โหนกโคนแก่นกายใหญ่กระแทกกับกลีบดอกไม้จนมันแดงซ่าน น้ำรักที่ถูกปลดปล
บทที่ 29 พุดความจริง"พ่อไม่เห็นภารันมาหาหนูที่บ้านเลย ทะเลาะกันหรือเปล่า" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลขณะที่มือหนาลูบผมของลูกสาวเบาๆ สายตาที่มองเธอมีแต่ความรักและความเอ็นดู เขาไม่เคยเห็นมิกิดูสดใสมานานมากแล้ว"ทะเลาะกันค่ะ แล้วก็ปรับความเข้าใจกันแล้ว" เธอตอบพ่อด้วยความจริง ครีมสีขาวเปรอะเปื้อนริมฝีปากจิ้มลิ้มของเธอ พานทำให้ผู้เป็นพ่อคิดถึงวันวานตอนที่เธอเป็นเด็กและได้เค้กวันเกิดก้อนแรก มิกิละเลงเค้กเล่นจนครีมสีขาวเปรอะเปื้อนไปทั่วทั้งตัว เสียงหัวเราะสดใสนั้นแววตาไร้เดียงสาเขายังจำได้ดี"ค่อยๆกินสิลูก เลอะหมดแล้ว" ยูริหยิบทิชชูไปเช็ดปากให้ลูกสาวอย่างอ่อนโยน แต่ทว่าในตอนที่เธอยื่นมือไปเกี่ยวปอยผมของมิกิขึ้นไปทัดหูกลับเห็นรอยแดงอยู่บนลำคอลูกสาวทำให้เธอต้องเกลี่ยผมมาปกให้เธอแทนและคิดว่าทัดเทพคงยังไม่เห็น"อิ่มแล้วจะขึ้นห้องเลยไหม แม่ทำแกงเขียวหวานลูกชิ้นปลานะ กินก่อนไหม""อิ่มแล้วค่ะ หนูขอตัวก่อนนะคะ" ว่าจบมิกิก็หยัดกายลุกขึ้น เดินขึ้นไปชั้นสอง ทัดเทพมองตามแผ่นหลังลูกสาวอย่างยิ้มๆ"รู้สึกดีจัง อย่างน้อยๆมิกิก็ยังยิ้มให้เฮีย""ค่ะ" ยูริยิ้มหวานให้ เธอเองก็ดีใจที่มิกิกลับมาสดใสอีกค
บทที่ 30 มีเจ้าของแล้ว22:30ก๊วยเจ๋งนั่งไขว่ห้างทอดสายตามองไปบนท้องฟ้าที่มืดมิดด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย เขาไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมต้องคิดถึงร่างบางๆ ผิวขาวๆของมิกิด้วย อาการแบบนี้เขาไม่เคยเป็นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน"ไม่มานอนด้วยกันก็น่าจะโทรหาบ้าง เล่นหายเงียบไปแบบนี้ได้ยังไง ยัยเด็กก้าวร้าว!" ชายหนุ่มขบกรามแน่น แม้จะกระแทกเสียงพูดออกไปแบบนั้นแต่ในน้ำเสียงกลับแฝงไปด้วยความน้อยใจครืด~ ครืด~"ดึกดื่นขนาดนี้ใครมันโทรมานักหนาวะ!" ก๊วยเจ๋งสบถคำอย่างหัวเสียแล้วกดรับสายแล้วกระแทกเสียงถามคนปลายสายอย่างหัวเสีย "มีไรวะ โทรมาทำไมตอนนี้!"(แหมๆ...หัวเสียใหญ่เลยนะเพื่อน) น้ำเสียงยียวนของคนปลายสายดังเล็ดลอดออกมาจากลำโพงโทรศัพท์"มีไร"(อยู่ผับ ที่เดิม) คนปลายสายตอบกลับมาเพียงเท่านั้นก่อนวางสายไป ก๊วยเจ๋งขมวดคิ้วยุ่งอย่างลังเลใจ ก่อนหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องพัก หยิบกุญแจรถยนต์พร้อมกับแจ็กเกตหนังมาพาดบ่า แต่ทว่ากลิ่นหอมๆที่ติดอยู่กับเสื้อกลับทำให้เขาคิดถึงใบหน้าสวยของมิกิ"ใจร้ายว่ะ แค่มานอนด้วยกันก็ไม่ได้" จิปากบ่นกระปอดกระแปดแล้วเดินอวดๆออกไปจากห้องพักหรูหราโดยไม่ทันสังเกตว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งย
บทที่ 31 เตือนร่างหนาเดินโงนเงนออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยเพื่อเรียกสติพรึบ!"อะไรอีกวะ!" ก๊วยเจ๋งหันไปมองเจ้าของมือหนาที่จับบ่าด้วยความไม่พอใจและต้องตกใจในเวลาเดียวกันเพราะคนๆนั้นคือมือขวาคนสนิทของซ้อใหญ่ "มีไรวะ" ก๊วยเจ๋งถามออกไปเสียงเกรี้ยว"คุณยูริให้มาบอกว่า เลิกยุ่งกับคุณหนูมิกิ ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน""แล้วถ้าบอกว่าไม่ล่ะ จะทำอะไร" เขาถามกลับอย่างท้าทายพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ๆ"ผมว่าคุณก๊วยเจ๋งถอยออกไปดีกว่า คุณเองก็รู้ว่าถ้าเรื่องมันแดงขึ้นมาทุกคนจะทำอะไรกับคุณ""หึ..ฉันจะไม่ไปไหนจนกว่ามิกิจะเป็นคนเอ่ยปากไล่ฉันเองฉันถึงจะยอมถอย" ไม่ใช่ว่าเขาไม่ตกใจที่ลูกน้องของยูริมาพูดแบบนี้ นั่นหมายความว่าเธอรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว "ฝากไปบอกซ้อใหญ่ด้วย ผมจะสู้เพื่อมิกิ" ว่าจบก็หันหลังเดินออกมาปึก!กำปั้นหนักๆกระแทกลงกับพวงมาลัยอย่างหงุดหงิดก่อน จะให้เลิกยุ่งกับมิกิงั้นเหรอ หึ! คงไม่มีทาง"...ยัยเด็กโง่ เธอทำไมมีผลต่อความรู้สึกฉันขนาดนี้วะ" ก๊วยเจ๋งซบหน้าลงกับพวงมาลัยรถก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหามิกิ และรอสายไม่นานเธอก็รับ(กินอนแล้ว เจ๋งทำไมยังไม่นอน) มิกิกรอกเสียงหวานถามกลับมา แ
บทที่ 32 วันเกิด"อ๊ะ..อ๊า~ เจ๋งพอได้แล้ว กะ..เก้าโมงแล้วนะ" มิกิร้องเตือนคนที่ถาโถมแรงกายเข้าใส่เสียงสั่น ก๊วยเจ๋งเงยหน้าขึ้นไปมองเวลาแล้วหยุดเคลื่อนไหวร่างกาย มือหนาเสยผมลวกๆแล้วปล่อยเธอเป็นอิสระอีกครั้ง เขาดึงร่างบางขึ้นมา ท่อนแขนแกร่งโอบกอดเธอไว้"อาบน้ำด้วยกันดีกว่า..เร็วดี" พูดจบก็เลื่อนใบหน้าเข้าไปหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ เขาตวัดตัวมิกิขึ้นมาแนบอกในท่าเจ้าสาว พาเธอเดินเข้าห้องน้ำไป เด็กสาวถูกท่อนแขนแกร่งโอบเอวคอดตลอดที่เธออาบน้ำ เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วก๊วยเจ๋งก็อุ้มเธอออกมา"กระโปรงกิยับเลย" เธอพูดขึ้นเมื่อยกกระโปรงนักศึกษาขึ้นมาแล้วเห็นมันยับยู่ยี่หมด"ใส่ไปก่อน เรียนแค่สามชั่วโมงเองนิ?" เขาเลิกคิ้วถามคนตัวเล็กขณะที่ยืนเป่าผมอยู่หน้ากระจกในห้องแต่งตัว มิกิมองแผ่นหลังกำยำแล้วเลียริมฝีปาก มือเรียวยื่นไปสุดความยาวแล้วกำเข้าหากันแน่นจนสั่นเทา"อยากได้.." รอยสักตรงแผ่นหลังของก๊วยเจ๋งทำให้เธอรู้สึกอยากได้มันมาครอบครอง แต่เมื่อชายหนุ่มหันมามองเธอก็รีบตีสีหน้าเรียบเฉยแล้วจัดการตัวเองให้เรียบร้อย"เดี๋ยว!" ก๊วยเจ๋งร้องห้ามในตอนที่เด็กสาวกำลังติดกระดุมเสื้อ เขาก้าวไปประชิดร่างบางแล้วเลื่อนใบหน
บทที่ 33 ของขวัญวันเกิดมิกิกวาดสายตามองบรรยากาศแปลกๆภายในห้องพักก๊วยเจ๋ง เท้าเล็กก้าวเดินไปที่ห้องนั่งเล่น เธอเอี้ยวหน้ากลับไปมองชายหนุ่มที่เดินตามมาอย่างสงสัยแต่ก๊วยเจ๋งก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร ก่อนที่เธอจะหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาแล้วหยิบหมอนอิงมากอด"ทำไมบรรยากาศในห้องมันแปลกๆ แอบทำอะไรเหรอ""ก็เหมือนเดิมนะ ไม่เห็นแปลกตรงไหนเลย" ชายตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เขาเดินไปหยิบน้ำดื่มมาให้เธอและนั่งลงข้างๆมิกิ เด็กสาวค่อยๆเอนตัวนอนลง แล้วยกศีรษะขึ้นไปหนุนหน้าขาชายหนุ่ม"ขอนอนแป๊บหนึ่งนะ""นอนนานๆ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร" มือหนาลูบไล้ลำคอระหงเบาๆ แล้วเสยผมออกจากใบหน้าสวยด้วย "ต้องให้ตบตูดไหม? กล่อมนอนด้วยไหม?" เขาถามแกมหยอกแต่ก็ยื่นมือไปตบสะโพกมนเบาๆ"จูบหน้าผากก่อนนอนด้วยได้ไหมคะ" ไม่ว่าเปล่าแต่ยังเอี้ยวหน้ามาให้ชายหนุ่ม ก๊วยเจ๋งที่เห็นแบบนั้นก็ไม่รอช้าที่จะก้มลงไปจุมพิตหน้าผากมน "บอกฝันดีด้วยสิ""ฝันดีนะ" ก๊วยเจ๋งแสยะยิ้มบางๆ สายตาเขามีแต่ความเอ็นดู และไม่กี่นาทีมิกิก็หลับไปโดยที่ก๊วยเจ๋งนั่งมองหน้าเธออยู่แบบนั้นนานหลายชั่วโมง"เด็กน้อย..." นิ้วโป้งเรียวยาวเกลี่ยพวงแก้มนวลป่องเบาๆ พานทำให้นึกภาพเด
บทที่ 34 ชัดเจนฟอด..เขาก้าวขึ้นไปบนเตียงแล้วหอมแก้มมิกิฟอดใหญ่จนเธอต้องปรือตาขึ้นมา เด็กสาวหันมาสบตากับชายหนุ่มพลางยกแขนขึ้นมากอดลำคอหนาหลวมๆ"อาเกลกลับแล้วเหรอคะ""อืม กลับแล้ว""กิไปนั่งเล่นข้างนอกได้ไหม" มิกิย่นหัวคิ้วเข้าหากันอย่างออดอ้อน "นั่งทำงานก็ได้ค่ะ ไม่นั่งเล่นแล้ว" เธอทำหน้าอ้อน"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ" ว่าจบก๊วยเจ๋งก็สอดมือลงไปโอบอุ้มมิกิขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วพาเธอเดินออกมาจากห้องนอน "เธอไม่ดื้อ เดี๋ยวฉันให้รางวัล" คิ้วหนาเลิกขึ้นก่อนที่จะก้มลงไปจูบริมฝีปากจิ้มลิ้มของมิกิ"จะ..เจ๋ง!""..!!" ร่างหนาชาไปหมดเมื่อเสียงสั่นเครือที่คุ้นหูดังขึ้นจากทางข้างหลัง เขาหันไปมองอย่างไว เกวลินยืนอ้าปากค้างอยู่หลังประตูห้องพักน้องชายและในมือถือกระเป๋าสตางค์ที่เธอลืมเอาไว้เพราะตอนที่ออกไปก๊วยเจ๋งไม่ได้ล็อกประตูห้องด้านใน"พี่เกล!/อาเกล~" ขณะที่ชายหนุ่มทำหน้าตกใจสุดขีดแต่คนในอ้อมแขนกลับคลี่ยิ้มบางๆให้ผู้เป็นอา หัวใจแกร่งกระตุกวูบเมื่อพี่สาวเดินเข้ามาใกล้ๆ"นะ..นี่เจ๋งกำลังทำอะไร บอกพี่หน่อย" เกวลินยกมือขึ้นมาสะบัดเบาๆให้ความเย็น เหมือนจะเป็นลมให้ได้เมื่อน้องชายยังเงียบอยู่แบบนี้ เธอพอจะเดาออกว
ตอนพิเศษ 5@หนึ่งปีต่อมา"หาว..ทำไมง่วงแบบนี้นะ" มิกิปิดปากหาวหวอดๆ อยู่บนโซฟาหนังในห้องทำงานหรูหราของท่านประธานใหญ่ เธอเหลือบตามองก๊วยเจ๋งซึ่งเขากำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่แล้วถอนหายใจเบาๆ "เฮียทำงานหนักไปไหมคะ" เด็กสาวดันตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปหาคู่หมั้นหนุ่ม"เฮียขอเวลาอีกสิบนาที ใกล้เสร็จแล้ว" ก๊วยเจ๋งเงยหน้าขึ้นมาสบตากับมิกิขณะที่เธอวางมือลงบนโต๊ะทำงานแล้วยื่นหน้ามาจูบหน้าผากเขาอย่างอ่อนโยน "ให้กำลังใจเฮียเหรอ""ค่ะ..ปีนี้เฮียทำงานหนักจนไม่มีเวลาพาหนูไปเที่ยวทะเลเลยนะคะ""งั้นเราไปทะเลพรุ่งนี้เลยดีไหม" เขาถามความคิดเห็นมิกิและเธอก็รีบพยักหน้าตกลงอย่างเร็ว ก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะทำงานไปนั่งลงบนหน้าตักชายหนุ่ม ตวัดแขนขึ้นมากอดคอหนาไว้หลวมๆ"หนูไม่ได้อยากไปนะ แต่หนูเป็นห่วงเฮียมากกว่า ถ้าเฮียได้พักผ่อนบ้างก็ดีค่ะ" ริมฝีปากจิ้มเม้มเข้าหากันแน่นพลางเสยผมออกจากใบหน้าคมคายอย่างอ่อนโยนจนอีกฝ่ายเคลิ้มไป ก๊วยเจ๋งจับมือเรียวไว้ก่อนจะใช้ปลายจมูกโด่งคมคลอเคลียเบาๆ อย่างออดอ้อน"ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างกันนะครับ ดวงใจของเฮีย""ก็เพราะเฮียเป็นดวงใจของหนูด้วยไง หนูต้องดูแลดวงใจของเฮียและของหนูให้ดีที่สุด เ
ตอนพิเศษ 4"จะทำอะไร" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามเสียงเรียบเมื่ออีกฝ่ายปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยแล้วก้าวมานั่งคร่อมหน้าตักเขา มิกิลอยหน้าลอยตาไม่ตอบคำถามแต่เธอกลับสอดมือลงไปปลดหัวเข็มขัดหนังเขาออก "เลิกหื่นได้ไหม เฮียจะพากลับบ้านแล้วเนี่ย""ก็กลับสิค่ะ เฮียขับรถไปหนูก็ทำไปมันยากตรงไหน""นี่! ลุกออกไปนั่งที่ตัวเองเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเฮียจับฟาดจริงนะกิ""ใจร้ายอะ เอ๊ะ! ของเฮียก็แข็งแต่ปากทำไมยังปฏิเสธกันได้ลงคอล่ะ""หน้ามึน""พูดเป็นคำเดียวเหรอ งั้นหนูไม่ทำแล้วก็ได้ คืนนี้เรางดมีเซ็กซ์กัน" มิกิทำหน้าบูดบึ้งแล้วก้าวออกมา เธอนั่งขัดสมาธิบนเบาะที่นั่งข้างคนขับ ทำหน้าบอกบุญไม่รับจนถึงบ้าน"ไม่เอาแล้วเหรอกระเป๋าน่ะ" ก๊วยเจ๋งร้องถามตามหลังเมื่อมิกิเดินนำไปก่อน เธอหันกลับมาแลบลิ้นใส่และยังย่นจมูกใส่เขาก่อนจะเดินตึงตังเข้าบ้านไป "เดี๋ยวจับกดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย""..." มิกิยืนทำหน้าบึ้งอยู่ข้างโซฟา เธอเหลือบตามองชายหนุ่มเพียงนิดแล้วถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงแพนตี้ตัวจิ๋วกับบราเซียร์ ร่างบางเดินนวยนาดออกไปริมสระว่ายน้ำแล้วหย่อนเท้าเล่นน้ำโดยไม่สนใจคนข้างหลัง"..." ก๊วยเจ๋งถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินตามมิกิไป เขายืนซ้
ตอนพิเศษ 3@หลายชั่วโมงต่อมา"เฮ้อ~ พะ..พอก่อนไหมค่ะหนูเสียวจนหายใจไม่ทันแล้วเนี่ย" มิกิเป็นฝ่ายดันตัวชายหนุ่มออกห่างทำให้แก่นกายใหญ่หลุดออกจากช่องทางรัก นำพาความรู้สึกโหวงเหวงเข้ามาแทนที่ เธอบิดเร้าร่างกายไปมาเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นมานั่งคร่อมตัวคู่หมั้นไว้"ไหนบอกพอแล้วไง""ก็มันรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้นิ ขออีกหนึ่งน้ำแล้วเดี๋ยวหนูพอเอง""หนูสูบน้ำเฮียจะหมดตัวแล้วนะ""แต่เฮียก็ไม่เคยปฏิเสธไม่ใช่เหรอคะ เห็นเร่งเอาๆตลอดเลย" ก๊วยเจ๋งได้แต่ถอนหายใจแรงกับคำพูดตรงไปตรงมาของเธอ นับวันเธอยิ่งเลียนแบบพฤติกรรมเขาและก็จำแต่สิ่งที่ไม่น่าจำมา"ช่วยจดจำอันที่มันดีๆมาหน่อยได้ไหม ไม่จำเป็นต้องเอามาหมดก็ได้นะ""ไม่ชอบเหรอ" เธอก้มมองใจกลางความเป็นสาวแล้วจับแก่นกายใหญ่สอดเข้ามาภายในตัว แล้วเงยหน้าขึ้นมารอฟังคำตอบจากปากก๊วยเจ๋ง"ชอบ อ๊า~ ชอบแบบนี้" สิ้นเสียงครางของเขา มิกิก็เคลื่อนไหวร่างกายเป็นจังหวะเนิบนาบอีกครั้ง บทรักเร่าร้อนถูกบรรเลงขึ้นอีกโดยที่มิกิเป็นฝ่ายคุมเกมเอง19:00 ร้านอาหารทะเลมิกิเดินนวยนาดไปนั่งลงบนเก้าอี้ในโต๊ะอาหารภายในร้านอาหารทะเลแห่งหนึ่งใกล้ๆบ้าน เธอวางกระเป๋าสัปปะรดไว้บนหน้าตักแล้วกวั
ตอนพิเศษ 2"ถ่ายรูปดีกว่า.." มิกิเดินไปนั่งลงบนก้อนหินแล้วโพสต์ท่าโดยมีก๊วยเจ๋งเป็นตากล้องส่วนตัว แต่ขณะที่เธอกำลังโพสต์ท่าถ่ายรูปก็สังเกตเห็นแพรไหมแอบมองก๊วยเจ๋งกับเธอเป็นระยะๆ "เฮียขามาถ่ายรูปด้วยกันหน่อย" เธอเอ่ยเรียกแฟนหนุ่มเสียงหวานเพราะเห็นแพรไหมกำลังมองอยู่"ให้เฮียทำยังไง" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามอย่างใสซื่อ มีแต่เรื่องแบบนี้ที่เขาไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคนตัวเล็ก มิกิเดินมายืนอยู่ด้านหน้าแล้วจับมือหนาขึ้นมากอดเธอ ก๊วยเจ๋งยิ้มกริ่มแล้วเกยคางไว้บนบ่ามิกิ เขากดริมฝีปากลงบนเรือนแก้มนวลอย่างรู้งาน"แก้มหนูหอมไหม""หอมมากๆ""ไหนลองหอมหน่อย" มิกิเหลือบตามองแพรไหมเพียงนิดแล้วหันมายิ้มหวานให้คนรัก เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นจนใบหน้าสวยเสมอกับใบหน้าคมคาย ทั้งสองสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกันก่อนที่มิกิจะกดริมฝีปากจูบกลีบปากหนาต่อหน้าแพรไหม ทำเอาหญิงสาวรีบเบือนหน้าหนี "หนูว่าเราเดินเล่นหน่อยดีกว่า หนูยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้" ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตอบรับเธอก็เป็นฝ่ายจูงมือก๊วยเจ๋งเดินเล่น"หึงขนาดนั้น?" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามเมื่อเดินออกมาไกลจากแพรไหมแล้ว มิกิหยุดชะงักแล้วหันมามองหน้าคนรักตาขวาง"ค่ะ หึงหวง หนูไม่กล้า
ตอนพิเศษ 1@หลายเดือนต่อมามิกินั่งถ่ายรูปเล่นอยู่บนชิงช้าริมหาดที่ประจำหลังขอให้คู่หมั้นหนุ่มพามาเที่ยวทุกๆ อาทิตย์ ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ผมดกดำรวบมัดหางม้าสะบัดพลิ้วไหวไปกับสายลม"ตัวเล็ก" เสียงเข้มของคู่หมั้นหนุ่มเธอดังขึ้นจากทางลงมาชายหาดเรียกความสนใจจากมิกิให้หันไปมอง เธอคลี่ยิ้มจนตาหยีเมื่อเห็นก๊วยเจ๋งถือขวดน้ำผลไม้มาด้วย เขายื่นน้ำส้มให้ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งข้างๆเธอ"เฮียขาถ่ายรูปหน่อย" ก๊วยเจ๋งเกยคางไว้บนบ่ามนแล้วคลี่ยิ้มบางๆ เมื่อเสียงชัตเตอร์ดังขึ้นแล้วเขาจึงค่อยผละตัวออกมา กระดกน้ำส้มเข้าปากอึกใหญ่"พรุ่งนี้ก็สอบแล้ว เฮียว่าหนูควรไปอ่านหนังสือได้แล้วนะ""ขอเวลาเก็บเกี่ยวความสุขอีกยี่สิบนาที แล้วหนูจะไปอ่านหนังสือ" เธอต่อรองโดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่ม "อ๊ะ! เฮียขา~ กิขอโพสต์รูปแป๊บเดียวได้ไหม""ถ้าเอาแต่สนใจโทรศัพท์โดยไม่สนใจคนรอบข้าง เฮียจะยึดโทรศัพท์มือถือหนู" มิกิทำตาปริบๆ เธอยกแขนขึ้นมากอดเอวสอบไว้ มองหน้าเขาด้วยสายตาเว้าวอน"ขอโทษค่ะ แต่ขอโพสต์รูปแป๊บเดียวนะ นะๆ.." เด็กสาวยิ้มละไมขอร้องเขาเสียงอ่อน ก๊วยเจ๋งหรี่ตามองโทรศัพท์มือถือแล้วเอามาพิมพ์ข้
The end"กิลูก" สุณีเรียกหลานสาวเสียงหวานแล้วหันไปเรียกลูกน้องหนุ่มให้เอาของขวัญมาให้หลาน แขกเหรื่อในงานต่างฮือฮากันใหญ่เมื่อได้เห็นของขวัญที่สุณีนำมามอบให้หลานวันนี้ มันคือโมเดลบ้านเกือบห้าหลังและยังมีโมเดลรถพร้อมกับเช็คเงินสดอีกสองใบซึ่งในนั้นระบุตัวเลขไว้เรียบร้อย"หะ..ให้หนูเหรอคะ" มิกิยื่นมือไปลูบๆบ้านโมเดลก่อนที่คนเป็นย่าจะยื่นสมุดซึ่งมีโฉนดที่ดินพร้อมบ้านให้หลานสาว เธอยื่นถาดกุญแจรถยนต์หรูให้ก๊วยเจ๋งด้วย"นี่แค่ของขวัญเล็กๆน้อยๆ ที่ย่าอยากให้หนูกับคู่หมั้น ยินดีต้อนรับเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรานะเจ๋ง" สุณีกับเฉินพร้อมใจกันยื่นมือไปจับบ่าก๊วยเจ๋ง ทั้งสองค่อยๆก้มลงกราบปู่กับย่า แล้วหันไปหาทัดเทพกับยูริ หมอหนุ่มยกมือขึ้นมาลูบศีรษะมิกิแล้วก็ก๊วยเจ๋ง"ฝากดูแลหัวใจของป๊าด้วยนะ" ผู้เป็นพ่อพูดประโยคนั้นเสียงสั่นเครือ พานทำให้น้ำตาของยูริไหล เธอบีบมือสามีแน่นขึ้นแล้วกอดมิกิกับก๊วยเจ๋ง"มีอะไรก็ค่อยๆพูดกันนะลูก รักทั้งสองมากนะ""ขอบคุณซ้อมากๆนะครับ" ก๊วยเจ๋งสวมกอดยูริ เขารู้สึกตื้นตันใจจนพูดอะไรไม่ออก ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปหาเกวลินกับเบฬิน นางแบบสาวยิ้มทั้งน้ำตาแล้วกอดน้องชาย"ไม่ต
บทที่ 85 หมั้นหมาย@หนึ่งสัปดาห์ต่อมา"อื้อ~ เราต้องแยกกันอยู่จริงๆเหรอคะ ให้หนูไปนอนกับเฮียขาแล้วพรุ่งนี้หนูจะรีบกลับมาที่บ้านแต่เช้ามืดเลย" ยูริที่นั่งอยู่ข้างๆกับสามีได้แต่ทำหน้าระอากับคำขอของลูกสาว เธอยื่นมือไปฟาดแขนลูกไม่แรงนัก"ห่างกันแค่คืนเดียวเอง""แค่หนึ่งชั่วโมงหนูก็ว่ามันนานไปค่ะ หนูอยากอยู่กับเฮียขาทุกวันเลย""เพลาลงหน่อยไหม?" ทัดเทพที่นั่งฟังมานานพูดขึ้นบ้าง มิกิก้มหน้างุดแล้วหันมาอ้อนแฟนหนุ่ม"พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันเหมือนเดิม ไม่งอแงนะครับ" มือหนาขึ้นมาลูบศีรษะแฟนสาวเบาๆ แต่มิกิกลับทำหน้าบึ้ง "เด็กดื้อไม่มีใครรัก""ไม่ได้ดื้อกับคนอื่นสักหน่อย ดื้อกับเฮียคนเดียว""เอาน่า พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันแล้ว""ก็ได้ค่ะ เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้ เข้าหอพร้อมกันก็ได้""แค่กๆ มิกิ! เดี๋ยวเถอะ!!" ทัดเทพเอ็ดลูกสาวเสียงเกรี้ยว แต่เด็กสาวก็ทำหน้านิ่งไม่ได้สนใจเท่าไหร่ เธอก้าวลงจากหน้าตักแฟนหนุ่มแล้วเดินไปหย่อนตัวนั่งลงบนหน้าตักพ่อ"ปาป๊ารู้ใช่ไหมว่าหนูรักปาป๊ามากเท่าชีวิตเลย""ปาป๊ารู้""ขอบคุณปาป๊านะคะที่ทำให้หนูเกิดมาเจอเฮียขา" มิกิหันมาสวมกอดพ่อกับแม่ น้ำตาเริ่มคลอเบ้าและรู้สึกผิดที่เคยทำให้พ่อกับ
บทที่ 84 ว่าที่คู่หมั้น"..." มิกิทำหน้ามึนงงกับเหตุการณ์ที่เจอ เธอปรับอารมณ์ตามไม่ทันจนกระทั่งอาๆ ทุกคนเดินเข้ามายืนล้อมเธอกับก๊วยเจ๋ง ก่อนที่ทุกคนจะดึงพลุกระดาษเสียงดัง กระดาษแผ่นเล็กๆ หลากหลายสีโปรยลงมา แต่มิกิก็ยังยืนมองหน้าแฟนหนุ่มเงียบๆ "สนุกมากไหมคะ รู้บ้างไหมว่ากิเป็นห่วงมาแค่ไหน ทำไมชอบเอาความรู้สึกกิมาเล่นแบบนี่ ทุกคนเลย!" เธอกวาดสายตาไม่พอใจมองหน้าอาทุกคน"เฮียอนุญาตให้ฉันขอเธอหมั้นไว้ก่อนได้ เป็นคู่หมั้นของเฮียนะ" ก๊วยเจ๋งหยัดกายลุกขึ้น รั้งร่างบางมากอดแนบแน่น แต่กลับถูกมิกิดันออกห่าง เธอร้องไห้โฮด้วยความตกใจ"ทำไมต้องแกล้งกันแบบนี้ด้วย รู้ไหมหนูตกใจแค่ไหน! คนบ้า""รักเรามันไม่ธรรมดาตั้งแต่เริ่มแล้ว จะเซอร์ไพรส์ขอหมั้นหน่อยคงไม่มีอะไรน่าแปลกหรอกจริงไหม""หนูโกรธแล้วนะ!" มิกิแวดใส่ด้วยความโกรธเคืองเมื่อรู้ความจริงว่าถูกทุกคนหลอก เธอมองอาๆทุกคนตาเขียว "หนูโกรธคุณอาด้วย!""อย่าโกรธพวกอาเลย อาอยากเห็นหนูมีความสุขนะลูก" เรียวพูดขึ้น"แล้วทำไมต้องแกล้งกันแรงแบบนี้ด้วย ถ้าเป็นเมื่อก่อนหนูจะไม่สนใจเลย แต่ตอนนี้หนูไม่ใช่มิกิคนเดิมแล้ว อึก..ทำไมต้องเล่นแรงแบบนี้ด้วยฮือ~" มิกิย่อเข่า
บทที่ 83 จัดฉาก"หึหึ ให้มันได้แบบนี้สิวะ!" หมอหนุ่มกัดปากแน่นอย่างเดือดดาลยิ่งเห็นหน้าก๊วยเจ๋งเขาก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด เขาเลือกที่จะกินข้าวให้หมดจานแล้วรีบเดินออกไป"ปาป๊างอนแน่ๆเลย" มิกิย่นหัวคิ้วเข้าหากันด้วยความรู้สึกผิด ก๊วยเจ๋งบีบมือเรียวไว้แล้วพยักหน้าให้เธอ เป็นเชิงบอกให้มิกิตามไปขอโทษพ่อ เมื่อเห็นแบบนั้นเด็กสาวพยักหน้าให้แล้วลุกขึ้น เดินตามพ่อไปที่สวนหลังบ้าน มิกิก้มหน้าเดินไปหาพ่อ เธอหย่อนตัวนั่งลงบนหน้าตัก "ปาป๊าโกรธเหรอ""ป๊าไม่ได้โกรธ แต่ยังไม่ชิน..แต่ก็ดีที่หนูทำต่อหน้า ไม่ได้ทำลับหลัง" เขาคิดในแง่ดีที่เธอแสดงออกต่อหน้าเขา ดีกว่าลูกเก็บกดและกลับไปเป็นแบบเดิมอีก "ป๊าไม่โกรธจริงๆ สบายใจได้แค่ยังไม่ค่อยชิน" ท่อนแขนแกร่งโอบกอดร่างเล็กไว้แนบแน่น"กิรักปาป๊า กิอยากทำให้ปาป๊ามีความสุขกับกิด้วย""ตอนนี้ปาป๊าก็มีความสุขนะ ถ้าวันนั้นปาป๊าไม่ยอมลดฐิติตัวเอง คงไม่ได้มิกิคนเดิมกลับมา" มือหนาอบอุ่นที่คอยโอบประคองเธอตั้งแต่คลอดมาและได้เติบโตมาถึงทุกวันนี้ มันยังอบอุ่นเหมือนเดิม เธอหลับตาพริ้มแล้วหันหน้ามาสบตากับพ่อ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปเกยคางไว้บนบ่าแกร่ง"กิมีความสุขเพราะปาป๊านะ ขอบ