บทที่ 18 แอบชอบ"ข้อแลกเปลี่ยนอะไร ฟังดูแล้วมันเสียเปรียบชัดๆ" เด็กสาวถามกลับหน้ามุ่ย ก็ข้อแลกเปลี่ยนที่ชายหนุ่มเสนอมานั้นมันไม่เห็นจะมีตรงไหนที่เธอได้เปรียบเขาเลย แค่เป็นผู้หญิงของเขาเหรอ(?)"เสียเปรียบตรงไหน ผู้หญิงคนอื่นต่างอยากได้สถานะนี้" เขาตอบกลับไปด้วยความมั่นใจ หากแต่มิกิกลับหัวเราะเบาๆในลำคอ"ผู้หญิงคนอื่น? ก็ใช่ไงผู้หญิงคนอื่น แต่ไม่ใช่กิแน่นอน" เธอจับปมผ้าขนหนูไว้แน่นขึ้นแต่กลับถูกคนตรงหน้าปลดออก เผยให้เห็นร่างกายเปลือยเปล่า เธอถูกเขาดันตัวชิดผนังห้อง ก่อนที่คนตรงหน้าจะก้มลงไปจูบเบาๆบนยอดปทุมถันสีสวยที่กำลังแข็งเป็นไต"ปากบอกว่าไม่...แต่ร่างกายของเธอมันตอบสนองกับสัมผัสฉันนะ" ก๊วยเจ๋งยอมถอดริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง เงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนตัวเล็กที่กำลังหอบหายใจแรง เธอจ้องหน้าเขาเขม็งก่อนจะทำสิ่งที่ไม่คาดคิด"อ๊ะ! โอ๊ย!!" กำปั้นหนักๆกระแทกเข้าที่โหนกแก้มก๊วยเจ๋งอย่างแรงจนเขาเซไปข้างหลังสองก้าว มิกิแสยะยิ้มแล้วรีบก้มลงไปหยิบผ้าขนหนูมาก่อนจะวิ่งออกจากห้องนอน "เธอ!!" เขาคาดโทษเด็กสาวเสียงเกรี้ยวแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ตามเธอไป เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขาโกรธจนเป็นฟืนเป็นไฟ และย
บทที่ 19 ยอมเสี่ยง"..." มิกิกัดปากแน่น คำพูดนั้นเธอเคยพูดมันออกไปแล้ว และเธอเองก็เคยได้ยินก๊วยเจ๋งพูด มือเรียวกำเข้าหากันแน่นขึ้นจนเรียวแขนสั่นเทา เธออยากย้อนเวลากลับไปในตอนที่เจอเขา เธอจะขอไม่เข้าไปวุ่นวายกับเขาเลยถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ เธอไม่อยากเสียเพื่อนอย่างภารันไปและยังรู้สึกผิดไม่น้อยที่ทำให้ภารันเสียใจ"ไปไหน" ก๊วยเจ๋งจับแขนเรียวไว้ในตอนที่มิกิจะเดินออกไป เด็กสาวปัดมือหนาออกแล้วเดินดุ่มๆออกไปโดยไม่หันกลับไปมองเขา ก๊วยเจ๋งพ่นลมหายใจออกอย่างหนัก แล้วก้าวเดินตามหลังมิกิไปห่างๆ@สนามแข่งรถบรึ้น! บรึ้น!เท้าเรียวยาวเหยียบคันเร่งจนสุด เสียงท่อรถดังกระหึ่มไปทั่วสนามแข่งที่มีเพียงรถของมิกิคันเดียว เธอเลื่อนหน้ากากบังลมลงแล้วเหยียบคันเร่งจนสุด รถแข่งคู่ใจแล่นไปด้วยความเร็ว อัตราการเต้นของหัวใจเธอเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ ในจังหวะการเข้าโค้ง สมองกำลังประมวลภาพของภารันจนทำให้เธอไม่มีสมาธิ"..." ก๊วยเจ๋งนั่งกอดอกสูบบุหรี่มองเธออยู่ข้างสนาม ดวงตาคมกริบจ้องมองรถแข่งคันสีแดงที่กำลังแล่นไปตามเส้นทาง "แสบได้เรื่องสินะ ถึงว่าทำไมเฮียเทพต้องกุมขมับ" ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองเสียงเบาและเป็นจังหวะที่รถแข
บทที่ 20 เต็มใจ"ตายก็ไม่กลัว.." ก๊วยเจ๋งจ้องมองใบหน้าสวยของเด็กสาวด้วยสายตาที่อ่อนโยนที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน มิกิรีบดึงชุดแข่งมาปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าไว้ "หึ" ก๊วยเจ๋งหลุดขำเบาๆในลำคอเมื่อเห็นพวงแก้มนวลแดงระเรื่อ"มองทำไมคะ ออกไปได้แล้ว""เสร็จแล้วก็ไล่กันเลยเหรอ?""..." มิกิกัดปากเบาๆ ก่อนเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่มและเอ่ยชวนเขา "ไปดื่มเบียร์กันไหม""ได้ ถ้าเธอต้องการ" ก๊วยเจ๋งยื่นมือไปเกี่ยวปอยผมขึ้นไปทัดหูให้เธอ การกระทำอ่อนโยนของเขาพานทำให้เธอเริ่มสับสนกับตัวเอง "เดี๋ยวฉันซื้อเบียร์เอง" มิกิพยักหน้าให้อย่างไม่เรื่องมาก แล้วสวมใส่เสื้อผ้าก่อนก้าวลงไปจากรถของชายหนุ่ม แต่ก็ช้ากว่าก๊วยเจ๋งที่โอบเอวคอดไว้ ทั้งสองอยู่ในท่าหันหน้าไปทิศทางเดียวกัน"นั่งไปกับฉัน" เขาออกแรงกอดเธอจนศีรษะทุยเล็กสัมผัสกับแผงอกแกร่ง แต่เด็กสาวกลับส่ายหน้าปฏิเสธแล้วแกะนิ้วเขาออกจากเอวทีละนิ้วก่อนที่จะเดินก้มหน้าไปที่รถยนต์ของตัวเอง ก๊วยเจ๋งมองตามรถยนต์หรูที่ค่อยๆขับออกไปจนลับตาแล้วค่อยเปิดประตูก้าวเข้าไปในรถยนต์ของตัวเอง@คฤหาสน์มาเฟียใหญ่"ภารันอยู่ไหมคะ กิมีเรื่องจะคุยด้วย" มิกิเดินตรงไปหาพายุที่นั่งอยู่บนโ
บทที่ 21 แลกเปลี่ยน"ถ้าอยากได้เป็นของเล่นชิ้นโปรด ต้องจ่ายด้วยอะไรคะ" มิกิเอียงคอถามอย่างไร้เดียงสา คนโดนถามลอบยิ้มแล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปคลอเคลียกับพวงแก้มนวล"แตกในสองน้ำก็พอ""..." คำพูดร้ายกาจของชายหนุ่มทำเอาเด็กสาวนิ่งเงียบไป ไม่ใช่ว่าเธอไม่เข้าใจความหมาย แต่กำลังรู้สึกประหม่าอยู่ต่างหาก"เงียบทำไม เธอเองไม่ใช่เหรอที่บอกให้ฉันเอาน้องใส่ในท้องของเธอ""..." มิกิทำหน้ามึนงงเข้าไปใหญ่เพราะจู่ๆก๊วยเจ๋งก็พูดขึ้นมาแบบนั้น"คงจำไม่ได้สินะ ก็ตอนดะ.." มือเรียวแตะริมฝีปากหนาไว้ในตอนที่เขาจะพูด"ครั้งนี้มันจะเป็นยังไง" เธอยอมคลายฝ่ามือออกแล้วเอียงคอมองหน้าเขาอย่างรอคำตอบ"อะไร?""มันเจ็บมากไหม""อ๋อ.." ก๊วยเจ๋งร้องอ๋อเมื่อเข้าใจคำถาม "เจ็บปนเสียว ของแบบนี้ฉันบอกไม่ได้หรอก ต้องลองถึงจะรู้" ไม่ว่าเปล่าแต่ยังสอดมือลงไปใต้กระโปรงแล้วแหวกเป้าแพนตี้ตัวจิ๋วออก ก่อนที่จะควักแก่นกายใหญ่ที่พองตัวจนคับออกมา"ไม่ใส่ถุงเหรอ""ฉันไม่เคยเอาสดกับใคร""น่าภูมิใจใจจัง.." แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายประชดแต่เขาก็ไม่ได้สนใจ มือหนาชักรูดแก่นกายใหญ่เบาๆแล้วค่อยๆดันส่วนหัวเห็ดแดงก่ำเข้าไปในกายเด็กสาวช้าๆ"อ๊ะ! จะ..เจ๋งมันเจ
บทที่ 22 หยอกล้อ"เหรอ" ก๊วยเจ๋งแสยะยิ้มมุมปากก่อนจะก้าวลงไปจากเตียงนอน เขาดึงร่างบางขึ้นมาแนบชิดแล้วดันตัวมิกิเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน เด็กสาวพิงสะโพกกับเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า กอดอกจ้องร่างหนาที่ยืนอยู่ใต้ฝักบัว"รอยสักที่ช่วงเอว มีความหมายว่าอะไร""ตรงไหน?" ก๊วยเจ๋งละสายตาจากใบหน้าสวย ก้มมองรอยสักที่เอวทั้งสองข้าง ก่อนที่นิ้วชี้เรียวยาวของคนตัวเล็กจะจิ้มลงบนรอยสักภาษาอังกฤษ "come what may เนี่ยเหรอ?""ใช่ค่ะ""ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หรือความหมายที่ว่า ให้ตระหนักถึงความเปลี่ยนแปลงและพร้อมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น" เขาเงยหน้าขึ้น พลางลูบน้ำออกจากใบหน้า มิกิเลิกคิ้วให้เมื่อได้ฟังความหมายของรอยสักบนตัวเขา "รอยสักบนตัวฉัน มันมีความหมายหมด""ค่ะ" เธอเดินไปยืนซ้อนด้านหลังชายหนุ่ม มือเรียวโอบเอวสอบไว้ ลูบไล้มัดกล้ามเนื้อเขาเบาๆ ก่อนที่ก๊วยเจ๋งจะหันมาสบตากับเธอตรงๆ "แล้วกิมีความหมายยังไงกับเจ๋ง?" คำถามที่ไร้คำตอบจากปากชายหนุ่ม เธอแสยะยิ้มบางๆ ก่อนหันหลังเดินออกไปแต่ก็ช้ากว่าเมื่อก๊วยเจ๋งยื่นมือไปกำท้ายทอยแล้วออกแรงดึงจนมิกิก้าวถอยหลังไปชนกับอกแกร่ง"อยากมีความหมายก็ทำตัวให้น่ารักๆหน่อย""ถ้าอยากได้แบ
บทที่ 23 ปลอกคอ"มิกิ" มือหนายื่นไปลูบแก้มนวลเบาๆเป็นการปลุก แต่เธอก็ยังนอนนิ่งไม่ขยับ "อะไรวะ หลับใส่กันแบบนี้ได้ไง" เขาจิปากอย่างหงุดหงิดแล้วยกขาเธอออกจากหน้าขา หยัดกายลุกขึ้น ค่อยๆช้อนตัวมิกิขึ้นมาแนบอกในท่าเจ้าสาว พาเธอเข้าห้องนอนไป@เช้าวันต่อมา"อื้อ~" ริมฝีปากอวบอิ่มเปล่งเสียงครางเบาๆ ในลำคอด้วยอาการงัวเงีย มันมักจะเป็นแบบนี้ตอนที่เธอดื่มเบียร์ เปลือกตาหนักอึ้งค่อยๆปรือขึ้นมา มองไปที่ม่านระเบียงกำลังพลิ้วไหว ก่อนดึงสายตากลับมามองท่อนแขนที่พาดอยู่บนเอวของเธอ"อื้อ~" ก๊วยเจ๋งกกระชับกอดร่างบางแน่นขึ้น ริมฝีปากหนากดลงบนแผ่นหลังขาวเนียนเบาๆ "วันนี้เธอมีเรียนกี่โมง" ชายหนุ่มขยับปากถามเสียงพร่า"สิบโมงเช้าค่ะ""เดี๋ยวฉันไปส่ง""ไม่..""ไม่ต้องปฏิเสธ" ไม่ทันที่มิกิจะได้พูดจบเขาก็ดักทางไว้เสียก่อน เพราะรู้ว่าเธอจะปฏิเสธเขาเหมือนเดิม ก๊วยเจ๋งยกตัวขึ้นไปหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ ยอมคลายท่อนแขนแล้วก้าวลงจากเตียงนอน หันไปมองร่างบางที่ยังนอนนิ่งอยู่ในท่าเดิม แต่คำถามถัดมาของมิกิทำให้เขาต้องหยุดชะงักที่จะเดินออกไป แล้วค่อยๆหันกลับไปมองเธอ"ทำแบบนี้ต้องการอะไร""ต้องการได้จูบจากเธอมั้ง" ไม่ว่าเปล่าแต่
บทที่ 24 เชื่อใจ@บริษัทกึก!เท้าทั้งสองข้างหยุดชะงักค้างเมื่อเข้ามาในห้องทำงานแล้วเห็นพี่สาวนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานของเขา เกวลินปรายตามองน้องชายเพียงนิดแล้วหมุนเก้าอี้ไปด้านหลัง หยัดกายลุกขึ้น เธอกรีดกรายเดินไปหาน้องชายด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทำเอาชายหนุ่มรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาทันที"อาจู๋เล็ก.." นางแบบสาวโผเข้าหาน้องชายด้วยความคิดถึง ริมฝีปากจิ้มลิ้มที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงกดบนแก้มสากทั้งสองข้าง ทำก๊วยเจ๋งขนลุกซู่ไปทั้งตัวแม้เกวลินเคยทำแบบนี้มาแล้ว แต่ก็ไม่เคยชินสักครั้งเลย"พอๆ มากอดมาหอมอะไรเล่า!" ก๊วยเจ๋งรีบผละตัวออกห่างจากพี่สาว เขากระชับปมเนคไทแล้วเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน แต่ในตอนนั้นเกวลินกลับเหลือบเห็นสร้อยคอเส้นเล็กๆที่น้องชายสวมใส่ และมันน่าแปลกตรงที่มันอยู่บนคอก๊วยเจ๋งนี่สิ นางแบบสาวทำทีเดินกอดอกชมห้องทำงานน้องชายแต่สายตากลับจ้องจับผิด"มีอะไรว่ามา พี่เกลจ้องจับผิดเจ๋งแบบนี้มันไม่เนียน""โอ๊ะ! นี่รู้เหรอว่าพี่กำลังจ้องเราอยู่น่ะ?" เกวลินทำหน้าตกใจแล้วรีบเดินเข้าไปจ้องสร้อยเส้นนั้นใกล้ๆ ก๊วยเจ๋งรีบเบือนหน้าหลบสายตาพิฆาตพี่สาวทันทีหมับ!"หลบสายตาพี่ทำไม" เกวลินประคองใบหน้าคมคา
บทที่ 25 เด็กโง่ลมหายใจอุ่นถูกระบายออกมาถี่ขึ้น ดวงตาคมกริบมองเวลาบนนาฬิกาแขวนผนังเกือบทุกสิบนาทีเห็นจะได้ ก๊วยเจ๋งหันไปมองรุ่นพี่คนอื่นๆ ที่นั่งอยู่ด้วยกันด้วยสีหน้าเป็นกังวล"อีกยี่สิบนาทีจะปิดประชุม มีใครอยากสอบถามอะไรไหมครับ" ทุกคนต่างนั่งเงียบ เพราะในเวลาประชุมต่างออกความคิดเห็นหมดแล้ว"ลูฟี่มีอะไรจะพูดไหม หรือมีธุระด่วน?" เรียวเชิดหน้าถามก๊วยเจ๋งที่นั่งอยู่ข้างอ๊อฟ ชายหนุ่มไม่ได้ตอบคำถามอะไรเพียงส่ายหน้าปฏิเสธเท่านั้น ทุกคนต่างดูเอกสารสำคัญตรงหน้าเพื่อรอเวลาปิดประชุม'หวังว่าจะไม่โง่รอฉันจนมืดค่ำนะ'ตอนนี้เขาไม่รู้ตัวเลยว่าสีหน้าและท่าทางของเขาดูเป็นกังวลมากแค่ไหน จนรุ่นพี่สังเกตเห็น อ๊อฟยกแขนขึ้นไปกอดคอน้องชายแล้วเลิกคิ้วหยอกล้อ"นัดสาวไว้เหรอวะ?""ครับ ต้องรีบไป" ไม่ทันที่อ๊อฟจะตอบกลับเสียงฝนที่โปรยปรายอยู่ด้านนอกก็ดังขึ้นเรียกความสนใจจากทุกคนให้หันไปมองหน้าต่างที่เปิดไว้"ฝนตกอีกแล้ว ดูท่าจะทั้งคืนแฮะ" เบิร์ดพูดขึ้นขณะที่ทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย ก๊วยเจ๋งถอนหายใจเบาๆ สายตาเหลือบมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง ทำไมเขารู้สึกร้อนรนก็แค่เด็กผู้หญิงคนเดียว บางทีเธออาจจะกลับไปตั้งนานแล้ว อา
ตอนพิเศษ 5@หนึ่งปีต่อมา"หาว..ทำไมง่วงแบบนี้นะ" มิกิปิดปากหาวหวอดๆ อยู่บนโซฟาหนังในห้องทำงานหรูหราของท่านประธานใหญ่ เธอเหลือบตามองก๊วยเจ๋งซึ่งเขากำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่แล้วถอนหายใจเบาๆ "เฮียทำงานหนักไปไหมคะ" เด็กสาวดันตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปหาคู่หมั้นหนุ่ม"เฮียขอเวลาอีกสิบนาที ใกล้เสร็จแล้ว" ก๊วยเจ๋งเงยหน้าขึ้นมาสบตากับมิกิขณะที่เธอวางมือลงบนโต๊ะทำงานแล้วยื่นหน้ามาจูบหน้าผากเขาอย่างอ่อนโยน "ให้กำลังใจเฮียเหรอ""ค่ะ..ปีนี้เฮียทำงานหนักจนไม่มีเวลาพาหนูไปเที่ยวทะเลเลยนะคะ""งั้นเราไปทะเลพรุ่งนี้เลยดีไหม" เขาถามความคิดเห็นมิกิและเธอก็รีบพยักหน้าตกลงอย่างเร็ว ก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะทำงานไปนั่งลงบนหน้าตักชายหนุ่ม ตวัดแขนขึ้นมากอดคอหนาไว้หลวมๆ"หนูไม่ได้อยากไปนะ แต่หนูเป็นห่วงเฮียมากกว่า ถ้าเฮียได้พักผ่อนบ้างก็ดีค่ะ" ริมฝีปากจิ้มเม้มเข้าหากันแน่นพลางเสยผมออกจากใบหน้าคมคายอย่างอ่อนโยนจนอีกฝ่ายเคลิ้มไป ก๊วยเจ๋งจับมือเรียวไว้ก่อนจะใช้ปลายจมูกโด่งคมคลอเคลียเบาๆ อย่างออดอ้อน"ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างกันนะครับ ดวงใจของเฮีย""ก็เพราะเฮียเป็นดวงใจของหนูด้วยไง หนูต้องดูแลดวงใจของเฮียและของหนูให้ดีที่สุด เ
ตอนพิเศษ 4"จะทำอะไร" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามเสียงเรียบเมื่ออีกฝ่ายปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยแล้วก้าวมานั่งคร่อมหน้าตักเขา มิกิลอยหน้าลอยตาไม่ตอบคำถามแต่เธอกลับสอดมือลงไปปลดหัวเข็มขัดหนังเขาออก "เลิกหื่นได้ไหม เฮียจะพากลับบ้านแล้วเนี่ย""ก็กลับสิค่ะ เฮียขับรถไปหนูก็ทำไปมันยากตรงไหน""นี่! ลุกออกไปนั่งที่ตัวเองเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเฮียจับฟาดจริงนะกิ""ใจร้ายอะ เอ๊ะ! ของเฮียก็แข็งแต่ปากทำไมยังปฏิเสธกันได้ลงคอล่ะ""หน้ามึน""พูดเป็นคำเดียวเหรอ งั้นหนูไม่ทำแล้วก็ได้ คืนนี้เรางดมีเซ็กซ์กัน" มิกิทำหน้าบูดบึ้งแล้วก้าวออกมา เธอนั่งขัดสมาธิบนเบาะที่นั่งข้างคนขับ ทำหน้าบอกบุญไม่รับจนถึงบ้าน"ไม่เอาแล้วเหรอกระเป๋าน่ะ" ก๊วยเจ๋งร้องถามตามหลังเมื่อมิกิเดินนำไปก่อน เธอหันกลับมาแลบลิ้นใส่และยังย่นจมูกใส่เขาก่อนจะเดินตึงตังเข้าบ้านไป "เดี๋ยวจับกดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย""..." มิกิยืนทำหน้าบึ้งอยู่ข้างโซฟา เธอเหลือบตามองชายหนุ่มเพียงนิดแล้วถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงแพนตี้ตัวจิ๋วกับบราเซียร์ ร่างบางเดินนวยนาดออกไปริมสระว่ายน้ำแล้วหย่อนเท้าเล่นน้ำโดยไม่สนใจคนข้างหลัง"..." ก๊วยเจ๋งถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินตามมิกิไป เขายืนซ้
ตอนพิเศษ 3@หลายชั่วโมงต่อมา"เฮ้อ~ พะ..พอก่อนไหมค่ะหนูเสียวจนหายใจไม่ทันแล้วเนี่ย" มิกิเป็นฝ่ายดันตัวชายหนุ่มออกห่างทำให้แก่นกายใหญ่หลุดออกจากช่องทางรัก นำพาความรู้สึกโหวงเหวงเข้ามาแทนที่ เธอบิดเร้าร่างกายไปมาเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นมานั่งคร่อมตัวคู่หมั้นไว้"ไหนบอกพอแล้วไง""ก็มันรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้นิ ขออีกหนึ่งน้ำแล้วเดี๋ยวหนูพอเอง""หนูสูบน้ำเฮียจะหมดตัวแล้วนะ""แต่เฮียก็ไม่เคยปฏิเสธไม่ใช่เหรอคะ เห็นเร่งเอาๆตลอดเลย" ก๊วยเจ๋งได้แต่ถอนหายใจแรงกับคำพูดตรงไปตรงมาของเธอ นับวันเธอยิ่งเลียนแบบพฤติกรรมเขาและก็จำแต่สิ่งที่ไม่น่าจำมา"ช่วยจดจำอันที่มันดีๆมาหน่อยได้ไหม ไม่จำเป็นต้องเอามาหมดก็ได้นะ""ไม่ชอบเหรอ" เธอก้มมองใจกลางความเป็นสาวแล้วจับแก่นกายใหญ่สอดเข้ามาภายในตัว แล้วเงยหน้าขึ้นมารอฟังคำตอบจากปากก๊วยเจ๋ง"ชอบ อ๊า~ ชอบแบบนี้" สิ้นเสียงครางของเขา มิกิก็เคลื่อนไหวร่างกายเป็นจังหวะเนิบนาบอีกครั้ง บทรักเร่าร้อนถูกบรรเลงขึ้นอีกโดยที่มิกิเป็นฝ่ายคุมเกมเอง19:00 ร้านอาหารทะเลมิกิเดินนวยนาดไปนั่งลงบนเก้าอี้ในโต๊ะอาหารภายในร้านอาหารทะเลแห่งหนึ่งใกล้ๆบ้าน เธอวางกระเป๋าสัปปะรดไว้บนหน้าตักแล้วกวั
ตอนพิเศษ 2"ถ่ายรูปดีกว่า.." มิกิเดินไปนั่งลงบนก้อนหินแล้วโพสต์ท่าโดยมีก๊วยเจ๋งเป็นตากล้องส่วนตัว แต่ขณะที่เธอกำลังโพสต์ท่าถ่ายรูปก็สังเกตเห็นแพรไหมแอบมองก๊วยเจ๋งกับเธอเป็นระยะๆ "เฮียขามาถ่ายรูปด้วยกันหน่อย" เธอเอ่ยเรียกแฟนหนุ่มเสียงหวานเพราะเห็นแพรไหมกำลังมองอยู่"ให้เฮียทำยังไง" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามอย่างใสซื่อ มีแต่เรื่องแบบนี้ที่เขาไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคนตัวเล็ก มิกิเดินมายืนอยู่ด้านหน้าแล้วจับมือหนาขึ้นมากอดเธอ ก๊วยเจ๋งยิ้มกริ่มแล้วเกยคางไว้บนบ่ามิกิ เขากดริมฝีปากลงบนเรือนแก้มนวลอย่างรู้งาน"แก้มหนูหอมไหม""หอมมากๆ""ไหนลองหอมหน่อย" มิกิเหลือบตามองแพรไหมเพียงนิดแล้วหันมายิ้มหวานให้คนรัก เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นจนใบหน้าสวยเสมอกับใบหน้าคมคาย ทั้งสองสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกันก่อนที่มิกิจะกดริมฝีปากจูบกลีบปากหนาต่อหน้าแพรไหม ทำเอาหญิงสาวรีบเบือนหน้าหนี "หนูว่าเราเดินเล่นหน่อยดีกว่า หนูยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้" ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตอบรับเธอก็เป็นฝ่ายจูงมือก๊วยเจ๋งเดินเล่น"หึงขนาดนั้น?" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามเมื่อเดินออกมาไกลจากแพรไหมแล้ว มิกิหยุดชะงักแล้วหันมามองหน้าคนรักตาขวาง"ค่ะ หึงหวง หนูไม่กล้า
ตอนพิเศษ 1@หลายเดือนต่อมามิกินั่งถ่ายรูปเล่นอยู่บนชิงช้าริมหาดที่ประจำหลังขอให้คู่หมั้นหนุ่มพามาเที่ยวทุกๆ อาทิตย์ ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ผมดกดำรวบมัดหางม้าสะบัดพลิ้วไหวไปกับสายลม"ตัวเล็ก" เสียงเข้มของคู่หมั้นหนุ่มเธอดังขึ้นจากทางลงมาชายหาดเรียกความสนใจจากมิกิให้หันไปมอง เธอคลี่ยิ้มจนตาหยีเมื่อเห็นก๊วยเจ๋งถือขวดน้ำผลไม้มาด้วย เขายื่นน้ำส้มให้ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งข้างๆเธอ"เฮียขาถ่ายรูปหน่อย" ก๊วยเจ๋งเกยคางไว้บนบ่ามนแล้วคลี่ยิ้มบางๆ เมื่อเสียงชัตเตอร์ดังขึ้นแล้วเขาจึงค่อยผละตัวออกมา กระดกน้ำส้มเข้าปากอึกใหญ่"พรุ่งนี้ก็สอบแล้ว เฮียว่าหนูควรไปอ่านหนังสือได้แล้วนะ""ขอเวลาเก็บเกี่ยวความสุขอีกยี่สิบนาที แล้วหนูจะไปอ่านหนังสือ" เธอต่อรองโดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่ม "อ๊ะ! เฮียขา~ กิขอโพสต์รูปแป๊บเดียวได้ไหม""ถ้าเอาแต่สนใจโทรศัพท์โดยไม่สนใจคนรอบข้าง เฮียจะยึดโทรศัพท์มือถือหนู" มิกิทำตาปริบๆ เธอยกแขนขึ้นมากอดเอวสอบไว้ มองหน้าเขาด้วยสายตาเว้าวอน"ขอโทษค่ะ แต่ขอโพสต์รูปแป๊บเดียวนะ นะๆ.." เด็กสาวยิ้มละไมขอร้องเขาเสียงอ่อน ก๊วยเจ๋งหรี่ตามองโทรศัพท์มือถือแล้วเอามาพิมพ์ข้
The end"กิลูก" สุณีเรียกหลานสาวเสียงหวานแล้วหันไปเรียกลูกน้องหนุ่มให้เอาของขวัญมาให้หลาน แขกเหรื่อในงานต่างฮือฮากันใหญ่เมื่อได้เห็นของขวัญที่สุณีนำมามอบให้หลานวันนี้ มันคือโมเดลบ้านเกือบห้าหลังและยังมีโมเดลรถพร้อมกับเช็คเงินสดอีกสองใบซึ่งในนั้นระบุตัวเลขไว้เรียบร้อย"หะ..ให้หนูเหรอคะ" มิกิยื่นมือไปลูบๆบ้านโมเดลก่อนที่คนเป็นย่าจะยื่นสมุดซึ่งมีโฉนดที่ดินพร้อมบ้านให้หลานสาว เธอยื่นถาดกุญแจรถยนต์หรูให้ก๊วยเจ๋งด้วย"นี่แค่ของขวัญเล็กๆน้อยๆ ที่ย่าอยากให้หนูกับคู่หมั้น ยินดีต้อนรับเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรานะเจ๋ง" สุณีกับเฉินพร้อมใจกันยื่นมือไปจับบ่าก๊วยเจ๋ง ทั้งสองค่อยๆก้มลงกราบปู่กับย่า แล้วหันไปหาทัดเทพกับยูริ หมอหนุ่มยกมือขึ้นมาลูบศีรษะมิกิแล้วก็ก๊วยเจ๋ง"ฝากดูแลหัวใจของป๊าด้วยนะ" ผู้เป็นพ่อพูดประโยคนั้นเสียงสั่นเครือ พานทำให้น้ำตาของยูริไหล เธอบีบมือสามีแน่นขึ้นแล้วกอดมิกิกับก๊วยเจ๋ง"มีอะไรก็ค่อยๆพูดกันนะลูก รักทั้งสองมากนะ""ขอบคุณซ้อมากๆนะครับ" ก๊วยเจ๋งสวมกอดยูริ เขารู้สึกตื้นตันใจจนพูดอะไรไม่ออก ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปหาเกวลินกับเบฬิน นางแบบสาวยิ้มทั้งน้ำตาแล้วกอดน้องชาย"ไม่ต
บทที่ 85 หมั้นหมาย@หนึ่งสัปดาห์ต่อมา"อื้อ~ เราต้องแยกกันอยู่จริงๆเหรอคะ ให้หนูไปนอนกับเฮียขาแล้วพรุ่งนี้หนูจะรีบกลับมาที่บ้านแต่เช้ามืดเลย" ยูริที่นั่งอยู่ข้างๆกับสามีได้แต่ทำหน้าระอากับคำขอของลูกสาว เธอยื่นมือไปฟาดแขนลูกไม่แรงนัก"ห่างกันแค่คืนเดียวเอง""แค่หนึ่งชั่วโมงหนูก็ว่ามันนานไปค่ะ หนูอยากอยู่กับเฮียขาทุกวันเลย""เพลาลงหน่อยไหม?" ทัดเทพที่นั่งฟังมานานพูดขึ้นบ้าง มิกิก้มหน้างุดแล้วหันมาอ้อนแฟนหนุ่ม"พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันเหมือนเดิม ไม่งอแงนะครับ" มือหนาขึ้นมาลูบศีรษะแฟนสาวเบาๆ แต่มิกิกลับทำหน้าบึ้ง "เด็กดื้อไม่มีใครรัก""ไม่ได้ดื้อกับคนอื่นสักหน่อย ดื้อกับเฮียคนเดียว""เอาน่า พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันแล้ว""ก็ได้ค่ะ เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้ เข้าหอพร้อมกันก็ได้""แค่กๆ มิกิ! เดี๋ยวเถอะ!!" ทัดเทพเอ็ดลูกสาวเสียงเกรี้ยว แต่เด็กสาวก็ทำหน้านิ่งไม่ได้สนใจเท่าไหร่ เธอก้าวลงจากหน้าตักแฟนหนุ่มแล้วเดินไปหย่อนตัวนั่งลงบนหน้าตักพ่อ"ปาป๊ารู้ใช่ไหมว่าหนูรักปาป๊ามากเท่าชีวิตเลย""ปาป๊ารู้""ขอบคุณปาป๊านะคะที่ทำให้หนูเกิดมาเจอเฮียขา" มิกิหันมาสวมกอดพ่อกับแม่ น้ำตาเริ่มคลอเบ้าและรู้สึกผิดที่เคยทำให้พ่อกับ
บทที่ 84 ว่าที่คู่หมั้น"..." มิกิทำหน้ามึนงงกับเหตุการณ์ที่เจอ เธอปรับอารมณ์ตามไม่ทันจนกระทั่งอาๆ ทุกคนเดินเข้ามายืนล้อมเธอกับก๊วยเจ๋ง ก่อนที่ทุกคนจะดึงพลุกระดาษเสียงดัง กระดาษแผ่นเล็กๆ หลากหลายสีโปรยลงมา แต่มิกิก็ยังยืนมองหน้าแฟนหนุ่มเงียบๆ "สนุกมากไหมคะ รู้บ้างไหมว่ากิเป็นห่วงมาแค่ไหน ทำไมชอบเอาความรู้สึกกิมาเล่นแบบนี่ ทุกคนเลย!" เธอกวาดสายตาไม่พอใจมองหน้าอาทุกคน"เฮียอนุญาตให้ฉันขอเธอหมั้นไว้ก่อนได้ เป็นคู่หมั้นของเฮียนะ" ก๊วยเจ๋งหยัดกายลุกขึ้น รั้งร่างบางมากอดแนบแน่น แต่กลับถูกมิกิดันออกห่าง เธอร้องไห้โฮด้วยความตกใจ"ทำไมต้องแกล้งกันแบบนี้ด้วย รู้ไหมหนูตกใจแค่ไหน! คนบ้า""รักเรามันไม่ธรรมดาตั้งแต่เริ่มแล้ว จะเซอร์ไพรส์ขอหมั้นหน่อยคงไม่มีอะไรน่าแปลกหรอกจริงไหม""หนูโกรธแล้วนะ!" มิกิแวดใส่ด้วยความโกรธเคืองเมื่อรู้ความจริงว่าถูกทุกคนหลอก เธอมองอาๆทุกคนตาเขียว "หนูโกรธคุณอาด้วย!""อย่าโกรธพวกอาเลย อาอยากเห็นหนูมีความสุขนะลูก" เรียวพูดขึ้น"แล้วทำไมต้องแกล้งกันแรงแบบนี้ด้วย ถ้าเป็นเมื่อก่อนหนูจะไม่สนใจเลย แต่ตอนนี้หนูไม่ใช่มิกิคนเดิมแล้ว อึก..ทำไมต้องเล่นแรงแบบนี้ด้วยฮือ~" มิกิย่อเข่า
บทที่ 83 จัดฉาก"หึหึ ให้มันได้แบบนี้สิวะ!" หมอหนุ่มกัดปากแน่นอย่างเดือดดาลยิ่งเห็นหน้าก๊วยเจ๋งเขาก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด เขาเลือกที่จะกินข้าวให้หมดจานแล้วรีบเดินออกไป"ปาป๊างอนแน่ๆเลย" มิกิย่นหัวคิ้วเข้าหากันด้วยความรู้สึกผิด ก๊วยเจ๋งบีบมือเรียวไว้แล้วพยักหน้าให้เธอ เป็นเชิงบอกให้มิกิตามไปขอโทษพ่อ เมื่อเห็นแบบนั้นเด็กสาวพยักหน้าให้แล้วลุกขึ้น เดินตามพ่อไปที่สวนหลังบ้าน มิกิก้มหน้าเดินไปหาพ่อ เธอหย่อนตัวนั่งลงบนหน้าตัก "ปาป๊าโกรธเหรอ""ป๊าไม่ได้โกรธ แต่ยังไม่ชิน..แต่ก็ดีที่หนูทำต่อหน้า ไม่ได้ทำลับหลัง" เขาคิดในแง่ดีที่เธอแสดงออกต่อหน้าเขา ดีกว่าลูกเก็บกดและกลับไปเป็นแบบเดิมอีก "ป๊าไม่โกรธจริงๆ สบายใจได้แค่ยังไม่ค่อยชิน" ท่อนแขนแกร่งโอบกอดร่างเล็กไว้แนบแน่น"กิรักปาป๊า กิอยากทำให้ปาป๊ามีความสุขกับกิด้วย""ตอนนี้ปาป๊าก็มีความสุขนะ ถ้าวันนั้นปาป๊าไม่ยอมลดฐิติตัวเอง คงไม่ได้มิกิคนเดิมกลับมา" มือหนาอบอุ่นที่คอยโอบประคองเธอตั้งแต่คลอดมาและได้เติบโตมาถึงทุกวันนี้ มันยังอบอุ่นเหมือนเดิม เธอหลับตาพริ้มแล้วหันหน้ามาสบตากับพ่อ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปเกยคางไว้บนบ่าแกร่ง"กิมีความสุขเพราะปาป๊านะ ขอบ