พี่ไทเกอร์พูดอย่างใจเย็น วันนี้เขาดูต่างไปจากทุกวันปกติพี่ไทเกอร์จะขี้เล่น วันนี้เขาดูจริงจังมาก“ค่ะ...เรื่องนั้นแนนรู้ ถ้าไม่ใช่คุณเขาแนนคงไม่มีโอกาสได้เรียน รวมถึงครอบครัวแนนคงไม่อยู่ดีกินดี สบายเหมือนทุกวันนี้”ถ้าพ่อเอาฉันไปให้คนอื่นป่านนี้ฉันคงได้ขายตัวอยู่ในซ่องถูกขังไว้ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันแน่นอน“สบายใจขึ้นยัง!”พี่ไทเกอร์ลุกขึ้นนั่งลงข้าง ๆ ฉัน“.....” ฉันพยักหน้าหงึก ๆ ได้ระบายออกไปแบบนี้ก็รู้สึกดีเหมือนกัน ปกติมีเรื่องอะไรฉันไม่ค่อยพูดหรือระบายกับใครหรอก ได้แต่เก็บไว้คนเดียว“งั้นกินแอปเปิลไหมพี่ปอกให้!”ไม่พูดเปล่าพี่ไทเกอร์ก็ถือถุงผลไม้เดินเข้าห้องน้ำ“วันนี้พี่จะดูแลเจ้าหญิงทั้งวันเลย!”น้ำเสียงนุ่ม ๆ พร้อมหน้ากวน ๆ เดินออกจากห้องน้ำอย่างอารมณ์ดีไม่นานจานผลไม้ก็มาวางลงตรงหน้าฉัน“ขอบคุณนะคะ” ฉันฉีกยิ้มกว้างและจัดการกับถาดผลไม้ตรงหน้าจนเกลี้ยง!……… “อ๊ะโอ๊ย!!”ฉันร้องเสียงหลงเมื่อกำลังจะก้าวขาขึ้นเตียงแต่เท้ามันกลับลื่นขาไปโดนกับขอบเตียงเข้าพอดี“ทำไมไม่ระวัง!”พี่ไทเกอร์ที่สูบบุหรี่อยู่นอกระเบียงรีบเดินเข้ามาหาทันที พร้อมทำหน้าดุใส่“ไม่เป็นไรค่ะ”พี่ไทเกอร์อุ้มฉัน
“คุณคะ”ฉันพูดเสียงแผ่วเบา มือสองข้างดันหน้าอกแกร่งคุณเขาไว้“......” คุณเขาไม่พูดอะไรค่อย ๆ ผละริมฝีปากร้อนออกอย่างอ้อยอิ่ง สายตาเขาตอนนี้มันทำให้ฉันหายใจไม่ทั่วท้องเลย มันหวานเยิ้มเร่าร้อนชวนขนลุก“เธอไม่เคยปฏิเสธฉัน!”น้ำเสียงนิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว“นะ...หนูเจ็บขาอยู่แล้วนี่มันก็โรงพยาบาล”ฉันรู้ว่าคุณเขาก็กำลังมีอารมณ์ และฉันก็ไม่เคยห้ามเขานี่คือครั้งแรกที่ฉันปฏิเสธ“แล้วไง?”หัวคิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นปม พร้อมปลายนิ้วเรียวเขี่ยเกลี่ยริมฝีปากฉันเบา ๆ“ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหมถ้าฉันยังไม่เบื่อเธอจะมีคนอื่นไม่ได้!”คำพูดราบเรียบแต่สายตาน่าเกรงขามคู่นั้นกำลังข่มขู่ฉันอยู่“......” ฉันพยักหน้า เพราะรู้ดีว่าฉันอยู่ในสถานะไหน แค่ฉันเรียนจบมีงานทำฉันก็จะมีชีวิตที่ดีขึ้นเหมือนที่พี่ไทเกอร์บอก และคนเดียวที่ช่วยฉันได้คือคุณเขา“รู้ก็ดีแล้ว!”เสียงกระซิบแผ่วเบา พร้อมริมฝีปากร้อนแตะที่ต้นคอทำเอาฉันถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย นี่คุณเขาจะทำตรงนี้จริง ๆ เหรอ แต่ถ้าเขาทำจริงฉันก็ห้ามอะไรเขาไม่ได้อยู่ดี“อืม!”เสียงครางในลำคอดังขึ้นเป็นระยะ สัมผัสชวนสยิวก็เริ่มขึ้นด้วย เมื่อริมฝีปากนุ่มของคุณเขาพรมจ
“อือ...” พี่ไทเกอร์พยักหน้ายิ้ม ๆ“งะ...งั้นแนนต้องขอโทษพี่ไรอันด้วยนะคะ พอดีแนนต้องไปดูแลน้องพาร์ท”ฉันหันไปพูดกับพี่ไรอันที่เขาดูจะหน้าเสียไม่น้อยเลย“งั้นไว้เจอกันที่บ้าน พรุ่งนี้วันหยุดพี่จะสอนกฎหมายเรา เห็นบอกมีหลายข้อที่ยังไม่เข้าใจ”พี่ไรอันพูดยิ้ม ๆ แต่สายตาเขามันฟ้องว่าเขาผิดหวังที่ฉันไม่ได้กลับไปกับเขาทุกคนรู้แค่ว่าฉันทำงานพิเศษคือเป็นพี่เลี้ยงน้องพาร์ท เวลาฉันไปไหนมาไหนกับคุณเขาหรือพี่ไทเกอร์ก็เลยไม่ได้สนใจอะไรมากมาย“ค่ะ ไว้เจอกันนะ”แล้วฉันก็เดินตามพี่ไทเกอร์ไปที่รถ ถ้าไม่ใช่เพราะไม่ได้เจอน้องพาร์ทหลายวันฉันคงเลือกที่จะกลับกับพี่ไรอันถ้าจะพูดกันตามตรงช่วงนี้ฉันไม่อยากอยู่ใกล้กับคุณเขาเลยมันรู้สึกอึดอัดรู้สึกผิด ผิดกับทุกคน ถ้าเพื่อน ๆ รู้ว่าฉันเป็นอะไรกับคุณเขาจะรู้สึกกับฉันยังไง โดยเฉพาะเบบี๋ แล้วไหนจะพี่พิมพ์ที่หลัง ๆ ฉันกับพี่พิมพ์เจอกันบ่อยมาก บางวันพี่พิมพ์ก็พาฉันไปทานข้าวบอกว่ารักและเอ็นดูอยากให้ฉันเป็นน้องสาวแล้วอีกไม่นานคุณเขากับพี่พิมพ์ก็จะหมั้นกันแล้วฉันควรทำยังไงดีนะฉันไม่อยากอยู่แบบนี้เลยส่วนเรื่องพี่บอลอะไรนั่นก็ไม่มีอะไรทั้งนั้น ผู้ชายคนนั้นเจ้าชู้จะตาย
“ขออะไรได้ไหมคะ”ฉันพูดพลางถอดเข็มขัดราคาแพงออกจากเอวคุณเขา“อะไร?”คุณเขาปรายตามองหน้าฉัน พร้อมมือสากที่ลูบไล้แผ่นหลังอย่างแผ่วเบา“คือ...คือพรุ่งนี้วันหยุด คือว่าหนูจะขอพาน้องพาร์ทไปเที่ยวได้ไหม”ฉันกลั้นใจพูดมันออกไป“...แล้วทำไมฉันต้องอนุญาต!”คุณเขาพูดเรียบ ๆ มือสากเอื้อมมาปัดไรผมไปด้านหลัง พร้อมริมฝีปากร้อนพรมจูบไปทั่วเนินอก“หนูแค่อยากไปเที่ยวกับน้องสักครั้ง”ที่จริงพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของฉัน ฉันเลยอยากอยู่กับน้อง อยากพาไปเที่ยวเหมือนแม่ลูกคู่อื่นบ้าง แต่ฉันคงหมดหวังแล้วแหละ เฮ้อ“แค่นี้!”คุณเขาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉัน สายตาเย็นชาคู่นั้นที่มองฉันมันยิ่งตอกย้ำว่าฉันไม่มีสิทธิ์จะขออะไรจากคุณเขา“ไม่เป็นไรค่ะหนูเข้าใจ”เมื่อรู้คำตอบฉันก็แค่ยิ้มรับมันเพื่อไม่ให้คุณเขารำคาญหรือหงุดหงิดไปมากกว่านี้“รีบทำฉันรีบ!”คุณเขาสั่งเสียงแข็ง พร้อมฝ่ามือใหญ่สองข้างรวบมัดผมฉันขึ้น“เธอดูเซ็กซี่มากเลยรู้ไหมเวลารวบผมขึ้นแบบนี้!”คุณเขามองฉันสายตาหวานหยาดเยิ้ม พร้อมดันตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อถอดกางเกงออก“…...” ฉันได้แต่เม้มปากแน่นเมื่อแก่นกายขนาดใหญ่เสียดสีอยู่ตรงหว่างขา“เด็กดีต้องแบบนี้!”คุณเขายิ้ม
ฉันหันหน้าไปสบตากับคุณเขามองเขาอย่างอ้อนวอน แต่คุณเขาไม่สนใจยังคงถาโถมแก่นกายเข้าใส่ตัวฉันถี่รัวและแรงขึ้นเรื่อย เมื่อตัวเขาใกล้ถึงฝั่งเอี๊ยดอ๊าด แอ๊ด แอ๊ด“อ่า ใกล้แล้วแนนนี่ ~”มือหนาสากล้วงเข้ามาบีบขยำสองเต้าฉันอีกครั้งอย่างหนักหน่วงพร้อมช่วงล่างที่เร่งจังหวะความเร็วเป็นสองเท่าจากที่จุกมันเริ่มเสียวเมื่อโดนปลายนิ้วร้ายเขี่ยขยี้บีบบี้ยอดถัน ฉันแอ่นบั้นท้ายพร้อมเกร็งมือเท้าแน่น ท้องไส้มันปั่นป่วน มันเสียวมวนตรงท้องน้อย รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง มันร้อนวูบวาบไปทั้งตัวความรู้สึกมันอึดอัด ยิ่งคุณเขาถาโถมแก่นกายเข้าใส่แรงเท่าไรมันยิ่งอึดอัด มันหายใจติดขัด หัวใจเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะ“ตอดถี่แบบนี้จะเสร็จแล้วใช่ไหม”สิ้นคำพูดคุณเขาก็กระแทกเอวถี่รัวแรงขึ้นแรงขึ้น“อึก อึก อ่า ~~”ฉันกัดปากแน่นเมื่อร่างกายมันเกร็งสั่นกระตุกไปแทบทุกส่วนโดยเฉพาะตรงนั้นที่มันร้อนวาบเต้นตุ้บตุ้บไม่ยอมหยุดปึก ปึกคุณเขากระแทกเน้น ๆ สองสามที พร้อมแผงอกแกร่งที่แนบชิดลงกับแผ่นหลัง พรมจูบหัวไหล่เบา ๆ“ถ้าไม่ติดว่าฉันรีบเธอโดนหนักกว่านี้แน่!”ฉันได้แต่เงียบตอนนี้แขนขามันหมดแรงอยากจะเอนกายลงนอนให้สบายตัว แต่มันทำไม่
“ว้าว!!!”“สวยจัง”ดวงตากลมโตเป็นประกายแวววับหน้าแนบชิดติดกระจก ทะเลสีครามจากชั้น 50 ด้านซ้ายเป็นสวนดอกไม้นานาพันธุ์หลากหลายสีสันสวยงามรอบข้างเต็มไปด้วยตึกเล็กใหญ่สลับกันเรียงแถวดูสวยไปอีกแบบก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!ฉันที่กำลังชื่นชมกับวิวสวยหันขวับไปมองที่ประตูห้อง“อาหารมาส่งครับ”“อาหารเหรอใครสั่ง หรือจะเป็นคุณเขา”ฉันบ่นพึมพำเดินไปที่ประตู ก่อนจะมองผ่านรูเล็ก ๆ ดูว่าเป็นใครแล้วไว้ใจได้หรือเปล่า ภาพที่เห็นเป็นพนักงานโรงแรมในชุดสะอาดเรียบร้อยพร้อมรถเข็นอาหารคันใหญ่แกรก!“แต่หนูไม่ได้สั่งนะ”เมื่อมั่นใจฉันรีบเปิดประตู แล้วรีบตอบออกไปเพราะกลัวต้องจ่ายเงินด้วยดูทรงแล้วไม่มีปัญญาจ่ายแน่นอน“คุณผู้ชายที่มากับคุณเป็นคนสั่งครับ”“งะ...งั้นเชิญค่ะ”แล้วพนักงานก็เข็นรถอาหารเข้ามาให้ห้องก่อนจะเดินออกไป“สั่งมาทำไมตั้งเยอะ” ฉันเปิดดูอาหารราคาแพงที่คุณเขาสั่งมาแล้วเดินออกไปที่ระเบียงห้อง“สดชื่นจัง!”ฉันหลับตาลงอ้าแขนรับลมเย็น ที่พัดโบกโบย เส้นผมปลิวไสวตามแรงลม สูดกลิ่นน้ำทะเลเข้าเต็มปอด“ถ้าได้จูงมือน้องพาร์ทเดินเล่นริมชายหาดคงจะดีไม่น้อย”เฮ้อ! แต่ฉันก็ได้แค่ฝัน“คุณพ่อคะ รอน้องแพนด้วย!!!” เด็กห
เสียงราบเรียบของคุณเขาทำให้ฉันรู้สึกหวั่นใจ พยายามปลุกตัวเองให้ตื่นแต่มันก็ไม่เป็นผล“ก็ได้ฮับ งั้นน้องพาร์ทไปต่อสู้กับพี่เทเลอร์รอนะฮับ!”“น้องพาร์ท อย่าเพิ่งไป!” ฉันตะโกนสุดเสียงแต่เสียงมันกลับติดอยู่ที่คอ“หลับลึกแบบนี้ฉันควรทำยังไงกับเธอดีนะ!”ร่างหนาค่อย ๆ คลานเข่าขึ้นมาบนเตียง พร้อมทาบทับบนตัวฉันปลายนิ้วเรียวเกี่ยวเขี่ยผมทัดหู พร้อมปลายจมูกโด่งคลอเคลียพวงแก้มอย่างแผ่วเบา“จะตื่นไหม!”ฉันหายใจไม่ทั่วท้องพยายามจะยกมือขึ้นดันตัวคุณเขาที่กำลังปลดกระดุมเสื้อฉันออกทีละเม็ด ๆ อย่างใจเย็น“ฮื้อ!!” ฉันเม้มปากแน่นเมื่อริมฝีปากร้อนแตะที่เนินอกพร้อมออกแรงดูด“จะไม่ตื่นจริง ๆ ใช่ไหม!”คุณเขาถอนปากจากเนินอกพร้อมนิ้วเรียวเกลี่ยริมฝีปาก“ไม่นะ! อย่า! ฮื้อ!” ฉันร้องท้วงในลำคอขึ้นอีกครั้งเมื่อริมฝีปากนุ่มทาบทับกดจูบริมฝีปากฉันหนัก ๆเขาดูดเม้มบดขยี้ริมฝีปากฉันอย่างหนัก นี่มันไม่ใช่จูบแต่เขากำลังจะสูบวิญญาณฉันให้ออกจากร่างมันหายใจไม่ออกฉันกำลังจะหมดอากาศหายใจตาย แขนขายังคงไม่มีแรงขยับเขยื้อนจ๊วบ!!“ฮื้อ!!” มันเจ็บจี๊ดที่ริมฝีปากพร้อมกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งเต็มปาก“เฮือก!!”พรึบ!!“นะ...หนูเจ็บ
“…...” ฉันได้แต่ยืนมือประสานกันก้มหน้านิ่ง ฉันทำอะไรก็คงผิดไปหมดทุกอย่างในสายตาคุณเขา แล้วทำไมถึงยังเก็บฉันไว้ใกล้ ๆ ตัวอีกไม่เข้าใจเลยจริง ๆ“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าจะได้ไป”คุณเขาพูดเรียบ ๆ พลางอุ้มน้องพาร์ทเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า“จะไปไหมถ้าไม่ไปฉันจะได้ไปกับลูกสองคน”คุณเขายื่นชุดเอี๊ยมกระโปรงยีนสั้นเหนือเข่า พร้อมเสื้อยืดสีชมพูปักชื่อและหน้าน้องพาร์ทเหมือนเสื้อที่คุณเขาใส่อยู่“นะ...หนูใส่ได้เหรอ?” ฉันดีใจจนไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว“หรือจะไม่ใส่!”คุณเขาพูดอย่างไม่สบอารมณ์“สะ...ใส่ค่ะ” ฉันรีบคว้าเสื้อจากคุณเขาแล้ววิ่งจู๊ดเข้าห้องน้ำอย่างไว“เสร็จแล้วค่ะ!”ฉันรีบวิ่งออกจากห้องน้ำอย่างไวเมื่อจัดแจงเสื้อผ้าเสร็จ ทำไมมันถึงรู้สึกตื่นเต้นและประหม่าแบบนี้นะยิ่งเห็นชุดที่คุณเขาและน้องพาร์ทใส่ใจฉันมันยิ่งเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะฉันไม่เคยเห็นคุณเขาแต่งตัวแบบนี้เลยแค่ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดา ๆ แต่คุณเขากลับดูดีและมีเสน่ห์มากเสื้อสีชมพูกลมกลืนเข้ากับผิวขาวขาว ผมที่ไม่ได้เซตใบหน้าหล่อคมคาย เวลามองมันทำให้รู้สึกสบายตาไม่รู้สึกอึดอัดเหมือนเวลาคุณเขาใส่สูทส่วนน้องพาร์ทถอดแบบมาจากคุณเขาทุกระเบียบนิ้วจะ
“เป็นไง”“ตกลงว่าท้องไหม?”ปรเมศวร์เอ่ยน้ำเสียงตื่นเต้นเมื่อเห็นร่างบางของภรรยาสาวเดินออกมาจากห้องน้ำ“ฟองเบียร์ล่ะ” แต่เธอกลับไม่สนใจเดินผ่านหน้าสามีหนุ่มสายตาสอดส่องหาลูกสาวตัวน้อย“แนน! หนูตอบป๋าก่อนตกลงท้องไหม!” ท่อนแขนแกร่งคว้าเอวคอดดึงร่างเล็กเข้ามากอดเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจ“ป๊ะป๋า! ปล่อยอึดอัดหายใจไม่ออก” สองมือเล็กผลักดันหน้าอกอย่างรำคาญ“เหม็นด้วย! ““ไหนบอกว่าเลิกได้แล้วทำไมยังได้กลิ่นบุหรี่!” เธอชักสีหน้าไม่พอใจทำจมูกฟุดฟิดเมื่อได้กลิ่นเหม็นของบุหรี่ติดปลายจมูก“อะไรป๋าไม่ได้สูบ คงจะลูกค้าสูบมันเลยติดเสื้อ ป๋าเลิกนานแล้ว” ปรเมศวร์รีบอธิบายอย่างกระตือรือร้น แต่เห็นอาการแปลก ๆ ของเมียรักเขาก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความดีใจ“ดีใจมากไหมคะ” คนตัวเล็กคลี่ยิ้มบางเมื่อได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าสามี หลังจากที่พยายามจะมีลูกอีกคนมาหลายเดือนและในวันนี้ก็สิ้นสุดการรอคอยแต่จะเป็นลูกสาวอย่างที่เขาหวังไหม อันนี้คงต้องว่ากันอีกที“ที่สุดครับ!”“หนูน่ารักที่สุดเลยรู้ไหม!”พรึบ!ร่างบางถูกช้อนอุ้มเดินตรงไปยังเตียงนอน“คงได้เวลาป๋าต้องทำงานให้น้อยลงเพื่อจะได้ดูแลหนูกับลูกให้มากขึ้นแล้วสินะ!” เขาพูด
“ไทเกอร์!!”“ไอ้ไทเกอร์!!!”ปรเมศวร์ส่งเสียงเรียกลูกน้องหนุ่มที่ซึ่งกำลังหัวหมุนกับเจ้าสองแสบลูกชายเจ้านายเสียงแข็ง“ครับนาย” ชายหนุ่มวิ่งหอบตรงเข้าหาผู้เป็นนาย“ดูฟองเบียร์ด้วยกูมีธุระ!”“แล้วดูลูก ๆ กูดี ๆ ล่ะ อย่าให้ไปวิ่งเล่นแถวสระน้ำ!”“ถ้าลูกกูเป็นอะไรไปมึงตาย!”สิ้นประโยคเด็กน้อยแก้มใสวัยห้าเดือนเศษก็ถูกยัดใส่มือลูกน้องหนุ่มที่ทำหน้ามึนงง“นาย!” แต่ยังไม่ทันที่เจ้านายหนุ่มจะได้เดินไปไหนเขาก็อุ้มเด็กน้อยไปขวางหน้าไว้เสียก่อน“อะไรของมึงอีก?” เจ้านายหนุ่มมองหน้าลูกน้องอย่างไม่สบอารมณ์เพราะจิตใจมันลอยล่องไปอยู่ที่สระน้ำ“แล้ว...” ลูกน้องหนุ่มมองไปที่สองพี่น้องที่กำลังเล่นต่อสู้กันอยู่“มันเป็นหน้าที่มึง! ไว้กูขึ้นเงินเดือนให้!”เขาพูดแค่นั้นก็จะรีบสาวเท้ายาว ๆ ไปหาภรรยาสาวที่กำลังเล่นน้ำอย่างสบายใจ โดยที่ไม่รู้ตัวว่าภัยร้ายกำลังจะถึงตัวเพราะชุดบิคีนีตัวจิ๋วที่เธอสวมใส่……“ไม่ตายวันนี้จะตายวันไหน! ไอ้ไทเกอร์!” ไทเกอร์ได้แต่บ่นตามหลังเจ้านาย ทำหน้าเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบ“อ้อแอ้ อ้อแอ้” แต่ต้องสีหน้าเปลี่ยนเมื่อเสียงหวานเล็กดังอ้อแอ้ มือเล็กนุ่มนิ่มลูบจับที่หน้าเขาอย่างอ่อนโยน“เห็นแบบ
“กรี๊ด อุแว้!!”“พอร์ช! ลูกอีกแล้วนะแกล้งน้องทำไม!”เฮ้อ! ฉันละเหนื่อยใจกับลูกชายคนนี้ ตั้งแต่วันนั้นจนมาถึงตอนนี้ก็ผ่านมาแล้ว 3 เดือนกว่า ๆ ทุกอย่างเงียบกริบทางตำรวจพยายามสืบหาที่มาของเด็กแต่ไร้ซึ่งวี่แวว ฉันกับคุณป๋าเลยรับเลี้ยงสาวน้อยและรับเป็นลูกบุญธรรมน้องฟองเบียร์ เด็กหญิง พิชามญชุ์ โชติฐิติเมธานนท์พิชามญชุ์ ผู้งดงามด้วยความรู้ ชื่อนี้หลวงตาเป็นคนตั้งให้ และต้องขอบคุณป๊ะป๋าที่ตามใจฉันให้ลูกใช้นามสกุลเดียวกันกับเราได้เพราะไม่รู้วันเกิดเด็กที่แน่ชัดเราเลยเอาวันที่เจอน้องเป็นวันเกิด และดีที่คุณป๋าเขามีเส้นสายจัดการเรื่องเอกสารให้ลูกได้มีสิทธิ์ทุกอย่างเหมือนคนอื่น ๆแต่ต้องปวดหัววันละแปดรอบกับไอ้ตัวแสบลูกชายคนเล็ก เผลอเป็นไม่ได้แอบหยิกแก้มน้องทุกทีอย่างวันนี้ก็เหมือนกันน้องนั่งเล่นหัวเราะ อยู่ ๆ คนพี่วิ่งมาจากไหนไม่รู้หยิกแก้มน้องจนเป็นรอย จนน้องร้องกรี๊ด“แบร่!!!” แล้วยังไม่ทันจะได้พูดอะไรกันมาแลบลิ้นใส่แล้ววิ่งไปหาพี่ชายทันที ให้มันได้แบบนี้สิ! ลูกคนนี้นิ“นี่ก็อีกคนเขาแกล้งขนาดนี้ยังมองตามตาละห้อย แล้วอะไรคือยิ้มหวานคะ? หนูไม่เจ็บเหรอลูก”ฉันทายาใส่แก้มขาวใสที่เป็นรอยแดงอย่า
ประเทศจีน...“แนน!!”“จะทะเลาะกับป๋าให้ได้ใช่ไหม!”“ได้!”“งั้นขึ้นห้อง ถอดเสื้อผ้าเรามีเรื่องต้องคุยกัน!”สิ้นคำพูดร่างฉันก็ถูกกระชากขึ้นไปบนห้อง และจากนั้นไม่ต้องพูดถึงว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง!คนบ้าอะไรจะถอดเสื้อผ้าคุยกัน เขาหาเรื่องรังแกฉันมากกว่า!“ทีนี้หายโมโหยัง” ก็แบบนี้ทุกทีพอได้แล้วก็มาอ้อน ทีตอนลากขึ้นเตียงเกรี้ยวกราดที่สุด“......” ฉันเงียบ! ดีนะที่วันนี้พี่ไทเกอร์พาสองหนุ่มไปเที่ยว ฉันเลยแวะไปหาคุณป๋าที่บริษัท แต่ต้องไปเห็นอะไรที่มันทำให้อารมณ์เสียเพราะแบบนี้ฉันถึงไม่อยากกลับมาที่นี่ ที่บ้านหลังนี้ เพราะมันมีอะไรหลายอย่างที่มันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บ“ป๋าไม่ได้อะไรกับผู้หญิงพวกนั้นแล้วนะ เราก็อยู่ด้วยกันตลอด แค่เอาหนูคนเดียวป๋าก็ไม่มีเวลาทำอย่างอื่นแล้ว”ฉันเข้าใจเพราะเรื่องมันก็นานแล้วแต่มันก็หงุดหงิดใจอยู่ดี ที่เห็นผู้หญิงที่เขาเคยควง!“ป๋าเป็นเด็กดีแล้วนะครับ” ลมหายใจอุ่น ๆ พ่นรดที่ต้นคออย่างแผ่วเบา“หนูเข้าใจแต่หนูไม่ชอบ ไม่ชอบที่พวกเธอมองป๊ะป๋าด้วยสายตาท่าทางอ่อยแบบนั้น หนูหวง!”ฉันพลิกตัวมุดหน้าซุกแผงอกแกร่ง เพิ่งจะกลับมาอยู่จีนได้ไม่ถึงอาทิตย์กลับต้องมาทะเลาะกันเสียแล้วแ
หลายเดือนผ่านไป...งานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โต ทั้ง ๆ ที่ฉันขอแค่งานเล็ก ๆ แต่ป๊ะป๋าบอกมันไม่ได้เพราะด้วยฐานะฉันตอนนี้ที่เป็นถึงน้องสาวเจ้าของบริษัทส่งออกใหญ่โตของประเทศและคุณเขาที่เป็นถึงประธานบริษัทค้าเพชรอันดับต้น ๆ จะให้จัดงานเล็ก ๆ มันเป็นไปไม่ได้“แม่สวยจังครับ!” น้องพาร์ทที่วันนี้อยู่ในชุดสูทสีขาวพูดมองแม่แล้วเอาแต่นั่งยิ้มกริ่ม ส่วนน้องพอร์ชตอนนี้กำลังซน ก็ช่วงวัยของเขาแหละกำลังหัดเดินไม่เคยจะอยู่นิ่งดีที่ได้พี่ไทเกอร์คอยดูแลวิ่งตามตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ พี่ไทเกอร์ยังไม่ได้พักเลยแต่ความซนยังไม่เท่าน้องญี่ปุ่นลูกสาวคนสวยของเบบี๋ รายนั้นบอกเลยทั้งซนทั้งแสบส่วนคนที่สบายหน่อยคือพี่พิมพ์ เพราะน้องมาเฟียคือนิ่งสุขุมถอดแบบพี่เทเลอร์มาทุกอย่าง! ฉันละปลื้มใจแทนพี่สาวเพราะไม่ต้องมานั่งปวดหัววิ่งไล่จับลูกเหมือนฉันส่วนคุณเจ้าบ่าวป๊ะป๋าคนหล่อ ก็ดีใจจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ เข้าใจว่าตื่นเต้นแต่ฉันเป็นผู้หญิงแท้ ๆ ยังไม่ตื่นเต้นจนออกหน้าออกตาเท่าเขาเลยไม่ใช่ไม่ดีใจที่ได้แต่งานมันก็ดีใจแต่ป๊ะป๋าเขาดีใจเกินไป อยู่ด้วยกันมากี่ปี ลูกสองคนก็โตจนวิ่งไล่เตะก้นพ่อได้แล้ว ทุกวันนี้ฉันเหมือนมีลูกชายส
“ลูกไม่ยอมดูดขวด!” คุณป๋าเขามองฉันอย่างคาดโทษและส่งลูกให้ฉัน“หนูขอโทษ!” ฉันได้แต่ทำหน้าสำนึกผิด เสื้อผ้าก็ยังไม่ได้ใส่ลูกก็จะกินนม“แอ้!!”“รู้แล้วครับไม่ต้องมาทำหน้าอ้อนเลย ก็อ้อนแบบนี้แม่ถึงใจอ่อนให้หนูกินจากเต้าจนป๊ะป๋าดุ” ฉันเอาลูกนอนลงที่ตักทันทีที่เห็นเต้าตามเคยตัวเล็กดีใจจนตัวสั่นจ๊วบ!!ด๊วบ!!“เบา...ไอ้เสือ นมแม่ช้ำหมดแล้วลูก!” คุณป๋าเขาคลานเข่าขึ้นมาบนเตียงจูบที่เท้าเล็ก“ทำอะไรไม่เอามันจั๊กจี้!” ฉันเอามือดันตัวเขาที่เอาหัวหนุนตักแล้วอ้าปากงับเต้าอีกข้าง“ทีลูกดูดไม่เห็นเป็นอะไรป๋าก็หิวเหมือนกันกินหน่อยนะ!” เขามันบ้า! ดูดดึงหน้าอกแล้วดูดแรงด้วยแรงพอจนน้ำนมมันทะลักออกมานั่นแหละ“ป๊ะป๋า! ไม่เอาพอแล้วลูกกินนมอยู่นะ!” ฉันพูดดุ ๆ“หึ...ป๋าแค่ล้อเล่นเอง”“แล้วพาร์ท ล่ะคะ” ทำไมฉันถึงรู้สึกผิดต่อลูกอยู่ตลอดนะ“มีอะไรหรือเปล่า”คุณเขานั่งช้อนด้านหลังเอาคางเกยไหล่ มือสากเอื้อมมาหยอกล้อเล่นกับตัวเล็กที่พอนมเข้าปากก็เงียบไปเลย“ป๊ะป๋า!” ฉันเอียงคอหันไปจ้องหน้าเขา“ฮือ ว่าไงครับเป็นอะไรทำไมทำหน้าเศร้า ๆ” คุณเขาจุ๊บที่ปากฉันเบา ๆ“ป๊ะป๋ารักน้องพาร์ทไหม” ฉันพูดเสียงสั่น ไม่รู้ฉันคิดอะไรทำ
ลิ้นสากเปียกลื่นลากเลียยาวตั้งแต่เนินลงไปถึงสะดือสองมือสากลูบไล้ตามเรียวขาและจับมันอ้ากว้างออก“อ๊ะ” ฉันร้องครางในลำคอเบา ๆ เมื่อปลายลิ้นร้อนแตะตรงส่วนนั้นผ่านแพนตี้ผ้าลูกไม้ตัวบางที่ฉันใส่จ๊วบ!!ด๊วบ!!เขาจูบดูดมันอย่างเอร็ดอร่อย จนมันเปียกแฉะสองมือจิกกำผ้าปูที่นอนแอ่นอกบิดตัวเมื่อถูกปลายลิ้นร้ายเขาทารุณ“ฮื่อ! ป๊ะป๋า มะ...มันเสียวนะคะ!” ฉันกลั้นใจพูดเพราะตอนนี้มันเสียวจนแทบจะพูดไม่เป็นภาษาอยู่แล้ว!พรึบ!ฟิ้ว ~~~คุณป๋าเขาไม่สนใจฟังถอดเสื้อพร้อมแพนตี้ตัวน้อยออกจากตัวขว้างทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดี“อืม”แผล็บ!!แจ๊ะ! แจ๊ะ!ปลายลิ้นสากลื่นยังคงทำการทารุณกรรมน้องหนูฉันต่อ และฉันต้องดิ้นพล่านเมื่อเขาสอดดุนลิ้นร้ายผลุบเข้าออกร่องสวาท ทั้งดูดทั้งเลียทำเอาฉันแทบดิ้นตายด้วยความเสียว แต่ต้องเก็บกดเสียงห้ามตัวเองไม่ให้ส่งเสียงครางออกมากลัวลูกจะตื่น“ฮื่อ! ป๊ะป๋า นะ...หนูไม่ไหวแล้วนะ! กรี๊ดดดด” สองมือกำหมัดแน่นส่งเสียงกรีดร้องในลำคอ เมื่อปลายลิ้นร้อนไม่ปรานีร่องแคบฉันเลยเขาตวัดลิ้นละเลงติ่งเกสรสลับกับดูดแรง ๆ และสอดดันดุนลิ้นผลุบเข้าออกถี่รัว เพียงแค่ไม่กี่นาทีต่อมาร่างฉันมันสั่นกระสับกระส่ายก
แน่นอนฉันจูบตอบสองแขนยกขึ้นคล้องคอเอียงหน้า หาองศาที่เหมาะสม มือใหญ่เลื่อนขึ้นมาจับล็อกท้ายทอยแน่นเราจูบกันอย่างดูดดื่มจนลืมไปว่าตอนนี้เราอยู่ในลิฟต์!“อุ๊ย!!!”ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดพนักงานที่ยืนอยู่ข้างนอกต่างตกใจที่เห็นเราสองคนจูบกันฉันพยายามดันตัวคุณเขาออกแต่ทว่าเขากลับยิ่งกดจูบหนัก ๆ อีกครั้งก่อนจะค่อย ๆ ปล่อยริมฝีปากที่บวมเป่งอย่างอ้อยอิ่ง“ป๋ารักหนูนะ”คำพูดหวานหูและสายตาหวานเยิ้มที่เขามองมาที่ฉันมันยิ่งทำให้ฉันเขินอายจนทำอะไรไม่ถูกคุณเขาไม่สนใจพนักงานที่ยืนดูหอมแก้มมือโอบไหล่เดินไปที่โรงจอดรถพอมาถึงโรงรถเขาก็จูบฉันอีกครั้งและจูบอยู่อย่างนั้นนานหลายนาทีฉันเห็นท่าไม่ค่อยดีเลยรีบผลักตัวเขาออกแล้วรีบขึ้นรถก่อนทุกอย่างมันจะเลยเถิดระหว่างที่ขับรถไปรับลูกที่โรงเรียนคุณเขาก็กุมมือเดี๋ยวจูบเดี๋ยวหอมยิ้มไม่หุบฉันก็ได้แต่นั่งยิ้มส่ายหัวอะไรจะเป็นหนักถึงขนาดนี้ก็แค่บอกรักเอง แต่จะว่าไปฉันเองก็มีความสุขไม่ต่างอะไรจากเขาที่ได้บอกความรู้สึกออกไปสำหรับฉันคุณเขาคงเป็นรักแรกและรักสุดท้ายและฉันก็อยากเป็นคนสุดท้ายของเขาเหมือนกัน“รักนะคะป๊ะป๋า!”ฉันยิ้มให้เขาและพูดในใจ เรามองหน้าสบตากันโด
46 ป๊ะป๋าของหนูหมับ!!“นะ...หนูพูดว่าอะไรนะ!”แต่ไม่ทันจะได้เดินออกไปไหนสองมือใหญ่ก็คว้าตัวสวมกอดจากด้านหลัง เสียงเข้มสั่นเครือกอดเอวแน่น“ปล่อยค่ะ! ไหนว่าจะทำงาน”ฉันพลิกตัวหันไปมองหน้าสบตาคนแก่ขี้งอน“...มะ...ไม่ทำแล้ว” คุณเขาดูไม่เป็นตัวเองเอาเสียเลยดูตื่นตกใจมึนงงยังไม่หาย“ป๋าไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม” คุณเขาสวมกอดฉันแน่น มันแน่นจนแทบหายใจไม่ออกงับ!!!“หนู! กัดป๋าทำไม!” ฉันอ้าปากงับหัวไหล่เขาอย่างแรง“ถ้าเจ็บก็แสดงว่าไม่ได้ฝันค่ะ” ฉันยกสองแขนขึ้นคล้องคอเขา และแน่นอนสองมือใหญ่กอดรัดดึงตัวฉันแนบชิดติดอกแกร่ง“หนูรักป๊ะป๋า รักมานานแล้ว ได้ยินชัดไหมคะ!”ฉันพูดและยิ้มให้พ่อของลูกที่อยู่ ๆ ก็ร้องไห้น้ำตาอาบสองแก้ม ฉันถึงกับงงเขาร้องไห้ทำไม?“ป๊ะป๋า!!” ฉันถึงกับต้องขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปมแล้วส่ายหัว กลั้นขำแทบไม่ไหว“ร้องไห้ทำไม!”“ไม่ร้องสิคะ หนูแค่บอกรักเอง” ฉันดึงเขาเข้ามากอดปลอบ“ก็ป๋าดีใจ หนูรู้ไหมป๋ารอฟังคำว่ารักจากหนูมานานแค่ไหน!” เขาพูดเสียงสะอื้นสองแขนกอดฉันแน่น“หยุดร้องได้แล้วค่ะเดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้า มันจะไม่ดีเท่าไรนะ”“แล้วอีกอย่าง” ฉันดันตัวมองหน้าสบตาพ่อของลูกที่ยังคงสะอื้นไ