"หายปวดแล้วใช่มั้ย" "ปล่อย" คัพเค้กพูดพลางแกะมือหนาที่กำลังกอดเธอของเขาออก แล้วรีบลุกขึ้นเดินไปหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ "นั่นคุณจะไปไหนเค้ก !!" คลาสท้วงขึ้น เมื่ิอเห็นเธอกำลังจะเดินออกไปจากห้อง"ไปให้พ้นๆคนเลวๆอย่างคุณไง !!" ร่างบางพูดโดยที่ไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองหน้าเขาหมับ! คลาสรีบลุกขึ้นจากที่นอนแล้วตรงเข้ามาคว้าแขนของเธอเอาไว้ พร้อมกับเอาร่างของตัวเองมายืนขวางประตูไม่ให้เธอไป เพียะ!! คัพเค้กตบหน้าเขาอย่างแรงด้วยความโกรธที่เธอเองก็หาสาเหตุไม่ได้ เธอรู้สึกแค่ว่าก่อนหน้าที่จะความจำเสื่อมเขาต้องทำเรื่องแย่ๆ กับเธอเอาไว้มากแน่ๆ "คะ เค้ก.." มือหนาเลื่อนขึ้นมาจับแก้มของตัวเองเอาไว้ แล้วมองหน้าเธอ"ขนาดฉันจำคุณไม่ได้ฉันยังไม่ชอบขี้หน้าคุณขนาดนี้ คุณทำอะไรกับฉันกันแน่คลาส" ".....""ไหนคุณบอกว่าฉันรักคุณมาก ทำไมฉันถึงจำไม่ได้เลยว่าฉันรักคุณ คุณต้องเลวขนาดไหนกัน..""ใช่!! ผมมันเลว แต่ผมจะไม่ทำอีกแล้วเค้ก""คุณทำอะไร คุณบอกฉันมาสิว่าคุณเคยทำอะไรกับฉัน ฉันอยากรู้" คนตัวเล็กจ้องหน้าเขาเพื่อรอคำตอบ แต่ทว่าสิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ เขาไม่แม้แต่จะปริปากพูดคำว่าขอโทษหรือยอมรับความผิดของตัว
ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเลวกว่าที่คิดไว้มากจริงๆ ก่อนที่เธอจะความจำเสื่อมเธอคงยอมเขามากน่าดู"เริ่มต้นใหม่กับผมได้มั้ยเค้ก" "คุณว่าฉันควรจะเริ่มต้นใหม่กับคุณมั้ย" คัพเค้กพยายามแกะมือเขาที่จับมือเธอ"คะ เค้ก...""จากสิ่งที่คุณพูดมามันยิ่งทำให้ฉันมั่นใจ ว่าฉันคงไม่มีวันหมั้นกับคุณอีกครั้งได้" ".....""ไม่ว่าฉันจะความจำเสื่อม หรือ ฉันจะจำคุณได้ ความรู้สึกฉันมันคงเกลียดคุณไปเเล้ว..""ทำไมคุณพูดแบบนี้เค้ก" เขามองหน้าเธอแล้วตัดพ้อออกมาผ่านทางคำพูดและสายตา "ในเมื่อตัวคุณไม่ได้ดีตั้งแต่แรก คุณก็อย่ามาเรียกร้องหาเหตุผลจากฉัน" "เค้ก...ผมเชื่อว่าถ้าคุณจำผมได้ คุณต้องให้อภัยผม" "นั่นมันเรื่องของอนาคต แต่ตอนนี้ฉันไม่ให้อภัยคุณ และก็ไม่ได้รักคุณ"".....""สิ่งที่คุณทำ มันเกินไปแล้วคลาส""เริ่มใหม่ไม่ได้เลยรึไงวะ ผมผิดผมก็ขอโทษไปแล้ว ความจำเสื่อมคุณจะอะไรนักหนาเค้ก คุณทิ้งผมไม่ได้หรอก !!" คลาสลุกขึ้นยืนแล้วตะคอกใส่หน้าเธอเสียงดังลั่น อารมณ์ของเขาไม่มีใครเทียบได้จริงๆ"..." คัพเค้กเลือกที่จะเงียบแล้วหันกลับไปแต่งหน้าต่อ โดยไม่ได้สนใจอารมณ์ฉุนเฉียวของคนข้างหลังเลยแม้แต่น้อย ถ้าเป็นไปได้เธออยากจะขอให
@มหาลัย ชื่อดังแห่งหนึ่งในฮ่องกง ร่างบางตั้งท่าจะเปิดประตูลงจากรถเมื่อมาถึงมหาวิทยาลัยแล้ว แต่กลับถูกคลาสรั้งเรียวแขนเอาไว้เสียก่อน "ใส่เสื้อคลุมด้วย" เขาพูดพลางยื่นเสื้อคลุมให้เธอ"ร้อนจะตาย ไม่เอาไม่ใส่" ทว่าเธอกลับปัดเสื้อออก ทำเอาเขาถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างแรงแล้วจ้องหน้าเธอตาเขม็งก่อนหน้าที่จะมามหาวิทยาลัยเธอและเขาทะเลาะกันอย่างหนักเรื่องชุด คลาสทำลายข้าวของจัดกระจายเต็มห้อง และยืนกรานว่าจะไม่อนุญาตให้เธอใส่เสื้อชุดนักศึกษารัดรูปเด็ดขาดเธอเลยยื่นข้อเสนอไปว่าจะยอมใส่กระโปรงยาว แต่เขาต้องให้เธอใส่เสื้อรัดรูป ซึ่งเขาที่ไม่มีทางเลือกก็ต้องจำใจยอมแต่ก็มีข้อแม้ว่าต้องใส่เสื้อคลุมตลอดเวลา จนเธอเริ่มเบื่อแล้วรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่ให้โอกาสผู้ชายงี่เง่าคนนี้ ยิ่งเวลาพูดอะไรแรงๆ ไปเขาก็จะร้องไห้อย่างเดียว แต่เวลาอยู่กับลูกน้องชายหนุ่มก็จะเป็นอีกอย่าง เขาทำตัวน่าเกรงขามสั่งงานได้อย่างฉะฉาน แต่พออยู่กับเธอกลับกลายเป็นแมวน้อยขี้อ้อนเสียอย่างนั้น เดิมทีเธอไม่ชอบคนแบบนี้มันเลยทำให้ต้องคิดหนักว่าควรจะหมั้นกับเขาดีไหม"ถ้าคุณไม่ใส่ ผมจะพาคุณกลับบ้าน !!""...." คัพเค้กถอนหายใจออกมาด้วยความเบ
"ก็พาคุณมาปรับทัศนคติไงเค้ก" น้ำเสียงเยือกเย็นที่ถูกพ่นออกมาจากปากของเขา ทำเอาเธอขนลุกซู่ไปทั้งตัว "...." เธอนิ่งเงียบด้วยความงุนงง ไม่เข้าใจว่าเขาต้องการปรับทัศนคติกับเธอแบบไหนกันแน่ "จะลงรถเองหรือให้ผมอุ้ม?" คิ้วหนาเลิกขึ้นถาม "ละ ลงเอง" ว่าจบก็เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินตามหลังเขาเข้าไปในห้อง ภายในห้อง...รอบๆห้องมีกระจกอยู่เต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็นกำแพง เพดานฝ้า เธอมองไปทางไหนก็เห็นแต่เงาของตัวเองสะท้อนอยู่ในนั้นพรึบ! ผลัก! "อื้อ ทำเบาๆไม่ได้รึไงกัน !!" ร่างบางร้องท้วงออกมาเมื่อโดนชายหนุ่มผลักลงบนเตียง ก่อนที่เขาจะรีบขึ้นมาคร่อมร่างเธอเอาไว้ "...." คลาสไม่ได้พูดอะไร เขาเอาแต่จ้องหน้าเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่น ก่อนจะพ่นลมหายใจร้อนๆ ใส่หน้าเธอ"ผมควรจะทำยังไงกับคุณดี"".....""คุณทำไมต้องทำท่าทางแบบนั้นกับคนอื่นที่ไม่ใช่ผม คุณรู้มั้ยว่าถ้าผมยิงมันตาย จะเป็นยังไง""....." คนตัวเล็กเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น เริ่มรู้สึกหายใจได้ไม่ทั่วท้อง เวลาที่เขาโกรธมันน่ากลัวมากจริงๆ"คุณคงไม่คิดจะนอกใจผมใช่มั้ย ?""ไม่ๆ ไม่คิดเลย" เธอรีบส่ายหน้าปฏิเสธ"หึ...!!""คะ
ในตอนนั้นเธอและเขาดูมีความสุขกันมาก พานทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว เพราะเธอเพิ่งสังเกตว่ารอบนี้เธอไม่รู้สึกปวดศีรษะแบบที่ผ่านๆ มาเลยเมื่อเห็นภาพเหล่านั้น ณ มหาวิทยาลัยวันนี้คัพเค้กไม่ได้เข้าเรียนช่วงเช้าเพราะมัวแต่ทำเรื่องอย่างว่ากับคลาสจนขาเธอแทบจะไม่มีแรงเดินเข้ามหาลัย แถมเขายังทิ้งร่องรอยเป็นเจ้าของเอาไว้ที่ซอกคอของเธอเต็มไปหมด นอกจากนั้นยังไม่พาเธอไปซื้อรองพื้นสำหรับใช้ปกปิดอีก ทำเอาเธอเซงอยู่ไม่น้อยเลยจริงๆ "จ้า คอแดงมาเลยเชียว แถมยังขาดเรียนเช้าอีก" แกรมเอ่ยแซวเพื่อนรักพร้อมส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยหน่าย"...." เธอไม่รู้จะตอบอะไรแกรมเลยจริงๆ เพราะคิดว่าแกรมน่าจะรู้ถึงสาเหตุของรอยที่คอเธอดี "คืนนี้ฉันอยากไปเที่ยวคลับ ไปกันมั้ยแกรม""นี่ไม่กลัวพี่คลาสตามหรอ ?""โอ้ยย รำคาญ!! เบื่อมากผู้ชายอะไรไม่รู้งี่เง่ามาก ฉันไม่อยากอยู่กับเขา" "แล้วที่คอแดงมานี่คือ ?""ก็แค่สนุก ไปเที่ยวกันนะคืนนี้ ^_^""...." แกรมพยักหน้าตอบ "แล้วจะไปไง จะบอกผัวว่าไง ?""...." คัพเค้กนิ่งเงียบไปอยู่นานเพราะกำลังหาวิธีโกหกแฟนหนุ่ม และแล้วเธอก็ได้วิธีที่เวิร์คที่สุด "บอกว่าทำรายงานที่ห้องแกไง""ถ้าผัวแกจับ
@หอพักแกรม "ฝันดีนะแกรม ^_^" ร่างบางบอกเพื่อนรักก่อนที่อีกฝ่ายจะก้าวลงจากรถ โดยที่เธอโกหกนักร้องหนุ่มคนนั้นว่าห้องของเธออยู่อีกหอพักหนึ่ง หลังจากที่แกรมลงจากรถไปแล้ว ชายคนนั้นก็ค่อยๆ ใช้มือลูบไล้ไปมาที่ขาอ่อนของเธอ"หอพักเค้กอยู่ไหนครับ หรือว่าจะไปพัก...คอนโดผมก่อนคืนนี้" "คืนนี้อยากนอนคอนโดจัง ^ ^" เธอพูดพลางใช้มือเล็กลูบไล้มือหนาที่วางอยู่บนขาอ่อนของเธอ สายตาของทั้งสองเต็มไปด้วยความปราถนาที่แค่มองก็สามารถรับรู้ถึงความต้องการของอีกฝ่ายได้ในทันที นักร้องหนุ่มคนนั้นยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าหวานของเธอเอาไว้ แล้วประกบจูบลงมาเบาๆ บนริมฝีปากอวบอิ่ม เธอจูบตอบอย่างเร่าร้อน ก่อนที่อีกฝ่ายจะสอดเรียวลิ้นเข้ามาเกี่ยวรัดกับเรียวลิ้นของเธอ มือหนาเลื่อนลงมาบีบเคล้นหน้าอกใหญ่ ทั้งสองหอบหายใจถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนเธอเริ่มทนไม่ไหวคัพเค้กกลั้นใจผลักร่างของชายหนุ่มออก จึงได้เห็นแววตาที่หิวโหยของกันและกัน อ"ไปต่อที่คอนโดกันดีกว่านะคะ" ในใจเธอก็อยากที่จะทำกับเขาบนรถ ทว่าติดแค่มันทำ...ได้ท่าเดียว เธอจึงจำใจต้องไปต่อกับเขาที่คอนโด"ก็ได้ครับ^ ^ " ชายหนุ่มสตาร์ทรถทำให้ไฟรถส่องไปทางด้านหน้า ขณะที่เธอกำลังก้ม
"ถ้าผมไปไม่ทัน คุณจะเอากับมันใช่มั้ย""....." "...." เขาจ้องหน้าเธอด้วยดวงตาที่แข็งกร้าว ทำเอาเธอขนลุกซู่ไปทั้งตัวจนแทบกลืนน้ำลายไม่ลงคอ "คุณทำแบบนั้นทำไม จูบมันทำไม ยอมให้มันจับ.." ดวงตาคมเลื่อนมองลงมายังหน้าอกของเธอ"ขอโทษ ไม่ทำอีกแล้ว" เธอก้มหน้าลงกล่าวคำขอโทษที่ไร้ซึ่งความสำนึกผิด ในใจอยากจะตะโกนใส่หน้าเขาด้วยซ้ำว่าที่ยอมให้ชายคนนั้นเพราะเธออยากมีอะไรกับเขาจะแย่ "...." คลาสแกะมือของเธอออกอย่างเงียบเชียบ แล้วเดินไปนั่งบนโซฟาพร้อมกับก้มหน้ายกมือขึ้นกุมศีรษะตัวเอง ก่อนจะร้องไห้ออกมาเสียงดังลั่นจนเธอรู้สึกผิด"คลาส ฉันขอโทษ" เธอเดินไปนั่งลงตรงหน้าเขา"คุณจำผมไม่ได้เลยเค้ก คุณไม่รักผม ฮึก..""กะ ก็ฉันความจำเสื่อม" "แล้วมันจำเป็นอะไรที่จะต้องทำแบบนั้นวะ ฮึก..""ฉะ ฉัน..""ถ้าคุณทิ้งผม ผมจะฆ่าคุณ แล้วผมก็จะฆ่าตัวตายตามคุณไป !!" เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยดวงตาแดงก่ำที่มีหยดน้ำใสๆ ไหลออกมาไม่ขาดสาย สีหน้าและท่าทางบ่งบอกได่ว่าเขาพูดและคิดที่จะทำแบบนั้นจริงๆจนเธอคิดไม่ตกกับนิสัยแบบนี้ของเขา คนแบบนี้น่ะเหรอที่เธอจะต้อหมั้นและแต่งงานด้วย.."คลาส ฉันไม่ทำอีกแล้ว...ดีกันนะ ^ ^" คัพเค้กพยายาม
แกร๊ก! พอประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออก คลาสก็รีบลุกขึ้นแล้วตรงเข้าไปหาแพทย์หนุ่มทันที แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยถามอะไร เตียงคนไข้ที่มีร่างของแฟนสาวที่นอนไม่ได้สติอยู่ก็ถูกเข็นออกมาเสียก่อน"พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ เดี๋ยวหมอจะย้ายคนไข้ไปที่ห้องพักฟื้น""ผมขอห้องที่ดีที่สุดในโรงพยาบาลนี้""ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะครับ พอดีมีคนจองไว้ละ..""5 ล้าน เอาห้องที่ดีที่สุดให้ผม !!""เอ่อ...งั้นก็ได้ครับ" สิ้นสุดคำพูดของเขา บุรุษพยาบาลก็เข็นเตียงของคัพเค้กไปยังห้องพักระดับวีไอพีของโรงพยาบาลนี้ทันที โดยเขาและมังกรเดินตามไปแบบเงียบๆ ภายในห้องพักฟื้น..."ตรียมตัวรับโทรศัพท์ม๊ามึงได้เลย" มังกรโพล่งขึ้นหลังจากที่หมอและพยาบาลออกจากห้องนี้ไปกันหมดแล้ว"เรื่อง ?""ก็เรื่องที่มึงเอาเงินฟาดค่าห้องพิเศษไป5ล้านไงไอ้สัส" "เออกูเคลียร์ได้ ไม่ต้องห่วง !!""งั้นกูกลับละ ระวังเถอะ ระวังเมียมึงฟื้นแล้วจะไล่มึงหนี""จะไปก็ไป อย่าพูดมาก !!" หลังจากที่ไล่เพื่อนรักอย่างมังกรออกไปได้แล้ว คลาสก็หยัดกายลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยุดอยู่ที่ข้างเตียงผู้ป่วยที่แฟนสาวของเขายังนอนไม่ได้สติ หากเลือกได้เขาอยากจะเป็นคนที่ลงไปนอนอยู่ตร
ทะเล ฉันกับมังกรออกเดินทางมาเที่ยวทะเลกันมาถึงก็ช่วงบ่ายแก่ๆ แล้ว ตอนนี้บรรยากาศมันน่าใส่บิกินี่เดินเล่นริมหาดซะจริงๆ เรามากันที่หาดส่วนตัวมังกรเช่าหาดส่วนตัว หาดที่เขาจับตัวฉันมาขังไว้นั่นแหละ พอมาถึงมังกรก็สั่งให้ลูกน้องเขากลับไปให้หมดทุกคน ที่หาดเหลือเพียงแค่เราสองคนเท่านั้น “จำได้ไหมว่าเธอกับฉันเคยเอากันตรงนั้น” มังกรชี้ไปตรงหาดทรายสีขาวสะอาดมีเก้าอี้ไว้สำหรับนั่งชมวิวทะเลสีฟ้าคราม “อยากระลึกความหลังเหรอคะ ?” ฉันถามแบบยิ้มๆ มังกรไม่ตอบอะไรเขายักคิ้วให้ฉันก่อนจะอุ้มร่างฉันไปเดินไปนั่งบนเก้าอี้ตัวที่เราทั้งคู่เคยมีอะไรกัน “แต่วันนั้นฉันจำได้ว่าฉันใส่บิกินี่นะ” ฉันบอกมังกรที่กำลังลูบไล้ต้นขาอ่อนของฉันไปมา “อย่าหาเรื่องใส่ตัว !!” มังกรบอกเสียงแข็ง “อะไรกัน!! ที่นี่ไม่มีใครอยู่แล้วทำไมถึงยังไม่ให้ฉันใส่บิกินี่อีก” ฉันหันหน้าไปโวยวายเขาแบบไม่สบอารมณ์ทันที “ถ้าอยากใส่ก็ใส่แค่ในห้อง ตรงนี้ไม่ได้!!” “ในห้อง !!!” “เอออ !!” “คุณมันบ้า โอ๊ยยย!!” ฉันร้องเสียงหลงเมื่อถูกมังกรบีบก้นแรงๆ เขามองฉันสายตาดุๆ “ไม่สนแหละยังไงฉันก็จะใส่ !!” “ฉันไม่ให้ใส่ !!”“เอามาห้าล้านสิ ฉันจะเชื่อฟ
1 อาทิตย์ผ่านไป... “บี๋ขาา~ ชุดนี้สวยไหม ^_^” ฉันเดินฉันไปนั่งตักของมังกรที่กำลังเหมือนจะพูดคุยอะไรกับลูกน้องของเขาอยู่ ฉันขอร้องอ้อนวอนมังกรมาตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาให้เขาเรียกฉันว่าบี๋แต่เขาก็ไม่ยอม เลยมีแค่ฉันที่เรียกเขาคนเดียว แต่ฉันไม่ลดละความพยายามหรอก เป็นสามีภรรยากันมันก็ต้องมีมุมมุ้งมิ้งบ้างสิ จริงไหมล่ะ ลูกน้องของมังกรที่นั่งอยู่นับสิบคนหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียว ก็แหงสิเพราะตอนนี้ฉันกำลังใส่ชุดบิกินี่ตัวจิ๋วสีแดงสดอยู่ ที่ใส่บิกินี่ลงมาก็เพราะพรุ่งนี้ฉันกับมังกรจะไปทะเลกัน ประมาณว่าไปเที่ยวก่อนแต่งงานประมาณนี้ และถึงแม้ว่าจะท้องแต่ก็แซ่บได้นะคะ “ชุดบ้าอะไร แล้วใส่ลงมาแบบนี้ทำห่าอะไรวะ !!” มังกรหัวเสียทันทีที่เห็นชุดบิกินี่สีแดงสดของฉัน แต่เขาก็ไม่ได้ผลักให้ฉันลุกขึ้นจากตักเขาไปไหนนะ แต่กลับกอดฉันเอาไว้แน่นไม่ยอมให้ฉันหันหน้าไปทางลูกน้องของเขาเลย “บี๋ ปล่อยเค้าก่อนมันอึดอัด !!” ฉันพูดพลางใช้มือดันตัวมังกรออกแต่เจ้าตัวเขาก็ไม่ยอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระเลย “มองห่าอะไรกัน ออกไปให้หมด !!” มังกรออกคำสั่งอย่างเกรี้ยวกราดพวกลูกน้องของเขารีบพากันก้มหน้าก้มตาเดินออกไปกันแทบจะไม
หลังจากที่มังกรขอฉันแต่งงานและฉันตอบตกลงแล้วเรียบร้อย เราทั้งคู่ก็ไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปตรวจครรภ์และฝากครรภ์ เสร็จแล้วก็แวะที่บ้านมังกรเพื่อคุยกับพ่อแม่เขาเรื่องแต่งงาน ครั้งนี้ทางบ้านของมังกรไม่ห้ามอะไร แถมคุณพ่อคุณแม่เขาน่ารักกับฉันมากๆ ด้วย “ไปดูบ้านกันนะ” “หื้อ บ้านอะไรคะ ?” ฉันขมวดคิ้วเป็นปมอย่างแปลกใจ จู่ๆ มังกรก็พูดบอกว่าจะไปดูบ้านใครบ้างจะไม่งง “บ้านของเราไง ^_^” “คุณจะซื้อบ้านเหรอคะ ?” “ไม่ใช่จะซื้อ แต่ฉันซื้อแล้วต่างหาก” มังกรยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เขาดูมีความสุขมาก ส่วนฉันก็ไม่ต่างอะไรกับเขาหรอก มันจริงอยู่ที่ฉันไม่สามารถลืมเรื่องราวในวันนั้นได้ แต่วันนี้เขาทำให้ฉันมีความสุข ทุกอย่างที่ผ่านมามันคืออดีต เราเริ่มต้นใหม่กันได้ — คฤหาสน์หลังใหญ่ นั่งรถมาไม่นานมังกรก็พาฉันเลี้ยวเข้ามาในรัวของคฤหาสน์หรูหลังใหญ่ นี่เหรอที่เขาเรียกว่าบ้าน นี่มันวังชัดๆ มองดูด้วยตาเปล่าฉันไม่สามารถประเมินราคาคฤหาสน์หลังนี้ได้เลยเพราะมันใหญ่โตมากจริงๆ “ชอบไหม ?” มังกรหันมาถามฉันพร้อมกับเอามือมากอดเอวฉัน ตอนนี้เรากำลังยืนอยู่หน้าคฤหาสน์“ชอบสิคะ ของฟรีใครจะไม่ชอบ ^_^”“ใครบอกว่าฟรี เธอต้องเอาตัวมาขั
วันต่อมา.... “วันศุกร์ วันศุกร์ ตื่นสิวะเธอจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน” เสียงของมังกรปลุกฉัน มันไม่เหมือนที่ฉันคิดเอาไว้เลยว่าถ้าฉันให้อภัยเขาแล้ว ตื่นมาตอนเช้ามังกรเขาจะจูบลงที่หน้าผากฉันเบาๆ พร้อมกับกระซิบบอกที่ข้างหูของฉันว่า ‘อรุณสวัสดิ์ที่รัก’ บนหัวเตียงจะต้องมีนมร้อนวางไว้ให้ฉันดื่ม โอเค ฉันคงจะเพ้อฝันมากไป ตอนนี้มังกรเขย่าร่างฉันแรงๆ จนหัวฉันสั่นคลอนไปหมดเพื่อปลุกให้ฉันตื่น “อื้อ ตื่นแล้ว” ฉันบอกมังกร พร้อมกับลืมตาขึ้นมองหน้าเขา “ไปฝากครรภ์” “อื้อ” “เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น” มังกรขมวดคิ้วเป็นปมถามฉัน เขาไม่รู้ตัวเลยหรือไง รู้แบบนี้ไม่ให้อภัยซะยังดีกว่า“คุณน่ะ ช่วยทำตัวอ่อนโยนกว่านี้มันจะตายหรือไง” “เธอดูหน้าฉันด้วย นี่ฉันซื้อน้ำหอมขวดละล้านเพื่อมาเอาใจเธอแบบนี้อ่อนโยนพอยัง” ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ฉันผิดเองที่หวังว่ามังกรเขาจะอ่อนโยนมากกว่านี้ “รู้แบบนี้ฉันไม่ให้อภัยคุณหรอก” “ทำไมเธอพูดแมวๆ แบบนี้ล่ะวันศุกร์” มังกรยืนเท้าเอวจ้องหน้าฉันตาเขม็ง “อึก อึก...” ฉันยกมือขึ้นมาปิดปากก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอ้วก ครั้งนี้ฉันปิดประตูล็อกกลอนไม่ปล่อยให้มังกรเขาเข้ามาลูบห
ฉันเม้มปากแน่น รู้สึกว่าตัวเองกำลังใจอ่อนให้กับลูกอ้อนของมังกร เขากำลังพังกำแพงในใจของฉันได้สำเร็จ ทั้งที่ฉันลืมเรื่องที่เขาทำไม่ได้ก็จริง แต่ฉันก็อยากจะเริ่มต้นใหม่กับเขาดูอีกครั้ง... “คุณ คุณจะไม่ทำร้ายฉันอีกใช่ไหม...”ตึกตัก ตึกตัก! เสียงหัวใจดวงน้อยๆ ของฉันมันเต้นรัวขึ้นมาทันทีที่ฉันเริ่มเปิดใจรับฟังเขา “ฉันจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรในเมื่อฉันรักเธอมากขนาดนี้” “อย่างคุณเชื่อได้จริงหรือเปล่า” ฉันมองมังกรอย่างชั่งใจ“ให้ฉันพิสูจน์ให้ดูไหม ?” “ยังไง ?” ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม แต่มังกรเขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ออกมา มือหนาปล่อยมือของฉันออกจากนั้นมังกรก็ยืนขึ้นเต็มตัว เขาถอดเสื้อออกโยนทิ้งไปด้านหลังก่อนจะเลื่อนมือลงไปปลดเข็มขัดกางเกงของตัวเองออกเช่นกัน “จะทำอะไร !!” ฉันพูดเสียงดัง ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกยังจะถามเขาอีก “อย่างเธอพูดปากเปล่าคงไม่เชื่อ ก็เลยจะให้ดูการกระทำไง...” “นี่ คุณ ฉะ ฉันท้องอยู่นะ” “จะพิสูจน์ เบาๆ” มังกรกระตุกยิ้มมุมปากก่อนที่เขาจะถอดกางเกงยีนส์ราคาแพงออก “ฉันยังไม่หายโกรธ !!”“งั้นเหรอ หื้มม” ตอนนี้ร่างกายของมังกรเหลือเพียงบ็อกเซอร์แค่ชิ้นเดียว เขาดูจะไม่สะทกสะ
ฉันเงียบและรีบเดินหนีมังกรทันทีเพราะรู้สึกว่าตอนนี้หน้าของฉันมันคงจะแดงเถือกจนผิดสังเกต “อ้าวพริ้ง พี่สิงห์ ไปไหนกันมาเมื่อวานไม่เห็นอยู่ที่บ้านเลย ?” ฉันกำลังจะเดินขึ้นไปบนห้องแต่เผอิญเจอกับพริ้งและพี่สิงห์กำลังเดินมาพอดี “ยุ่ง !!” พี่สิงห์พูดขึ้น คิดว่าฉันไม่รู้หรือไง แค่ไม่อยากจะถามอะไรให้มันวุ่นวายเฉยๆ หรอก เพราะฉันก็ไม่ใช่คนดีอะไร “พี่วันศุกร์จะกลับเมื่อไหร่คะ พริ้งอยากกลับแล้ว” พริ้งถามฉัน “เหอะ !!” พี่สิงห์สบถออกมาในลำคอเบาๆ เขาเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างไม่สบอารมณ์นัก“เดี๋ยวก็กลับแล้วอีกวันสองวัน....” “ไม่กลับ พวกคุณกลับไปกันได้เลยวันศุกร์จะไม่ไปไหนทั้งนั้น” ฉันพ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายเมื่อมังกรพูดขัดคำพูดของฉัน ไม่รู้ว่าเขาเดินมาได้ยินเรื่องที่ฉันกับพริ้งคุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ “เอ๊ะ ทำไมพี่เขาถึงได้ออกจากโรงพยาบาลเร็วนักล่ะคะ วันก่อนยังอาการหนักอยู่เลยนี่นาพริ้งจำได้” พริ้งมองมังกรแววตาเต็มไปด้วยความสงสัย “....” ฉันเงียบไม่รู้จะตอบน้องมันไปว่ายังไงดี “เธอนี่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นจังวะ เป็นเด็กเป็นเล็กจะสงสัยเอาอะไร” พี่สิงห์ดุพริ้งเสียงดัง “พริ้งแค่ถาม ทำไมต้องม
ฉันรีบผลักมังกรออกก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อไปอ้วก ไม่รู้เป็นอะไร จู่ๆ ก็เหม็นกลิ่นตัวมังกรจนหน้ามืด “อึก อึก อ้วกกก....” ฉันนั่งกอดชักโครกและโก่งคออ้วกจนแทบจะหมดแรง จากที่ร้องไห้เมื่อกี้ฉันหยุดร้องแล้ว “วันศุกร์...” “อึก อ้วก ออกไปฉันเหม็น !!” ฉันดันมังกรให้ออกไป แต่เขากลับไม่ยอม “ฉันแค่จะลูบหลังให้ ทำไมต้องทำท่ารังเกียจขนาดนั้นด้วยวะ !!” “อึก เหม็น อ้วกกก ออกไป!!” ฉันหันไปตวาดมังกรเสียงดังลั่น ครั้งนี้มังกรยอมออกไปแต่โดยดี ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ หน้ามืดจะเป็นลมอยู่แล้ว นี่ถ้ามังกรไม่ออกไปนะฉันต้องเป็นลมแน่ๆ หลังจากอ้วกเสร็จฉันก็เดินหน้าซีดเผือดออกมาจากห้องน้ำ ฉันทิ้งร่างกายที่ใกล้จะหมดแรงล้มนอนลงไปบนเตียงโดยไม่สนใจเลยว่ามังกรจะนอนอยู่ด้วย ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มันเหนื่อย แต่!!! ยังไม่ทันที่ฉันจะหลับตา ฉันก็ต้องรู้สึกผะอืดผะอมอยากจะอ้วกอีกแล้ว มันเหม็นกลิ่นอีตามังกรจริงๆ นะ ยิ่งอยู่ใกล้นี่ขึ้นคอเลย “ออกไปไกลๆ ได้ไหม ไปนอกห้องได้ยิ่งดีฉันบอกว่าเหม็นไม่เข้าใจหรือไง !!” “อะไรวะ ฉันคนนะไม่ใช่ถังขยะ อีกอย่างน้ำหอมฉันขวดละสามแสนเธอจะมาบอกว่ามันเหม็นได้ไง” “ถ้าคุณไม่
ฉันกลับมาที่บ้านโดยมีลูกน้องของมังกรเป็นคนขับรถมาส่งถึงบ้านแถมยังเดินตามติดฉันเข้าไปในบ้านอย่างกับเงา เพราะมังกรสั่งให้ตามฉัน“ตามมาทำไม ฉันถึงบ้านแล้วกลับไปสิ” ฉันหยุดเดินก่อนจะหันหลังไปบอกลูกน้องของมังกร “นายสั่งว่าให้ตาม....”“ถ้าฉันเข้าห้องน้ำก็ต้องตามด้วยงั้นสินะ !!” ฉันสวนกลับทันควัน “เอ่อ....”“รอที่หน้าบ้านฉันไม่หนีไปไหนหรอก” พูดจบฉันก็เดินเข้าบ้าน ส่วนลูกน้องของมังกรยังดีที่ยังเชื่อฟังไม่เดินตามฉันมาในบ้าน ฉันไม่น่าไปหลงกลคนอย่างเขาเลย ผู้ชายอะไรหลอกกันอยู่ได้ เห็นความรู้สึกของฉันเป็นของเล่นหรือไงกัน “วะ วันศุกร์จะมาทำไมไม่โทรมาบอกพี่ก่อน” พี่ไม้พอเห็นฉันกลับมาบ้านก็มีท่าทางแปลกๆ ทั้งที่เห็นน้องสาวมาน่าจะดีใจ แต่กลับทำหน้าตกใจอย่างกับเห็นฉันเป็นผีอย่างไงอย่างงั้น “จะมาบ้านตัวเองต้องโทรรายงานด้วยหรือไง พี่ไม้โกหกวันศุกร์แบบนี้ได้ยังไง ทำไมต้องช่วยคนแบบนั้นพี่ไม้ก็รู้ว่า....” เสียงของฉันกลืนหายเขาไปในลำคอทันทีเมื่อเห็นผู้หญิงที่เดินมาหยุดด้านหลังของพี่ไม้ มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกและเรื่องใหญ่ถ้าพี่ชายของฉันจะพาผู้หญิงเข้ามาในบ้าน แต่ผู้หญิงคนนั่นคือ.....ภรรยาเก่าของมังกร“
มังกรเบิกตากว้างก่อนจะก้มมองที่ขาของตัวเอง เหมือนว่าเขาลืมตัว“อ่ะ เอ่อ คือฉัน แบบว่ามัน มันไม่ใช่แบบนั้น...” เขาพูดโดยที่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉันเลย “ไม่ใช่แบบนั้นงั้นเหรอ แล้วที่คุณเดินลงมาจากเตียงมันคืออะไร เพิ่งเดินได้งั้นสิ !!”“วันศุกร์ฉันมีเหตุผล ถ้าฉันไม่....”เพียะ!! ไม่รอฟังเขาพูดจบ ฉันฟาดฝ่ามือใส่หน้าของมังกรเต็มแรงจนหน้าเขาหันไปตามแรงตบของฉัน เขาเอาความรู้สึกของฉันมาล้อเล่นแบบนี้ได้ยังไง ฉันเป็นห่วงเขามากขนาดไหน มันคงเป็นเรื่องสนุกสำหรับเขาสินะ “อย่ามายุ่งกับฉันอีก !!” พรึบ!! ฉันผลักแผงอกแกร่งของมังกรออกจากตัว เหมือนเขากำลังเหม่อเลยทำให้มือที่จับแขนฉันอยู่หลุดออกไปตามแรงผลักของฉันด้วย “เธอนั่นแหละอย่ายุ่งกับมัน ถ้าเธอออกไปกับมันฉันจะสั่งให้ลูกน้องเก็บมันทันที ถ้าไม่เชื่อเธอก็ลองท้าทายฉันดูสิวันศุกร์”“มังกร คุณไม่มีสิทธิ์มา อื้อ...” จู่ๆ มังกรก็ยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าของฉันเอาไว้ ก่อนที่เขาจะโน้มใบหน้าลงมาประกบริมฝีปากจูบฉันโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัว “อื้อ อื้ออออ” ฉันใช้มือทุบไปที่กลางแผงอกแกร่งของมังกรรัวๆ แต่เขาดูไม่สะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด เขามาจูบฉันโช