ณ คฤหาสน์หลังใหญ่... ภายในห้องนอน...เมื่อมาถึงห้องนอนคลาสก็เริ่มซุกไซ้ไปตามซอกคอระหงของคัพเค้กตั้งแต่ที่หน้าประตู มือหนาค่อยๆ ถอดชุดนักศึกษาของเธอออกแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวพาเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วว่างร่างเล็กลงบนเตียงช้าๆ จากนั้นจึงจัดการเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว มือหนาจับเรียวขาทั้งสองข้างของหญิงสาวแยกออกจากกันช้าๆ พร้อมกับชักรูดท่อนเอ็นใหญ่สักสองสามที ก่อนจะค่อยๆ ดันมันเข้าไปในช่องทางรักคับแคบ ทุกๆ ครั้งที่ร่วมรักกันเขาไม่เคยสวมถุงยาง แต่ยังดีที่เธอทานยาคุมกำเนิดอย่างสม่ำเสมอเพื่อป้องกันการเกิดความผิดพลาดกึด! พรวด! ท่อนเอ็นอันใหญ่ถูกสอดใส่เข้ามาในร่องสวาทของร่างบางรวดเดียวจนมิดลำ “อ๊า ซี๊ด~”“ซี๊ด ทำไมถึงแน่นขนาดนี้เค้ก อ๊า~”ตรับ! ตรับ! ตรับ! คลาสเริ่มขยับสะโพกเข้าออกที่ร่องเสียวของเธออย่างเนิบนาบ ก่อนจะเพิ่มจังหวะรักให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์กระสัน มือเล็กจิกผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายความเสียวซ่าน ตรับ! ตรับ! ตรับ! ตรับ! เกิดเสียงของเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วบริเวณห้องพัก “อ๊า เมียจ๋า เสียวไหมหื้ม~” คลาสโน้มใบหน้าลงมากระ
คลาสจ้องมองใบหน้าของร่างบางอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นก้มหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ แล้วเดินออกจากห้องไปพร้อมกับปิดประตูใส่เธอเสียงดังลั่น คัพเค้กปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างหนักหลังจากที่เขาเดินออกไป มันแสดงให้เห็นได้ชัดแล้วว่าเขาไม่เคยแคร์เธอเลยจริงๆ หญิงสาวร้องไห้นานนับชั่วโมง ก่อนจะปาดน้ำตาออกจากแก้มเนียนแบบลวกๆ แล้วลุกขึ้นสวมใส่เสื้อผ้า คัพเค้กเดินไปหยุดที่หน้าตู้เสื้อผ้าแล้วพ่นลมหายใจออกมาอย่างคิดหนัก ก่อนจะเปิดตู้หยิบกระเป๋าเดินทางออกมาแล้วเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า แกร๊ก! ประตูห้องถูกเปิดเข้ามาพร้อมๆ กับร่างของเจ้าของห้องแต่เธอก็ไม่ได้หันไปสนใจแม้แต่น้อย เขาคงไปมีอะไรกับเจนนี่จนเสร็จแล้วถึงได้กลับเข้ามา หมับ! คลาสตรงมากระชากเรียวแขนให้เธอลุกขึ้นยืนแล้วจ้องหน้าเธอตาเขม็ง “จะไปไหน เก็บเสื้อผ้าทำไม!”“ก็จะไปให้พ้นจากพี่ไง!!”“เป็นอะไรหนักหนาวะเค้ก” เขาตะคอกใส่เธอเสียงดังลั่น โดยที่ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเขากำลังสร้างบาดแผลให้เธอมากขนาดไหน “ปล่อยเค้ก” ร่างบางพยายามแกะมือหนาออกจากการเกาะกุม แต่ก็ไม่ได้ผล “ผมไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น!” คลาสลากเธอไปนั่งบนเตียง แล้วยกตัวเธอ
“หยุดร้องได้แล้ว เดี๋ยวไม่สวยนะ” คลาสพูดเสียงเรียบพลางยกมือหนาขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้เธออีกครั้ง ไม่ใช่ว่าเธออยากที่จะร้องไห้อยู่แบบนี้ เธอพยายามจะหยุดแล้วแต่มันก็ทำไม่ได้ ยิ่งได้เห็นหน้าของคนใจร้ายอย่างเขา หยดน้ำตามันก็ยิ่งไหลพรากลงมาอย่างอยากที่จะห้าม “พรุ่งนี้ผมจะกลับไทย คุณแน่ใจนะว่าจะไม่กลับพร้อมผม?” “....” คัพเค้กพยักหน้าแทนคำตอบ“อย่าคิดจะหนีผมไปไหน คุณก็รู้ว่าคุณไม่มีทางหนีผมพ้นเค้ก เพราะฉะนั้นอย่าหนีให้เหนื่อย”ร่างบางค่อยๆ เม้มริมฝีปากเข้ากันแน่น เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าไม่มีวันหนีเขาพ้น เพราะคนในฮ่องกงเกือบจะทั้งหมดคือคนของเขา “....” คลาสถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่แล้วดึงร่างของเธอเข้าไปกอด“เสร็จงานแต่งไอ้คริสเราหมั้นกันมั้ยเค้ก”“มะ หมั้น...” คัพเค้กตะลึงกับคำพูดของเขาไปชั่วขณะ เมื่อได้ยินว่าเขากำลังจะขอเธอหมั้นตึกตัก ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยเต้นแรงราวกับว่ามีคนกำลังจับมันเขย่าอย่างไงอย่างงั้น “ใช่ เราจะหมั้นกัน ไว้คุณเรียนจบเราจะแต่งงานกัน” คลาสค่อยๆ ผละกอดออก พร้อมกับส่งรอยยิ้มจริงใจให้แฟนสาว ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นอีกครั้ง รอยยิ้มของเขามันช่างดูอบอุ่นจริงๆ คัพเค้กดีใจมากที่เข
"พี่ครับ พี่ พี่!" เสียงเรียกของชายหนุ่ม ทำให้คัพเค้กที่เอาแต่จ้องหน้าเขาได้สติกลับคืนมา เธอรีบก้มหน้าลงด้วยความอับอาย "ขอโทษอีกครั้งนะคะ" เธอกล่าวขอโทษเขาอีกครั้ง ก่อนจะรีบเดินเข้าไปเรียน ระหว่างทางที่เดินร่างบางก็ยังฉุกคิดอยู่ในใจว่าเคยเห็นหน้าชายหนุ่มคนนั้นที่ไหน เพราะเธอรู้สึกคุ้นหน้าเขามากจริงๆ"แกมาสายนะเค้ก" แกรมมองเพื่อนรักด้วยสายตาดุๆ "เมื่อกี้เผลอไปเดินชนคนเข้าน่ะ เลยมาสาย""ใคร ผู้ชายหรือผู้หญิง หล่อรึเปล่า""แกนี่นะ" คัพเค้กมองค้อนใส่แกรมที่ทำตาแววาวอย่างไม่จริงจังนัก ซึ่งมันเป็นปกติของพวกเธอสองคนที่มักจะชอบหยอกล้อกัน"พูดแบบนี้แปลว่าต้องหล่อแน่ๆเลยใช่มั้ย""อื้อ ก็โอเค"ปกติแล้วแกรมจะเป็นคนที่ชอบมองและคลั่งไคล้ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา เธอเคยบอกกับคัพเค้กก่อนมาเรียนที่นี่ว่าจะมาสร้างแลนมาร์คที่ฮ่องกง แล้วแกรมก็ทำแบบนั้นจริงๆ หลังเลิกเรียน..."นี่จะกลับไทยเมื่อไหร่เค้ก?""อาทิตย์หน้าแหละ""โอเคๆ รีบๆไป อย่าปล่อยผัวไว้แบบนั้น" คัพเค้กได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายกับคำพูดของเพื่อนรัก ถึงเธอจะอยู่กับเขาแต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะเลิกสนใจผู้หญิงคนอื่น"เค้ก ไม่เอาไม่ทำหน้าแบบน
หลังจากที่คัทยอมเดินออกไป ร่างของคัพเค้กก็ถูกคลาสดันจนแผ่นหลังเธอไปติดกับผนัง ท่อนแขนแกร่งโอบรัดเอวบางเอาไว้ ก่อนจะโน้มหน้าลงมาซุกไซ้ไปตามซอกคอขาว "ผมคิดถึงคุณใจแทบขาดรู้มั้ยเค้ก""อื้อ พี่คลาสเดี๋ยวมีคนมาเห็น" เธอพูดพลางดันใบหน้าของแฟนหนุ่มออก "ไปบนห้องกันเถอะ""พี่คลาสนี่มันงานแต่งของน้องสาวเค้กนะ งานแต่งของพี่ชายพี่ด้วย!!""แล้วไง?""เอาไว้ก่อนนะคะ เค้กรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้ายายรออยู่""แป๊บเดียวหน่าเค้ก คุณอย่าเรื่องมากนักเลย" ดวงตาคมตวัดมองแฟนสาวอย่างไม่สบอารมณ์"พี่นั่นแหละอย่าเรื่องมากพี่คลาส มันไม่ใช่เวลาที่จะต้องมาทำอะไรแบบนั้น!!" คัพเค้กพูดออกไปอย่างเหลืออดกับความเอาแต่ใจของเขา "คุณขึ้นเสียงใส่ผม?" คลาสจ้องหน้าเธอตาเขม็ง ร่างบางพ่นลมหายใจออกมายาวๆ ก่อนจะผลักร่างของแฟนหนุ่มออก แล้วเดินหนีไปอีกทางหมับ! คลาสรีบตามไปกระชากร่างของเธอให้กลับมาอยู่ที่เดิมอย่างแรง และนี่ก็เป็นครั้งที่เขาทำให้เธอต้องเจ็บตัว "ทำไม ไม่เจอกันแค่อาทิตย์เดียว เป็นอะไรถึงเปลี่ยนไปแบบนี้""...." คัพเค้กได้แต่ยืนเงียบๆ เธอเหนื่อยกับการที่ต้องมาทะเลาะกันเรื่องไร้สาระแบบนี้ "เป็นเพราะไอ้คัทรึเปล่า มัน
มุแงง!! อีบุ๊คพี่คลาสมาแล้วนะคะ สดๆ ร้อนๆ แนบไว้ที่หน้านิยายแล้ว ฝากอุดหนุนกันด้วยน้า 🥰——————- หลังจากจบงานแต่งของคะนิ้ง คลาสก็ไปคุยกับผู้เป็นยายของเธอเรื่องการหมั้นหมาย ซึ่งแน่นอนหญิงวัยชรานั้นก็ไม่ได้ติดขัดอะไร จากนั้นวันต่อมาเขาก็พาเธอไปทำความรู้จักกับครอบครัว พร้อมกับบอกผู้เป็นพ่อแม่เรื่องที่เขากำลังจะหมั้น ซึ่งพวกท่านก็ดูเหมือนจะตามใจและไม่ได้ติดขัดแต่อย่างใด แถมยังเร่งเร้าให้ทั้งคู่หมั้นกันเร็วๆ อีกต่างหากคัพเค้กและคลาสกลับมาถึงฮ่องกงพร้อมกันในช่วงเช้าของวันนี้ เธอยืนกอดอกมองวิวทิวทัศน์ด้านนอกพลางคิดว่าจะฝากชีวิตเอาไว้กับคนอย่างเขาได้จริงๆ น่ะเหรอ ความรักของเธอและเขาตอนนี้มันมีแต่ความทุกข์ หรือไม่บางทีคนที่เป็นทุกข์อาจจะมีแค่เธอ เพราะเขาคงจะมีความสุขกับความโง่ของเธอที่สมยอาเขาไปเสียทุกอย่าง แม้กระทั่งตอนนี้ที่เธอกำลังคิดหนัก เขาก็กำลังนอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียงอย่างสบายใจบรื้น~ เสียงรถสปอร์ตสีแดงคันหรูคับเข้ามาภายในคฤหาสน์ คัพเค้กรับรู้ได้ทันทีว่าเจ้าของรถคันนั้นก็คือเจนนี่ เพราะเธอมักจะมาหาคลาสที่นี่อยู่บ่อยๆ พอคิดได้แบบนั้นสองแก้มเนียนก็ต้องเปียกโชกไปด้วยหยาดน้ำต
คัพเค้กปล่อยมือออกจากช้อนส้อมที่ปักคาอยู่ตรงหัวไหล่ของแฟนหนุ่ม เธอยืนกอดอกมองเขาร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือสั่นเทาดึงช้อนส้อมที่ปักอยู่ออก แล้วโยนมันทิ้งไป "เค้ก คุณไม่คิดจะพาผมไปหาหมอบ้างรึไง" คลาสจ้องหน้าเธอตาเขม็ง "ก็ไปเองสิ!!""อะ โอ้ย เค้กผมเจ็บ" เขาพยายามร้องโอดโอยเพื่อเรียกความสนใจจากเธอ แต่เหมือนว่าเธอจะรู้ทัน "ทีโดนยิง โดนแทง พี่ไม่เห็นร้องแบบนี้ พี่ก็ยังขับรถกลับมาบ้านได้หนิ" เสียงร้องของชายหนุ่มเมื่อครู่ทำให้บรรดาลูกของน้องเขาราวๆ เกือบสิบคนวิ่งกรูกันเข้ามาในห้องอาหาร ทุกคนมองเธอสลับกับมองเขาอย่างไม่ค่อยเข้าใจ"ยืนมองทำเหี้ยอะไรวะ โทรตามหมอดิสัส!!" คลาสตวาดใส่พวกชายฉกรรจ์ที่กำลังยืนอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คัพเค้กปรายตามองชายหนุ่มเพียงนิด ก่อนจะเดินกลับขึ้นไปบนห้องโดยที่ไม่ได้สนใจเสียงเรียกของเขาเลย ภายในห้องนอน...ร่างบางที่ยืนพิงประตูห้องอยู่ค่อยๆ ทรุดตัวนั่งก้มหน้าลง ปล่อยให้หยดน้ำใสๆ ไหลรินลงอาบแก้มเนียนก่อนที่มันจะหยดลงพื้นในที่สุด ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกผิดที่ทำร้ายเขาแบบนั้น แต่เพราะความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัด เขาไม่เคยเห็นค่าความรักของเ
จบคำพูดของชายหนุ่มร่างบางก็โผลเข้ากอดเขาแน่นทั้งน้ำตา เธอรู้สึกดีใจจนไม่รู้จะอธิบายมันออกมาเป็นคำพูดยังไงเลยจริงๆ "ฮึก...ห้ามมีใครอีกนะคะ พี่สัญญาแล้วนะพี่คลาส"คัพเค้กร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของแฟนหนุ่ม โดยที่เขาใช้มือหนาลูบผมเธออย่างแผ่วเบา มันช่างเป็นความอบอุ่นที่เธอโหยหามันมาตลอดจริงๆ คลาสเป็นฝ่ายค่อยๆ ผละกอดออก จ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มพลางส่งยิ้มให้เธอ ก่อนจะยื่นมือขึ้นมาปาดหยดน้ำตาออกจากแก้มเนียนอย่างเบามือ "ผมสัญญา ผมจะมีแค่คุณคนเดียว" สายตาที่แสดงออกถึงความจริงใจของชายหนุ่ม ทำให้หยดน้ำตาไหลพรากลงมาอีกครั้ง"ฮึก.." "หลับตาสิ"คัพเค้กค่อยๆ หลับตาลงตามที่คลาสบอก ก่อนที่เขาจะโน้มตัวลงมาใช้ริมฝีปากจูบเปลือกตาที่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำใสๆ ของเธออย่างแผ่วเบา จากนั้นก็เลื่อนปลายจมูกโด่งลงมาฝังที่แก้มเนียนทั้งสองข้าง"ไม่ร้องแล้วนะ ผมไม่ชอบเลยเวลาคุณร้องไห้" เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองหน้าเขาพร้อมกับความรู้สึกผิดที่ตั้งใจแทงเขาไปแบบนั้น "ฮึก...เจ็บมั้ย" ร่างบางเลิกเสื้อยืดของเขาขึ้นเพื่อดูรอยแผลที่ตัวเองเป็นคนทำเอาไว้ เหมือนว่าเขาจะทำแผลมาแล้วเรียบร้อยเพราะมันมีผ้าก็อตสีขาวปิดปากแผลเอาไว้อยู่
ทะเล ฉันกับมังกรออกเดินทางมาเที่ยวทะเลกันมาถึงก็ช่วงบ่ายแก่ๆ แล้ว ตอนนี้บรรยากาศมันน่าใส่บิกินี่เดินเล่นริมหาดซะจริงๆ เรามากันที่หาดส่วนตัวมังกรเช่าหาดส่วนตัว หาดที่เขาจับตัวฉันมาขังไว้นั่นแหละ พอมาถึงมังกรก็สั่งให้ลูกน้องเขากลับไปให้หมดทุกคน ที่หาดเหลือเพียงแค่เราสองคนเท่านั้น “จำได้ไหมว่าเธอกับฉันเคยเอากันตรงนั้น” มังกรชี้ไปตรงหาดทรายสีขาวสะอาดมีเก้าอี้ไว้สำหรับนั่งชมวิวทะเลสีฟ้าคราม “อยากระลึกความหลังเหรอคะ ?” ฉันถามแบบยิ้มๆ มังกรไม่ตอบอะไรเขายักคิ้วให้ฉันก่อนจะอุ้มร่างฉันไปเดินไปนั่งบนเก้าอี้ตัวที่เราทั้งคู่เคยมีอะไรกัน “แต่วันนั้นฉันจำได้ว่าฉันใส่บิกินี่นะ” ฉันบอกมังกรที่กำลังลูบไล้ต้นขาอ่อนของฉันไปมา “อย่าหาเรื่องใส่ตัว !!” มังกรบอกเสียงแข็ง “อะไรกัน!! ที่นี่ไม่มีใครอยู่แล้วทำไมถึงยังไม่ให้ฉันใส่บิกินี่อีก” ฉันหันหน้าไปโวยวายเขาแบบไม่สบอารมณ์ทันที “ถ้าอยากใส่ก็ใส่แค่ในห้อง ตรงนี้ไม่ได้!!” “ในห้อง !!!” “เอออ !!” “คุณมันบ้า โอ๊ยยย!!” ฉันร้องเสียงหลงเมื่อถูกมังกรบีบก้นแรงๆ เขามองฉันสายตาดุๆ “ไม่สนแหละยังไงฉันก็จะใส่ !!” “ฉันไม่ให้ใส่ !!”“เอามาห้าล้านสิ ฉันจะเชื่อฟ
1 อาทิตย์ผ่านไป... “บี๋ขาา~ ชุดนี้สวยไหม ^_^” ฉันเดินฉันไปนั่งตักของมังกรที่กำลังเหมือนจะพูดคุยอะไรกับลูกน้องของเขาอยู่ ฉันขอร้องอ้อนวอนมังกรมาตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาให้เขาเรียกฉันว่าบี๋แต่เขาก็ไม่ยอม เลยมีแค่ฉันที่เรียกเขาคนเดียว แต่ฉันไม่ลดละความพยายามหรอก เป็นสามีภรรยากันมันก็ต้องมีมุมมุ้งมิ้งบ้างสิ จริงไหมล่ะ ลูกน้องของมังกรที่นั่งอยู่นับสิบคนหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียว ก็แหงสิเพราะตอนนี้ฉันกำลังใส่ชุดบิกินี่ตัวจิ๋วสีแดงสดอยู่ ที่ใส่บิกินี่ลงมาก็เพราะพรุ่งนี้ฉันกับมังกรจะไปทะเลกัน ประมาณว่าไปเที่ยวก่อนแต่งงานประมาณนี้ และถึงแม้ว่าจะท้องแต่ก็แซ่บได้นะคะ “ชุดบ้าอะไร แล้วใส่ลงมาแบบนี้ทำห่าอะไรวะ !!” มังกรหัวเสียทันทีที่เห็นชุดบิกินี่สีแดงสดของฉัน แต่เขาก็ไม่ได้ผลักให้ฉันลุกขึ้นจากตักเขาไปไหนนะ แต่กลับกอดฉันเอาไว้แน่นไม่ยอมให้ฉันหันหน้าไปทางลูกน้องของเขาเลย “บี๋ ปล่อยเค้าก่อนมันอึดอัด !!” ฉันพูดพลางใช้มือดันตัวมังกรออกแต่เจ้าตัวเขาก็ไม่ยอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระเลย “มองห่าอะไรกัน ออกไปให้หมด !!” มังกรออกคำสั่งอย่างเกรี้ยวกราดพวกลูกน้องของเขารีบพากันก้มหน้าก้มตาเดินออกไปกันแทบจะไม
หลังจากที่มังกรขอฉันแต่งงานและฉันตอบตกลงแล้วเรียบร้อย เราทั้งคู่ก็ไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปตรวจครรภ์และฝากครรภ์ เสร็จแล้วก็แวะที่บ้านมังกรเพื่อคุยกับพ่อแม่เขาเรื่องแต่งงาน ครั้งนี้ทางบ้านของมังกรไม่ห้ามอะไร แถมคุณพ่อคุณแม่เขาน่ารักกับฉันมากๆ ด้วย “ไปดูบ้านกันนะ” “หื้อ บ้านอะไรคะ ?” ฉันขมวดคิ้วเป็นปมอย่างแปลกใจ จู่ๆ มังกรก็พูดบอกว่าจะไปดูบ้านใครบ้างจะไม่งง “บ้านของเราไง ^_^” “คุณจะซื้อบ้านเหรอคะ ?” “ไม่ใช่จะซื้อ แต่ฉันซื้อแล้วต่างหาก” มังกรยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เขาดูมีความสุขมาก ส่วนฉันก็ไม่ต่างอะไรกับเขาหรอก มันจริงอยู่ที่ฉันไม่สามารถลืมเรื่องราวในวันนั้นได้ แต่วันนี้เขาทำให้ฉันมีความสุข ทุกอย่างที่ผ่านมามันคืออดีต เราเริ่มต้นใหม่กันได้ — คฤหาสน์หลังใหญ่ นั่งรถมาไม่นานมังกรก็พาฉันเลี้ยวเข้ามาในรัวของคฤหาสน์หรูหลังใหญ่ นี่เหรอที่เขาเรียกว่าบ้าน นี่มันวังชัดๆ มองดูด้วยตาเปล่าฉันไม่สามารถประเมินราคาคฤหาสน์หลังนี้ได้เลยเพราะมันใหญ่โตมากจริงๆ “ชอบไหม ?” มังกรหันมาถามฉันพร้อมกับเอามือมากอดเอวฉัน ตอนนี้เรากำลังยืนอยู่หน้าคฤหาสน์“ชอบสิคะ ของฟรีใครจะไม่ชอบ ^_^”“ใครบอกว่าฟรี เธอต้องเอาตัวมาขั
วันต่อมา.... “วันศุกร์ วันศุกร์ ตื่นสิวะเธอจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน” เสียงของมังกรปลุกฉัน มันไม่เหมือนที่ฉันคิดเอาไว้เลยว่าถ้าฉันให้อภัยเขาแล้ว ตื่นมาตอนเช้ามังกรเขาจะจูบลงที่หน้าผากฉันเบาๆ พร้อมกับกระซิบบอกที่ข้างหูของฉันว่า ‘อรุณสวัสดิ์ที่รัก’ บนหัวเตียงจะต้องมีนมร้อนวางไว้ให้ฉันดื่ม โอเค ฉันคงจะเพ้อฝันมากไป ตอนนี้มังกรเขย่าร่างฉันแรงๆ จนหัวฉันสั่นคลอนไปหมดเพื่อปลุกให้ฉันตื่น “อื้อ ตื่นแล้ว” ฉันบอกมังกร พร้อมกับลืมตาขึ้นมองหน้าเขา “ไปฝากครรภ์” “อื้อ” “เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น” มังกรขมวดคิ้วเป็นปมถามฉัน เขาไม่รู้ตัวเลยหรือไง รู้แบบนี้ไม่ให้อภัยซะยังดีกว่า“คุณน่ะ ช่วยทำตัวอ่อนโยนกว่านี้มันจะตายหรือไง” “เธอดูหน้าฉันด้วย นี่ฉันซื้อน้ำหอมขวดละล้านเพื่อมาเอาใจเธอแบบนี้อ่อนโยนพอยัง” ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ฉันผิดเองที่หวังว่ามังกรเขาจะอ่อนโยนมากกว่านี้ “รู้แบบนี้ฉันไม่ให้อภัยคุณหรอก” “ทำไมเธอพูดแมวๆ แบบนี้ล่ะวันศุกร์” มังกรยืนเท้าเอวจ้องหน้าฉันตาเขม็ง “อึก อึก...” ฉันยกมือขึ้นมาปิดปากก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอ้วก ครั้งนี้ฉันปิดประตูล็อกกลอนไม่ปล่อยให้มังกรเขาเข้ามาลูบห
ฉันเม้มปากแน่น รู้สึกว่าตัวเองกำลังใจอ่อนให้กับลูกอ้อนของมังกร เขากำลังพังกำแพงในใจของฉันได้สำเร็จ ทั้งที่ฉันลืมเรื่องที่เขาทำไม่ได้ก็จริง แต่ฉันก็อยากจะเริ่มต้นใหม่กับเขาดูอีกครั้ง... “คุณ คุณจะไม่ทำร้ายฉันอีกใช่ไหม...”ตึกตัก ตึกตัก! เสียงหัวใจดวงน้อยๆ ของฉันมันเต้นรัวขึ้นมาทันทีที่ฉันเริ่มเปิดใจรับฟังเขา “ฉันจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรในเมื่อฉันรักเธอมากขนาดนี้” “อย่างคุณเชื่อได้จริงหรือเปล่า” ฉันมองมังกรอย่างชั่งใจ“ให้ฉันพิสูจน์ให้ดูไหม ?” “ยังไง ?” ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม แต่มังกรเขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ออกมา มือหนาปล่อยมือของฉันออกจากนั้นมังกรก็ยืนขึ้นเต็มตัว เขาถอดเสื้อออกโยนทิ้งไปด้านหลังก่อนจะเลื่อนมือลงไปปลดเข็มขัดกางเกงของตัวเองออกเช่นกัน “จะทำอะไร !!” ฉันพูดเสียงดัง ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกยังจะถามเขาอีก “อย่างเธอพูดปากเปล่าคงไม่เชื่อ ก็เลยจะให้ดูการกระทำไง...” “นี่ คุณ ฉะ ฉันท้องอยู่นะ” “จะพิสูจน์ เบาๆ” มังกรกระตุกยิ้มมุมปากก่อนที่เขาจะถอดกางเกงยีนส์ราคาแพงออก “ฉันยังไม่หายโกรธ !!”“งั้นเหรอ หื้มม” ตอนนี้ร่างกายของมังกรเหลือเพียงบ็อกเซอร์แค่ชิ้นเดียว เขาดูจะไม่สะทกสะ
ฉันเงียบและรีบเดินหนีมังกรทันทีเพราะรู้สึกว่าตอนนี้หน้าของฉันมันคงจะแดงเถือกจนผิดสังเกต “อ้าวพริ้ง พี่สิงห์ ไปไหนกันมาเมื่อวานไม่เห็นอยู่ที่บ้านเลย ?” ฉันกำลังจะเดินขึ้นไปบนห้องแต่เผอิญเจอกับพริ้งและพี่สิงห์กำลังเดินมาพอดี “ยุ่ง !!” พี่สิงห์พูดขึ้น คิดว่าฉันไม่รู้หรือไง แค่ไม่อยากจะถามอะไรให้มันวุ่นวายเฉยๆ หรอก เพราะฉันก็ไม่ใช่คนดีอะไร “พี่วันศุกร์จะกลับเมื่อไหร่คะ พริ้งอยากกลับแล้ว” พริ้งถามฉัน “เหอะ !!” พี่สิงห์สบถออกมาในลำคอเบาๆ เขาเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างไม่สบอารมณ์นัก“เดี๋ยวก็กลับแล้วอีกวันสองวัน....” “ไม่กลับ พวกคุณกลับไปกันได้เลยวันศุกร์จะไม่ไปไหนทั้งนั้น” ฉันพ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายเมื่อมังกรพูดขัดคำพูดของฉัน ไม่รู้ว่าเขาเดินมาได้ยินเรื่องที่ฉันกับพริ้งคุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ “เอ๊ะ ทำไมพี่เขาถึงได้ออกจากโรงพยาบาลเร็วนักล่ะคะ วันก่อนยังอาการหนักอยู่เลยนี่นาพริ้งจำได้” พริ้งมองมังกรแววตาเต็มไปด้วยความสงสัย “....” ฉันเงียบไม่รู้จะตอบน้องมันไปว่ายังไงดี “เธอนี่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นจังวะ เป็นเด็กเป็นเล็กจะสงสัยเอาอะไร” พี่สิงห์ดุพริ้งเสียงดัง “พริ้งแค่ถาม ทำไมต้องม
ฉันรีบผลักมังกรออกก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อไปอ้วก ไม่รู้เป็นอะไร จู่ๆ ก็เหม็นกลิ่นตัวมังกรจนหน้ามืด “อึก อึก อ้วกกก....” ฉันนั่งกอดชักโครกและโก่งคออ้วกจนแทบจะหมดแรง จากที่ร้องไห้เมื่อกี้ฉันหยุดร้องแล้ว “วันศุกร์...” “อึก อ้วก ออกไปฉันเหม็น !!” ฉันดันมังกรให้ออกไป แต่เขากลับไม่ยอม “ฉันแค่จะลูบหลังให้ ทำไมต้องทำท่ารังเกียจขนาดนั้นด้วยวะ !!” “อึก เหม็น อ้วกกก ออกไป!!” ฉันหันไปตวาดมังกรเสียงดังลั่น ครั้งนี้มังกรยอมออกไปแต่โดยดี ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ หน้ามืดจะเป็นลมอยู่แล้ว นี่ถ้ามังกรไม่ออกไปนะฉันต้องเป็นลมแน่ๆ หลังจากอ้วกเสร็จฉันก็เดินหน้าซีดเผือดออกมาจากห้องน้ำ ฉันทิ้งร่างกายที่ใกล้จะหมดแรงล้มนอนลงไปบนเตียงโดยไม่สนใจเลยว่ามังกรจะนอนอยู่ด้วย ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มันเหนื่อย แต่!!! ยังไม่ทันที่ฉันจะหลับตา ฉันก็ต้องรู้สึกผะอืดผะอมอยากจะอ้วกอีกแล้ว มันเหม็นกลิ่นอีตามังกรจริงๆ นะ ยิ่งอยู่ใกล้นี่ขึ้นคอเลย “ออกไปไกลๆ ได้ไหม ไปนอกห้องได้ยิ่งดีฉันบอกว่าเหม็นไม่เข้าใจหรือไง !!” “อะไรวะ ฉันคนนะไม่ใช่ถังขยะ อีกอย่างน้ำหอมฉันขวดละสามแสนเธอจะมาบอกว่ามันเหม็นได้ไง” “ถ้าคุณไม่
ฉันกลับมาที่บ้านโดยมีลูกน้องของมังกรเป็นคนขับรถมาส่งถึงบ้านแถมยังเดินตามติดฉันเข้าไปในบ้านอย่างกับเงา เพราะมังกรสั่งให้ตามฉัน“ตามมาทำไม ฉันถึงบ้านแล้วกลับไปสิ” ฉันหยุดเดินก่อนจะหันหลังไปบอกลูกน้องของมังกร “นายสั่งว่าให้ตาม....”“ถ้าฉันเข้าห้องน้ำก็ต้องตามด้วยงั้นสินะ !!” ฉันสวนกลับทันควัน “เอ่อ....”“รอที่หน้าบ้านฉันไม่หนีไปไหนหรอก” พูดจบฉันก็เดินเข้าบ้าน ส่วนลูกน้องของมังกรยังดีที่ยังเชื่อฟังไม่เดินตามฉันมาในบ้าน ฉันไม่น่าไปหลงกลคนอย่างเขาเลย ผู้ชายอะไรหลอกกันอยู่ได้ เห็นความรู้สึกของฉันเป็นของเล่นหรือไงกัน “วะ วันศุกร์จะมาทำไมไม่โทรมาบอกพี่ก่อน” พี่ไม้พอเห็นฉันกลับมาบ้านก็มีท่าทางแปลกๆ ทั้งที่เห็นน้องสาวมาน่าจะดีใจ แต่กลับทำหน้าตกใจอย่างกับเห็นฉันเป็นผีอย่างไงอย่างงั้น “จะมาบ้านตัวเองต้องโทรรายงานด้วยหรือไง พี่ไม้โกหกวันศุกร์แบบนี้ได้ยังไง ทำไมต้องช่วยคนแบบนั้นพี่ไม้ก็รู้ว่า....” เสียงของฉันกลืนหายเขาไปในลำคอทันทีเมื่อเห็นผู้หญิงที่เดินมาหยุดด้านหลังของพี่ไม้ มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกและเรื่องใหญ่ถ้าพี่ชายของฉันจะพาผู้หญิงเข้ามาในบ้าน แต่ผู้หญิงคนนั่นคือ.....ภรรยาเก่าของมังกร“
มังกรเบิกตากว้างก่อนจะก้มมองที่ขาของตัวเอง เหมือนว่าเขาลืมตัว“อ่ะ เอ่อ คือฉัน แบบว่ามัน มันไม่ใช่แบบนั้น...” เขาพูดโดยที่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉันเลย “ไม่ใช่แบบนั้นงั้นเหรอ แล้วที่คุณเดินลงมาจากเตียงมันคืออะไร เพิ่งเดินได้งั้นสิ !!”“วันศุกร์ฉันมีเหตุผล ถ้าฉันไม่....”เพียะ!! ไม่รอฟังเขาพูดจบ ฉันฟาดฝ่ามือใส่หน้าของมังกรเต็มแรงจนหน้าเขาหันไปตามแรงตบของฉัน เขาเอาความรู้สึกของฉันมาล้อเล่นแบบนี้ได้ยังไง ฉันเป็นห่วงเขามากขนาดไหน มันคงเป็นเรื่องสนุกสำหรับเขาสินะ “อย่ามายุ่งกับฉันอีก !!” พรึบ!! ฉันผลักแผงอกแกร่งของมังกรออกจากตัว เหมือนเขากำลังเหม่อเลยทำให้มือที่จับแขนฉันอยู่หลุดออกไปตามแรงผลักของฉันด้วย “เธอนั่นแหละอย่ายุ่งกับมัน ถ้าเธอออกไปกับมันฉันจะสั่งให้ลูกน้องเก็บมันทันที ถ้าไม่เชื่อเธอก็ลองท้าทายฉันดูสิวันศุกร์”“มังกร คุณไม่มีสิทธิ์มา อื้อ...” จู่ๆ มังกรก็ยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าของฉันเอาไว้ ก่อนที่เขาจะโน้มใบหน้าลงมาประกบริมฝีปากจูบฉันโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัว “อื้อ อื้ออออ” ฉันใช้มือทุบไปที่กลางแผงอกแกร่งของมังกรรัวๆ แต่เขาดูไม่สะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด เขามาจูบฉันโช