ตอนที่ 11.เขาลากลิ้นไปตามผิวเนียนของลำคอ มือใหญ่ขยำบี้คลึงเต้านมและหัวนมด้วยลีลาที่หล่อนต้องแอ่นหยัดนมอวบขึ้นหามันน่าละอายมากที่หล่อนรู้สึกฟิน รู้สึกเสียวซ่าน และต้องการให้อิศราทำมากกว่านี้“อะ... ซี๊ดดด อ๊า... คุณเล็ก... อา...”แล้วเขาก็ซบหน้าลงมากลางหว่างอก ซุกไซ้ โลมเลีย และดูดนมหล่อน“อืมมม”เขาทั้งดูด ทั้งเลีย ทั้งขบและกัดหัวนม ส่วนฝ่ามืออุ่นก็บีบเคล้นไม่ว่างเว้นสติของหล่อนหลุดหาย ตอนนี้แอ่นหยัดกายเข้าหาอิศราอย่างเต็มใจ“อา... คุณเล็ก... อา...”“ร้อนแรงแบบนี้สิ... ถึงจะใช่เธอ บัวชมพู... อืมมม”ชายหนุ่มดูดด๊วบๆ ดูดจ๊วบๆ หัวนมทั้งสองข้างจนเปียกชุ่ม ดูดจนมันยิ่งชูชันแทบปริแตก ก่อนจะตัดใจผละออกห่างถ้าในรถคือเตียง เขามั่นใจว่า บัวชมพูจะต้องตกเป็นของเขาในตอนนี้อย่างแน่นอน แต่ในเมื่อมันไม่ใช่ เขาจึงต้องอดใจเอาไว้ก่อน“เธอครางเพราะดีนะ บัวชมพู”คนที่กำลังถูกความเสียวครอบงำจนไร้สติ ค่อยๆ ปรือตาลืมขึ้น ความเหน็บหนาวที่แทรกเข้ามาแทนไออุ่นจากฝ่ามือและเรือนกายหนุ่มทำให้หล่อนเจ็บลึกทั้งสายตา ทั้งคำพูดของเขา ทำให้หล่อนรู้สึกราวกับถูกเตะลงไปในเหวลึกที่ด้านล่างมีแต่เศษกระเบื้องแหลมคมหล่อนทำ
ตอนที่ 12. “ถ้าไม่ออกมา ฉันจะเอาเธอในห้องน้ำนั่นแหละ” อิศราหยาบคายกับหล่อน และยิ่งหล่อนขายตัวให้เขาแบบนี้ เขาก็ยิ่งหยาบคายมากขึ้นหลายเท่า แต่เขาไม่ผิดหรอก ในเมื่อเขาเสียเงินให้กับหล่อนไปตั้งหลายแสน ดังนั้นเขาจะทำอะไรกับอีตัวอย่างหล่อนก็ได้ “ค่ะ... กำลังจะออกไปค่ะ...” ในที่สุดก็ต้องเช็ดน้ำตาจนแห้ง และเปิดประตูเดินออกไปเผชิญหน้ากับเขา อิศรายืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ เนื้อตัวของเขามีเพียงเสื้อคลุมสีเดียวกับเสื้อคลุมที่หล่อนกำลังสวมใส่อยู่เท่านั้น “อ๊ะ...” เขากระชากหล่อนเข้าไปกอดรัดทันที พร้อมกับกระชากเสื้อคลุมซึ่งเป็นอาภรณ์เพียงตัวเองบนกายสาวออกไปโยนทิ้งทันที “คุณเล็ก... อย่าค่ะ...” “ทำไมต้องอย่า... ในเมื่อตอนนี้ถึงเวลาที่ฉันจะทำความรู้จักกับสินค้าที่ฉันซื้อมาเสียที” น้ำตาของหล่อนร่วง ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มแน่นเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น “ค่ะ...” หล่อนยอมแล้ว ยอมทุกอย่างหมดแล้ว... มันจะได้จบๆ กันไปเสียที บัวชมพูไม่ขัดขืน เมื่ออิศราดันร่างของหล่อนออกห่าง และจ้องมองทั้งตัว
ตอนที่ 13. อิศราครางเบาๆ อย่างสิ้นสุดความอดทน หัวหยักเบ่งบานเสียดสีไปมากับเม็ดติ่งอ่อนไหว จนสาวน้อยครางลั่น “ฉันกำลัง... จะเข้าไป... อืมมม...” เขากระซิบเสียงแหบพร่า พร้อมกับดันความแข็งชันเข้าไปข้างในสุดแรง โอ้... สวรรค์มันเป็นแบบนี้นี่เอง... ภายในของบัวชมพูแน่นมาก ฟิตมาก และก็อ่อนนุ่มเหลือเกิน เขาดื่มด่ำอยู่กับความมหัศจรรย์ของร่องสาวที่ตอดรัดในทุกทิศทางจนเอ็นชายแทบจะหักขาดได้ไม่นานนักก็ต้องชะงักงัน เมื่อเสียงร้องของบัวชมพูดังแทรกเข้ามาในหู เขาข่มตัวเองเอาไว้ และก้มลงมองหญิงสาวที่ถูกเขาครอบครองด้วยความบ้าคลั่งรุนแรงกำลังร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด “นี่มันอะไรกัน?!” เขารู้ดีว่าไม่มีทางได้คำตอบจากบัวชมพูแน่ เพราะหล่อนหันหนีเขาราวกับหวาดกลัวจับใจ แต่ถึงไม่มีใครบอก เขาก็พอจะคาดเดาได้ “ระยำ ทำไมไม่บอกฉัน!” อิศราทั้งโกรธทั้งเกรี้ยวกราดกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาควรจะรู้ก่อนหน้านี้ว่าหล่อนเป็นสาวพรหมจรรย์ เขาจะได้อ่อนโยนกว่านี้ แต่นี่... ความหิวกระหายบ้าคลั่งของเขา ทำให้หล่อ
ตอนที่ 14. “เอ่อ... นอนจ้ะแม่ ชมพูนอนทั้งคืนเลยจ้ะ ไม่ได้ไปไหนเลย” “ข้าก็ไม่ได้ว่าเอ็งไปไหนนี่ แค่ข้าคิดว่าเอ็งอาจจะนอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงพ่อเอ็ง” หญิงสาวยังคงปั้นยิ้มให้มารดา และก็ลอบเป่าปากออกมาอย่างโล่งอก เมื่อมารดาไม่ได้สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับหล่อนเมื่อคืน ความทรงจำที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไหลบ่ากลับมาท่วมท้นสมองอีกครั้ง ทั้งๆ ที่บอกตัวเองให้ลืมมันไปซะ เพราะมันก็เป็นแค่การแลกเปลี่ยนของหล่อนกับอิศราเท่านั้น หล่อนไม่ได้มีค่ามากไปกว่าของเล่นชิ้นใหม่ของอิศราเลย น้ำตาพาลจะไหล ทำให้ต้องรีบปลีกตัวจากสายตาของมารดา หล่อนลุกขึ้นจากเก้าอี้ข้างเตียงของบิดาที่ยังคงนอนหลับอยู่ และเอ่ยขึ้น “ชมพู... ขอเข้าห้องน้ำก่อนนะแม่” “เออ” แม่ตอบอนุญาตไม่ขัดข้องอะไร หล่อนจึงรีบพุ่งตัวเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนที่หยาดน้ำตาจะไหลรินออกมาอาบแก้ม ประตูห้องน้ำปิดลง พร้อมกับน้ำตาเม็ดโตๆ ที่ไหลรินออกมาท่วมท้น มือเล็กยกขึ้นปิดหน้าและร้องไห้ด้วยความเสียใจ ป่านนี้อิศราคงไปทำงานแล้ว และเขาก็คงไม่สนใจผู้หญิงขายตั
ตอนที่ 15. “ฉันตั้งใจว่าจะทำอีกตอนเช้า แต่ตื่นมาก็ไม่เห็นเธอแล้ว มันน่านักเชียว” “ปล่อย... ชมพูเถอะค่ะ เดี๋ยวแม่เข้ามาเห็น” คนตัวโตไม่ยอมปล่อยหล่อนลงจากตัก แถมยังจับปลายคางเล็ก เพื่อให้หล่อนหลบสายตาไม่ได้อีกด้วย “ทำไมไม่บอกว่าไม่เคย” “เอ่อ...” สองพวงแก้มแดงจัด เนื้อตัวของบัวชมพูอุ่นซ่านอย่างน่าละอาย “ตอบสิ ทำไมไม่บอกว่ายังไม่เคยนอนกับผู้ชายคนไหนมาก่อน” น้ำตาของหล่อนร่วงหล่น ก่อนจะกัดฟันตอบคนใจร้ายออกไป “ชมพู... ไม่คิดว่าคุณเล็กจะเชื่อค่ะ” “ก็เลยไม่บอก?” น้ำเสียงของคนตัวโตเต็มไปด้วยความหงุดหงิด อิศราคงไม่พอใจกับความน่าเบื่อทำอะไรไม่เป็นของหล่อนสินะ บัวชมพูก้มหน้า และนิ่งเงียบไม่ตอบอะไรออกไปอีก “เธอทำให้ฉันโกรธมากเลยนะ บัวชมพู” หล่อนพอจะรู้อยู่แล้วว่าเขาไม่พอใจ “ขอโทษค่ะ...” “ฉันไม่เคยทำให้ผู้หญิงเจ็บมาก่อน และถ้าฉันรู้ว่าเธอยังไม่เคย ฉันก็คงจะทำเบากว่านั้น... มันบ้ามากที่ฉันทำให้เธอร้องไห้ ทั้งๆ ที่เธอควรจะร้องครางด้วยความสุข.
ตอนที่ 16. “คุณชมพูครับ ผมรบกวนช่วยส่งรายงานประชุมของเมื่อวานให้ผมทางเมลอีกรอบได้ไหมครับ” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังแทรกเข้ามาในหู ทำให้คนที่นั่งใจลอยไปด้วย พิมพ์งานไปด้วยได้สติสัมปชัญญะกลับคืนมา “เอ่อ... ว่าอะไรนะคะ” ผู้ชายผิวขาวตัวสูงปากแดง ตัดผมทรงสมัยนิยมระบายยิ้มกว้าง ก่อนจะเอ่ยแซว “คุณชมพูใจลอยคิดถึงใครอยู่แน่ๆ เลยใช่ไหมครับ” “ปะ... เปล่าค่ะ” หล่อนพยายามปั้นยิ้มให้เป็นธรรมชาติที่สุด และก็นึกออกพอดีว่าผู้ชายหน้าตาดีตรงหน้าคือใคร “คุณ... นั่นเอง...” “ผมดีใจที่คุณชมพูจำผมได้นะครับ” “จำได้สิคะ ก็เมื่อวานตอนประชุมกัน คุณพรีเซ้นต์งานดีมาก เข้าใจง่าย แล้วก็ไม่น่าเบื่อด้วยค่ะ” “ผมเอกชัยนะครับ หรือเรียกสั้นๆ ว่า เอก ก็ได้ครับ” “ค่ะคุณเอก” “เที่ยงนี้ผมขออนุญาตเลี้ยงข้าวได้ไหมครับ ถือว่าเป็นการตอบแทนที่คุณชมพูส่งเมลให้ผม” บัวชมพูอมยิ้มก่อนจะหัวเราะเบาๆ“มันเป็นหน้าที่ของชมพูอยู่แล้วค่ะ ไม่ต้องเลี้ยงข้างหรอกค่ะ งั้นเดี๋ยวชมพูส่งเมลให้อีกครั้งนะคะ”
ตอนที่ 17. เขาหิวหล่อนตั้งแต่เห็นหล่อนในชุดแดงเพลิงในไนต์คลับคืนนั้น แต่ความหิวกระหายที่ควรจะดับมอดไปตั้งเมื่อคืน มันกลับยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นจนน่ากลัว ตอนนี้... ณ เวลานี้... เขาหิวกระหายที่จะฝากฝังเอ็นชายเข้าไปในความคับแน่นของบัวชมพูมากกว่าเมื่อคืนนี้เสียอีก “อืมมม บัวชมพู... เธอร่ายมนต์อะไรใส่ฉัน... โอ้ววว” เขาพรมจูบไปทั่วดวงหน้านวล ปากอิ่มเห่อบวมถูกขยี้อย่างเร่าร้อน ชุดทำงานแสนเชยถูกเปลื้องออกไปจากกายสาว ผิวกายขาวเนียนละเอียดที่เขาโลมเลียแล้วทุกส่วนกระจ่างสายตา ความเป็นชายแข็งชันอย่างรุนแรง เขาซบหน้าลงกับปทุมถันอวบอิ่ม ฝ่ามือบีบเคล้นคลึงเคล้า หัวนมของหล่อนหดเกร็งรับสัมผัสจากปลายนิ้วแกร่งอย่างเต็มอกเต็มใจ “หอม... จัง... อืมมม” “อา... อ๊า...” เขาทั้งดูดทั้งเลีย ดื่มด่ำกับกลิ่นหอมละมุนของกายสาว ความลุ่มหลงทวีความรุนแรงมากขึ้น ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งต้องการมากขึ้น “อา... ชมพู... บัวชมพู... เธอน่ากินอะไรแบบนี้ อืมมม...” “อะ... ซี๊ดดด อา...” เขาอ้าปากรวบ
ตอนที่ 18. เขายังคงจ้องมองดวงหน้านวล ดวงตากลมโตจ้องมองมา และก็มันก็ทำให้เขาเห็นแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาของเจ้าหล่อน เขาสะท้านไปทั้งร่าง เหมือนกับถูกลมพายุพัดเข้าใส่จนเซล้ม เมื่อกี้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ซึ่งก็ไม่ต่างจากเมื่อคืนเลยที่เขาก็ประสบปัญหานี้เช่นกัน มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้... อิศราปล่อยขาเรียวงามให้วางลงกับพื้น และถอนถอยเอ็นใหญ่ออกมาเขาเห็นร่างเล็กของบัวชมพูเซเล็กน้อย แต่หล่อนก็ใช้ผนังด้านหลังทรงตัวเอาไว้ เขาถอยออกห่าง รูดซิปกางเกงและเดินไปหยุดใกล้โต๊ะทำงาน จากนั้นก็ยืนหันหลังให้กับเจ้าหล่อนพยายามที่จะเย็นชาหมางเมินใส่... “หยิบเสื้อผ้า แล้วเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำซะ” ไม่มีเสียงตอบรับจากบัวชมพู นอกจากเสียงฝีเท้าแผ่วเบา ก่อนจะจางหายไป เขาหันไปมองที่ห้องน้ำก็พบว่าหล่อนหายเข้าไปในนั้นแล้ว “เมื่อไหร่มึงจะเลิกปากหมาวะไอ้เล็ก” อิศราถอนใจออกมาเบาๆ ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยอย่างเกลียดชังตัวเอง ตั้งแต่วันที่หล่อนตกลงขายตัวให้กับอิศรา จนกระทั่งตอนนี้ เวลามันก
ตอนที่ 23. ตอนอวสาน บัวชมพูรีบลงจากรถแท็กซี่ด้วยความรีบร้อน หลังจากได้รับโทรศัพท์จากมารดา ว่าบิดาชักเกร็งอีกแล้ว หล่อนวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นไปบนบ้าน มุ่งหน้าไปยังห้องนอนที่พ่อนอนพักฟื้นอยู่ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเพราะไม่มีพ่อ หรือว่าแม่พาพ่อไปโรงพยาบาลแล้วนะ...? หญิงสาวรีบวิ่งออกมาจากห้องของพ่อ และกำลังจะวิ่งลงบันได แต่ก็ต้องชะงักกึก เมื่อเกือบชนเข้ากับร่างสูงใหญ่คุ้นตา “คุณเล็ก...!” “เธอกล้าดียังไงหนีฉันไป” เขากระชากหล่อนเข้าไปกอดรัด แม้หล่อนจะดิ้นรนยังไง เขาก็ไม่ยอมปล่อย “ปล่อยค่ะ” “ไม่ ฉันจะลงโทษเธอให้เข็ดหลาบ คราวหน้าจะได้ไม่ทำอะไรโง่ๆ แบบนี้อีก” หล่อนจ้องหน้าเขา มองเขาผ่านม่านน้ำตาแห่งความเสียใจ “คุณเล็กไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับชมพูอีกแล้ว ปล่อยค่ะ ไม่อย่างนั้นชมพูจะร้องเรียกแม่” เขายิ้มบางๆ พร้อมกับฝังปลายจมูกกับแก้ม นวลอย่างเอาแต่ใจ “พวกท่านไม่อยู่หรอก” “คุณเล็กทำอะไรพวกท่านคะ บอกมานะว่าพ่อกับแม่ของชมพูอยู่ที่ไหน” “ไม่บอก” “คุณเล็ก.
ตอนที่ 22.ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศชั้นดีที่แผ่ซ่านมาปะทะผิวกาย ทำให้หล่อนที่เผลอตัวหลับไปลืมตาขึ้น หล่อนลุกขึ้นนั่ง กวาดตามองไปรอบๆ ตัว ก็พบว่ายังอยู่ลำพังภายในห้องนี้ดวงตากลมโตเหลือบมองไปยังนาฬิกาแขวนผนัง เข็มนาฬิกาบอกให้รู้ว่าตอนนี้เวลาเลยเที่ยงคืนมาแล้วหลายสิบนาทีเขาไม่มา...มือเล็กยกขึ้นกุมหัวใจตัวเองเอาไว้ ก้อนเนื้อภายในอกกรีดร้องด้วยความเจ็บช้ำทรมานหรือว่านี่คือการบอกลาของเขา...หญิงสาวสะอื้นไห้ด้วยความปวดร้าว น้ำตารินไหลอาบสองพวงแก้มจบแล้วสินะ...แม้จะบอกตัวเองให้เข้มแข็งยังไง แต่บัวชมพูก็รู้ดีว่าไม่มีความเข้มแข็งหลงเหลืออยู่ในหัวใจของตัวเองเลย เขาทำได้สำเร็จ... เมื่อคืนเขาไม่ได้ไปที่คอนโด... อิศราก้าวออกจากลิฟต์ตัวใหญ่ มุ่งหน้าไปห้องทำงานของตัวเอง รู้สึกภาคภูมิใจไม่น้อยที่ตัวเองสามารถเอาชนะความต้องการบ้าคลั่งที่มีต่อบัวชมพูเอาไว้ได้ “ความรักอะไร ไม่เห็นน่ากลัวเลย... จิ๊บๆ” ไหล่กว้างของอิศราไหวเล็กน้อย ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นโต๊ะทำงานของบัวชมพูว่างเปล่า “สงสัยอยู่ในครัว” ชายหนุ่มระบายยิ้มออกมา เพราะในหัวกำ
ตอนที่ 21.“แต่มันก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายนี่ เราก็แค่ทำงานด้วยกัน และฉันก็ได้นอนกับเธอสมใจ”น้ำตาของหล่อนร่วง จนต้องรีบป้ายทิ้ง ตอนนี้จุกไปทั้งอก“คุณเล็ก... แค่อยากนอนกับชมพูเหรอคะ...”“ใช่... ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะเจรจาซื้อขายกับเธอ แต่ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไร ฉันก็รู้เรื่องพ่อเธอเสียก่อน ซึ่งมันก็ทำให้ฉันได้ในสิ่งที่ต้องการง่ายขึ้น”“คุณเล็ก... ใจร้าย...”“ฉันใจร้ายที่ไหน ฉันนอนกับเธอ จ่ายเงินเธอ แถมเธอก็ยังได้ทำงานเหมือนเดิม”หล่อนขยับตัวออกห่างจากคนใจร้าย น้ำตาไหลอาบแก้ม“ถ้าชมพูรู้ว่าทุกอย่างมันเป็นแผนของคุณเล็ก ชมพูจะไปขายตัวให้คนอื่น”“ฉันไม่มีทางยอมหรอก เพราะฉันหมายตาเธอเอาไว้”เขาคว้าแขนของหล่อน และบีบแรงๆ อย่างโมโห“จำเอาไว้ ทุกอย่างมันผ่านมาแล้ว เธอเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อีก นอกจากนอนกับฉันจนกว่าฉันจะเบื่อ”หล่อนมองเขา มองเขาผ่านม่านน้ำตาแห่งความเจ็บปวด ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามองเขาอีกเลย“มันแย่ตรงไหน เพราะถึงฉันไม่วางแผนอะไรเลย เธอก็ต้องเป็นของฉันอยู่ดี บัวชมพู”อิศราตะโกนตามหลังผู้หญิงที่บังอาจเดินหนีตัวเองไปอย่างโมโห และก็ยกมือขึ้นทุบรถเข็นตรงหน้าอย่างระบายอารมณ์“โ
ตอนที่ 20. หล่อนบิดแขนอีกครั้ง และคราวนี้ก็ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน แขนถึงหลุดจากอุ้งมือแข็งแรงราวกับคีมเหล็กของอิศราได้ “ขอตัวค่ะ” หล่อนหมุนตัวเดินตรงไปยังห้องครัว โดยไม่สนใจว่าอิศราจะรู้สึกยังไง น้ำตาไหลรินอาบแก้ม หัวใจเจ็บปวดเหลือเกินกับภาพที่เห็น หล่อนรักอิศรา... และยิ่งรักมากเมื่อได้ตกเป็นผู้หญิงของเขา แต่สำหรับเขาแล้ว หล่อนมันก็แค่นางบำเรอ ที่กำลังรอปลดระวางเท่านั้น หล่อนสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บช้ำ และไม่รู้ว่ายืนร้องไห้อยู่นานแค่ไหน แต่มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่หางตาเห็นอิศรายืนอยู่ที่ปากประตูห้องครัว มือเล็กรีบยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง และหันไปมองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง “คุณเล็ก...” “แอบร้องไห้อยู่นี่เอง ถึงได้หายไปนานนัก” เขาเข้ามาหา พร้อมกับดึงประตูห้องครัวให้ปิดลงตามหลัง “คุณ... คุณเล็กจะทำอะไรคะ” “เธอรู้อยู่แล้วว่าฉันจะทำอะไร” “อ๊ะ... ปล่อยชมพูค่ะ” หล่อนดิ้นรนอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะน้อยใจที่เขาพาผู้หญิงคนอื่นมาที่นี่ “ยิ่งเ
ตอนที่ 19.“แล้วเมื่อไหร่... คุณเล็กถึงจะปล่อยชมพูไปล่ะคะ”เขาจ้องหน้าหล่อน ดวงตาของเขามืดลึกอ่านความรู้สึกไม่ออกเลย“ฉันยังสนุกกับเซ็กซ์ของเธอ หรือพูดตรงๆ ก็คือ ฉันชอบเอาเธอมาก”บัวชมพูน้ำตาร่วง และก็สมเพชตัวเองเหลือเกิน“แต่ถึงฉันจะชอบเซ็กซ์ของเธอแค่ไหน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะชอบเธอด้วย”“ค่ะ ชมพูเข้าใจค่ะ...”“เข้าใจก็ทำหน้าที่ของตัวเองสิ นอนกับฉัน ทำให้ฉันมีความสุข”เขากระซิบเสียงพร่าชิดดวงหน้านวล แต่เมื่อเห็นดวงตากลมโตมีหยาดน้ำตาคลอ อิศราก็ผละออกห่าง“ทางเดียวที่เธอจะไปจากฉันได้เร็วๆ ก็คือ หาเงินมาคืนฉัน แล้วฉันจะให้อิสรภาพคืนกับเธอ”บัวชมพูไม่ได้พูดอะไรออกมา นอกจากนอนร้องไห้เงียบๆ“ฉันจะไปรอที่คอนโด แล้วตามมาล่ะ”“เอ่อ... วันนี้ไม่ใช่วันจันทร์ หรือว่าวันศุกร์นะคะคุณเล็ก”เขาที่ยืนตระหง่านอยู่ข้างเตียงจ้องมองหน้าหล่อน“ปกติฉันก็เอาเธอแทบทุกคืน นี่ยังจะมาถามหาวันจันทร์วันศุกร์อีกหรือ”“เอ่อ...”“เลือกเอาว่าจะให้ฉันเอาเธอที่นี่ หรือว่าที่คอนโดของฉัน”หล่อนลุกขึ้นนั่ง ยกมือขึ้นป้ายน้ำตาอย่างเจ็บช้ำ แต่คนใจร้ายก็ยังเอามีดแหลมจ้วงแทงหัวใจไม่หยุด“แต่ถ้าเธอเลือกที่นี่ ก็เสี่ยงว
ตอนที่ 18. เขายังคงจ้องมองดวงหน้านวล ดวงตากลมโตจ้องมองมา และก็มันก็ทำให้เขาเห็นแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาของเจ้าหล่อน เขาสะท้านไปทั้งร่าง เหมือนกับถูกลมพายุพัดเข้าใส่จนเซล้ม เมื่อกี้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ซึ่งก็ไม่ต่างจากเมื่อคืนเลยที่เขาก็ประสบปัญหานี้เช่นกัน มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้... อิศราปล่อยขาเรียวงามให้วางลงกับพื้น และถอนถอยเอ็นใหญ่ออกมาเขาเห็นร่างเล็กของบัวชมพูเซเล็กน้อย แต่หล่อนก็ใช้ผนังด้านหลังทรงตัวเอาไว้ เขาถอยออกห่าง รูดซิปกางเกงและเดินไปหยุดใกล้โต๊ะทำงาน จากนั้นก็ยืนหันหลังให้กับเจ้าหล่อนพยายามที่จะเย็นชาหมางเมินใส่... “หยิบเสื้อผ้า แล้วเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำซะ” ไม่มีเสียงตอบรับจากบัวชมพู นอกจากเสียงฝีเท้าแผ่วเบา ก่อนจะจางหายไป เขาหันไปมองที่ห้องน้ำก็พบว่าหล่อนหายเข้าไปในนั้นแล้ว “เมื่อไหร่มึงจะเลิกปากหมาวะไอ้เล็ก” อิศราถอนใจออกมาเบาๆ ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยอย่างเกลียดชังตัวเอง ตั้งแต่วันที่หล่อนตกลงขายตัวให้กับอิศรา จนกระทั่งตอนนี้ เวลามันก
ตอนที่ 17. เขาหิวหล่อนตั้งแต่เห็นหล่อนในชุดแดงเพลิงในไนต์คลับคืนนั้น แต่ความหิวกระหายที่ควรจะดับมอดไปตั้งเมื่อคืน มันกลับยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นจนน่ากลัว ตอนนี้... ณ เวลานี้... เขาหิวกระหายที่จะฝากฝังเอ็นชายเข้าไปในความคับแน่นของบัวชมพูมากกว่าเมื่อคืนนี้เสียอีก “อืมมม บัวชมพู... เธอร่ายมนต์อะไรใส่ฉัน... โอ้ววว” เขาพรมจูบไปทั่วดวงหน้านวล ปากอิ่มเห่อบวมถูกขยี้อย่างเร่าร้อน ชุดทำงานแสนเชยถูกเปลื้องออกไปจากกายสาว ผิวกายขาวเนียนละเอียดที่เขาโลมเลียแล้วทุกส่วนกระจ่างสายตา ความเป็นชายแข็งชันอย่างรุนแรง เขาซบหน้าลงกับปทุมถันอวบอิ่ม ฝ่ามือบีบเคล้นคลึงเคล้า หัวนมของหล่อนหดเกร็งรับสัมผัสจากปลายนิ้วแกร่งอย่างเต็มอกเต็มใจ “หอม... จัง... อืมมม” “อา... อ๊า...” เขาทั้งดูดทั้งเลีย ดื่มด่ำกับกลิ่นหอมละมุนของกายสาว ความลุ่มหลงทวีความรุนแรงมากขึ้น ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งต้องการมากขึ้น “อา... ชมพู... บัวชมพู... เธอน่ากินอะไรแบบนี้ อืมมม...” “อะ... ซี๊ดดด อา...” เขาอ้าปากรวบ
ตอนที่ 16. “คุณชมพูครับ ผมรบกวนช่วยส่งรายงานประชุมของเมื่อวานให้ผมทางเมลอีกรอบได้ไหมครับ” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังแทรกเข้ามาในหู ทำให้คนที่นั่งใจลอยไปด้วย พิมพ์งานไปด้วยได้สติสัมปชัญญะกลับคืนมา “เอ่อ... ว่าอะไรนะคะ” ผู้ชายผิวขาวตัวสูงปากแดง ตัดผมทรงสมัยนิยมระบายยิ้มกว้าง ก่อนจะเอ่ยแซว “คุณชมพูใจลอยคิดถึงใครอยู่แน่ๆ เลยใช่ไหมครับ” “ปะ... เปล่าค่ะ” หล่อนพยายามปั้นยิ้มให้เป็นธรรมชาติที่สุด และก็นึกออกพอดีว่าผู้ชายหน้าตาดีตรงหน้าคือใคร “คุณ... นั่นเอง...” “ผมดีใจที่คุณชมพูจำผมได้นะครับ” “จำได้สิคะ ก็เมื่อวานตอนประชุมกัน คุณพรีเซ้นต์งานดีมาก เข้าใจง่าย แล้วก็ไม่น่าเบื่อด้วยค่ะ” “ผมเอกชัยนะครับ หรือเรียกสั้นๆ ว่า เอก ก็ได้ครับ” “ค่ะคุณเอก” “เที่ยงนี้ผมขออนุญาตเลี้ยงข้าวได้ไหมครับ ถือว่าเป็นการตอบแทนที่คุณชมพูส่งเมลให้ผม” บัวชมพูอมยิ้มก่อนจะหัวเราะเบาๆ“มันเป็นหน้าที่ของชมพูอยู่แล้วค่ะ ไม่ต้องเลี้ยงข้างหรอกค่ะ งั้นเดี๋ยวชมพูส่งเมลให้อีกครั้งนะคะ”
ตอนที่ 15. “ฉันตั้งใจว่าจะทำอีกตอนเช้า แต่ตื่นมาก็ไม่เห็นเธอแล้ว มันน่านักเชียว” “ปล่อย... ชมพูเถอะค่ะ เดี๋ยวแม่เข้ามาเห็น” คนตัวโตไม่ยอมปล่อยหล่อนลงจากตัก แถมยังจับปลายคางเล็ก เพื่อให้หล่อนหลบสายตาไม่ได้อีกด้วย “ทำไมไม่บอกว่าไม่เคย” “เอ่อ...” สองพวงแก้มแดงจัด เนื้อตัวของบัวชมพูอุ่นซ่านอย่างน่าละอาย “ตอบสิ ทำไมไม่บอกว่ายังไม่เคยนอนกับผู้ชายคนไหนมาก่อน” น้ำตาของหล่อนร่วงหล่น ก่อนจะกัดฟันตอบคนใจร้ายออกไป “ชมพู... ไม่คิดว่าคุณเล็กจะเชื่อค่ะ” “ก็เลยไม่บอก?” น้ำเสียงของคนตัวโตเต็มไปด้วยความหงุดหงิด อิศราคงไม่พอใจกับความน่าเบื่อทำอะไรไม่เป็นของหล่อนสินะ บัวชมพูก้มหน้า และนิ่งเงียบไม่ตอบอะไรออกไปอีก “เธอทำให้ฉันโกรธมากเลยนะ บัวชมพู” หล่อนพอจะรู้อยู่แล้วว่าเขาไม่พอใจ “ขอโทษค่ะ...” “ฉันไม่เคยทำให้ผู้หญิงเจ็บมาก่อน และถ้าฉันรู้ว่าเธอยังไม่เคย ฉันก็คงจะทำเบากว่านั้น... มันบ้ามากที่ฉันทำให้เธอร้องไห้ ทั้งๆ ที่เธอควรจะร้องครางด้วยความสุข.