เนื้อหาต่อจากเดิม...จะขอฟังคำตอบอีกสักกี่รอบ คำตอบก็เป็นเช่นเดิม ก็มันเอาแล้ว ท้องแล้ว ป่องแล้ว เป็นพ่อเป็นแม่คนแล้ว ส่วนพวกมึง มึงทั้งหลายก็เป็นลุงคนแล้วครับ ช่วยเลิกเหี้ยแล้วทำตัวดีๆ ต้อนรับหลานคนแรกของเอโซนด้วยครับ "แล้วมันรู้ยังเนี่ย" เทลเอ่ยถามน้ำเสียงคงตื่นเต้นเช่นเดิม "ยังค่ะ หนูยังไม่ได้บอก" คนตัวเล็กเอ่ยตอบ"อย่าเพิ่งบอกมัน" ธิเบศร์เอ่ยก่อนที่จะคลี่ยิ้มร้ายออกมา"มึงกำลังคิดเหมือนกู" รามิลเอ่ย อีกสองคนก็หันมามองที่เขากับธิเบศร์ "พวกมึงมีแผลชั่วอีกแล้ว" โรมเอ่ย"กูจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น" เทลเอ่ย กูไม่ห้าม แต่กูไม่เกี่ยวแค่นั้น "เป็นเพื่อนกันจริงๆ ใช่มั้ยคะ" ร่างเล็กเอ่ยถาม "เพื่อนรักเลยครับ" เทอคลี่ยิ้มตอบ หลังจากที่นั่งคุยกันสักพัก ตอนนี้ก็เริ่มดึกมาแล้ว คนตัวเล็กรู้สึกสนุกเวลาที่ได้นั่งคุยกับพี่ๆ เพราะพอได้คุยจริงๆ ทุกคนน่ารักมากแม้กระทั่งธิเบศร์เอง เทลกับรามิลเป็นคนพาฝุ่นไปดูห้อง ส่วนโรมและธิเบศร์พากันออกไปซื้อของใช้ส่วนตัวให้เธอ "อยู่ได้มั้ย" เทลเอ่ยถาม พาเธอเดินดูรอบๆ ห้อง "ได้ค่ะ ห้องใครเหรอคะ" ร่างเล็กเอ่ยถามเพราะรู้สึกคุ้นๆ บรรยากาศรอบๆ มันคุ้นไปหมดเหมือนเคยเข้
สองวันผ่านไป...พี่หมอล่าให้ฟังว่าดร.ซันขอที่อยู่ไร่ส้ม ตอนแรกพี่หมอก็จะให้ไป แต่เปลี่ยนใจดันให้ที่อยู่ไร่ส้มอื่นไปแทนแต่ก็เป็นไร่ที่อยู่เชียงรายนั่นแหละ หมอรามิลบอกกับเธอว่าไม่ต้องเป็นห่วงดร.ซัน แค่หมาหงอยเองเมียหาย กลายเป็นคนทิ้งตัวไปเลย ไม่สนใจอะไรตามหาแต่เมีย ปานนี้คงจะถึงเชียงรายแล้ว แล้วก็คงกำลังออกตามหาเธออยู่เช่นกัน "วันนี้ดูสดใสจัง" เทลเอ่ยถามร่างเล็กทันที ที่เดินลงมาจากด้านบน เดินมานั่งลงที่เคาน์เตอร์บาร์หน้าตาสดชื่นกว่าทุกวัน "พี่หมอบอกต้องอารมณ์ดีเข้าไว้ค่ะ" เอ่ยตอบเขา ตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นไม่รู้สึกเกร็งเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว อาจจะเป็นเพราะอีกฝ่ายไม่ได้เกร็งเธอเองก็เลยปล่อยใจไม่เกร็งไปด้วย "วันนี้เป็นทำข้าวต้มกุ้งนะ กับน้ำส้ม" ยกชามข้าวต้มวางลงตรงหน้าเธอพร้อมกับแก้วน้ำส้ม กลิ่นข้าวต้มหอมชวนให้อยากกินที่สุด ตอนนี้เธอเริ่มกินเยอะขึ้น แล้วก็หิวบ่อยขึ้น "หอมจังเลยค่ะพี่เทล" "กินเยอะๆ แล้วกัน" ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!เสียงแจ้งเตือนจากข้อความเด้งเข้ามาหาถึงสามข้อความ ข้อความที่หนึ่งคือฟ้า sky : เดี๋ยววันนี้มีคนไปรับนะข้อความที่สองคือหมอรามิล Ramil : วันนี้ตั้งใจสอบนะ ตอนเย็นพี
เนื้อหาต่อจากเดิม...หลังจากที่นั่งข้าวไปคุยเล่นกันไป คุยเรื่องหลานคนแรกกันไป ก็ถึงเวลาเข้าสอบต่อ วันนี้ฝุ่นมีสอบถึงช่วงบ่าย สอบเสร็จก็คงเป็นช่วงบ่ายสองโมงพอดี ก่อนเข้าห้องสอบฝุ่นได้ส่งข้อความไปหาพี่หมอแล้วว่าตอนเย็นไม่ต้องมารับ เพราะว่ามีธุระต้องไปต่อเดี๋ยวไปเจอกันที่เดียวที่เอโซนเลย "สอบเสร็จจะไปไหนต่อมั้ย" กายเอ่ยถาม เพราะกายนั่งใกล้ๆ ฝุ่น เวลาสอบจะโดนแยกที่นั่งกันอยู่แล้ว ทว่ารอบนี้ไม่ได้แยกห่างเท่าไรพอพูดคุยกันได้นิดหน่อย "ธุระ ตั้งใจสอบก่อน" ฝุ่นเอ่ยตอบ กายพยักหน้ารับแล้วก็หันกลับมามองที่ข้อสอบต่อ ใช้เวลานั่งสอบยี่สิบกว่านาทีได้ ฝุ่นสอบเสร็จเป็นคนแรก ทันทีที่สอบเสร็จแล้ว อาจารย์คุมสอบก็ให้ฝุ่นออกจากห้องไป ส่วนคนที่ยังสอบไม่เสร็จก็ยังคงนั่งสอบต่อ ฝุ่นเดินออกมานั่งรอที่หน้าห้องสอบ นั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่มุมเสาร์ มีนักศึกษาที่สอบเสร็จก่อนหน้านี้ก็นั่งอยู่หน้าห้องสอบด้วย "มึงว่าอาจารย์เขาหายไปไหนวะ" นักศึกษาสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้นถามเพื่อน ตอนแรกก็ไม่ได้จะตั้งใจฟังหรอก แต่หูมันได้ยินเองก็เลยฟังหน่อยแล้วกัน "อาจารย์ไหน" เพื่อนอีกคนเอ่ยถาม "อาจารย์ซันไง กูไม่เห็นมาสองสามวันแล้วนะ"
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...หลังจากที่ขึ้นรถมากับอามอส คนตัวเล็กก็นั่งนิ่งไม่เอ่ยถามอะไรสักคำ จนคนที่พามาต้องเป็นคนเหลือบตามองร่างเล็กก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ มันยิ่งทำให้เธอติดประหม่าเช่นเดิม "ทำมั้ยถึงปล่อยให้ท้อง ยังเรียนไม่จบเลยนะ" น้ำเสียงที่ถามเชิงดุเล็กน้อย "...นะ..หนู" คนตัวเล็กเอ่ยตะกุกตะกัก "ช่างเถอะ" อามอสนิ่งเงียบไปสักพักก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง "แล้วพ่อกับแม่รู้หรือยัง""ยังค่ะ" เธอตอบตามตรง เพราะเธอยังไม่ได้บอกท่านทั้งสองเรื่องนี้เลย "เรียบจัดการตัวเองให้เร็วที่สุด" "ค..ค่ะ" "ไม่คิดจะถามหน่อยเหรอว่าจะพาไปไหน" เลิกคิ้วสูง ทำไมเธอถึงไม่ถามเขาไม่กลัวว่าเขาจะพาไปฆ่าหรือไง "ตอนเช้าคุณทินกรบอกหนูแล้วค่ะว่ามีคนอยากคุยกับหนู" "แล้วยังไง" "แสดงว่าคุณก็ต้องเป็นคนที่คุณทินกรบอกใช่มั้ยคะ" เอียงคอถามกลับ จ้องมองคนข้างกายตาไม่กะพริบ "คนที่อยากคุยกับเธอไม่ใช่ฉัน" "อ้าว~" คนตัวเล็กมุ้ยหน้าทันทีที่อามอสเอ่ยตอบ "เธอควรกลัวคนแปลกหน้าบ้างนะ""คุณเป็นอาของคุณซัน ถ้าคุณทำอะไรหนูเขาคงไม่ปล่อยคุณไว้" "หึ! ฉลาดดี" ส่งเสียงหัวเราะในลำคอ"แล้วคนที่อยากคุยกับหนูคือใครคะ? แล
หลังจากที่ทินกรพาแวะจอดที่ตลาด เธอก็เดินเลือกซื้อของกินเต็มไม้เต็มมือ ซื้อฝากทุกๆ คนที่เอโซนครบ ได้ของกินกลับมาเต็มๆ ทินกรพามาส่งที่ใต้ตึกของเอโซน ทันทีที่ลงจากรถได้ก็เห็นว่ามีหนุ่มๆ มายืนรอรับตั้งสี่คนเลย "มายืนทำอะไรกันคะ?" เธอเอ่ยถามทันทีที่ลงจากรถได้ "มารอรับหนูครับ" หมอรามิลเอ่ยตอบกลับ รถขอทินกรแล่นออกไปแล้ว "เป็นยังไงบ้าง" โรมเอ่ยถาม "สบายมากค่ะ" คลี่ยิ้มตอบ "ช่วยน้องถือของก่อน" ธิเบศร์เอ่ยขึ้น เพราะในมือน้องมีแต่ของกินมากมายเต็มไปหมด "ซื้อของอะไรมาเยอะเยะ" เทลเดินเข้าไปช่วยถือก่อนที่จะชูถุงของกินขึ้นดู "คนท้องกินเยอะจัง" โรมเอ่ย"หนูซื้อมาฝากทุกคนเลยนะ" คนตัวเล็กคลี่ยิ้ม"เดี๋ยววันนี้ฟ้ามานอนด้วยนะ" โรมหันไปเอ่ย ร่างเล็กก็พยักหน้ารับก่อนที่จะพากันเดินขึ้นไปชั้นบน คนตัวเล็กเดินนำ สี่หนุ่มที่เหลือเดินตาม เพียงครู่เดียวก็ถึงชั้นบน ตอนนี้บาร์เปิดให้บริการแล้วคนเลยจะดูเยอะๆ หน่อย ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่ดูแปลกตาไปนั่นคือลูกโป่งสีขาวมากมายเต็มบาร์ไปหมด แถมยังมีดอกไม้อีกตั้งหาก ถูกจัดตบแต่งไว้อย่างสวยงามมาก "วันนี้เอโซนสวยจัง" เธอเอ่ยเบาๆ ทว่าคนตามหลังได้ยินครบทุกคน สี่หนุ่มเลยทำได
เนื้อหาต่อจากเดิม...หลังจากที่ธิเบศร์เดิมกลับโต๊ะไปแล้ว ฝุ่นก็เอาเรียกเด็กของบาร์ทันที ให้พาฟ้าขึ้นไปข้างบน หนุ่มๆ ก็มองดูอยู่ห่างๆ จะไม่เข้าไปยุ่ง เพราะถ้าเข้าไปยุ่งมีหวังตายหมู่แน่ๆ"สรุปมึงมาดูกู หรือกูดูมึงกันแน่" คนตัวเล็กเอ่ยบ่นเพื่อนเสียงดัง เด็กของบาร์พากันช่วยลากฟ้าขึ้นมาส่งที่ห้อง ทันทีที่ถึงห้องฝุ่นก็จัดการเตรียมน้ำเตรียมผ้าเช็ดตัวให้เพื่อน จะได้นอนหลับแบบสบายตัวหน่อย ทว่ายังไม่ทันที่จะได้เช็ดให้เพื่อนเลยก็มีคนเคาะประตูเสียก่อน ยันตัวลุกขึ้นจากที่นอนเดินออกไปเปิดประตูดูว่าใครเคาะ"พี่ธิเบศร์" เอ่ยเรียกชื่อเขา ธิเบศร์เดินตามขึ้นมาข้างบนหลังจากที่เห็นว่าเด็กของบาร์เดินลงมาแล้ว ดันตัวร่างเล็กให้กลับเข้ามาในห้องก่อนที่จะหันไปปิดประตูแล้วล็อกห้อง เดินผ่านเธอเข้ามาที่เตียงนอนที่มีฟ้านอนอยู่ "เดี๋ยวพี่ดูแลต่อเอง" หันไปเอ่ยกับฝุ่นที่ยืนอยู่"จะดีเหรอคะ พี่โรมจะ..." ฝุ่นยังเอ่ยไม่ทันจบประโยค ธิเบศร์ก็รีบเอ่ยแทรกขึ้นทันที"ถ้าหนูไม่พูด มันก็ไม่รู้" "พี่รักมันมั้ย" ส่งสายตาไปที่เพื่อนรักที่นอนอยู่บนเตียง หลับตาพริ้มอยู่"พี่ไม่เคยเกลียด" ธิเบศร์ตอบไม่ตรงคำถาม "แต่ก็ไม่เคยรัก" "..
สองชั่วโมงผ่านไปตลอดทางคนตัวเล็กเอาแต่กิน กิน กิน กินจนอิ่ม พออิ่มก็หลับต่อจนรู้สึกตัวตื่นอีกทีก็ตอนที่โดนใครอีกคนปลุกให้ตื่นนั่นแหละ "หนู หนูครับ" ดร.ซันเอ่ยเรียกเธอ สะกิดแขนเล็กเบาๆ "อือ~" ส่งเสียงครางรับในลำคอ ก่อนที่จะค่อยๆ ลืมตาปรับสภาพสายตาให้เข้ากับแสงแดดที่ส่องผ่านกระจกเข้ามา "ถึงแล้วเหรอคะ""ครับ" รถของดร.ซันจอดอยู่ที่ลานจอดรถของตลาดแห่งหนึ่งในพัทยา ผู้คนมากมายต่างก็พากันมาเลือกซื้ออาหารทะเล หลายคนซื้อเป็นของฝากกลับบ้าน บ้างคนก็เลือกซื้อไปนั่งกินที่ชายหาด ในตลาดมีแต่ของทะเลสดๆ เพราะเรือประมงจอดเทียบท่าอยู่ท้ายตลอด "นอกจากปลาหมึกอยากได้อะไรอีกมั้ย" ชายหนุ่มหันไปเอ่ยถามกับเธอที่ยืนจ้องมองกุ้งตัวใหญ่ๆ อยู่ เห็นแล้วก็อยากกิน น้ำลายไหล "กุ้งด้วยได้มั้ยคะ" หันมาสบตากับเจ้าของคำถามเมื่อครู่ ดร.ซันคล่ยิ้มพยักหน้ารับ หันไปสั่งกุ้งอีกหนึ่งโลกับแม่ค้า "หนูอยากได้อะไรอีกมั้ย" "พอแล้วคะ หนูไม่เอาแล้ว""น้ำมะพร้าวหน่อยมั้ย อยากกินมั้ย" "อยากค่ะ ^_^" ตอบกลับเขาทันที "ฮ่าๆ แล้วเมื่อกี้บอกพอแล้ว" หัวเราะเบาๆ ส่ายหัวไปมาให้กับความหิวของคุณแม่ ก่อนที่จะหยิบเงินมาจ่ายแม่ค้า แล้วสั่งให้
เนื้อหาต่อจากเดิม...หลังจากที่ร่างเล็กนอนหลับตาพริ้มอยู่ที่ชายหาดอย่างสบายใจ เพียงครู่เดียวเธอก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เพราะลมเย็นๆ ที่เริ่มพัดเข้ากระทบกับเรือนร่างของเธอ ตอนนี้ก็บ่ายมากแล้ว ทั้งคู่นั่งกันอยู่ที่ชายหาดจนถึงตอนบ่าย "อยากอาบน้ำแล้วค่ะ" ลืมตาตื่นขึ้นมาได้ก็หันไปอ้อนดร.ซันเลยทันที "ตื่นมาก็อ้อนเลยนะครับ" "เหนียวตัวมากๆ ค่ะ" ยกมือขึ้นสองข้างลูบแขนตัวเองเบาๆ "ลุกครับ" ยันตัวลุกขึ้นยืน ก่อนที่จะหันไปยื่นมือให้เธอจับ คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองเขา มือเรียวเล็กเอื้อมมาจับมือดร.ซันก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้น ช่วยกันเก็บของที่เอามากินไปทิ้งถังขยะ ก่อนที่จะพากันเดินไปทางโรงแรมที่โทรมาจองไว้ก่อนหน้านี้เพียงครู่เดียวก็เดินมาถึงโรงแรมที่จองไว้ ทันทีที่ได้คีย์การ์ดจากพนักงานมา ดร.ซันก็พาเธอเดินขึ้นลิฟต์ กดไปที่ชั้น3ทันที ได้ห้องพักหมายเลข07 วิวติดทะเล ดร.ซันเลือกที่พักสำหรับเธอ เพื่อเธอโดยเฉพาะ "หนู" ทันทีเข้ามาอยู่ในห้องแล้วทั้งคู่ ประตูถูกปิดลง ดร.ซันเอ่ยเรียกคนตัวเล็กทันที "คะ?" ร่างเล็กหันกลับมามองที่ดร.ซัน"คิดถึงนะครับ" เดินเข้ามากอดร่างเล็ก ซุกใบหน้าเข้าหาต้นคอขาว ทำให้ร่างเล็กรู้
สามวันผ่านไปผ่านวันเกิดดร.ซันมาได้สองสามวัน ฝุ่นไปฝากครรภ์แล้ว ตอนนี้ท้องได้ประมาณสามเดือนแล้ว โชคดีมากที่คุณแม่ไม่มีอาการแพ้ใดๆ เลย แล้ววันนี้ก็เป็นวันที่เธอตื่นเต้นที่สุดในชีวิต เพราะอีกแค่ไม่กี่นาทีเธอก็จะถึงบ้านแล้ว มหาลัยปิดได้สองวันแล้ว ตอนแรกดร.ซันจะพาเธอกลับบ้านแล้ว ทว่าพ่อของดร.ซันบอกให้รอก่อน เดี๋ยวจะไปด้วย เพราะมันเป็นเรื่องใหญ่เรื่องสำคัญ ต้องมีผู้ใหญ่ไปด้วย รถเจ็ดที่นั่งแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ ใจกลางหมู่บ้าน รอบๆ ตัวบ้านมีต้นส้ม ต้นมะม่วง ต้นลำไย เต็มไปหมด อากาศก็ดี บรรยากาศก็ดี คิดไปคิดมาบรรยากาศแบบนี้ก็เหมาะกับการเลี้ยงลูกที่สุดเลย "ตื่นเต้นเหรอ" ดร.ซันเอ่ยถามเธอเสียงแผ่ว เพราะมือที่จับกุมกันอยู่ มันสั่นแถมยังมีเม็ดเหงื่ออีกตั้งหาก "นิดหน่อยค่ะ" หันไปคลี่ยิ้มแห้งๆ ตอบเขา"ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะอยู่ข้างๆ" ยกมือขึ้นลูบเรือนผมเธอเป็นการปลอบใจ ให้เธอรู้สึกดีขึ้น รู้สึกประหม่าน้อยลง คนขับลงเปิดประตูลงจากรถ เดินอ้อมไปเปิดประตูให้ท่านกิตติชัย ชายวัยสูงอายุลงจากรถก่อนเป็นคนแรก ตามด้วยดร.ซัน ฝุ่น แล้วก็ปิดท้ายด้วยทินกรที่อยู่ด้านหลังสุด ลงเป็นคนสุดท้าย "มาหาใครคะ" เ
สองชั่วโมงผ่านไปดร.ซันส่งฝุ่นไว้ที่เอโซน ฝากฝุ่นไว้กับเทลคู่นี้เขาสนิทกันมาก ตอนแรกฝุ่นก็จะตามออกมาด้วย ทว่าเขาไม่อยากให้เธอรับรู้เรื่องราวไม่ดีของเขา เลยบอกเธอว่ามาด้วยไม่ได้ เขาต้องไปจัดการธุระสำคัญ คนตัวเล็กเลยยอมฟัง ไม่ดื้อ ไม่ตามติด "กูกำลังเข้าโกดัง" เอ่ยพูดกับคนในสาย (อืม เดี๋ยวเอาเข้าไปส่งให้) แสดงว่าเธออยู่กับมันแล้ว "มึงยังแดกอยู่เหรอ?" เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย โดนรุมสิบขนาดนั้น มึงยังแดกลงอีกเหรอ?(คำถามสิ้นคิดไอ้สัด!) เอ่ยด่าเสร็จกดตัดสายเลย กูก็แค่ถามมั้ย ก็คนมันสงสัย กูผิดอะไร?ไม่สามสิบนาทีดร.ซันก็ถึงโกดังสร้างใหม่ของตัวเอง โกดังสร้างเสร็จเรียบร้อย มีห้องกระจกใหญ่เอาไว้สำหรับนั่งคุยเรื่องงาน แล้วก็มีห้องนอนหนึ่งห้องสำหรับดร.ซัน เวลาที่เขาเหนื่อยไม่อยากขับรถ ก็สามารถนอนที่โกดังได้เลย แต่ดูท่าแล้วตอนนี้ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนก็คงต้องกลับ เพราะลูกเมียรออยู่บ้าน รถหรูของชายหนุ่มแล่นเข้ามาจอดที่หน้าโกดัง มีรถของธิเบศร์จอดอยู่ก่อนหน้านี้ด้วย ไม่รู้ว่ามาที่นี่ทำไม หรือไอ้โรมโทรไปบอกให้มา "มึงมาทำไม" เอ่ยถามทันทีที่เดินเข้ามาในห้องกระจก"มาดูอะไรสนุกๆ" หันหน้ามองเพื่อน ก่อนท
คนตัวโตกว่าเลื่อนลงต่ำ หยุดที่เนินกุหลาบสวย กลีบกุหลาบมีน้ำแฉะเต็มไปหมด ดร.ซันก้มลงไปแตะปลายลิ้นที่กลีบกุหลาบ ดูดชิมน้ำหวานจากดอกกุหลาบจนหมด ใช้ปลายลิ้นดันแทรกเข้าไปในช่องทางรัก หยอกล้อเล่นกับช่องรักจนสนุกปาก น้ำแฉะเยอะกว่าเดิม "อื้ออ~~ นะ..หนูเสียว" ปากก็เอ่ยพูดว่าเสียว ทว่ามือเล็กกลับจับกดหัวขอดร.ซันไว้ที่ตรงนั้น"อื้อ~ พี่ซัน~ อ่า~" "สะ...เสียว" จิกเล็บลงที่หัวไหล่ของเขา"ซี๊ด~~ อื้ออ~" ดร.ซันชิมน้ำหวานจากช่องรักจนพอใจแล้ว จึงเงยหน้าขึ้นมองเธอ สบตาเธอ ก่อนที่จะจับขาเล็กให้แยกออกจากกัน เห็นช่องรักเห็นกลีบกุหลาบชัดเจน ขยับตัวเข้ามาหาเธอนิดหน่อย ยกมือขึ้นข้างหนึ่งไปจับที่แก่นกายตัวเองรูดขึ้นรูดลง ส่วนมืออีกข้างก็แตะลงไปเม็ดเสียวบดคลึงความเสียวให้เธอ จนเธอดิ้นส่ายไปมาเล็กน้อย "อื้อ~ พอก่อน" ร่างเล็กพยายามขยับหนี แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเขาจับขาเธอไว้ "ไม่แกล้งแล้ว" ดร.ซันขยับแก่นกายแท่งโตเข้ามาใกล้ๆ ช่องรักของเธอก่อนที่จะค่อยๆ ดันมันเข้าไปช้าๆ ช่องเธอมันคับแคบแน่น รัดแก่นกายเขาจนปวดหนึบ "แน่น หนูอย่าเกร็ง" เอ่ยบอกเธอ"ไม่ได้เกร็ง" สองมือขย้ำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น "ซี๊ด~ แน่นฉิบหายเล
เนื้อหาต่อจากเดิม...หยิบสร้อยออกมาจากถุง ก่อนที่จะสวมใส่ให้เธอ คนตัวเล็กทำตามที่เขาบอกอย่างดี ไม่มีการแอบลืมตาขึ้นมามองเลยสักครั้ง "ลืมตาได้" ทันทีที่เขาเอ่ย เธอก็ลืมตาขึ้น แขนเล็กยกขึ้นมาจับที่ต้นคอลูบไล้ลงมาถึงระหว่างกลางอก ก่อนที่จะก้มมองด้วยดวงตาลุกวาว"...." น้ำตาเอ่อคลอ ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาสักคำ นอกจากน้ำสีใสที่ไหลอาบแก้มเป็นคำพูดแทน"อันนี้คือดีใจใช่ปะ" ดร.ซันเอ่ยถาม ทำเอาคนร้องไห้หลุดยิ้มทั้งน้ำตา "ฮ่าๆ หนูกำลังจะซึ้งแล้วเชียว" หัวเราะทั้งน้ำตา "ก็เห็นร้องไห้หนัก ใจเสียหมด" ชายหนุ่มแกล้งยกมือขึ้นมาทาบอก ฝุ่นเห็นท่าทางของเขายิ่งทำให้เธอหลุดยิ้มจนดวงตาแทบจะปิด "ฮ่าๆ" หัวเราะเบาๆ "ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากๆ แต่สิ่งของนอกกายมันไม่จำเป็นกับหนูเลยนะ" "ไม่เป็นไร แต่พี่เต็มใจให้ครับ""ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" คลี่ยิ้มให้ดร.ซัน ทั้งคู่ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข "อยากลงไปข้างล่างมั้ยครับ" บรรยากาศข้างล่างตอนนี้คือดี แดดสีส้มอ่อนๆ ลมพัดเย็นๆ ทว่าเธอส่ายหน้าเป็นคำตอบ คนตัวเล็กอยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันแค่สองคนมากกว่า อยู่บนห้องก็ได้ เปิดหนังฟังเพลงอยู่ด้วยกันก็ได้ ไม่จำเป็นต้องลงไปข้างล่างเลย "ห
เนื้อหาต่อจาดเดิม..."เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อน" เอ่ยห้ามเขาเท่าไรก็ไม่ทันแล้ว เขาลงไปอยู่ระหว่างเรียวขาฝุ่นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คนตัวเล็กเพิ่งใส่เสื้อผ้าไปเมื่อครู่เอง ตอนนี้กลับกำลังจะโดนถอดเสื้อผ้าซะงั้น "สวยมาก" ทันทีที่ร่างกายของเธอเปลือยเปล่า ดร.ซันก็เอ่ยชม เรือนร่างเล็กนอนนิ่งไม่ขยับไปไหน ดร.ซันจับเรียวขาเธอแยกออกจากกันให้เป็นตัวเอ็ม ชายหนุ่มโน้มตัวลงหาเนินกุหลาบสีสวย กำลังจะแตะปลายลิ้นร้อนลงที่เนินกุหลาบ ทว่ามีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเสียก่อน หน้าจอมือถือของดร.ซันโชว์เบอร์ปลายสายที่สำคัญ เขาต้องรับ ถ้าไม่รับได้มีปัญหาแน่ๆ "ครับ" เอ่ยทันทีที่รับสาย (อยู่ไหน) คนที่โทรเข้ามาขัดจังหวะคืออามอส"พัทยาครับ" (ดูไลน์ด้วย) อามอสเอ่ยแค่นั้น ก่อนที่จะวางสายไป เรียวคิ้วขมวดเข้าหากัน จนคนตัวเล็กต้องเอ่ยถาม "มีอะไรหรือเปล่าคะ" ยันตัวลุกขึ้นนั่งดีๆ"เปล่า หนูอยู่นี่แป๊บหนึ่งนะ" หันไปเอ่ยกับเธอ ก่อนที่จะเดินถือโทรศัพท์มือถือเข้าห้องน้ำไป เพียงครู่เดียว อามอสก็ส่งไลน์เข้ามาหาดร.ซัน Moss : (ส่งรูปภาพ) sun : เหี้ย!sun : เอาดีๆ sun : ไปเอามาจากไหน Moss : มันหลุดเต็มเน็ตไปทั่ว แต่กูจัดการแล้ว ป
เนื้อหาต่อจากเดิม...หลังจากที่ร่างเล็กนอนหลับตาพริ้มอยู่ที่ชายหาดอย่างสบายใจ เพียงครู่เดียวเธอก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เพราะลมเย็นๆ ที่เริ่มพัดเข้ากระทบกับเรือนร่างของเธอ ตอนนี้ก็บ่ายมากแล้ว ทั้งคู่นั่งกันอยู่ที่ชายหาดจนถึงตอนบ่าย "อยากอาบน้ำแล้วค่ะ" ลืมตาตื่นขึ้นมาได้ก็หันไปอ้อนดร.ซันเลยทันที "ตื่นมาก็อ้อนเลยนะครับ" "เหนียวตัวมากๆ ค่ะ" ยกมือขึ้นสองข้างลูบแขนตัวเองเบาๆ "ลุกครับ" ยันตัวลุกขึ้นยืน ก่อนที่จะหันไปยื่นมือให้เธอจับ คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองเขา มือเรียวเล็กเอื้อมมาจับมือดร.ซันก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้น ช่วยกันเก็บของที่เอามากินไปทิ้งถังขยะ ก่อนที่จะพากันเดินไปทางโรงแรมที่โทรมาจองไว้ก่อนหน้านี้เพียงครู่เดียวก็เดินมาถึงโรงแรมที่จองไว้ ทันทีที่ได้คีย์การ์ดจากพนักงานมา ดร.ซันก็พาเธอเดินขึ้นลิฟต์ กดไปที่ชั้น3ทันที ได้ห้องพักหมายเลข07 วิวติดทะเล ดร.ซันเลือกที่พักสำหรับเธอ เพื่อเธอโดยเฉพาะ "หนู" ทันทีเข้ามาอยู่ในห้องแล้วทั้งคู่ ประตูถูกปิดลง ดร.ซันเอ่ยเรียกคนตัวเล็กทันที "คะ?" ร่างเล็กหันกลับมามองที่ดร.ซัน"คิดถึงนะครับ" เดินเข้ามากอดร่างเล็ก ซุกใบหน้าเข้าหาต้นคอขาว ทำให้ร่างเล็กรู้
สองชั่วโมงผ่านไปตลอดทางคนตัวเล็กเอาแต่กิน กิน กิน กินจนอิ่ม พออิ่มก็หลับต่อจนรู้สึกตัวตื่นอีกทีก็ตอนที่โดนใครอีกคนปลุกให้ตื่นนั่นแหละ "หนู หนูครับ" ดร.ซันเอ่ยเรียกเธอ สะกิดแขนเล็กเบาๆ "อือ~" ส่งเสียงครางรับในลำคอ ก่อนที่จะค่อยๆ ลืมตาปรับสภาพสายตาให้เข้ากับแสงแดดที่ส่องผ่านกระจกเข้ามา "ถึงแล้วเหรอคะ""ครับ" รถของดร.ซันจอดอยู่ที่ลานจอดรถของตลาดแห่งหนึ่งในพัทยา ผู้คนมากมายต่างก็พากันมาเลือกซื้ออาหารทะเล หลายคนซื้อเป็นของฝากกลับบ้าน บ้างคนก็เลือกซื้อไปนั่งกินที่ชายหาด ในตลาดมีแต่ของทะเลสดๆ เพราะเรือประมงจอดเทียบท่าอยู่ท้ายตลอด "นอกจากปลาหมึกอยากได้อะไรอีกมั้ย" ชายหนุ่มหันไปเอ่ยถามกับเธอที่ยืนจ้องมองกุ้งตัวใหญ่ๆ อยู่ เห็นแล้วก็อยากกิน น้ำลายไหล "กุ้งด้วยได้มั้ยคะ" หันมาสบตากับเจ้าของคำถามเมื่อครู่ ดร.ซันคล่ยิ้มพยักหน้ารับ หันไปสั่งกุ้งอีกหนึ่งโลกับแม่ค้า "หนูอยากได้อะไรอีกมั้ย" "พอแล้วคะ หนูไม่เอาแล้ว""น้ำมะพร้าวหน่อยมั้ย อยากกินมั้ย" "อยากค่ะ ^_^" ตอบกลับเขาทันที "ฮ่าๆ แล้วเมื่อกี้บอกพอแล้ว" หัวเราะเบาๆ ส่ายหัวไปมาให้กับความหิวของคุณแม่ ก่อนที่จะหยิบเงินมาจ่ายแม่ค้า แล้วสั่งให้
เนื้อหาต่อจากเดิม...หลังจากที่ธิเบศร์เดิมกลับโต๊ะไปแล้ว ฝุ่นก็เอาเรียกเด็กของบาร์ทันที ให้พาฟ้าขึ้นไปข้างบน หนุ่มๆ ก็มองดูอยู่ห่างๆ จะไม่เข้าไปยุ่ง เพราะถ้าเข้าไปยุ่งมีหวังตายหมู่แน่ๆ"สรุปมึงมาดูกู หรือกูดูมึงกันแน่" คนตัวเล็กเอ่ยบ่นเพื่อนเสียงดัง เด็กของบาร์พากันช่วยลากฟ้าขึ้นมาส่งที่ห้อง ทันทีที่ถึงห้องฝุ่นก็จัดการเตรียมน้ำเตรียมผ้าเช็ดตัวให้เพื่อน จะได้นอนหลับแบบสบายตัวหน่อย ทว่ายังไม่ทันที่จะได้เช็ดให้เพื่อนเลยก็มีคนเคาะประตูเสียก่อน ยันตัวลุกขึ้นจากที่นอนเดินออกไปเปิดประตูดูว่าใครเคาะ"พี่ธิเบศร์" เอ่ยเรียกชื่อเขา ธิเบศร์เดินตามขึ้นมาข้างบนหลังจากที่เห็นว่าเด็กของบาร์เดินลงมาแล้ว ดันตัวร่างเล็กให้กลับเข้ามาในห้องก่อนที่จะหันไปปิดประตูแล้วล็อกห้อง เดินผ่านเธอเข้ามาที่เตียงนอนที่มีฟ้านอนอยู่ "เดี๋ยวพี่ดูแลต่อเอง" หันไปเอ่ยกับฝุ่นที่ยืนอยู่"จะดีเหรอคะ พี่โรมจะ..." ฝุ่นยังเอ่ยไม่ทันจบประโยค ธิเบศร์ก็รีบเอ่ยแทรกขึ้นทันที"ถ้าหนูไม่พูด มันก็ไม่รู้" "พี่รักมันมั้ย" ส่งสายตาไปที่เพื่อนรักที่นอนอยู่บนเตียง หลับตาพริ้มอยู่"พี่ไม่เคยเกลียด" ธิเบศร์ตอบไม่ตรงคำถาม "แต่ก็ไม่เคยรัก" "..
หลังจากที่ทินกรพาแวะจอดที่ตลาด เธอก็เดินเลือกซื้อของกินเต็มไม้เต็มมือ ซื้อฝากทุกๆ คนที่เอโซนครบ ได้ของกินกลับมาเต็มๆ ทินกรพามาส่งที่ใต้ตึกของเอโซน ทันทีที่ลงจากรถได้ก็เห็นว่ามีหนุ่มๆ มายืนรอรับตั้งสี่คนเลย "มายืนทำอะไรกันคะ?" เธอเอ่ยถามทันทีที่ลงจากรถได้ "มารอรับหนูครับ" หมอรามิลเอ่ยตอบกลับ รถขอทินกรแล่นออกไปแล้ว "เป็นยังไงบ้าง" โรมเอ่ยถาม "สบายมากค่ะ" คลี่ยิ้มตอบ "ช่วยน้องถือของก่อน" ธิเบศร์เอ่ยขึ้น เพราะในมือน้องมีแต่ของกินมากมายเต็มไปหมด "ซื้อของอะไรมาเยอะเยะ" เทลเดินเข้าไปช่วยถือก่อนที่จะชูถุงของกินขึ้นดู "คนท้องกินเยอะจัง" โรมเอ่ย"หนูซื้อมาฝากทุกคนเลยนะ" คนตัวเล็กคลี่ยิ้ม"เดี๋ยววันนี้ฟ้ามานอนด้วยนะ" โรมหันไปเอ่ย ร่างเล็กก็พยักหน้ารับก่อนที่จะพากันเดินขึ้นไปชั้นบน คนตัวเล็กเดินนำ สี่หนุ่มที่เหลือเดินตาม เพียงครู่เดียวก็ถึงชั้นบน ตอนนี้บาร์เปิดให้บริการแล้วคนเลยจะดูเยอะๆ หน่อย ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่ดูแปลกตาไปนั่นคือลูกโป่งสีขาวมากมายเต็มบาร์ไปหมด แถมยังมีดอกไม้อีกตั้งหาก ถูกจัดตบแต่งไว้อย่างสวยงามมาก "วันนี้เอโซนสวยจัง" เธอเอ่ยเบาๆ ทว่าคนตามหลังได้ยินครบทุกคน สี่หนุ่มเลยทำได