บทที่ 25 ~ คราวหน้า

บทที่ 25 ~ คราวหน้า

พันแสงนิ่งรอปล่อยให้น้ำกามสีขาวถูกรีดจนหมดจึงถอดกายออก ยึดตัวขึ้นมองหญิงสาวที่ยังนอนอ้าขาเพราะถูกมัด น้ำร่องงามและน้ำของเขาไหลปะปนลงสู่เบาะ พันแสงจึงเอื้อมมือไปหยิบกระดาษอเนกประสงค์สำเร็จรูปจากช่องเก็บของตรงกลาง

“ปล่อยเดือนก่อนสิ”

“อย่าเพิ่ง พี่จะเช็ดให้ก่อน”

ศศินาแม้จะเคยรสรักแต่นี่มันกลางแจ้งทั้งขาก็เปิดอ้าออกกว้าง เธอรู้สึกใคร่สะเทิ้นอาย

เขาเช็ดตรงเนินสวาทที่น้ำไหลเปื้อน ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยร้องครางเบา ๆ

“แค่นี้ก็เสียวแล้วคนสวย”

ศศินาจ้องพันแสงเข่นเขี้ยว ส่วนชายหนุ่มกำลังก้มหน้าเช็คน้ำให้เธออย่างตั้งใจ

“พี่แสงพูดว่าจะไม่ปล่อยเดือนหมายความว่ายังไง”

“ฮื้อ ก็ตามนั้น เดือนเป็นเมียพี่ จะให้พี่ปล่อยเดือนไปได้ยังไง”

“ก็แค่เมียบำเรอเท่านั้น เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”

มือแกร่งเริ่มหนักมือตามแรงอารมณ์ที่กำลังปะทุขึ้น เขาหยุดก่อนที่จะทำให้ความสาวของเธอช้ำ จ้องหน้าสาวน้อยที่นอนอ้าขาสู้ตาเขา

“ไม่มีทาง เป็นเมียก็คือเมีย ไม่มีแบ่งหรอกว่าจะเป็นเมียบำเรอหรือเมียอะไร”

“แล้วคุณพราวพิลาศ”

“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”

“แต่คนในอำเภอ..”

“เดือนหึง?”

“เปล๊า”

ศศินาเงียบเสียงลงทันทีเมื่อเรื่องชักจะ