"คุณเสือปล่อยฉันนะ!!" หญิงสาวพยายามจะดิ้นให้หลุดจากวงแขนของคนที่กำลังคร่อมตัวเธออยู่
"แต่ก่อนเธอต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ"
"นั้นมันแต่ก่อน แต่ตอนนี้ เป้าหมายของฉันไม่ใช่คุณแล้ว" เมื่อเริ่มจะพูดกันไม่รู้เรื่อง เธอก็เลยตัดสินใจที่จะพูดแทงใจดำเขาไปเลยแล้วกันจะได้จบๆ ไป
"เป้าหมายมันเปลี่ยนง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนให้มันไกลกว่านี้หน่อยสิ เปลี่ยนจากน้องมาเป็นพี่เนี่ยนะ"
"มันเรื่องของฉัน ปล่อยนะ! ถ้าพี่คุณเข้ามาเห็นจะอธิบายว่ายังไง ที่คุณทำกับพี่สะใภ้แบบนี้"
"ตาบอดแบบนั้นจะเห็นได้ยังไง ไม่คิดเลยนะว่าเธอจะเปลี่ยนจากฉัน ไปเป็นพี่ชายตาบอดของฉันแทน"
"มันเรื่องของฉัน"
"เธอไม่อยากจะลองลีลาของฉันบ้างเหรอ มันอาจจะเหนือกว่าพี่ชายก็ได้"
"คุณเสือ!! คุณหยาบคายกับฉันมากไปแล้วนะ ออกไปเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่าาร้องมาเลยสิ ใครกันแน่ที่จะต้อง กลัวคนมาเห็น"
"เสือ เสร็จหรือยังลูกพ่อกับแม่จะกลับแล้วนะ" พรพิมพ์กำลังจะเดินขึ้นมาตามไทเกอร์
"เดี๋ยวผมลงไปครับ" ไทเกอร์ร้องตะโกนลงมา พร้อมกับปล่อยตัวของไออุ่นออก
"เรื่องมันไม่จบแค่นี้แน่" ก่อนที่เขาจะออกไปยังทิ้งคำพูดไว้
หญิงสาวมองตามหลัง แล้วเธอก็คิดหวนกลับไปวันนั้น เธอไม่น่าจะทำเรื่องนั้นขึ้นมาเลย
ย้อนกลับไปเมื่อสามปีก่อน"ผู้ชายคนนั้นหล่อจังเลยวะดาว" แป้งพูดกับดาว
ใบเตยกับไออุ่นนั่งอยู่ข้างหลังก็ได้ยิน
"กูได้ยินพวกนั้นมันคุยกันว่า มันสนใจผู้ชายคนนั้นว่ะ" ใบเตยหันไปทางผู้ชายหน้าตาหล่อเหลานั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ข้างคณะของพวกเธอ
"แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครเหรอ" ไออุ่นถามใบเตยที่นั่งอยู่ด้วยกันบ้าง
"ไม่รู้เหมือนกัน แกอยากจะรู้จักก่อนพวกมันไหม"
ทั้งสองกลุ่มเป็นคู่อริกันตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี 2 ชอบแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น ไม่ว่าฝ่ายหนึ่งจะทำอะไร อีกฝ่ายต้องทำให้เหนือกว่าเสมอ
"มานานยังเสือ" รุ่นพี่ปี 4 เดินมาทักผู้ชายที่หน้าตาหล่อคนที่สาวๆ หมายตาอยู่
"ก็มารอพวกมึงได้สักพักแล้ว" ไทเกอร์พูดกับเพื่อนสนิทอีกสองคนที่เพิ่งจะเดินมา
"ไปเรียนต่อที่อเมริกาเป็นยังไงบ้างวะ"
"จะเป็นยังไงล่ะ ถ้าจะไม่ไปก็ขัดพ่อขัดแม่ไม่ได้" ไทเกอร์เข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยนี้ช่วงปี 1 พอจะขึ้นปี 2 ไพศาลก็ได้ส่งลูกชายไปเรียนที่ต่างประเทศ เพราะเขาเริ่มจะเกเร
"เรามีวิธีให้แกสนิทกับผู้ชายคนนั้นก่อนพวกมันแล้ว" ใบเตยกระซิบพูดกับไออุ่นเบาๆ
"วิธีไหนวะ จัดมาเลย" ตอนช่วงเรียนมหาลัยไออุ่นก็ไม่ธรรมดาชอบเป็นหัวโจกเพื่อนเสมอ
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป..
"พี่คะพี่ชื่ออะไร" แป้งกับดาวเดินเข้าไปทักแบบตรงๆ
"พี่ชื่อเอ" รุ่นพี่อีกคนหันมาตอบ
"ฉันไม่ได้ถามชื่อพี่เอสักหน่อย พี่เอแป้งรู้จักแต่พี่คนนี้ มาจากไหนคะเรียนที่คณะไหน"
"เพื่อนพี่เองแหละ เพิ่งมาจากต่างประเทศชื่อเสือ"
"กรี๊ดดชื่อเสือด้วย" แป้งกับดาวหันไปกรี๊ดกันเบาๆ สองคน
อีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไป..
"กูกลับก่อนนะ ตั้งแต่ลงเครื่องมายังไม่ได้เจอหน้าพ่อกับแม่เลย" เขาไม่ได้สนใจผู้หญิงสองคนที่มากรี๊ดกร๊าดเลยแถมยังรำคาญอีกต่างหาก
"แล้ววันหลังเจอกัน" เอบอกลาไทเกอร์
ไทเกอร์เดินตรงออกมาที่รถสปอร์ตคันหรูแบบเปิดประทุน ..พอสตาร์ทรถได้เขาก็ออกตัวทันที
"ว้ายยยย!!" มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินตัดหน้ารถแล้วก็ล้มลงไปกองกับพื้น
"คุณ!?" ไทเกอร์จอดรถได้รีบวิ่งไปดูหญิงสาวคนนั้น
"ไออุ่น แกเป็นยังไงบ้าง คุณขับรถยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือเลยหรือไง" ใบเตยที่รอจังหวะอยู่แล้วรีบเข้ามาตำหนิเจ้าของรถคันหรู
"เจ็บขา" มือเรียวลูบขาตัวเองเบาๆ เพราะตอนล้มลงไปเธอเล่นจริงเจ็บจริง
ไทเกอร์เห็นแบบนั้นก็รีบอุ้มร่างของคนที่นั่งอยู่กับพื้นแล้วพาไปขึ้นรถ "เดี๋ยวผมจะพาเพื่อนคุณไปโรงพยาบาลก่อนนะ" ชายหนุ่มพูดกับเพื่อนของเธอที่ยืนมองตาไม่กระพริบอยู่ข้างๆ
"รีบเลยค่ะ" ใบเตยตอบออกไปแบบไม่ต้องใช้เวลาคิดเลย
หลายวันต่อมา..
"พี่เสือนี่น่ารักจังเลย โทรมาหาเราทุกวัน" ไออุ่นแกล้งพูดกับใบเตยให้แป้งกับดาวได้ยิน
"มึงเล่นแผนสกปรก กูรู้นะวันนั้นมึงแกล้งเดินให้พี่เขาขับรถชน" แป้งเข้ามาโวยวายต่อหน้าไออุ่นและใบเตย
"ใครดีใครได้สิวะ" แต่ก่อนไออุ่นเกรียนไม่ใช่เล่น
ทั้งสองกลุ่มเคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทตบตีกัน จนได้เรียกผู้ปกครองมา 2-3 ครั้งแล้ว
วันที่เกิดอุบัติเหตุไออุ่นแกล้งขอเบอร์โทรไทเกอร์ไว้ เธอให้ข้ออ้างว่า.. เผื่อแผลของเธอเกิดเป็นอะไรจะได้เรียกค่าเสียหายจากไทเกอร์ได้
พอได้เบอร์โทรไออุ่นก็โทรหาเขาบ่อยขึ้นจนทั้งสองคนเริ่มสนิทกัน
แต่พอไทเกอร์มารู้ความจริง ว่าไออุ่นแกล้งสนิทกับเขาเพื่อที่จะเอาชนะอีกกลุ่มก็โมโหจนไม่ติดต่อเธอกลับมาอีกเลย..ที่รู้ความจริงก็เพราะแป้งคู่อริกับไออุ่นเป็นคนพูดให้ฟังเอง
ปัจจุบัน...ตอนนี้ไออุ่นเรียนจบมาได้ปีกว่าแล้ว เธอกำลังหางานทำแต่ก็มาเจอกับเหตุการณ์นี้เสียก่อน
พอไทเกอร์กลับไปแล้ว ไออุ่นก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อที่จะมาดูราชสีห์
"พรุ่งนี้จะมีคนมาทำงานเพิ่มคนหนึ่งนะ ช่วยเตรียมห้องชั้นบนไว้ให้ด้วย" ราชสีห์หันไปสั่งแม่บ้าน
"ทำไมต้องจ้างคนเพิ่มด้วยคะ" ไออุ่นเดินลงมาได้ยินที่ราชสีห์พูดกับป้าแม่บ้านพอดี
แต่เขาไม่ตอบยังหันไปพูดกับป้าอีกครั้ง เหมือนไม่ได้ยินที่เธอถามเลย "ช่วยดูแลผู้หญิงคนนี้ดีๆ หน่อยนะป้า ผมจะให้เธอมาดูแลผมเป็นพิเศษ"
"คุณจ้างพยาบาลส่วนตัวเหรอคะ" ถึงแม้ว่าเขาจะไม่คุยด้วย แต่เธอก็พยายามถามเอาคำตอบให้ได้
"อืม ฉันคงต้องจ้างคนที่เป็นงาน" ราชสีห์พูดเหมือนไม่เต็มใจที่จะพูดเลย
พอหญิงสาวเดินมานั่งข้างๆ เขาก็ลุกขึ้นแล้วค่อยๆ เดินออกไป แต่เธอก็ยังวิ่งตามหลังไปแบบเป็นห่วงกลัวว่าเขาจะสะดุดล้ม
เช้าวันต่อมา..
"ฉันมาพบคุณราชสีห์ค่ะ" หยกหญิงสาวหน้าตาดีหุ่นเซ็กซี่ เธอคือคนที่แม่ของเขาจัดหามาให้ เพราะตอนที่อยู่ข้างล่างเขาขอร้องให้แม่หาผู้หญิงมาดูแลเขาเป็นพิเศษหน่อย
"ตอนนี้คุณราชสีห์ยังไม่ตื่น คุณคือพยาบาลพิเศษหรือคะ" ไออุ่นลงมาเตรียมนมไปให้เขาดื่มแบบนี้ทุกเช้า
"ใช่ค่ะฉันชื่อหยก"
"ถ้างั้นคุณหยกก็นั่งรอตรงนี้ก่อนนะคะ ฉันขอเอานมขึ้นไปให้คุณสิงห์ก่อน" หญิงสาวพูดพร้อมกับถือแก้วนมและกำลังจะเดินขึ้นบ้าน"ฉันขอขึ้นไปด้วยได้ไหมคะ อยากจะไปดูคนที่ฉันต้องดูแลด้วย""ก็ได้ค่ะ ถ้างั้นตามขึ้นมาเลย" พูดจบไออุ่นก็เดินนำหน้าขึ้นไปด้านบนก๊อก ก๊อก ก่อนที่จะเปิดเข้าไปเธอเคาะประตูเป็นสัญญาณบอกก่อนเล็กน้อย "ผู้หญิงคนที่คุณพูดถึงเมื่อวานมาแล้วนะคะ" ไออุ่นถือนมไปวางใส่มือให้แบบอ่อนโยน"สวัสดีค่ะฉันชื่อหยกคนที่จะมาดูแลคุณ" หยกพูดกับราชสีห์แต่สายตามองไปดูนมที่ไออุ่นว่างใส่มือให้เขา "ขอโทษนะคะ นั่นนมเย็นหรือนมอุ่นคะ""นมเย็นค่ะ""ไม่ได้นะคะ เช้าๆ แบบนี้คุณต้องเอานมอุ่นๆ ให้คุณราชสีห์ทานจะดีกว่า เพราะท้องของเขาจะได้เตรียมพร้อมในการทานอาหารเช้าต่อ" แล้วหยกก็เดินมาจับนมแก้วนั้นออกจากมือของราชสีห์"ฉันไม่รู้เรื่องนี้เลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่เตือน" ไออุ่นรับนมแก้วนั้นจากพยาบาลคืนมา เธอคิดว่าจะลงไปเปลี่ยนมาให้ใหม่"เธอมีอะไรทำก็ไปทำ ตรงนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคุณหยก" เสียงทุ้มพูดขึ้นแบบไม่สนใจอีกฝ่ายเลย"คะ?" พอถึงตอนนี้หญิงสาวก็รู้แล้วว่าผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีเขาเปลี่ยนไปมาก จากที่เคยหยอกล้
พอไออุ่นเตรียมน้ำในอ่างเสร็จ หยกก็พาราชสีห์เข้ามา"ค่อยๆ เดินนะคะ" ไออุ่นรีบเดินเข้าไปช่วย"แค่อาบน้ำ ทำไมต้องช่วยกันหลายคนด้วย" ชายหนุ่มหันไปพูดกับกับไออุ่น แต่สายตาของเขายังนิ่งเหมือนเดิม"ใช่ค่ะ ทำไมต้องอาบหลายคน ฉันว่าคุณพยาบาลออกไปดีกว่า เดี๋ยวฉันจะอาบน้ำให้สามีของฉันเอง""คุณหยกไม่ต้องออกไป เธอนั่นแหละออกไป""คุณ?0!" ไออุ่นไม่รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่มันคืออาการของคนหึงหวง ระยะเวลาที่อยู่กับเขาเกือบเดือนมันทำให้อะไรเปลี่ยนไปได้มาก"เชิญคุณออกไปก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวตรงนี้หยกจะจัดการเอง""ฉันไม่ไป" เวลาเขาอาบน้ำทีไรชอบถอดหมดทุกอย่าง เธอคงไม่เปิดโอกาสให้ผู้หญิงคนอื่นแน่"ถ้างั้นพวกคุณก็ออกไปทั้งสองคน ที่เหลือเดี๋ยวผมทำเอง""ไม่ได้นะคะ ถ้าคุณหกล้มเหมือนคืนนั้นจะทำยังไง" ไออุ่นกลัวว่าเขาจะเกิดอุบัติเหตุเหมือนคืนนั้น "ก็ได้ค่ะ ฉันจะเป็นคนออกไปเอง" แล้วหญิงสาวก็ค่อยๆ เดินออกจากห้องน้ำไปพอเดินออกไปหยกก็เดินตามมาปิดประตูห้องน้ำไว้ ไออุ่นรีบหันไปทางด้านห้องน้ำทันที "ถอดเสื้อผ้าก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันช่วย"เสียงที่แว่วออกมาจากห้องน้ำมันทำให้บีบหัวใจของคนเป็นภรรยามาก"อุ๊ย! ฮ่า ฮ่า ฉันเปีย
"โอ้ย! ร้อนๆ" พ่อโจ๊กกระเด็นถูกตัวไออุ่นก็รีบสะบัดออก "ร้อนนน" เสียงที่พูดว่าร้อนออกมาตามหลังก็คือเสียงของหยก เธอโดนไปนิดเดียว แต่คนที่โดนเยอะก็คือไออุ่น"รีบไปหาอะไรมาทำแผลสิ" ราชสีห์เอื้อมมือไปควานหา แต่พอเอื้อมไปก็คว้าได้มือของหยก "เป็นไงบ้าง" ชายหนุ่มถามออกมาแบบเป็นห่วง"ร้อนค่ะ" "กฐินเอาที่ทำแผลน้ำร้อนลวกออกมาหน่อย" พอได้ยินว่าเป็นเสียงของหยกเขาก็ปล่อยแล้วร้องบอกให้แม่บ้านเอาที่ทำแผลออกมาแล้วสักพักแม่บ้านก็รีบถือกล่องทำแผลวิ่งมา"เอามานี่เดี๋ยวแม่ทำให้" แม่ของเธอเดินมาจับเอากล่องทำแผล แล้วจูงมือลูกสาวไปนั่งอีกมุมหนึ่งของห้องนั้น"ทำอะไรซุ่มซ่าม" แทนที่จะเป็นห่วงลูกแต่กลับตำหนิ"เจ็บ.. ไอเจ็บนะแม่ เบาๆ หน่อย" ตรงที่ถูกโจ๊กลวกเริ่มแดง ทั้งเจ็บและแสบแถมแม่ยังไม่เบามืออีก"เจ็บมากไหม ฉันว่าไปหาหมอดีกว่า" คนที่พูดก็คือราชสีห์เป็นห่วงเราด้วยเหรอ นึกว่าจะเป็นห่วงแต่ผู้หญิงคนนั้นซะอีก ..เพราะภาพที่ราชสีห์คว้าตัวของหยก ไออุ่นก็เห็นและไม่ค่อยพอใจอยู่แล้ว แต่ก็พูดอะไรไม่ได้"ถูกโจ๊กลวกแค่นั้นไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ เดี๋ยวหยกจะทำแผลให้ หยกเป็นพยาบาลอย่าลืมสิคะ" แล้วหยกก็เดินไปหาไออุ่น"
"คุณสิงห์คะช่วยหยกด้วย" พอราชสีห์เดินมาถึงหยกก็รีบคว้ามือราชสีห์ เขารีบก้มลงไปพยุงหยกให้ลุกขึ้น"เกิดเรื่องอะไรขึ้น""ก็ภรรยาของคุณน่ะสิคะ ไม่พอใจอะไรอยู่ไม่รู้ อยู่ดีๆ ก็ตบหยก" พูดถึงตรงนี้เหมือนกับราชสีห์จะหันไปหาไออุ่น "คุณอย่าเพิ่งก้าวนะคะ เดี๋ยวเหยียบแก้ว ตอนนี้ขาของหยกก็เลือดออก""ตอแหลได้โล่ห์เลยนะ" ไออุ่นเริ่มจะไม่ทนแล้ว นี่แค่เข้ามาไม่กี่วันยังทำได้ขนาดนี้"ไอ!! คุณหยกเธอเป็นแขกทำไมคุณใช้มารยาทแบบนี้คุยกับแขก" ราชสีห์ตะคอกให้ไออุ่นอย่างแรง"คุณมองไม่เห็น คุณจะรู้ได้ยังไง ถ้าจะเชื่อก็เชื่อเธอไปเลย!!""ถึงผมจะตาบอดแต่ใจผมไม่บอด ผมรู้ว่าอะไรเป็นอะไร และรู้ทุกอย่าง คุณอย่าคิดว่าจะโกหกผมได้"หยกที่อยู่ในอ้อมแขนของราชสีห์หันมายิ้มเยาะเย้ยให้กับไออุ่น เหมือนว่าตัวเองทำสำเร็จแล้ว"ยังไงในสายตาของคุณฉันก็ไม่เคยถูกอยู่แล้ว" พูดจบหญิงสาวกำลังจะเดินออกจากตรงนั้นไป"เดี๋ยวก่อน กลับมาเก็บเศษแก้วที่เธอทำแตกไว้ แล้วไปหาอะไรมาทำแผลให้คุณหยกด้วย""ทำไมฉันต้องทำให้ผู้หญิงคนนี้ด้วย ในเมื่อฉันไม่ผิด""ปล่อยเธอไปเถอะค่ะคุณสิงห์ แค่นี้หยกจัดการเองได้""ไม่ต้องหรอกครับ ผมขอโทษแทนเธอด้วย""ฉันไม่ได้ท
"เธอทำอะไร" ไทเกอร์ยกมือขึ้นมาเช็ดข้าวที่มันเลอะหน้าออกทีละเม็ดๆ"ก็คุณเล่นเดินเข้ามาไม่ให้สุ้มให้เสียงฉันก็ตกใจน่ะสิ""ตกใจเหมือนทำอะไรผิดเลยนะ""ป้าคะไออิ่มแล้วช่วยเก็บหน่อยนะ" ไม่รู้จะอะไรกับเธอนักหนา ขอกินข้าวให้อิ่มหน่อยก็ไม่ได้ พอเห็นว่าไทเกอร์อยู่ในนี้ไออุ่นก็รีบออกไปมั่บ!! จังหวะที่กำลังจะเดินผ่านมือหนาก็ได้เอื้อมมาคว้าแขนของอีกฝ่ายไว้"ปล่อยฉันนะคุณเสือ" ไออุ่นพยายามจะแกะมือนั้นออก"ทำอะไรกันเหรอคะ" หยกกำลังจะพาราชสีห์เดินผ่านออกไป พอเห็นฉากตรงหน้าก็ไม่รีรอที่จะทักไออุ่นรีบสะบัดมือของไทเกอร์ออก"ดูพวกคุณจะสนิทสนมกันเกินกว่าคำว่าพี่สะใภ้กับน้องสามีนะคะ" หยกพยายามจะพูดให้มากที่สุดเพื่อให้คนที่มองไม่เห็นได้เห็นภาพไปด้วย"เธอพูดอะไร หน้าที่ของเธอแค่ดูแลสามีฉันให้ดี เรื่องอื่นไม่ต้องมาสนใจ" ไออุ่นไม่พอใจคำพูดของหยกมาก"คุณหยกพาผมไปจากตรงนี้ที" ราชสีห์หันไปพูดกับหยกโดยที่ไม่สนใจทั้งสองคนเลย"ได้ค่ะ" แล้วหยกก็โอบเอวคนร่างสูงเดินออกไป ก่อนที่จะไปยังหันมายิ้มเยาะเย้ยใส่หน้าไออุ่น"หึ.. ดูเหมือนว่าพี่ชายของฉันจะไม่สนใจเธอเลยนะ" ไทเกอร์ขำออกมาเล็กน้อยกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นใช่สิ
"ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ!!" หญิงสาวพยายามจะดิ้นรนให้หลุดจากพันธนาการของอีกฝ่าย แต่ราชสีห์ก็ไม่ยอมปล่อย"เธอเป็นใครกันแน่ เธอคิดจะหลอกฉันไปอีกนานแค่ไหน" ชายหนุ่มจ้องมองลงไปที่ดวงตางามคู่นั้น"ที่คุณพูดมาหมายความว่ายังไง? ฉันก็ไอรดาภรรยาของคุณไง" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเพราะเริ่มใจไม่ดี"ทุกวันนี้เธอเห็นฉันกินหญ้าเหรอ!! ฉันก็กินข้าวให้เธอเห็นอยู่ทุกวันไม่ใช่เหรอ" น้ำเสียงของชายหนุ่มเริ่มจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ"คุณกำลังพูดเรื่องอะไร ฉันไม่เข้าใจ ปล่อยนะ""กลัวขนาดนั้นเลยเหรอ" ชายหนุ่มสังเกตได้ว่าตอนนี้มือของหญิงสาวกำลังสั่นเพราะความหวาดกลัว"คุณรู้อะไรมาคุณก็บอกฉันสิ ทำไมต้องพูดคลุมเครือแบบนี้ด้วย" เธอตัดสินใจที่จะพูดกับเขาไปตรงๆ เพราะยังไงสักวันเขาต้องจับได้แน่ว่าเธอไม่ใช่ไอรดา"เธอกับน้องชายของฉันกำลังคิดจะทำอะไร""ฉันไม่เข้าใจที่คุณพูด" ไม่ใช่เรื่องที่เธอสลับตัวกับพี่สาวเหรอ หรือว่าเขาจะได้ยินสิ่งที่เธอคุยกับไทเกอร์?!"ไม่เข้าใจงั้นเหรอ แล้วไอ้ที่ทำกันอยู่ทุกวันนี้มันคืออะไร""ฉันยังไม่ได้ทำอะไรกับน้องชายคุณเลย คุณพูดเหมือนกับว่ามองเห็น หรือว่าคุณจะ..อืมม." ก่อนที่จะพูดอะไรออกไปมากกว่าน
เช้าวันต่อมา..ก๊อกๆ ก๊อกๆๆ "คุณราชสีห์คะคุณล็อกประตูห้องทำไมคะ" เช้ามาหยกก็เอานมมาให้ราชสีห์เหมือนทุกวัน แต่วันนี้ประตูห้องของเขามันได้ถูกล็อกไว้หยกยืนเคาะเรียกอยู่แบบนั้นสักพัก คนที่อยู่ด้านในก็เริ่มตื่นจากภวังค์ เพราะเสียงเรียกของคนที่อยู่หน้าห้อง"ปล่อยนะ!!" พอหญิงสาวตื่นขึ้นมาก็พบว่าเขากอดเธอไว้แน่น"อืออ.. จะรีบตื่นไปไหน" ชายหนุ่มงัวเงียขึ้นมาแต่ก็ไม่ปล่อยเธอจากอ้อมกอด เขายิ่งกอดเธอรัดแน่นกว่าเดิม"คุณไม่ได้ยินเสียงผู้หญิงคนนั้นเรียกหรือไง" แม้แต่ชื่อของหยก ไออุ่นยังไม่อยากจะเอ่ย เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นใครร้ายเท่านี้มาก่อน"ได้ยิน.. ถ้าไม่มีใครเปิดประตูคงจะยอมแพ้ไปเอง" ขณะที่พูดเขาก็ยังไม่ได้ลืมตา"คุณไม่กลัวว่าเธอคนนั้นจะงอนเอาเหรอคะถ้าไม่รีบไปเปิด""ทำไมต้องงอนด้วย" ดวงตาคมค่อยๆ หรี่ขึ้นเล็กน้อย"ทำไมต้องให้ได้อธิบายด้วยล่ะ ก็มันเห็นๆ กันอยู่" เธอพูดพร้อมกับจ้องมองดวงตาคู่นั้นของเขาแต่ชายหนุ่มไม่ตอบคำถามนี้เขาหลับตาลงพร้อมกับดึงเธอเข้ามากอดไว้แน่นกว่าเดิมอีก"ปล่อยนะ! ฉันเจ็บ" เธอหมายถึงว่าเจ็บตรงที่ถูกเสียดสีเมื่อคืนนี้"เจ็บตรงไหน" เสียงทุ้มกระซิบถามออกมาเบาๆก๊อกๆ
เย็นวันเดียวกัน..วันนี้แม่กลับค่ำหน่อยพอส่งแม่ขึ้นรถไปแล้วไออุ่นก็เดินกลับขึ้นมาบนห้องนอน"กระเป๋าอะไร" ราชสีห์ที่นั่งทำหน้าเย็นชาอยู่ถามเมื่อเห็นว่าเธอเปิดประตูเข้ามา"คุณก็รู้ว่ามันคือกระเป๋าของฉัน แล้วจะถามทำไม" หญิงสาวเดินไปกำลังจะจับกระเป๋าที่วางอยู่บนพื้น เพราะคงเป็นฝีมือเขาที่เอาออกมาจากตู้เสื้อผ้าแต่ราชสีห์ไวกว่า เขาก้มลงไปหยิบกระเป๋านั้นได้ก่อน ไออุ่นก็ไม่ยอมแพ้แย่งมันกลับคืนมา แต่จังหวะนั้นชายหนุ่มใช้แรงเพียงเล็กน้อย ก็สามารถทำให้เธอกระเด็นเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดได้แล้ว"ปล่อยนะคุณสิงห์""กำลังเตรียมกระเป๋าจะไปไหน" ใบหน้าคมโน้มลงมาถามคนตัวเตี้ยกว่าที่อยู่ในอ้อมกอด"ในเมื่อคุณรู้ความจริงทุกอย่างแล้ว ฉันก็คงจะไม่หน้าด้านอยู่ต่อไป""จะไปกับไอ้เสือล่ะสิ""นั่นมันเรื่องของฉัน""มันจะเรื่องของเธอได้ยังไง ในเมื่อตอนนี้เธอเป็นเมียของฉัน""เมียงั้นเหรอคะ ยังดีนะที่คุณยังคิดว่าฉันเป็นเมีย""ถ้างั้นเรามาทบทวนความจำเรื่องเมื่อคืนนี้หน่อยดีไหม" ริมฝีปากหนาขยับเข้ามาใกล้ จนเธอต้องได้รีบเบือนหน้าหลบ"คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับฉัน""ทำไมจะไม่มีสิทธิ์""คุณก็รู้ว่าฉันไม่ใช่ไอรดา คนรักของคุณ""พ
[ทศกัณฐ์ เจ้าขา]ห้าปีผ่านไป.."เจ้าขุน!! ขาไปโดนอะไรมาลูก" เจ้าขาไปรับลูกชายที่หน้าโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง พอเห็นลูกชายเดินออกมาเหมือนกับเจ็บขา ก็รีบเดินเข้าไปหาลูกชายทันที"ขอโทษนะคะคุณแม่ พอดีเด็กในห้องมีเรื่องทะเลาะกันนิดหน่อย" ครูประจำชั้นห้องอนุบาลรีบออกมาอธิบายให้ผู้ปกครองได้เข้าใจ"หนูไปชกต่อยกับเพื่อนมาเหรอลูก""ก็เพื่อนมันพูดไม่เข้าหูนี่ครับ""หนูจะเอานิสัยนักเลงเหมือนคุณตามาใช้ไม่ได้นะเจ้าขุน!!" เจ้าขาเริ่มจะตำหนิลูก เพราะรู้ดีว่าคนที่เริ่มก่อนต้องเป็นลูกของเธอแน่"มีอะไรกัน" ทศกัณฐ์จอดรถได้ก็รีบเดินตามภรรยาเข้ามา"ก็เจ้าขุน ลูกชายของพี่น่ะสิ ไปมีเรื่องทะเลาะชกต่อยกับเพื่อนอีกแล้ว""ฮ่าฮ่าฮ่าาเด็กผู้ชายก็ต้องมีบ้าง""ฉันไม่ยอมนะดูสิเจ็บขาเลย.. โอ้ยย!!" เจ้าขาตวัดมือมากุมท้องตัวเองไว้.. เพราะตอนนี้เจ็บหน่วงมาก"ที่รักเป็นอะไรเจ็บท้องเหรอ" ทศกัณฐ์รีบเดินเข้าไปพยุงภรรยารักไว้"ค่ะ.. สงสัยจะเจ็บคลอด" หญิงสาวพูดด้วยหน้าตาที่ปิดเบี้ยวตอนนี้ท้องที่สองของเจ้าขาได้ 8 เดือนกว่า"รีบไปโรงพยาบาลดีกว่า" ทศกัณฐ์รีบพาภรรยามาที่รถ[โรงพยาบาล]"เป็นยังไงบ้างคลอดหรือยัง" พอเจ้าคุณได้ข่าวว่า
เช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้ทศกัณฐ์นั่งอยู่ในรถมองหน้าต่างห้องนอนของเจ้าขาเกือบสองชั่วโมง เขาถึงกลับมานอนที่บ้านของตัวเอง"จะรีบไปไหนแต่เช้าลูก" ทัดดาวเห็นลูกชายเดินไปที่รถ นางเพิ่งจะเตรียมตัวออกไปรอตักบาตร เพราะว่ามันยังเช้ามาก"ผมจะรีบไปที่บ้านของเจ้าขาครับ""ทำไมต้องไปเช้าขนาดนี้ด้วย บ้านนั้นเขาตื่นกันหรือยังเนี่ย""ไม่ตื่นก็จะไปปลุกครับ ผมไปนะแม่" แล้วชายหนุ่มก็รีบขึ้นรถขับออกไปจากบ้านทันทีเรื่องที่เจ้าขาท้อง ขนาดแม่ของเขาก็ยังไม่รู้ เพราะเขากลัวว่าถ้าแม่รู้แล้วแม่จะไม่อยู่เฉยแบบนี้[คฤหาสน์เสี่ยเจ้าคุณ]พอทศกัณฐ์ขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน ก็รีบเดินขึ้นไปด้านบน"เดินแบบไม่เห็นหัวคนที่นั่งอยู่แถวนี้เลยนะ" มันคือเสียงของภรรยาคนที่สองทศกัณฐ์ขึ้นไปได้ครึ่งทางแล้ว ก็เลยต้องกลับลงมาเพื่อที่จะกล่าวทักทาย"สวัสดีครับ พอดีผมนึกว่ายังไม่มีใครตื่น""สายขนาดนี้แล้วใครเขาจะไปนอนกินบ้านกินเมืองกัน" ที่คุณนายสองกับคุณนายสามไม่ชอบหน้าทศกัณฐ์ ก็เพราะว่ากลัวทศกัณฐ์จะมาแย่งมรดกของสามีพวกนาง"ผมขอขึ้นไปหาเจ้าขาก่อนนะครับ" ทศกัณฐ์ไม่อยากจะมีเรื่อง ถ้าไม่มีคนรักของเขาอยู่บ้านหลังนี้ เขาคงจะไม่เหยียบเข้ามาแน
"บ้านหลังนี้เหรอครับ" รถได้มาจอดที่บ้านของราชสีห์ ลูกน้องคนสนิทของเสี่ยเจ้าคุณก็มองไปดู แล้วรีบลงมาเปิดประตูให้เจ้าขา"ใช่" ทศกัณฐ์หวั่นๆ อยู่เหมือนกันว่าราชสีห์จะทำให้เขาสำเร็จไหม เพราะตอนนี้เขาเสี่ยงกินลูกปืนพ่อตามาก"นายไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวฉันจะไปกับคุณทศแค่สองคน""ผมนั่งอยู่ที่รถก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว ให้ผมไปด้วยดีกว่า" แล้วเขาก็เดินตามทั้งสองเข้าไปในบ้าน"ทำไมมันเงียบแบบนี้ล่ะ" เจ้าขาหันไปพูดกับทศกัณฐ์เบาๆ"เดี๋ยวเราเดินเข้าไปดูด้านในก่อน"แกร่ก!! แอดดดดด~"เซอร์ไพรส์~"ราชสีห์ไม่รู้ว่าจะจัดงานวันเกิดแบบไหน ก็เลยจัดเซอร์ไพรส์วันเกิด ให้กับทศกัณฐ์ล่วงหน้าไปเลย เขาจัดแบบง่ายๆ โดยการโทรให้ไทเกอร์และที่รักมาร่วมด้วย"อะไรกัน ที่บอกมาวันเกิดนี่หมายความว่ายังไง" ทศกัณฐ์แกล้งถามราชสีห์ แต่ที่จริงในใจก็แอบเซอร์ไพรส์เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะจัดให้ตัวเอง"ก็กูจัดงานวันเกิดให้มึงล่วงหน้าไง อีกสองอาทิตย์ก็วันเกิดของมึงแล้ว วันนั้นกูกลัวว่าจะไม่ว่าง เพราะตรงกับที่หมอนัดคลอดพอดี" มันช่างเหมาะเจาะอะไรเยี่ยงนี้หมอนัดคลอดไออุ่นอีกสอง สัปดาห์ข้างหน้า และก็เป็นวันเกิดของทศกัณฐ์ด้วย"พี่จะไหวเหรอ" ไทเกอร
พอชายหนุ่มล็อกห้องได้เขาก็ค่อยๆ ย่องเข้ามาหาหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง "ตายเป็นตายวะ รักขนาดนี้ไม่ยอมปล่อยให้นอนคนเดียวหรอก" แล้วทศกัณฐ์ก็บรรจงจูบลงที่ใบหน้าหวานของหญิงคนรักแบบทะนุถนอม "ขออีกสักครั้งยังไหวใช่ไหมจ๊ะ" ชายหนุ่มพูดออกมาเบามาก เพราะไม่อยากจะกวนเวลาเธอหลับ แต่จะให้ปล่อยไปก็อดใจไม่ไหว มือหนาเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อชุดนอนของเธอออก"ชุดชั้นในก็ไม่ใส่ผู้หญิงอะไร" พอเขาถอดออกหมดก็นึกขำในตัวเธอ อาบน้ำก็ไม่ชอบใส่ผ้าปิดบังเรือนร่าง แถมเวลานอนยังไม่ใส่ชุดชั้นในอีกดวงตาคมมองเรือนร่างหญิงคนรักเหมือนต้องมนต์ ชายหนุ่มค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาสัมผัสที่ผิวกาย เขาสัมผัสต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงเนินอันน่าเย้ายวน"น่ารักจังเลย" ริมฝีปากหนาจุ๊บลงตรงเนินอวบนูนนั้นแบบทะนุถนอม สองนิ้วทำหน้าที่แหวกมันออกจากกัน "ขอนะจ๊ะคนดี"เขาตวัดลิ้นขึ้นลงแถวกลีบกุหลาบของหญิงสาววนไปมาเพื่อกระตุ้นอารมณ์ตัวเอง ที่จริงไม่กระตุ้นมันก็เตลิดไปไกลแล้วแต่ขอหน่อยเขาเลียวนไปมาพร้อมกับลากมันลงมาจนถึงร่องเล็ก แล้วก็แหย่ลิ้นเข้าไปในร่องคับแคบนั้นร่างกายของหญิงสาวเริ่มจะตอบสนอง ช่วงล่างของเธอบิดไปมา แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้หยุดเขายั
"ปล่อยได้แล้วว" หญิงสาวรัวกำปั้นเล็กทุบเข้าที่อกแกร่ง เพราะตอนนี้เหมือนกับว่าเขาจะเริ่มใหม่อีกครั้ง"พ่อตาคร้าบบบ.. ช่วยเห็นใจลูกเขยบ้างก็ไม่ได้" ทศกัณฐ์คิดว่าจะอยู่กับเธอให้นานกว่านี้หน่อย แต่ก็ถูกพ่อตาให้คนมาขัดจังหวะเสียก่อน"เอาออกได้ยังคะ!""ก็ได้ครับ..อ้าาา" แทนที่ชายหนุ่มจะเอาออกแต่กลับยิ่งเร่งกระแทกเข้าไป "อื้อ อ่ะ อ่ะ พี่ทศ" จากที่กำลังจะต่อว่าให้เขาแต่ตอนนี้กอดเอวอีกฝ่ายไว้แน่น"ไม่นานหรอกจ้ะ ซี๊ดด พี่เร่งเครื่องแป๊บเดียวเอง" แล้วชายหนุ่มก็รีบซอยถี่ยิบ"อื้อ อ่ะ อ่ะ" พอเขาเร่งความเร็วไม่นานหญิงสาวก็ถึงกับตัวเกร็งกระตุก ช่องคลอดของเธอบีบรัดท่อนเอ็นไว้แน่นจนชายหนุ่มรู้แล้วว่าเธอคงจะเสร็จไปก่อนแล้ว"ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก อ้าาาส์ เสียววจัง" แล้วสักพักทศกัณฐ์ก็ตามมาติดๆ"อย่าเพิ่งขยับจ้า อุ๊ววส์ ซี๊ดด~" ความเสียวซ่านมันยังไม่คลายตัว แต่หญิงสาวต้องรีบเพราะกลัวว่าคุณป๋าจะผิดสังเกต"ถ้าไม่เอาออกตอนนี้ได้เจอดีแน่!!" แล้วหญิงสาวก็ขมิบช่องคลอดจนชายหนุ่มร้องโอดโอย"เอาออกแล้วคร้าบบ เอาออกแล้วว.."เขาต้องได้รีบชักเจ้าท่อนเอ็นออกจากตรงนั้น.. หญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อที่จะไปช
พอชายหนุ่มจูบหญิงสาวก็ปลดปล่อยอารมณ์ไปกับเขา เพราะเธอก็ต้องการมันมากเหมือนกันทั้งสองจูบกันจนพอใจ ใบหน้าคมก็ได้เลื่อนต่ำลงมาที่หน้าอกอันอวบอิ่มของเธอ "น่ารักจังเลย" ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆ ก่อนที่จะดูดยอดสีชมพู.. ตามด้วยลิ้นตวัดขึ้นลงตรงเม็ดยอด ส่วนมือก็อยู่ไม่นิ่งค่อยๆ ลูบไล้ตามเรือนร่างระหงเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่ายให้เพิ่มขึ้น"อ๊อยย" เจ้าขาได้แต่นอนครางใช้มือกอดรัดร่างหนาไว้แน่นแต่ทศกัณฐ์ไม่ได้อยู่แค่ตรงนั้น เขายังไซร้ลงมาตามเรือนร่างของเธอจนหยุดอยู่ที่เนินอวบนูน"คุณทศคะ!" เจ้าขาตกใจเพราะว่าตั้งแต่มีอะไรกับเขามาชายหนุ่มยังไม่เคยไปล่วงล้ำพื้นที่ส่วนตัวตรงนั้นเลย เพราะเขาไม่มีโอกาสที่จะลงลิ้นให้กับเธอ แต่วันนี้ไม่รีบเขาจะทำทุกอย่างที่ทำให้เธอมีความสุขที่สุด"พี่ขอนะ" เป็นครั้งแรกที่เขาใช้คำนำหน้าว่าพี่ แล้วชายหนุ่มก็ค่อยๆ บรรเลงลิ้นหนากับร่องสวาทนั้นแบบทะนุถนอมพอลิ้นของเขาสัมผัสเข้ากับยอดเม็ดเสียว เธอถึงกับขนลุกซู่มือไม้ไม่รู้ว่าจะวางไว้ตรงไหนดีแล้ว..เธอใช้มันกดศีรษะของเขาไว้แบบลืมตัวเพราะความเสียวซ่านชายหนุ่มยิ่งได้ใจเริ่มรัวลิ้นกับเม็ดตรงนั้นแล้วดูดเอาความหอมหวานของมันมาลิ้มรส
หลายวันต่อมา.. วันแรกที่เจ้าขาออกจากโรงพยาบาลพอเจ้าขาออกจากโรงพยาบาลเสี่ยเจ้าคุณก็ให้ลูกสาวกลับมาพักฟื้นที่บ้าน "ผมต้องกลับแล้วนะ" ทศกัณฐ์มาส่งเจ้าขาบนห้องนอน และอยู่เป็นเพื่อนเธอจนตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว"ก็ได้ค่ะ" ทั้งสองยังกุมมือกันไว้แน่น"ไม่อยากจะกลับเลย" ชายหนุ่มจับมือของเธอขึ้นมาแนบกับริมฝีปากเบาๆ"ฉันก็ไม่อยากจะให้คุณกลับเหมือนกัน" หญิงสาวไม่ยอมปล่อยมือ"แต่พ่อตาบอกว่าถ้ายังไม่ได้แต่ง..." เสี่ยเจ้าคุณไม่อยากให้ลูกสาวเป็นขี้ปากพวกลูกน้องหรือคนที่รู้จักแต่ก็หารู้ไม่ว่าสำหรับคนที่รักกันมาก ให้ห่างกันแค่เสี้ยววินาทีใจก็แทบจะขาดแล้วก๊อก ก็อก "เสี่ยให้มาตามคุณลงไปข้างล่างครับ" ลูกน้องคนสนิทขึ้นมาตามทศกัณฐ์ออกจากห้อง"ถ้างั้นผมไปก่อนนะ" ชายหนุ่มค่อยๆ ปล่อยมือเรียวออก"พรุ่งนี้คุณจะเข้าไปโรงแรมก่อนหรือว่าจะมาที่นี่ก่อนคะ" เสียงของหญิงสาวถามแผ่วเบามาก"มาที่นี่สิ ไม่เข้าไปแล้วโรงแรม" ทศกัณฐ์ตอบโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดเลย สายตาคมมองหน้าหญิงคนรักและรู้สึกว่าแววตานั้นเหมือนจะร้องไห้ พอทั้งสองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ทศกัณฐ์ก็ก้มลงจูบริมฝีปากบาง และเธอก็จูบตอบกลับ ทั้งสองจูบกันแบบดูดดื่มเหมือนก
"คุณอย่าเพิ่งขยับตัวสิ" พอทศกัณฐ์เห็นเจ้าขาเหมือนเจ็บแผลก็เป็นห่วงเธอมาก"ฉันไม่เจ็บมากหรอก" หญิงสาวพูดออกมาเพื่อที่จะให้อีกฝ่ายสบายใจ แต่ความเป็นจริงแล้วแผลที่เธอได้รับมันเจ็บปวดและทรมานมากจนเกือบจะทนพิษบาดแผลไม่ไหว"หมดเวลาเยี่ยมแล้วค่ะ เชิญคุณออกไปรอข้างนอกก่อนนะ" พยาบาลเดินเข้ามาตามทศกัณฐ์ให้ออกไปก่อน"ผมจะรอคุณอยู่ข้างนอกนะ" เขากุมมือเธอไว้แน่นไม่อยากจะปล่อยเลยเธออยากจะคุยกับเขาให้มากกว่านี้ แต่ก็เจ็บแผลมากจนได้กัดริมฝีปากของตัวเองไว้ พร้อมกับค่อยๆ หลับตาลงเพื่อข่มความเจ็บปวดนั้นไม่ให้เขาได้เห็นไม่นานนักทศกัณฐ์ก็เดินออกมาจากห้อง ICU ชายหนุ่มเห็นสายตาของพ่อเธอมองมา"เธอฟื้นแล้วครับ พวกเราได้คุยกันแล้ว"เสี่ยเจ้าคุณหายใจโล่งขึ้น โชคดีที่เจ้าขาไม่เป็นอะไร ต่อจากนี้ไปถ้าเธอต้องการอะไร ท่านจะไม่ขวางอีกแล้วห้องพักฟื้น ตอนนี้ร่างกายของเจ้าขาเริ่มจะดีขึ้นจนหมออนุญาตให้ออกจากห้อง ICU เพื่อที่จะมารักษาตัวต่อที่ห้องพักฟื้น"หนูพักผ่อนเยอะๆ นะเดี๋ยวพรุ่งนี้คุณป๋าจะมาเยี่ยมใหม่" เจ้าคุณลูบผมลูกสาวเบาๆเจ้าขาพยักหน้าตอบเล็กน้อยโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ"ถ้างั้นแม่จะกลับพร้อมกับเสี่ยเจ้าเลยนะลู
ตุ๊บ! ตุ๊บ! เสียงศีรษะทศกันฐ์กระทบกับผนัง เขาไม่รู้สึกเจ็บเลยด้วยซ้ำ เพราะหัวใจมันเป็นหวิวๆ คิดว่าถ้าเธอไม่กลับมาแล้วเขาจะทำยังไง"ผมรอคุณมาสามสิบปี.. โดยที่ไม่ปล่อยให้ใครเข้ามาในนี้เลย" เขาพูดพร้อมกับใช้มือกุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองไว้ "ผมรอคุณโดยที่ไม่รู้จักคุณเลยด้วยซ้ำ แต่ผมรู้ว่าผมต้องรอใครสักคน คุณรู้ไหมว่าคนที่ผมรอก็คือคุณ กลับมาหาผมนะเจ้าขา คุณต้องสู้เพื่อผมอีกครั้งนะ"ทุกประโยคที่เขาพร่ำรำพันออกมาเจ้าคุณและแม่ได้ยินทุกคำพูด พวกท่านยิ่งกว่าสำนึกผิดเสียอีก ที่ไปกีดกันความรักของทั้งสอง"ฉันว่าเธอไปห้ามลูกชายเธอก่อนดีกว่า ถ้าลูกสาวฉันฟื้นขึ้นมาเจอมันในสภาพนี้กลัวเจ้าขาจะช๊อกไปอีกรอบ" เสี่ยเจ้าคุณหันไปพูดเบาๆ กับทัดดาวในห้องผ่าตัด"คุณหมอคะความดันคนไข้ต่ำลงมากเลย" เสียงพยาบาลที่สังเกตการณ์รีบบอกทีมแพทย์ที่กำลังทำการผ่าตัดอยู่ เพราะเครื่องวัดความดันและคลื่นหัวใจอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง แต่ก็มีคนสังเกตการณ์ตลอด"ขอเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วย คนไข้ช็อก" พอผ่าตัดเอากระสุนปืนออกมาได้ ต้องได้รีบกระตุ้นหัวใจเรียกเธอกลับมาก่อน เพราะเธอคงจะทนพิษบาดแผลไม่ไหวแพทย์ผู้ช่วยรีบไปเตรียมเครื่องกระตุ้