ที่รักนั่งทำงานอยู่ตรงนั้นจนถึงห้าโมงเย็น"เลิกงานแล้วกลับบ้านกันเถอะ" เสียงพนักงานในแผนกต่างก็ชวนกันกลับบ้านแล้วพนักงานส่วนใหญ่ต่างก็ทยอยเดินออกจากแผนก"เด็กใหม่คนนั้นไม่กลับเหรอ ทำไมยังนั่งทำงานอยู่" แมวรุ่นพี่ที่แผนกหันไปพูดกับนัท"สงสัยรอท่านรองมารับมั้ง เพราะก่อนที่ท่านรองจะออกไปได้ยินว่าจะเข้ามารับ""อิจฉานางจังเลย.. อยากเป็นหนี้ท่านรองแบบนี้จังคงจะฟินน่าดู" พอทั้งสองเดินออกมาถึงข้างนอก ก็เจอกับไทเกอร์กำลังจะเดินเข้าไปในแผนกนั้นพอดี"ท่านรอง" นัทเอ่ยขึ้นเบาๆ แต่เขาก็ได้ยิน"ครับ.." พอไทเกอร์ได้ยินก็เลยหยุดพูดด้วยครู่หนึ่ง"ท่านรองจะไปไหนเหรอคะ" ครั้งแรกที่ได้คุยกับรองประธานบริษัท ถึงแม้ว่าพนักงานจะทำหน้าตาปกติแต่ในใจนั้นตื่นเต้นแทบกรี๊ด"พอดีผมจะเข้าไปหาที่รักครับ""ที่รัก!?""ก็ผู้หญิงคนนั้นไงเธอชื่อที่รัก" นัทหันไปสะกิดบอกเพื่อนเบาๆ"อ้าวเหรอ" ทีแรกแมวคิดว่าไทเกอร์เรียกผู้หญิงคนนั้นว่าที่รัก ไม่คิดว่าเธอจะชื่อที่รัก"ตอนนี้คุณที่รักยังอยู่ข้างในค่ะ สงสัยจะรอท่านรองแน่เลย" นัทนั่งโต๊ะใกล้กับที่รักก็เลยพอจะได้คุยกับเธอบ้าง"ถ้างั้นผมไปนะ" แล้วไทเกอร์ก็เดินเข้าไปที่แผนกฝ่ายการเ
เช้าวันต่อมา"ปล่อยค่ะ..สายแล้วว!!" หญิงสาวมองดูนาฬิกาทันทีที่ตื่นขึ้นมา"ไม่ต้องรีบหรอก" แล้วเขาก็ดึงเธอเข้ามากอดไว้แน่นกว่าเดิม"ถ้าไม่ลุกตอนนี้มีหวังเข้างานสายแน่เลย คุณจะปล่อยไหม!" ที่รักรัวกำปั้นเล็กใส่เขาแบบไม่ยั้ง"โอ้ยปล่อยแล้วว.. เจ็บอยู่นะคุณ""สมน้ำหน้า" หญิงสาวรีบเดินเข้าห้องน้ำทันทีที่เป็นอิสระ"เมื่อคืนนี้อุตส่าห์ไว้ชีวิตแล้วนะ ถ้ารู้ว่าตื่นเช้าขึ้นมาจะแผงฤทธิ์แบบนี้ จะจัดให้หนักตั้งแต่เมื่อคืนนี้เลย" ชายหนุ่มพูดกับตัวเองแบบมันเขี้ยวให้ผู้หญิงที่เพิ่งจะเดินเข้าห้องน้ำไป[บริษัทอัครไพศาล]พอรถของไทเกอร์มาจอดที่หน้าบริษัทที่รักก็รีบลงรถ แล้วเดินไปที่แผนก ระหว่างที่เดินไปที่แผนกพนักงานที่อยู่แถวนั้นต่างก็มอง แล้วก็พูดนินทากันส่วนมากจะสงสัยว่าที่รักเป็นอะไรกับท่านรองของพวกเขากันแน่"ขอโทษด้วยนะคะที่มาสาย" พอมาถึงก็ขอโทษเพื่อนร่วมแผนกแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง"น้องที่รักจ๊ะ เมื่อวานน้องกลับพร้อมกับท่านรองเหรอ.. พี่เห็นท่านรองเดินเข้ามาหาน้องด้วย" นัทคนที่นั่งอยู่ข้างเธอที่รักไม่ตอบคำถาม แค่ยิ้มให้เล็กน้อยแล้วก็ทำงานต่อไป"งานที่ให้มาเมื่อวานนี้ทำเสร็จแล้วค่ะ" หญิ
พอทานข้าวเสร็จไทเกอร์ก็ขอตัวออกมาก่อน เพราะเขาสัญญากับเธอไว้แล้วว่าจะไปส่งที่บริษัทให้ทันเข้างานตอนบ่าย แต่ก็มาไม่ทันอยู่ดี"เลทงานมาตั้งครึ่งชั่วโมง วันหลังไม่ไปด้วยแล้วนะทานข้าวใกล้ๆ พอ" ก่อนที่จะลงรถที่รักหันไปตำหนิเขาก่อน"ไม่ต้องกลัวหรอกเดี๋ยวผมจะเข้าไปส่งที่แผนก" ไทเกอร์กำลังจะเปิดประตูลงรถแต่ที่รักชี้หน้าเขาไว้"หยุดเลยนะ!! ฉันยังไม่ได้พูดเรื่องที่จะไปพูดกับคุณวันนี้เลย""จะพูดเรื่องอะไร?""คุณไปพูดอะไรกับผู้จัดการแผนก คุณไม่ต้องมาใช้เส้นสายของตัวเองเลยนะ.. ถ้าไม่งั้นฉันก็ทำงานอึดอัดคุณรู้ไหม""ตกลงผมผิดอีกแล้วเหรอ""ใช่!!" พูดจบแค่นั้นที่รักก็เปิดประตูลงรถแล้วเดินเข้าไปที่ทำงานของเธอ"อะไรของเธอ" ไทเกอร์พูดพึมพำคนเดียวเขาเคยเจอแต่ผู้หญิงที่ชอบให้ใช้เส้นสายช่วย จะได้ง่ายต่อการทำงาน แต่มันใช้ไม่ได้กับผู้หญิงคนนี้เลย"มาแล้วเหรอคะคุณที่รัก" ตอนนี้บรรยากาศกลับมาเป็นเหมือนวันแรกที่เธอเข้ามาทำงาน ก็คือทุกคนต่างประจบประแจงพูดเพราะกับเธอ"ค่ะ" ที่รักตอบพร้อมกับมองดูเพื่อนร่วมงานทุกคน มันดูแปลกยิ่งกว่าวันแรกสะอีกเป็นเพราะทุกคนเห็นเธอเดินออกไปทานข้าวกับคณะผู้บริหารของบริษัท ตอนนี้ทุกค
[บ้านอัครไพศาล]"ยังไม่หายงอนอีกเหรอ ดีกันนะ" นิ้วก้อยเรียวยาวถูกยื่นไปให้เธอเกี่ยว แต่หญิงสาวยังคงทำหน้าบึ้งตึง ที่จริงบนรถทั้งสองไม่ได้ทำอะไรกันหรอก เขาพาเธอกลับมาที่บ้านก่อน แต่ดูใบหน้าของเธอก็ยังคงเหมือนเดิมที่รักก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมช่วงนี้อารมณ์ถึงไม่ปกติ และส่วนมากก็เป็นแต่กับเขาทำอะไรนิดอะไรหน่อยก็ชอบงอน"ผมขอโทษต่อไปนี้ผมจะระวังตัวไม่ให้พนักงาน.." ไทเกอร์คิดว่าเธอคงยังงอนเรื่องนั้นอยู่"พาฉันกลับไปส่งที่บ้านเลย" หญิงสาวไม่ยอมลง เพราะอารมณ์เธอเป็นแบบนี้ ถ้าเข้าไปกลัวแม่เขาจะสังเกตได้"คุณแม่มา" เหมือนมีระฆังมาช่วยเมื่อเห็นแม่เดินออกมาจากบ้าน"ทำไมไม่ลงรถกันล่ะลูก.. ลงมาสิจ๊ะ" พรพิมพ์ได้ยินเสียงรถลูกชายเข้ามาก็เลยออกมาดู"สวัสดีค่ะ" ลงรถมาที่รักต้องได้รีบปรับอารมณ์ใหม่"พอดีแม่ทำอาหารว่างเสร็จ ไปชิมฝีมือแม่ดีกว่า" ว่าแล้วนางก็จูงมือของลูกสะใภ้เข้าไปในบ้านที่รักมองมือที่ผู้หญิงวัยกลางคนจูง พลอยทำให้คิดถึงแม่ที่จากไป ถ้าแม่ยังอยู่เวลาเลิกงานกลับมาท่านก็คงจะทำแบบนี้เหมือนกัน แต่ชีวิตของเธอไม่เคยเจอกับเหตุการณ์นั้นมาก่อน ..แม่ส่งผู้หญิงคนนี้มาให้ที่รักใช่ไหมขอบคุณนะคะแม่
เช้าวันต่อมา"เป็นอะไร" เขาถามเพราะเห็นหน้าตาเธอเหมือนกำลังคิดหนักกับเรื่องอะไรอยู่"เมื่อคืนนี้ฉันฝันไปหรือเปล่า" ที่รักถามเพราะสงสัยมากว่ามันคือความฝันหรือเปล่า"ฝันว่าอะไร""ฉันฝันว่าคุณขอแต่งงานและก็..." ..และบอกรัก ประโยคสุดท้ายเธอไม่กล้าพูดออกมากลัวว่ามันเป็นแค่ความฝัน"ฝันเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนั้นเลยเหรอ?""ฉันฝันจริงเหรอคะ" หญิงสาวตกใจ เพราะเคยฝันแบบนี้ ฝันว่าพ่อกับแม่ยังอยู่ พอตื่นขึ้นมาความรู้สึกเหมือนกับแม่ยังอยู่กับเธอมันก็ยังคาอยู่ที่ใจ จนรีบวิ่งลงมาดูข้างล่าง แต่ก็เจอแต่ความว่างเปล่าในฝันเหมือนจริงมากและเมื่อคืนนี้ก็นึกว่าฝันไปเหมือนครั้งนั้นพอได้ยินคนตรงหน้าพูดว่าฝันเป็นเรื่องเป็นราว น้ำตาก็หยดลงมา "ร้องไห้ทำไม""ฉันบ้าไปแล้ว ที่ฝันเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนั้น" เธอพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น "คุณไม่ได้ฝันเมื่อคืนนี้ผมขอแต่งงานจริงๆ คุณยังตอบตกลงอยู่เลย แล้วจะเป็นความฝันไปได้ยังไง""งื้อออ" นี่ตกลงเราไม่ได้ฝันเหรอพอเห็นว่าเธอร้องไห้มากยิ่งกว่าเดิม เขาคิดว่ามันต้องเกิดอะไรขึ้นหรือมีปมอะไรแน่"ไม่ร้องไห้แล้วนะคนดี เดี๋ยวผมร้องตามนะ" มือหนาเช็ดน้ำตาให้เธอแล้วโอบเข้ามากอดไว้ พออ
"ขะ..ขอโทษค่ะ" หญิงสาวรีบยกมือขึ้นไหว้ขอโทษแขกที่เพิ่งเดินเข้ามา แล้วโน้มตัวลงไปเก็บเศษแก้วที่แตก"ไม่เป็นไรจ้า หนูเป็นอะไรไหม" พรพิมพ์พูดพร้อมกับกำลังจะก้มลงไปเก็บช่วย "ไม่เป็นอะไรค่ะ" "เอาอีกแล้ว..พี่บอกแล้วว่าให้เดินระวังหน่อยแล้วนี่ฝึกงานจะรอดไหม!" หัวหน้าคนงานรีบเดินมาตำหนิเด็กฝึกงานใหม่"เจ้าขาขอโทษค่ะ" แล้วเจ้าขาก็พนมมือไหว้ขอโทษทั้งพรพิมพ์และก็หัวหน้าอีกครั้ง"อย่าไปดุเด็กเลยนะ พวกฉันก็เดินไม่ระวังเหมือนกัน" แต่ที่จริงถ้าพนักงานบริการระวังกว่านี้เหตุการณ์แบบนี้จะไม่เกิดขึ้นเลย นางพูดไปแค่กลัวว่าเด็กจะถูกตำหนิวันนี้ที่รักสวยสง่าในชุดราตรีสีครีม เธอดูอ่อนหวานมาก พนักงานในโรงแรมนี้ส่วนมากก็มองมาที่เธอและไออุ่น เพราะทั้งสองเคยทำงานที่นี่ "ชุดราตรีของแกน่ารักจังเลยไอ แล้วแกไม่อึดอัดเหรอ" ที่รักลูบคลำหน้าท้องของไออุ่น ซึ่งตอนนี้ท้องของไออุ่นโตขึ้นมากแล้ว ชุดราตรีที่ไออุ่นสวมใส่เป็นชุดเฉพาะของคนท้อง"ก็อึดอัดนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรหรอกเพื่อสามี" ไออุ่นพูดพร้อมกับมองไปดูสามีซึ่งตอนนี้ยืนเคียงข้างอยู่กับพ่อและน้องชายบนเวทีที่จัดงานนี้ขึ้นมาก็เพราะอยากจะแนะนำลูกชายกับลูกสะใภ้ให้สื่อม
เพล้ง!! "อุ๊ย! ขอโทษค่ะ" พอเจ้าขากำลังจัดโน่นจัดนี้อยู่ เธอเดินถอยหลังแบบไม่ได้ระวังก็เลยชนเข้ากับทศกัณฐ์"พี่กานต์เด็กของพี่เอาอีกแล้วนะ งานใหญ่ด้วยพี่ไปดูสิ" คนที่อยู่ในเหตุการณ์รีบวิ่งเข้ามาตามหัวหน้า"เจ้าาขาาาเอ๊ยย" แล้วกานต์ก็รีบเดินออกมา"เธออีกแล้วเหรอ" ทศกัณฐ์จำเจ้าขาได้แม่น เพราะเมื่อคืนนี้เกือบทำงานของเขาพัง"ก็ใครจะไปรู้ว่าคุณมายืนอยู่ตรงนี้ล่ะ ตอนที่ฉันเริ่มทำงานคุณไม่ได้อยู่ตรงนี้นี่""หยุดเลยนะเจ้าขา!!" กานต์วิ่งออกมาก็เจอเจ้าขากำลังโวยวายใส่ทศกัณฐ์เจ้าของโรงแรมอยู่พอดี"ขอโทษค่ะ เมื่อกี้ฉันปากไวไปหน่อย" พอเจ้าขาเห็นหัวหน้าเดินออกมาก็รีบหันไปขอโทษทศกัณฐ์"ผมว่าคุณกานต์เปลี่ยนพนักงานมาช่วยงานนี้ดีกว่านะ" ทศกัณฐ์ไม่พูดกับเจ้าขาสักคำ แต่เขาหันไปพูดกับหัวหน้าเด็กฝึกงาน"ฉันไม่เปลี่ยน ฉันชอบงานนี้แล้ว" เจ้าขาคิดว่าตัวเองไม่ผิดเพราะตอนทำความสะอาดเขาไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ "แต่งานแต่งที่กำลังจะจัดขึ้นมันเป็นงานใหญ่ เด็กที่ซุ่มซ่ามแบบเธอ คงจะช่วยงานนี้ไม่ได้หรอก" ประโยคนี้ทศกัณฐ์หันมาพูดกับเจ้าขาโดยตรง คิดว่าจะอธิบายให้เข้าใจ แต่ยิ่งอธิบายเธอยิ่งเข้าใจผิดกันไปใหญ่"คุณจะไล่ฉันออก
อีกสถานที่หนึ่งในเวลาเดียวกันกับตอนที่เจ้าขาขอความช่วยเหลือจากทศกัณฐ์"พี่ไปไหนมาทั้งวันคะ" ไออุ่นถามสามีทันทีที่เดินเข้ามาในบ้าน เพราะวันนี้ทั้งวันเขาไม่อยู่บ้านเลย และไม่บอกด้วยว่าจะไปไหน"พี่ยังไม่บอกไอได้ไหม" ท่าทางของเขาดูได้ชัดเลยว่ากำลังมีอะไรปิดบัง "ทำไมคะพี่ปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่า" แต่สัญชาตญาณเมียแถมกำลังท้องทำไมจะดูไม่ออก "ไม่ได้ปิดบังอะไรเลย แต่เรื่องนี้ถ้าบอกไปแล้ว เรื่องมันต้องถึงหูเพื่อนไอแน่เลย""พี่สิงห์!" ยิ่งเกริ่นมาแบบนั้นมันยิ่งทำให้หญิงสาวอยากจะรู้เรื่องเข้าไปใหญ่"ที่จริงพี่สัญญากับเสือและก็คุณแม่ไว้แล้วว่าจะไม่พูดเรื่องนี้ให้ไอฟัง.. แต่ถ้าไม่พูดไอก็คงจะไม่ไว้ใจพี่ใช่ไหม" ดูแล้วถ้าไม่บอกก็คงไม่จบ"ทำไมคะทำไมต้องปิดบังไอคนเดียวด้วย" ใบหน้างามบึ้งตึงขึ้นมาจนเห็นได้ชัดว่าเธอกำลังจะงอน "พูดให้ฟังก็ได้ แต่เรื่องนี้ห้ามไปพูดให้เพื่อนรักของไอฟังนะ""ที่รักเหรอคะ?""ใช่ครับ""ทำไมคะ""ก็มันเป็นเซอร์ไพรส์งานแต่งไง""เซอร์ไพรส์งานแต่ง??""ห้ามพูดเด็ดขาดนะ"พอได้ยินสามีพูดแบบนั้นไออุ่นถึงกับยิ้มออกมา ครอบครัวนี้ก็มีมุมนี้เหมือนกันเหรอ..มันยิ่งทำให้หญิงสาวตื้นตันมากกว
[ทศกัณฐ์ เจ้าขา]ห้าปีผ่านไป.."เจ้าขุน!! ขาไปโดนอะไรมาลูก" เจ้าขาไปรับลูกชายที่หน้าโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง พอเห็นลูกชายเดินออกมาเหมือนกับเจ็บขา ก็รีบเดินเข้าไปหาลูกชายทันที"ขอโทษนะคะคุณแม่ พอดีเด็กในห้องมีเรื่องทะเลาะกันนิดหน่อย" ครูประจำชั้นห้องอนุบาลรีบออกมาอธิบายให้ผู้ปกครองได้เข้าใจ"หนูไปชกต่อยกับเพื่อนมาเหรอลูก""ก็เพื่อนมันพูดไม่เข้าหูนี่ครับ""หนูจะเอานิสัยนักเลงเหมือนคุณตามาใช้ไม่ได้นะเจ้าขุน!!" เจ้าขาเริ่มจะตำหนิลูก เพราะรู้ดีว่าคนที่เริ่มก่อนต้องเป็นลูกของเธอแน่"มีอะไรกัน" ทศกัณฐ์จอดรถได้ก็รีบเดินตามภรรยาเข้ามา"ก็เจ้าขุน ลูกชายของพี่น่ะสิ ไปมีเรื่องทะเลาะชกต่อยกับเพื่อนอีกแล้ว""ฮ่าฮ่าฮ่าาเด็กผู้ชายก็ต้องมีบ้าง""ฉันไม่ยอมนะดูสิเจ็บขาเลย.. โอ้ยย!!" เจ้าขาตวัดมือมากุมท้องตัวเองไว้.. เพราะตอนนี้เจ็บหน่วงมาก"ที่รักเป็นอะไรเจ็บท้องเหรอ" ทศกัณฐ์รีบเดินเข้าไปพยุงภรรยารักไว้"ค่ะ.. สงสัยจะเจ็บคลอด" หญิงสาวพูดด้วยหน้าตาที่ปิดเบี้ยวตอนนี้ท้องที่สองของเจ้าขาได้ 8 เดือนกว่า"รีบไปโรงพยาบาลดีกว่า" ทศกัณฐ์รีบพาภรรยามาที่รถ[โรงพยาบาล]"เป็นยังไงบ้างคลอดหรือยัง" พอเจ้าคุณได้ข่าวว่า
เช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้ทศกัณฐ์นั่งอยู่ในรถมองหน้าต่างห้องนอนของเจ้าขาเกือบสองชั่วโมง เขาถึงกลับมานอนที่บ้านของตัวเอง"จะรีบไปไหนแต่เช้าลูก" ทัดดาวเห็นลูกชายเดินไปที่รถ นางเพิ่งจะเตรียมตัวออกไปรอตักบาตร เพราะว่ามันยังเช้ามาก"ผมจะรีบไปที่บ้านของเจ้าขาครับ""ทำไมต้องไปเช้าขนาดนี้ด้วย บ้านนั้นเขาตื่นกันหรือยังเนี่ย""ไม่ตื่นก็จะไปปลุกครับ ผมไปนะแม่" แล้วชายหนุ่มก็รีบขึ้นรถขับออกไปจากบ้านทันทีเรื่องที่เจ้าขาท้อง ขนาดแม่ของเขาก็ยังไม่รู้ เพราะเขากลัวว่าถ้าแม่รู้แล้วแม่จะไม่อยู่เฉยแบบนี้[คฤหาสน์เสี่ยเจ้าคุณ]พอทศกัณฐ์ขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน ก็รีบเดินขึ้นไปด้านบน"เดินแบบไม่เห็นหัวคนที่นั่งอยู่แถวนี้เลยนะ" มันคือเสียงของภรรยาคนที่สองทศกัณฐ์ขึ้นไปได้ครึ่งทางแล้ว ก็เลยต้องกลับลงมาเพื่อที่จะกล่าวทักทาย"สวัสดีครับ พอดีผมนึกว่ายังไม่มีใครตื่น""สายขนาดนี้แล้วใครเขาจะไปนอนกินบ้านกินเมืองกัน" ที่คุณนายสองกับคุณนายสามไม่ชอบหน้าทศกัณฐ์ ก็เพราะว่ากลัวทศกัณฐ์จะมาแย่งมรดกของสามีพวกนาง"ผมขอขึ้นไปหาเจ้าขาก่อนนะครับ" ทศกัณฐ์ไม่อยากจะมีเรื่อง ถ้าไม่มีคนรักของเขาอยู่บ้านหลังนี้ เขาคงจะไม่เหยียบเข้ามาแน
"บ้านหลังนี้เหรอครับ" รถได้มาจอดที่บ้านของราชสีห์ ลูกน้องคนสนิทของเสี่ยเจ้าคุณก็มองไปดู แล้วรีบลงมาเปิดประตูให้เจ้าขา"ใช่" ทศกัณฐ์หวั่นๆ อยู่เหมือนกันว่าราชสีห์จะทำให้เขาสำเร็จไหม เพราะตอนนี้เขาเสี่ยงกินลูกปืนพ่อตามาก"นายไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวฉันจะไปกับคุณทศแค่สองคน""ผมนั่งอยู่ที่รถก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว ให้ผมไปด้วยดีกว่า" แล้วเขาก็เดินตามทั้งสองเข้าไปในบ้าน"ทำไมมันเงียบแบบนี้ล่ะ" เจ้าขาหันไปพูดกับทศกัณฐ์เบาๆ"เดี๋ยวเราเดินเข้าไปดูด้านในก่อน"แกร่ก!! แอดดดดด~"เซอร์ไพรส์~"ราชสีห์ไม่รู้ว่าจะจัดงานวันเกิดแบบไหน ก็เลยจัดเซอร์ไพรส์วันเกิด ให้กับทศกัณฐ์ล่วงหน้าไปเลย เขาจัดแบบง่ายๆ โดยการโทรให้ไทเกอร์และที่รักมาร่วมด้วย"อะไรกัน ที่บอกมาวันเกิดนี่หมายความว่ายังไง" ทศกัณฐ์แกล้งถามราชสีห์ แต่ที่จริงในใจก็แอบเซอร์ไพรส์เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะจัดให้ตัวเอง"ก็กูจัดงานวันเกิดให้มึงล่วงหน้าไง อีกสองอาทิตย์ก็วันเกิดของมึงแล้ว วันนั้นกูกลัวว่าจะไม่ว่าง เพราะตรงกับที่หมอนัดคลอดพอดี" มันช่างเหมาะเจาะอะไรเยี่ยงนี้หมอนัดคลอดไออุ่นอีกสอง สัปดาห์ข้างหน้า และก็เป็นวันเกิดของทศกัณฐ์ด้วย"พี่จะไหวเหรอ" ไทเกอร
พอชายหนุ่มล็อกห้องได้เขาก็ค่อยๆ ย่องเข้ามาหาหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง "ตายเป็นตายวะ รักขนาดนี้ไม่ยอมปล่อยให้นอนคนเดียวหรอก" แล้วทศกัณฐ์ก็บรรจงจูบลงที่ใบหน้าหวานของหญิงคนรักแบบทะนุถนอม "ขออีกสักครั้งยังไหวใช่ไหมจ๊ะ" ชายหนุ่มพูดออกมาเบามาก เพราะไม่อยากจะกวนเวลาเธอหลับ แต่จะให้ปล่อยไปก็อดใจไม่ไหว มือหนาเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อชุดนอนของเธอออก"ชุดชั้นในก็ไม่ใส่ผู้หญิงอะไร" พอเขาถอดออกหมดก็นึกขำในตัวเธอ อาบน้ำก็ไม่ชอบใส่ผ้าปิดบังเรือนร่าง แถมเวลานอนยังไม่ใส่ชุดชั้นในอีกดวงตาคมมองเรือนร่างหญิงคนรักเหมือนต้องมนต์ ชายหนุ่มค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาสัมผัสที่ผิวกาย เขาสัมผัสต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงเนินอันน่าเย้ายวน"น่ารักจังเลย" ริมฝีปากหนาจุ๊บลงตรงเนินอวบนูนนั้นแบบทะนุถนอม สองนิ้วทำหน้าที่แหวกมันออกจากกัน "ขอนะจ๊ะคนดี"เขาตวัดลิ้นขึ้นลงแถวกลีบกุหลาบของหญิงสาววนไปมาเพื่อกระตุ้นอารมณ์ตัวเอง ที่จริงไม่กระตุ้นมันก็เตลิดไปไกลแล้วแต่ขอหน่อยเขาเลียวนไปมาพร้อมกับลากมันลงมาจนถึงร่องเล็ก แล้วก็แหย่ลิ้นเข้าไปในร่องคับแคบนั้นร่างกายของหญิงสาวเริ่มจะตอบสนอง ช่วงล่างของเธอบิดไปมา แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้หยุดเขายั
"ปล่อยได้แล้วว" หญิงสาวรัวกำปั้นเล็กทุบเข้าที่อกแกร่ง เพราะตอนนี้เหมือนกับว่าเขาจะเริ่มใหม่อีกครั้ง"พ่อตาคร้าบบบ.. ช่วยเห็นใจลูกเขยบ้างก็ไม่ได้" ทศกัณฐ์คิดว่าจะอยู่กับเธอให้นานกว่านี้หน่อย แต่ก็ถูกพ่อตาให้คนมาขัดจังหวะเสียก่อน"เอาออกได้ยังคะ!""ก็ได้ครับ..อ้าาา" แทนที่ชายหนุ่มจะเอาออกแต่กลับยิ่งเร่งกระแทกเข้าไป "อื้อ อ่ะ อ่ะ พี่ทศ" จากที่กำลังจะต่อว่าให้เขาแต่ตอนนี้กอดเอวอีกฝ่ายไว้แน่น"ไม่นานหรอกจ้ะ ซี๊ดด พี่เร่งเครื่องแป๊บเดียวเอง" แล้วชายหนุ่มก็รีบซอยถี่ยิบ"อื้อ อ่ะ อ่ะ" พอเขาเร่งความเร็วไม่นานหญิงสาวก็ถึงกับตัวเกร็งกระตุก ช่องคลอดของเธอบีบรัดท่อนเอ็นไว้แน่นจนชายหนุ่มรู้แล้วว่าเธอคงจะเสร็จไปก่อนแล้ว"ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก อ้าาาส์ เสียววจัง" แล้วสักพักทศกัณฐ์ก็ตามมาติดๆ"อย่าเพิ่งขยับจ้า อุ๊ววส์ ซี๊ดด~" ความเสียวซ่านมันยังไม่คลายตัว แต่หญิงสาวต้องรีบเพราะกลัวว่าคุณป๋าจะผิดสังเกต"ถ้าไม่เอาออกตอนนี้ได้เจอดีแน่!!" แล้วหญิงสาวก็ขมิบช่องคลอดจนชายหนุ่มร้องโอดโอย"เอาออกแล้วคร้าบบ เอาออกแล้วว.."เขาต้องได้รีบชักเจ้าท่อนเอ็นออกจากตรงนั้น.. หญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อที่จะไปช
พอชายหนุ่มจูบหญิงสาวก็ปลดปล่อยอารมณ์ไปกับเขา เพราะเธอก็ต้องการมันมากเหมือนกันทั้งสองจูบกันจนพอใจ ใบหน้าคมก็ได้เลื่อนต่ำลงมาที่หน้าอกอันอวบอิ่มของเธอ "น่ารักจังเลย" ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆ ก่อนที่จะดูดยอดสีชมพู.. ตามด้วยลิ้นตวัดขึ้นลงตรงเม็ดยอด ส่วนมือก็อยู่ไม่นิ่งค่อยๆ ลูบไล้ตามเรือนร่างระหงเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่ายให้เพิ่มขึ้น"อ๊อยย" เจ้าขาได้แต่นอนครางใช้มือกอดรัดร่างหนาไว้แน่นแต่ทศกัณฐ์ไม่ได้อยู่แค่ตรงนั้น เขายังไซร้ลงมาตามเรือนร่างของเธอจนหยุดอยู่ที่เนินอวบนูน"คุณทศคะ!" เจ้าขาตกใจเพราะว่าตั้งแต่มีอะไรกับเขามาชายหนุ่มยังไม่เคยไปล่วงล้ำพื้นที่ส่วนตัวตรงนั้นเลย เพราะเขาไม่มีโอกาสที่จะลงลิ้นให้กับเธอ แต่วันนี้ไม่รีบเขาจะทำทุกอย่างที่ทำให้เธอมีความสุขที่สุด"พี่ขอนะ" เป็นครั้งแรกที่เขาใช้คำนำหน้าว่าพี่ แล้วชายหนุ่มก็ค่อยๆ บรรเลงลิ้นหนากับร่องสวาทนั้นแบบทะนุถนอมพอลิ้นของเขาสัมผัสเข้ากับยอดเม็ดเสียว เธอถึงกับขนลุกซู่มือไม้ไม่รู้ว่าจะวางไว้ตรงไหนดีแล้ว..เธอใช้มันกดศีรษะของเขาไว้แบบลืมตัวเพราะความเสียวซ่านชายหนุ่มยิ่งได้ใจเริ่มรัวลิ้นกับเม็ดตรงนั้นแล้วดูดเอาความหอมหวานของมันมาลิ้มรส
หลายวันต่อมา.. วันแรกที่เจ้าขาออกจากโรงพยาบาลพอเจ้าขาออกจากโรงพยาบาลเสี่ยเจ้าคุณก็ให้ลูกสาวกลับมาพักฟื้นที่บ้าน "ผมต้องกลับแล้วนะ" ทศกัณฐ์มาส่งเจ้าขาบนห้องนอน และอยู่เป็นเพื่อนเธอจนตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว"ก็ได้ค่ะ" ทั้งสองยังกุมมือกันไว้แน่น"ไม่อยากจะกลับเลย" ชายหนุ่มจับมือของเธอขึ้นมาแนบกับริมฝีปากเบาๆ"ฉันก็ไม่อยากจะให้คุณกลับเหมือนกัน" หญิงสาวไม่ยอมปล่อยมือ"แต่พ่อตาบอกว่าถ้ายังไม่ได้แต่ง..." เสี่ยเจ้าคุณไม่อยากให้ลูกสาวเป็นขี้ปากพวกลูกน้องหรือคนที่รู้จักแต่ก็หารู้ไม่ว่าสำหรับคนที่รักกันมาก ให้ห่างกันแค่เสี้ยววินาทีใจก็แทบจะขาดแล้วก๊อก ก็อก "เสี่ยให้มาตามคุณลงไปข้างล่างครับ" ลูกน้องคนสนิทขึ้นมาตามทศกัณฐ์ออกจากห้อง"ถ้างั้นผมไปก่อนนะ" ชายหนุ่มค่อยๆ ปล่อยมือเรียวออก"พรุ่งนี้คุณจะเข้าไปโรงแรมก่อนหรือว่าจะมาที่นี่ก่อนคะ" เสียงของหญิงสาวถามแผ่วเบามาก"มาที่นี่สิ ไม่เข้าไปแล้วโรงแรม" ทศกัณฐ์ตอบโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดเลย สายตาคมมองหน้าหญิงคนรักและรู้สึกว่าแววตานั้นเหมือนจะร้องไห้ พอทั้งสองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ทศกัณฐ์ก็ก้มลงจูบริมฝีปากบาง และเธอก็จูบตอบกลับ ทั้งสองจูบกันแบบดูดดื่มเหมือนก
"คุณอย่าเพิ่งขยับตัวสิ" พอทศกัณฐ์เห็นเจ้าขาเหมือนเจ็บแผลก็เป็นห่วงเธอมาก"ฉันไม่เจ็บมากหรอก" หญิงสาวพูดออกมาเพื่อที่จะให้อีกฝ่ายสบายใจ แต่ความเป็นจริงแล้วแผลที่เธอได้รับมันเจ็บปวดและทรมานมากจนเกือบจะทนพิษบาดแผลไม่ไหว"หมดเวลาเยี่ยมแล้วค่ะ เชิญคุณออกไปรอข้างนอกก่อนนะ" พยาบาลเดินเข้ามาตามทศกัณฐ์ให้ออกไปก่อน"ผมจะรอคุณอยู่ข้างนอกนะ" เขากุมมือเธอไว้แน่นไม่อยากจะปล่อยเลยเธออยากจะคุยกับเขาให้มากกว่านี้ แต่ก็เจ็บแผลมากจนได้กัดริมฝีปากของตัวเองไว้ พร้อมกับค่อยๆ หลับตาลงเพื่อข่มความเจ็บปวดนั้นไม่ให้เขาได้เห็นไม่นานนักทศกัณฐ์ก็เดินออกมาจากห้อง ICU ชายหนุ่มเห็นสายตาของพ่อเธอมองมา"เธอฟื้นแล้วครับ พวกเราได้คุยกันแล้ว"เสี่ยเจ้าคุณหายใจโล่งขึ้น โชคดีที่เจ้าขาไม่เป็นอะไร ต่อจากนี้ไปถ้าเธอต้องการอะไร ท่านจะไม่ขวางอีกแล้วห้องพักฟื้น ตอนนี้ร่างกายของเจ้าขาเริ่มจะดีขึ้นจนหมออนุญาตให้ออกจากห้อง ICU เพื่อที่จะมารักษาตัวต่อที่ห้องพักฟื้น"หนูพักผ่อนเยอะๆ นะเดี๋ยวพรุ่งนี้คุณป๋าจะมาเยี่ยมใหม่" เจ้าคุณลูบผมลูกสาวเบาๆเจ้าขาพยักหน้าตอบเล็กน้อยโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ"ถ้างั้นแม่จะกลับพร้อมกับเสี่ยเจ้าเลยนะลู
ตุ๊บ! ตุ๊บ! เสียงศีรษะทศกันฐ์กระทบกับผนัง เขาไม่รู้สึกเจ็บเลยด้วยซ้ำ เพราะหัวใจมันเป็นหวิวๆ คิดว่าถ้าเธอไม่กลับมาแล้วเขาจะทำยังไง"ผมรอคุณมาสามสิบปี.. โดยที่ไม่ปล่อยให้ใครเข้ามาในนี้เลย" เขาพูดพร้อมกับใช้มือกุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองไว้ "ผมรอคุณโดยที่ไม่รู้จักคุณเลยด้วยซ้ำ แต่ผมรู้ว่าผมต้องรอใครสักคน คุณรู้ไหมว่าคนที่ผมรอก็คือคุณ กลับมาหาผมนะเจ้าขา คุณต้องสู้เพื่อผมอีกครั้งนะ"ทุกประโยคที่เขาพร่ำรำพันออกมาเจ้าคุณและแม่ได้ยินทุกคำพูด พวกท่านยิ่งกว่าสำนึกผิดเสียอีก ที่ไปกีดกันความรักของทั้งสอง"ฉันว่าเธอไปห้ามลูกชายเธอก่อนดีกว่า ถ้าลูกสาวฉันฟื้นขึ้นมาเจอมันในสภาพนี้กลัวเจ้าขาจะช๊อกไปอีกรอบ" เสี่ยเจ้าคุณหันไปพูดเบาๆ กับทัดดาวในห้องผ่าตัด"คุณหมอคะความดันคนไข้ต่ำลงมากเลย" เสียงพยาบาลที่สังเกตการณ์รีบบอกทีมแพทย์ที่กำลังทำการผ่าตัดอยู่ เพราะเครื่องวัดความดันและคลื่นหัวใจอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง แต่ก็มีคนสังเกตการณ์ตลอด"ขอเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วย คนไข้ช็อก" พอผ่าตัดเอากระสุนปืนออกมาได้ ต้องได้รีบกระตุ้นหัวใจเรียกเธอกลับมาก่อน เพราะเธอคงจะทนพิษบาดแผลไม่ไหวแพทย์ผู้ช่วยรีบไปเตรียมเครื่องกระตุ้