เช้าวันต่อมา.. ราชสีห์ลงมาทานกาแฟและคุยกับพ่ออยู่ด้านล่างแต่เช้า"แล้วหนูไอล่ะลูก" พอแม่จัดอาหารเสร็จก็เดินเข้ามานั่งคุณด้วย"ตอนลงมาเธอยังไม่ตื่นเลยครับ" ชายหนุ่มคิดว่าเมื่อคืนนี้คงจะเล่นงานเธอหนักไป เพราะเขาไม่ได้รังแกเธอแค่ครั้งเดียว"เดี๋ยวแม่ขึ้นไปดูหน่อยแล้วกัน จะได้ชวนลงมาทานข้าวพร้อมกันเลย" แล้วพรพิมพ์ก็เดินขึ้นมาตามลูกสะใภ้ถึงบนห้อง"อ้วกกกก~""หนูไอเป็นอะไรลูก" พอเข้ามาก็เห็นไออุ่นกำลังอาเจียนอยู่ในห้องน้ำ"ช่วงนี้ไอเครียดไปหน่อยค่ะคุณแม่" หญิงสาวรีบเดินออกมาจากห้องน้ำทันที"แม่ว่าหนูไปหาหมอหน่อยก็ดีนะ เครียดจนอาเจียนแบบนี้มันไม่ดีต่อสุขภาพเลย""ไปหามาแล้วค่ะ คุณหมอให้ยามาด้วย" ขอโทษด้วยนะคะที่ต้องโกหก ..ไออุ่นได้แต่คิดในใจ เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าท้อง ถ้ารู้เรื่องทุกอย่างมันคงจะไม่จบลงง่ายๆแล้วพรพิมพ์ก็ชวนลูกสะใภ้ลงมาทานข้าวข้างล่าง"ทานข้าวได้แล้วลูก จะนั่งจ้องมองหน้าเมียอีกนานไหม" แม่แกล้งแซวลูกชาย เพราะเห็นราชสีห์มองหน้าไออุ่นแบบไม่กระพริบตาเลยด้วยซ้ำ"ครับ" เขายกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย แล้วก็เริ่มทานสักพักไทเกอร์ก็ขับรถเข้ามา"ไอ้ลูกคนนี้ก็เกเรเหลือเกิน เมื่อคืนแกไปค้า
ไออุ่น?! พอคิดชื่อนี้ขึ้นมาราชสีห์ก็เกิดปวดศรีษะอย่างแรง"พี่สิงห์เป็นอะไรคะ" ไอรดาตกใจ เพราะตอนนี้อารมณ์ของเธอกำลังมา แต่เขากลับหยุดสะก่อน"พี่ปวดหัว" ราชสีห์หันมองหน้าผู้หญิงที่อยู่ข้างกาย ภาพอุบัติเหตุค่อยๆชัดขึ้นมาทีละน้อยภาพก่อนเกิดอุบัติเหตุ.."ไอ?!" ราชสีห์เปิดประตูห้องของโรงแรมเข้าไป ก็พบว่าหญิงคนรักกำลังเริงรักอยู่กับผู้ชายอีกคนบนเตียง"พี่สิงห์!!!" ไอรดารีบลุกขึ้นแล้วหาผ้ามาคลุมตัวไว้ชายหนุ่มไม่โวยวายแค่เดินออกมาจากตรงนั้น ส่วนไอรดาพยายามรีบใส่เสื้อผ้าแล้ววิ่งตามลงมา แต่ก็ไม่ทัน ราชสีห์ขับรถออกไปก่อน"ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย เธอหักหลังฉันได้ยังไง" พอคิดมาถึงตรงนี้ ความทรงจำของเขาก็หยุดลง เพราะหลังจากนั้นมันเกิดอุบัติเหตุขึ้นกับตัวเขาอย่างแรงเอี๊ยดด!! ปัง!!กลับมาเหตุการณ์ปัจจุบัน.."โอ้ยยยปวดหัว" มือหนาถูกยกขึ้นมากุมขมับไว้"พี่สิงห์เป็นอะไรคะ" ไอรดารีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าอย่างไว"เปล่าจ้ะไม่มีอะไร คุณนอนต่อเถอะนะ เดี๋ยวผมขอออกไปสูดอากาศหน่อย" แล้วชายหนุ่มก็ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าเช่นกัน แล้วเขาก็เดินลงมาข้างล่าง"เป็นบ้าอะไร" ไอรดาได้แต่พูดตามหลังไป เพราะอารมณ์ยังค้างอยู่มาก
"คุณ!!" เธอตกใจมากเมื่อรู้ว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าก็คือราชสีห์ชายหนุ่มมองดูหน้าหญิงสาวที่เพิ่งจะก้มลงเก็บยา สายตาจ้องมองไปที่ยาในมือเธอแต่ไออุ่นรีบซ่อนมันไว้ทางด้านหลังเขาอยากจะถามว่าเธอเป็นอะไรทำไมถึงมาโรงพยาบาล แต่ก็กลัวแผนจะพังก่อน ชายหนุ่มก็เลยทำได้แค่มอง"พี่สิงห์คะ"ไออุ่นรีบเดินหลบไปทางด้านหลังเมื่อได้ยินเสียงพี่สาวไอรดามองตามหลังผู้หญิงคนที่ราชสีห์ยืนคุยด้วยแบบไม่พอใจ"คุณคุยกับใครคะ" ไอรดาจำไม่ได้เพราะตอนนี้ไออุ่นอยู่ในชุดพนักงานของโรงแรม และเธอก็ไม่ได้หันหน้ากลับไปมอง"เปล่าหรอกครับ ตรวจเสร็จแล้วใช่ไหม""เสร็จแล้วค่ะ รอรับยาครู่หนึ่ง"แล้วทั้งสองก็ไปนั่งรอตรงที่ไออุ่นนั่งรอเมื่อสักครู่นี้"ทำไมโลกมันถึงกลมได้ขนาดนี้ รวยขนาดนั้นทำไมไม่พาเมียไปโรงพยาบาลอื่น ทำไมต้องมาโรงพยาบาลเดียวกับเราด้วย" ไออุ่นบ่นพึมพำขณะเดินออกมาเรียกแท็กซี่ด้านหน้าของโรงพยาบาลรอได้สักพักแท็กซี่ก็ยังไม่มา ใบหน้างามมองซ้ายมองขวา กลัวว่าเขาจะพาภรรยาออกมาก่อน เธอจำเป็นต้องได้เดินไปอีกป้ายรถเมล์ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่อยากจะเจอหน้าพวกเขาห้องอาหารของโรงแรม"ไอขอโทษด้วยนะคะที่เลทเวลา" ตอนนี้ก็บ่ายโมงกว่า พอ
พอรถมาจอดที่หน้าโรงพยาบาล พรพิมพ์ก็รีบวิ่งมาเปิดประตูรถ แล้วคนเข็นเปลที่รอรับคนป่วยอยู่ด้านหน้า ก็รีบเอาเปลเข็นวิ่งมารับหญิงสาว"คุณหมอคะช่วยลูกสะใภ้ฉันด้วย" พรพิมพ์ตกใจที่เห็นไอ้อุ่นกุมท้องแล้วร้องว่าเจ็บตลอดเวลา"คนป่วยเป็นอะไรมาครับ" พอถึงมือหมอแล้วหมอก็รีบหันไปถามญาติ"เธอล้มค่ะ""ฉันเจ็บค่ะคุณหมอ คุณหมอช่วยลูกฉันด้วยนะ" ตอนนี้ไออุ่นไม่สนใจแล้วว่าแม่สามีของเธอจะรู้เรื่องนี้ไหม เพราะว่าสิ่งที่ห่วงที่สุดในตอนนี้ก็คือลูกในท้องของเธอ"เมื่อกี้หนูไอพูดว่าอะไรนะ""เชิญญาติออกไปรอข้างนอกก่อนนะคะ" พยาบาลรีบเดินมาเชิญให้พรพิมพ์ออกไปก่อน"ฉันขออยู่เป็นเพื่อนลูกสะใภ้ฉันก่อนไม่ได้เหรอ" ถึงแม้ว่าช่วงแรกพรพิมพ์จะไม่ชอบไออุ่นเลย แต่นางก็ไม่คิดจะเป็นเหมือนแม่ผัวลูกสะใภ้ตามตำรา"ไม่ได้ค่ะ ขอให้คุณหมอรักษาคนไข้ก่อนนะคะ เดี๋ยวทางเราจะออกไปแจ้งด้านนอกอีกที"พรพิมพ์ออกมารออยู่ด้านนอกคนเดียว เพราะตอนที่มานางมากับคนขับรถ สวนทัดดาวขอจัดการเรื่องที่โรงแรมก่อน แล้วจะตามมาทีหลังพรพิมพ์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อที่จะโทรหาลูกชายคนโต แต่โทรไปยังไงราชสีห์ก็ไม่รับสาย นางก็เลยโทรไปหาไทเกอร์>>{"ตอนนี้เสืออยู่ที่ไห
ตุ๊บ!! ตุ๊บ!!"อย่านะสิงห์! ลูกทำบ้าอะไร!! เห็นไหมเลือดออกเลย" พรพิมพ์รีบเข้าไปห้ามลูกชาย แล้วนางก็จับมือของลูกออกมาดู"ผมนี่มันโง่มากเลยใช่ไหมแม่ ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง คิดจะทำอะไรก็ทำไม่สำเร็จสักอย่าง แถมทำให้ลูกกับเมียตัวเองต้องมีอันตรายอีก" เขาเฝ้าแต่โทษตัวเอง"มันไม่ใช่ความผิดของลูก ลูกอย่าโทษตัวเองแบบนี้เลยนะแม่ไม่สบายใจ" "แม่.." ชายหนุ่มเห็นแม่ของเขากำลังจะร้องไห้ เขาก็เลยหยุดไว้แค่นั้นก่อนแล้วสักพักหมอก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน"เธอเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ" ราชสีห์รีบเดินไปสอบถามอาการของไออุ่นทันที"ใครคือพ่อของเด็กครับ" หมอที่เพิ่งเดินออกมามองดูหน้าราชสีห์และก็ไทเกอร์"ผมเองครับ" ชายหนุ่มตอบออกไปทันทีแบบไม่ต้องคิด เพราะเขามั่นใจร้อยเปอร์เซ็นว่านั่นคือลูกของเขา "ตอนนี้ปลอดภัยทั้งแม่และลูก แต่ว่าอาการของเด็กน่าเป็นห่วงมาก ผมอยากจะให้พวกคุณระวังให้มากกว่านี้""ขอบคุณครับหมอ ขอบคุณคุณหมอมาก" ตอนนี้ความรู้สึกของชายหนุ่มเหมือนยกภูเขาออกจากอก#ห้องพักฟื้น"หนูไอเป็นยังไงบ้างลูก ยังเจ็บท้องอยู่ไหม" พรพิมพ์เดินเข้ามาในห้องก็รีบมาถามอาการของลูกสะใภ้"เจ็บค่ะ.. มันเจ็บหน่วงๆ" หญิงสาวพูดอ
วันต่อมา.. ราชสีห์นอนเฝ้าไออุ่นที่ห้องทั้งคืน พอตอนเช้าถึงกลับบ้านเพื่อมาเปลี่ยนเสื้อผ้า..แล้วจะไปจัดการอะไรบางอย่าง"เมื่อคืนนี้พี่สิงห์ไปนอนที่ไหนมาคะ" ไอรดารีบตามขึ้นมาทันทีที่เห็นราชสีห์ขึ้นมาบนห้องนอน"พอดีพี่มีธุระ""ธุระอะไรงั้นเหรอคะ ทำไมถึงบอกรดาไม่ได้" สิ่งที่ไอรดากลัวที่สุดก็คือราชสีห์กลับไปหาไออุ่น"ไม่มีอะไรหรอก รดาไม่ต้องคิดมากนะ"พอเขาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ออกมาจากบ้าน ไอรดาถามอะไรเขาก็ไม่ตอบ เพราะมันยังไม่ถึงเวลา#โรงแรมพอมาถึงโรงแรมราชสีห์ก็เดินไปที่ห้องอาหารของโรงแรมนั้นทันทีเขานัดกับทศกัณฐ์ไว้ก่อนหน้านั้นแล้ว ทั้งสองนัดไปเจอกันที่นั่น"คุณกาญจนา เรียกพนักงานที่มีปัญหากับไออุ่นออกมาหาผมหน่อย"แล้วกาญจนาก็เรียกพิมพ์ แล้วก็อ้อยใจออกมา"สองคนนี้เหรอที่ทำให้ลูกผมเกือบแท้ง" ราชสีห์มองหน้าทั้งสองคนแบบไม่ให้อภัย"พวกเราขอโทษด้วยค่ะ พวกเราไม่ได้ตั้งใจ" แล้วทั้งสองก็นั่งคุกเข่าลงต่อหน้าของราชสีห์"พวกคุณคิดว่าคำขอโทษแค่นี้ มันจะเพียงพอกับการที่ผมเกือบเสียเมียกับลูกไปงั้นเหรอ""พวกเราไม่รู้ว่าไออุ่นท้อง""ไม่รู้ว่าท้อง?? ถึงเธอจะไม่ท้อง แต่พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาทำร้ายเม
มือหนาวางคนตัวเล็กลงที่เตียงแบบเบาที่สุด แล้วก็ตามลงไปประกบจูบต่อ พอร่างระหงสัมผัสกับเตียงนุ่มๆ ก็เริ่มดิ้นรนออกจากพันธนาการแต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมปล่อย เพราะมันคือสิ่งที่เขาต้องการ ถึงแม้ว่าจะได้สัมผัสเธอแค่นี้ก็ตามทีลิ้นหนาเริ่มสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของอีกฝ่าย ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะไม่ยอมเผยอปากให้ แต่เขาก็ยังพยายามจนทำได้สำเร็จ ลิ้นแกร่งเริ่มสำรวจโพรงปากหวานโดยตวัดขึ้นลง และแทรกมันไปทุกมุมพร้อมกับดูดกลืนความหวานของหญิงสาวเข้ามาลิ้มรส "อื้มม" พอเวลาผ่านไป คนตัวเล็กก็เริ่มจะเคลิ้มไปกับจูบอันละมุนนั้น มือเรียวตวัดโอบกอดต้นคอแกร่งแล้วก็จูบกลับแบบลืมตัวพอหญิงสาวตอบสนอง ชายหนุ่มก็เริ่มจูบร้อนแรงมากขึ้น โดยการดูดกินน้ำหวานในปากของเธอ แล้วกลับลงไปสัมผัสมันใหม่อีกครั้ง เขาทำอยู่แบบนั้นนานมาก เพราะจะทำเกินเลยไปมากกว่านี้ก็ไม่ได้กลัวจะห้ามใจตัวเองไม่ไหวพอหญิงสาวตอบสนองชายหนุ่มหนักเข้า ตอนนี้ท่อนเอ็นของเขาก็เริ่มแข็งตัวจนมันเจ็บปวดไปทั้งทุ่นจนคนตัวโตรีบลุกขึ้นจากเตียงถึงแม้ว่าจะเสียดายจูบ แต่ก็กลัวว่าจะห้ามใจตัวเองไม่ไหวดวงตางามได้แต่มองตามร่างสูงโปร่งที่เดินไปถือผ้าเช็ดตัว แล้วหายเข้าห้องน้ำไป
เหตุการณ์ต่อจากราชสีห์เข้าห้องน้ำและก็ทำภารกิจของเขาจนสำเร็จแล้วชายหนุ่มออกมาจากห้องน้ำโดยมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบท่อนล่างอยู่เขาเดินมาหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆ เพื่อที่จะเช็ดผมตัวเองให้แห้ง สายตาคมจ้องมองมาที่หญิงสาว คนที่ถูกมองถึงกับหน้าแดง"จะอาบน้ำก่อนไหม เหนียวตัวแย่" เขาเห็นแล้วแหละว่าเธอคงจะเขิน"ไม่อาบ" ไออุ่นขยับผ้าห่มขึ้นมาคลุมใบหน้าไว้เพราะไม่อยากให้เขาเห็นว่าเธอกำลังอายมากแค่ไหน ที่อายเพราะถูกเขาช่วยจนสำเร็จ แถมตัวเองยังเผลอไปตอบสนองเขาอีก"คลุมไว้แบบนั้นเดี๋ยวก็หายใจไม่ออกหรอก" ราชสีห์เดินมาขยับผ้าห่มออกกลัวว่าเธอจะอึดอัดแต่หญิงสาวไม่ยอมปล่อย"ถ้าไม่เอาผ้าห่มออก เดี๋ยวจะมุดเข้าไปใต้ผ้าห่มด้วยเลยนะ เคยได้ยินเรื่องผีผ้าห่มไหม" ยิ่งเขาพูดมันก็ยิ่งทำให้อีกคนอายมากขึ้น"ไม่ต้องมายุ่ง! ออกไปจากห้องนี้เลยนะ" เสียงหวานดังออกมาจากใต้ผ้าห่ม"ไม่ไปหรอก คืนนี้จะนอนที่บ้านหลังนี้" เขาพูดพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนข้างๆ เธอที่พูดแบบนั้นเพราะเขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปบ้านหลังนั้นอีกเขาทนอยู่บ้านหลังนั้นจนปล่อยปละละเลยเธอ จนเธอเกือบจะมีอันตรายทั้งแม่และลูก แต่ถ้ารู้ว่าเ
[ทศกัณฐ์ เจ้าขา]ห้าปีผ่านไป.."เจ้าขุน!! ขาไปโดนอะไรมาลูก" เจ้าขาไปรับลูกชายที่หน้าโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง พอเห็นลูกชายเดินออกมาเหมือนกับเจ็บขา ก็รีบเดินเข้าไปหาลูกชายทันที"ขอโทษนะคะคุณแม่ พอดีเด็กในห้องมีเรื่องทะเลาะกันนิดหน่อย" ครูประจำชั้นห้องอนุบาลรีบออกมาอธิบายให้ผู้ปกครองได้เข้าใจ"หนูไปชกต่อยกับเพื่อนมาเหรอลูก""ก็เพื่อนมันพูดไม่เข้าหูนี่ครับ""หนูจะเอานิสัยนักเลงเหมือนคุณตามาใช้ไม่ได้นะเจ้าขุน!!" เจ้าขาเริ่มจะตำหนิลูก เพราะรู้ดีว่าคนที่เริ่มก่อนต้องเป็นลูกของเธอแน่"มีอะไรกัน" ทศกัณฐ์จอดรถได้ก็รีบเดินตามภรรยาเข้ามา"ก็เจ้าขุน ลูกชายของพี่น่ะสิ ไปมีเรื่องทะเลาะชกต่อยกับเพื่อนอีกแล้ว""ฮ่าฮ่าฮ่าาเด็กผู้ชายก็ต้องมีบ้าง""ฉันไม่ยอมนะดูสิเจ็บขาเลย.. โอ้ยย!!" เจ้าขาตวัดมือมากุมท้องตัวเองไว้.. เพราะตอนนี้เจ็บหน่วงมาก"ที่รักเป็นอะไรเจ็บท้องเหรอ" ทศกัณฐ์รีบเดินเข้าไปพยุงภรรยารักไว้"ค่ะ.. สงสัยจะเจ็บคลอด" หญิงสาวพูดด้วยหน้าตาที่ปิดเบี้ยวตอนนี้ท้องที่สองของเจ้าขาได้ 8 เดือนกว่า"รีบไปโรงพยาบาลดีกว่า" ทศกัณฐ์รีบพาภรรยามาที่รถ[โรงพยาบาล]"เป็นยังไงบ้างคลอดหรือยัง" พอเจ้าคุณได้ข่าวว่า
เช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้ทศกัณฐ์นั่งอยู่ในรถมองหน้าต่างห้องนอนของเจ้าขาเกือบสองชั่วโมง เขาถึงกลับมานอนที่บ้านของตัวเอง"จะรีบไปไหนแต่เช้าลูก" ทัดดาวเห็นลูกชายเดินไปที่รถ นางเพิ่งจะเตรียมตัวออกไปรอตักบาตร เพราะว่ามันยังเช้ามาก"ผมจะรีบไปที่บ้านของเจ้าขาครับ""ทำไมต้องไปเช้าขนาดนี้ด้วย บ้านนั้นเขาตื่นกันหรือยังเนี่ย""ไม่ตื่นก็จะไปปลุกครับ ผมไปนะแม่" แล้วชายหนุ่มก็รีบขึ้นรถขับออกไปจากบ้านทันทีเรื่องที่เจ้าขาท้อง ขนาดแม่ของเขาก็ยังไม่รู้ เพราะเขากลัวว่าถ้าแม่รู้แล้วแม่จะไม่อยู่เฉยแบบนี้[คฤหาสน์เสี่ยเจ้าคุณ]พอทศกัณฐ์ขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน ก็รีบเดินขึ้นไปด้านบน"เดินแบบไม่เห็นหัวคนที่นั่งอยู่แถวนี้เลยนะ" มันคือเสียงของภรรยาคนที่สองทศกัณฐ์ขึ้นไปได้ครึ่งทางแล้ว ก็เลยต้องกลับลงมาเพื่อที่จะกล่าวทักทาย"สวัสดีครับ พอดีผมนึกว่ายังไม่มีใครตื่น""สายขนาดนี้แล้วใครเขาจะไปนอนกินบ้านกินเมืองกัน" ที่คุณนายสองกับคุณนายสามไม่ชอบหน้าทศกัณฐ์ ก็เพราะว่ากลัวทศกัณฐ์จะมาแย่งมรดกของสามีพวกนาง"ผมขอขึ้นไปหาเจ้าขาก่อนนะครับ" ทศกัณฐ์ไม่อยากจะมีเรื่อง ถ้าไม่มีคนรักของเขาอยู่บ้านหลังนี้ เขาคงจะไม่เหยียบเข้ามาแน
"บ้านหลังนี้เหรอครับ" รถได้มาจอดที่บ้านของราชสีห์ ลูกน้องคนสนิทของเสี่ยเจ้าคุณก็มองไปดู แล้วรีบลงมาเปิดประตูให้เจ้าขา"ใช่" ทศกัณฐ์หวั่นๆ อยู่เหมือนกันว่าราชสีห์จะทำให้เขาสำเร็จไหม เพราะตอนนี้เขาเสี่ยงกินลูกปืนพ่อตามาก"นายไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวฉันจะไปกับคุณทศแค่สองคน""ผมนั่งอยู่ที่รถก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว ให้ผมไปด้วยดีกว่า" แล้วเขาก็เดินตามทั้งสองเข้าไปในบ้าน"ทำไมมันเงียบแบบนี้ล่ะ" เจ้าขาหันไปพูดกับทศกัณฐ์เบาๆ"เดี๋ยวเราเดินเข้าไปดูด้านในก่อน"แกร่ก!! แอดดดดด~"เซอร์ไพรส์~"ราชสีห์ไม่รู้ว่าจะจัดงานวันเกิดแบบไหน ก็เลยจัดเซอร์ไพรส์วันเกิด ให้กับทศกัณฐ์ล่วงหน้าไปเลย เขาจัดแบบง่ายๆ โดยการโทรให้ไทเกอร์และที่รักมาร่วมด้วย"อะไรกัน ที่บอกมาวันเกิดนี่หมายความว่ายังไง" ทศกัณฐ์แกล้งถามราชสีห์ แต่ที่จริงในใจก็แอบเซอร์ไพรส์เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะจัดให้ตัวเอง"ก็กูจัดงานวันเกิดให้มึงล่วงหน้าไง อีกสองอาทิตย์ก็วันเกิดของมึงแล้ว วันนั้นกูกลัวว่าจะไม่ว่าง เพราะตรงกับที่หมอนัดคลอดพอดี" มันช่างเหมาะเจาะอะไรเยี่ยงนี้หมอนัดคลอดไออุ่นอีกสอง สัปดาห์ข้างหน้า และก็เป็นวันเกิดของทศกัณฐ์ด้วย"พี่จะไหวเหรอ" ไทเกอร
พอชายหนุ่มล็อกห้องได้เขาก็ค่อยๆ ย่องเข้ามาหาหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง "ตายเป็นตายวะ รักขนาดนี้ไม่ยอมปล่อยให้นอนคนเดียวหรอก" แล้วทศกัณฐ์ก็บรรจงจูบลงที่ใบหน้าหวานของหญิงคนรักแบบทะนุถนอม "ขออีกสักครั้งยังไหวใช่ไหมจ๊ะ" ชายหนุ่มพูดออกมาเบามาก เพราะไม่อยากจะกวนเวลาเธอหลับ แต่จะให้ปล่อยไปก็อดใจไม่ไหว มือหนาเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อชุดนอนของเธอออก"ชุดชั้นในก็ไม่ใส่ผู้หญิงอะไร" พอเขาถอดออกหมดก็นึกขำในตัวเธอ อาบน้ำก็ไม่ชอบใส่ผ้าปิดบังเรือนร่าง แถมเวลานอนยังไม่ใส่ชุดชั้นในอีกดวงตาคมมองเรือนร่างหญิงคนรักเหมือนต้องมนต์ ชายหนุ่มค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาสัมผัสที่ผิวกาย เขาสัมผัสต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงเนินอันน่าเย้ายวน"น่ารักจังเลย" ริมฝีปากหนาจุ๊บลงตรงเนินอวบนูนนั้นแบบทะนุถนอม สองนิ้วทำหน้าที่แหวกมันออกจากกัน "ขอนะจ๊ะคนดี"เขาตวัดลิ้นขึ้นลงแถวกลีบกุหลาบของหญิงสาววนไปมาเพื่อกระตุ้นอารมณ์ตัวเอง ที่จริงไม่กระตุ้นมันก็เตลิดไปไกลแล้วแต่ขอหน่อยเขาเลียวนไปมาพร้อมกับลากมันลงมาจนถึงร่องเล็ก แล้วก็แหย่ลิ้นเข้าไปในร่องคับแคบนั้นร่างกายของหญิงสาวเริ่มจะตอบสนอง ช่วงล่างของเธอบิดไปมา แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้หยุดเขายั
"ปล่อยได้แล้วว" หญิงสาวรัวกำปั้นเล็กทุบเข้าที่อกแกร่ง เพราะตอนนี้เหมือนกับว่าเขาจะเริ่มใหม่อีกครั้ง"พ่อตาคร้าบบบ.. ช่วยเห็นใจลูกเขยบ้างก็ไม่ได้" ทศกัณฐ์คิดว่าจะอยู่กับเธอให้นานกว่านี้หน่อย แต่ก็ถูกพ่อตาให้คนมาขัดจังหวะเสียก่อน"เอาออกได้ยังคะ!""ก็ได้ครับ..อ้าาา" แทนที่ชายหนุ่มจะเอาออกแต่กลับยิ่งเร่งกระแทกเข้าไป "อื้อ อ่ะ อ่ะ พี่ทศ" จากที่กำลังจะต่อว่าให้เขาแต่ตอนนี้กอดเอวอีกฝ่ายไว้แน่น"ไม่นานหรอกจ้ะ ซี๊ดด พี่เร่งเครื่องแป๊บเดียวเอง" แล้วชายหนุ่มก็รีบซอยถี่ยิบ"อื้อ อ่ะ อ่ะ" พอเขาเร่งความเร็วไม่นานหญิงสาวก็ถึงกับตัวเกร็งกระตุก ช่องคลอดของเธอบีบรัดท่อนเอ็นไว้แน่นจนชายหนุ่มรู้แล้วว่าเธอคงจะเสร็จไปก่อนแล้ว"ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก อ้าาาส์ เสียววจัง" แล้วสักพักทศกัณฐ์ก็ตามมาติดๆ"อย่าเพิ่งขยับจ้า อุ๊ววส์ ซี๊ดด~" ความเสียวซ่านมันยังไม่คลายตัว แต่หญิงสาวต้องรีบเพราะกลัวว่าคุณป๋าจะผิดสังเกต"ถ้าไม่เอาออกตอนนี้ได้เจอดีแน่!!" แล้วหญิงสาวก็ขมิบช่องคลอดจนชายหนุ่มร้องโอดโอย"เอาออกแล้วคร้าบบ เอาออกแล้วว.."เขาต้องได้รีบชักเจ้าท่อนเอ็นออกจากตรงนั้น.. หญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อที่จะไปช
พอชายหนุ่มจูบหญิงสาวก็ปลดปล่อยอารมณ์ไปกับเขา เพราะเธอก็ต้องการมันมากเหมือนกันทั้งสองจูบกันจนพอใจ ใบหน้าคมก็ได้เลื่อนต่ำลงมาที่หน้าอกอันอวบอิ่มของเธอ "น่ารักจังเลย" ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆ ก่อนที่จะดูดยอดสีชมพู.. ตามด้วยลิ้นตวัดขึ้นลงตรงเม็ดยอด ส่วนมือก็อยู่ไม่นิ่งค่อยๆ ลูบไล้ตามเรือนร่างระหงเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่ายให้เพิ่มขึ้น"อ๊อยย" เจ้าขาได้แต่นอนครางใช้มือกอดรัดร่างหนาไว้แน่นแต่ทศกัณฐ์ไม่ได้อยู่แค่ตรงนั้น เขายังไซร้ลงมาตามเรือนร่างของเธอจนหยุดอยู่ที่เนินอวบนูน"คุณทศคะ!" เจ้าขาตกใจเพราะว่าตั้งแต่มีอะไรกับเขามาชายหนุ่มยังไม่เคยไปล่วงล้ำพื้นที่ส่วนตัวตรงนั้นเลย เพราะเขาไม่มีโอกาสที่จะลงลิ้นให้กับเธอ แต่วันนี้ไม่รีบเขาจะทำทุกอย่างที่ทำให้เธอมีความสุขที่สุด"พี่ขอนะ" เป็นครั้งแรกที่เขาใช้คำนำหน้าว่าพี่ แล้วชายหนุ่มก็ค่อยๆ บรรเลงลิ้นหนากับร่องสวาทนั้นแบบทะนุถนอมพอลิ้นของเขาสัมผัสเข้ากับยอดเม็ดเสียว เธอถึงกับขนลุกซู่มือไม้ไม่รู้ว่าจะวางไว้ตรงไหนดีแล้ว..เธอใช้มันกดศีรษะของเขาไว้แบบลืมตัวเพราะความเสียวซ่านชายหนุ่มยิ่งได้ใจเริ่มรัวลิ้นกับเม็ดตรงนั้นแล้วดูดเอาความหอมหวานของมันมาลิ้มรส
หลายวันต่อมา.. วันแรกที่เจ้าขาออกจากโรงพยาบาลพอเจ้าขาออกจากโรงพยาบาลเสี่ยเจ้าคุณก็ให้ลูกสาวกลับมาพักฟื้นที่บ้าน "ผมต้องกลับแล้วนะ" ทศกัณฐ์มาส่งเจ้าขาบนห้องนอน และอยู่เป็นเพื่อนเธอจนตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว"ก็ได้ค่ะ" ทั้งสองยังกุมมือกันไว้แน่น"ไม่อยากจะกลับเลย" ชายหนุ่มจับมือของเธอขึ้นมาแนบกับริมฝีปากเบาๆ"ฉันก็ไม่อยากจะให้คุณกลับเหมือนกัน" หญิงสาวไม่ยอมปล่อยมือ"แต่พ่อตาบอกว่าถ้ายังไม่ได้แต่ง..." เสี่ยเจ้าคุณไม่อยากให้ลูกสาวเป็นขี้ปากพวกลูกน้องหรือคนที่รู้จักแต่ก็หารู้ไม่ว่าสำหรับคนที่รักกันมาก ให้ห่างกันแค่เสี้ยววินาทีใจก็แทบจะขาดแล้วก๊อก ก็อก "เสี่ยให้มาตามคุณลงไปข้างล่างครับ" ลูกน้องคนสนิทขึ้นมาตามทศกัณฐ์ออกจากห้อง"ถ้างั้นผมไปก่อนนะ" ชายหนุ่มค่อยๆ ปล่อยมือเรียวออก"พรุ่งนี้คุณจะเข้าไปโรงแรมก่อนหรือว่าจะมาที่นี่ก่อนคะ" เสียงของหญิงสาวถามแผ่วเบามาก"มาที่นี่สิ ไม่เข้าไปแล้วโรงแรม" ทศกัณฐ์ตอบโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดเลย สายตาคมมองหน้าหญิงคนรักและรู้สึกว่าแววตานั้นเหมือนจะร้องไห้ พอทั้งสองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ทศกัณฐ์ก็ก้มลงจูบริมฝีปากบาง และเธอก็จูบตอบกลับ ทั้งสองจูบกันแบบดูดดื่มเหมือนก
"คุณอย่าเพิ่งขยับตัวสิ" พอทศกัณฐ์เห็นเจ้าขาเหมือนเจ็บแผลก็เป็นห่วงเธอมาก"ฉันไม่เจ็บมากหรอก" หญิงสาวพูดออกมาเพื่อที่จะให้อีกฝ่ายสบายใจ แต่ความเป็นจริงแล้วแผลที่เธอได้รับมันเจ็บปวดและทรมานมากจนเกือบจะทนพิษบาดแผลไม่ไหว"หมดเวลาเยี่ยมแล้วค่ะ เชิญคุณออกไปรอข้างนอกก่อนนะ" พยาบาลเดินเข้ามาตามทศกัณฐ์ให้ออกไปก่อน"ผมจะรอคุณอยู่ข้างนอกนะ" เขากุมมือเธอไว้แน่นไม่อยากจะปล่อยเลยเธออยากจะคุยกับเขาให้มากกว่านี้ แต่ก็เจ็บแผลมากจนได้กัดริมฝีปากของตัวเองไว้ พร้อมกับค่อยๆ หลับตาลงเพื่อข่มความเจ็บปวดนั้นไม่ให้เขาได้เห็นไม่นานนักทศกัณฐ์ก็เดินออกมาจากห้อง ICU ชายหนุ่มเห็นสายตาของพ่อเธอมองมา"เธอฟื้นแล้วครับ พวกเราได้คุยกันแล้ว"เสี่ยเจ้าคุณหายใจโล่งขึ้น โชคดีที่เจ้าขาไม่เป็นอะไร ต่อจากนี้ไปถ้าเธอต้องการอะไร ท่านจะไม่ขวางอีกแล้วห้องพักฟื้น ตอนนี้ร่างกายของเจ้าขาเริ่มจะดีขึ้นจนหมออนุญาตให้ออกจากห้อง ICU เพื่อที่จะมารักษาตัวต่อที่ห้องพักฟื้น"หนูพักผ่อนเยอะๆ นะเดี๋ยวพรุ่งนี้คุณป๋าจะมาเยี่ยมใหม่" เจ้าคุณลูบผมลูกสาวเบาๆเจ้าขาพยักหน้าตอบเล็กน้อยโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ"ถ้างั้นแม่จะกลับพร้อมกับเสี่ยเจ้าเลยนะลู
ตุ๊บ! ตุ๊บ! เสียงศีรษะทศกันฐ์กระทบกับผนัง เขาไม่รู้สึกเจ็บเลยด้วยซ้ำ เพราะหัวใจมันเป็นหวิวๆ คิดว่าถ้าเธอไม่กลับมาแล้วเขาจะทำยังไง"ผมรอคุณมาสามสิบปี.. โดยที่ไม่ปล่อยให้ใครเข้ามาในนี้เลย" เขาพูดพร้อมกับใช้มือกุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองไว้ "ผมรอคุณโดยที่ไม่รู้จักคุณเลยด้วยซ้ำ แต่ผมรู้ว่าผมต้องรอใครสักคน คุณรู้ไหมว่าคนที่ผมรอก็คือคุณ กลับมาหาผมนะเจ้าขา คุณต้องสู้เพื่อผมอีกครั้งนะ"ทุกประโยคที่เขาพร่ำรำพันออกมาเจ้าคุณและแม่ได้ยินทุกคำพูด พวกท่านยิ่งกว่าสำนึกผิดเสียอีก ที่ไปกีดกันความรักของทั้งสอง"ฉันว่าเธอไปห้ามลูกชายเธอก่อนดีกว่า ถ้าลูกสาวฉันฟื้นขึ้นมาเจอมันในสภาพนี้กลัวเจ้าขาจะช๊อกไปอีกรอบ" เสี่ยเจ้าคุณหันไปพูดเบาๆ กับทัดดาวในห้องผ่าตัด"คุณหมอคะความดันคนไข้ต่ำลงมากเลย" เสียงพยาบาลที่สังเกตการณ์รีบบอกทีมแพทย์ที่กำลังทำการผ่าตัดอยู่ เพราะเครื่องวัดความดันและคลื่นหัวใจอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง แต่ก็มีคนสังเกตการณ์ตลอด"ขอเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วย คนไข้ช็อก" พอผ่าตัดเอากระสุนปืนออกมาได้ ต้องได้รีบกระตุ้นหัวใจเรียกเธอกลับมาก่อน เพราะเธอคงจะทนพิษบาดแผลไม่ไหวแพทย์ผู้ช่วยรีบไปเตรียมเครื่องกระตุ้