ตอนที่ 3

หญิงสาวเหลือบมองที่ว่างเล็กๆ ด้านข้าง แม้ไม่กว้างนักหากก็พอเพียงสำหรับคนตัวเล็ก

ทว่าปุยฝ้ายหย่อนสะโพกลงนั่งได้เพียงเสี้ยวอึดใจสั้นๆ ก็มีอันต้องกรีดร้องออกมา

“ว้ายยยย… ”

“หนูฝ้าย… เป็นอะไรครับ”

“แมงมุมค่ะคุณลุง… ”

ปุยฝ้ายสลัดชายกระโปรง เรวัฒน์เหลือบไปเห็นแมงมุมตัวหนึ่งกำลังไต่หนีไปทางเบาะด้านหลัง

“อู้ว… เป็นแมงมุมพิษหรือเปล่าก็ไม่รู้? ถ้าเป็นไอ้ตัวสีน้ำตาลขายาวๆ นั่นอันตรายนัก มันชอบเข้าตรงนั้นของผู้หญิง”

         “ใช่ค่ะ ตัวสีน้ำตาลขายาวๆ อุ๊ย… มันหายไปไหนแล้วไม่รู้”

หญิงสาวสลัดชายกระโปรงไปมา

“ลุงคิดว่ามันน่าจะเข้าไปข้างในแล้วนะ”

“ว้าย… จริงหรือคะคุณลุง”

“จริงสิ… ไอ้ตัวนี้มันชอบเข้าตรงนั้นของผู้หญิง”

“ฮือๆ… หนูกลัว… มันคือแมงมุมอะไรคะคุณลุง”

เสียงของสาวน้อยสั่นเครือด้วยความกลัว

“แมงมุม… เอ่อ… มันคือแมงมุมขยุ้มหัวใจ”

หนุ่มใหญ่สายหื่นรีบสร้างนิทานหลอกเด็ก

“ชื่อแปลกๆ นะคะ”

“ชื่อแบบนี้แหละพิษแรงนัก ไม่ต้องกลัวนะคะ… เดี๋ยวลุงช่วยดูให้”

จู่ๆ แผนการบางอย่างก็ผุดวาบเข้ามาในหัวของเรวัฒน์ ก็แม่สาวน้อยคนนี้ช่างเซ็กซี่เย้ายวนใจเหลือเกิน

เรวัฒน์เลี้ยวรถเข้าไปยังกระท่อมร้างโดยไม่ลังเล ครู่สั้นๆ ต่อมาสาวน้อยก็โดนอุ้มเข้ามาในกระท่อม ร่างบอบบางถูกวางลงบนแคร่ไม้ไผ่

“ปล่อยตัวตามสบายอย่าเกร็งนะครับคนดี ขืนชักช้าเดี๋ยวแมงมุมมันเข้าไปลึกจะเอาออกไม่ได้… ”

เรวัฒน์รีบโอบแผ่นหลังคนตัวเล็กให้เอนหลังกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงผนังกระท่อม

“ลุงขออนุญาตเอาเจ้าแมงมุมตัวนี้ออกมานะคะ”

เรวัฒน์ขยับลงมานั่งคุกเข่ากับพื้น เอามือเลิกชายกระโปรงลายลูกไม้สีชมพูหวาน สอดมือเข้ามาโอบสะโพกรูดแพนตี้ตัวน้อยออกไปจากปลายเท้า

“ว้าย… ”

ปุยฝ้ายอุทานด้วยความตกใจ หล่อนทำท่าว่าจะดิ้น แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของเรวัฒน์รีบดันเข่าของหล่อนให้แบะอ้าขึ้นมาเป็นรูปตัวเอ็มชิดลำตัว ส่งผลให้พูทุเรียนยวงใหญ่ของหล่อนผุดอ้าขึ้นมาอวดความอะร้าอร่าม ดูราวกับส้มโอสีชมพูสองกลีบเบียดกันแน่นอยู่ท่ามกลางเส้นไหมสีดำระยับ

“โห… แม่คุณเอ๊ย”

เรวัฒน์หลุบตามองส่วนที่ต่ำลงไปจากท้องน้อย หงายฝ่ามือลูบคลำหนอกเนินของความเป็นสาว ตะล่อมบีบพูทุเรียนยวงใหญ่ไว้เต็มมือ

“อุ๊ยคุณลุง… หยุดนะ… ”

มือเล็กตีมือใหญ่พัลวัน รีบกระถดกายหนีแล้วดึงชายกระโปรงลงมาปิดของสงวนด้วยความอาย

นาทีนี้ปุยฝ้ายรู้สึกอับอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะต้องมานอนในท่าเปิดเปลือยอ้าซ่าให้ผู้ชายจ้องมองของรักของหวงอย่างน่าอาย

อาการขัดขืนของปุยฝ้ายยิ่งทำให้เรวัฒน์สนุกกับการเป็นผู้รุกไล่ การได้สัมผัสของรักของหวงของหล่อน ยิ่งเป็นการปลุกสัญชาตญาณสัตว์นักล่าที่ซ่อนเร้นอยู่ในตัวตนด้านมืดของผู้ชายคนนี้

“อย่าดื้อสิคะ… เดี๋ยวแมงมุมมันเข้าไปลึกแล้วจะเอาออกไม่ได้นะคะ”

ผู้ใหญ่หื่นเริ่มหลอกเด็กจนหล่อนนึกกลัว

“จริงหรือคะคุณลุง”

“จริงสิคะ… คราวนี้อยู่เฉยๆ นะคะ”

ร่างเอิบอิ่มของปุยฝ้ายถูกอุ้มมาวางลงบนโต๊ะไม้ ชายกระโปรงถูกเลิกขึ้นมากองเอาไว้ที่เอว มือดันเข่าสองข้างขึ้นมาตั้งชันกับขอบโต๊ะเหมือนคนไข้ที่กำลังจะโดนคุณหมอตรวจภายใน

‘โอ้ว… แม่คุณเอ๊ย’

คราวนี้เรวัฒน์ตาวาว อุทานในใจเพื่อไม่ให้ไก่ตื่น ดวงตาเบิกโพลงมองความเป็นสาวของปุยฝ้ายที่ตอนนี้กำลังเปิดเปลือยอยู่ตรงหน้า รีบเอื้อมมือเข้ามาบูบคลำ แบะบีบพูสวาท สำรวจทุกซอกเสียวของหญิงสาวราวกับกำลังค้นหาเจ้าแมงมุมที่เขารู้ว่าไม่มีอยู่จริง

“มีไหมคะคุณลุง… ซี้ดดด… อูยยย… หยุดเถอะ”

เสียงครางลากยาว บอกให้หนุ่มใหญ่รู้ว่าสาวน้อยเริ่มเสียวซ่านกับสัมผัสของเขา

“น่าจะอยู่ลึก… ลุงขออนุญาตใช้นิ้วแหย่นะคะ”

ถึงตอนนี้คนเจ้าเล่ห์อย่างเรวัฒน์คงไม่ยอมหยุดง่ายๆ ต้องหื่นมากขนาดไหนถึงจะคิดแบบนี้ได้ เขาไม่รอรี รีบกดนิ้วกลางเสียดสีขยี้ร่องกลีบขมิบรัด

“อ๊ะ… อ๊าย… ”

สาวน้อยครางเสียว เรวัฒน์กรีดนิ้วรัวๆ กระแทกเข้าใส่ซอกเสียวอย่างเมามัน ทำเอาหล่อนร้องคราง

“อูย… ลุงวัฒน์พอแล้วค่ะหนูไม่ไหว”

เสียงของปุยฝ้ายกระเส่าสั่นไปด้วยความเสียว เรวัฒน์ยิ่งได้ใจ หงายฝ่ามือช้อนไชหนอกเนินสวาทอวบนูนไว้ในอุ้งมือ บีบเคล้นสลับกรีดนิ้วกลางเสียดสีร่องเสียวเป็นจังหวะ ไม่นานก็มีน้ำหล่อลื่นอุ่นๆ หลั่งทะลักออกมาเปียกชุ่มอุ้งมือจนรู้สึกได้

“ซี้ดดดด… อูย… ”

สาวน้อยหลับตาพริ้ม อาการขัดขืนน้อยๆ ทำให้เรวัฒน์ต้องล็อกสะโพกเอาไว้ไม่ให้ดิ้น

“อย่าดื้อนะคะ… มันอาจจะอยู่ลึก ลุงขออนุญาตใช้ลิ้นนะคะ”

เรวัฒน์กล่าวพลางดันต้นขาด้านในของหญิงสาวจนแบะอ้าขึ้นมาเป็นรูปตัวเอ็มชิดลำตัวอีกครั้ง

“อ๊ะ… อ๊อย… ”

จากนั้นสาวน้อยก็มีอันต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อปลายลิ้นของหนุ่มใหญ่ปาดเลียลงมากลางร่องกลีบสีชมพูสดสวยอย่างซาดิสม์ดุดัน

แพล่บๆ ๆ ๆ ๆ

เรวัฒน์ลากลิ้นเลียเสยขึ้นเป็นจังหวะยาวๆ ตามรูปทรงของร่องกลีบนูนแน่นเหมือนกลีบส้มโอประกบกันลอยเด่นขึ้นมาจากพุ่มไหมสีดำระยับ