บทที่ 7 สาวใช้ที่น่าสนใจ

วันต่อมา ขณะที่นีสรินกำลังจะเดินขึ้นบันไดโค้งเพื่อไปทำความสะอาดห้องของชีคหนุ่ม แม้นางไม่ได้อยากจะไปเลยก็ตามเพราะนางเกรงว่านางจะไม่รอดเงื้อมมือของเขา แต่ก็ไม่สามารถจะทำอย่างไรได้  ก็คงจะต้องแล้วแต่โชคชะตาและวันนั้นเขาอาจจะแค่แกล้งนางเล่นก็เป็นได้  ขณะที่กำลังจะก้าวเดินขึ้นบันไดไป ก็ได้ยินเสียงร้องเรียกดังขึ้นทางด้านหลัง “ นี่เจ้า ท่านชีคลงมาจากข้างบนแล้วหรือไม่ ”  

นีสรินจึงได้หันไปตามเสียงนั้น แต่นางก็ไม่แน่ใจว่าเสียงทุ้มนั่นเขาพูดกับนางหรือไม่  แต่เมื่อหันไปสบตากับชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาคมเค้ม ดวงตาของเขามีแววขี้เล่นอยู่ในนั้น และคนผู้นี้ก็ดูท่าทางดีการแต่งกายหรูหราคงไม่ใช่คนรับใช้ในตำหนักนี้อย่างแน่นอน  “ ท่านถามข้าใช่หรือไม่  ”  นางถามเขาให้แน่ใจ 

“ ใช่สิ ในห้องนี้ไม่มีคนอื่นนอกจากเจ้า ข้าก็ต้องถามเจ้าแน่นอนอยู่แล้ว  ”  นีสรินอึ้งงันไป นางมองไปรอบๆ มันก็จริงอย่างที่เขาว่า “  ข้าเองก็ไม่แน่ใจว่าท่านชีคลงมาจากด้านบนแล้วหรือยังเจ้าคะ เพราะข้าเพิ่งเดินมาจากทางด้านหลังกำลังจะขึ้นไปทำความสะอาดห้องพักด้านบน ”  

สีหน้าแปลกใจฉายชัดบนใบหน้าหล่อเหลานั้นอย่างเห็นได้ชัด “ เจ้าคือสาวใช้ของตำหนักนี้เช่นนั้นหรือ ทำไมข้าไม่เคยพบเจ้ามาก่อน เพิ่งมาอยู่ใหม่หรือ “ เขายังคงถามนางต่อไปอีก  นีสรินส่ายหน้า แต่ก็นึกขึ้นได้ว่านางเพิ่งมาจริงๆ แม้จะไม่ใช่สาวใช้ของที่นี่ แต่มันก็คล้ายๆ  และทันใดนั้นนางก็คิดได้ว่าจะขอความช่วยเหลือจากเขา “ ข้ามีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือเจ้าค่ะ ”  

ใบหน้านั้นพลันฉงนเล็กน้อย “  ได้สิ เจ้าต้องการให้ข้าช่วยเรื่องอะไรเล่า บอกมาได้เลย ”  เขาบอกกับนางอย่างแปลกใจว่าหญิงคนงามนี้นะหรือคือสาวใช้ นางดูผิวพรรณผุดผาดและใบหน้าก็งดงามลักษณะเหมือนมาจากตระกูลที่ดี ไม่น่าจะเป็นเพียงแค่สาวใช้ในตำหนักนี้ “  เพิ่งมากหรืออัสมา และกำลังคุยอะไรกันอยู่ ” 

ยังไม่ทันที่นีสรินจะบอกเรื่องที่นางต้องการให้เขาช่วย ก็มีเสียงดังขึ้นที่เหนือขั้นบันไดที่นางกำลังจะก้าวขึ้นไป ร่างสูงสง่าของชีคฟาอิดก็ก้าวลงมาจากด้านบนแล้วก้าวลงมายืนที่ขั้นบันไดเหนือนีสรินไปเล็กน้อย “ ว่าไงล่ะ กำลังพูดอะไรกัน ”  คนที่คงจะชื่ออัสมาล่ะสายตาจากผู้หญิงงามตรงหน้า แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองคนด้านบน 

“  ไม่มีอะไรมาก ข้าแค่ถามหาเจ้าและแค่สงสัยว่าทำไมสาวใช้ที่ตำหนักของเจ้าถึงงดงามปานนี้  ข้าอยากจะขอตัวของนางไปรับใช้ที่ตำหนักของข้าได้หรือไม่  หรือจะพูดให้ชัดเจนคือขอซื้อตัวของนางเข้าฮาเร็มของข้าจะได้หรือไม่ ” บุรุษที่ชื่ออัสมาเปิดฉากเจรจาถึงสิ่งที่เขาต้องการในทันที ทำเอานีสรินตกใจจนหันไปจ้องมองเขา

เสียงหัวเราะหึหึดังขึ้นจากคนที่ยืนอยู่บนขั้นบันไดเหนือร่างของนีสริน “ คงไม่ได้หรอก อัสมา  สาวใช้คนนี้ข้าหวงเสียด้วย และนางเป็นสาวใช้ส่วนตัวของข้า คงจะขายหรือยกให้ใครไม่ได้  นีสรินขึ้นไปทำความสะอาดห้องของข้าได้แล้ว เมื่อวานเจ้าก็ทำไม่เสร็จนะ  ข้ายังไม่ได้ลงโทษเจ้าเลย รีบขึ้นไปได้แล้ว "  

เขาตอบปฏิเสธชายที่ยืนอยู่บนพื้นด้านล่างแล้วหันมาออกคำสั่งกับเธอต่อจากนั้น  ไม่ต้องรอให้เขาพูดซ้ำสอง นีสรินรีบสาวเท้าขึ้นไปที่ด้านบน ผู้ชายที่มาใหม่เป็นใครกัน นางยังไม่รู้ แต่ต้องหาทางรู้ให้ได้และ ต้องลองดูก่อนว่าเขาจะพอช่วยนางได้หรือไม่ 

หลังจากร่างงามของหญิงสาวที่อัสมารู้สึกพอใจนางทันทีที่ได้สบตากันเดินลับหายไปด้านบนแล้ว  เขาก็ถามสหายของเขาทันทีอย่างสนใจ “ จริงหรือที่นางเป็นสาวใช้ส่วนตัวของเจ้า หรือว่าเป็นนางในฮาเร็มกันแน่ บอกข้ามาตามตรง ”  เขาคาดคั้นสหายรัก ชีคฟาอิดก้าวเท้าลงไปจากขั้นบันไดแล้วเดินเข้าไปในห้องรับรองข้างๆบันไดนั้น  ร่างล่ำสันของแขกที่มาเยือนจึงได้เดินตามหลังเขาเข้าไปในห้อง  แล้วทั้งสองก็ทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาข้างๆ กัน 

“ นางเป็นน้องสาวของชีคอมาน เจ้าคงจะรู้นะว่าข้าหมายถึงใครและเหตุผลใดที่ข้านำตัวน้องสาวของเจ้าชีคนั่นมาเป็นสาวใช้ ” อัสมาสหายของชีคเจ้าของตำหนักชะงักไปทันที นั่นหมายความว่าสาวงามที่เขาเพิ่งจะพบนั่นเป็นน้องสาวของชีคอมานที่ทำให้ยาร่าน้องสาวของเพื่อนรักของเขาต้องจบชีวิตลง และเพื่อนรักของเขาเสียใจมาก  และนั่นก็ทำให้เขาลงมือทำสิ่งนี้นั่นเอง  “ แล้วเจ้าจะทำอะไรกับนางต่อไป เพียงแค่ให้นางมาเป็นสาวใช้เท่านั้นหรือ เจ้าบอกกับข้ามาตามตรง ” อัสมาสหายรักของชีคฟาอิดเอ่ยถามเขาตามตรง 

“ ข้าคงไม่ต้องบอกว่านางคือนางบำเรอของข้า และข้าไม่อยากให้เจ้ามายุ่งเกี่ยวเรื่องนี้  แค่ข้าจับน้องสาวของมันมาเป็นนางบำเรอเพียงเท่านี้ก็ยังน้อยไป มันชดเชยชีวิตของยาร่ายังไม่ได้ด้วยซ้ำ และข้าก็ไม่ได้ทำสิ่งใดนอกจากให้นางมารับใช้และบำเรอข้าเมื่อยามที่ข้าต้องการ หากเมื่อใดที่ข้ารู้สึกว่านางทำให้ข้าพอใจและหายแค้นเคืองไปได้แล้ว ข้าก็จะส่งนางกลับไปให้พี่ชายของนาง ”  

อัสมาสหายรักของชีคหนุ่มนิ่งงันไป เขาไม่กล้าที่จะเอ่ยคัดค้านชีคหนุ่มเพราะรู้ดีว่าเขาเจ็บปวดและเสียใจมากเพียงใดเมื่อยามที่ยาร่านั้นเสียชีวิตไปใหม่ๆ  และบัดนี้ชีคอมานก็คงจะต้องชดใช้บ้าง  แม้เขาจะรู้สึกชอบพอผู้หญิงคนเมื่อครู่มาก แต่ด้วยนางเป็นน้องสาวของศัตรูของสหายรักเขาจึงมิอาจจะทำสิ่งใดได้ นอกจากปล่อยให้เป็นเรื่องของพวกเขาที่จะสะสางกัน 

หลังจากสนทนากับได้ครู่หนึ่งอัสมาสหายรักของชีคหนุ่มที่เป็็นเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ในแคว้นแห่งนี้ก็ขอลากลับไป  ส่วนชีคหนุ่มนั้นรู้สึกว่าเขามีเรื่องที่ต้องสะสางกับแม่นางบำเรอของเขาที่บังอาจทอดสะพานให้สหายรักของเขา  เขารู้ว่าสหายนั้นน่าจะสนใจและมีใจให้กับนางบำเรอคนใหม่ของเขานี้มาก ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่ถึงกับไถ่เรื่องราวอย่างสนใจเช่นนี้ เพราะเขามาที่นี่มานานแล้ว แต่ไม่เคยถามถึงสาวใช้และแม้แต่นางในฮาเร็มที่เขาบังเอิญพบอย่างสนใจเช่นนี้ แสดงว่าหญิงร่านนั่นคงจะเป็นที่ถูกใจของสหายของเขามาก และแน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยให้นางทอดสะพานให้สหายของเขาได้สำเร็จอย่างแน่นอน

ชีคหนุ่มเดินกลับไปขึ้นไปด้านบนอย่างหงุดหงิดและโมโหเล็กน้อย เขาจำสายตาของสหายที่จ้องมองหญิงแพศยาที่ยืนอยู่บนบันไดทางขึ้นห้องพักของเขานั้นได้  มันเหมือนพึงใจ พอใจมาก และมีความหลงไหลเล็กๆอยู่ในนั้น  และแน่นอนว่าหญิงที่หว่านเสน่ห์ให้กับสหายของเขานั้นก็ต้องได้ชดใช้มันอย่างแน่นอน 

ชีคหนุ่มก้าวขึึ้นบันไดไปที่ชั้นบนแล้วตรงไปที่ห้องของเขา เมื่อเปิดประตูเข้าในก็พอว่าร่างงามนั้นกำลังเก็บข้าวของที่โซฟาด้านนอกห้องของเขาอยู่ เขาเดินไปถึงตัวของนางแล้วกระชากนางให้หันมาหาเขาทันที “ คิดจะหว่านเสน่ห์สหายของข้าหรือ ไม่มีทางสำเร็จหรอกนะ อย่าฝันไปเลย ”