“ไม่…ไม่ใช่” ฉันรีบปฏิเสธเพราะคิดว่าไม่ได้รู้สึกแบบนั้นลูเซียนถอนหายใจ ขณะลุกจากที่นั่งและเดินเข้ามาหาฉัน“มองตาฉัน” เขาสั่ง ขณะหันเก้าอี้ไปทางเขา เขาใช้แขนทั้งสองข้างจับเก้าอี้ไว้ไม่ให้ฉันหนีไปไหน ฉันกลืนน้ำลายลงคอ“ยอมรับมาว่าเธอหึง เธอไม่ต้องการให้ฉันนอนกับแองเจล่าใช่มั้ย” ลูเซียนกระซิบข้างหูฉัน ก่อนจะเริ่มจูบฉันอย่างนุ่มนวลข้างแก้มไล่ลงมาที่คอด้านข้าง เขาพูดถูก ฉันไม่อยากให้เขานอนกับแองเจล่า“ไม่…ฉันไม่…” ฉันปฏิเสธอีกครั้ง ลูเซียนหัวเราะ ก่อนที่ริมฝีปากเขาจะงับปากฉันเบาๆ“ฉันเข้าใจแล้ว…” ลูเซียนพึมพำ ขณะที่ยังคงจูบฉันอย่างแผ่วเบาที่ริมฝีปาก ริมฝีปากที่อ่อนโยนเย้ายวนใจฉัน ฉันรู้สึกว่าหายใจลำบากมากขึ้น“ลูเซียน…” ฉันกระซิบชื่อเขา ทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว“เธอเห็นใช่มั้ย แองเจล่ากับฉัน…ในห้องทำงาน เธอแอบดูเรามีเซ็กซ์กันใช่มั้ย” ลูเซียนถาม ขณะที่สบตาฉันวันนั้นเขาเห็นฉัน! ดวงตาฉันเบิกกว้างด้วยความตกใจ ทำไมเขาถึงพูดถึงเรื่องนี้?“เธอไม่จำเป็นต้องปฏิเสธ เธอรู้สึกยังไงที่เห็นฉันทำแบบนั้นกับคนอื่น อารมณ์เสีย?หึง?” ลูเซียนยังคงถามฉันต่อไป เขาพูดถูกใช่มั้ย?ฉันรู้สึกหงุดหงิดและหึงเมื่อคิ
“คร่อมฉันที นาตาลี” ลูเชียนออกคำสั่ง ขณะที่มือเขาช่วยยกเอวฉันขึ้นฉันทำตามคำสั่ง เราจูบกันอย่างเร่าร้อนต่อ มือเขาโอบกอดฉันไว้ รู้สึกได้ถึงความเป็นชายตั้งตระหง่านตรงจุดเปียกชื้นของฉัน มือเขาจับสะโพกฉันเลื่อนขึ้นลงทำให้ฉันรับรู้รูปร่างภายใต้ร่มผ้าที่กำลังถูไถกับร่องสวาทและปุ่มวิเศษ ฉันบดสะโพกเข้าหาเขาอย่างแรงโดยสัญชาตญาณ ดันหน้าอกที่บอบบางแนบกับหน้าอกเขา ขณะที่ร่างกายเราบดเบียดเข้าหากัน เสียงครวญครางและเสียงจูบเราดังไปทั่วห้องลูเซียนยกร่างฉันขึ้นเพื่อให้ฉันคุกเข่าเหนือเขา มือเขาลูบไล้ไปตามต้นขาด้านในตั้งแต่เข่าไล่ขึ้นไปถึงรอยแยกระหว่างขาฉัน ตอนนี้ฉันต้องเปียกมากแน่ๆ รู้สึกได้ถึงน้ำรักที่ไหลออกมาจากโพรงสวาทเปรอะไปถึงต้นขาตอนที่เขายกตัวฉันขึ้น“เธอเปียกมากแล้ว น้ำหล่อลื่นเธอไหลเยิ้มออกมาเลย…อ๊ะ อะไรเนี่ย?เธอไม่ได้ใส่กางเกงชั้นในนี่… ซนจริงๆ เธอเพิ่งบอกฉันว่าไม่ได้มาที่นี่เพื่อมีเซ็กซ์” ลูเซียนแหย่ ขณะที่นิ้วเขาทักทายกลีบดอกไม้ที่เปียกโชก เขาพูดถูก“ลูเซียน…อย่าแกล้งฉัน” ฉันพูดขณะที่หอบเพราะนิ้วหนาเขากำลังลูบช่องรักที่เปียกชื้นเพื่อกระตุ้นฉัน ช่องสวาทฉันบีบตัวแน่นและสั่นจากสัมผัสเขา ฉันร้
“ไปที่เตียงกันเถอะ” ลูเซียนกระซิบ ขณะที่ลุกขึ้นยืนและยกร่างฉันไปด้วยระหว่างที่เขาอุ้มฉันไปที่เตียง ฉันโอบขารอบสะโพก สองแขนคล้องรอบคอ มังกรยักษ์เริ่มแข็งขึ้นอีกครั้ง ฉันรู้สึกได้เพราะท่อนเอ็นเนื้อเขายังฝังลึกอยู่ภายใน พนันได้เลยว่าเราจะต้องมีอะไรกันอีกครั้ง ฉันใจสั่นด้วยความหวังเขาวางฉันลงบนเตียง ขณะที่นอนคร่อมฉันอยู่ ฉันโน้มหน้าเขามาจูบ สอดลิ้นเข้าไปในปากเพื่อชิมมันอีกครั้ง ลิ้นของเราพันกันจนรู้สึกดีมาก ฉันหยุดครางในปากเขาไม่ได้ ขาโอบรอบสะโพกเขาแน่นขึ้น รู้สึกว่าอาวุธเขาแข็งขึ้นและใหญ่ขึ้นในตัวฉัน“ขออีกครั้งนะนาตาลี อ้าขาเธอให้กว้างขึ้น” ลูเซียนสั่งพร้อมกางขาฉันให้อ้าออก“ฉันก็ต้องการคุณเหมือนกัน…” ฉันพึมพำเมื่อเห็นรอยยิ้มมีเสน่ห์ของเขาฉันได้ยินเสียงของเหลวของเรากระทบกัน ขณะที่ลูเชียนค่อยๆ ถอนแท่งร้อนออกจากช่องสวาท รู้สึกถึงน้ำรักที่ผสมกันของเราไหลออกมาจากกลีบดอกไม้ หยดลงบนผ้าปูที่นอน“ข้างในเธอคงน้ำท่วมอยู่ ถึงไหลเยิ้มออกมาขนาดนี้ พร้อมจะสนุกกันอีกรอบมั้ย” ลูเซียนถาม พร้อมใช้นิ้วแยกกลีบดอกไม้ด้านนอกออก เขาบีบคลึงปุ่มกระสันด้วยนิ้ว หมุนไปรอบๆ เพื่อส่งแรงกระตุ้นแห่งความสุขไปทั่วร่า
“เจ้าหญิง! อาคิดว่าเธอจะไม่โทรหาอาอีกแล้ว” เสียงร่าเริงของเอ็ดเวิร์ดทักทายฉันทางโทรศัพท์ ฉันไม่ได้พูดหรือเจอเขามาหลายสัปดาห์แล้ว"สวัสดีค่ะ. ฉันต้องการจะพบอา” ฉันพูดสั้นๆ ตรงเข้าประเด็น“อาจะไปรับเธอห้าโมงเย็น?ใช้ทางออกของอา” เอ็ดเวิร์ดตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง"ตกลงค่ะ. แล้วเจอกัน…” ฉันตอบเบาๆ ก่อนจะวางสายฉันตัดสินใจจะคุยกับเขาตรงๆ…ยังไม่ถึงห้านาทีที่ผมวางสายจากนาตาลี จุดสีแดงบนหน้าจอก็แสดงตำแหน่งของเธอในบริษัท ไม่มีเหตุผลที่เธอจะมาพบผมที่นี่เพราะผมจะไปรับเธออยู่แล้ว หมายความว่าจุดสีแดงบนหน้าจอต้องไม่ใช่นาตาลีแน่นอน“มาดูกันว่าปีศาจตัวไหนจะมาพบผมในวันนี้” เอ็ดเวิร์ดพึมพำกับตัวเอง พร้อมกับยิ้มมุมปาก…ฉันผลักประตูลับที่ปลายอุโมงค์ใต้ดินที่มืดและเย็นออก ตอนนี้ฉันอยู่กลางป่าในสวน ฉันมาก่อนเวลานัดเล็กน้อย เขาคงยังมาไม่ถึงมั้ง ฉันคิดกับตัวเองขณะปิดประตูลับและอำพรางมันด้วยใบไม้แห้งฉันมาถึงทางออกอย่างปลอดภัย นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันใช้เส้นทางนี้โดยไม่มีเอ็ดเวิร์ด มันมืดและชื้นมาก รู้สึกขอบคุณที่ตลอดทางฉันไม่เจอแมงมุมหรือสิ่งมีชีวิตอย่างอื่น มองไปด้านนอกฉันเห็นรถปอร์เช่ 911 สีน้ำเงินเข้มจอดอยู
“นี่คือห้องเล่นเกม” เอ็ดเวิร์ดพูด ขณะพาฉันเข้าไปในห้องเมื่อฉันก้าวเข้าไป ฉันเข้าใจทันทีทำไมถึงเรียกว่าห้องเกม มีอุปกรณ์สำหรับเกมทุกประเภทในห้อง เกมกระดาน ลูกเต๋า ไพ่ ลูกบอลและอื่นๆ อีกมากมาย ภายในห้องมีพื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่ บางส่วนของพื้นมีการติดตั้งเสื่อยางเหมือนที่เล่นยิมนาสติก เราจะเล่นอะไรที่นี่?เล่นไพ่?“เราจะเล่นไพ่กันมั้ย?ฉันไม่ค่อยเก่ง ขอเล่นบอร์ดเกมแทนได้มั้ย” ฉันถามด้วยรอยยิ้ม“เราจะเล่นเกมที่เก่าและธรรมดามาก เล่นเกมตามล่าหาสมบัติ เธอรู้จักใช่มั้ย?” เอ็ดเวิร์ดกล่าว“เราจะค้นหาสมบัติที่ซ่อนอยู่เหรอ” ฉันตอบกลับ รู้จักเกมนี้ดี"ใช่ ยกเว้นแต่เราจะไม่แข่งกันว่าใครจะหาสมบัติเจอก่อนกัน เธอจะเป็นคนหา อาจะเป็นคนซ่อนสมบัติเอง กำหนดเวลาคือสามสิบนาที สมบัติอยู่ในห้องนี้ หากเธอสามารถหาสมบัติได้ภายในเวลาที่กำหนด เธอก็ชนะ ถ้าเธอทำไม่ได้ อาชนะ เธอคิดว่าไง?" เอ็ดเวิร์ดอธิบายเกมให้ฟังอย่างตื่นเต้น“แล้ว…ฉันจะได้อะไรถ้าฉันชนะ” ฉันถาม เกมจะสนุกก็ต่อเมื่อมีรางวัล“แน่นอน เธอสามารถเก็บสมบัติที่หาเจอ มันเป็นของมีค่า อารับรองได้ว่ามันคือสิ่งที่เธออยากได้” เอ็ดเวิร์ดตอบสิ่งที่ฉันกำลังค้นหา...มัน
จะทำยังไงดี เมื่อฉันขยับมือไม่ได้...แล้วจะค้นตัวเขาได้ยังไง?ถ้าสร้อยอยู่บนตัวเขา ก็ต้องเปลื้องผ้าเขาใช่มั้ย?…ฉันจ้องไปที่เอ็ดเวิร์ด ขณะที่เขายืนมองฉันด้วยรอยยิ้มใบหน้า เมื่อถอดกุญแจมือนี้ออกได้ ฉันจะทุบเขา!“เวลากำลังเดินอยู่นะ นาตาลี…เธอจะทำอะไรรึเปล่า?หรือว่า…อาควรเริ่มก่อนดี?” เอ็ดเวิร์ดแกล้งยิ้มให้อย่างขี้เล่น สำหรับเขาเกมนี้มันคงสนุกมากทำไมวันนี้เขาต้องใส่สูทกับผูกเน็คไทด้วย?ทำไมเขาถึงไม่ใส่แค่บ็อกเซอร์หรืออะไรที่น้อยชิ้นกว่านี้!ไม่มีทางเลือกอื่น ถ้าฉันใช้มือไม่ได้ อย่างนั้น...ฉันค่อยๆ เดินเข้าไปหาเอ็ดเวิร์ดที่ยังคงยืนนิ่งเหมือนเด็กดี ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าฉันกำลังจะทำสิ่งนี้… แต่! ฉันจะแพ้ไม่ได้!ก่อนอื่นต้องถอดเสื้อสูทเขาออกก่อน ขอบคุณพระเจ้า มันไม่ได้ติดกระดุม...ฉันก้มลงกัดปกเสื้อด้านซ้ายเขาแล้วค่อยๆ ดึง ถ้าใช้มือไม่ได้ ก็คงต้องใช้ปากเปลื้องผ้าเขา นี่อาจเป็นแผนที่เอ็ดเวิร์ดวางไว้ และนี่คือเหตุผลที่ฉันมีเวลาสามสิบนาที แทนที่จะเป็นแค่ห้านาทีฉันใช้ปากดึงเสื้อสูทออกจากไหล่ข้างหนึ่งของเขา อย่างน้อยเอ็ดเวิร์ดก็ไม่ได้ขัดขืน เขายังคงยืนนิ่ง ขณะที่มองฉัน มันน่าอายมาก แต่ที่แย่ที่ส
ไม่สามารถหยุดตัวเองไม่ให้ครางได้ นิ้วเขายังคงลูบไล้ฉันอยู่ตรงนั้น ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเปียกโชกอยู่ข้างล่าง นิ้วเขาเล่นกับปุ่มวิเศษอันบอบบาง ก่อนมืออีกข้างจะสอดนิ้วหนาสองนิ้วเข้าไปในช่องรักที่เปียกชื้น มันรู้สึกดีมาก ฉันร้องครวญครางและเอ็ดเวิร์ดก็เริ่มสอดนิ้วเข้าไปลึกในร่างกายฉัน“เหลือเวลาอีกเท่าไหร่…” ฉันเริ่มถามแต่พูดต่อไม่ได้ คำถามฉันถูกแทนที่ด้วยเสียงครวญคราง ร่างกายฉันสั่นสะท้านเมื่อเอ็ดเวิร์ดเริ่มใช้นิ้วแตะที่จุดจีสปอต“จนกว่าเธอจะเสร็จ…” เอ็ดเวิร์ดตอบจนกว่าฉันจะเสร็จ…คงไม่นานเกินไป เอ็ดเวิร์ดใส่นิ้วเข้าไปในตัวฉันเร็วขึ้นและแรงขึ้น อีกมือเขาบีบปุ่มกระสันอย่างต่อเนื่อง ฉันเรียกชื่อเขาเมื่อความเร่าร้อนเข้าครอบงำ หยุดส่ายสะโพกสู้นิ้วเขาไม่ได้ นิ้วเขาเข้าไปลึกมาก รู้สึกมหัศจรรย์เมื่อนิ้วเขาถูผนังช่องรักที่ยืดออก คิดว่าฉันกำลังจะหลั่งเร็วๆ นี้“เอ็ดเวิร์ด…ฉัน…” ฉันพูดระหว่างครางอย่างรุนแรงเอ็ดเวิร์ดค่อยๆ ถอนนิ้วออกจากช่องรักที่เปียกชื้น ฉันรู้สึกร้อนขึ้นภายในโพรงรัก แทนที่จะใช้นิ้วเขา เอ็ดเวิร์ดเอาลิ้นเข้าไปแทน ใบหน้าเขาฝังอยู่ที่หว่างขาฉัน เขาดูดและเลียไปรอบๆ ความร้อนของลิ้นเข
น้ำอุ่นจากฝักบัวทำให้ผิวหนังและร่างกายที่กำลังอ่อนล้ารู้สึกดีขึ้นมาก ฉันอาบน้ำสระผมเพื่อผ่อนคลาย หยดน้ำที่กระทบกับผิวเปลือยเปล่า เสียงน้ำไหลทำให้รู้สึกสงบลง ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก อยากจะยืนพักอยู่ตรงนี้นานๆจู่ๆ ประตูห้องน้ำก็เปิดออก ฉันมั่นใจมากว่าฉันล็อกตอนเข้ามา แต่เดาได้ว่าไม่มีประตูในบ้านนี้ที่เจ้าของบ้านเปิดเข้าไม่ได้ ความจริงฉันไม่ควรแปลกใจเพราะคำว่า 'พื้นที่ส่วนตัวสำหรับนาตาลี' ไม่มีอยู่ในพจนานุกรมของเอ็ดเวิร์ดแน่นนอน“นาตาลี…” เอ็ดเวิร์ดเรียกชื่อฉันอย่างร่าเริงเมื่อเขาโผล่หน้าเข้ามา ทั้งตัวเอ็ดเวิร์ดมีแค่ผ้าเช็ดตัวสีขาวพันรอบเอวเขาเท่านั้น"อาเข้ามาทำไม?!" ฉันกรีดร้องเสียงดัง ไม่คิดว่าในห้องน้ำเสียงจะก้องขนาดนี้ ฉันรีบเอามือปิดหน้าอก ขณะที่หันตัวเข้าหากำแพง“เธอทำเหมือนกับอาไม่เคยเห็นเธอเปลือยกายมาก่อน…” เอ็ดเวิร์ดพูดอย่างอารมณ์ดี"ฉันถามว่าอาเข้ามาทำไม?" ฉันถามซ้ำอีกครั้ง ทั้งที่อยากจะตะโกนไล่เขาออกไป!“ในเมื่อเธอเป็นคนเปลื้องผ้าอา อาเลยคิดว่าเธอควรรับผิดชอบด้วยการแต่งตัวให้อา” เอ็ดเวิร์ดพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“เกมนี้เป็นความคิดของอา ทำไมฉันต้องรับผิดชอบด้วย?” ฉันสวนกลับ“เธอพู
การทักท้วงจบลงทันทีเมื่อแซคจูบฉันต่อหน้าไรเนอร์ ฉันไม่สามารถผลักเขาออกไปได้ การใช้เวลาร่วมกันมาหลายปีทำให้ร่างกายและจิตใจฉันไม่สามารถต้านทานแซคได้ ฉันละลายในอ้อมแขนอันอบอุ่นของเขา ริมฝีปากและลิ้นร้อนๆ ยังคงหยอกเย้าในปาก ฉันเริ่มครางด้วยความพอใจเมื่อมือเขาลูบไล้สะโพกแซคปล่อยฉันในที่สุด ฉันหายใจไม่ออก รู้สึกอายในความอ่อนแอของตัวเองจนไม่กล้าสบตาไรเนอร์ ความผูกพันที่ฉันมีต่อแซคลึกซึ้งเกินกว่าใครจะเข้าใจ ฉันไม่แปลกใจเลยถ้าเรื่องระหว่างเรายังคงเป็นแบบนี้ไปตลอดชีวิต แซคเป็นเหมือนส่วนหนึ่งของฉัน“ฉันคิดถึงเธอมากเลยรู้มั้ย” แซคพูด เขากอดเอวฉันจากด้านหลังด้วยความรัก ชั่วขณะนึงฉันลืมไปว่าไรเนอร์ยังคงยืนดูพวกเราอยู่“ไรเนอร์ ฉัน…” ฉันอยากอธิบาย แม้ว่ายังไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี“เสียใจด้วยนะไรเนอร์ ไม่มีใครดีพอจะมาแทนที่ผมได้ แม้แต่คุณ” แซคพูด ก่อนถอนหายใจเสียงดังใส่ไรเนอร์“คุณแซค…คุณนาตาลีไม่ใช่ของเล่นของคุณ ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้…” ไรเนอร์พูดเสียงเข้ม“นาตาลี ไม่ใช่ของเล่น ผมเคยบอกคุณไปแล้วว่านาตาลีคือรักแท้ของผม คุณบอกให้ผมปล่อยเธอ…เรื่องนั้นผมเข้าใจ แต่ถามนาตาลีก่อนว่าเธอเต็มใจปล่อยผมไปมั้ย” แซคพูดอ
ไรเนอร์กับฉันเดินออกจากห้องทันเวลาเพื่อดูการเผชิญหน้าระหว่างพี่น้อง ได้แต่คิดว่านี่เป็นจังหวะเลวร้ายที่สุดเท่าที่เคยมีมา ฉันยืนนิ่งโดยมีไรเนอร์ยืนอยู่ข้างๆ ระหว่างรอให้คำทักทายสั้นๆ นี้จบลง“นาตาลี!” เสียงของแซคเรียกชื่อฉันอย่างร่าเริงขัดจังหวะบรรยากาศตึงเครียด ถ้ามีผู้ชายที่ไม่เคยสนใจสถานการณ์รอบด้าน มักจะเป็นเจ้าชายแซคเสมอ“แซค” ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงดีใจพร้อมโบกมือให้เขาแซคแต่งตัวราวกับเจ้าชายในชุดเป็นทางการ ส่วนมาดามฟรานเชสก้าเหมือนราชินีแก่ผู้ชั่วร้ายยืนอยู่ข้างๆ ฉันกลืนน้ำลายพลางหลบสายตา ต่างจากแซคที่ไม่เคยกลัวแม่ของตัวเองและรู้วิธีรับมือกับเธอ ฉันรู้สึกตัวเล็กและไร้ค่าเหมือนเม็ดทรายเวลาอยู่ต่อหน้าเธอ“ลูเชียน…เอ็ดเวิร์ด” มาดามฟรานเชสก้าพูดช้าๆ ด้วยน้ำเสียงน่าเกรงขาม ระหว่างทักทายน้องชาย“มาดามฟรานเชสก้า เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณมาร่วมงานแต่งของผม” ลูเซียนตอบอย่างเป็นทางการ ก่อนจะโค้งคำนับเล็กน้อย เนื่องจากมาดามฟรานเชสก้ามีศักดิ์เป็นพี่คนโต ปฏิกิริยาของลูเซียนดูสมเหตุสมผลมาก ฉันรีบโค้งคำนับตามลูเซียน ขณะที่ไรเนอร์โค้งตาม“แฟรงกี้ แฟรงเกนสไตน์! พี่เป็นยังไงบ้าง” เอ็ดเวิร์ดทักทา
“ฉันทำตามที่ครอบครัวและผู้อาวุโสต้องการมาโดยตลอด แลกเปลี่ยนกับการที่พวกเขาจะดูแลให้เธอปลอดภัย วันหนึ่งฉันจะกลายเป็นผู้อาวุโสและฉันจะปกป้องเธอเอง ไม่ว่าคนอื่นจะพูดยังไง ความปลอดภัยของเธอเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ฉันรักเธอ… และจะไม่ยอมสูญเสียเธอไปเหมือนที่ฉันสูญเสียแม่ของเธอ” ลูเซียนพูดอย่างจริงจัง ฉันไม่เคยเห็นลูเซียนเป็นแบบนี้มาก่อนฉันไม่รู้จะตอบยังไง เหตุผลที่ลูเซียนแสดงท่าทีปกป้องและหวงแหนฉันมากเกินไปเป็นเพราะกลัวที่จะสูญเสียฉันไป เขาเชื่อว่าฉันอาจได้รับบาดเจ็บ…หรือแย่กว่านั้น เขาเสียสละมากมายเพื่อแม่และฉัน ทำไม…'ฉันไม่เสียใจเลย ฉันมีสิ่งคุ้มค่าแก่การปกป้อง เธอเห็นมั้ย...เราทั้งคู่มีสิ่งที่อยากจะปกป้องและเป็นคำสัญญาที่เราต้องรักษา’ คำพูดของลูเซียนย้อนกลับมาหาฉันเขาสัญญาอะไรและกับใคร?“ลูเซียน…ฉัน…” ฉันเริ่มพูด; แต่ไม่แน่ใจว่าควรจะพูดอะไรกับเขาในสถานการณ์นี้“เธอต้องอยู่กับฉันต่อไป ตราบใดที่ฉันยังไม่แน่ใจว่าเธอมีความสุขและปลอดภัย ฉันจะไม่ปล่อยเธอไป” ลูเซียนพูดเสียงแข็งจนรับรู้ได้ว่าไม่มีที่ว่างเหลือสำหรับการต่อรองหรือเจรจา“เธอดูสวยมาก…” ลูเซียนพูด ก่อนจูบปอยผมฉันในที่สุดวันแต่งงานก็มา
“มันไม่สำคัญหรอก …ยังไงเธอไม่กลับมาอีกแล้ว” ฉันตอบพร้อมกัดฟันแน่น“ฉันมีเรื่องอยากจะบอกเยอะมากนาตาลี เยอะจนไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนหรือจะบอกอะไรกับเธอก่อนดี เพราะเธอเจ็บปวดมามากพอแล้ว…” ลูเซียนสารภาพตามจริง ขณะมองไปทางทะเลอันมืดมิด"คุณหมายความว่ายังไง…?" ฉันถาม.ลูเซียนนั่งนิ่งคิดว่าจะเล่าให้ฉันฟังอย่างไรดี ในขณะที่ฉันแทบบ้าตาย“ลูเซียน…ได้โปรด…” ฉันอ้อนวอน พร้อมกับจับมือเขามาบีบ“มันจะทำร้ายเธอ…มากกว่าที่ทำร้ายฉันตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา” ลูเซียนพูด เขามองกลับมาที่ฉัน“ฉันพร้อมแล้ว…ช่วยบอกฉันที” ฉันพูดอย่างหนักแน่น"บางทีเธออาจจะเข้มแข็งพอแล้ว นาตาลี แม่ของเธอ…ถูกฆ่าตาย” ลูเซียนพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดแม่ของฉัน…ถูกฆ่าตาย?!เป็นไปไม่ได้ ฉันคิดระหว่างที่น้ำตาไหลอาบหน้า...“เป็นไปไม่ได้!” ฉันกรีดร้องพร้อมลุกขึ้นจากที่นั่ง“เสียใจด้วยที่ต้องบอกว่ามันเป็นเรื่องจริง… ฉันก็รู้สึกแบบเดียวกับเธอตอนรู้เรื่องนี้” ลูเซียนตอบเบาๆ เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่“ฉันอ่านข่าวการเสียชีวิตของแม่ฉันตั้งเยอะ มันเป็นข่าวใหญ่มากในตอนนั้น...แต่ไม่มีการพูดถึงการฆาตกรรมเลย ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ” ฉันพูดจำได้ว่าฉันตั
อาหารค่ำถูกเสิร์ฟตรงระเบียงกลางแจ้ง ดินเนอร์ใต้แสงเทียนริมทะเลที่มีลมพัดปะทะใบหน้าและเส้นผม บรรยากาศโรแมนติกไม่ใช่เหตุผลเดียวที่ทำให้ฉันนึกถึงคืนบนหอดูดาวที่เอ็ดเวิร์ดบอกความจริงเรื่องที่เขาเป็นคนช่วยฉันในป่าเมื่อหลายปีก่อน ฉันรู้สึกว่าคืนนี้ฉันอาจจะได้รู้ความจริงที่ซ่อนอยู่ซึ่งจะเปลี่ยนชีวิตฉันอีกครั้งบรรยากาศคล้ายกับมื้อค่ำที่ฉันทานกับเอ็ดเวิร์ดในครั้งนั้น รสชาติอาหารเหมือนทรายแห้งๆ บนลิ้น โชคดีที่ลูเซียนไม่อ้อมค้อม หลังจากที่สาวใช้ปล่อยให้เราอยู่ตามลำพัง ลูเซียนก็เริ่มพูดทันที“เล่าให้ฉันฟังหน่อยว่าก่อนที่ฉันจะเจอเธอกับแม่ ชีวิตเธอเป็นยังไงบ้าง…” ลูเซียนถามอย่างลังเล“ทำไมคุณถึงถามเรื่องนี้ล่ะ?ฉันคิดว่าแม่น่าจะเล่าให้คุณฟังหมดแล้ว” ฉันตอบ มันไม่ปกติที่เขาจะพูดเรื่องนี้ ถามเกี่ยวกับวัยเด็กของฉันให้ได้อะไร?“ใช่ แม่เธอเล่าแล้ว แต่ฉันอยากฟังจากปากเธอมากกว่า” ลูเซียนตอบหนักแน่น“คุณต้องการรู้อะไร…เป็นพิเศษ?” ฉันถามเขากลับ“สภาพความเป็นอยู่ของเธอสองคนเป็นยังไง?แม่ของเธอทำงานรึเปล่า เธอไปโรงเรียนแบบไหน เรื่องทั่วๆ ไป อะไรก็ได้ที่เธอนึกออก” ลูเซียนตอบ“ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงถามฉันเรื่องน
เรามาถึงบ้านพักริมทะเลซึ่งตั้งอยู่บนชายหาดส่วนตัวที่ลูเซียนเป็นเจ้าของ เราเรียกมันว่าบ้านพักแต่สุดท้ายแล้วมันก็คือคฤหาสน์ขนาดใหญ่อีกหลังหนึ่ง ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย ถ้าลูเซียนไม่มีทายาท ฉันคงได้รับมรดกทั้งหมดของเขารวมถึงชายหาดส่วนตัวนี้ด้วยฉันนั่งอยู่บนผืนทรายในชุดบิกินี่สีแดง แหงนหน้ามองท้องฟ้าสีฟ้าสดใสพร้อมหรี่ตาลง ฉันควรจะสนุกกับการเดินทางครั้งนี้ แต่สิ่งเดียวที่คิดคือจะเริ่มคุยกับลูเชียนยังไงดี ทันใดนั้นทรายใต้ตัวฉันขยับระหว่างที่ลูเซียนนั่งลงข้างๆ ฉัน เรานั่งข้างกันโดยไม่พูดอะไร ยังคงมองออกไปยังทะเลด้านหน้า“ตื่นเต้นกับงานแต่งงานมั้ยคะ” ฉันล้อเล่น นึกไม่ออกว่าจะชวนคุยเรื่องอะไรดี“ใช่…แต่ด้วยเหตุผลอื่นที่เธอเดาไม่ถูก” ลูเซียนตอบพร้อมกับโอบหลังฉันและขยิบตาให้ ฉันหัวเราะเล็กน้อยเป็นคำตอบขณะเอนศีรษะซบไหล่เขา“ฉันไม่เดาดีกว่า…” ฉันตอบ ระหว่างถอนหายใจออกมาเรากลับไปมองดูทิวทัศน์รอบตัวอย่างเงียบๆ หวังว่าจะไม่ถูกแดดเผา มันคงเป็นเรื่องตลกถ้าเจ้าบ่าวผิวลอกในงานแต่งงาน“เธอคิดถึงอนาคตของเธอบ้างหรือยัง” ลูเซียนถาม สายตาเขายังคงจับจ้องที่ขอบฟ้าไกลทำไมเขาถึงถามเรื่องนี้?ไม่ใช่ว่าฉันไม่ได้
“อาร์…ฉัน…หยุดไม่ได้……ฉันเสร็จอีกแล้ว!” ฉันร้องออกมาเมื่อร่างกายสูญเสียการควบคุมอีกครั้ง มันรุนแรงมากจนทำให้ฉันกลัว ร่างกายสั่นสะท้าน ฉันเริ่มร้องสะอื้นอย่างเงียบๆ ระหว่างซุกหน้าลงบนผ้าห่ม“ผมใกล้เสร็จแล้วเหมือนกัน…ผมเสร็จแล้ว…นาตาลี!” ไรเนอร์ร้องครางราวกับสัตว์ป่า มันทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขมาก หัวมังกรขนาดใหญ่กระตุกรุนแรงก่อนที่น้ำกามร้อนพุ่งลึกเข้าไปในโพรงสวาท รู้สึกร้อนรุ่มภายในขณะที่น้ำรักอุ่นๆ ล้นทะลักออกมาเต็มมดลูก เขาดันแท่งร้อนดันเข้าออกเล็กน้อยทำให้น้ำกามกระฉูดในตัวฉันมากขึ้น มันรู้สึกมหัศจรรย์มากแต่เหมือนร่างกายฉันถูกใช้จนเกินขีดจำกัด“คุณยังโอเคอยู่มั้ย” ไรเนอร์กระซิบ เขาจ้องมองใบหน้าที่อ่อนล้าและร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรง แทบจะตั้งสติไม่อยู่ ฉันคงดูเหมือนตายไปแล้วเพราะตัวเองก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ“คุณคิดว่า…เป็นความผิดของใคร……?” ฉันพูดเบาๆ ระหว่างพยายามหายใจ“อย่าโทษผมเลย...คุณเป็นคนขอเองไม่ใช่เหรอ อย่าบอกนะว่าจำไม่ได้…” ไรเนอร์ตอบพร้อมหัวเราะเบาๆ พร้อมกับค่อยๆ ถอนท่อนร้อนออกจากช่องรักที่เปียกท่วมน้ำรักของเราไหลออกมาทันที เตียงของไรเนอร์ต้องเปรอะไปหมดแน่ แต่ฉันไม่มีเวลามากังว
“โอบขาคุณรอบสะโพกผม” ไรเนอร์สั่ง สมองฉันแทบจะไม่ทำงานในช่วงเวลานี้ ต้องใช้เวลาสักครู่เพื่อทำตามคำสั่งเขาอย่างช้าๆหลังจากโอบแขนรอบคอเขา ไรเนอร์ก็ค่อยๆ ยืนขึ้น มันน่าทึ่งมากที่เขาสามารถยกตัวฉันขึ้นมาได้ การที่ตัวเขาใหญ่กว่าฉันมากมันมีข้อดีอย่างนี้นี่เอง“ไม่ต้องห่วง ผมจะกอดคุณไว้…ผมไม่ปล่อยให้คุณหล่นแน” ไรเนอร์ยืนยัน มือขนาดใหญ่โอบประคองบั้นท้ายฉันไว้อยากจะบอกเขาว่าฉันไม่กลัวว่าจะตก แต่ฉันกลัวว่าช่องรักถูกฉีกออกจากกันเพราะความสุขที่เขากำลังมอบให้ฉัน รู้สึกได้ถึงท่อนร้อนที่แข็งเป็นหินของไรเนอร์ฝังลึกอยู่ในตัวฉัน ฉันหลั่งมาหลายครั้งแล้วแต่เขายังไม่ถึงจุดสุดยอดเลยแม้แต่ครั้งเดียว ผู้ชายคนนี้อึดเหลือเกิน…ฉันได้แต่พยักหน้ารับอย่างเงียบๆ พร้อมยิ้มให้เขาไรเนอร์ยิ้มกลับด้วยดวงตาสีฟ้าที่อ่อนโยนมาก ก่อนเขาจะดึงเจ้ามังกรยักษ์ออกจากโพรงสวาทแล้วดันมันกลับเข้าไปข้างในอีกครั้ง เขาทำอย่างนั้นครั้งแล้วครั้งเล่าระหว่างที่จับสะโพกฉันไว้ในมือ ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลยแม้กระทั่งเคลื่อนไหวสะโพกหรือร่างกาย สิ่งที่ฉันทำได้คือสนุกไปกับมันและตะโกนเรียกชื่อเขาอย่างบ้าคลั่งระหว่างที่เขากระแทกโพรงสวาทอย่างแรงไม่
"คุณโอเคมั้ย?" ไรเนอร์ถามพร้อมกับจูบที่หน้าผากฉัน“ค่ะ…คุณอยู่ลึกมากข้างใน…” ฉันตอบพร้อมกับพยักหน้าช้าๆ ไม่สามารถหยุดตัวเองจากการสำลักความสุขตอนนี้ความเป็นลูกผู้ชายของเขายืดและเติมเต็มฉันอย่างที่สุด มันรู้สึกดีมาก ร่างทั้งร่างสั่นจนควบคุมไม่ได้ ฉันร้องครางออกมาเหมือนคนโดนผีสิง“คุณเพิ่งหลั่งตอนผมใส่มันเข้าไปรึเปล่า” ไรเนอร์ถามพร้อมกับหัวเราะออกมาร่างกายสั่นไม่หยุดระหว่างที่สะโพกยังอยู่ใต้ตัวเขา ช่องรักบีบรัดรอบแท่งร้อนอย่างบ้าคลั่ง ฉันเพิ่งหลั่งอย่างที่เขาพูดจริงๆ เพียงแค่เขาดันเข้ามาในตัวฉันอย่างนั้นเหรอ?ความคิดนี้ทำให้ฉันกลัวเพราะเราเพิ่งจะเริ่มกันเอง“…ผมจะขยับต่อแล้วนะ” ไรเนอร์พูดด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนขณะดึงสะโพกกลับไรเนอร์ดันหัวเห็ดขนาดใหญ่เข้ามาในตัวฉันอย่างช้าๆ ฉันใช้หลังมือปิดปากยับยั้งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดผสมกับความสุข มันเจ็บแต่ก็เริ่มรู้สึกดีในเวลาเดียวกัน ไม่สามารถหยุดผนังช่องรักบีบรัดท่อนเอ็นเนื้อของเขาได้“พยายามผ่อนคลาย นาตาลี ช่องรักคุณบีบผมแน่นมาก… จนมันขยับยาก…” ไรเนอร์กระซิบ เขาจับต้นขาฉันแยกออกจากกันให้กว้างขึ้นกว่าเดิมฉันหายใจเข้าลึกๆ สองสามครั้ง พยายามผ่อนคลาย