LOGINShare
10…เพื่อนตัวน้อย (3)
Last Updated:
2025-03-31 17:30:25
Related chapters
เพลิงภูหมอก 11…ความเหงากับการแก้แค้น (1)
ก๊อกๆๆมือหนาของชายหนุ่มพร้อมร่างสูงทั้งร่างชะงักกึกราวโดนกระตุกออกจากภวังค์ล้ำลึก ตาคู่คมเต็มไปด้วยแววปรารถนาเหลือบขึ้นสบกับดวงตาคู่หวานที่ก้มมองเขาพอดี ร่างสวยลออไปทั้งเนื้อทั้งตัวอยู่ในสภาพเปลือยอย่างล่อตาล่อใจ ทรวงสล้างงามสะท้อนตามแรงหายใจราวเธอผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนักริมฝีปากอิ่มสวยเผยอค้างน้อยๆ อย่างน่าจูบ ตาปรือฉ่ำราวเชิญชวน เปรมินทร์แทบคลั่งกับความงดงามตรงหน้าเขา อยากกลับลงไปคลุกเคล้าเรือนร่างราวนางฟ้าไม่สนใจสิ่งอื่น แต่เพียงชั่วอึดใจเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง ทำเอาชายหนุ่มต้องถอนหายใจอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด มือหนายอมละจากซับในตัวน้อยขณะขยับกายสูงขึ้นไปโอบกอดร่างเล็ก รับรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังตกอยู่ในอาการที่เรียกว่าค้างคาเต็มพิกัดเพราะตนเองก็ไม่ต่างกัน“หายใจเข้าลึกๆ คนดี”ชายหนุ่มกระซิบบอกพร้อมกับจูบหนักๆ บนแก้มหอมเพื่อผ่อนคลายตนเองเช่นกัน เขาขบกรามแน่นระงับอารมณ์ แววตาของเธอที่เห็นในตอนนี้มันทำเอาเปรมินทร์แทบเข่าอ่อน แต่ก็จำต้องต้องห้ามใจไว้“มีอะไร”เปรมินทร์พูดเสียงดังกับคนข้างนอก ขณะรั้งหญิงสาวให้แนบหน้ากับซอกคอตนเองแล้วจูบผมหอมเบาๆ“ข้าเจ้าเอาอาหารเช้ามาให้นายมินท
Last Updated : 2025-04-02เพลิงภูหมอก 11…ความเหงากับการแก้แค้น (2)
จากที่คิดว่าจะกลับไปคิดบัญชีกับภรรยาสาวสวย เย็นวันนั้นเปรมินทร์กลับต้องบินลงไปกรุงเทพฯ พร้อมกับดิสกล เนื่องจากต้องไปพบคู่ค้ารายใหม่ ซึ่งไม่ใช่ใครอื่น เป็นบริษัท RAPP ของครอบครัวอรรถพันธ์พงศ์นั่งเอง ชายหนุ่มต้องเข้าตกลงเรื่องสัญญากับทางนี้ตั้งแต่เช้าวันรุ่งขึ้น ทุกอย่างเสร็จในเวลาเลยเที่ยงไปเล็กน้อย ซึ่งเปรมินทร์ยอมเสียเปรียบกับข้อเสนอขอจ่ายในราคาที่ต่ำกว่าคู่ค้ารายอื่น แต่เพราะเกี่ยวดองกันชายหนุ่มจึงยอมปล่อยวางกับข้อตกลงข้อนี้ เนื่องจากคำนวณดูกำไรที่เขาจะได้รับก็ไม่ได้หดหายไปหรือลดลงเปรมินทร์ตั้งใจจะออกไปทานข้าวกับกิตติกร เพราะเพื่อนเขาบอกว่าอยากปรึกษาเกี่ยวกับการเพิ่มสาขาที่เชียงใหม่ แต่เมื่อรู้ว่าวันนี้คุณชายพงศกรกับคุณรุจีรัตน์อาการดีขึ้นแล้ว ทั้งยังมาที่บริษัทด้วย เพียงแต่ไม่ได้ร่วมประชุมเกี่ยวกับสัญญา ชายหนุ่มจึงคิดจะมาไหว้ทั้งคู่ ทว่าระหว่างทางเดินกิตติกรโดนเลขาเชิญไปเซ็นเอกสารบางอย่าง เปรมินทร์จึงให้เพื่อนแยกไปเพราะเห็นว่าเดินต่ออีกเล็กน้อยก็ถึงแล้วร่างสูงใหญ่ไปหยุดอยู่หน้าห้องที่เขียนป้ายด้านหน้าว่า ‘ที่ปรึกษาอาวุโส’ ตั้งใจจะเคาะแต่ประตูแง้มเอาไว้เล็กน้อย เสียงในนั้นลอดออกมา
Last Updated : 2025-04-02เพลิงภูหมอก 1...ชะตาลูกหมาตัวน้อย (1)
อากาศเมืองเหนือที่มีฝนโปรยปรายเช้าจรดเย็นทั้งชื้นและหนาวเหน็บจับขั้วหัวใจ แม้แต่คนตัวโตยังต้องหาความอบอุ่นให้ร่างกาย หากร่างน้อยร่างหนึ่งกลับไม่อาจทำได้ แม้มันจะพยายามซุกตัวเข้าไปในกองขยะที่สุมรวมกันอยู่มุมหนึ่งของถนนอย่างเต็มความสามารถ ขณะแทะเล็มเศษกระดูกอย่างพอใจกับรสและกลิ่นทว่าเสียงฝีเท้ากับกลิ่นกระดูกไก่ย่างหอมๆ ที่ลอยมาใหม่ ทำให้เจ้าตัวน้อยมุดตัวโผล่ออกจากกองขยะด้วยความสนใจอย่างไม่แคร์ฝนฟ้าซึ่งเริ่มกระหน่ำมากขึ้นคนที่กำลังเพิ่งทิ้งขยะลงถังและพยายามจะเก็บชิ้นอื่นๆ ที่หล่นบนพื้นผงะเล็กน้อย เพราะบางอย่างขยุกขยิกก่อนจะมีเจ้าตัวเล็กกระจ้อยสีเทาขมุกขมัว เลอะทั้งโคลนทั้งเศษอาหารโผล่มาตรงหน้า ดวงตาสีดำสนิทแป๋วแหววคู่เล็กจ้องมองมาพร้อมหน้าแหลมแหงนเงยเต็มที่ใบหน้าสวยหวานราวนางฟ้าซ่อนอยู่ในฮูดกันฝนมองมันนิ่งชั่วครู่ แล้วมือเรียวบางจึงค่อยๆ ยื่นไปหามันพร้อมระบายยิ้มละไมบนริมฝีปากอิ่มสีเรื่อ เจ้าตัวเล็กเอียงคอมองมือนั้นอย่างไม่แน่ใจ แต่เพียงอึดใจเดียวมันก็เลียแผล็บที่นิ้วเรียว ดมฟุดฟิด ก่อนจะเลียซ้ำไปมาอยู่อย่างนั้น ระหว่างนั้นมือบางอีกข้างก็ค่อยๆ หยิบขยะรอบๆ เจ้าตัวเล็กใส่ถังจนหมด ร่างเล
Last Updated : 2025-03-22เพลิงภูหมอก 1...ชะตาลูกหมาตัวน้อย (2)
แม้บนเวทีจะมีสาวงามถึงสองคนฟ้อนด้วยท่วงท่าลีลาเดียวกันอย่างพร้อมเพรียงราวกับเป็นคนเดียวกัน ทว่ามีเพียงหนึ่งเดียวที่ตรึงสายตาของเปรมินทร์ให้มองตามทุกการร่ายรำของเธอ คนที่เขาเห็นเธอเป็นเหมือนนางฟ้านั่นเองหญิงสาวกำลังฟ้อนอย่างอ้อนช้อยงดงาม โดยมีมาลัยคล้องอยู่ในนิ้วของมือข้างหนึ่ง เปรมินทร์ไม่เคยรู้หรือสนใจเกี่ยวกับนาฎศิลป์ใดๆ ทว่าชายหนุ่มกลับรู้ว่าสิ่งที่เธอกำลังแสดงเรียกว่า ‘ฟ้อนมาลัย[1]’ จากเจ้าแม่ของเขาเอง เพราะท่านกระซิบกระซาบกับแม่เลี้ยงตั้งแต่มีการรำอวยพรวันเกิดในชุดแรกว่าเป็นมาธาวี หรือ สอง ลูกสาวคนเล็กรำเปิดงาน เขานั่งหลังผู้เป็นแม่จึงได้ยินชัด ซึ่งเจ้าแม่ของเขาก็ชมไม่ขาดปากว่ารำสวย มืออ่อน ตัวอ่อน หน้าตาก็สวยน่ารักน่าเอ็นดูสมกับเป็นนางรำ เมื่อเพลงใหม่ดังขึ้นท่านก็อุทานชื่อการแสดงเบาๆ ด้วยความยินดี นั่นทำให้เขารู้ว่าการฟ้อนของนางฟ้าคนสวยชื่ออะไร“หนูสองคนนี้ก็รำเก่งเชียว สวยทั้งคู่เลย แม่เลี้ยงจ้างมาจากที่ไหนคะ ฉันชอบ เผื่อมีงานจะได้ติดต่อบ้าง”ชายหนุ่มเห็นเจ้าแม่ของเขาหันไปถามแม่เลี้ยงอีกครั้ง“อุ๊ย...ไม่ได้จ้างมาจากที่ไหนหรอกค่ะเจ้า หนูสองคนนี้เป็นเพื่อนลูกสองค่ะ เขาเรียนด้วยก
Last Updated : 2025-03-22เพลิงภูหมอก 2...นางฟ้าในใจ (1)
ช่วงเวลาสองปีบางคนก็รู้สึกว่าผ่านไปเร็ว บางคนก็เหมือนจะแสนเชื่องช้า หากสำหรับเปรมินทร์แล้วเกิดขึ้นทั้งสองความรู้สึก ในเวลาที่สนุกสนาน ได้พบเจอเรียนรู้สิ่งแปลกใหม่ เปิดหูเปิดตาในสถานที่แตกต่างจากบ้านเกิดเมืองนอน ทุกอย่างก็ดูจะผ่านไปรวดเร็ว แต่เมื่อเกิดความผิดพลาดในงาน ต้องแก้ปัญหาและหาทางออกที่เหมาะสมเวลากลับขยับอย่างยากลำบาก จนแล้วจนรอดเปรมินทร์ก็ก้าวผ่านทุกอย่างมาได้โดยปราศจากความท้อหรือยอมแพ้ ขณะที่ต้องไปศึกษาการบริหารงานของธุรกิจกับผู้เป็นอาที่ออสเตรเลียชายหนุ่มถูกคุณเฮนรี่เคี่ยวเข็ญอย่างหนัก ทั้งที่เรียนจบถึงปริญญาเอก ทว่าเมื่อถึงเมืองไทยก็ต้องลงไปทำงานทุกอย่างในไร่ เรียนรู้ทุกจุด ทุกไร่ที่ครอบครัวมี รวมทั้งเหมืองพลอยที่เป็นมรดกตกทอดของเจ้าแม่อีกด้วย จนกระทั่งสามปีชายหนุ่มเข้าอกเข้าใจความรู้สึกนึกคิด ทั้งยังผูกพันกับคนงานตั้งแต่ระดับล่างจนถึงผู้บริหารแล้ว แทนที่คุณเฮนรี่จะให้เขาได้ช่วยงานอย่างเต็มที่และริเริ่มการเพาะกล้วยไม้ ชายหนุ่มกลับถูกส่งไปฝึกเป็นผู้ช่วยอาของตนเองเสียก่อน เนื่องจากท่านอยากให้ลูกชายได้รู้จักการบริหารบริษัทที่อยู่ในระดับกลางหลังกลับมาเชียงรายอีกครั้ง เปรมินทร
Last Updated : 2025-03-22เพลิงภูหมอก 2...นางฟ้าในใจ (2)
“นั่นไงน้องสาวฉัน”“ว่าไงนะ”เปรมินทร์ถามก่อนจะหันกลับไปจ้องบนเวทีอีกครั้งอย่างไม่ต้องการให้เสียเวลาพร้อมเอ่ยต่อ“ทำไมฉันไม่คุ้นหน้าเลย”“อ๋อ ไม่ใช่คนที่นายเคยเจอหรอก นี่น้องสาวคนเล็ก”“น้องสาวคนเล็กงั้นเหรอ”ชายหนุ่มหันมามองเพื่อนอีกครั้งแล้วถามย้ำ“คนไหน”ตอนนี้กิตติกรเองก็หันมามองเพื่อนเช่นกัน เขายิ้มกว้างขณะตอบ“คนซ้ายมือ คนที่อยู่ทางซ้ายมือของเราน่ะ”คำบอกของเพื่อนทำให้เปรมินทร์เหมือนจะหยุดหายใจไปชั่วขณะอย่างลืมตัว นางฟ้าคนนั้นคือน้องสาวคนเล็กของเพื่อนสนิทเขาเอง เขาได้รู้จักกิตติกรตอนเรียนที่อเมริกาแล้วอยู่คณะเดียวกัน การเป็นคนไทยด้วยกันทำให้ทั้งคู่ปรึกษาช่วยเหลือกันและกันระหว่างเรียนมาตลอด เปรมินทร์รู้เพียงว่ากิตติกรมาจากครอบครัวผู้ดีเก่าจากนามสกุลของเขาเท่านั้น ด้วยความที่ทั้งสองคบหากันด้วยใจมากกว่า ก็เลยไม่มีการพูดคุยหรือถามไถ่เกี่ยวกับประวัติครอบครัวของกันและกันมากนัก ต่างก็รู้เท่าที่อีกฝ่ายบอกหรือไม่ก็พูดขึ้นในบางครั้ง เขารู้ว่ากิตติกรมีพี่น้องนับรวมตัวเองด้วยกันสี่คน เป็นผู้ชายสองผู้หญิงสอง รายละเอียดอื่นเขาไม่สนใจ ก็เหมือนกับกิตติกรที่รู้แค่ว่าเปรมินทร์เป็นลูกชายคนเดียวของ
Last Updated : 2025-03-22เพลิงภูหมอก 3…ปัญหาที่รออยู่ (1)
ในห้องนอนขนาดกลางของบ้านหลังใหญ่หรือเรียกวังน่าจะถูกกว่า มีร่างอ้อนแอ้นงดงามในชุดคลุมหลังอาบน้ำเดินไปเดินมา กระทั่งสวมเสื้อผ้าชุดกระโปรงผ้าพลิ้วยาวเหนือเข่าเล็กน้อยดูเรียบร้อย แล้วมาหยุดหน้ากระจกบานใหญ่สูงครึ่งตัวกรอบฉลุลายโบราณสวยวิจิตร แต่งเติมหน้าตาเล็กน้อย ส่วนใหญ่จะหนักไปที่ขั้นตอนการบำรุง จากนั้นก็รวบผมยาวสลวยเกือบถึงกลางหลังถักเปียหลวมๆ ก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพายคู่ใจเดินเสียงเบาออกจากห้องเสียงตึงตังที่ได้ยินด้านล่างทำให้หญิงสาวทำหน้าฉงน ขณะเดียวกันใครคนหนึ่งก็ก้าวออกมาจากประตูฝั่งตรงข้ามเอ่ยทัก“น้องก้อย จะไปไหนแต่เช้า”“ก้อยจะไปคุยเรื่องโรงเรียนกับเพื่อนค่ะพี่ปัฐ”หญิงสาวตอบ คิ้วเข้มของอีกฝ่ายขมวดเข้าหากันพร้อมใบหน้ายุ่งไม่ชอบใจกับสิ่งที่ได้ยิน“พี่คิดว่ายกเลิกไปแล้วเสียอีก เดี๋ยวนี้น้องก้อยดื้อ ไม่เชื่อพี่แล้วหรือไง”ปัฐวิกรพี่ชายคนโตของตระกูลอรรถพันธ์พงศ์ ตอนนี้เป็นหัวเรือใหญ่ของการบริหารงานทุกอย่างในครอบครัว ค่อนข้างนิ่งขรึม จริงจัง และเหตุมีผล สิ่งใดที่เขาเห็นว่าไม่เหมาะสมน้องทุกคนก็มักจะเชื่อฟัง ทว่าคราวนี้น้องน้อยกลับยังฝืนทำตามใจตัวเอง ทำให้พี่ชายถึงกับขุ่นใจ“โธ่...พี่ปั
Last Updated : 2025-03-23เพลิงภูหมอก 3...ปัญหาที่รออยู่ (2)
“อะไรนะ”เสียงคุณรุจีรัตน์แหลมขึ้น หากก็ยังเบาอยู่“น้องไม่ชอบงานของครอบครัว ผมว่าเราไม่ควรบังคับนะครับ ยังไงก็มีผมกับพี่ปัฐทำอยู่แล้ว แล้วอีกไม่นานพอน้องนางจบโทกลับมา ก็จะมาทำงานด้านดีไซน์ให้เราอยู่แล้วด้วย ถึงน้องก้อยไม่ทำ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะครับ”“นายกลาง”ปัฐวิกรปรามน้องชาย หากแต่อีกฝ่ายยังไม่หยุดพูด“น้องก้อยชอบนาฏศิลป์ ให้น้องไปทำงานที่น้องรักเถอะนะครับ แค่ผมกับพี่ปัฐต้องทิ้งงานของตัวเองมาช่วยที่บ้านก็พอแล้ว อย่าฝืนใจน้องเลยนะครับ”คุณรุจีรัตน์หันไปมองลูกสาวคนเล็กน้อยสีหน้าไม่พอใจ หากก็ไม่ได้ดูโกรธเกรี้ยวแต่อย่างใด ด้วยรู้ว่าลูกสาวคนนี้ไม่มีความสามารถด้านแฟชั่นเช่นลัลนา ส่วนคุณชายพงศกรมองนิ่ง แววตาเต็มไปด้วยความเห็นใจเมื่อเห็นลูกสาวคนเล็กเริ่มน้ำตาคลอ“จริงเหรอหนูก้อย”คุณชายถามสั้นๆกัญญานันมองผู้เป็นพ่อตรงๆ พร้อมกับพยักหน้าและรับคำเบาๆ“ค่ะคุณพ่อ”“ถึงจะไม่ชอบ แต่จะบอกว่าไม่อยากทำมันก็ไม่ถูกนะคะคุณชาย เพราะยังไงนี่ก็เป็นงานของทางบ้าน แล้วครอบครัวเราก็กำลังแย่ จะมีเงินที่ไหนให้ยายก้อยเอาไปลงทุนเปิดโรงเรียนกับเพื่อน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปรอดไหม สมัยนี้ไม่มีใครเขาสนใจเรื่องพวกน
Last Updated : 2025-03-23
Latest chapter
เพลิงภูหมอก 11…ความเหงากับการแก้แค้น (2)
จากที่คิดว่าจะกลับไปคิดบัญชีกับภรรยาสาวสวย เย็นวันนั้นเปรมินทร์กลับต้องบินลงไปกรุงเทพฯ พร้อมกับดิสกล เนื่องจากต้องไปพบคู่ค้ารายใหม่ ซึ่งไม่ใช่ใครอื่น เป็นบริษัท RAPP ของครอบครัวอรรถพันธ์พงศ์นั่งเอง ชายหนุ่มต้องเข้าตกลงเรื่องสัญญากับทางนี้ตั้งแต่เช้าวันรุ่งขึ้น ทุกอย่างเสร็จในเวลาเลยเที่ยงไปเล็กน้อย ซึ่งเปรมินทร์ยอมเสียเปรียบกับข้อเสนอขอจ่ายในราคาที่ต่ำกว่าคู่ค้ารายอื่น แต่เพราะเกี่ยวดองกันชายหนุ่มจึงยอมปล่อยวางกับข้อตกลงข้อนี้ เนื่องจากคำนวณดูกำไรที่เขาจะได้รับก็ไม่ได้หดหายไปหรือลดลงเปรมินทร์ตั้งใจจะออกไปทานข้าวกับกิตติกร เพราะเพื่อนเขาบอกว่าอยากปรึกษาเกี่ยวกับการเพิ่มสาขาที่เชียงใหม่ แต่เมื่อรู้ว่าวันนี้คุณชายพงศกรกับคุณรุจีรัตน์อาการดีขึ้นแล้ว ทั้งยังมาที่บริษัทด้วย เพียงแต่ไม่ได้ร่วมประชุมเกี่ยวกับสัญญา ชายหนุ่มจึงคิดจะมาไหว้ทั้งคู่ ทว่าระหว่างทางเดินกิตติกรโดนเลขาเชิญไปเซ็นเอกสารบางอย่าง เปรมินทร์จึงให้เพื่อนแยกไปเพราะเห็นว่าเดินต่ออีกเล็กน้อยก็ถึงแล้วร่างสูงใหญ่ไปหยุดอยู่หน้าห้องที่เขียนป้ายด้านหน้าว่า ‘ที่ปรึกษาอาวุโส’ ตั้งใจจะเคาะแต่ประตูแง้มเอาไว้เล็กน้อย เสียงในนั้นลอดออกมา
เพลิงภูหมอก 11…ความเหงากับการแก้แค้น (1)
ก๊อกๆๆมือหนาของชายหนุ่มพร้อมร่างสูงทั้งร่างชะงักกึกราวโดนกระตุกออกจากภวังค์ล้ำลึก ตาคู่คมเต็มไปด้วยแววปรารถนาเหลือบขึ้นสบกับดวงตาคู่หวานที่ก้มมองเขาพอดี ร่างสวยลออไปทั้งเนื้อทั้งตัวอยู่ในสภาพเปลือยอย่างล่อตาล่อใจ ทรวงสล้างงามสะท้อนตามแรงหายใจราวเธอผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนักริมฝีปากอิ่มสวยเผยอค้างน้อยๆ อย่างน่าจูบ ตาปรือฉ่ำราวเชิญชวน เปรมินทร์แทบคลั่งกับความงดงามตรงหน้าเขา อยากกลับลงไปคลุกเคล้าเรือนร่างราวนางฟ้าไม่สนใจสิ่งอื่น แต่เพียงชั่วอึดใจเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง ทำเอาชายหนุ่มต้องถอนหายใจอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด มือหนายอมละจากซับในตัวน้อยขณะขยับกายสูงขึ้นไปโอบกอดร่างเล็ก รับรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังตกอยู่ในอาการที่เรียกว่าค้างคาเต็มพิกัดเพราะตนเองก็ไม่ต่างกัน“หายใจเข้าลึกๆ คนดี”ชายหนุ่มกระซิบบอกพร้อมกับจูบหนักๆ บนแก้มหอมเพื่อผ่อนคลายตนเองเช่นกัน เขาขบกรามแน่นระงับอารมณ์ แววตาของเธอที่เห็นในตอนนี้มันทำเอาเปรมินทร์แทบเข่าอ่อน แต่ก็จำต้องต้องห้ามใจไว้“มีอะไร”เปรมินทร์พูดเสียงดังกับคนข้างนอก ขณะรั้งหญิงสาวให้แนบหน้ากับซอกคอตนเองแล้วจูบผมหอมเบาๆ“ข้าเจ้าเอาอาหารเช้ามาให้นายมินท
เพลิงภูหมอก 10…เพื่อนตัวน้อย (3)
“แต่...แต่ว่า...นี่มันตอนเช้า เอ่อ...”คำท้วงหวานใสหยุดลงเพราะนิ้วเรียวยาวของชายหนุ่มวางลงบนปากอิ่ม“ปากของคุณทั้งสวยทั้งหวานจนผมอยากจูบแล้วจูบอีก แก้มคุณก็นิ่มจนผมอยากหอมไม่หยุด คอก็ขาวผ่อง แล้ว...”ขณะที่พูดปลายนิ้วเขาก็ลากไล้ไปตามจุดต่างๆ ที่เอ่ยถึงบนเรือนร่างสวยพร้อมไปด้วย ทำเอาร่างบางสะท้านตาม กระทั่งปลายนิ้วแข็งแรงไล้ไปบนเนินเนื้ออวบเขาก็ชะงักเพราะกัญญานันจับมือเอาไว้ ชายหนุ่มจึงยิ้มให้อย่างอ่อนโยนก่อนจับมือบางมาจุมพิตแผ่วเบาจนถ้วนทั่ว“ผิวคุณเนียนนุ่ม หอมทั้งเนื้อทั้งตัว คุณไม่รู้หรอกว่าผมอยากรักคุณทุกครั้งเวลาอยู่ใกล้ ไม่ว่าจะเช้า สาย บ่าย เย็น”กัญญานันฟังคนที่พึมพำบอกเสียงแผ่วนิ่งเขินจนทำตัวไม่ถูก ได้แต่มองการกระทำของอีกฝ่ายด้วยใจไหวระทึก แทบลืมไปแล้วว่าตัวเองมีปากที่จะห้าม ด้วยถูกเหนี่ยวสติสัมปชัญญะทั้งหมดไป ไม่ว่าชายหนุ่มจะจูบจะหอมเธอก็สะท้านไปทั้งร่าง ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนลงมาหาแก้มนวลใส สูดดมความหอมชื่นใจเต็มที่ก่อนจะจูบไซ้แผ่วผิวระเรื่อยไปหาใบหูอ่อนนุ่ม ทำเอากัญญานันหอบแรงขึ้นมาทันใด มือบางที่ถูกฝ่ามือหนาทาบทับให้แนบแก้มเขานั้นชื้นไปด้วยเหงื่อ แม้จะเกร็งและสมองเตือนใ
เพลิงภูหมอก 10...เพื่อนตัวน้อย (2)
ร่างบางเดินออกจากห้องน้ำพร้อมของในมือก็เห็นเปรมินทร์ยังนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม ทว่าทีวีเปิดขึ้นมาแล้ว เมื่อสบตากันเธอก็มองเห็นเพียงแววนิ่งสุดจะหยั่งได้จากนัยน์ตาอีกฝ่าย หญิงสาวเสียบปลั๊กไดร์เป่าผม แล้วขยับมายืนใกล้ร่างสูง หยิบผ้าขนหนูขึ้นมาถือในมือแต่ยังไม่ทันทำอะไรก็ถูกชายหนุ่มตวัดเอวบางเข้าไปหาเขา“เอ่อ...”“ผมรู้สึกเหมือนเริ่มจะหนักหัวอีกแล้ว”เสียงทุ้มเอ่ยเบาๆ ราวกับอ้อนก่อนที่หญิงสาวจะพูดอะไร แถมยังดึงร่างเล็กให้เข้าไปยืนตรงกลางระหว่างขาของตัวเอง รั้งเอวบางขยับใกล้เขาอีกนิดเพื่อที่เธอจะได้เช็ดผมให้เขาสะดวกขึ้นกัญญานันไม่กล้าฝืนจึงจำยอมยืนนิ่งอยู่ในอกคนร่างใหญ่แล้วใช้ผ้าเช็ดผมสั้นของอีกฝ่ายอย่างเบามือ พยายามมองเพียงแค่สิ่งที่ตนเองทำ ไม่คิดว่าใกล้ชิดกันแค่ไหน แต่ดูเหมือนคนที่พยายามไม่คิดอะไรมีเพียงเธอ เพราะรู้สึกได้ว่ามือหนาของอีกฝ่ายลูบไล้ไปมาอยู่ที่ช่วงเอวด้านหลัง หญิงสาวจึงหาเรื่องมาพูดคุยเพื่อลดความอึดอัด“เมื่อกี้ฉันไปเจอหมาตัวหนึ่งค่ะ น่ารักดี เห็นสโนบอกว่าคุณเลี้ยงไว้ที่ออฟฟิศ เพิ่งพามันมาที่นี่แล้วฝากไว้กับหนุ่ม”“อืม...เมื่อวานยังไม่ทันได้บอกคุณ หนุ่มเป็นคนขับรถคนใหม่ ผมเพิ่ง
เพลิงภูหมอก 10…เพื่อนตัวน้อย (1)
โฮ่งๆกัญญานันชะงักเดินผ่านแปลงดอกไม้นานาชนิดท่ามกลางความหนาวของอากาศในตอนเช้าหันมองตามเสียงแล้วดวงตากลมโตก็เบิกโพลงเจ้าตัวที่ทำเสียงดังไม่ได้มีท่าทางเหมือนจะทำร้ายหญิงสาว มันวิ่งพรวดออกมาหากระดิกหางพร้อมกับเห่าไม่หยุด ตัวมันค่อนข้างเตี้ย กัญญานันยิ้มให้มันแล้วคุกเข่าลงกับพื้นหญ้า ยื่นมือไปหามันก็ถูไถหน้าย่นแหลมกับมือเธอ ทั้งยังเลียไม่หยุดจนหญิงสาวหัวเราะเบาๆ พร้อมกับพิจมองไปด้วยรู้สึกถึงความคุ้น“เฮ้ย แกจะทำอะไร”เสียงดังของใครคนหนึ่งตวาดขึ้น เจ้าสุนัขกระโจนเข้าหาอกหญิงสาวทันทีเธอจึงอุ้มมันเอาไว้พร้อมหันไปมองคนมาใหม่ เขาไม่ใช่คนบนภูหมอก“คุณเป็นใคร”ร่างบางลุกขึ้นก้าวถอยหลัง เพราะอีกฝ่ายยังไม่ตอบคำถาม เอาแต่มองหน้าเธอเหมือนไม่เคยเห็น แต่ก็ไม่เคยเห็นจริงๆ นั่นแหละ“คุณเป็นใครคะ มาที่นี่ได้ยังไง”“ผม...”“อ้ายหนุ่ม”สโนสาวน้อยที่เป็นลูกมือคนหนึ่งของเพ็ญเรียกพร้อมกับวิ่งมาด้วยท่าทางเหนื่อยหอบ พอเห็นกัญญานันก็ยิ้มหวานให้แล้วหันไปพูดกับผู้ชายคนนั้น“พี่เพ็ญเปิ้นหื้อมาตามอ้าย เปิ้นบอกหื้ออ้ายอาบน้ำอาบท่า สักกำจะได้กินข้าว เตียมตั๋ว เผื่อนายมินทร์เฮียกใจ๊”“อืม”ผู้ชายที่สโนเรียกว่าหนุ่มพย
เพลิงภูหมอก 9...คืนเศร้า คนป่วย (2)
กัญญานันมองอ่างแก้วกับผ้าที่วางบนถาดแล้วก็รู้ว่าเป็นหน้าที่ของตัวเอง หญิงสาวตัดสินใจดื่มนมจนหมดแก้ว จากนั้นร่างบางก็ค่อยๆ เดินไปใกล้คนที่เอาแต่นอนนิ่ง ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ทว่าในที่สุดก็ตัดสินใจเอ่ยปากเรียกก่อน“คุณมินทร์ คุณมินทร์คะ”ชายหนุ่มยังนิ่งอยู่เธอจึงค่อยๆ ยื่นมือไปวางบนท่อนแขนกำยำเบาๆ พร้อมเอ่ยเรียกอีกครั้ง ได้ยินเขาครางรับเสียงแหบพร่าแผ่วเบา รู้สึกใจชื้นขึ้นมาหน่อยจึงพูดต่อ“คุณมินทร์ขยับตัวหน่อยนะคะ จะได้นอนสบายขึ้น”เธอเห็นเขาเหมือนจะพยักหน้านิดๆ แต่กลับไม่ขยับ จนผ่านไปชั่วอึดใจร่างสูงก็พยายามยันกายขึ้นแต่กลับเอียงเกือบจะล้มลงไปกัญญานันจึงรีบถลาเข้าไปพยุงแม้จะช่วยไม่ได้มากนัก เพราะชายหนุ่มพาตัวเองมานอนกลางเตียงเองเสียมากกว่า เขาเอียงตัวคว้าหมอนข้างมากอดแล้วปิดตาที่ปรือของตนลงอีกครั้งทันที ปล่อยให้คนร่างบางได้แต่มองอย่างทำอะไรไม่ถูก เมื่อนึกได้ว่าต้องเช็ดตัวกัญญานันก็ผละออกมาเอาผ้าชุบน้ำกลับมานั่งบนเตียงข้างชายหนุ่มแล้วเรียกอีกครั้ง“คุณมินทร์คะ เช็ดตัวหน่อยนะคะ”“อืม ก็ทำไปสิ”เสียงแหบแห้งตอบเบาจนแทบไม่ได้ยิน ทว่ากลับไม่ขยับตัวนอนให้เธอเช็ดตัวได้อย่างสะดวก กัญญานันถอนหายใจ
เพลิงภูหมอก 9...คืนเศร้า คนป่วย (1)
สองอาทิตย์แห่งความโศกเศร้าผ่านไปอย่างเชื่องช้า หลังจากเกิดความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ขึ้นภายในไร่ภูศรีจันทุกอย่างในไร่ก็ดูเหมือนจะเฉาลงไปถนัดตา มองไปทางไหนก็เจอแต่ความหมองหม่น แม้แต่ไร่กุหลาบที่แสนสวยงามหลากหลายสียังไม่รู้สึกสดชื่นเวลาที่มองเห็น ใบหน้าของคนงานแต่ละคนก็หมองเศร้าจนไม่อยากมองหน้ากันเองด้วยซ้ำ ทว่าที่ดูแย่ที่สุดและราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนก็คือนายคนใหม่ของไร่ภูศรีจันอย่างเปรมินทร์ แม้ชายหนุ่มไม่อยากขึ้นมายืนบนจุดนี้ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ เพราะไร่ขาดร่มโพธิ์ร่มไทรที่ยิ่งใหญ่ไปด้วยกันถึงสองคนชายหนุ่มเงียบขรึมไปมากจนหลายคนไม่กล้าสู้หน้าในระหว่างงานพิธี แม้กระทั่งผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาเองก็ตาม กัญญานันอยู่ในที่ของตนเอง ช่วยหยิบจับดูแลความเรียบร้อยเท่าที่พอจะทำได้อย่างเต็มที่ แต่ด้วยเพิ่งแต่งงานทำให้หญิงสาวไม่กล้าเข้าไปยุ่งวุ่นวายมากนัก ยิ่งเห็นเปรมินทร์เฉย หน้าเศร้า เงียบขรึม เธอยิ่งทำตัวไม่ถูก อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นนั้นพรากความสูญเสียไปจากชายหนุ่มเพียงฝ่ายเดียว ส่วนคุณชายพงศกรกับคุณรุจีรัตน์พ่อกับแม่ของเธอปลอดภัย มีอาการบาดเจ็บ ทว่าก็ไม่รุนแรงมากถึงขั้นวิกฤต แต่ไม่สามารถออกจา
เพลิงภูหมอก 8…ใกล้ชิดแต่ไม่ใกล้ใจ (3)
เกือบสิบนาทีต่อมามนตรีก็พารถโฟร์วีลคันโตของเปรมินทร์มาจอดเทียบหน้าบ้านพักหลังใหญ่ของเจ้าปัทมาดารา ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านส่วนตัวของเปรมินทร์ประมาณห้าร้อยเมตร ร่างสูงเพรียวพุ่งพรวดขึ้นไปนั่งข้างคนขับอย่างร้อนใจ“ไปเลย”คำสั่งห้วนๆ ของเจ้านายทำให้มนตรีไม่กล้าทักท้วงขอให้เปรมินทร์ไปนั่งด้านหลัง เมื่อรถวกเลี้ยวโค้งกำลังจะออกไปจากลานกรวดด้านหน้าก็ต้องเบรกกะทันหันเพราะร่างหนึ่งโผล่ออกมาขวาง รถยังไม่ทันหยุดนิ่งด้วยซ้ำคนที่ขวางก็วิ่งมาด้านข้างแล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งเบาะหลัง เนื่องจากไฟในรถทำให้เธอเห็นว่าที่นั่งด้านหน้าเต็มแล้ว“คุณมาได้ยังไง”เปรมินทร์ถามขึ้นขณะร่างบางเข้ามานั่งในรถ“ออกรถเลยค่ะ”หญิงสาวไม่ได้ตอบคำถาม แต่บอกคนขับทั้งที่ตนเองยังไม่ทันจะปิดประตูด้วยซ้ำ เสียงของเธอดูหอบสะท้านทว่ายังไม่มีใครทันสังเกต“เร็วสิคะ”เมื่อเสียงใสเจือลมหายใจหอบน้อยๆ เร่งขึ้นมนตรีจึงเหลือบตามองหน้าเจ้านายซึ่งตอนนี้หน้าหล่อเหลาดูเคร่งเครียดและดุอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ในที่สุดเปรมินทร์ก็ยอมพยักหน้าให้ออกรถ มนตรีจึงทำตามคำสั่ง จากนั้นในรถก็เข้าสู่ความเงียบมีเพียงเสียงหายใจหนักๆ ของคนร่างบางซึ่งอยู่เบาะหลัง
เพลิงภูหมอก 8…ใกล้ชิดแต่ไม่ใกล้ใจ (2)
ความเย็นเยียบกระทบผิวกายนวลลออทันทีที่ร่างบางอรชรโผล่พ้นจากน้ำ กัญญานันล้างเนื้อล้างตัวด้วยน้ำอุ่นจากฝักบัวแล้วจึงรีบเอาผ้าขนหนูผืนใหญ่มาคลุมร่าง ปากอิ่มสั่นจนฟันกระทบเข้าหากัน เมื่อซับน้ำจากร่างจนหมดแล้วก็แข็งใจดึงผ้าออกสวมชุดนอนแขนยาวขายาวตามด้วยเสื้อคลุมทับไปอีกชั้น หากก็ยังไม่ช่วยให้อบอุ่นเพียงพอหญิงสาวจึงรีบเอาผ้าขนหนูไปตาก เมื่อเห็นผ้าผืนใหญ่ตากอยู่ส่วนบนแล้วเหลือส่วนล่างที่เป็นของเธอก็รู้สึกแปลกๆ จะขัดเขินก็ไม่ใช่ อุ่นใจก็ไม่เชิง แต่ด้วยความหนาวกัญญานันจึงรีบทำทุกอย่างให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้ออกไปจากห้องน้ำที่เย็นฉ่ำนี้เสีย โดยลืมไปสนิทว่าเมื่อออกไปแล้วอะไรกำลังรอตนเองอยู่เท้าเล็กก้าวออกมาจากห้องน้ำแล้วปิดประตูลง มือกำลังจะแกะผ้าขนหนูที่ห่อผมอยู่เพื่อซับให้หมาดแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าตนเองไม่ได้อยู่ในห้องเพียงคนเดียว ดวงตากลมโตกวาดมองไปโดยรอบอย่างหวั่นใจ กระทั่งเจอร่างสูงเพรียวใส่กางเกงยีนเรียบร้อยยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้ากำลังสวมเสื้อยืดแขนสั้นแล้วหันมาทางเธอ คงเพราะได้ยินเสียงประตูนั่นเองกัญญานันมองอีกฝ่ายด้วยสายตาสงสัยแต่ไม่รู้จะเอ่ยถามว่าอะไร ส่วนชายหนุ่มก็มองเธอแวบเดียวแล้วหันไ
