로그인공유
EPISODE 07 : Wisteria
최신 업데이트:
2025-04-20 22:27:52EPISODE 07 : Wisteria
(ดอกวิสทีเรีย - เชื่อกันว่าดอกไม้ชนิดนี้สามารถป้องกันสิ่งชั่วร้ายได้ ดอกวิสทีเรียหมายถึงการอวยพรให้คนผู้นั้นมีชีวิตที่ยืนยาว ไม่เจ็บไม่ป่วย)
“ผมอยากให้คุณมีชีวิตอยู่เคียงข้างกับผมไปนานๆ”
[PUNDAO’S PART]
3 วันต่อมา...
“...อือ...” ฉันนั่งบิดไปมาตัวอย่างทุกข์ทรมานอยู่บนโต๊ะภายในห้องเรียนพร้อมกับภาวนาให้หมดเวลาสักที ฉันเปิดกระเป๋าของตัวเองเพื่อหายาธาตุน้ำขาวซึ่งปกติฉันจะพกมันติดตัวตลอด แต่วันนี้กลับลืมเอามันมาซะได้
“วันนี้พอแค่นี้ค่ะ”
“ฟู่!!!” ฉันรีบเก็บของใส่กระเป๋าเป้ของตัวเองทันที ก่อนจะพยายามพาตัวเองเดินออกมาด้านนอกห้อง ฉันไม่ได้ปวดท้องแบบนี้มาสักพักแล้ว แต่วันนี้ฉันลืมกินข้าวกลางวันเพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานเสริมที่พึ่งรับมาทำ ฉันเป็นนักออกแบบฟรีแลนด์น่ะฉันสามารถออกแบบได้หลายอย่างไม่ว่าจะเป็นแผ่นโฆษณา ลายเสื้อ โลโก้สินค้า ตัวอักษรและอื่นๆอีกมากมาย และเนื่องจากลูกค้าส่วนใหญ่ของฉันเป็นคนไทย ยังดีที่การสื่อสารสมัยนี้พัฒนาไปไกลมากไม่ว่าฉันจะอยู่ส่วนไหนของโลกฉันก็สามารถทำงานได้
“พักก่อนแล้วกัน” ฉันนั่งงอตัวลงกับเก้าอี้หินอ่อนซึ่งอยู่ภายในสวนสาธารณะที่ฉันเดินผ่านทุกวัน พร้อมกับกดหน้าท้องของตัวเองไปด้วยถึงมันจะไม่ใช่วิธีที่ถูก แต่ฉันก็หวังว่ามันจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดให้กับฉันได้บ้าง
“อื้อ”
~ครืนนนนนนนนน~ ~ครืนนนนนนนน~
ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากระโปรง ก่อนจะกดรับทันทีที่เห็นว่าปลายสายที่โทรเข้ามาคือใคร ‘ฉันสายไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วเหรอเนี่ย’ งั้นก็ไม่แปลที่เขาจะโทรหาฉัน ฉันกับดันเราเจอกันทุกวันถึงเขาจะพูดกับฉันเยอะขึ้นแต่ก็ยังคงนับคำได้อยู่ดี ซึ่งฉันก็ถือว่ามันเป็นสัญญาณที่ดีอะนะ ‘อะ เอ่อฉันหมายถึงสัญญาณเพื่อนน่ะ’ ฉันเถียงกับตัวเองอยู่ภายในใจ
“ฮะ ฮัลโหล” ฉันพยายามทำเสียงของตัวเองให้เป็นปกติที่สุดพร้อมกับลุกขึ้นเดินต่ออีกไม่ไกลก็ถึงจุดที่เรานัดกันแล้ว
(เป็นอะไรรึป่าว) ปลายสายเอ่ยถามฉันเสียงเรียบแต่ด้วยน้ำเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยความเป็นห่วง
“มีเรื่อง อื้อ”
(อยู่ที่ไหน)
“หลังนาย” ฉันเอ่ยบอกกับเขาออกไปทันทีเพราะฉันเองก็ทนไม่ไหวแล้ว ถ้าฉันไม่ขอความช่วยเหลือจากเขาฉันไม่รอดแน่ ‘ฮือออ ฉันจะเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่ไม่ได้แฟนสักคนฉันยังไม่มีเลย ฉันจะจากไปอย่างอาภัพรักแบบนี้ไม่ได้’
“ฮืออออ ดันฉันปวดท้อง” ฉันพูดขึ้นก่อนจะย่อตัวนั่งลงกอดเข่าของตัวเองเอาไว้ ฉันไม่น่าลืมกินข้าวเลยไม่อย่างนั้นฉันก็คงไม่ต้องมาทรมานขนาดนี้หรอก
“ดาว” ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียงเรียกก่อนจะเห็นร่างสูงที่ฉันคุ้นเคยรีบวิ่งเข้ามาหาฉัน พร้อมกับย่อตัวนั่งลงตรงหน้าของฉัน มือหนาเอื้อมมาจับแขนเรียวของฉันไว้อย่างหลวมๆ ถึงใบหน้าหล่อเหลาจะไม่แสดงอะไรออกมาก็ตาม
“ดัน”
“หน้าซีดมากเลย”
“พาดาวไปที่หอหน่อยสิ ยาอยู่ที่ห้อง” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงอ่อนพร้อมกับอ้ามือรอขึ้นหลังเขา ร่างสูงตรงหน้าก็ดูเหมือนจะเข้าใจแต่เขาก็ไม่ยอมหันหลังให้ฉันสักที
“ไปโรงพยาบาล” ดันเอ่ยบอกกับฉันก่อนจะขยับเข้ามาอุ้มฉัน แต่...
“มะ ไม่เอาไปไม่ น้า...” ฉันดันอกเขาออกเบาๆ ก่อนจะบอกกับเขาอย่างอ้อนๆ ฉันกับโรงพยาบาลไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่น่ะ ทุกครั้งที่ฉันไปที่นั่นฉันจะโดนฉีดยาตลอดเลย และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ฉันไม่อยากไปโรงพยาบาล
“นะ ดัน ขี่หลังหน่อย”
“ถ้ากินยาไม่หาย จะพาไปหาหมอ”
“หายแน่นอน”
“...” ร่างสูงเอากระเป๋าเป้ของฉันไปถือไว้ก่อนจะหันหลังให้ฉัน ฉันจึงขึ้นไปบนหลังของเขาช้าๆ อย่างระมัดระวัง เนื่องจากวันนี้ฉันใส่กระโปรงจึงทำให้มันค่อนข้างจะทุลักทุเล
“มานี่” ดันหันกลับมามองฉันก่อนจะยืนขึ้นเต็มความสูงเกิน 185 เซนติเมตรของเขา พร้อมกับมือหนาประคองฉันให้ยืนขึ้นตามเขาฉันจึงจัดการกระโปรงของตัวเองให้เข้าที่ ก่อนที่ร่างสูงตรงหน้าจะทำสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะทำ
“หืม?” ดันอุ้มฉันไว้แนบอกก่อนจะพาฉันมายังอพาร์ทเมนท์ที่อยู่ไม่ไกล ระหว่างทางเราทั้งคู่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ความเงียบที่เกิดขึ้นมันทำให้ฉันได้ยินเสียงหัวใจของฉันเต้นได้อย่างชัดเจน ‘ไม่ใช่สิ นี่มันเสียงหัวใจของเขานี่’ ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงเล็กน้อยก่อนจะเอียงหูซบลงกับอกแกร่งของเขา
หัวใจของเขาเต้นเร็วมาก มันเร็วจนแทบจะระเบิดออกมาใส่หน้าฉันได้อยู่แล้ว ซึ่งมันไม่ต่างจากหัวใจดวงน้อยๆ ของฉันเลยสักนิด ฉันเอื้อมมือขึ้นมาวางลงที่อกข้างซ้ายของฉันเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงอีกครั้ง
“เป็นอะไรรึป่าว” เขาเอ่ยถามฉันขึ้นในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังถนนเบื้องหน้า ขนาดมองมุมนี้เขายังหล่อเลยอะ พี่ชายคนนี้ไม่มีที่ติจริงๆ ไม่ว่าจะมองมุมไหนเขาก็หล่อไปหมดเลย
“ดาว”
“หืม? คุยกับดาวเหรอ” เสียงเรียกของเขาช่วยดึงสติของฉันให้กลับคือ ฉันจึงเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย เพราะฉันไม่ได้ฟังที่เขาพูดเลยฉันฟังเพียงแค่เสียงของหัวใจของเขาเท่านั้น
“ไปโรงพยาบาลเถอะ”
“มะ ไม่เอาดาวกินยานอนพักเดี๋ยวก็หาย ว่าแต่ดันไม่มีชุดอื่นแล้วหรือไงเห็นใส่ฮู้ดดำแบบนี้ทุกวันเลย” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัยพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองเขา ‘เพราะใส่แบบนี้ถึงมีแค่ฉันคนเดียวที่เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา และมันก็อันตรายต่อหัวใจฉันเหลือเกิน’
“และก็ชอบปิดหน้าปิดตาแบบนี้ด้วย ทำไมเหรอกลัวสาวๆเห็นแล้วจะอดใจไม่ไหวรึไง” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา
“ดาว”
“ขา”
“เปิดประตู” ฉันหันไปมองหน้าเขาก่อนจะหันไปมองตามสายตาของเขา และพบว่าเขาอุ้มฉันมาถึงประตูทางเข้าแล้ว
แอ๊ดดดดดด!!!
“ยาอยู่ตรงไหน” ร่างสูงวางฉันลงบนโซฟาอย่างเบามือก่อนที่เขาจะย่อตัวนั่งลงตรงหน้าของฉัน ก่อนที่เขาจะเอ่ยถามฉันเสียงเรียบพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างรอคำตอบ
“ตรงนั้น” ฉันชี้ขวดยาธาตุน้ำขาวขวดใหญ่ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของฉัน
“ทำไมถึงปวดท้อง” ร่างสูงเอ่ยถามฉันเสียงเรียบพร้อมกับไปยกเก้าอี้มานั่งลงตรงหน้าของฉัน ก่อนจะหยิบผ้าห่มผืนเล็กที่วางอยู่ข้างๆ เขาขึ้นมาคุมขาของฉันเอาไว้
“ดันจะดุดาวรึป่าว” ฉันนอนซบหน้าลงกับโซฟาก่อนจะถามร่างสูงตรงหน้าออกไปเสียงอ่อน พร้อมกับมือบางของฉันดึงแขนเสื้อของเขาไว้เบาๆ อย่างขอความเห็นใจ
“...” ร่างสูงตรงหน้ามองมาที่ฉันนิ่งๆ ก่อนจะพยักหน้าเพื่อรับปากกับฉัน
“ดาวเป็นโรคกระเพราะ เมื่อเช้ากินแซมวิชไป 1 ชิ้น และกลางวันก็ทำงานจนลืมกินข้าวก็เลยปวดท้อง แต่ว่ากินยาเดี๋ยวก็หายไม่ต้องไปหาหมอหรอกนะ”
“เป็นบ่อยเหรอ”
“ไม่บ่อยเท่าไหร่ช่วงนี้เครียดเรื่องงานด้วยน่ะ เป็นช่วงกอบโกยหาเงินไปกินขนม” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าออกไปพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เขา
“อยากกินอะไรก็บอกจะได้ไม่ต้องทำงานหนัก” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงเรียบ พร้อมกับมองมาที่ฉันนิ่งๆ แต่ที่มันไม่เหมือนเดิมก็คือแววตาของคนตรงหน้าที่วันนี้มันดูเปลี่ยนไป
“จะเลี้ยงดาวเหรอ”
“อืม”
“ดาวกินเก่งนะดันจะเลี้ยงไหวแน่เหรอ” ฉันแกล้งถามร่างสูงตรงหน้าออกไป แต่คำตอบที่ได้กลับมาทำให้ฉันไปต่อไม่เป็นกันเลยทีเดียว
“ไหว” ถึงจะเป็นคำตอบสั่นๆ แต่คนที่พูดน้อยอย่างดันเลือกที่จะไม่พูดมันออกมาก็ได้นี่
“งั้นดาวอยากกินเค้กนมสด”
“รอให้หายก่อน รออยู่นี้นะ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“ไปไหน” ฉันดึงชายเสื้อเขาไว้เบาๆ ก่อนจะเอ่ยถามเขาออกไปเสียงอ่อน
“ยังไม่ได้กินอะไรไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวดันลงไปซื้อมาให้” ร่างสูงหันมาบอกกับฉันก่อนที่มือหนาจะเอื้อมมากุมมือบางของฉันเอาไว้ เพียงสัมผัสที่แผ่วเบาของเขามันสามารถทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันระเบิดออกมาได้แล้ว ‘ตาย ตาย ฉันต้องตายแน่เลย’
“แก้มแดง...”
“อะ เอ่อ ไม่มีอะไร ดาวหิวแล้ว” ฉันดันมือของเขาออกเบาๆ พร้อมกับบอกร่างสูงตรงหน้าออกไปอย่างลนๆ
“...” ร่างสูงจึงเดินออกไปอย่างว่าง่ายโดยที่ไม่มีคำถามอะไรอีก
“ผู้ชายอะไรดาเมจรุนแรงมากเลย นี่ก็เหมือนกันเต้นแรงขนาดนี้ไม่ไว้หน้าฉันเลยนะ” ฉันมองตามหลังร่างสูงที่เดินออกไปพร้อมกับบนพึมพำไปด้วย ก่อนจะลูบลงที่อกซ้ายของตัวเองเบาๆ
~ครืนนนนนนนนน~ ~ครืนนนนนนนน~
(ดาวถึงห้องรึยัง วันนี้ไม่เห็นส่งข้อความมาบอกเลย) ทันทีที่ฉันรับสายไอโกะก็เอ่ยถามฉันเป็นชุดเลย เธอคงเป็นห่วงฉันปกติทุกครั้งที่ฉันกลับถึงบ้านฉันจะส่งข้อความไปบอกกับพวกเธอตลอด แต่วันนี้ฉันดันลืมซะได้
“ดาวถึงบ้านแล้ว ขอโทษนะที่ไม่ได้บอก”
(ไม่เป็นไรถึงบ้านปลอดภัยก็ดีแล้ว)
(เสียงฟังดูไม่ดีเลยเป็นอะไรรึป่าว) เสียงของมายูเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง
“ปวดท้องนิดหน่อยน่ะ”
(ไม่กินข้าวอีกแล้วใช่ไหม พอพวกฉันไม่อยู่เธอก็จะไม่กินข้าวหรือไงพันดาว) เสียงมายูเอ็ดฉันเสียงดังมาแต่ไกลจนฉันต้องยกโทรศัพท์ออกจากหู ก่อนจะเอามันกลับเข้ามาแนบหูอีกครั้ง
มายูกับไอโกะไปหาข้อมูลเพื่อทำรายงานเมืองในประวัติศาสตร์ที่จังหวะนารา ตามแผนพวกเธอน่าจะไปอยู่ที่นั่นเกือบ 2 อาทิตย์เลยล่ะ
“ลืมนิดเดียวเอง”
(ลืม พันดาวเธอจะลืมอะไรก็ได้ แต่เธอจะลืมกินข้าวไม่ได้)
“ดาวผิดไปแล้วค่า” ฉันเอ่ยบอกกับปลายสายออกไปเสียงอ่อน ฉันรู้สึกผิดกับตัวเองจริงๆ นะที่ปล่อยให้ตัวเองต้องทรมานแบบนี้ ฉันควรจะดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้เพราะถึงยังไงก็ไม่มีใครดูแลฉันได้ดีไปกว่าตัวของฉันเอง
(แล้วนี่ดีขึ้นรึยัง ต้องไปหาหมอไหม) ไอโกะเอ่ยถามฉันด้วยความเป็นห่วง
“ดีขึ้นแล้ว เดี๋ยวดาวทานข้าว ทานยา และนอนพักเดี๋ยวก็หาย ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”
(ไม่ให้ห่วงได้ไง หยุดทำงานและก็พักผ่อนมีอะไรโทรหาพวกฉันได้ตลอดเวลาเลยเข้าใจไหม) เสียงมายูพูดขึ้นด้วยอีกคน อย่างที่ฉันบอกถึงมายูจะชอบดุแต่เธอก็เป็นห่วงฉันที่สุดเหมือนกัน
“เข้าใจค่า”
หลังจากที่คุยกับเพื่อนเสร็จฉันจึงวางโทรศัพท์ของตัวเองลงบนโต๊ะต้องหน้า ก่อนจะของีบหลับสักหน่อยเพื่อเอาแรง ตอนนี้ท้องของฉันไม่ได้ปวดเท่ากับตอนแรกแล้วจึงทำให้ฉันเข้าสู่ห้วงนิทราได้อย่างง่ายดาย
“ดัน” ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาก่อนจะเห็นร่างสูงที่ฉันคุ้นเคยนั่งมองมาที่ฉันอยู่ก่อนแล้ว
“หืม”
“กลับมานานแล้วเหรอ” ฉันเอ่ยถามเขาออกไปก่อนจะขยับลุกนั่งบนโซฟาตัวเดิม
“พึ่งกลับมา อาการดีขึ้นบ้างไหม”
“ดีขึ้นแล้ว เดี๋ยวทานข้าว ทานยานอนพักอีกสักหน่อยก็ไม่เป็นอะไรแล้ว” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าออกไปด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเขา
“...” ดันหันไปมองยังบันไดเล็กๆ ก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดเข้าหากัน
“อะไรเหรอ”
“มันอันตรายถ้าต้องขึ้นลงแบบนี้” ร่างสูงตรงหน้าตอบคำถามของฉันเสียงเรียบ พร้อมกับหันมามองที่ฉันนิ่งๆ
“ก็ที่อื่นไม่มีห้องว่างแล้วนี่นา และอีกอย่างดาวไม่อยากไปอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยด้วย”
“..”
“ไม่เป็นไรหรอกนะ แค่นี้สบายมากทำอะไรคนอย่างดาวไม่ได้หรอก ดูสิแข็งแรงขนาดนี้” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับเบ่งกล้ามแขนให้เขาดู
“หึ”
“ขำอะไร ไม่เห็นกล้ามแขนดาวรึไง”
“เห็นๆ”
관련 챕터
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 08 : Cherry Blossom
EPISODE 08 : Cherry Blossom(ดอกซากุระ - ดอกไม้แห่งความสำเร็จ หัวใจที่เข้มแข็งและการเริ่มต้นใหม่)“เรามาเริ่มต้นทำสิ่งนั้นไปพร้อมๆ กันเถอะนะครับ”[PUNDAO’S PART]~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ไอโกะ : พันดาววันที่ 15 อย่าลืมไปดูดอกซากุระน่ะมายู : จะไปคนเดียวได้รึป่าวไอโกะ : ก็หาหนุ่มไปด้วยพันดาว : ทำไมต้องไปวันที่ 15 ด้วยอะปกติดอกซากุระก็บานอยู่แล้วไอโกะ : Full Bloom น่ะพันดาว : คือ?มายู : ดอกซากุระจะบานสะพรั่งสุดในวันนี้ตามที่พยากรณ์บอกอะนะพันดาว : งั้นก็พลาดไม่ได้น่ะสิพันดาว : ชวนผู้ชายไปดีกว่าไอโกะ : กรี๊ดดดดด!!! มีหนุ่มเหรอมายู : ???พันดาว : เพื่อนจ้าไอโกะ : หว่า...มายู : เพื่อนก็ดีแล้วถ้าไปสะดุดล้มต่อหน้าผู้ชายก็คงอายแย่พันดาว : มายูนี่พันดาวเองจ้า เพื่อนรักของเธอไงมายู : ก็เพราะเธอเป็นเพื่อนรักฉันไงถึงได้เป็นห่วง‘เทศกาลฮานามิ (Hanami)’ หมายถึง เทศกาลชมดอกไม้ เป็นกิจกรรมที่คนญี่ปุ่นออกมาชื่นชมความงามของดอกซากุระสีชมพูบานสะพรั่งในช่วงฤดูใบไม้ผลิ และเพื่อให้ได้ภาพที่งดงามและอรรถรสในการชมดอกซากุระจึงต้องไปชมตอน Full Bloom หรือที่เรียกว่าช่วงที่ดอกซากุระบานสะพรั่งสุ
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 09 : Peony
EPISODE 09 : Peony(ดอกพีโอนี - ดอกไม้แห่งความโชคดี และชีวิตรักที่สมบูรณ์แบบ เป็นความรักที่ลึกซึ้งซะจนใครต่อใครต่างก็อิจฉา)“ผมตกหลุมรักคุณจนไม่สามารถหันหลังกลับได้แล้วล่ะที่รัก”[PUNDAO’S PART]-แม่น้ำเมกุโระ (Meguro River)-“จะไม่ทำให้ดาวต้องเสียใจจากการเลือกของตัวเอง”“...”“ดันรับปาก”“...” ฉันมองร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา ฉันเคารพการตัดสินใจของตัวเองเสมอ เมื่อตอนนี้หัวใจเขาบอกว่าต้องเป็นเขาฉันก็จะเลือกเขา บางทีความรักก็ไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผลอะไรเยอะเหรอ ถ้าความรู้สึกบอกว่าเขาคือคนที่ใช่ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะไม่เลือกเขาเราทั้งคู่นั่งรถมาจากสวนชินจูกุเกียวเอนใช้เวลาประมาณ 20 นาที ก็ถึงจุดชมซากุระอีกจุดหนึ่งนั่นก็คือ จุดชมวิวบริเวณ ‘แม่น้ำเมกุโระ (Meguro River)’ ในช่วงฤดูใบไม้ผลิที่นี่จะสวยงามไปด้วยสีชมพูของดอกซากุระ เนื่องจากมีต้นซากุระเรียงรายไปตลอด 2 ข้างทางของแม่น้ำก็เหมือนกับอุโมงค์ในช่วงที่ดอกซากุระบานสะพรั่งแบบนี้ช่วยฮีลใจใครหลายๆ คนได้มากจริงๆ“ดาวจะคอยจับตาดูเลยล่ะ” ฉันหันไปบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงสดใส“จับมือได้ไหม”“แน่นอน” ร่างสูงยื่นมือหนาของเขา
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 10 : Edelweiss
EPISODE 10 : Edelweiss(ดอกเอเดลไวส์ - ดอกไม้แห่งก้อนเมฆเหมือนเป็นความฝัน หรือเทพนิยาย และดอกเอเดลไวส์ยังหมายถึง ความพยายามในความรักที่ลึกซึ้ง)“ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อคุณเพียงคนเดียว”[PUNDAO’S PART]2 อาทิตย์ต่อมา...~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ไอโกะ : คืนนี้รวมตัวกันไหม วันนี้เป็นวันที่ไม่ดีของไอโกะเลยมายู : หนักเลยเหรอ?ไอโกะ : ประมาณนึงพันดาว : ใครทำอะไรไอโกะของดาวไอโกะ : เยอะเลยดาว...พยายามจัดการกับตัวเองแล้ว แต่ก็อยากให้พันดาวกับมายูช่วยด้วยพันดาว : นาเบะ (หม้อไฟ) ไหม? เดี๋ยวดาวซื้อของไปให้มายูทำมายู : ทำไมเป็นฉันล่ะพันดาว : ในบรรดาพวกเราสามคน มายูคือที่สุดไอโกะ : เห็นด้วย อยากกินเหมือนกันมายู : งั้นก็ได้ พันดาว : จ้า...มายู : เดี๋ยวฉันจดให้ว่าเธอต้องซื้ออะไรมาบ้าง โปรดอ่านให้ละเอียดทุกบรรทัดและก็ซื้อมาให้ครบด้วยนะคะพันดาว : รับทราบค่ะ“ดัน” ฉันเรียกร่างสูงที่เดินอยู่ข้างๆ เสียงอ่อนพร้อมกับซบลงที่แขนแกร่งของเขาอย่างอ้อนๆ เราทั้งคู่กำลังเดินกลับหอพักของฉันกันน่ะ วันธรรมดาในทุกๆ วันเขาก็จะมารอรับฉันที่หน้ามหาวิทยาลัย ทานข้าวเย็นด้วยกัน สำหรับฉันดันเปลี่ยนวันธรรมดาที่
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 11 : Orchid
EPISODE 11 : Orchid(ดอกกล้วยไม้ - ดอกไม้แห่งความสง่างาม มั่นคงและความแข็งแกร่ง)“แค่เป็นเธอมันดีที่สุดแล้วนะ เชื่อมั่นในตัวเองเข้าไว้”[PUNDAO’S PART]“ไฟดาวนี่สวยจังเลยเนอะ อยากไปเห็นของจริงจัง” ไอโกะพูดขึ้นพร้อมกับมือบางของเธอเอื้อมออกไปกลางอากาศราวกับว่าอยากจับดวงดาวตรงหน้ามาไว้ในมือ แต่ความเป็นจริงภาพตรงหน้าของเราก็เป็นเพียงแสงของโคมดวงดาวที่พอเราปิดไฟดวงอื่นภายในห้องจนมืดสนิด และเปิดโคมไฟนี้มันจะความรู้สึกเหมือนเรากำลังนอนมองดวงดาวมากมายที่ล่องลอยอยู่บนท้องนภา“จริงๆพวกเราก็ไปกันได้นะ ไปแคมป์ปิ้งกลางป่า”“จริงเหรอ”“จริงสินี่ถ้าเป็นประเทศไทยนะดาวสามารถพาไอโกะไปได้เลย แต่เราอยู่นี่ขอดาวศึกษาข้อมูลก่อนนะ ดาวกับมายูจะพาไอโกะไปเอง” ฉันเอ่ยเสริมมายูด้วยอีกคน“พูดแล้วนะ”“แน่นอน / เดี๋ยวพาไป”ฉันมองไปยังร่างบางที่นอนอยู่ตรงกลางระหว่างฉันกับมายูด้วยความเป็นห่วง ถึงฉันกับไอโกะจะรู้จักกันมาได้สักพักแล้ว แต่เนื่องจากเมื่อก่อนเราอยู่กันคนละประเทศ ทำให้เราไม่ได้มีโอกาสพูดคุยถึงเรื่องส่วนตัวของกันและกันสักเท่าไหร่ฉันจึงไม่รู้ว่าเธอไปเจอกับอะไรมาถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้“ดาวขอกอดได้ไหม” ฉันเอ่ยบ
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 12 : Chrysanthemum
EPISODE 12 : Chrysanthemum(เบญจมาศ - ดอกไม้แห่งความสดใส พลังบวกและกำลังใจ คนญี่ปุ่นเรียกดอกเบญจมาศว่า “คิกุโนะ” ตามชื่อของหญิงสาวที่มีความรักแท้ที่บริสุทธ์จากตำนานของญี่ปุ่น)“ผมตกหลุมรักคุณจนยากที่จะถอนตัวเสียแล้วสิ”[PUNDAO’S PART]“โอเคตั้งสติ ฉันต้องขอเวลานอกให้กับตัวเองก่อน” ฉันมองไปยังภาพตัวเองที่สะท้องอยู่ในกระจกบานใหญ่ตรงหน้านิ่งๆ ฉันยกมือบางขึ้นมาลูบลงที่คิ้วเรียวของตัวเองที่ตอนนี้มันขมวดเข้าหากันพร้อมกับผูกกันเป็นปมแอ๊ดดดดด! ปึง!!“ดะ ดัน ไม่ใช่สิ คะ คุณเข้ามาได้ไง” ฉันบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยความตกใจ ก่อนจะมองไปทางประตูบานใหญ่ที่ถูกล็อกด้วยฝีมือของร่างสูงที่พึ่งเข้ามาใหม่“...”“ดันอธิบายได้ทุกอย่างเลย ดาวอย่าไปไหนนะ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อนลง พร้อมกับมือหนาเอื้อมเข้ามากุมมือบางของฉันเอาไว้“ไม่ไปไม่ได้หรอก”“ดาว”“ที่นี่ห้องน้ำหญิงนะ เดี๋ยวคนอื่นก็ตกใจแย่” ฉันบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้มันเป็นปกติที่สุด เพราะเขาเป็นแฟนของฉันไม่ว่ายังไงฉันก็ควรฟังเขาก่อนที่จะไปฟังคนอื่น“งั้นเราออกไปคุยกันข้างนอกนะครับ”“ค่ะ”ร่างสูงจูงมือของฉันให้เดินตามเขาออกไปด้า
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 13 : Gypsophila
EPISODE 13 : Gypsophila(ดอกยิปโซ - ดอกไม้แห่งรักแรกที่บริสุทธิ์ อ่อนโยน และน่าทะนุถนอม เป็นครั้งแรกในทุกๆ อย่าง จริงใจ ไร้เดียงสาและไม่ประสีประสากับอะไรมากนัก)“ผมจะถนอมคุณให้อยู่ข้างกายของผมไปตราบนานเท่านาน”[PUNDAO’S PART]22.00 น.“มีอะไรเหรอ” ฉันเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับตักเค้กนมสดตรงหน้าไปด้วย“หลังจากดาวออกไป เคนจิก็ลงจากเวทีทันทีเลยเหมือนเขาไม่พอใจที่คุณปู่ประกาศออกไปแบบนั้น...คุณปู่กับยัยฟูมินี่หน้าเสียไปเลย”“ฉันนี่ขนลุกเลย เขาน่ากลัวอย่างที่ไอโกะพูดไว้จริงๆ ด้วย” มายูสมทบแฟนสาวของเธอด้วยอีกคน ฉันอยากจะเถียงพวกเธอจริงๆ ว่า ‘เขาไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย’ ‘แฟนของฉันน่ารักจะตาย’ แต่ฉันก็ทำได้แค่คิดพร้อมกับมองไปยังพวกเธอสองคนตาปริบๆ“ฉันไม่อยากกลับบ้านเลยอะ”“ทำไมเหรอไหนเธอบอกว่าเคนจิอยู่คนละบ้านกับเธอ” มายูถามร่างบางตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย ตอนแรกฉันก็พอจะเข้าใจแต่พอได้ยินคำถามของมายูฉันกลับสงสัยมากกว่ามายูซะอีก ‘นี่เขาไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันหรอกเหรอ’“แล้วทำไมเขาถึงอยู่คนละบ้านกับไอโกะล่ะ”“เรื่องยาวเลยนะแต่เอาสั้นๆแล้วกัน เคนจิเกิดจากการจับคู่กันของ 2 ต
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 14 : Gladiolus
EPISODE 14 : Gladiolus(ดอกแกลดิโอลัส - ดอกไม้ของคนที่ซื่อตรงทั้งกับตัวเอง หรือคนที่เรารัก แสดงถึงความเข้มแข็งและหนักแน่นกับสิ่งที่ได้เลือกจะไม่รู้สึกเสียใจทีหลัง)“ความรักของผมจะมีเพียงคุณคนเดียวเท่านั้นที่จะได้รับมัน”[PUNDAO’S PART]“แน่ใจนะ” ร่างสูงโน้มตัวลงมาถามฉันเสียงกระเส่า ร่างเปลือยเปล่าของเราทั้งคู่แนบชิดกันและกัน มือหนาจับขาเรียวของฉันอ้าออกจากกันก่อนที่มืออีกข้างจะจับความเป็นชายถูลงยังกึ่งกลางร่องสวาทของฉันเบาๆ“อื้อออ ดันเร็วๆ สิ”“อ๊าส์ ใจเย็นๆสิที่รัก ยะ อย่าบีบ” ร่างสูงงอตัวลงเล็กน้อยทันทีที่ฉันจับความเป็นชายของเขาไว้แน่นไปหน่อย มือหนาเอื้อมมาจับมือบางของฉันไว้ก่อนที่ฉันจะทำอะไรกับท่อนเอ็นของเขาไปมากกว่านี้“ดันช้า ดาวพร้อมแล้ว” ร่างบางของฉันบิดเร่าไปมาอย่างเสียงซ่าน ตอนนี้เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นมาตามรูขุมขนจนร่างกายของฉันเปียกซุ่ม ตอนนี้ร่างกายของฉันแทบจะแหลกสลายเป็นเสี่ยงได้อยู่แล้วๆ“ดัน! อื้ออออ” ฉันเอ็ดร่างสูงตรงหน้าเสียงดังร่างสูงโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาประกบริมฝีปากจูบฉันอย่างดูดดื่ม ลิ้มร้อนของเขาสอดแทรกเข้ามาหาความหวานจากริมฝีปากของฉันอย่างเร้าร้อน“พร้อมนะที่รัก
최신 업데이트 : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 15 : Nemophila
EPISODE 15 : Nemophila(ดอกเนโมฟีลา - ดอกไม้แห่งความรักกำลังผลิบานอย่างสวยงาม ความใส่ซื่อ และบริสุทธิ์)“เธอช่างน่ารักน่าเอ็นดูอะไรขนาดนี้...รู้ตัวบ้างไหนว่าเธอน่ะเข้ามาเป็นความสดใสให้กับโลกทั้งใบของฉันเลยนะ”[PUNDAO’S PART]-DUN’S HOUSE-“ไม่คุยกับดันแล้ว ดาวหิวข้าวแล้วค่ะ”“ขออนุญาตครับนายน้อย”“เข้ามา” ทันทีที่ได้รับอนุญาตชายวัยกลางคนก็เดินเข้ามา พร้อมกับในมือของเขาถือกล่องประถมพยาบาลเข้ามานั่งคุกเข่าราบลงตรงหน้าของเรา ฉันมองไปยังร่างสูงตรงหน้าอย่างอึ้งๆ เขาวางกล่องปฐมพยาบาลไว้ด้านข้างก่อนจะทำความเคารพดันแบบ ‘เซนเร’ ส่วนใหญ่การเคารพแบบนี้มักจะใช้ในพิธีการหรือกึ่งทางการ โดยจะโค้งศีรษะประมาณ 30 องศา และจะต้องไม่เงยหน้าขึ้นมาทันทีจะต้องโค้งแบบนั้นค้างไว้ประมาณ 2-3 วินาที“เดี๋ยวให้หมอถอดสายน้ำเกลือให้นะครับ”“ค่ะ”หลังจากที่คุณหมอถอดสายน้ำเกลือให้กับฉันเรียบร้อยแล้วเขาก็โค้งคำนับให้เราอีกครั้งก่อนจะเดินออกไป ฉันเคยเห็นแต่ในละครหรือไม่ก็ตามร้านอาหารใหญ่ๆ จึงไม่คิดว่าจะมีการคำนับแบบนี้ที่นี่ด้วย“ดาวอยากทานที่นี่หรือออกไปทานข้างนอกครับ” ร่างสูงเอ่ยถามฉันเสียงอ่อน พร้อมกับพยุงให้ฉันลุกนั
최신 업데이트 : 2025-04-20
최신 챕터
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย SPECIAL EPISODE 02 : Wintersweet
SPECIAL EPISODE 02 : Wintersweet(ดอกวินเทอร์สวีท เป็นดอกไม้แห่งความรัก ความเอ็นดู เหมือนกับมีใครบางคนที่เฝ้ามองดูการเติบโตของอีกคนเสมอ คอยสนับสนุน และอยู่เคียงข้างทุกช่วงเวลาของเขา)“ไม่ว่าคุณจะไปอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้ ฉันคนนี้ก็จะคอยอยู่เคียงข้างพวกคุณเอง”[PUNDAO’S PART]9 ปีต่อมา...-Niseko, Japan-“รัน…คุณพ่อบอกไว้ว่ายังไงครับ” เร็นคุงในวัน 9 ขวบเอ่ยบอกกับน้องชายของเขาออกไปเสียงเรียบ ก่อนจะก้มลงผูกเชือกรองเท้าให้กับเด็กน้อยตรงหน้าอีกครั้ง เร็นนอกจากเขาจะมีใบหน้าที่ละม้ายคล้ายกับดันแล้ว เขายังได้นิสัยและความเฉลี่ยวฉลาดมาจากพ่อของเขาทั้งหมด“ต้องตรวจสอบอุปกรณ์ทุกครั้งก่อนออกมาครับ” รันตอบพี่ชายกลับไปเสียงอ่อน พร้อมกับก้มมองพี่ชายตรงหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสดใส รันลูกชายคนเล็กในวัย 7 ขวบของเราถึงเขาจะมีนิสัยที่เหมือนกับฉันมากกว่าดันเขารู้จักออดอ้อนคนอื่นเหมือนกับฉัน แต่ในเรื่องความฉลาดหลักแหลมต้องขอบอกเลยว่าลูกชายทั้งสองคนของฉันไม่มีใครได้ฉันมาเลยสักคน ซึ่งมันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่พวกเขาได้เรื่องนี้มาจากดันทั้งหมด เพราะคุณสามีของฉันน่ะเก่งที่สุดแล้ว“พร้อมไหมครับ” ดันเดินเข้
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย SPECIAL EPISODE 01 : Zinnia
SPECIAL EPISODE 01 : Zinnia(ดอกซินเนีย เป็นสัญลักษณ์ของความเสมอต้นเสมอปลาย ความสม่ำเสมอ แทนความรู้สึกของคนที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักนิด วันแรกเป็นยังไง วันนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น)“ฉันเคยรักคุณมากแค่ไหน วันนี้ฉันก็ยังคงรู้สึกแบบนั้น”[PUNDAO’S PART]แอ๊ดดดดด!! ปัง!!“สรุปหมอว่ายังไงบ้าง” พี่ทิวาวิ่งเข้ามาในบ้านหน้าตื่น ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ในมือของคุณพ่อมาถือเอาไว้ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันผ่านทางหน้าจอโทรศัพท์ตรงหน้าของเขาอย่างรอคำตอบ“ดาวท้องได้ 13 สัปดาห์แล้วค่ะ”“ห๊ะ!! 13 สัปดาห์ 3 เดือนเหรอ นี่น้องท้องแล้วไม่รู้ตัวเหรอพันดาว” พี่ทิวาเอ่ยถามฉันออกมาเสียงดุ“อย่าดุน้องนะเดี๋ยวหลานก็ตกใจหรอกค่ะ” ฉันแกล้งบอกปลายสายออกไปเสียงอ่อน แต่มันก็เป็นอย่างที่พี่ทิวาบอกฉันไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง ถ้าดันไม่สงสัยเรื่องที่ประจำเดือนของฉันไม่มา ฉันก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าในกายของฉันกำลังมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาฉันไม่เคยแพ้ท้องเลยจะมีอ่อนเพลียซึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติของคนที่กำลังตั้งครรภ์“ถ้า 3 เดือน นี่อย่าบอกนะว่าติดตั้งแต่คืนเข้าหอน่ะ” พี่ทิวาหันไปถามดันที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 52 : Jasmine (THE END)
EPISODE 52 : Jasmine (THE END)(ดอกมะลิ เป็นดอกไม้แห่งความปรารถนาดี ความรักและความกตัญญู เปรียบได้กับความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว หรือแม้แต่คนที่รักเราด้วยใจที่บริสุทธิ์ ดอกมะลิยังมีอีกความหมายก็คือ ความรักที่เร่าร้อนจากกลิ่นหอมที่ชวนให้คลั่งไคล้อย่างง่ายดายของมันจึงไม่แปลกเลยหากใครจะอยากสัมผัสและดอมดม)“จนเป็นตัวของตัวเองเถอะนะ เพราะทั้งหมดที่เป็นคุณทำให้ฉันตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า”[PUNDAO’S PART]2 ปีต่อมา...-THAILAND-หลังจากที่ฉันจบการศึกษาปริญญาโทได้เพียงไม่นาน เรื่องงานแต่งงานระหว่างฉันกับดันก็ถูกพูดถึงอีกครั้ง ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาดันเป็นคนจัดการงานเองทั้งหมดโดยมีพี่ทิวาเป็นคนคอยช่วยเหลือเรื่องสถานที่จัดงาน ส่วนฉันมีหน้าที่ออกความคิดเห็นเท่านั้นและทำตัวให้เรียบร้อยที่สุดในงานก็พองานแต่งงานของเราถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายที่ ‘ไร่พันแสง’ ไร่ของครอบครัวฉัน ภายในงานมีเพียงครอบครัวและคนสนิทของเราทั้งคู่เท่านั้น งานแต่งของเราจึงอบอวลไปด้วยความอบอุ่น รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ“If one day you ever have a change of heart that you don’t love my daughter anymore, please don’t hurt her, just
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 51 : Lily of the Valley
EPISODE 51 : Lily of the Valley(ลิลลี่แห่งหุบเขา ดอกไม้แห่งความสุขที่นุ่มนวล หอมหวาน ชวนให้ตกหลุมรักระฆังน้อยแห่งหุบเขาไม่ว่าจะเป็นกลิ่น หรือรูปร่างที่เหมือนระฆังอันเล็กอันน้อยแสนน่ารัก ซึ่งหมายถึงความสุขและการเริ่มต้นใหม่ เหมือนกับความสุขที่เคยขาดหายไปกลับคืนมาอีกครั้ง)“รู้ตัวไหมคุณเป็นคนเข้ามาเติมเต็มความสุขให้กับผม ความสุขที่ผมเคยขาดหายไป”[PUNDAO’S PART]ฉันค่อยๆ ขยับขึ้นไปนั่งคล่อมร่างสูงตรงหน้าก่อนที่สะโพกงามของฉันจะเริ่มขยับถูไถกับท่อนเอ็นอันใหญ่โตของเขา ในขณะที่มือหนาทั้งสองข้างเขายังคนขย้ำและนวดคลึงอกอวบอิ่มของฉันอย่างหลงใหล ใบหน้าหล่อเหลามองมาที่ฉันด้วยแววตาที่หวานหยาดเยิ้ม พร้อมกับริมฝีปากหนาที่กำลังยิ้มออกมาอยู่อย่างนั้น ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้สายตาของดันก็ยังคงจ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่ยอมละไปไหน“อะ อ่าส์ที่รักครับ” ดันครางเรียกฉันเสียงกระเส่าพร้อมกับมือหนาของเขาลูบไล้อยู่ที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของฉัน ร่างสูงค่อยๆ ชันตัวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพิงหลังแกร่งของเขากับโต๊ะญี่ปุ่นตัวใหญ่ ในขณะที่มือหนายังคงประคองร่างบางของฉันเอาไว้ไม่ยอมห่าง“อื้อออ ขา ที่รัก”“อืมมมม ดันต้องการดาวคร
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 50 : Stock
EPISODE 50 : Stock(ดอกสต็อกเป็นดอกไม้แห่งความสุขอันเป็นนิรันดร์ ความยินดีและยังเป็นดอกไม้แห่งสายใยรักระหว่างกันและกัน เป็นทั้งความรักความผูกพันที่ยากจะตัดขาด)“ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ คนพิเศษของผมก็จะยังเป็นคุณ”[PUNDAO’S PART]“ดาว” ร่างสูงตรงหน้าดึงฉันเข้าไปกอดไว้ทันทีที่เขาวิ่งมาเจอฉันซึ่งกำลังยื่นคุยกับคุณตาและคุณปู่อยู่ที่บริเวณทางเข้าบ้าน แขนแกร่งกอดรัดฉันไว้แน่นพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาของเขาซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนของฉันอย่างโหยหา หูของฉันแนบลงกับอกแกร่งของเขาทำให้ฉันรู้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรงจนฉันกลัวว่ามันจะหลุดออกมาด้านนอก ฉันผงกหัวขึ้นมามองใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับเสียงหอบเหนื่อยของร่างสูงตรงหน้า ‘นี่อย่าบอกนะว่าเขาวิ่งตามหาฉันซะทั่วเลยเลยน่ะ’จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! !!“ดะ ดัน” ฉันร้องเรียกร่างสูงตรงหน้าเสียงสั่นพร้อมกับมองไปยังคนอื่นๆ ที่กำลังจ้องมองพวกเราอยู่อย่างเขินอาย ก็ดันเล่นจุ๊บทั่วทั้งใบหน้าของฉันแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นๆ ใครจะไม่เขินยังไงไหว และอีกอย่างคุณปู่กับคุณตาของเขาก็ยังยืนอยู่ตรงนี้ด้วย ถึงพวกท่านจะไม่ได้ว่าอะไรแต่ฉันก็อดเกรงใจพวกท่านไม่ได้จริงๆ“ดะ ดัน”“ครับ?”ทันท
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 49 : Caspia
EPISODE 49 : Caspia(ดอกแคสเปีย ดอกไม้แห่งความทรงจำ ความสัมพันธ์หรือเรื่องราวของใครบางคนที่ยังติดอยู่ในใจ และอีกความหมายหนึ่ง นั่นก็คือดอกไม้แห่งความสำเร็จ เป็นแรงผลักดันให้คนคนนั้นลุกขึ้นมาสู้เพื่อตัวเองอีกครั้ง)“อย่ายอมแพ้นะคะ หนูจะคอยเป็นกำลังใจให้เอง”[PUNDAO’S PART]-KYOTO (นครเกียวโต)-“คุณปู่อยู่ที่นี่เหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ ออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับมองออกไปยังบ้านหลังใหญ่ตรงหน้าอย่างตกตะลึงกับความอลังการของมัน ลักษณะของบ้านเรือนเป็นหลังคาทรงสูงมุงหลังคาด้วยหญ้าคายะ (Kaya) ซึ่งเรียกหลังคารูปแบบนี้ว่าคายาบุกิ (Kayabuki) หลังคาโครงสร้างแบบดั้งเดิมที่สร้างขึ้นเมื่อราวๆ เกือบ 200 ปีมาแล้ว คนในเกียวโตเรียกบ้านแบบนี้ว่าแบบคิตายามะ (Kitayama Style Farmhouse)“ไม่ได้อยู่หรอกครับ”“อ้าว...”“ดันอยากพาดาวมาพบคนคนหนึ่งก่อนน่ะครับ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อนพร้อมกับมือหนาลูบลงที่มือบางของฉันอย่างอ่อนโยน ฉันก้มลงไปดูนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองที่กำลังสวมใส่แหวนเพชรเม็ดงามอยู่ด้วยความสงสัย ในทุกๆ เช้าดันจะเป็นคนหยิบแขวนขึ้นมาสวมใส่ให้กับฉันด้วยตัวเองถ้าวันไหนที่ฉันอยู่บ
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 48 : Violet
EPISODE 48 : Violet(ดอกไวโอเล็ต ดอกไม้แห่งความอ่อนโยน ความศรัทธา ความอ่อนน้อมถ่อมตนและความจริงใจ)“ฉันศรัทธาและเชื่อมั่นในตัวของเธอเสมอเลยนะ”[PUNDAO’S PART]-บ้านพักประจำตระกูลมินาโมโตะ-วันนี้ดันมีนัดทานข้าวกับคุณปู่ที่บ้านของตระกูลมินาโมโตะ ในตอนแรกฉันก็อยากให้เขาไปคนเดียว แต่เขาก็ไม่ยอมยังไงก็อยากให้ฉันไปด้วย โดยเขาให้เหตุผลมาว่า ‘ดันต้องการกำลังสนับสนุน’ บางทีฉันก็แอบบสงสัยเหมือนกันนะว่าเขาไปรู้เรื่องอะไรมารึป่าวถึงได้ทำตัวมีพิรุธแบบนี้“สวัสดีค่ะคุณปู่”“เธอยังอยู่อีกเลอะ” ทันทีที่คุณปู่เห็นหน้าฉันท่านก็กล่าวทักทายฉันอย่างเป็นกันเอง ถึงประโยคมันอาจจะฟังดูแปลกๆ แต่อย่างน้อยท่านก็จำฉันได้ นี่ขนาดพึ่งเจอกันแค่ครั้งเดียวนะเนี่ย...“อยู่สิคะคุณปู่ หนูจะอยู่ก่อกวนความสงบสุขของคุณปู่ไปนานๆ เลยค่ะ” ฉันเอ่ยบอกกับชายชราตรงหน้าออกไปด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับท่าน“ยัยตัวประหลาด”“ตัวประหลาดอะไรน่ารักขนาดนี้คะคุณปู่” ฉันตอบร่างสูงตรงหน้ากลับไปพร้อมกับหมุดตัวโชว์ท่านไป 1 ที“หึหึ”“เดี๋ยวนะ...นี่พวกแกสองคน” ชายตรงหน้าจ้องมองมาที่แหวนเพชรเม็ดงามบนนิ้วนางข้างซ้ายของฉัน ก่อนจะ
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 47 : Lisianthus
EPISODE 47 : Lisianthus(ดอกไลเซียทัส ดอกไม้แห่งความใส่ใจ ความเอาใจใส่ของคุณที่มีต่อคนพิเศษ ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอ่อนหวาน นุ่มนวล)“คุณคือคนสำคัญในชีวิตผม เพราะฉะนั้นทั้งหมดของผมเป็นของคุณ”[PUNDAO’S PART]“ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมามันทำให้ผมรู้ว่าชีวิตคนเรามันสั้นน่ะครับ ผมอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับคนที่ผมรักครับ และพันดาวลูกของคุณพ่อ คุณแม่และน้องสาวของนายก็คือคนคนนั้น คนที่ผมอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตนี้ของผม”“.../.../.../...”“ตามประเพณีไทยถ้าผมไม่แต่งงานกับดาวเธอจะเสียหายใช่ไหมครับ ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นครับ” ร่างสูงพูดขึ้นอย่างหนักแน่น พร้อมกับมองไปยังคุณพ่อกับคุณแม่ของฉันเพื่อรอคำตอบจากพวกท่าน ฉันเอื้อมมือบางของตัวเองไปกุมมือหนาของดันเอาไว้แน่นพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เขา“ดาวคิดว่าไงล่ะลูก” คุณพ่อเอ่ยถามฉันพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างรอคำตอบ“ค่ะ...ดาวอยากแต่งงานกับเขา”“พันดาว” พี่ทิวาเรียกฉันเสียงเรียบ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันสลับกัน“หนูแน่ใจเหรอลูก เรื่องแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะ” คุณแม่ที่นั่งเงียบอยู่นานหันมาถามฉันด้วยอีกคน“หนูแน่ใจค่ะ อย่างที่ดันบอกชีวิตคนเรามันสั้นค่
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 46 : Carnation
EPISODE 46 : Carnation(ดอกคาร์เนชั่น ดอกไม้แห่งความมีชีวิตชีวา สดใส ความรู้สึกที่บริสุทธิ์จริงใจและปรารถนาดีจากคนหนึ่งส่งถึงอีกคนหนึ่ง)“เพราะทั้งหมดที่เป็นเธอมันทำให้ฉัน...หลงรักเธอหมดทั้งหัวใจ”[PUNDAO’S PART]-NIPPORI HOTEL-“พ่อขา” ฉันร้องเรียกร่างสูงที่เดินออกมาจากลิฟท์ทันทีด้วยความดีใจ ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาพร้อมกับกระโดดกอดท่านอย่างรวดเร็ว จนร่างสูงเซถอยหลังไปเล็กน้อยในขณะที่มือหนายังคงกอดฉันไว้แน่น“ลูกรักหนูตัวหนักขึ้นรึป่าวเนี่ย”“พ่อว่าหนูอ้วนเหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงหน้าเสียงอ่อน พร้อมกับยู่หน้าใส่ท่านเล็กน้อยก่อนจะกระโดดลงมายืนตรงหน้าของท่าน“โอ๋ๆๆ ยังไงลูกสาวของพ่อก็สวยอยู่แล้วอ้วนนิดอ้วนหน่อยจะเป็นไรไป ดูสิสวยเหมือนแม่ของลูกเลย” ร่างสูงตรงหน้าเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อน พร้อมกับมือหนาประคองใบหน้าของฉันเอาไว้อย่างทะนุถนอม แต่ทำไมฉันฟังแล้วถึงรู้สึกแปลกๆ เหมือนท่านจะอวยภรรยาของตัวเองมากกว่าชื่นชมลูกสาวอย่างฉัน“แล้วแม่ล่ะคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับมองหาร่างบางที่ฉันคุ้นเคย แต่ก็ต้องพบกับความว่างเปล่า“เดี๋ยวตามลงมาครับ นั่นไงมาแล้ว” ร่างสูงตรงหน้าพูดขึ้นก่อนจะชี้ไปที่ทาง
