LOGINShare
EPISODE 06 : Plum Blossom
Last Updated:
2025-04-20 22:27:40EPISODE 06 : Plum Blossom
(ดอกเหมย - เป็นดอกไม้แห่งความโชคดี สนุกสนาน และเป็นความหวังที่ทำให้อบอุ่นหัวใจ และดอกเหมยยังหมายถึงความบริสุทธิ์ สดใส อ่อนโยนอีกด้วย)
“ฉันประทับใจในความเป็นธรรมชาติของเธอ...ดวงดาวของฉัน”
[PUNDAO’S PART]
“เราไปกินข้าวกันฉันซื้อมา 2 กล่องพอดีเลยนายจะได้กินยาแก้ปวดด้วย” ฉันบอกกับเขาก่อนจะเดินไปตั้งโต๊ะเพื่อรับประทานอาหาร เนื่องจากขนาดห้องของฉันค่อนข้างเล็กกระทัดรัดเฟอร์นิเจอร์ที่อยู่ในห้องนี้จึงถูกออกแบบมาเพื่อให้พับเก็บได้ ซึ่งมันก็ช่วยให้ลดพื้นที่ใช้สอยภายในห้องไปได้เยอะเลย
“…”
“ไม่ต้องเกรงใจ มาสิ...” ฉันไปดึงแขนเขาให้ลุกขึ้นมานั่งลงยังเก้าอี้พับที่ฉันเตรียมไว้ให้ ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อเตรียมน้ำดื่มกับช้อนส้อมมาให้เขา คนที่นี่ส่วนใหญ่มักจะใช้ตะเกียบทานอาหารกัน ซึ่งฉันใช้ตะเกียบไม่เป็นจึงจำเป็นต้องพกช้อนติดตัวไปด้วยตลอดน่ะ
“ดัน...ฉันว่านายมาล้างมือก่อนดีกว่า” ฉันชะโงกหน้าออกไปบอกกับร่างสูงที่นั่งรอฉันอยู่ที่โต๊ะทางอาหารด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา
“...” ร่างสูงเดินเข้ามาหาฉันก่อนที่เขาจะยืนมองมาที่ฉันนิ่งๆ ฉันเองก็หันไปมองเขาอย่างงงๆเช่นกัน
“ล้างมือสิ” ฉันหันไปบอกกับเขาอีกครั้งก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้ามายืนซ้อนหลังของฉันเอาไว้ พร้อมกับแขนแกร่งของเขายื่นมาล้างมือบริเวณอ่างล้างมือตรงหน้าของฉัน ฉันชะงักไปเล็กน้อยที่อกแกร่งของเขาชนเข้ากับหัวฉัน และท่าทางที่เหมือนเขายืนกอดฉันอยู่จากทางด้านหลังอีก ความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นมันคืออะไรกันแน่นะ...มันถึงได้สามารถทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันสั่นไหวจนแทบจะระเบิดออกมาด้านนอกได้อยู่แล้ว
“อะ เอ่อ ฉันออกไปรอข้างนอกดีกว่า” ฉันบอกกับร่างสูงพร้อมกับมุดออกมาจากวงแขนของเขา อยู่ใกล้คนหล่อใจของฉันก็สั่นไม่ไหวอยู่แล้ว นี่เขาทั้งหล่อทั้งขาวเนียนแถมซิกแพคยังแน่นขนานนั้นอีก หัวใจฉันจะวายเอาให้ได้เลย ‘พันดาว...เธอคิดอะไรของเธออยู่เนี่ย’
“ฉันจะมาเสียชื่อ ‘กุลสตรีแห่งไร่พันแสง’ ที่นี่ไม่ได้สงบสติอารมณ์หน่อย...ฟู่!!” ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจกับความคิดฟุ้งซ่านของตัวเอง พร้อมกับวางขวดน้ำลงบนโต๊ะก่อนจะนั่งลงยังที่ของตัวเอง
“...”
“วันนี้มีข้าวหน้าไก่เทริยากิ ไข่ ไก่ผัดขิง และก็ข้าวหน้าปลาแซลม่อนย่าง ดันนายอยากกินอะไร” ฉันมองกล่องข้าวทั้งสองกล่องที่วางอยู่ตรงหน้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปถามร่างสูงที่นั่งอยู่ยังฝั่งตรงข้าม
“เลือกเลย” ฉันมองหน้าเขาก่อนจะก้มลงไปมองอาหารตรงหน้าอีกที ความจริงฉันอยากกินแค่ปลาแซลม่อนกับไก่ทอดเทอริยากิก็เลยซื้อมาทั้ง 2 กล่อง แต่ไม่เป็นไรคนสวยใจดีอย่างฉันเสียสละให้หนุ่มหล่อได้อยู่แล้ว
“งั้นดาวขอเลือกข้าวหน้าปลาแซลม่อนย่างให้ดัน” ฉันบอกกับร่างสูงตรงหน้าออกไปพร้อมกับยื่นกล่องข้าวไปให้เขา ดันเป็นผู้มีพระคุณของฉันเขาควรได้รับสิ่งที่ดีที่สุด
“ดาว?”
“ออ ฉันชื่อ ‘พันดาว’ เรียกสั้นๆว่า ‘ดาว’ ก็ได้ค่ะ ชื่อของฉันน่าจะหมายถึง แสงดาวที่ส่งสว่างนับพันละมั้ง เอ่อ ไม่รู้ว่าอยากรู้ไหมแต่ฉันอยากบอกน่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า” ฉันพยายามอธิบายให้ร่างสูงตรงหน้าฟังก่อนจะหัวเราะออกมาแก้เขิน
“...”
“ทานกันเถอะ” ฉันบอกกับร่างสูงพร้อมกับตักอาหารตรงหน้าเข้าปากไปด้วยความเอร็ดอร่อย
“...” ดันมองมาที่ฉันเล็กน้อยก่อนจะคีบปลาแซลม่อนมาให้ฉัน
“ดันไม่กินเหรอ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย
“แค่นี้พอ”
“ไม่ได้โปรตีนทั้งนั้นเลยนะ”
“ดาวชอบนี่ กินเถอะ” ร่างสูงตรงหน้าเอ่ยบอกกับฉันเสียงเรียบ พร้อมกับมองมาที่ฉันนิ่งๆ นี่เป็นประโยคที่เขาพูดกับฉันยาวที่สุดเลยนะตั้งแต่เราคุยกันมา
“งั้นแบ่งกันคนละครึ่งดีไหม ขอยืมตะเกียบหน่อยสิ” ฉันหยิบตะเกียบมาจากเขาก่อนจะแบ่งชิ้นปลาออกไป 2 ส่วน จากนั้นจึงยื่นตะเกียบคืนให้เขา
“นายหยิบไปสิฉันใช้ตะเกียบไม่เป็นนายเลือกเอาเลย และก็เอาไก่ของฉันไปด้วย...เร็วๆสิ” ร่างสูงทำตามที่ฉันบอกอย่างว่าง่าย ก่อนที่เราทั้งคู่จะทานอาหารตรงหน้ากันอย่างเอร็ดอร่อย
“บ้านดันอยู่แถวนี้เหรอ”
“...” เขาพยักเพื่อตอบฉัน ร่างสูงยังคงจ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่ยอมละสายตาไปไหน ฉันจึงเงยหน้าขึ้นไปมองเขาอย่างงงๆ ‘มีอะไรติดหน้าฉันรึป่าวนะ’
“อะไรเหรอ” ฉันจึงตัดสินใจถามร่างสูงตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย
“ไม่มี”
“อิ่มแล้วเหรอ เดี๋ยวฉันเก็บเองนายไปรอฉันที่โซฟา” ฉันบอกกับเขาก่อนจะเก็บทุกอย่างเข้าที่ ก่อนที่เดินกลับมาหาเขาที่นั่งรอฉันอยู่บนโซฟาขนาดกำลังพอดีกับห้องของฉัน แต่พอร่างสูงไปนั่งแล้วโซฟาตัวนี้ดูเล็กลงไปเลย
“กินยาแก้ปวดก่อนนะ” ฉันยื่นแก้วน้ำไปให้เขาก่อนจะหายาแก้ปวดให้กับเขา
“อันนี้ยาแก้ปวด...” ฉันยื่นแผงยาแก้ปวดในมือไปให้เขาถือไว้ ในขณะที่สายตาของฉันยังคงจับจ้องอยู่ในกระเป๋ายาของตัวเอง แต่...
“กินอัน นะ นี้...”
ฮึก อึก!!
“นะ นายกินไปแล้วเหรอ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปเพื่อความมั่นใจอีกครั้งทั้งๆ ทั้งที่เห็นอยู่เต็มสองตาของตัวเองแล้วว่าเขาได้กินมันเข้าไปแล้ว
“ยาแก้ปวด...”
“อันนี้ยาแก้ปวด ที่นายกินเข้าไปก็เป็นยาแก้ปวด แต่...” ฉันจะบอกกับเขาว่ายังไงดี ฉันแค่ให้เขาถือไว้เฉยๆ ไม่ได้คิดว่าเขาจะกินมันเข้าไปนี่นา
“...”
“ยาแก้ปวดท้องประจำเดือนของฉัน” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าออกไปเสียงอ่อน ถึงเขาจะไม่ได้ว่าอะไร แต่ก็ดูตกใจอยู่ไม่น้อยเลยกับสิ่งที่พึ่งได้ยิน
“...”
“ขอโทษค่ะ แต่ก็เป็นยาแก้ปวดเหมือนกันนี้เนอะคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าออกไปด้วยน้ำเสียงสดใส และทำให้มันเป็นปกติที่สุดถึงจะพยายามกลั้นขำและรู้ดีว่าเขาต้องดูออกก็เถอะ
“...” ร่างสูงยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนไปทำหน้านิ่งแบบเดิม เวลาที่เขายิ้มมันดูดีมากเลยนะแต่น่าแปลกที่เขาแทบจะไม่ยิ้มมันออกมาเลยไหนจะชอบทำหน้านิ่งตลอดเวลาอีก ดวงตาที่มองมาช่างแสนจะเย็นชาแต่ฉันกลับสัมผัสได้ว่าเขาซ่อนอะไรไว้มากมายภายใต้ดวงตาคู่นี้
“อันนี้ดาวให้ดันนะส่วนนี้ยาทา ทาเองได้ใช่ไหม?” ฉันเอ่ยถามเขาพร้อมกับยื่นหลอดยาทาในมือให้กับเขา
“...” เขาส่ายหัวให้ฉันเล็กน้อยพร้อมกับมองมาที่ฉันนิ่งๆ
“ไม่ต้องเกรงใจฉันมีอีกเยอะ แม่ฉันเตรียมมาให้เป็นลังเลยนะ” ฉันก็พูดเวอร์ไปอย่างนั้นแหละ เพราะความจริงแล้วแม่ฉันเตรียมมาอย่างละ 9 หลอดเอง ก็ยังเยอะอยู่ดีอะเนอะ ท่านรู้ดีว่าลูกสาวคนเดียวของท่านเป็นคนยังไง เพราะฉะนั้นเรื่องยาทา ยานวด ยาหม่อง และที่ทำแผลฉันมีครบหมดทุกอย่าง
“...”
“หรือไม่มีใครทาให้เหรอ?”
“...” เขาพยักหน้าตอบฉัน ซึ่งคำตอบของเขาก็เข้าทางฉันเลย ‘พันดาวคิดอะไรของเธออีกเนี่ย’ ฉันพยายามเรียกสติของตัวเองอยู่ภายในใจ ถ้าพี่ทิวารู้เข้า เขาต้องภูมิใจในตัวน้องสาวสุดที่รักคนนี้แน่นอนที่พาผู้ชายรูปหล่อเข้าห้องแบบนี้น่ะ
“อือ วันธรรมดาฉันมีเรียน นายล่ะมีเรียนรึเปล่า?”
ที่หลังของเขาต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะช่วยฉันเอาไว้ เพราะฉะนั้นฉันก็ควรจะมีส่วนร่วมในการรับผิดชอบต่อเขาด้วยเหมือนกัน
“ไม่” เขาตอบฉันกลับมาเสียงเรียบ ถึงเขาจะหล่อมาแต่ดูแล้วก็น่าจะมีอายุมากกว่าฉัน งั้นหมายความว่าเขาเรียนจบแล้วสินะ
“งั้นถ้านายไม่ติดอะไร 5 โมงเย็นนายมารอฉันในสวนตรงที่ที่เราเจอกันวันนี้ นายคิดว่าไง”
“ได้”
ง่ายดายขนาดนี้เลยหรือไง นี่ฉันยังไม่ได้ใช่มารยาล่อลวงอะไรเขาเลยนะ
“ดีล” ฉันยืนมือไปหาเขา ก่อนที่ร่างสูงตรงหน้าจะจับมือบางของฉันไว้ ฉันส่งยิ้มหวานไปให้เขา แต่เขากลับดูชะงักไปทันทีที่เห็นฉันยิ้มแบบนั้น ก่อนที่มุมปากของเขาจะยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ‘เนี่ย ยิ้มแล้วหล่อจะตาย’ หมายถึงฉันน่ะจะตายก่อน
“ต่อไปดันก็เป็นเพื่อนฉันแล้วนะ” ฉันพูดขึ้นพร้อมกับมองไปยังร่างสูงตรงหน้าอย่างเป็นกันเอง ‘ดัน’ ฉันสัมผัสมันได้จากผู้ชายคนนี้ ‘ความอบอุ่น’ เหมือนกับชื่อของเขา
“เพื่อน”
“ใช่สิ ว่าแต่ดันมี I* รึป่าว” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไป พร้อมกับยื่นโทรศัพท์ของตัวเองไปให้เขา
“I*”
“อินสตาแกรมน่ะ นี่อย่าบอกนะว่าไม่รู้จัก”
“...” เขาพยักหน้าเพื่อเป็นคำตอบให้กับฉัน
“มีคนที่ไม่รู้จักอินสตาแกรมจริงๆ เหรอเนี่ย” ฉันมองร่างสูงตรงหน้าอย่างอึ้งๆ
“...”
“ไม่เป็นไรเอาเบอร์นายมา เผื่อวันไหนที่ฉันไม่ว่างจะได้บอกกับนายก่อน” ร่างสูงหยิบโทรศัพท์ของฉันไปกดเบอร์ของตัวเองก่อนจะกดโทรออก...
~ครืนนนนนนนน~ ~ครืนนนนนนนนน~
โทรศัพท์ของเขาสั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงก่อนที่มันจะหยุดสั่น พร้อมกับมือหนายื่นโทรศัพท์คืนกลับมาให้ฉัน
“โทรหาฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ ถ้าดันต้องการ” ฉันบอกกับร่างสูงตรงหน้าออกไปด้วยน้ำเสียงสดใส ‘โชว์สกิลการเต๊าะผู้ชายไปหนึ่งกรุบ’ พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา
“ต้องการ”
“หืม?”
“I* คืออะไร” ร่างสูงเอ่ยถามฉันเสียงเรียบพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างรอคำตอบ
“เอ่อ อธิบายยังไงดี มันเป็นเหมือนสังคมในโลกออนไลน์ที่ทำให้สามารถรู้จักกันและกันผ่านรูปภาพน่ะ”
“...”
“แบบของดาว” ฉันเปิด I* ของตัวเองให้กับร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ ดู พร้อมกับอธิบายวิธีการใช้งานมันให้กับเขาอย่างคร่าวๆ
“...”
“เข้าใจที่ฉันพูดอยู่ใช่ไหม?” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย หน้าของเขาตอนเข้าใจกับตอนไม่เข้าใจนี่ต่างกันตรงไหนนะ เพราะเท่าที่ฉันเห็นเขามีอยู่หน้าเดียวก็คือ หน้านิ่ง
“เข้าใจ”
...
หลังจากที่ฉันลงไปส่งดันเรียบร้อยแล้ว ฉันก็กลับขึ้นมาจัดการอาบน้ำเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อยก่อนที่จะเดินกลับมานั่งยังโซฟาตัวเดิม
~ครืนนนนนนนน~ ~ครืนนนนนนนนน~
(พันดาวลูกรัก) เสียงปลายสายร้องเรียกฉันเสียงดังลั่นพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ฉัน เวลานี้ของทุกวันฉันจะวีดีโอคอลกับที่บ้านเนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันต้องมาอยู่ห่างจากอกของครอบครัวทุกคนจึงค่อนข้างเป็นห่วงฉัน ในทุกๆ วันฉันก็จะเล่าให้พวกท่านฟังว่าฉันเป็นทำอะไรมาบ้าง และแน่นอนว่าเรื่องที่ฉันเจอ ‘ดัน’ ฉันคิดว่าเก็บไว้เป็นความลับก่อนน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด พ่อกับแม่ของฉันน่ะไม่เท่าไหร่ แต่พี่ชายของฉันน่ะไม่ได้เลยถึงมันจะไม่มีอะไรในกอไผ่ก็เถอะยังไงก็ให้เขารู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด
“ขา...คิดถึงทุกคนจังเลย” ฉันเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าออกไปอย่างอ้อนๆ
(คิดถึงก็กลับมาบ้านสิคะ ลูกรักของพ่อ) พ่อของฉันพูดขึ้นอย่างออดอ้อน ท่าทางที่ท่านแสดงออกมาถึงจะพูดเล่น แต่ในหัวของท่านต้องคิดอย่างที่ได้พูดออกมาแน่นอน
“หนูพึ่งเริ่มเรียนวันนี้วันแรกเองนะคะ จะให้กลับแล้วเหรอคะ”
(พ่อเป็นห่วงหนูนี่ลูก วันนี้ไปได้แผลที่ไหนมาบ้างล่ะ)
“ไม่มีค่ะ”
(งั้นก็ต้องหลงทาง) พี่ทิวาเอ่ยถามฉันอย่างรู้ทัน
“หนูไม่ได้หลงค่ะ แค่ศึกษาเส้นทางใหม่ๆ” ฉันตอบกลับปลายสายไปอย่างงอนๆ
(นั่นแหละเขาเรียกว่าหลง)
“พี่ทิวา”
(เรียกพี่ทำไมเหรอครับ...เออแล้วนี่มีหนุ่มๆ มาจีบบ้างรึเปล่า) พี่ทิวาถามขึ้นพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างจ้องจะจับผิด
“ไม่มีค่ะ มีแต่หนูไปจีบเขา”
(ว่าไงนะ)
(ทิวาน้องโตเป็นสาวแล้วนะ หวงเป็นเด็กๆไปได้) เสียงแม่เอ็ดพี่ทิวาดังออกมาจากปลายสาย ฉันจึงส่งยิ้มหวานไปให้กับทิวาอย่างผู้ชนะ
“จริงค่ะแม่”
(ไม่ว่าจะโตแค่ไหนก็หวงอยู่ดี)
(เดียวตัวเองก็ต้องมีเมีย...)
(พ่อครับ เราไม่เข้าข้างกันรึไง)
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
(ขำอะไรตัวแสบ)
Related chapters
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 07 : Wisteria
EPISODE 07 : Wisteria(ดอกวิสทีเรีย - เชื่อกันว่าดอกไม้ชนิดนี้สามารถป้องกันสิ่งชั่วร้ายได้ ดอกวิสทีเรียหมายถึงการอวยพรให้คนผู้นั้นมีชีวิตที่ยืนยาว ไม่เจ็บไม่ป่วย)“ผมอยากให้คุณมีชีวิตอยู่เคียงข้างกับผมไปนานๆ”[PUNDAO’S PART]3 วันต่อมา...“...อือ...” ฉันนั่งบิดไปมาตัวอย่างทุกข์ทรมานอยู่บนโต๊ะภายในห้องเรียนพร้อมกับภาวนาให้หมดเวลาสักที ฉันเปิดกระเป๋าของตัวเองเพื่อหายาธาตุน้ำขาวซึ่งปกติฉันจะพกมันติดตัวตลอด แต่วันนี้กลับลืมเอามันมาซะได้“วันนี้พอแค่นี้ค่ะ”“ฟู่!!!” ฉันรีบเก็บของใส่กระเป๋าเป้ของตัวเองทันที ก่อนจะพยายามพาตัวเองเดินออกมาด้านนอกห้อง ฉันไม่ได้ปวดท้องแบบนี้มาสักพักแล้ว แต่วันนี้ฉันลืมกินข้าวกลางวันเพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานเสริมที่พึ่งรับมาทำ ฉันเป็นนักออกแบบฟรีแลนด์น่ะฉันสามารถออกแบบได้หลายอย่างไม่ว่าจะเป็นแผ่นโฆษณา ลายเสื้อ โลโก้สินค้า ตัวอักษรและอื่นๆอีกมากมาย และเนื่องจากลูกค้าส่วนใหญ่ของฉันเป็นคนไทย ยังดีที่การสื่อสารสมัยนี้พัฒนาไปไกลมากไม่ว่าฉันจะอยู่ส่วนไหนของโลกฉันก็สามารถทำงานได้“พักก่อนแล้วกัน” ฉันนั่งงอตัวลงกับเก้าอี้หินอ่อนซึ่งอยู่ภายในสวนสาธารณะที่ฉันเดินผ่านทุกวัน
Last Updated : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 08 : Cherry Blossom
EPISODE 08 : Cherry Blossom(ดอกซากุระ - ดอกไม้แห่งความสำเร็จ หัวใจที่เข้มแข็งและการเริ่มต้นใหม่)“เรามาเริ่มต้นทำสิ่งนั้นไปพร้อมๆ กันเถอะนะครับ”[PUNDAO’S PART]~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ไอโกะ : พันดาววันที่ 15 อย่าลืมไปดูดอกซากุระน่ะมายู : จะไปคนเดียวได้รึป่าวไอโกะ : ก็หาหนุ่มไปด้วยพันดาว : ทำไมต้องไปวันที่ 15 ด้วยอะปกติดอกซากุระก็บานอยู่แล้วไอโกะ : Full Bloom น่ะพันดาว : คือ?มายู : ดอกซากุระจะบานสะพรั่งสุดในวันนี้ตามที่พยากรณ์บอกอะนะพันดาว : งั้นก็พลาดไม่ได้น่ะสิพันดาว : ชวนผู้ชายไปดีกว่าไอโกะ : กรี๊ดดดดด!!! มีหนุ่มเหรอมายู : ???พันดาว : เพื่อนจ้าไอโกะ : หว่า...มายู : เพื่อนก็ดีแล้วถ้าไปสะดุดล้มต่อหน้าผู้ชายก็คงอายแย่พันดาว : มายูนี่พันดาวเองจ้า เพื่อนรักของเธอไงมายู : ก็เพราะเธอเป็นเพื่อนรักฉันไงถึงได้เป็นห่วง‘เทศกาลฮานามิ (Hanami)’ หมายถึง เทศกาลชมดอกไม้ เป็นกิจกรรมที่คนญี่ปุ่นออกมาชื่นชมความงามของดอกซากุระสีชมพูบานสะพรั่งในช่วงฤดูใบไม้ผลิ และเพื่อให้ได้ภาพที่งดงามและอรรถรสในการชมดอกซากุระจึงต้องไปชมตอน Full Bloom หรือที่เรียกว่าช่วงที่ดอกซากุระบานสะพรั่งสุ
Last Updated : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 09 : Peony
EPISODE 09 : Peony(ดอกพีโอนี - ดอกไม้แห่งความโชคดี และชีวิตรักที่สมบูรณ์แบบ เป็นความรักที่ลึกซึ้งซะจนใครต่อใครต่างก็อิจฉา)“ผมตกหลุมรักคุณจนไม่สามารถหันหลังกลับได้แล้วล่ะที่รัก”[PUNDAO’S PART]-แม่น้ำเมกุโระ (Meguro River)-“จะไม่ทำให้ดาวต้องเสียใจจากการเลือกของตัวเอง”“...”“ดันรับปาก”“...” ฉันมองร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา ฉันเคารพการตัดสินใจของตัวเองเสมอ เมื่อตอนนี้หัวใจเขาบอกว่าต้องเป็นเขาฉันก็จะเลือกเขา บางทีความรักก็ไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผลอะไรเยอะเหรอ ถ้าความรู้สึกบอกว่าเขาคือคนที่ใช่ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะไม่เลือกเขาเราทั้งคู่นั่งรถมาจากสวนชินจูกุเกียวเอนใช้เวลาประมาณ 20 นาที ก็ถึงจุดชมซากุระอีกจุดหนึ่งนั่นก็คือ จุดชมวิวบริเวณ ‘แม่น้ำเมกุโระ (Meguro River)’ ในช่วงฤดูใบไม้ผลิที่นี่จะสวยงามไปด้วยสีชมพูของดอกซากุระ เนื่องจากมีต้นซากุระเรียงรายไปตลอด 2 ข้างทางของแม่น้ำก็เหมือนกับอุโมงค์ในช่วงที่ดอกซากุระบานสะพรั่งแบบนี้ช่วยฮีลใจใครหลายๆ คนได้มากจริงๆ“ดาวจะคอยจับตาดูเลยล่ะ” ฉันหันไปบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงสดใส“จับมือได้ไหม”“แน่นอน” ร่างสูงยื่นมือหนาของเขา
Last Updated : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 10 : Edelweiss
EPISODE 10 : Edelweiss(ดอกเอเดลไวส์ - ดอกไม้แห่งก้อนเมฆเหมือนเป็นความฝัน หรือเทพนิยาย และดอกเอเดลไวส์ยังหมายถึง ความพยายามในความรักที่ลึกซึ้ง)“ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อคุณเพียงคนเดียว”[PUNDAO’S PART]2 อาทิตย์ต่อมา...~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ ~ติ้งงงงง~ไอโกะ : คืนนี้รวมตัวกันไหม วันนี้เป็นวันที่ไม่ดีของไอโกะเลยมายู : หนักเลยเหรอ?ไอโกะ : ประมาณนึงพันดาว : ใครทำอะไรไอโกะของดาวไอโกะ : เยอะเลยดาว...พยายามจัดการกับตัวเองแล้ว แต่ก็อยากให้พันดาวกับมายูช่วยด้วยพันดาว : นาเบะ (หม้อไฟ) ไหม? เดี๋ยวดาวซื้อของไปให้มายูทำมายู : ทำไมเป็นฉันล่ะพันดาว : ในบรรดาพวกเราสามคน มายูคือที่สุดไอโกะ : เห็นด้วย อยากกินเหมือนกันมายู : งั้นก็ได้ พันดาว : จ้า...มายู : เดี๋ยวฉันจดให้ว่าเธอต้องซื้ออะไรมาบ้าง โปรดอ่านให้ละเอียดทุกบรรทัดและก็ซื้อมาให้ครบด้วยนะคะพันดาว : รับทราบค่ะ“ดัน” ฉันเรียกร่างสูงที่เดินอยู่ข้างๆ เสียงอ่อนพร้อมกับซบลงที่แขนแกร่งของเขาอย่างอ้อนๆ เราทั้งคู่กำลังเดินกลับหอพักของฉันกันน่ะ วันธรรมดาในทุกๆ วันเขาก็จะมารอรับฉันที่หน้ามหาวิทยาลัย ทานข้าวเย็นด้วยกัน สำหรับฉันดันเปลี่ยนวันธรรมดาที่
Last Updated : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 11 : Orchid
EPISODE 11 : Orchid(ดอกกล้วยไม้ - ดอกไม้แห่งความสง่างาม มั่นคงและความแข็งแกร่ง)“แค่เป็นเธอมันดีที่สุดแล้วนะ เชื่อมั่นในตัวเองเข้าไว้”[PUNDAO’S PART]“ไฟดาวนี่สวยจังเลยเนอะ อยากไปเห็นของจริงจัง” ไอโกะพูดขึ้นพร้อมกับมือบางของเธอเอื้อมออกไปกลางอากาศราวกับว่าอยากจับดวงดาวตรงหน้ามาไว้ในมือ แต่ความเป็นจริงภาพตรงหน้าของเราก็เป็นเพียงแสงของโคมดวงดาวที่พอเราปิดไฟดวงอื่นภายในห้องจนมืดสนิด และเปิดโคมไฟนี้มันจะความรู้สึกเหมือนเรากำลังนอนมองดวงดาวมากมายที่ล่องลอยอยู่บนท้องนภา“จริงๆพวกเราก็ไปกันได้นะ ไปแคมป์ปิ้งกลางป่า”“จริงเหรอ”“จริงสินี่ถ้าเป็นประเทศไทยนะดาวสามารถพาไอโกะไปได้เลย แต่เราอยู่นี่ขอดาวศึกษาข้อมูลก่อนนะ ดาวกับมายูจะพาไอโกะไปเอง” ฉันเอ่ยเสริมมายูด้วยอีกคน“พูดแล้วนะ”“แน่นอน / เดี๋ยวพาไป”ฉันมองไปยังร่างบางที่นอนอยู่ตรงกลางระหว่างฉันกับมายูด้วยความเป็นห่วง ถึงฉันกับไอโกะจะรู้จักกันมาได้สักพักแล้ว แต่เนื่องจากเมื่อก่อนเราอยู่กันคนละประเทศ ทำให้เราไม่ได้มีโอกาสพูดคุยถึงเรื่องส่วนตัวของกันและกันสักเท่าไหร่ฉันจึงไม่รู้ว่าเธอไปเจอกับอะไรมาถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้“ดาวขอกอดได้ไหม” ฉันเอ่ยบ
Last Updated : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 12 : Chrysanthemum
EPISODE 12 : Chrysanthemum(เบญจมาศ - ดอกไม้แห่งความสดใส พลังบวกและกำลังใจ คนญี่ปุ่นเรียกดอกเบญจมาศว่า “คิกุโนะ” ตามชื่อของหญิงสาวที่มีความรักแท้ที่บริสุทธ์จากตำนานของญี่ปุ่น)“ผมตกหลุมรักคุณจนยากที่จะถอนตัวเสียแล้วสิ”[PUNDAO’S PART]“โอเคตั้งสติ ฉันต้องขอเวลานอกให้กับตัวเองก่อน” ฉันมองไปยังภาพตัวเองที่สะท้องอยู่ในกระจกบานใหญ่ตรงหน้านิ่งๆ ฉันยกมือบางขึ้นมาลูบลงที่คิ้วเรียวของตัวเองที่ตอนนี้มันขมวดเข้าหากันพร้อมกับผูกกันเป็นปมแอ๊ดดดดด! ปึง!!“ดะ ดัน ไม่ใช่สิ คะ คุณเข้ามาได้ไง” ฉันบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยความตกใจ ก่อนจะมองไปทางประตูบานใหญ่ที่ถูกล็อกด้วยฝีมือของร่างสูงที่พึ่งเข้ามาใหม่“...”“ดันอธิบายได้ทุกอย่างเลย ดาวอย่าไปไหนนะ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อนลง พร้อมกับมือหนาเอื้อมเข้ามากุมมือบางของฉันเอาไว้“ไม่ไปไม่ได้หรอก”“ดาว”“ที่นี่ห้องน้ำหญิงนะ เดี๋ยวคนอื่นก็ตกใจแย่” ฉันบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้มันเป็นปกติที่สุด เพราะเขาเป็นแฟนของฉันไม่ว่ายังไงฉันก็ควรฟังเขาก่อนที่จะไปฟังคนอื่น“งั้นเราออกไปคุยกันข้างนอกนะครับ”“ค่ะ”ร่างสูงจูงมือของฉันให้เดินตามเขาออกไปด้า
Last Updated : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 13 : Gypsophila
EPISODE 13 : Gypsophila(ดอกยิปโซ - ดอกไม้แห่งรักแรกที่บริสุทธิ์ อ่อนโยน และน่าทะนุถนอม เป็นครั้งแรกในทุกๆ อย่าง จริงใจ ไร้เดียงสาและไม่ประสีประสากับอะไรมากนัก)“ผมจะถนอมคุณให้อยู่ข้างกายของผมไปตราบนานเท่านาน”[PUNDAO’S PART]22.00 น.“มีอะไรเหรอ” ฉันเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับตักเค้กนมสดตรงหน้าไปด้วย“หลังจากดาวออกไป เคนจิก็ลงจากเวทีทันทีเลยเหมือนเขาไม่พอใจที่คุณปู่ประกาศออกไปแบบนั้น...คุณปู่กับยัยฟูมินี่หน้าเสียไปเลย”“ฉันนี่ขนลุกเลย เขาน่ากลัวอย่างที่ไอโกะพูดไว้จริงๆ ด้วย” มายูสมทบแฟนสาวของเธอด้วยอีกคน ฉันอยากจะเถียงพวกเธอจริงๆ ว่า ‘เขาไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย’ ‘แฟนของฉันน่ารักจะตาย’ แต่ฉันก็ทำได้แค่คิดพร้อมกับมองไปยังพวกเธอสองคนตาปริบๆ“ฉันไม่อยากกลับบ้านเลยอะ”“ทำไมเหรอไหนเธอบอกว่าเคนจิอยู่คนละบ้านกับเธอ” มายูถามร่างบางตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย ตอนแรกฉันก็พอจะเข้าใจแต่พอได้ยินคำถามของมายูฉันกลับสงสัยมากกว่ามายูซะอีก ‘นี่เขาไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันหรอกเหรอ’“แล้วทำไมเขาถึงอยู่คนละบ้านกับไอโกะล่ะ”“เรื่องยาวเลยนะแต่เอาสั้นๆแล้วกัน เคนจิเกิดจากการจับคู่กันของ 2 ต
Last Updated : 2025-04-20เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 14 : Gladiolus
EPISODE 14 : Gladiolus(ดอกแกลดิโอลัส - ดอกไม้ของคนที่ซื่อตรงทั้งกับตัวเอง หรือคนที่เรารัก แสดงถึงความเข้มแข็งและหนักแน่นกับสิ่งที่ได้เลือกจะไม่รู้สึกเสียใจทีหลัง)“ความรักของผมจะมีเพียงคุณคนเดียวเท่านั้นที่จะได้รับมัน”[PUNDAO’S PART]“แน่ใจนะ” ร่างสูงโน้มตัวลงมาถามฉันเสียงกระเส่า ร่างเปลือยเปล่าของเราทั้งคู่แนบชิดกันและกัน มือหนาจับขาเรียวของฉันอ้าออกจากกันก่อนที่มืออีกข้างจะจับความเป็นชายถูลงยังกึ่งกลางร่องสวาทของฉันเบาๆ“อื้อออ ดันเร็วๆ สิ”“อ๊าส์ ใจเย็นๆสิที่รัก ยะ อย่าบีบ” ร่างสูงงอตัวลงเล็กน้อยทันทีที่ฉันจับความเป็นชายของเขาไว้แน่นไปหน่อย มือหนาเอื้อมมาจับมือบางของฉันไว้ก่อนที่ฉันจะทำอะไรกับท่อนเอ็นของเขาไปมากกว่านี้“ดันช้า ดาวพร้อมแล้ว” ร่างบางของฉันบิดเร่าไปมาอย่างเสียงซ่าน ตอนนี้เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นมาตามรูขุมขนจนร่างกายของฉันเปียกซุ่ม ตอนนี้ร่างกายของฉันแทบจะแหลกสลายเป็นเสี่ยงได้อยู่แล้วๆ“ดัน! อื้ออออ” ฉันเอ็ดร่างสูงตรงหน้าเสียงดังร่างสูงโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาประกบริมฝีปากจูบฉันอย่างดูดดื่ม ลิ้มร้อนของเขาสอดแทรกเข้ามาหาความหวานจากริมฝีปากของฉันอย่างเร้าร้อน“พร้อมนะที่รัก
Last Updated : 2025-04-20
Latest chapter
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย SPECIAL EPISODE 02 : Wintersweet
SPECIAL EPISODE 02 : Wintersweet(ดอกวินเทอร์สวีท เป็นดอกไม้แห่งความรัก ความเอ็นดู เหมือนกับมีใครบางคนที่เฝ้ามองดูการเติบโตของอีกคนเสมอ คอยสนับสนุน และอยู่เคียงข้างทุกช่วงเวลาของเขา)“ไม่ว่าคุณจะไปอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้ ฉันคนนี้ก็จะคอยอยู่เคียงข้างพวกคุณเอง”[PUNDAO’S PART]9 ปีต่อมา...-Niseko, Japan-“รัน…คุณพ่อบอกไว้ว่ายังไงครับ” เร็นคุงในวัน 9 ขวบเอ่ยบอกกับน้องชายของเขาออกไปเสียงเรียบ ก่อนจะก้มลงผูกเชือกรองเท้าให้กับเด็กน้อยตรงหน้าอีกครั้ง เร็นนอกจากเขาจะมีใบหน้าที่ละม้ายคล้ายกับดันแล้ว เขายังได้นิสัยและความเฉลี่ยวฉลาดมาจากพ่อของเขาทั้งหมด“ต้องตรวจสอบอุปกรณ์ทุกครั้งก่อนออกมาครับ” รันตอบพี่ชายกลับไปเสียงอ่อน พร้อมกับก้มมองพี่ชายตรงหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสดใส รันลูกชายคนเล็กในวัย 7 ขวบของเราถึงเขาจะมีนิสัยที่เหมือนกับฉันมากกว่าดันเขารู้จักออดอ้อนคนอื่นเหมือนกับฉัน แต่ในเรื่องความฉลาดหลักแหลมต้องขอบอกเลยว่าลูกชายทั้งสองคนของฉันไม่มีใครได้ฉันมาเลยสักคน ซึ่งมันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่พวกเขาได้เรื่องนี้มาจากดันทั้งหมด เพราะคุณสามีของฉันน่ะเก่งที่สุดแล้ว“พร้อมไหมครับ” ดันเดินเข้
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย SPECIAL EPISODE 01 : Zinnia
SPECIAL EPISODE 01 : Zinnia(ดอกซินเนีย เป็นสัญลักษณ์ของความเสมอต้นเสมอปลาย ความสม่ำเสมอ แทนความรู้สึกของคนที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักนิด วันแรกเป็นยังไง วันนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น)“ฉันเคยรักคุณมากแค่ไหน วันนี้ฉันก็ยังคงรู้สึกแบบนั้น”[PUNDAO’S PART]แอ๊ดดดดด!! ปัง!!“สรุปหมอว่ายังไงบ้าง” พี่ทิวาวิ่งเข้ามาในบ้านหน้าตื่น ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ในมือของคุณพ่อมาถือเอาไว้ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันผ่านทางหน้าจอโทรศัพท์ตรงหน้าของเขาอย่างรอคำตอบ“ดาวท้องได้ 13 สัปดาห์แล้วค่ะ”“ห๊ะ!! 13 สัปดาห์ 3 เดือนเหรอ นี่น้องท้องแล้วไม่รู้ตัวเหรอพันดาว” พี่ทิวาเอ่ยถามฉันออกมาเสียงดุ“อย่าดุน้องนะเดี๋ยวหลานก็ตกใจหรอกค่ะ” ฉันแกล้งบอกปลายสายออกไปเสียงอ่อน แต่มันก็เป็นอย่างที่พี่ทิวาบอกฉันไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง ถ้าดันไม่สงสัยเรื่องที่ประจำเดือนของฉันไม่มา ฉันก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าในกายของฉันกำลังมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาฉันไม่เคยแพ้ท้องเลยจะมีอ่อนเพลียซึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติของคนที่กำลังตั้งครรภ์“ถ้า 3 เดือน นี่อย่าบอกนะว่าติดตั้งแต่คืนเข้าหอน่ะ” พี่ทิวาหันไปถามดันที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 52 : Jasmine (THE END)
EPISODE 52 : Jasmine (THE END)(ดอกมะลิ เป็นดอกไม้แห่งความปรารถนาดี ความรักและความกตัญญู เปรียบได้กับความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว หรือแม้แต่คนที่รักเราด้วยใจที่บริสุทธิ์ ดอกมะลิยังมีอีกความหมายก็คือ ความรักที่เร่าร้อนจากกลิ่นหอมที่ชวนให้คลั่งไคล้อย่างง่ายดายของมันจึงไม่แปลกเลยหากใครจะอยากสัมผัสและดอมดม)“จนเป็นตัวของตัวเองเถอะนะ เพราะทั้งหมดที่เป็นคุณทำให้ฉันตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า”[PUNDAO’S PART]2 ปีต่อมา...-THAILAND-หลังจากที่ฉันจบการศึกษาปริญญาโทได้เพียงไม่นาน เรื่องงานแต่งงานระหว่างฉันกับดันก็ถูกพูดถึงอีกครั้ง ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาดันเป็นคนจัดการงานเองทั้งหมดโดยมีพี่ทิวาเป็นคนคอยช่วยเหลือเรื่องสถานที่จัดงาน ส่วนฉันมีหน้าที่ออกความคิดเห็นเท่านั้นและทำตัวให้เรียบร้อยที่สุดในงานก็พองานแต่งงานของเราถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายที่ ‘ไร่พันแสง’ ไร่ของครอบครัวฉัน ภายในงานมีเพียงครอบครัวและคนสนิทของเราทั้งคู่เท่านั้น งานแต่งของเราจึงอบอวลไปด้วยความอบอุ่น รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ“If one day you ever have a change of heart that you don’t love my daughter anymore, please don’t hurt her, just
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 51 : Lily of the Valley
EPISODE 51 : Lily of the Valley(ลิลลี่แห่งหุบเขา ดอกไม้แห่งความสุขที่นุ่มนวล หอมหวาน ชวนให้ตกหลุมรักระฆังน้อยแห่งหุบเขาไม่ว่าจะเป็นกลิ่น หรือรูปร่างที่เหมือนระฆังอันเล็กอันน้อยแสนน่ารัก ซึ่งหมายถึงความสุขและการเริ่มต้นใหม่ เหมือนกับความสุขที่เคยขาดหายไปกลับคืนมาอีกครั้ง)“รู้ตัวไหมคุณเป็นคนเข้ามาเติมเต็มความสุขให้กับผม ความสุขที่ผมเคยขาดหายไป”[PUNDAO’S PART]ฉันค่อยๆ ขยับขึ้นไปนั่งคล่อมร่างสูงตรงหน้าก่อนที่สะโพกงามของฉันจะเริ่มขยับถูไถกับท่อนเอ็นอันใหญ่โตของเขา ในขณะที่มือหนาทั้งสองข้างเขายังคนขย้ำและนวดคลึงอกอวบอิ่มของฉันอย่างหลงใหล ใบหน้าหล่อเหลามองมาที่ฉันด้วยแววตาที่หวานหยาดเยิ้ม พร้อมกับริมฝีปากหนาที่กำลังยิ้มออกมาอยู่อย่างนั้น ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้สายตาของดันก็ยังคงจ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่ยอมละไปไหน“อะ อ่าส์ที่รักครับ” ดันครางเรียกฉันเสียงกระเส่าพร้อมกับมือหนาของเขาลูบไล้อยู่ที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของฉัน ร่างสูงค่อยๆ ชันตัวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพิงหลังแกร่งของเขากับโต๊ะญี่ปุ่นตัวใหญ่ ในขณะที่มือหนายังคงประคองร่างบางของฉันเอาไว้ไม่ยอมห่าง“อื้อออ ขา ที่รัก”“อืมมมม ดันต้องการดาวคร
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 50 : Stock
EPISODE 50 : Stock(ดอกสต็อกเป็นดอกไม้แห่งความสุขอันเป็นนิรันดร์ ความยินดีและยังเป็นดอกไม้แห่งสายใยรักระหว่างกันและกัน เป็นทั้งความรักความผูกพันที่ยากจะตัดขาด)“ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ คนพิเศษของผมก็จะยังเป็นคุณ”[PUNDAO’S PART]“ดาว” ร่างสูงตรงหน้าดึงฉันเข้าไปกอดไว้ทันทีที่เขาวิ่งมาเจอฉันซึ่งกำลังยื่นคุยกับคุณตาและคุณปู่อยู่ที่บริเวณทางเข้าบ้าน แขนแกร่งกอดรัดฉันไว้แน่นพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาของเขาซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนของฉันอย่างโหยหา หูของฉันแนบลงกับอกแกร่งของเขาทำให้ฉันรู้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรงจนฉันกลัวว่ามันจะหลุดออกมาด้านนอก ฉันผงกหัวขึ้นมามองใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับเสียงหอบเหนื่อยของร่างสูงตรงหน้า ‘นี่อย่าบอกนะว่าเขาวิ่งตามหาฉันซะทั่วเลยเลยน่ะ’จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! !!“ดะ ดัน” ฉันร้องเรียกร่างสูงตรงหน้าเสียงสั่นพร้อมกับมองไปยังคนอื่นๆ ที่กำลังจ้องมองพวกเราอยู่อย่างเขินอาย ก็ดันเล่นจุ๊บทั่วทั้งใบหน้าของฉันแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นๆ ใครจะไม่เขินยังไงไหว และอีกอย่างคุณปู่กับคุณตาของเขาก็ยังยืนอยู่ตรงนี้ด้วย ถึงพวกท่านจะไม่ได้ว่าอะไรแต่ฉันก็อดเกรงใจพวกท่านไม่ได้จริงๆ“ดะ ดัน”“ครับ?”ทันท
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 49 : Caspia
EPISODE 49 : Caspia(ดอกแคสเปีย ดอกไม้แห่งความทรงจำ ความสัมพันธ์หรือเรื่องราวของใครบางคนที่ยังติดอยู่ในใจ และอีกความหมายหนึ่ง นั่นก็คือดอกไม้แห่งความสำเร็จ เป็นแรงผลักดันให้คนคนนั้นลุกขึ้นมาสู้เพื่อตัวเองอีกครั้ง)“อย่ายอมแพ้นะคะ หนูจะคอยเป็นกำลังใจให้เอง”[PUNDAO’S PART]-KYOTO (นครเกียวโต)-“คุณปู่อยู่ที่นี่เหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ ออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับมองออกไปยังบ้านหลังใหญ่ตรงหน้าอย่างตกตะลึงกับความอลังการของมัน ลักษณะของบ้านเรือนเป็นหลังคาทรงสูงมุงหลังคาด้วยหญ้าคายะ (Kaya) ซึ่งเรียกหลังคารูปแบบนี้ว่าคายาบุกิ (Kayabuki) หลังคาโครงสร้างแบบดั้งเดิมที่สร้างขึ้นเมื่อราวๆ เกือบ 200 ปีมาแล้ว คนในเกียวโตเรียกบ้านแบบนี้ว่าแบบคิตายามะ (Kitayama Style Farmhouse)“ไม่ได้อยู่หรอกครับ”“อ้าว...”“ดันอยากพาดาวมาพบคนคนหนึ่งก่อนน่ะครับ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อนพร้อมกับมือหนาลูบลงที่มือบางของฉันอย่างอ่อนโยน ฉันก้มลงไปดูนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองที่กำลังสวมใส่แหวนเพชรเม็ดงามอยู่ด้วยความสงสัย ในทุกๆ เช้าดันจะเป็นคนหยิบแขวนขึ้นมาสวมใส่ให้กับฉันด้วยตัวเองถ้าวันไหนที่ฉันอยู่บ
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 48 : Violet
EPISODE 48 : Violet(ดอกไวโอเล็ต ดอกไม้แห่งความอ่อนโยน ความศรัทธา ความอ่อนน้อมถ่อมตนและความจริงใจ)“ฉันศรัทธาและเชื่อมั่นในตัวของเธอเสมอเลยนะ”[PUNDAO’S PART]-บ้านพักประจำตระกูลมินาโมโตะ-วันนี้ดันมีนัดทานข้าวกับคุณปู่ที่บ้านของตระกูลมินาโมโตะ ในตอนแรกฉันก็อยากให้เขาไปคนเดียว แต่เขาก็ไม่ยอมยังไงก็อยากให้ฉันไปด้วย โดยเขาให้เหตุผลมาว่า ‘ดันต้องการกำลังสนับสนุน’ บางทีฉันก็แอบบสงสัยเหมือนกันนะว่าเขาไปรู้เรื่องอะไรมารึป่าวถึงได้ทำตัวมีพิรุธแบบนี้“สวัสดีค่ะคุณปู่”“เธอยังอยู่อีกเลอะ” ทันทีที่คุณปู่เห็นหน้าฉันท่านก็กล่าวทักทายฉันอย่างเป็นกันเอง ถึงประโยคมันอาจจะฟังดูแปลกๆ แต่อย่างน้อยท่านก็จำฉันได้ นี่ขนาดพึ่งเจอกันแค่ครั้งเดียวนะเนี่ย...“อยู่สิคะคุณปู่ หนูจะอยู่ก่อกวนความสงบสุขของคุณปู่ไปนานๆ เลยค่ะ” ฉันเอ่ยบอกกับชายชราตรงหน้าออกไปด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับท่าน“ยัยตัวประหลาด”“ตัวประหลาดอะไรน่ารักขนาดนี้คะคุณปู่” ฉันตอบร่างสูงตรงหน้ากลับไปพร้อมกับหมุดตัวโชว์ท่านไป 1 ที“หึหึ”“เดี๋ยวนะ...นี่พวกแกสองคน” ชายตรงหน้าจ้องมองมาที่แหวนเพชรเม็ดงามบนนิ้วนางข้างซ้ายของฉัน ก่อนจะ
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 47 : Lisianthus
EPISODE 47 : Lisianthus(ดอกไลเซียทัส ดอกไม้แห่งความใส่ใจ ความเอาใจใส่ของคุณที่มีต่อคนพิเศษ ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอ่อนหวาน นุ่มนวล)“คุณคือคนสำคัญในชีวิตผม เพราะฉะนั้นทั้งหมดของผมเป็นของคุณ”[PUNDAO’S PART]“ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมามันทำให้ผมรู้ว่าชีวิตคนเรามันสั้นน่ะครับ ผมอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับคนที่ผมรักครับ และพันดาวลูกของคุณพ่อ คุณแม่และน้องสาวของนายก็คือคนคนนั้น คนที่ผมอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตนี้ของผม”“.../.../.../...”“ตามประเพณีไทยถ้าผมไม่แต่งงานกับดาวเธอจะเสียหายใช่ไหมครับ ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นครับ” ร่างสูงพูดขึ้นอย่างหนักแน่น พร้อมกับมองไปยังคุณพ่อกับคุณแม่ของฉันเพื่อรอคำตอบจากพวกท่าน ฉันเอื้อมมือบางของตัวเองไปกุมมือหนาของดันเอาไว้แน่นพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เขา“ดาวคิดว่าไงล่ะลูก” คุณพ่อเอ่ยถามฉันพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างรอคำตอบ“ค่ะ...ดาวอยากแต่งงานกับเขา”“พันดาว” พี่ทิวาเรียกฉันเสียงเรียบ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันสลับกัน“หนูแน่ใจเหรอลูก เรื่องแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะ” คุณแม่ที่นั่งเงียบอยู่นานหันมาถามฉันด้วยอีกคน“หนูแน่ใจค่ะ อย่างที่ดันบอกชีวิตคนเรามันสั้นค่
เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย EPISODE 46 : Carnation
EPISODE 46 : Carnation(ดอกคาร์เนชั่น ดอกไม้แห่งความมีชีวิตชีวา สดใส ความรู้สึกที่บริสุทธิ์จริงใจและปรารถนาดีจากคนหนึ่งส่งถึงอีกคนหนึ่ง)“เพราะทั้งหมดที่เป็นเธอมันทำให้ฉัน...หลงรักเธอหมดทั้งหัวใจ”[PUNDAO’S PART]-NIPPORI HOTEL-“พ่อขา” ฉันร้องเรียกร่างสูงที่เดินออกมาจากลิฟท์ทันทีด้วยความดีใจ ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาพร้อมกับกระโดดกอดท่านอย่างรวดเร็ว จนร่างสูงเซถอยหลังไปเล็กน้อยในขณะที่มือหนายังคงกอดฉันไว้แน่น“ลูกรักหนูตัวหนักขึ้นรึป่าวเนี่ย”“พ่อว่าหนูอ้วนเหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงหน้าเสียงอ่อน พร้อมกับยู่หน้าใส่ท่านเล็กน้อยก่อนจะกระโดดลงมายืนตรงหน้าของท่าน“โอ๋ๆๆ ยังไงลูกสาวของพ่อก็สวยอยู่แล้วอ้วนนิดอ้วนหน่อยจะเป็นไรไป ดูสิสวยเหมือนแม่ของลูกเลย” ร่างสูงตรงหน้าเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อน พร้อมกับมือหนาประคองใบหน้าของฉันเอาไว้อย่างทะนุถนอม แต่ทำไมฉันฟังแล้วถึงรู้สึกแปลกๆ เหมือนท่านจะอวยภรรยาของตัวเองมากกว่าชื่นชมลูกสาวอย่างฉัน“แล้วแม่ล่ะคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับมองหาร่างบางที่ฉันคุ้นเคย แต่ก็ต้องพบกับความว่างเปล่า“เดี๋ยวตามลงมาครับ นั่นไงมาแล้ว” ร่างสูงตรงหน้าพูดขึ้นก่อนจะชี้ไปที่ทาง
