Share

บทที่ 0010

Author: C
last update Last Updated: 2024-11-21 20:47:07

ดอกแก้วแทบหยุดหายใจในวินาทีที่เสี่ยตักต้มยำกุ้งที่เธอทำเข้าปากครั้งแรก

“อืม...”

เป็นยังไงบ้างคะ? อร่อยหรือเปล่า? เธออยากจะถามออกไปแบบนั้น แต่สุดท้ายก็ไม่กล้า... ได้แต่นั่งเม้มปาก กำกระโปรงตัวเองอยู่ใต้โต๊ะด้วยความตื่นเต้น

พิธานตักต้มยำกุ้งเข้าปากอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง จนกระทั่งข้าวสวยหมดไปครึ่งจาน เขาถึงได้หันกลับมาสนใจแม่ครัวในวันนี้

“ไม่กินเหรอ?” เพราะข้าวในจานเธอยังไม่พร่อง ไม่มีแม้แต่รอยน้ำต้มยำบนจานด้วยซ้ำ เขาเองก็หิวจัด รีบตักกินโดยไม่ได้สังเกตอีกคนเลย

“ทานค่ะ” ดอกแก้วได้สติ รีบตักข้าวเข้าปากบ้าง

รสชาติต้มยำกุ้งที่เธอทำไม่ได้แย่ ออกจะอร่อยด้วยซ้ำ ต้องขอบคุณที่แม่เป็นแม่ค้าขายอาหารตามสั่ง เธอเลยได้ฝีมือติดตัวมาบ้าง แต่ถึงอย่างนั้นรสปากของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันอยู่ดี เธอชอบ คนอื่นๆ ชอบ แต่เสี่ยอาจจะไม่ชอบก็ได้

“มาร์คส่งรายละเอียดมาหรือยัง?” พิธานชวนคุย เพราะสังเกตได้ว่าดอกแก้วดูเกร็งเล็กน้อย คงเพราะเธอยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับเขา

ก็นะ... ตั้งแต่รับเธอมาเลี้ยง เขาก็ไม่มีเวลาแวะเข้ามาหาเธอเลย

“ส่งมาแล้วค่ะ”

รายละเอียดที่ว่าคือรายละเอียดของการเป็น เด็กเสี่ย ที่เป็นลายลักษณ์อักษร ทั้งกฏต่างๆ รวมถึงผลประโยชน์ที่เธอจะได้รับ เธอใช้เวลาอ่านมันไม่นาน เพราะทุกอย่างถูกเขียนไว้ชัดเจน และไม่เอารัดเอาเปรียบเธอเลย

เธอจะได้เงินเดือนละสองแสนบาท โอนเข้าบัญชีทุกสิ้นเดือนเหมือนพนักงานบริษัท และจะได้บัตรเครดิตหนึ่งใบวงเงินสองแสนบาทไว้ติดตัว สามารถใช้จนเต็มวงเงินได้ โดยที่เธอไม่ต้องรับผิดชอบบิลของบัตรใบนี้

ห้องที่อยู่ตอนนี้เป็นชื่อของเสี่ย แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ความสัมพันธ์ทั้งหมดจบลง ห้องนี้ก็จะถูกโอนให้เป็นของเธอทันที รวมถึงเงินอีกก้อนหนึ่งเพื่อการตั้งต้นชีวิตด้วย แต่มีข้อแม้ว่าต้องเป็นการจบกันด้วยดี

จบกันด้วยดีที่ว่า.. คือเธอต้องไม่นอกกายระหว่างที่ยังเป็นเด็กของเสี่ย เธอสามารถมีความรักได้ แต่เมื่อคิดจะจริงจังจนถึงขั้นคบหากัน เธอต้องบอกเสี่ยตรงๆ เพื่อหยุดเรื่องทุกอย่างลง ถ้าคบหาชายอื่นหรือมีเซ็กซ์กันระหว่างที่ยังเป็นเด็กของเสี่ยเธอจะไม่ได้อะไรแม้แต่บาทเดียว

เหมือนเป็นข้อตกลงที่เห็นแก่ตัว เพราะเสี่ยสามารถเลี้ยงเด็กกี่คนก็ได้ จะมีใครอีกกี่คนก็ได้ ในขณะที่เธอทำไม่ได้ แต่ดอกแก้วรู้สึกว่ามันก็คุ้มค่าแล้วกับเงินที่เสี่ยจ่ายให้ในแต่ละเดือน เงินสองแสนรวมถึงบัตรเครดิตนั่นมันไม่ใช่น้อยๆ เลย เสี่ยแลกมันกับเซ็กซ์..แค่เซ็กซ์ ออกไปซื้อกินกับผู้หญิงขายบริการคงถูกกว่านี้หลายเท่า แถมคนที่มีรูปร่างหน้าตาและฐานะเพียบพร้อมแบบเสี่ย ผู้หญิงสวยๆ ที่พร้อมจะถูกกอดแบบฟรีๆ คงมีเข้ามาหาถมเถไป

“ไม่ปัญหาอะไรใช่ไหม?”

“ไม่มีค่ะเสี่ย”

“ดี แต่ถ้ามีอะไรก็บอก”

“ค่ะ” หญิงสาวส่งยิ้มบางเบา ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ

หลังจากจบมื้อเย็นที่กว่าจะได้กินก็เกือบสองทุ่มลง พิธานก็ปลีกตัวไปอาบน้ำ ส่วนดอกแก้วอยู่เก็บครัวและล้างจานจนสะอาดเอี่ยม ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนบ้าง

“เสี่ย!”

เสียงหวานร้องลั่นก่อนจะรีบหันหลังโดยไว ใบหน้าขาวนวลขึ้นสีแดงแจ๋ หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ ดอกแก้วไม่คิดว่าเสี่ยจะยืนแก้ผ้าล่อนจ้อนแบบนี้!

“หืม?” พิธานส่งเสียงในลำคอ “ที่นี่ไม่มีชุดคลุมอาบน้ำเหรอ?”

“มะ มีค่ะ”

ดอกแก้วพยายามคุมเสียงไม่ให้สั่น เธอยืนหันหลัง ชี้ไปทางนู้นทางนี้มั่วๆ จนพิธานยกยิ้มมุมปาก

“น่าจะอยู่ในตู้เสื้อผ้า ระ หรือไม่ก็ในห้องน้ำค่ะ”

“งั้นเหรอ? แล้วเธอเป็นอะไร ทำไมเอาแต่หันหลังแบบนั้น ทำเหมือนไม่เคยเห็นร่างกายผู้ชายไปได้” พิธานลองหยั่งเชิงดู กิริยาของดอกแก้วสมแล้วที่ยังบริสุทธิ์ เพราะถ้าเป็นคนที่กร้านโลกกว่านี้คงไม่เขินอายง่ายๆ กับร่างกายของผู้ชาย

พิธานไม่ใช่คนหน้าหนาถึงขั้นกล้าแก้ผ้าเดินไปมา ปกติก็ไม่เคยไปทำกับใคร นอกจากเวลาที่มีเซ็กซ์กัน แต่วันนี้เขาตั้งใจ ชุดคลุมอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำทำไมจะไม่เห็น แต่เขาจงใจไม่ใส่เพราะอยากเห็นปฏิกิริยาของดอกแก้ว

ไม่ค่อยได้เห็นท่าทางแบบนี้จากคู่นอนเท่าไหร่ เขาไม่นิยมสาวๆ ที่แสร้งว่าตัวเองยังไร้เดียงสา เพราะเธอเหล่านั้นเอาแต่เล่นละครว่าเหนียมอายจนน่ารำคาญ แต่กับดอกแก้วพิธานกลับรู้สึกว่าน่ารักดี อาจจะเป็นเพราะว่าเธอไม่ได้เล่นละคร แต่กำลังรู้สึกจริงๆ ด้วยล่ะมั้ง?

ดอกแก้วชะงักกึก คำพูดของพิธานทำให้เธอได้สติ นั่นสิ... เธอต้องแสดงออกว่าตัวเองจัดจ้านและกร้านโลก ไม่ใช่เอาแต่อายแบบนี้

เสี่ยไม่ชอบผู้หญิงไม่ประสา อย่าลืมสิดอกแก้ว

หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอด ก่อนจะตัดสินใจหันกลับไป เธอพยายามบังคับสายตาให้จดจ้องอยู่ที่ใบหน้าของเสี่ย ไม่มองต่ำไปกว่านั้น เพราะมั้น...

“เดี๋ยวดอกแก้วไปหยิบชุดคลุมให้นะคะ”

“เอาสิ” พิธานพยักหน้ารับ เขาเอนตัวหลบให้ดอกแก้วเดินเข้าห้องน้ำไป

ไม่กี่อึดใจดอกแก้วก็กลับมาพร้อมกับชุดคลุมอาบน้ำสีขาวสะอาด เธอส่งมันให้เสี่ยหนุ่ม แต่เขากลับไม่ยอมยื่นมือมารับ

“ใส่ให้หน่อยสิ”

ดอกแก้วอ้าปากค้าง อึกอักจนพิธานเลิกคิ้วสูง

“ไม่ได้เหรอ?”

ดอกแก้วทำใจกล้าก่อนจะเดินอ้อมไปด้านหลัง แผ่นหลังของเสี่ยเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่เรียงตัวสวย ผิวของพิธานไม่ได้ขาวจัดเหมือนคนที่มีเชื้อสายตะวันตก แต่กลับเป็นสีน้ำผึ้งอ่อนๆ เสริมให้กล้ามเนื้อแน่นๆ เด่นชัดขึ้น เธออยากลองสัมผัสว่ามันจะแน่นเท่าที่ตาเห็นหรือเปล่า...

ดอกแก้วหลุบตาลงเพราะใบหน้าเริ่มเห่อร้อนขึ้นมา แต่สายตาเจ้ากรรมก็ดันไปหยุดที่บั้นท้ายของเสี่ยอย่างพอดิบพอดี หญิงสาวเผลอจ้องมองด้วยความอยากรู้ แม้แต่บั้นท้ายของเสี่ยก็ยังเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ดูแน่นตึงไปหมด

“ใส่สิดอกแก้ว ฉันหนาว”

ดอกแก้วเรียกสติให้กลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว เธอรีบสวมชุดคลุมให้เสี่ย ก่อนจะเดินอ้อมกลับมาด้านหน้า มือเรียวดึงสายชุดเข้ามาผูกกันเป็นโบ

อ๊ะ!

จังหวะที่ลดมือลง ดอกแก้วก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างนูนๆ ที่อยู่ต่ำกว่าปมของโบที่เธอผูกไว้ แม้จะเป็นเพียงเศษเสี้ยววินาที แต่เธอก็รู้สึกได้ว่ามันอุ่นและนุ่มแค่ไหน

ดอกแก้วไม่เคยมีอะไรกับใคร แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยเรียนสุขศึกษามา และแน่นอนว่าเธอรู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร

ไม่ทันได้ผละออกห่าง ร่างอวบอิ่มก็ถูกดึงจนเข้าไปจนชิดกับแผ่นอกกว้าง ปลายคางของหญิงสาวปะทะเข้ากับอกแข็งๆ เต็มๆ และทั้งๆ ที่คนเจ็บน่าจะเป็นเสี่ยมากกว่า แต่กลับกลายเป็นเธอที่เจ็บคางแทนเสียอย่างนั้น

ร่างกายเสี่ยมีแต่กล้ามเนื้อ มันแข็งไปหมดทุกส่วน

พิธานจับมือนุ่มลงไปแตะส่วนที่เธอเผลอไปโดนมัน ที่จริงเขาตั้งใจจะปล่อยให้เธอไปอาบน้ำก่อน แต่อุบัติเหตุเมื่อครู่ทำให้เขาไม่อยากทนอีกแล้ว

เขาอยากให้เธอสัมผัสมัน อยากรู้ว่ามือนุ่มๆ นี้จะให้ความรู้สึกที่ดีมากแค่ไหน

ดอกแก้วปล่อยร่างกายให้เป็นไปตามที่เสี่ยต้องการ ดวงตากลมไม่ยอมสบกับตาคมคู่นั้น เธอตัดสินใจมองหน้าอกกว้างที่อยู่ตรงหน้าแทน อย่างน้อยก็ดีกว่าต้องมองตาเสี่ยในตอนนี้

มือเล็กๆ สัมผัสส่วนนั้นผ่านเนื้อผ้า ความนุ่มนิ่มที่เคยรู้สึกเปลี่ยนเป็นแข็งขืนเหมือนท่อนเหล็ก มันเยียดขยายยาวใหญ่จนหญิงสาวจินตนาการไม่ออกว่ามันจะเข้ามาอยู่ในร่างกายเธอได้อย่างไร

เธออาจจะเจ็บหนักและเลือดออก ต่อให้เสี่ยไม่รุนแรงก็ตาม

ดอกแก้วปล่อยให้เสี่ยทำตามใจ เธอขยับมือตามจังหวะที่เขานำทาง ลูบไล้ส่วนนั้นตามความยาว และออกแรงบีบเบาๆ ในบางจังหวะจนลมหายใจของเสี่ยติดขัด

“อ่า...ดอกแก้ว”

พิธานวางหน้าผากลงบนไหล่เล็ก เธอแตะต้องแค่ภายนอก แต่แค่นั้นเขาก็เกือบจะเสร็จอยู่แล้ว

ความอดทนของเสี่ยอย่างเขาต่ำขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? อาจเป็นเพราะว่าห่างหายมานาน เด็กที่มีอยู่ก็ตอบสนองไม่ได้เหมือนเดิม พอเจอของใหม่เขาเลยควบคุมตัวเองไม่อยู่

พิธานกลั้นใจยกศีรษะออกจากไหล่เล็ก ปล่อยมือเธอให้เป็นอิสระทั้งๆ ที่ปวดร้าวไปหมด แต่เขาจะไม่ยอมเสร็จตอนนี้แน่ๆ คืนนี้ดอกแก้วมีบทเรียนให้ต้องเรียนรู้อีกมากมาย

“เธอไปอาบน้ำก่อน ใส่แค่ชุดคลุมอาบน้ำออกมาก็พอ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาถอด”
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Prig Pannasa
แรงมากกกกก ฟินสุดๆ
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0011

    ดอกแก้วจ้องมองคนที่อยู่ในกระจก เธอเห็นผู้หญิงหน้าตาธรรมดาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผิวพรรณอมชมพูระเรื่อเพราะน้ำที่ใช้อุณหภูมิสูง ใบหน้าที่เคยมีเครื่องสำอางตอนนี้สะอาดหมดจด ผมเผ้ายุ่งเหยิงเล็กน้อยเพราะพึ่งเป็นอิสระจากยางรัดผมเส้นใหญ่เธอมองสำรวจร่างกายตัวเองผ่านกระจกบานโตซักพัก ก่อนจะหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำขึ้

    Last Updated : 2024-11-21
  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0012

    พิธานเลิกคิ้วสูง จนถึงตอนนี้ดอกแก้วก็ยังโกหกแปลกคน พิธานไม่เข้าใจว่าทำไมดอกแก้วต้องโกหก เธอจำไม่ได้หรือยังไงว่าก่อนที่หมอจะตรวจภายใน หมอต้องถามเรื่องเซ็กซ์อยู่แล้ว และแน่นอนว่าเขาได้รับข้อมูลนั้นมายืนยันความสงสัยของตัวเอง ดอกแก้วไม่เอะใจบ้างหรือไงว่าเขาจะรู้?แต่ในเมื่อเธอไม่อยากบอกเขาก็จะทำเป็นไม่

    Last Updated : 2024-11-21
  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0013

    “พร้อมเป็นของฉันแล้วใช่ไหม? ดอกแก้ว”ไม่...เธอยังไม่พร้อม“สะ.. เสี่ย” ดอกแก้วปากคอสั่น รีบถดกายหนีเมื่อเสี่ยเข้ามาใกล้“หืม?” พิธานแสร้งทำหน้าฉงน แต่ไม่หยุดรุกเข้าหาจนแผ่นหลังของดอกแก้วชิดกับหัวเตียง “เรียกแล้วทำไมไม่พูด?”เมื่อหมดหนทางหนี พิธานก็ขยับเข้ามาได้ใกล้ขึ้น ใกล้จนดอกแก้วมองเห็นสิ่งนั้นไ

    Last Updated : 2024-11-21
  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0014

    “เสี่ยคะ”ฟุ่บ!พิธานไม่ทันตั้งตัว ร่างที่สูงใหญ่จึงเซตามแรงดึงของดอกแก้วได้ง่ายๆ ในตอนนี้เขากลับมาอยู่บนเตียงอีกครั้ง และคนที่อยู่ใต้ร่างเขาก็คือดอกแก้วคราวนี้เขาทับเธอลงไปเต็มๆ ตัว เพราะไม่คิดว่าดอกแก้วจะทำแบบนี้หญิงสาวไม่ปล่อยให้เสี่ยได้สติ เธอรีบโอบกอดร่างหนาไว้ ซุกใบหน้าลงกับซอกคอแกร่งเหมือนล

    Last Updated : 2024-11-21
  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0015

    ฉ่า...เสียงของสดที่สัมผัสกับกระทะร้อนจัดดังแข่งกับเครื่องดูดควันที่กำลังทำงานอยู่ ดอกแก้วลดกระแสไฟลงเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยให้สิ่งที่อยู่ในกระทะค่อยๆ สุกร่างอิ่มเดินไปที่ตู้เย็น เธอหยิบเอาผลไม้และผักมาหันเป็นชิ้นเล็กๆ ล้างด้วยน้ำสะอาด ก่อนจะเททั้งหมดลงในเครื่องปั่นเครื่องใหญ่ ปิดท้ายด้วยโยเกิร์ตรสธรร

    Last Updated : 2024-11-21
  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0016

    ร่างกายไร้เดียงสาเกร็งกระตุกหลายครั้ง เป็นสัญญาณว่าเขาส่งเธอไปถึงฝั่งฝันเรียบร้อยแล้วพิธานยกมือข้างที่เปียกชุ่มขึ้นมาในระดับสายตาของคนบนตัก ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเย้าหยอก“เธอชอบนิ้วฉันน่าดู เปียกขนาดนี้”“เสี่ย...”ดอกแก้วไม่มีแรงให้เขินอาย เธอหอบหายใจหนัก ทรวงอกเต่งตึงขยับขึ้นลงแรงๆ ไม่เคยรู้สึกแบบน

    Last Updated : 2024-11-21
  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0017

    ท่าทางที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของเจ้านายทำให้ลูกน้องคนสนิททำตัวไม่ถูก มาร์คกำมือถือไว้ในมือ ตาก็คอยมองเจ้านายผ่านกระจกมองหลังอยู่หลายครั้ง จนในที่สุดก็เป็นพิธานเองที่ทนไม่ไหว“มีอะไรก็พูดมา”มาร์ครีบปลดล็อกมือถือ ก่อนจะรายงานให้เจ้านายฟังตามข้อความที่ได้รับมาอย่างรวดเร็ว“คุณเนยต้องการพบท่านคืนนี้ครับ”

    Last Updated : 2024-11-21
  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0018

    ดอกแก้วมีกลิ่นที่หอมอ่อนๆ แต่ดึงดูด หอมหวานกำลังดีไม่เลี่ยนไป ทั้งสดชื่น น่าค้นหา และมีความเซ็กซี่เล็กๆ ซ่อนอยู่ เขาไม่เคยได้กลิ่นน้ำหอมหรือกลิ่นครีมอาบน้ำแบบนี้มาก่อน มันคงเป็นกลิ่นเฉพาะตัวของดอกแก้วเองบางที... กลิ่นของดอกแก้วดอกนี้ อาจจะกลายเป็นกลิ่นโปรดของเขาอีกกลิ่นก็ได้พิธานขยับใบหน้าเข้าไปใก

    Last Updated : 2024-11-21

Latest chapter

  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0147

    .บ่าวสาวแยกย้ายกันอาบน้ำหลังจากผู้ใหญ่กลับออกไปหมดแล้ว ดอกแก้วที่อาบน้ำก่อนเป่าผมจนแห้งสนิท ก่อนจะปีนขึ้นเตียงและหยิบมือถือขึ้นมากดเล่น ดวงตากวางเบิกกว้างเมื่อเห็นรูปภาพบางอย่างที่ไม่คิดว่าจะได้เห็นมาก่อน“เจ้น้ำ? แด๊ด?”มันเป็นรูปที่คนสองคนนั่งยิ้มให้กล้องท่ามกลางดินเนอร์ใต้แสงเทียนที่ดูโรแมนติก เ

  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0146

    “เจ้ดีใจด้วยจริงๆ”“ฉันรู้” ดอกแก้วลูบหลังปลอบคนที่ร้องไห้เหมือนเด็กด้วยความเข้าใจ เพราะเจ้น้ำหวังดีกับเธอเสมอมา เธอจึงเข้าใจว่าทำไมพี่สาวถึงได้ปล่อยโฮออกมาแบบนี้ “ขอบคุณเจ้มากจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้... ดอกแก้วคงไม่ได้เจอคุณพิธาน”“ทุกอย่างมันคงถูกกำหนดไว้อยู่แล้ว” น้ำดันร่างของเจ้าสาวออกห่าง เธอเอ่

  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0145

    ฤกษ์ส่งตัวเข้าหอของพิธานกับดอกแก้วคือสองทุ่มตรง ที่จริงแล้วดาวเรืองหาฤกษ์ที่ดีกว่านี้ได้ แต่เพราะมันดึกเกินไปและพิธานไม่อยากให้คนท้องอ่อนๆ ต้องเข้านอนดึก เขาจึงขอแม่ยายให้หาฤกษ์ใหม่ให้เป็นช่วงหัวค่ำแทน ดังนั้นหลังจากพูดคุยบนเวทีเสร็จแขกที่มาร่วมงานก็ไม่ได้เห็นหน้าบ่าวสาวอีก รวมถึงเด็กๆ ทั้งสองก็มีพี

  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0144

    ส่วนคุณทิม เพื่อนสนิทของพิธานอีกหนึ่งคนก็หลงหลานๆ ไม่ต่างกัน ตอนนี้คุณทิมมีคนรักแล้ว ยังไม่ได้แต่งงานแต่ก็หมั้นกันไว้เรียบร้อย แต่นั่นก็แปลว่าคุณทิมยังปั๊มลูกไม่ได้แม้จะอยากมีใจจะขาด เพราะคุณจี แฟนสาวของคุณทิมขอไว้ว่าอยากทำงานต่ออีกซักหน่อยดอกแก้วมองตัวเองในกระจกแล้วยิ้มออกมา เธอไม่เคยคิดว่าชีวิตขอ

  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0143

    “ครับ แต่งงานที่บ้านของดอกแก้วเขา ไม่ได้จัดอะไรใหญ่โต แค่ผูกข้อไม้ข้อมือ จดทะเบียนสมรส ส่วนงานที่กรุงเทพฯ คราวแรกก็ตั้งใจจัดทันทีที่กลับมาจากเชียงใหม่ แต่ลูกชายมาอยู่ในท้องก่อนเลยต้องเลื่อนออกไป”“แบบนี้คุณดอกแก้วน้อยใจไหมคะ? เพราะเหมือนว่าคุณไม่ได้ถูกเปิดเผยเท่าไหร่ มีแต่ข่าวลือซึ่งไม่มีอะไรมายืนยั

  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0142

    เสียงเปิดประตูห้องน้ำเรียกสายตาจากคนบนเตียงให้หันไปมอง พิธานวางหนังสือที่อ่านอยู่ลง ก่อนจะเดินเข้าไปโอบกอดภรรยาที่ดูอ่อนล้ากว่าปกติหลวมๆ“เหนื่อยมากไหม?”ช่วงนี้เป็นช่วงเตรียมตัวสำหรับงานแต่ง และเพราะงานแต่งที่จะจัดขึ้นไม่ใช่งานเล็กๆ เหมือนที่เชียงใหม่ เพื่อหน้าตาของเจ้าของบริษัทอย่างพิธานจึงทำให้งา

  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0141

    “ดอกแก้วดุเหรอคะ?” หญิงสาวชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง เธอนี่นะดุ จับลูกแรงๆ ซักครั้งยังไม่เคย แค่บอกให้ไปกินข้าวก็แปลว่าเธอดุแล้วอย่างนั้นเหรอ?เธอไม่ได้ดุหรอก แต่พ่ออย่างคุณพิธานนั่นแหละที่ตามใจลูกมากไป“เปล่าจ้ะ” พิธานรีบเข้าไปกอดเอวบางไว้ เสียงทุ้มดัดลงให้เล็กกว่าปกติเพื่อออดอ้อน “ดอกแก้วของคุณพิธานไม่ดุ

  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0140

    จู่ๆ เสียงใสๆ ของลูกสาวก็ร้องขึ้น พิธานหน้าตึงแทบจะทันที ส่วนดอกแก้วก็ได้แต่ยิ้มขำและหันไปคุยกับลูกสาวตัวจ้อย“น้องแมทค่ะ น้องแมทเป็นน้องหนูนะลูก”“แมท!”“น้องดาวคะ-““แมทธิวเกิดหลังน้องดาวแค่ไม่กี่เดือนเอง ถือว่ารุ่นเดียวกันได้” คนเป็นปู่รีบช่วยหลานสาว สำหรับเขาไม่ได้รู้สึกว่าการเรียกชื่อกันเฉยๆ ขอ

  • เด็กเสี่ย NC-25   บทที่ 0139

    สามปีต่อมา.“พี่ดล ไหนกระเป๋าที่คุณยายให้คับ?”“นี่คับ!”“น้องดาว ชุดที่คุณปู่ซื้อให้ไม่อึดอัดเกินไปใช่ไหมคะลูก?”“ม่ายค่า”“ดีมาก ถ้าอย่างนั้นเราไปรอแด๊ดดี้กับคุณแม่ที่รถกัน”“เย้ๆ”เสียงเจี๊ยวจ๊าวของสองเด็กและสองผู้ใหญ่เงียบหายไป แทนที่ด้วยเสียงหัวเราะของคนเป็นพ่อและแม่ ดอกแก้วที่กำลังเก็บของชิ้น

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status