ตอนที่ 61 - ข่าวดี

โลกทั้งใบของพิธานเหมือนถล่มลงมา เมื่อเห็นว่าคนรักล้มลงไปต่อหน้าต่อตา แต่ตัวเองไปรับไว้ไม่ทัน

ใช่... พิธานรับดอกแก้วไว้ไม่ทัน

แต่ยังโชคดีที่ตรงนี้เป็นสนามหญ้านุ่มๆ ไม่ใช่พื้นปูนร้อนๆ ที่อาจจะทำร้ายดอกแก้วไปมากกว่านี้ แต่ถึงอย่างนั้นพิธานก็ไม่รีรอ เขารีบช้อนร่างที่ไม่ได้สติขึ้นแนบอก

“ดอกแก้ว!” เสียงกรีดร้องของคนเป็นแม่ดังขึ้น หลังจากเห็นว่าลูกสาวถูกสามีอุ้มมาในสภาพที่ไม่รู้สึกตัว “ธาน ดอกแก้วเป็นอะไร?”

“ผมไม่แน่ใจครับ เล่นกับแมวอยู่ดีๆ พอลุกขึ้นยืนก็เป็นแบบนี้”

“หรือเป็นเพราะเมื่อเช้าตื่นเช้าเกินไป?”

“ผมไม่อยากเดาอาการและด่วนสรุปไปเองครับคุณแม่ ผมอยากพาดอกแก้วไปหาหมอ” พิธานรีบวางร่างของคนรักลงบนเบาะหลังของรถ ก่อนจะยื่นกุญแจให้แด๊ดตัวเอง “ให้ผมขับเองคงไม่มีสมาธิ”

“อืม” คนเป็นพ่อไม่ถามอะไรมากมาย ได้แต่รับกุญแจจากลูกชาย และเข้าไปประจำที่คนขับทันที

ดาวเรืองเองก็รีบขึ้นนั่งตอนหน้าของรถคู่กับบิดาของพิธาน เธอไม่พูดอะไรอีกเพราะไม่อยากให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ ตลอดระยะทางไปโรงพยาบาลดาวเรืองเอาแต่มองไปด้านหลัง และทุกครั้งเธอก็จะเห็นว่าพิธานเฝ้ามองดอกแก้วไม่วางตา สายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความกังวลมากมา