สายๆ ของวันต่อมา
เหมียวตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าเพื่อนๆ ของเธอได้ออกไปพร้อมกับคุณครูในตอนเช้าแล้ว ในห้องเหลือเพียงเธอคนเดียวและโซนของผู้หญิงก็น่าจะเหลือเพียงเธอคนเดียวด้วย
"ตื่นสายเหมือนกันนะ"
"....." เธอหันไปมองตามเสียงที่พูดขึ้นทักทายเธอ ก่อนจะรีบหลบหน้าหนีทันที
ลืมไปเลยว่าเมื่อคืนธามก็บอกเอาไว้ว่าไม่ได้ไปกับพวกเพื่อนๆ ก็เลยน่าจะเหลือเธอกลับธามแค่สองคนที่ไม่ได้ไป
"พอทักแล้วก็ไม่ตอบ พอฉันไม่คุยด้วยก็หาว่าฉันหยิ่ง ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริงๆ"
"ไม่ต้องมายุ่งกับฉันหรอกไอ้เด็กเนิร์ด" เธอพูดตัดบทก่อนจะถือแก้วน้ำรีบเดินกลับมาที่ห้อง แต่ยังไม่ทันที่จะได้ถึงห้องธามก็เดินตามมาถึงตัวเธอซะก่อน
"มานี่ก่อน"
"โอ้ยย อะไรของนายอีกเนี่ย!?"
"มาเถอะน่า" เขาดึงแขนเหมียวให้เดินตามไป จนถึงโต๊ะม้าหินอ่อนที่เธอนั่งอยู่เมื่อวานตอนดึก "นั่งลงก่อนสิ"
"นายมีอะไรอีก?"
"ยังโกรธฉันเรื่องเมื่อคืนหรอ?"
"เปล่า"
"บอกว่าเปล่าแต่แสดงสีหน้าแบบนี้แปลว่ายังโกรธอยู่ฉันต้องทำยังไงถึงจะหายโกรธ?"
"ไม่ต้อง!" เหมียวปฏิเสธเสียงแข็ง
"จับของฉันคืนมั้ยล่ะ?"
"....." เธอหันขวับไปมองหน้าของธามทันที "ได้เหรอ?"
"อ่าว เธอจะไม่ปฏิเสธหน่อยหรอ"
"ไม่อะ มาสิฉันจะจับคืน"
"ดะ เดี๋ยวก่อน ฉันก็แค่พูดประชดเธอ จะบ้าหรอเหมียวเธอจะมาจับหน้าอกของฉันได้ยังไง เดี๋ยวก็มีใครมาเห็นหรอกเธอไม่กลัวว่าตัวเองจะเป็นประเด็นอีกหรอ"
"ทำไมต้องกลัว?"
"ดะ เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวมีคนมาเห็น"
"ถ้าอย่างนั้นก็มาตรงนี้!"
เหมียวดึงตัวของธามให้เดินตามเธอไป ก่อนจะผลักตัวธามให้ชิดกับกำแพง
ที่เธอแสดงท่าทีว่าไม่พอใจเขาก็แค่อยากรู้ว่าธามจะมีวิธีจัดการยังไง จะทํายังไงให้เธอหายโกรธได้
"เอาจริงดิ?"
"จะกลัวทำไมเป็นคนท้าฉันเองหนิ อีกอย่างนายก็หุ่นดีจะตาย"
เหมียวค่อยๆ สอดมือเข้าไปใต้เสื้อของธาม ลูบไล้กล้ามเนื้อที่เรียงตัวสวยงามอยู่ภายใต้เสื้อเชิ้ตของเขา
"หนะ ไหนบอกว่าจะจับหน้าอก ปะ ไปลูบท้องทำไม"
"นายออกกำลังกายแบบไหนหรอทำไมหุ่นดีจัง" เธอพูดเสียงแผ่วพร้อมกับลูบไล้ไปมาไม่หยุด
"กะ ก็ออกบ้างเป็นบางเวลาถ้ามีเวลาว่าง"
"ถ้าฉันอยากออกกำลังกายแบบไหนบ้างฉันต้องทำยังไง"
"ก็ไปฟิตเนสสิ"
"ฉันอยากให้นายสอน"
"อึก...." ธามกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เมื่อมือเล็กๆ ของเหมียวสัมผัสโดนกับหัวเข็มขัดของเขา
"ถอดแว่นหน่อยสิ"
"ไม่เอา"
"....." เหมียวเลื่อนมือไปดึงแว่นหนาเตอะของธามออกมา "ใส่ทำไม มันเสียบุคลิกเปล่าๆ ไม่ใส่แบบนี้ก็หล่อดี"
"....."
"ตกลงนายจะ...สอนฉันออกกำลังกายมั้ย"
"ฉันไม่ว่าง ฉัน..."
"ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะทำอยู่แบบนี้จนกว่าทุกคนจะกลับมา"
"เธอไม่กลัวตัวเองเสียหายหรอ เป็นผู้หญิงทำไมถึงกล้า..."
"สมัยนี้ทุกคนเท่าเทียมกันหมดแล้ว ผู้ชายทำได้ผู้หญิงก็ต้องทำได้" เธอเถียงกับทันทีเพราะเธอไม่ใช่คนหัวโบราณ
"....."
"ว่าไงธาม....รีบตัดสินใจสิ"
"อะ..โอเคๆ ฉันยอมสอนเธอก็ได้"
"ดีมากเด็กเนิร์ดสุดหล่อของฉัน"
เหมียวปล่อยธามให้เป็นอิสระจากนั้นเธอก็เดินกลับไปที่ห้องอย่างอารมณ์ดี และไม่นานเพื่อนๆ ของเธอก็พากันกลับมา
ต่อหน้าทุกคนเหมียวและธามทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งกลับมาเรียนตามปกติ
"เมื่อไหร่นายจะให้สอนฉันสักที?"
"เธอก็เห็นว่าช่วงนี้สอบเยอะขนาดไหน รอให้มันพ้นช่วงนี้ไปก่อนก็ได้หรือไม่ก็รอให้เรียนจบก่อน" ธามตอบ
"ก็ได้ หลังจากปิดเทอมฉันจะมารอคำตอบจากไหนอีกที"
เวลาผ่านไปอีกเรื่อยๆ จนกระทั่งเหมียวเรียนจบมัธยมปลายเรียบร้อย
แต่แผนการที่เธอวางเอาไว้ก่อนหน้านั้นต้องยกเลิกทิ้งทั้งหมด เพราะแม่ที่เป็นเสาหลักของบ้านป่วยและเข้าโรงพยาบาลกะทันหัน เธอเลยต้องรับหน้าที่เป็นเสาหลักของบ้านคอยดูแลน้องชายกับแม่แทน
หน้าร้านสะดวกซื้อขณะที่เหมียวกำลังจะกลับบ้านเธอแวะซื้อของกินกลับไปให้น้องชายก่อน
"เหมียว..."
"อ้าวธาม..."
"หายเงียบไปเลย ไหนบอกว่าจะให้ฉันสอนเธอออกกำลังกายไง"
"ขอโทษนะธามที่ทำให้รอ แต่คงต้องยกเลิกแหละ นายอยากทำอะไรก็ทำไปเลย"
"ทำไมล่ะ?"
"แม่ฉันป่วยเข้าโรงพยาบาลกะทันหันน่ะ ฉันก็เลยต้องรับหน้าที่เป็นเสาหลักของครอบครัวคอยดูแลแม่คอยดูแลน้องชาย"
"แม่เธอเป็นอะไรหรอ?"
"หมอบอกว่าเป็นเพราะแม่โหมงานหนักมากเกินไปร่างกายก็เลยรับไม่ไหว"
"อ๋อ แล้วแม่ของเธอพักอยู่ที่โรงพยาบาลไหนหรอ?"
"โรงพยาบาลXXX ฉันต้องไปแล้วขอตัวก่อนนะไว้ค่อยเจอกัน"
"อือ..."
เหมียวเดินไปขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์ของเธอจากนั้นก็ขับออกไปทันที
"เจ๊ๆ เจ๊พอจะมีเงินหรือเปล่าอะ"
"เพราะมีอยู่จะเอาไปทำอะไร?"
"พอดีว่าอาจารย์ให้ร่วมทำกิจกรรมกับเพื่อนๆ น่ะ อาจารย์ให้ช่วยกันหาเงินออกค่าอุปกรณ์ แต่ถ้าเจ๊ยังไม่มีก็ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวผมไปคุยกับเพื่อนมันเอง"
"เท่าไหร่ล่ะ?"
"ไม่รู้เหมือนกันสิเจ๊"
"อะเจ๊มี 300 นี่เป็นเงินเศษส่วนที่เหลือเจ๊จะเอาไปจ่ายค่าโรงพยาบาลให้แม่"
"ขอบคุณมากๆ ครับถ้าเหลือเดี๋ยวผมจะเอามาคืนนะ"
"เอาไปเถอะให้แล้วไม่รับคืนหรอก"
"ขอบคุณมากครับเจ๊"
"พรุ่งนี้ไปโรงเรียนเองได้อยู่นะเจ๊ต้องไปหาแม่ที่โรงพยาบาล ถ้าแม่ได้ออกจากโรงพยาบาลวันพรุ่งนี้ก็จะได้พากลับมาเลย"
"ครับ เดี๋ยวผมเดินไปเองเจ๊ไปหาแม่เถอะ"
"อือๆ"
เช้าวันต่อมา
เหมียวตื่นแต่เช้าแล้วรีบขับรถไปที่โรงพยาบาลทันที เพราะคุณหมอบอกว่าจะอนุญาตให้แม่ของเธอกลับบ้านได้วันนี้
"คุณพยาบาลคะ รบกวนแจ้งค่าใช้จ่ายของแม่ฉันหน่อยได้ไหมคะ"
"ได้ค่ะสักครู่นะคะ ค่าใช้จ่ายของคุณปานดาวไม่เสียค่ะ"
"คะ? ไม่เสียหรือยังไงคะมาทุกทีก็เสียนี่คะ"
"อ๋อ ทางคุณหมอแจ้งว่าเป็นเคสฉุกเฉินน่ะค่ะก็เลยไม่ได้เรียกเก็บเงินจากทางคนไข้"
"อ๋อ แล้วฉันรับแม่กลับบ้านได้เลยใช่ไหมคะ"
"ค่ะ รับยาเสร็จแล้วก็กลับบ้านได้เลยค่ะ"
"ขอบคุณมากๆ นะคะ"
ถึงจะรู้สึกแปลกใจแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เธอมาโรงพยาบาลทุกครั้งต้องเสียเงินตลอดแต่ครั้งนี้กลับไม่เสียเงินเลยแม้แต่บาทเดียว เธอก็ได้แต่คิดว่าคงจะเป็นเคสฉุกเฉินอย่างที่พยาบาลบอกจริงๆ
เวลาผ่านไปอีกหลายเดือนหลังจากนั้นเหมียวก็ไม่ได้เจอกับเพื่อนคนไหนอีกเลยเพราะต้องทำงาน แม่ของเธอก็ยังไปทำงานที่ไหนไม่ได้เพราะร่างกายยังไม่แข็งแรงดี และเธอก็ไม่อยากให้แม่ทำงาน เธอจึงรับปากว่าจะหาเงินมาใช้หนี้และหาเงินส่งน้องเรียนเอง"เจ๊ๆ เจ๊ๆ !! ""อะไรไอ้หมาเสียงดังมาเชียว แม่นอนอยู่เนี่ยอย่าเสียงดังสิ" เหมียวหันไปเอ็ดน้องชาย เมื่อจู่ๆ มันก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับโวยวายเสียงดัง"ใครก็ไม่รู้มายืนอยู่หน้าบ้านเรา มันมีปืนด้วยนะเจ๊""หรือว่าจะเป็น...""ใครเหรอเจ๊?""พาแม่เข้าบ้านไปก่อนแล้วห้ามออกมา เดี๋ยวเจ๊ไปรับหน้าพวกมันเอง""ครับๆ"เหมียวรู้ดีว่าพวกที่มารออยู่ที่หน้าบ้านของเธอเป็นใคร ก็คงจะไม่พ้นเจ้าหนี้ที่แม่ของเธอเคยไปกู้เงินเอาไว้ และขาดส่งมาสองเดือนแล้วเพราะเธอหาเงินไม่ทัน"สวัสดีค่ะพี่ๆ มีอะไรหรือเปล่าคะ""เฮียให้มาเก็บต้นกับดอกที่ค้างเอาไว้""ฉันขอเวลาอีกหน่อยได้มั้ย คือตอนนี้แม่ของฉันยังไม่หายดีเลยฉันเองก็หาเงินคนเดียวมันหมุนไม่ทันนะพี่ ฉันก็อายุแค่นี้เองจะไปทำงานหาเงินที่ไหนได้มากมายล่ะ ช่วยหน่อยนะพี่""คงไม่ได้หรอกเพราะผลัดมาหลายเดือนแล้ว เฮียให้มาตามยอดให้ครบ ถ้าพวกพี่ไม่ได้ไปพวกพ
@บ้านธาม"บ้านของนายใหญ่จังเลยเนาะ เคยแต่ขับรถผ่านแต่ไม่เคยแวะเข้ามาสักครั้ง" เหมียวหมุนตัวมองไปรอบๆ บ้านของธามดูใหญ่โตมากกว่าบ้านของเธอเป็นสิบเท่าเลย"เข้ามาสิฉันจะได้แนะนำให้พ่อกับแม่รู้จัก""ห๊ะ!? เอาจริงดิ""อือ..."ไม่คิดว่าธามจะพามาให้พ่อกับแม่ของเขารู้จักด้วย เอาจริงๆ เธอไม่ได้เตรียมตัวอะไรมาเลย"คุณพ่อคุณแม่ครับ นี่เหมียวเพื่อนในห้องเรียนที่ผมเคยเล่าให้ฟัง""สวัสดีค่ะ""สวัสดีจ้ะ หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเชียว ตามสบายเลยนะหนูไม่ต้องเกรงใจ""ขอบคุณมากค่ะ""ผมจะให้เหมียวมาทำงานพิเศษอยู่ที่บ้านของเรานะครับ พอดีว่าแม่ของเธอป่วยหนักแล้วทำงานไม่ได้เธอก็เลยต้องเป็นเสาหลักของบ้านทำงานส่งน้องเรียนครับ""โถ่ลูกเป็นเด็กดีจริงๆ ตามสบายเลยนะลูก แม่ไม่ว่าอะไรหรอก""ขอบคุณมากครับคุณแม่"ค่อยยังชั่วที่พ่อแม่ของธามเข้ากับเธอได้ดี เธอนึกว่าคนรวยๆ แบบนี้เขาจะหยิ่งไม่พูดกับคนจนๆ อย่างเธอซะอีก แต่พ่อแม่ของธามไม่เป็นเหมือนที่เธอคิดเอาไว้เลย ทั้งสองท่านใจดีมากและพูดสุภาพกับเธอด้วย นี่สินะที่เขาเรียกว่าผู้ดีทั้งฐานะการเงินและจิตใจ"ตามมาสิเหมียว""เอ่อ....โอเคๆ"เหมียวเดินตามธามขึ้นไปด้านบนอย่างกล้าๆ กลัว
@บ้านธาม"สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า" เหมียวยกมือไหว้พ่อกับแม่ของธามที่นั่งอยู่ตรงโซฟาในบ้านใหญ่"มาหาธามเหรอลูก ธามยังไม่เลิกเรียนเลยนะ""หนูบอกธามแล้วค่ะว่าหนูจะมาเอาของที่ห้องของเขา แต่ถ้าคุณลุงคุณป้าไม่สบายใจเดี๋ยวหนูรอธามกลับมาก่อนก็ได้ค่ะ"เธอโทรไปขออนุญาตธามก่อนที่จะมาที่นี่แล้วว่าจะไปเอาของที่เขาให้กับน้องชายของเธอมา แต่ก็กลัวว่าพ่อแม่ของเขาจะไม่สบายใจที่เธอเป็นผู้หญิงแต่เข้าออกห้องผู้ชายเป็นว่าเล่น"ไม่เป็นอะไรลูก ถ้าธามอนุญาตแล้วลุงกับป้าก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่ป้าขอถามอะไรอย่างหนึ่งสิ""ค่ะ""เรากลับธามเป็นเพื่อนกันหรอ""ค่ะ เป็นเพื่อนกัน""แต่ป้าว่าลูกชายของป้าไม่คิดแค่นั้นนะ""ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณป้า ธามก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เรียนอยู่ด้วยกันแล้ว""แต่ป้าชอบลูกสะใภ้แบบนี้นะ ขยันทำงานพูดจาดีสุภาพเรียบร้อย""เอ่อค่ะ"เหมียวถึงกับทำตัวไม่ถูกเมื่อถูกชมแบบนี้ ทั้งๆ ที่เธอก็ไม่ได้ดีมากมายเหมือนกับที่แม่ของธามพูดเลย เอาจริงๆ เธอไม่ใช่คนเรียบร้อย แต่เพราะเธอต้องคุยกับผู้ใหญ่เลยต้องวางตัวให้ดูสุภาพเรียบร้อย"ไปเถอะลูก""ค่ะคุณป้า"เธอรีบเดินขึ้นไปเอาของในตู้ของธามลงมา และจะกลับมาอีกทีหลังจากท
@บ้านธาม"นายบอกว่าจะมีของขวัญให้ฉัน ไหนล่ะของขวัญ?" เธอทวงถามขึ้น เมื่อเข้ามาในห้องของธามแล้วเขากลับนั่งอ่านหนังสือเฉยๆ แต่เธอกลับอยากรู้อยากเห็นในของขวัญที่ธามจะให้เธอ"อยากได้ตอนนี้เหรอ?""อื้อ อยากรู้ว่าเป็นอะไร""....." ธามลุกเดินมาหาเหมียวที่นั่งอยู่บนโซฟา พร้อมกับผลักตัวเธอให้นอนราบลงกับโซฟาอย่างอ่อนโยน ก่อนที่เขาจะถอดเสื้อที่สวมใส่อยู่ออกไป เผยให้เห็นรูปร่างสัดส่วนมัดกล้ามเนื้อที่เรียงตัวสวย"ธะ ธามฉันไม่ได้อยากได้แบบนี้นะ เรายังเด็กอยู่เลยนะ""เด็กที่ไหนกัน โตหมดแล้วเนี่ย" ธามไล่สายตามองเรือนร่างของเหมียว"ไอ้บ้าธาม!""....." ธามยิ้มมุมปากก่อนจะยื่นหน้าไปใกล้ๆ เหมียวมาขึ้น ทำท่าเหมือนจะจูบเธอแต่แล้วก็แค่จุ๊บหน้าผากของเธอเพียงครั้งเดียวแล้วปล่อยเธอเป็นอิสระ "ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า ฉันรู้อยู่ว่ามันไม่ควร""....." เหมียวถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก"มานี่ก่อนสิ""ไปไหน?""มาเถอะน่า"เขาพาเธอเดินไปที่ห้องห้องนึงด้านในเต็มไปด้วยอุปกรณ์ออกกำลังกายมากมาย และมันก็กว้างมากๆ ด้วย เหมือนกับว่าของเขาแค่ห้องเดียวแต่กินพื้นที่ไปเยอะมากๆ แต่ก็ไม่แปลกเพราะธามเกิดเป็นลูกคนรวยจะทำอะไรก็ได้เพราะใช้
สามเดือนถัดมา"อื้อ นายไม่ต้องมารับฉันหรอกเดี๋ยวฉันเดินไปเองดีกว่า นายไปทำธุระของนายให้เสร็จเถอะแล้วค่อยไปเจอกันที่บ้าน"( โอเค แล้วเจอกัน )เหมียวยืนคุยโทรศัพท์กับธามขณะที่เธอกำลังจะไปบ้านของเขา เพราะธามต้องแวะไปทำธุระในเมืองก่อนเลยโทรมาบอกว่าจะมารับช้า เธอคิดว่าเธอเดินไปเองจะดีกว่าเพราะบ้านของถามก็ไม่ได้อยู่ไกลจากบ้านของเธอเท่าไรอีกอย่างตอนนี้ก็เป็นช่วงตอนกลางวัน คงไม่มีใครกล้ามาทำอะไรกลางวันแสกๆ หรอก"หนูไปก่อนนะแม่ เดี๋ยวอีกสักพักไอ้หมาก็คงจะกลับมาแหละ""ไปเถอะลูก เดินดีๆ นะ""จ้ะแม่"หลังเลิกงานแรกเธอจะกลับมาอยู่กับแม่ของเธอก่อนประมาณชั่วโมงนึง และช่วงเย็นน้องชายก็จะกลับมาจากโรงเรียนพอดีซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ปล่อยให้แม่ต้องอยู่ที่บ้านตามลำพังคนเดียวเหมียวเดินไปตามทางเรื่อยๆ ไม่รีบร้อนอะไรเพราะไปถึงก็ไม่ได้มีงานอะไรให้เธอทำอยู่ดี"กรี๊ด!! ใครก็ได้ช่วยด้วย ช่วยฉันที!""อะไรอะ?" เหมียวพูดขึ้นเบาๆ กับตัวเอง เมื่อได้ยินเสียงร้องตะโกนของผู้หญิงดังมา "หรือว่าแถวนี้เขามีถ่ายละครกัน?""กรี๊ด!!" เสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกครั้งหนึ่งมันเลยทำให้เธอได้รู้ว่านี่ไม่ใช่การถ่ายละคร แต่นี่คือเสียงร้องขอ
หนึ่งปีถัดมา"สุขสันต์วันเกิดนะธาม ฉันไม่รู้จะซื้ออะไรให้นายเหมือนกันไม่รู้ว่านายชอบอะไร ก็เลยซื้อเค้กมาให้" เหมียวยืนเค้กที่เธอซื้อมาให้ธามเป่าเทียน"ของอะไรถ้าเธอเป็นคนซื้อฉันก็ชอบหมดแหละ"".....""ขอบคุณมากนะ""ตัดเค้กแบ่งให้ทุกคนสิ""แป๊บนะ"หลังจากที่ตัดเค้กแบ่งให้กับทุกๆ คนในบ้านหมดแล้วก็เหลือเค้กเพียงชิ้นเดียว ทั้งสองคนก็เลยตกลงกันว่าจะแบ่งครึ่งกัน"เค้กอร่อยดีนะ ซื้อมาจากร้านไหนหรอ?""ร้านเบเกอรี่ในเมืองไง""เธอไปทำอะไรมาในเมือง ที่ทำงานของเธอก็อยู่ใกล้ๆ นี่นา""ก็ไปซื้อเค้กให้นายไง ฉันถ่อเดินไปซื้อเค้กให้นายโดยเฉพาะเลยนะเนี่ย""น่ารักจัง"ธามใช้นิ้วจิ้มหน้าครีมเค้กป้ายที่ปากของเหมียว ก่อนจะยื่นหน้าไปใกล้ๆ เธอเพื่อจะชิมครีมเค้กที่ติดอยู่บนริมฝีปากของเธอ แต่เหมียวกลับเลียกินไปซะก่อน"จะทำอะไรน่ะ!?""ก็กินเค้กไง""แฮ่มๆ ๆ จะหวานอะไรก็เกรงใจพ่อแม่บ้างนะ ดูสิทุกคนยังไม่ได้ไปไหนเลยนะ" ทั้งสองหันไปมองพร้อมๆ กัน พ่อแม่ของธามและแม่บ้านยังยืนอยู่ที่เดิม"หวานกันแบบนี้สงสัยคุณหญิงจะได้อุ้มหลานเร็วๆ นี้แน่เลยค่ะ" แม่บ้านเอ่ยแซวที่นี่ไม่มีใครรังเกียจเธอเลย ทุกคนรักและเคารพเหมียวเหมือนกับ
สองเดือนถัดมา"แม่ของเธอเป็นยังไงบ้าง ช่วงนี้ฉันเรียนด้วยแล้วก็ต้องเข้าไปดูงานที่บริษัทด้วยก็เลยไม่มีเวลาแวะเข้าไปหาเลย""ก็เหมือนเดิมปกตินั่นแหละ แกก็อยากทำงานแต่ฉันไม่ให้แกทำ นี่ขนาดไม่ได้ทำงานก็ยังหางานบ้านมาทำจนได้" เหมียวหนักใจกับเรื่องนี้มากเพราะกลัวว่าแม่ของเธอจะทรุดหนักลงไปอีก เธอพยายามบอกกับแม่แล้วแต่แม่ของเธอก็ไม่อยากจะฟังเลย"ก็ปกติของคนเคยทำงานแหละ แม่ของเธอเคยทำงานมาก่อน จะให้มานั่งอยู่นิ่งๆ รอลูกหาให้กินได้ยังไงล่ะ""อือ""เดี๋ยวฉันขอดูเอกสารของบริษัทก่อน เธอไปนั่งดูทีวี เถอะ ฉันไม่มีอะไรให้ทำหรอก""อือ มีอะไรให้ช่วยก็เรียกนะ""โอเค"เหมียวเดินเข้าไปในห้องนอนของธามก่อนจะเปิดทีวีนั่งดูตามปกติของเธอทว่า...สิ่งที่อยู่ในทีวีมันไม่ใช่ข่าวสารหรือละคร แต่มันคือคลิปโป๊ที่ธามน่าจะเปิดค้างไว้แล้วไม่ได้ปิด"ธาม!!" เหมียวร้องตะโกนเสียงดังพร้อมกับนั่งตัวแข็งทื่อไม่ขยับไปไหนสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือคลิปโป๊ของฝรั่งซึ่งผู้ชายกับผู้หญิงกำลังทำเรื่องอย่างว่าด้วยกัน และมันก็ค่อนข้างรุนแรงด้วย"อะไรเรียกเสียงดังเชียว!?" ธามเดินเข้ามาในห้องนอนด้วยความตกใจ"นะ นาย?" เธอชี้ไปที่หน้าจอทีวี"เฮ้ย!
ตกดึก"ธาม ธาม นายหายไปไหนเนี่ย" เหมียวเดินเรียกหาชายหนุ่มรอบห้อง แต่กลับไม่เห็นตัวของเขาเลยไม่รู้ว่าหายไปไหนในห้องเลี้ยงสัตว์ก็ไม่มีในห้องฟิตเนสก็ไม่มีเหลือเพียงห้องเดียวที่เธอไม่ได้เข้าไป และก็ไม่กล้าเข้าไปเพราะนั่นอาจจะเป็นห้องลับหรือห้องสำคัญของธามก็ได้"หายไปไหนของนายเนี่ย"หมับ!"เรียกหาเค้าอยู่หรอ" ขณะที่เหมียวกำลังยืนนึกว่า ธามจะหายไปอยู่ที่ไหน เขาก็เดินเข้ามากอดเธอจากทางด้านหลังอย่าเงียบๆ ทำเอาเธอตกใจสะดุ้งไม่เป็นท่า"ธาม!! ตกใจหมดเลยเล่นอะไรเนี่ย!?""เรียกหาฉันอยู่หรอ?""อือ หายไปไหนมาล่ะ?""ก็อยู่แถวๆ นี้แหละไม่ได้ไปไหนไกล""ฟอด ฟอด หอมจัง""อย่าสิธาม" เธอพยายามผลักไสเขาออกไป แต่ดูเหมือนว่าธามจะยิ่งรุกเธอมากกว่าเดิมอีก "อือ จะทำอะไร?""....." ธามไม่ตอบ เขาจับตัวของเธอให้หันหน้ากลับไปพร้อมกับจับสะโพกของเธอเอาไว้แน่น "อย่ายั่วได้มั้ย จุ๊บ จุ๊บ"เขาถอนหายใจออกมาอย่างแรงพร้อมกับโน้มตัวลงไปจุ๊บปากคนตรงหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า"ธาม...อย่าสิ""....." ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุเพราะธามไม่ได้ฟังอะไรจากเธอเลย "อืม...""อื้อธาม ตุบ!"ธามผลักเหมียวลงเตียงก่อนจะขึ้นไปคร่อมเธอและเริ่มสัมผัสร่
@ผับ"ตกลงแกจะบอกได้หรือยังว่าเป็นอะไรทำไมถึงชวนฉันออกมาดื่ม" ลูกหยีเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง เพราะมาถึงได้เหมียวก็เอาแต่สั่งเครื่องดื่มมานั่งดื่มอย่างเดียวไม่พูดกับใครเลย".....""แกทะเลาะกับธามหรอ?""ไม่ได้ทะเลาะกัน แค่ไม่ยุ่งกันอีกแล้ว""หมายความว่ายังไง เกิดอะไรขึ้น?""ฉันเคยบอกแกไปแล้วไงสังคมของฉันกับธามไม่เหมือนกัน บางทีเราสองคนอาจจะไม่มีอะไรเหมาะสมกันเลยก็ได้ความรักของเราสองคนก็แค่ความรักของเด็กๆ ที่เพิ่งจะหัดมีความรัก ความจริงแล้วมันไม่ใช่ความรักอะไรหรอกก็แค่อารมณ์ชั่ววูบก็เท่านั้นแหละ""....." ลูกหยีนั่งฟังเพื่อนพูดอย่างตั้งใจ"ฉันพยายามเข้าหาเขา พยายามทำทุกอย่างที่จะทำให้ตัวเองเลิกคิดว่าไม่เหมาะสม แต่เหมือนฉันยิ่งพยายามมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งไปไกลมากเท่านั้น จนฉันรู้สึกเหนื่อยไม่อยากตามไม่อยากอะไรอีกแล้ว""มันต้องมีเรื่องมากกว่านั้นสิที่ทำให้แกคิดมากได้ขนาดนี้ ถ้าแกคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมแกคงไม่ถลำลึกกับธามมาจนขนาดนี้""อืม...ธามไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น" เธอพูดเสียงแผ่วพร้อมกับกระดกเหล้าในแก้วขึ้นรวดเดียวเป็นการย้อมใจ"ห๊ะ!? แล้วแกรู้ได้ยังไง""มันคงเป็นเซ้นส์ของผู้หญิงละมั้ง ฉันรู้สึ
หลังจากนั้นเธอก็ไม่เคยโทรกลับไปหาธามอีกเลย เธอเอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องไม่ออกไปกินอะไรไม่พูดคุยกับใครเลย ทั้งแม่และน้องชายเป็นห่วงเธอมากและก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร"พี่สาวของเราเป็นยังไงบ้างหม่า" ลูกหยีเดินเข้ามาในบ้านด้วยความร้อนใจ หลังจากที่รู้ว่าเหมียวเป็นอะไรก็ไม่รู้ไม่ยอมกินข้าวกินปลาไม่ยอมออกมาจากห้อง"ยังไม่ยอมออกมาจากห้องเลยครับ ไปเคาะประตูเรียกก็ไม่ตอบไม่รู้ว่าเป็นอะไร" หม่าตอบ"เดี๋ยวพี่ไปดูเอง เราไปดูแม่เถอะ""ครับพี่หยี"ลูกหยีเดินขึ้นไปด้านบนก่อนจะเคาะประตูห้องของเหมียว แต่ในห้องก็ยังคงเงียบกริบไม่มีเสียงตอบรับอะไรเลย"ฉันเองนะเหมียว มีเรื่องอะไรออกมาคุยกันได้มั้ย แม่กับน้องชายของแกเป็นห่วงแกมากนะที่เห็นแกเป็นแบบนี้""ฉันขออยู่คนเดียวได้มั้ยหยี ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจะออกไปหาใคร" เธอตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ลูกหยีที่ได้ยินแบบนั้นก็คิดว่าเหมียวต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ เธอถึงได้ร้องไห้จนน้ำเสียงสั่นขนาดนั้น"ก็ได้แต่แกก็กินอะไรบ้างสิ อย่าเงียบไปแบบนี้"".....""ฉันไม่กวนแกก็ได้ ฉันซื้อของมาให้อยู่หน้าประตูนะแล้วก็ออกมาเอา ดีขึ้นแล้วค่อยมาเล่าให้ฉันฟังก็ได้ว่าเป็นอะไร"ลูกหยีเ
หลังจากวันนั้นทั้งสองคนก็ได้ปรับความเข้าใจกัน และก็ยังต้องแยกย้ายกันไปทำงานเหมือนเดิม เพราะเธอเชื่อใจและมั่นใจว่าธามจะไม่มีวันนอกใจนอกกายเธอไปมีคนอื่นเด็ดขาด"แม่...วันนี้หนูจะไปหาธามที่บริษัทนะ แม่มีอะไรก็บอกหม่ามันนะ ถ้าจะฝากซื้ออะไรก็ให้หม่ามันโทรหาหนูก็ได้""อือๆ ไปเถอะแม่ไม่อยากได้อะไรหรอก""จ้ะแม่" เหมียวหยิบกระเป๋าสะพายใบโปรดของตัวเองขึ้นมาจากนั้นก็เดินออกไปขึ้นรถแท็กซี่ที่หน้าปากซอยไม่นานเธอก็มาถึงยังบริษัทของธาม"สวัสดีค่ะ ธามอยู่ด้านบนใช่มั้ยคะ" เธอเดินเข้าไปถามพนักงานต้อนรับ เพราะถ้าเขายังไม่ว่างเธอก็จะยังไม่ไปรบกวน"ไม่นะคะ ท่านประธานเดินทางไปต่างประเทศได้ 2-3 วันแล้วนะคะ" พนักงานต้อนรับบอก"ไปต่างประเทศ?" เหมียวยืนขมวดคิ้วเข้าหากัน เขาเดินทางไปต่างประเทศตั้งแต่เมื่อไหร่กันทำไมเธอถึงไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลย"ใช่ค่ะ ท่านประธานไปพบผู้บริหารบริษัทที่ต่างประเทศน่ะค่ะ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าท่านประธานจะกลับมาเมื่อไหร่""อ่อ ขอบคุณมากๆ นะคะ"เธอเดินกลับมาอย่างงงๆ เพราะอุตส่าห์ตั้งใจมาหาเขาแต่สุดท้ายก็เพิ่งจะมารู้ว่าเขาเดินทางไปต่างประเทศปึก!"โอ๊ะ! ขะ ขอโทษด้วยค่ะฉันเดินไม่ระวังเ
เวลาผ่านไปอีกเรื่อยๆ"เหมียว..." เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของหญิงสาวขณะที่เธอกำลังยืนเช็ดโต๊ะอยู่ ทำให้เธอหยุดชะงักและค่อยๆ หันกลับไปมองและก็พบว่าธามยืนอยู่ข้างหลังเธอพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น"มีอะไร?""เธอมาทำงานที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?""สักพักแล้ว""ทำไมเธอถึงมาทำงาน เงินที่ฉันให้ทุกเดือนมันไม่พอหรอ?"".....""เหมียว""นายเคยสนใจด้วยหรอว่าฉันจะไปไหนทำอะไรกับใคร ฉันก็เห็นนายสนใจอยู่กับงานของตัวเองอย่างเดียว" เธอพูดพร้อมกับหันหลังกลับไปเช็ดโต๊ะเหมือนเดิม"อย่าประชดกันแบบนี้สิเหมียว เธอก็รู้ว่าฉันต้องทำงาน""ฉันก็ต้องทำงานเหมือนกันอย่ามารบกวนเวลางานของฉัน""ทำไมเธอ...ถึงดูห่างเหินกับฉันจัง""....." เธอหัวเราะเบาๆ โดยที่ไม่ให้เขาได้ยิน ความจริงเธออยากจะพูดออกไปแล้วด้วยซ้ำว่าใครกันแน่ที่ทำตัวห่างเหิน เธอพยายามเข้าหาเข้าถึงเขาตลอด จะมีก็แต่เขาที่พยายามทำตัวออกห่างจากเธอ"กลับบ้านไม่ต้องทำงาน เดี๋ยวฉันจะให้เงินเดือนเธอเพิ่มเอง""ฉันจะทำงาน""เธออยากได้เท่าไหร่เงินเดือนของเธอ แลกกับการที่เธอไม่ต้องมาทำงานที่นี่ฉันจะให้เธอเอง" เสียงของธามทำให้คนที่อยู่รอบๆ เริ่มหันมามองและให้ความสนใจ แต
หลายวันผ่านไปจากนั้นเธอก็ไม่เคยโทรไปหาธามอีกเลย เธอกลัวว่าโทรไปแล้วจะมีคนอื่นรับอีก ความรู้สึกของเธอในตอนนี้มันกลัวไปหมดกลัวอย่างบอกไม่ถูก และมันก็ไม่แปลกที่เธอจะระแวงเขา"เป็นอะไรวะ ทำไมถึงนัดมาที่นี่ได้" ลูกหยีเอ่ยถามขึ้น เมื่อเหมียวโทรเรียกให้มาเจอกันที่ผับเธอแค่อยากหาคนที่ให้คำปรึกษากับเธอได้ คนที่เข้าใจความรู้สึกของเธอจริงๆ"ฉันไม่รู้จักพูดปรึกษากับใครดี""เรื่องอะไร?" ลูกหยีถาม"ฉันกับธาม""เกิดอะไรขึ้น?""ไม่รู้สิ ตอนนี้ฉันรู้สึกระแวงไปหมดเลย เราสองคนห่างกันมาได้สักพักแล้วไม่ค่อยได้ติดต่อกันไม่ค่อยได้ไปหากัน ฉันเองก็ต้องคอยดูแลแม่ ส่วนเขาก็ต้องทำงาน""แล้วแกระแวงเรื่องอะไร?""หลายวันก่อนฉันโทรไปแล้วมีผู้หญิงรับสาย หลังจากวันนั้นฉันก็พยายามโทรไปอีกแต่เขาก็ไม่ยอมรับสายเลย เมื่อวานก่อนฉันไปหาเขาที่บริษัทเจอเขากับผู้หญิงคนนั้นอยู่ในห้องด้วยกัน..." เริ่มเล่าถึงเหตุการณ์ที่มันเปลี่ยนแปลงให้กับเพื่อนสนิทฟัง"เฮ้ย!?""ฉันไว้ใจธามนะแต่ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันฉันถึงต้องมาระแวงเขาแบบนี้""เหมียว...""ฉันแค่อยากให้แกเป็นที่ปรึกษาให้ ฉันไม่รู้ว่าฉันควรทำยังไงต่อดี""ทำไมแกถึงไม่บอกธามไปตรงๆ
@บริษัทธาม"สวัสดีค่ะไม่ทราบว่ามาติดต่อเรื่องอะไรคะ?" พนักงานฝ่ายบริการเอ่ยถามเหมียว ขณะที่เธอกำลังยืนหันมองซ้ายขวาอยู่เหมือนกับว่ากำลังคิดว่าจะไปทางไหนดี เธอเพิ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรก"มาหาธามค่ะ""ใครคือธามหรอคะ เขาทำงานอยู่ที่นี่หรอ?" พนักงานถามกลับอย่างงงๆ น้อยคนที่จะรู้จักชื่อเล่นของธามในที่นี่ ส่วนใหญ่จะรู้จักในชื่อเต็มๆ และเรียกกันว่าท่านประธานมากกว่า"คนนี้ค่ะ" เธอเปิดรูปที่ถ่ายคู่กับธามให้พนักงานดู พนักงานสาวถึงกับหน้าเหวอไปเลย "พอจะทราบมั้ยคะว่าจะไปหาเขาได้ที่ไหน""ท่านประธานทำงานอยู่ชั้นบนสุดเลยค่ะขึ้นลิฟท์ไปได้เลย ให้แจ้งท่านประธานก่อนไหมคะว่ามีคนมาหา""ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ"เหมียวรีบเดินตรงไปขึ้นลิฟท์ตามที่พนักงานบอกทันที ไม่นานลิฟท์ก็เปิดออกด้านหน้าเธอมีเพียงความว่างเปล่าไม่พบใครเลย ทั้งๆ ที่มีโต๊ะทำงานอยู่ที่หน้าห้องแกร้ก!เธอเปิดประตูเข้าไปเพราะคิดว่าทำคงทำงานอยู่ด้านในและอยากจะเซอร์ไพรส์เขาเพราะนานๆ ครั้งจะได้เจอกันสักทีทว่าภาพตรงหน้าทำเอาเธอเซอร์ไพรส์มากกว่า เพราะธามกับผู้หญิงอีกคนกำลังยืนอยู่ใกล้ๆ กัน แถมธามก็ถอดเสื้อตัวนอกออกด้วยเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวด้า
วันต่อมา"สวัสดีค่ะบอส" หญิงสาวกล่าวทักทายตามปกติพร้อมกับวางแก้วกาแฟลงตรงหน้าของประธานหนุ่ม แต่เขาก็ยังทำเฉยเมยไม่ได้สนใจอยู่ดีชุดในวันทำงานของเธอก็เหมือนกันทุกๆ วัน ชุดเดรสสั้นและรัดสัดส่วน"บอสต้องการอะไรเพิ่มหรือเปล่าคะ?""ไม่ล่ะ""ค่ะ ถ้าบอสอยากได้อะไรเพิ่มก็แยกฉันได้ตลอดเวลาเลยนะคะ""....." ธามนั่งทำงานเงียบๆ เขาได้ยินทุกคำพูดของหญิงสาว แต่เขาตั้งใจที่จะไม่ตอบอาจจะเป็นเพราะบุคลิกภายนอกที่ดูเย็นชาไม่ค่อยสนใจคนรอบข้าง ซึ่งถ้าใครไม่รู้จักดีก็อาจจะคิดว่าผู้ชายคนนี้หยิ่งและการกระทำของเขามันก็ปกติเหมือนเดิมในทุกๆ วัน จะคุยเล่นสนุกด้วยเฉพาะคนที่สนิทและคนในครอบครัวเท่านั้นครืด ครืด ครืด>ธามมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์พร้อมกับทำท่าจะเลื่อนมือไปหยิบโทรศัพท์มา แต่แล้วก็มีงานเข้าซะก่อน"แย่แล้วค่ะท่านประธาน โรงงานของเรามีปัญหาค่ะ" ผู้จัดการเดินเข้ามาบอกด้วยท่าทางที่เร่งรีบและตกใจ"มีปัญหาอะไร!?""ถังผลิตมีสารเคมีรั่วไหลค่ะ""....." ธามรีบลุกเดินออกจากห้องไปทันทีโดยที่ลืมไปเลยว่าเขากำลังจะรับโทรศัพท์คนรัก แต่แล้วมันก็มีงานด่วนเข้ามาทำให้เขาต้องไปสนใจกับงานก่อนโทรศัพท์
สามปีต่อมาธามเข้ามาทำงานที่บริษัทเต็มตัวแล้วแต่เหมียวไม่ได้มาทำงานด้วย เพราะต้องคอยดูแลแม่ที่ไม่ค่อยสบาย ก็เลยจะแวะมาหาธามบ้างทุกครั้งที่มีเวลาว่าง และไม่ค่อยได้ติดต่อกันเพราะต่างคนก็ต่างทำงานของตัวเองก๊อก ก๊อก ก๊อก"ขออนุญาตค่ะบอส""เชิญ""เอาน้ำส้มเย็นๆ มาส่งค่ะบอส" เลขาสาวเดินตรงเข้ามาหาพร้อมกับวางแก้วน้ำส้มลงตรงหน้าของเขา เธอก้มโค้งจนเสื้อห้อยลงมาติดโต๊ะ เห็นลึกเข้าไปจนถึงบราสีแดงสดด้านในชุดที่ใส่เป็นชุดเดรสสั้นๆ และรัดมากส่วนเสื้อก็คอกว้างจนก้มแล้วเห็นเครื่องในหมด"ขอบใจเอาวางไว้ตรงนั้นแหละเดี๋ยวฉันกินเอง""บอสเหงาหรือเปล่าคะ อยากได้คนช่วยคลายเหงาหรือเปล่า""ไม่" เขาตอบแต่ตาที่ยังจับจ้องอยู่ที่เอกสารตรงหน้า"ฉันเห็นบอสนั่งหน้าเครียดทำงานทุกวันเลย อยากให้ช่วยคลายเหงาก็เรียกฉันได้เลยนะคะ ฉันทำได้ทุกอย่างเลย" เธอพูดพร้อมกับส่งสายตายั่วยวนไปให้คนตรงหน้า แต่สิ่งที่ได้ตอบรับคือความนิ่งเฉยไม่สนใจและก็ไม่ได้หลงใหลกับสิ่งยั่วยวนตรงหน้าด้วย"กลับไปทำงานของคุณเถอะ มีหน้าที่อะไรก็ทำไป ส่วนอะไรที่มันไม่ใช่หน้าที่ก็ไม่ต้องทำ""ค่ะบอส"เธอเดินหันหลังออกไปด้วยอารมณ์ที่ค่อยไม่ดีเท่าไหร่ เพราะเ
ปึก! ปึก! ปึก!ร่างหนาถาโถมแก่นกายใหญ่เข้าร่องแคบอย่างรัวๆ พร้อมกับใช้ไม้ตีที่ก้นของเธอเป็นจังหวะ จนก้นสีขาวเนียนแดงเถือกไปหมด"อ๊ะอ๊ะอ๊า ธะ ธามอย่าตีสิ ฉันเจ็บ!" เธออยากจะขัดขืนเพราะตัวเองเจ็บ แต่ก็ถูกพันธนาการไว้ทำให้ไม่สามารถขัดขืนได้เลย"อืม....อ่าาส์...." เขาได้แต่เปล่งเสียงครางพร้อมกับกระแทกเอวอย่างแรงๆ ไม่ได้ฟังสิ่งที่เธอกำลังร้องขอเลยแม้แต่น้อยหางแมวของเธอมันสั่นกระเทือนทุกครั้งที่ถูกเขากระแทก บวกกับความรู้สึกอีกแบบที่มีสิ่งนั้นอยู่ในร่องก้นของเธอมันไม่ได้เจ็บแต่เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันรู้สึกดีมากจริงๆ และก็รู้สึกเจ็บที่ถูกธามตี"อ๊าา...อร๊างอร๊ายย!! ธาม..." เธอสั่นเกร็งพร้อมกับปล่อยน้ำบางอย่างไหลพุ่งออกมาอย่างรวดเร็วจนเลอะเต็มโซฟา"เสียวขนาดนั้นเลยเหรอ หืม.." ธามยกขาของเธอขึ้นพาดกับขอบโซฟาด้านข้าง ก่อนจะยึดสะโพกของเธอไว้แน่นแล้วกระแทกอย่างรัวๆ จนร่างเล็กสั่นสะท้านไปทั้งตัวตับ! ตับ! ตับ!"อื้ออ....ธาม...อ๊าอร๊างง!!""ครางแบบนี้อยากโดนเอาจนเดินไม่ได้เหรอ?""ฉะ ฉันเสียว....จะเสร็จอื้ม!""ก็เสร็จสิ แต่ฉันยังไม่เสร็จ ก็ยังไม่หยุดอยู่ดี" เขากระแทกอย่างรัวๆ จนรู้สึกได้ว่าภ