34.อย่ากลัวที่จะรู้ความจริง

ตั้งแต่อคิราห์กลับมาเขาก็ไม่ปล่อยให้ไทธัชอยู่ห่างกายเลย ไม่ว่าชายหนุ่มจะทำอะไรคุณหมอก็มีมาคลอเคลียอยู่ใกล้ ๆ ด้วยเหตุผลที่ว่าอยากเก็บช่วงเวลานี้ไว้เพราะอีกไม่กี่วันเขาก็ต้องกลับไปแล้ว

ไทธัชนอนเล่นสมาร์ทโฟนอยู่บนโซฟา ศีรษะหนุนบนตักของอคิราห์ ในขณะที่คุณหมอหนุ่มก็นั่งอ่านหนังสือไปเรื่อย มือหนึ่งจับหนังสือ อีกมือลูบผมคนรัก มันเพลินจนไทธัชรู้สึกง่วง

แล้วจู่ ๆ คนที่กำลังเคลิ้มก็ลุกพรวดจนอีกคนตกใจ

“ไท เป็นอะไร”

“เปล่าครับ ผมขอไปคุยกับเพื่อนหน่อยนะ”

ชายหนุ่มคนน้องไม่รอฟังคำตอบเขารีบวิ่งเข้าไปยังห้องนอนเล็กทันที

“ว่าไง” ไทธัชถามคนที่เงียบไปนาน

“มึงติดต่อเพื่อนมึงให้กูได้ไหม กูอยากเจอมัน” เสียงของปลายสายฟังดูกังวล

“มึงแน่ใจนะไอ้ย้ง”

“อือ ว่าแต่มึงชัวร์ใช่ไหมว่าเป็นคนเดียวกัน” ธนิทถามกลับ

“ก็คิดว่าใช่นะ มึงแคปชื่อกับรูปหน้าโปรไฟล์มันส่งให้กูหน่อยได้ไหม”

“อือ เดี๋ยวกูส่งให้นะ ช่วงนี้กูว่างอยากจะเจอมันหน่อย อยากรู้ว่าทำไมมันถึงหายไป ตั้งแต่ติดต่อกับมันไม่ได้กูก็รู้สึกไม่ดีมาตลอด และกูก็ไม่อยากเก็บความรู้สึกนี้ไว้อีกแล้ว ถ้ารู้ว่ามันโอเคกูก็จะได้หายห่วง”

“เดี๋ยวกูจะติดต่อกลับไปนะ กูขอไปเช็กให้แน่ใ