ยามบ่ายวันหนึ่งในบ้านที่เงียบสงบ แม่ของดาหวันนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น เธอมองไปนอกหน้าต่างด้วยความกังวลถึงลูกสาวที่นอนอยู่โรงพยาบาล เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้นขัดจังหวะความเงียบซึ่งเป็นสายของสถานีตำรวจ เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ “สวัสดีค่ะ...” น้ำเสียงเหนื่อยล้าแต่ยังมีความหวัง ตำรวจพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “สวัสดีครับ คุณแม่ของ...คุณดาหวันใช่ไหมครับ?” แม่ของดาหวันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ใช่ค่ะ มีอะไรคะคุณตำรวจ?” “ผมมีความคืบหน้าเกี่ยวกับคดีอุบัติเหตุรถชนลูกสาวคุณครับ เราจับตัวผู้ต้องสงสัยได้แล้ว” แม่ของดาหวันสียงแผ่วลง “จริงเหรอคะ... ใครกันคะที่ทำเรื่องแบบนี้?” ตำรวจถอนหายใจ “จากการตรวจสอบภาพวงจรปิดในจุดเกิดเหตุ พบว่ารถคันที่ชนลูกสาวของคุณไม่ได้เกิดจากอุบัติเหตุ แต่เป็นการจงใจครับ ผู้ขับรถคือ... นางสาวเนตรนภา หิลัยทอง” แม่ของดาหวันเบิกตากว้าง ตกตะลึง “ว่าไงนะคะ? คุณหมายความว่า...เธอจงใจชนลูกสาวของฉันงั้นเหรอ?” “ใช่ครับ ไม่เพียงแค่นั้น ในรถยังมีชายอีกคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอ ทั้งคู่ร่วมกันวางแผนล่วงหน้า เรามีหลักฐานจากกล้องวงจรปิดและคำให้การเพิ่มเติมที่ยืนยันว่าเป็
อากาศยามเช้าอบอวลด้วยกลิ่นดินและไอหมอกบางเบา รถยนต์ขับมาจอดสนิทที่หน้าบ้านสวนหลังเล็กๆ ในราชบุรี บ้านไม้หลังคาสังกะสีอยู่ท่ามกลางสวนมะม่วงและต้นไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงา บรรยากาศเงียบสงบ มีเพียงเสียงนกร้องและลมพัดใบไม้เสียดสีกันเบาๆ แม่ของดาหวันประคองเธอลงจากรถ “ถึงแล้วลูก บ้านของยายที่แม่เคยพามาตอนเด็กๆ จำได้ไหม?” ดาหวันยืนนิ่ง สูดลมหายใจลึก “จำไม่ได้ค่ะ...แต่ที่นี่...กลิ่นหอมของต้นไม้เต็มไปหมด” เธอเอื้อมมือออกไป เหมือนพยายามสัมผัสธรรมชาติรอบตัว แม่ของเธอยิ้มบางๆ “แม่คิดว่าที่นี่เหมาะกับลูก ธรรมชาติจะช่วยให้ลูกใจเย็นขึ้น...แม่อยากให้หวันกลับมามีความสุขอีกครั้ง” แม่พาเธอเข้าไปในบ้าน ข้างในถูกตกแต่งอย่างเรียบง่าย มีโต๊ะไม้ เก้าอี้หวาย และหน้าต่างที่เปิดโล่งเพื่อรับลมธรรมชาติ หลังจากจัดของได้ไม่นาน เสียงรถจักรยานยนต์ก็ดังขึ้นที่หน้าบ้าน ทะเลมาถึงพร้อมกระเป๋าเป้ใบใหญ่และท่าทางมั่นใจ เขาโบกมือให้แม่ของดาหวัน“สวัสดีครับคุณน้า ผมมาช่วยดูแลไอ้หวันครับ!” แม่ของดาหวันหันไปมองเขาอย่างแปลกใจ “มาทำไม? น้าบอกแล้วไงว่าจะจ้างคนมาดูแล” ทะเลส่งยิ้มให้ “แต่ผมไม่ไว้ใจคนอื่น ผมอยากดูแลหวันด้วยตัวเอง
ตั้งแต่วันนั้นที่เตอร์รับปากแม่ของดาหวันเขาก็ไม่ได้ติดต่อเธออีกเลยไม่รู้เธอจะคิดยังไงกับสิ่งที่เขาทำอยู่ตอนนี้ เธอคงจะเกลียดและโกรธเขายิ่งกว่าเดิมแต่เขาก็แอบตามดูเธออยู่ห่างๆ ตอนนี้ที่เธอมาอยู่ต่างจังหวัดเขาก็ค่อยมาดูอยู่เรื่อยๆ เห็นทะเลอาสามาดูแลเธอเขายิ่งปวดใจนี่เขาขี้ขลาดขนาดนี้เลยเหรอ ถ้าเธอเปลี่ยนใจไปรักทะเลเขาจะไม่คัดค้านเลยเพราะโดยร่วมแล้วทะเลเป็นผู้ชายที่ดีสามารถฝากชีวิตไว้ได้ เตอร์มองดูสองคนนั้นจากระยะไกลหัวใจเขาแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แต่ถ้าทะเลดูแลเธอดีขนาดนี้เขาก็หมดห่วง แล้วแบบนี้ความสัมพันธ์ของเธอกับเขายังใช้คำว่า'แฟน'ได้อยู่ไหม "ทำไมมึงไม่เข้าไปคุยกับหวันวะไอ้เตอร์..กูล่ะไม่เข้าใจมึงจริงๆ แบบนี้มันยิ่งจะทำให้หวันเข้าใจมึงผิดนะ" จ๊าบที่มาเป็นเพื่อนเตอร์กี่ครั้งเขาก็ยังยืนกรานที่จะมองเธออยู่ห่างๆ แบบนี้ "กูรับปากแม่หวันไว้แล้ว" "เขาอาจจะพูดตอนเขาโมโหอยู่ ....ถ้ามึงพยายามไปคุย เขาอาจจะใจอ่อนให้มึงได้ดูแลหวันก็ได้หรือมึงจะยอมให้ไอ้ทะเลมันดูแลหวันแบบนี้เหรอ" คำพูดของจ๊าบกระตุ้นหัวใจแทบพังสลายน้ำตาเอ่อล้นออกมาจากลูกผู้ชายอกสามศอก "ที่กูไม่เข้าไปก็ไม่ใช่แค่เรื่องรับปากแม
"ทะเลน้าขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ"แม่ของดาหวันเห็นทะเลที่กำลังง่วนอยู่กับการทำอาหารเช้าให้กับลูกสาวของเธอ"ว่าไงครับคุณน้า" ทะเลวางมือจากการทำชั่วคราวเพื่อมาหาผู้เป็นแม่ของดาหวัน"พอดีน้ามีธุระด่วนต้องไปต่างประเทศ..ทะเลพอจะดูแลหวันได้อยู่ใช่ไหม""ได้ครับสบายมากคุณน้าไม่ต้องห่วงรีบทำธุระให้เสร็จเลยครับไม่ต้องเป็นกังวล""โอ้ยลูก..ขอบใจมากนะถ้าไม่มีทะเลหวันคงแย่แน่เลย ขาดเหลืออะไรยังไงก็โทรไปบอกน้านะ""ครับ""งั้นทะเลไปทำกับข้าวต่อเลยลูกเดี๋ยวน้าจะไปบอกหวันสักหน่อย"ว่าแล้วทะเลก็กลับไปทำอาหารเช้าต่อจนเสร็จ เมื่อตักอาหารมาเสิร์ฟก็พบว่าแม่ของดาหวันออกไปแล้ว"อ้าวมึง แม่มึงไปแล้วเหรอ""อืมไปแล้ว...ทำอะไรเหรอวันนี้กลิ่นหอมๆ ""ผัดเห็ดหอมแล้วก็มีแกงจืดเต้าหู้หมูสับ...มากินตอนร้อนๆ จะได้อร่อย"ทะเลเดินไปจูงมือเธอมานั่งลงที่โต๊ะอาหารเมื่อคนตัวเล็กนั่งเขาก็จัดการตักข้าวสวยร้อนๆ เพื่อที่จะป้อนเธอ"มาอ้าปากเร็ว หายร้อนแล้ว""ทะเล" ดาหวันตบขาเขาเบาๆ "ว่าไงมึง" ทะเลที่ถือช้อนเตรียมจะป้อนแต่ต้องหยุดฟังว่าเธอจะพูดอะไร"กูอยากกินเอง""ทำไมเหรอ..กูป้อนก็ดีอยู่แล้วนิ""แต่กูอยากลองทำเอง...กูไม่อยากเป็นภาระม
บรรยากาศในสถานีตำรวจเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด เนตรถูกพาตัวเข้ามาโดยตำรวจสองนาย มือของเธอถูกใส่กุญแจ ขณะที่เพื่อนชายของเธอนั้นก็คือเสกซึ่งเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด ถูกคุมตัวไว้ในอีกห้องหนึ่ง ทั้งสองมีสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดหวั่น “พวกคุณจับฉันมาทำไม! ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด! ก็บอกไปหลายรอบแล้ว”เนตรพูดเสียงสั่นแววตาลุกลี้ลุกลนจิตใจลนลานไม่มีความสุขราวคนเสียสติ“เรามีหลักฐานจากภาพวงจรปิด และพยานที่ยืนยันว่าคุณเป็นผู้วางแผนขับรถชนเป้าหมายอย่างจงใจ คุณยังจะปฏิเสธอีกเหรอ?”นายตำรวจคนหนึ่งพูดเสียงนิ่งใส่เธอ“ไม่จริง! ฉันแค่บังเอิญขับรถผ่านตรงนั้น!”เธอมีน้ำเสียงร้อนรนอุตส่าห์วางแผนเสียดิบดีแต่สุดท้ายก็โดนจนได้ แต่ถึงยังไงบ้านเธอก็มีเงินอาจจะประกันตัวออกไปได้ในเร็วๆ นี้ อีกอย่างทำให้ดาหวันตาบอดถือว่าคุ้มสำหรับคนเจ้าแผนการอย่างเธอตำรวจเปิดแฟ้มเอกสารและเลื่อนภาพจากกล้องวงจรปิดไปที่เธอ ภาพชัดเจนว่าเธอขับรถคันนั้นในวันที่เกิดเหตุ และยังมีหลักฐานเป็นข้อความในโทรศัพท์ที่เธอส่งหาเพื่อนชาย โดยระบุแผนการว่าจะใส่ความโนเตอร์จนลามถึงไปทำร้ายร่างกายแฟนสาวของเขาอย่างเลือดเย็น“นี่คือข้อความที่คุณส่งถึงเพื่อนชายของค
วันนี้อากาศดีแต่เช้าแถมมีเพื่อนรักอย่างต้นหอมและมิเกลมาเยี่ยมถึงที่โดยหอบหิวของฝากมาเยอะแยะ "โอ้โห...นี่พวกมึงกะจะไม่ให้กูออกไปซื้อของข้างนอกเลยใช่ไหม" ทะเลตกใจกับสิ่งของที่สองสาวเอามา "ของจำเป็นทั้งนั้นแหละ ..อีกอย่างกว่าพวกกูจะมีเวลาได้มา" "มาๆ ช่วยกัน" ต้นหอมรีบเร่งเพื่อนก่อนจะหิ้วของเข้าบ้านไปเก็บ และออกมาเอาส่วนที่ยังเหลือเข้าไปใหม่ "หวันเป็นไงบ้างมึง" "ยังสบายดี...แต่วันนี้พวกมึงมากูโครตดีใจเลยวะคิดถึงมาก" ดาหวันยิ้มให้ทุกคนแต่ก็ไม่รู้หรอกว่าเพื่อนอยู่จุดไหนกันบ้างโปรยยิ้มไปงั้นแหละ "คิดถึงมึงเหมือนกัน...เห้ยไอ้หวันกูมีเรื่องจะถามมึงหน่อย" ต้นหอมเดินเข้ามาใกล้และนั่งลงข้างเธอ "ว่าไงมึงจะถามอะไรกู" สายตาดาหวันเปล่งประกายระยิบระยับราวกับเธอมองเห็น "ได้กับไอ้ทะเลยัง" "เฮ้ยบ้า..ไอ้หอมทะลึ่ง" ดาหวันเบือนหน้าหนีแก้มแดงเด่นชัดด้วยความเขินอาย "อ้าวอย่าบอกนะมึงยังไม่เปิดซิงมันอีก" "ไอ้หอม...มึงนี่นะ" ทุกคนหัวเราะคิกคักกันอย่างเคย "กูแม่งรอจนเหี่ยวเฉาจนไม่รู้จะเฉายังไงแล้วเนี่ย" ทะเลพูดติดตลกกับบรรดาเพื่อนสาวของเขาอย่างมีความสุขแต่ในใจก็อยากจะโดนแบบนั้นอยากโดนเธอเปิดซิง
"อยากได้พี่ทะเลเป็นผัวแล้ว" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาผุดขึ้นทันทีเมื่อคำที่อยากได้ยินหลุดออกมาจากปากคนตัวเล็ก ทะเลลุกขึ้นมาคร่อมร่างเล็กทันทีเขาจับส่วนนั้นถูกไถกับปากทางและค่อยๆ ดันเข้าไปทีละนิดแต่มันก็เข้ายากหน่อยเพราะความคับแน่นของเธอ อีกอย่างของเขาก็ใหญ่พอตัวเช่นกัน ดันเข้าไปได้แค่ครึ่งเธอก็รู้สึกเสียวในมวลท้องน้อยเป็นอย่างมาก จึงกำผ้าปูเตียงเพื่อระบายความเสียวซ่าน สีหน้าของเธอตอนนี้ทำให้เขามีอารมณ์มากมันช่างเซ็กซี่และเย้ายวนใจเหลือเกิน ทะเลดันท่อนเอ็นพรวดเข้าไปที่เดียวจนสุดลำทำให้เธอสะดุ้งนิดหน่อย เขาแช่ทิ้งไว้สักครู่โดยไม่ได้ขยับเขยื้อน ภายในของเธอตอดรัดของเขาจนสัมผัสได้ถึงความเสียว ทะเลเริ่มขยับเล็กน้อยและโน้มตัวลงไปจูบปากสวยได้รูปเธอตอบสนองจูบนั้นได้เป็นอย่างดี ตอนนี้ร่างกายร้อนผ่าวถึงขีดสุด ยิ่งได้ยินเสียงครางเสียวของเธอแรงกระแทกกระทั้นนั้นยิ่งเพิ่มขึ้นตามแรงอารมณ์ แม้มันจะทำให้เธอจุกแต่ก็ทำให้รู้สึกดีมากๆ เป็นเวลาเดียวกัน สองมือบดขยี้เต้าอวบอึ๋มอย่างบ้าคลั่งช่วงล่างก็ขยับเข้าออกไปมาไม่ได้ให้ว่างเว้น คอขาวเนียนถูกดูดจนเป็นรอยแดง ในตอนที่เธอใกล้จะเสร็จเขายิ่งเร่งจังหวะให้ถี่แ
สามเดือนถัดมาวันนี้เป็นวันเกิดของดาหวัน ซึ่งทะเลก็เตรียมของขวัญให้เจ้าตัวอย่างลับๆ โดยการแอบออกไปข้างนอกตอนเธอหลับ แม่ของเธอกลับจากงานที่ต่างประเทศก็มาร่วมฉลองวันเกิดให้เธอและที่ขาดไม่ได้ก็คือเพื่อนสุดสวยสองคนนั้นที่กำลังเตรียมของกินกันใหญ่"พวกมึงไม่ต้องเตรียมอะไรเยอะหรอก เดี๋ยวกินไม่หมด"ดาหวันบอกเพื่อนสาวเพราะกินกันแค่นี้ถ้าไม่หมดเสียดายแย่อีกอย่างก็ไม่อยากให้เหนื่อยกันตอนเก็บด้วย"เออๆ เดี๋ยวกูจะย่างกุ้งตัวใหญ่ๆ ให้มึงกินด้วยแหละ มีหมึกกับปูด้วยนะ"ต้มหอมบอกดาหวันพร้อมยกของในมือให้เธอดูแม้จะรู้ว่าเธอมองไม่เห็นก็ตาม"อืมม์ได้กลิ่นแล้วหอมมาก สู้สู้กูรอกินอยู่"เธอได้กลิ่นของอาหารทะเลลอยมาพาให้น้ำลายไหล"ได้เลยจ้าคุณหนูของบ่าว เดี๋ยวบ่าวไปตำน้ำจิ้มรสเด็ดสักครู่ก่อนนะจ๊ะ"มิเกลตบไหล่เพื่อนสาวพร้อมพูดหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดีดาหวันนั่งยิ้มหน้าบานแฉ่งจะได้กินของอร่อย อยู่ๆ ก็มีมือหนาใหญ่เอื้อมมือเธอไปจับ"ว่าไงพ่อครัววันนี้ไม่ลงมือทำกับข้าวเองเหรอ"ดาหวันเอ่ยปากเพราะรู้ว่าสัมผัสนั้นเป็นแฟนของเธอ"เดี๋ยวก่อนสิ เขาจะพาที่รักไปเปลี่ยนชุดก่อน""ชุดอะไรบอกใบ้ได้ไหมค่ะ""ชุดวันเกิดครับ""ชุดวันเกิด
"พี่เตอร์มาหรือยังค่ะ"ดาหวันยกโทรศัพท์โทรหาเขาแต่เช้า วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดเธอกะจะไปใส่บาตรแต่เช้าจากนั้นค่อยไปบ้านสวนเพราะนัดกับเตอร์ไว้แล้ว"พี่ใกล้จะถึงแล้วครับ หวันจะลงมารอพี่เลยไหมหรือให้พี่ขึ้นไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหวันลงไปรอข้างล่างเลย"เพราะถ้าให้เขาขึ้นมาก็จะเสียเวลาไปกันใหญ่อีกอย่างเธอก็ไม่ได้ป่วยหรือมองไม่เห็นนิพอเขาขับรถมาถึงเธอก็อ้อมไปขึ้นฝั่งคนนั่งข้างเขาทันที"พี่เตอร์เราไปใส่บาตรกันตรงไหนดีค่ะ"เธอเอ่ยถามเขา"แถวหมู่บ้านใกล้ๆ นี่ก็ได้ครับ"ตรงนี้เป็นแหล่งชุมชนมีคนขายอาหารหลากหลายเมนู เขากับเธอจึงลงไปซื้ออาหารคาวหวานพร้อมทั้งน้ำและดอกไม้แล้วก็ใส่บาตรเลยเมื่อพระท่านเดินบิณฑบาตรมาพอดี"เป็นไงบ้างรู้สึกดีไหมครับ""รู้สึกดีมากค่ะ""งั้นไปกันเถอะถ้าหิวก็บอกนะจะได้แวะหาอะไรทาน""ได้ค่ะ ป่ะขึ้นรถ"ดาหวันรู้สึกคิดถึงบ้านสวนมากตั้งแต่ผ่าตัดตาเธอก็ไม่ได้มาเหยียบที่นี่เลย เพราะทะเลไม่อยู่ด้วยและ อีกอย่างแม่ก็ไปทำงานต่างประเทศบ่อยด้วย ขับรถจากกรุงเทพไปราชบุรีใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงเพราะรถติด "นึกถึงตอนนั้นที่หวันอยู่ที่นี่ พี่ได้แต่แอบมองหวันจากไกลๆ และโกรธที่ตัวเองขี้ขลาด
ดาหวันตัดสินใจเรียนปริญญาโทต่อ กว่าจะผ่านความเจ็บปวดทางใจมาได้ก็หนักเอาการ เธอไม่ควรยึดติดกับสิ่งที่ทำให้ทุกข์ใจ เวลาผ่านไปจิตใจของเธอก็แข็งแกร่งขึ้น เธอไม่โทษทะเลหรอกนะไม่โทษเขาแล้ว อย่างน้อยเขาก็เคยเป็นเพื่อนและเป็นแฟนที่แสนดีของเธอ ชีวิตคนเรามันต้องเดินไปข้างหน้า"หวัน...เราลองกลับมาคบกันอีกสักครั้งได้ไหม ให้โอกาสพี่จีบหวันใหม่ พี่รับรองว่าจะไม่ทำให้หวันเสียใจ"เตอร์คุกเข่าลงต่อหน้าเธอพร้อมดอกกุหลาบช่อหนึ่ง "ก็ได้ค่ะ"ไหนๆ แล้วก็ให้โอกาสเขาอีกสักครั้งก็แล้วกันเห็นกับที่เขาพยายามมานานเตอร์อึ้งกับคำตอบที่เธอตอบรับไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะยอมกลับมาคบกับเขา นี่เขาคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม"เมื่อกี้หวันว่าไงนะ"แหงนหน้ามองเธอน้ำตาคลอ"หวันบอกว่าก็ได้ค่ะ หวันให้โอกาสพี่จีบหวันอีกครั้ง"เธอรับดอกไม้ช่อนั้นขึ้นมาดมและยื่นมือให้เขาจับ เตอร์จับมือบางแล้วลุกขึ้นยืนเต็มตัวก่อนจะก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบาในช่วงที่เธอเรียนต่อเขาค่อยไปรับไปส่งทำตัวเป็นแฟนที่ดีที่สุดเขาอย่างให้เธอกลับมารักเขาหมดใจถึงแม้จะรับรู้ได้ว่าในส่วนลึกเธอไม่เคยลืมทะเลเลยก็ตามถึงแม้ในบางทีที่เธอหลับยังคงละเมอเพ้อถึงเขาสั
วันเวลาล่วงเลยผ่านไป สำหรับคนอื่นอาจจะไวแต่สำหรับเธอกว่าจะผ่านมันมาได้ในแต่ละวัน ทุกเวลาทุกนาทียังคงรอคอยทะเลอยู่เสมอ เหตุใดเขาจึงใจร้ายได้เพียงนี้"หวันยินดีด้วยนะครับ"เตอร์ถือดอกไม้ช่อใหญ่มาร่วมยินดี"ขอบคุณค่ะพี่เตอร์"เธอยื่นมือไปรับช่อดอกไม้นั้นทุกวันเวลาที่ผ่านมาเตอร์พยายามตามง้อขอคืนดีเธอนับครั้งไม่ถ้วนแต่เธอก็ปฎิเสธให้เรื่องเพียงความสัมพันธ์ที่แสนดีถึงแม้จะทราบถึงเหตุผลที่เขาเจอมาก็ตาม อีกอย่างเรื่องราวในอดีตทำให้เธอรู้ว่าเขาอ่อนแอเกินไปหากมีวันหนึ่งเกิดเรื่องขึ้นเหมือนในอดีตเขาคงเลือกที่จะปล่อยมือเธอต่างจากทะเลที่ไม่มีวันทำเช่นนั้นแน่แต่ว่าตอนนี้ทะเลกำลังทำมันกับเธอ เธอเหนื่อยที่ต้องรออย่างไร้จุดหมาย น้ำตาที่ไหลรินด้วยความเสียใจเริ่มจะชินชา"มึง วันนี้ไปฉลองไหนดี"ต้นหอมถามเพื่อนสาว ถึงต้นหอมกับมิเกลจะเรียนจบและทำงานก่อนก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอลดลงไปเลย"ร้านเดิมแหละ"ดาหวันบอกเพื่อนสาวสองคนเพราะเธอเองก็ไม่รู้จะไปที่ไหน"ร้านเดิมอีกแหละ มึงไปร้านใหม่กัน ร้านนี้เขาบอกเล่นเพลงสนุกมากคนไปเยอะ"มิเกลทำหน้าสดใสเมื่อพูดถึงร้านใหม่ที่มีคนชักชวนมาอีกที"จะดีเหรอกูอยากไปร
วันนี้ถึงวันที่ต้องเปิดตา มันเป็นอะไรที่ทำให้หัวใจของดาหวันหวั่นไหวเป็นอย่างมาก หากเปิดมาแล้วเธอยังมองไม่เห็นล่ะ ก็คงไม่เป็นไรหรอกนะยังไงเธอก็มองไม่เห็นมาเป็นปีๆ อยู่แล้วนิ ที่สำคัญตอนนี้คืออยากติดต่อทะเลให้ได้ เขาจะรู้ไหมว่าเธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากให้เขากลับมาอยู่ข้างกาย"พร้อมนะครับ หมอจะเปิดแล้วนะ"ดาหวันพยักหน้ารับคำ มิเกลต้นหอมพร้อมกับแม่ของเธอต่างนั่งไม่ไกลให้กำลังใจเธอคุณหมอค่อยๆ ถอดผ้าปิดตาและใช้แอลกอฮอล์เช็ดแผลค่อยๆ ทำความสะอาดรอบดวงตาและบอกให้เธอลืมตาได้เธอค่อยๆ ปรือตาช้าๆ ตามที่หมอบอกหัวใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เธอมองเห็นแล้วมองเห็นจริงๆ ด้วย ภาพแรกที่อยู่เบื้องหน้าคือหน้าของทะเลผู้ชายที่เธอรักเขามากเธอยิ้มด้วยความดีใจ"ทะเล" เมื่อม่านตาขยายภาพตรงหน้ากับค่อยๆ จางหายไปและภาพทุกอย่างตรงหน้าก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาที่เอ่อล้นไหลลงอาบแก้มทันทีเพียงแต่กระพริบตา"ทะเลๆๆๆ"เสียงสะอื้นไห้จุกภายในอก มือก็คว้าอากาศเบี้ยงหน้า ทำให้ทุกคนอดสงสารคนตัวเล็กไม่ได้"ไหนลองบอกหมอได้ไหม ภาพแรกที่คุณมองเห็นคืออะไร""ภาพแรกของฉันคือเขาฮือๆ คือทะเล...ตะแต่ความเป็นจริงกับไม่ใช่เพราะอะไร...เพรา
ถึงวันนัดผ่าตัดเมื่อเดินทางมาถึงโรงพยาบาลดาหวันก็มีอาการตื่นเต้นจนมือเท้าเย็นไปหมด"ที่รักทำใจให้ร่มๆ ไม่มีอะไรน่ากลัวเขาจะอยู่กับที่รักเสมอ ไม่ต้องกลัวนะคนดี"ทะเลโอบหลังคนตัวเล็กเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอเป็นกังวลมากเกินไป "รู้สึกกลัวนิดหน่อย""ไม่เป็นไรนะ ที่รักมองหน้าเขา จำสัมผัสนี้ไว้เขาจะอยู่กับเธอเสมอ"ทะเลก้มจูบหน้าผากเธอเบาๆการผ่าตัดดำเนินไปหลายชั่วโมงจนกระทั่งสำเร็จ ทีมแพทย์ออกมาจากห้องผ่าตัดพร้อมรอยยิ้ม"การผ่าตัดสำเร็จด้วยดีครับ ตอนนี้ต้องรอการฟื้นตัวและดูผลในไม่กี่วัน"หมอบอกแม่ของดาหวัน เธอยกมือไหว้หมอยิ้มทั้งน้ำตาปากก็ขอบคุณซ้ำๆ ในที่สุดลูกสาวก็จะกลับมามองเห็นดาหวันอยู่ห้องพักฟื้นซึ่งเป็นห้องพิเศษที่ทะเลจัดเตรียมไว้ให้ ไม่นานแม่เธอก็เดินเข้ามาด้วยความที่ยังมองไม่เห็นจึงคิดว่าเป็นแฟนหนุ่ม"ที่รัก ที่รักใช่ไหมไปไหนมาเหรอ เขาออกมาจากห้องผ่าตัดตั้งนาน""แม่เองหวัน""อ้าว แม่เองเหรอแล้วทะเลไปไหนค่ะ""ที่บ้านทะเลมีปัญหานิดหน่อยนะลูก เขาเลยต้องรีบกลับไป""แต่ครอบครัวทะเลย้ายไปอยู่อเมริกากันหมดแล้วนะคะ อย่าบอกนะเขาบินไปแล้ว""ใช่ลูกเป็นธุระด่วนเลย พ่อกับแม่ทะเลคงจะเกิดเรื่องไม่งั้นคง
สามเดือนถัดมาวันนี้เป็นวันเกิดของดาหวัน ซึ่งทะเลก็เตรียมของขวัญให้เจ้าตัวอย่างลับๆ โดยการแอบออกไปข้างนอกตอนเธอหลับ แม่ของเธอกลับจากงานที่ต่างประเทศก็มาร่วมฉลองวันเกิดให้เธอและที่ขาดไม่ได้ก็คือเพื่อนสุดสวยสองคนนั้นที่กำลังเตรียมของกินกันใหญ่"พวกมึงไม่ต้องเตรียมอะไรเยอะหรอก เดี๋ยวกินไม่หมด"ดาหวันบอกเพื่อนสาวเพราะกินกันแค่นี้ถ้าไม่หมดเสียดายแย่อีกอย่างก็ไม่อยากให้เหนื่อยกันตอนเก็บด้วย"เออๆ เดี๋ยวกูจะย่างกุ้งตัวใหญ่ๆ ให้มึงกินด้วยแหละ มีหมึกกับปูด้วยนะ"ต้มหอมบอกดาหวันพร้อมยกของในมือให้เธอดูแม้จะรู้ว่าเธอมองไม่เห็นก็ตาม"อืมม์ได้กลิ่นแล้วหอมมาก สู้สู้กูรอกินอยู่"เธอได้กลิ่นของอาหารทะเลลอยมาพาให้น้ำลายไหล"ได้เลยจ้าคุณหนูของบ่าว เดี๋ยวบ่าวไปตำน้ำจิ้มรสเด็ดสักครู่ก่อนนะจ๊ะ"มิเกลตบไหล่เพื่อนสาวพร้อมพูดหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดีดาหวันนั่งยิ้มหน้าบานแฉ่งจะได้กินของอร่อย อยู่ๆ ก็มีมือหนาใหญ่เอื้อมมือเธอไปจับ"ว่าไงพ่อครัววันนี้ไม่ลงมือทำกับข้าวเองเหรอ"ดาหวันเอ่ยปากเพราะรู้ว่าสัมผัสนั้นเป็นแฟนของเธอ"เดี๋ยวก่อนสิ เขาจะพาที่รักไปเปลี่ยนชุดก่อน""ชุดอะไรบอกใบ้ได้ไหมค่ะ""ชุดวันเกิดครับ""ชุดวันเกิด
"อยากได้พี่ทะเลเป็นผัวแล้ว" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาผุดขึ้นทันทีเมื่อคำที่อยากได้ยินหลุดออกมาจากปากคนตัวเล็ก ทะเลลุกขึ้นมาคร่อมร่างเล็กทันทีเขาจับส่วนนั้นถูกไถกับปากทางและค่อยๆ ดันเข้าไปทีละนิดแต่มันก็เข้ายากหน่อยเพราะความคับแน่นของเธอ อีกอย่างของเขาก็ใหญ่พอตัวเช่นกัน ดันเข้าไปได้แค่ครึ่งเธอก็รู้สึกเสียวในมวลท้องน้อยเป็นอย่างมาก จึงกำผ้าปูเตียงเพื่อระบายความเสียวซ่าน สีหน้าของเธอตอนนี้ทำให้เขามีอารมณ์มากมันช่างเซ็กซี่และเย้ายวนใจเหลือเกิน ทะเลดันท่อนเอ็นพรวดเข้าไปที่เดียวจนสุดลำทำให้เธอสะดุ้งนิดหน่อย เขาแช่ทิ้งไว้สักครู่โดยไม่ได้ขยับเขยื้อน ภายในของเธอตอดรัดของเขาจนสัมผัสได้ถึงความเสียว ทะเลเริ่มขยับเล็กน้อยและโน้มตัวลงไปจูบปากสวยได้รูปเธอตอบสนองจูบนั้นได้เป็นอย่างดี ตอนนี้ร่างกายร้อนผ่าวถึงขีดสุด ยิ่งได้ยินเสียงครางเสียวของเธอแรงกระแทกกระทั้นนั้นยิ่งเพิ่มขึ้นตามแรงอารมณ์ แม้มันจะทำให้เธอจุกแต่ก็ทำให้รู้สึกดีมากๆ เป็นเวลาเดียวกัน สองมือบดขยี้เต้าอวบอึ๋มอย่างบ้าคลั่งช่วงล่างก็ขยับเข้าออกไปมาไม่ได้ให้ว่างเว้น คอขาวเนียนถูกดูดจนเป็นรอยแดง ในตอนที่เธอใกล้จะเสร็จเขายิ่งเร่งจังหวะให้ถี่แ
วันนี้อากาศดีแต่เช้าแถมมีเพื่อนรักอย่างต้นหอมและมิเกลมาเยี่ยมถึงที่โดยหอบหิวของฝากมาเยอะแยะ "โอ้โห...นี่พวกมึงกะจะไม่ให้กูออกไปซื้อของข้างนอกเลยใช่ไหม" ทะเลตกใจกับสิ่งของที่สองสาวเอามา "ของจำเป็นทั้งนั้นแหละ ..อีกอย่างกว่าพวกกูจะมีเวลาได้มา" "มาๆ ช่วยกัน" ต้นหอมรีบเร่งเพื่อนก่อนจะหิ้วของเข้าบ้านไปเก็บ และออกมาเอาส่วนที่ยังเหลือเข้าไปใหม่ "หวันเป็นไงบ้างมึง" "ยังสบายดี...แต่วันนี้พวกมึงมากูโครตดีใจเลยวะคิดถึงมาก" ดาหวันยิ้มให้ทุกคนแต่ก็ไม่รู้หรอกว่าเพื่อนอยู่จุดไหนกันบ้างโปรยยิ้มไปงั้นแหละ "คิดถึงมึงเหมือนกัน...เห้ยไอ้หวันกูมีเรื่องจะถามมึงหน่อย" ต้นหอมเดินเข้ามาใกล้และนั่งลงข้างเธอ "ว่าไงมึงจะถามอะไรกู" สายตาดาหวันเปล่งประกายระยิบระยับราวกับเธอมองเห็น "ได้กับไอ้ทะเลยัง" "เฮ้ยบ้า..ไอ้หอมทะลึ่ง" ดาหวันเบือนหน้าหนีแก้มแดงเด่นชัดด้วยความเขินอาย "อ้าวอย่าบอกนะมึงยังไม่เปิดซิงมันอีก" "ไอ้หอม...มึงนี่นะ" ทุกคนหัวเราะคิกคักกันอย่างเคย "กูแม่งรอจนเหี่ยวเฉาจนไม่รู้จะเฉายังไงแล้วเนี่ย" ทะเลพูดติดตลกกับบรรดาเพื่อนสาวของเขาอย่างมีความสุขแต่ในใจก็อยากจะโดนแบบนั้นอยากโดนเธอเปิดซิง
บรรยากาศในสถานีตำรวจเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด เนตรถูกพาตัวเข้ามาโดยตำรวจสองนาย มือของเธอถูกใส่กุญแจ ขณะที่เพื่อนชายของเธอนั้นก็คือเสกซึ่งเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด ถูกคุมตัวไว้ในอีกห้องหนึ่ง ทั้งสองมีสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดหวั่น “พวกคุณจับฉันมาทำไม! ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด! ก็บอกไปหลายรอบแล้ว”เนตรพูดเสียงสั่นแววตาลุกลี้ลุกลนจิตใจลนลานไม่มีความสุขราวคนเสียสติ“เรามีหลักฐานจากภาพวงจรปิด และพยานที่ยืนยันว่าคุณเป็นผู้วางแผนขับรถชนเป้าหมายอย่างจงใจ คุณยังจะปฏิเสธอีกเหรอ?”นายตำรวจคนหนึ่งพูดเสียงนิ่งใส่เธอ“ไม่จริง! ฉันแค่บังเอิญขับรถผ่านตรงนั้น!”เธอมีน้ำเสียงร้อนรนอุตส่าห์วางแผนเสียดิบดีแต่สุดท้ายก็โดนจนได้ แต่ถึงยังไงบ้านเธอก็มีเงินอาจจะประกันตัวออกไปได้ในเร็วๆ นี้ อีกอย่างทำให้ดาหวันตาบอดถือว่าคุ้มสำหรับคนเจ้าแผนการอย่างเธอตำรวจเปิดแฟ้มเอกสารและเลื่อนภาพจากกล้องวงจรปิดไปที่เธอ ภาพชัดเจนว่าเธอขับรถคันนั้นในวันที่เกิดเหตุ และยังมีหลักฐานเป็นข้อความในโทรศัพท์ที่เธอส่งหาเพื่อนชาย โดยระบุแผนการว่าจะใส่ความโนเตอร์จนลามถึงไปทำร้ายร่างกายแฟนสาวของเขาอย่างเลือดเย็น“นี่คือข้อความที่คุณส่งถึงเพื่อนชายของค