หึง

ทันทีที่เขาถอนตัวตนออกมาเพลงพิณก็คว้าผ้าห่มมาคลุมกายตนเองทันที อัคคีมองคนตัวเล็กที่กลับมาต่อต้านเขาก็อมยิ้ม เพิ่งครางชื่อเขาบอกรักเขากอดเขาเสียแน่น ตอนนี้ดื้อหรือสงสัยต้องกดเอาไว้บนเตียงทั้งวันทั้งคืนมั้งถึงจะหายพยศ

“ชุดนั้นห้ามใส่ มันโป๊อาหวง เพลงเป็นเมียอานะอย่าลืมอาเท่านั้นที่มีสิทธิ์ในตัวเพลง”

“อาเพลิงหน้าด้านเกินไปไหม”

“เพลงลองไปส่องกระจกดูไหม อยากใส่ชุดนั้นแน่หรือ ถ้าเพลงแน่ใจอาจะไม่ขัด”

เพลงพิณทำหน้าเหวอแต่ก็รวบผ้าห่มเดินไปที่กระจกบานใหญ่ ภาพที่ปรากฏคือทั้งตัวมีแต่รอยสีกุหลาบที่เขาทำเอาไว้ ซอกคอ เนินอก ใบหู ไม่มีตรงไหนว่างเลย คนบ้านี่ จะให้เธอใส่แขนยาวคอเต่าไปงานหรือไงนะ ก่อนจะหันมาทำหน้าดุใส่เขา

“อาเพลงจงใจใช่ไหม ทำแบบนี้กับเพลงแบบนี้ได้ยังไงกัน”

“อยากเอาคืนไหมล่ะ อาพร้อมนะ”

ก่อนจะกระชากผ้าห่มจนร่างเล็กเซถลามาหาเขา อัคคีรับเธอเอาไว้ในอ้อมกอด แต่เพลงพิณดิ้นรน คนใจร้ายเจ้าเล่ห์เธอเกลียดเขา

“เพลงเกลียดอาเพลิง”

“หืม ไม่ได้ยินเลยพูดว่าอะไรนะ พอดีคำว่า อาเพลิงขาเพลงรักอาเพลิง คนดีของหนู อาเพลิงรักเพลงนะคะ มันดังวิ้งๆ ตลอดเวลาน่ะ”

เพลงพิณหน้าแดงก่อนจะต่อว่าเขากลับไป

“เพลงไม่ได้พูดสัก