บทที่ 579

เจียงรั่วหานอยากจะอยู่คุยต่ออีกสักหน่อยมาก ๆ แต่เธอไม่กล้าขัดขืน ตั้งแต่หลังจากที่จ้าวเจิ้งฮ่าวได้รับบาดเจ็บ ความปรารถนาที่จะควบคุมของเขารุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

ความปรารถนาที่จะควบคุมแบบนี้ทำให้เธอหายใจลำบาก เหมือนว่าตนกำลังใช้ชีวิตอยู่ในคุก ถูกจับตามองตลอดเวลา

ผลปรากฏว่าทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะเรียบ ๆ เสียงหนึ่งดังลอยมา ทำลายบรรยากาศที่ทำให้เธอรู้สึกกดดันนี้ลงได้ในทันที

“คุณชายจ้าว? บังเอิญจังเลย”

จ้าวเจิ้งฮ่าวได้ยินเสียงนี้ก็ตัวสั่นระริก หันหน้ากลับไปอย่างรวดเร็ว ดวงตาแดงก่ำขึ้นมาทันที “หลินหยาง!”

เมื่อคู่อริเจอกันความบาดหมางก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น แค่จ้าวเจิ้งฮ่าวได้เห็นหลินหยางความโกรธก็ปะทุขึ้นมาทันที แทบอยากจะฉีกหลินหยางทั้งเป็น

แต่เขาจ้องเขม็งอยู่ตรงนั้นอยู่นาน กลับไม่กล้าทำอะไรต่อ หลินหยางบ้าเกินไป ถ้าหากลงมือขึ้นมาเขาคงต้านไม่อยู่

“ดูท่าอาการบาดเจ็บจะดีขึ้นมากแล้วนี่...” หลินหยางกวาดสายตามองเขาแวบหนึ่ง กล่าวด้วยรอยยิ้มบาง “แต่น่าเสียดายเหมือนว่าปากจะไม่ค่อยกล้าเหมือนเมื่อก่อน แถมยังติดอ่างอีกด้วย?”

จ้าวเจิ้งฮ่าวสีหน้าเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวแดง จ้องหลินหยางเขม็งพร้อมกล่าว “แกไ