เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 567
บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 568
เดิมทีหลินหยางไม่ได้ตั้งจะยุ่งกับพวกเขาแล้วเช่นกัน ฉันยังต้องไปจัดการกับแฟนคลับฉันอยู่อีกนะเรื่องของตระกูลเฉิง วันหลังค่อยว่ากัน“จบแค่นี้เหรอ?”เฉิงหว่านฉิงกลับงุนงงเล็กน้อย ด้วยนิสัยที่โหดเหี้ยมของหลินหยาง ไม่คิดเลยว่าจะจบลงแค่นี้?ทันใดนั้นเธอก็ได้สติกลับมา หันไปมองชาวตงอิ๋งที่อยู่ข้าง ๆ ตนเอง หลินหยางเป็นเพราะชาวตงอิ๋งพวกนี้...เธอกล่าวด้วยสีหน้าดูไม่ดีทันที “ต้องขออภัยทุกท่านด้วย ปรมาจารย์หลินเป็นถึงปรมาจารย์อันดับหนึ่งแห่งเมืองลั่วของเรา ตระกูลเฉิงของฉันไม่กล้าล่วงเกิน พวกคุณก็หาเรื่องไม่ได้เช่นกัน พวกเราเปลี่ยนสถานที่ ฉันจะดูแลทุกท่านเป็นอย่างดี”แต่ทว่ายังไม่ทันพูดจบ กลับทำให้ชาวตงอิ๋งที่สะพายดาบซามูไรที่ยืนอยู่ข้างเธอคนหนึ่งโมโหขึ้นมาชักดาบซามูไรออกมาจากบริเวณเอว ชี้หลินหยางพร้อมกับด่าทอ “ปรมาจารย์อันดับหนึ่งแห่งเมืองลั่วแล้วยังไง ในสายตาของฉันไม่มีค่าอะไร รีบคุกเข่าลงตรงหน้าฉัน ตัดมือทั้งสองข้าง แล้วขอโทษพวกฉัน!”บรรดาฝูงชนที่มุงดูสีหน้าหวาดผวา ในใจโกรธแค้นมาถึงก็จะตัดมือทั้งสองข้างของหลินหยาง ชาวตงอิ๋งพวกนี้อาศัยตัวตนของตนเอง ทำตัวไม่มีขื่อไม่มีแปจริง ๆ!แต่ว่าต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 569
ตอนนี้เอาชนะหลินหยางไม่ได้ พวกเขาทำได้แค่เพียงเลือกสิ่งที่ดีที่สุด เพื่อนำตัวตนของตงอิ๋งมากดหัวคนอื่น!ตอนก่อนหน้านี้ วิธีนี้มีประโยชน์มาก ถึงอย่างไรก็มีเพียงไม่กี่คนที่กล้ามาหาเรื่องแบบนี้...แต่ทว่ากลับมีเสียงฉึกดังขึ้นชาวตงอิ๋งที่พูดจาอวดดีที่สุดเมื่อครู่นี้ ทันใดนั้นก็ถูกหลินหยางคว้าขึ้นมา จากนั้นแทงทะลุมือทั้งสองข้างของเขา ปักไว้บนโต๊ะอย่างโหดเหี้ยมในสายตาที่ตกตะลึงของทุกคนหลินหยางกลับพูดจาสบาย ๆ “เชิญท่านต่อไป...”ชาวตงอิ๋งทุกคนสีหน้าหวาดกลัว เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ซาบซึ้งถึงความบ้าคลั่งของหลินหยาง เขาไม่ยอมใครหน้าไหนทั้งนั้นจริง ๆ แม้กระทั่งอำนาจของทางการก็ไม่ยอม!กล้าลงมือกับชาวตงอิ๋งอย่างพวกเขาจริง ๆ!แต่ในเวลานี้ ทันใดนั้นก็มีเสียงเรียบ ๆ ดังขึ้น“คนหนุ่ม เธออวดดีเกินไปแล้ว!”ในเวลานี้ ทันใดนั้นก็มีชายชราคนหนึ่งเดินเข้ามา รูปร่างของเขาเตี้ยผอม เส้นผมเป็นสีดอกเลา ดวงตารูปสามเหลี่ยมเปล่งประกาย บริเวณหน้าอกของชุดกิโมโนมีตราประจำตระกูลที่เป็นลายภูเขาและแม่น้ำ“คารวะท่านอาจารย์!”ทันทีที่เขาเดินเข้ามา ชาวตงอิ๋งทุกคนราวกับได้เจอบุคคลสำคัญ รีบโค้งตัวเก้าสิบองศา“ท่า
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 570
สีหน้าของหลินหยางเย็นชาทันที เขวี้ยงส้อมออกไป ปะทะเข้ากับดาบซามูไรเล่มนั้นเสียงดังขึ้น ตัดดาบซามูไรเล่มนั้นหักทันทีฮิเดนากะ ยามาโมโตะเบิกตากว้าง หน้าตาเหลือเชื่อ นี่คือดาบซามูไรที่ตนว่าจ้างอาจารย์ที่มีชื่อเสียงทำขึ้น กลับถูกส้อมคันเดียวตัดขาด...แต่ทว่าไม่รอให้เขาได้ตอบโต้ ทันใดนั้นก็มีฝ่ามือกระแทกเข้ามาที่ใบหน้าของเขาอย่างแรง!“ไอ้บ้าเอ๊ย!”ฮิเดนากะ ยามาโมโตะสีหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันที “ไอ้บ้า แกกล้ายังไง!”เสียงเพี้ยะดังขึ้น แล้วก็ตบเข้ามาอย่างรุนแรงอีกฉาด!“ฉันกล้าแม่แกซิ!”“ฉะ ฉันจะฟ้อง...”“ฉันฟ้องแม่แกซิ!”ตบหน้าสามครั้งติด ทำให้ฮิเดนากะ ยามาโมโตะถูกตบจนหัวหมุน มีรอยฝ่ามือใหญ่สามรอยอยู่บนใบหน้า!อัปยศ!เขารู้สึกอัปยศเป็นอย่างยิ่ง โมโหจนเลือดขึ้นหน้า ด้วยตัวตนของเขา เดินไปที่ไหนของเมืองลั่วก็ไม่มีใครกล้าปฏิบัติกับตนเช่นนี้?แต่กลับถูกหลินหยางดูถูกแบบนี้เขากำลังจะเอ่ยปากด่าอีกครั้ง แต่เห็นหลินหยางยกฝ่ามือขึ้น ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเพลิงโกรธ แต่ยังไงก็ไม่กล้าด่าอีก ไม่อย่างนั้นจะต้องถูกตบอีกฉาดแน่“ฉันว่าแม่แกซิ!”เสียงตบหน้าดังเพี้ยะดังขึ้นอีกครั้ง!ฮิเดนากะ ยามาโม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 571
“อย่างไรเสียงเรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับชาวตงอิ๋ง แม้จะเป็นนายกเทศมนตรีเหยียนก็ปกป้องผมไม่ได้ ถึงเวลานั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องเปลืองแรง ก็สามารถยืมมือคนอื่น กำจัดผมเพื่อระบายความแค้น”“แผนการของคุณหนูเฉิงสุดยอดมากเลยนะ...”ทันทีที่พูดจบ ทั้งร้านก็เงียบทันทีทุกคนหันหน้าไปมองเฉิงหว่านฉิง สีหน้าค่อย ๆ เข้าใจ เหมือนกับว่ามีเหตุผลจริง ๆ ด้วย...เมื่อคิดอย่างละเอียด ตั้งแต่ต้นจนจบเหมือนกับว่าเฉิงหว่านฉิงกำลังสุมไฟ ถ้าไม่อย่างนั้นเรื่องราวคงไม่ดำเนินมาถึงขั้นนี้หรอก...“เธอกล้าใส่ร้ายไอดอลของฉัน!” หานเซวี่ยอิ๋งพูดด้วยความโมโห“ฉันเปล่า ฉันไม่ได้ทำ เธออย่าพูดจาส่งเดช!” เฉิงหว่านฉิงเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก นั่นคือความคิดในใจของตนเอง หลินหยางรู้ได้ยังไง?อีกทั้งยังสาธยายได้อย่างไม่ตกหล่นสักคำ...เธอระงับความตื่นตระหนกในก้นบึ้งของหัวใจ แต่กล่าวด้วยท่าทีสุขุม “ปรมาจารย์หลิน ฉันเคารพยังเคารพยำเกรงคุณมาตลอด คุณใส่ร้ายป้ายสีคนดีโดยไม่มีหลักฐานได้ยังไงกัน”“ถึงแม้ว่าตระกูลเฉิงของฉันกับชาวตงอิ๋งจะมีความร่วมมือกัน แต่ความเป็นจริงเป็นเพียงความกล้ำกลืนเท่านั้น ฉันย่อมเข้าข้างคนชาติเดียวกัน อีกอย่างฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 572
เหมือนว่าหานเซวี่ยอิ๋งก็มีวิชาอ่านใจเช่นเดียวกัน เธอเขยิบเข้ามาใกล้หูของหลินหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน “รูปร่างของเฉิงหว่านฉิงไม่เลวเลย อยากให้พวกเราปรนนิบัติคุณพร้อมกันไหม?”กลิ่นหอมกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้หลินหยางเกือบจะทนไม่ไหวเขากลับพูดด้วยความจริงจัง “พูดอะไรน่ะ! ผมเป็นคนมีหลักการนะ จะทำเรื่องต่ำช้าแบบนั้นได้ยังไง ครั้งนี้เพียงแค่ให้บทเรียนกับตระกูลเฉิงเท่านั้น!”ต่อหน้าคนเยอะแยะแบบนั้นคุณพูดเรื่องทรีซัมอะไรแบบนั้นได้ยังไง!ผมยังต้องรักษาท่าทางเอาไว้อยู่นะ!ให้คนเอาไปพูดว่าผมเป็นปรมาจารย์ของการทรีซัม ท่านอาจารย์เทพโอสถจะต้องเปิดฝาโลงศพมาเอาผมตายแน่!“ปรมาจารย์หลินคุณธรรมสูงส่ง...”บรรดาฝูงชนที่รุมล้อมต่างพากันอิจฉาและริษยาขึ้นมาทันที สาวสวยมาถวายตัวถึงที่ยังสามารถอดทนเอาไว้ได้ ทำให้คนเลื่อมใสจริง ๆหลินหยางหันไปมองผู้คนที่อยู่บริเวณรอย ๆ กล่าวด้วยรอยยิ้มบาง ๆ “เรื่องเล็กน้อย ทุกท่านกินข้าวได้อย่างสบายใจ ผมหลินหยางในฐานะที่เป็นชาวเมืองลั่ว วันข้างหน้าจะไม่มีทางให้ชาวตงอิ๋งมาทำตัวอวดดีที่เมืองลั่วแน่นอน!”ทันทีที่พูดจบ ชื่อเสียงอันน่ายกย่องของหลินหยางก็เพิ่มขึ้นมาอีกครั้ง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 573
อีกด้านหนึ่ง ในคฤหาสน์ตระกูลเฉิงฮิเดนากะ ยามาโมโตะพานักรบตงอิ๋งกลุ่มหนึ่ง มานั่งที่กลางห้องรับแขก สีหน้าอึมขรึมเป็นอย่างยิ่ง และพยาบาลหลายคน กำลังทำแผลให้พวกเขา เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้องไปทั่วทั้งห้องโถงทันทีที่หลินหยางไป พวกเขาก็ถูกคนของตระกูลเฉิงส่งตัวมาทันที เพียงแต่คนที่ถูกซ้อมแทงทะลุมือทั้งสองข้าง ชั่วชีวิตนี้คงไม่สามารถใช้กระบี่ได้อีกพยาบาลตัวเล็กคนหนึ่งตกใจจนมือสั่น ออกแรงเยอะเกินไปโดยไม่ทันระวัง ชาวตงอิ๋งคนนั้นยกเท้าเตะทันที“นังบ้า แกทำแผลยังไงวะ! ทำฉันเจ็บ!”“ขอ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” พยาบาลตัวเล็กกล่าวด้วยความหวาดกลัว“คนของประเทศประเทศหลงสายเลือดต่ำช้า โง่อย่างกับควาย! เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ยังทำได้ไม่ดี!” ชาวตงอิ๋งคนนั้นกัดฟันกรอด ไม่รู้ว่ากำลังด่าพยาบาลตัวเล็กคนนั้นหรือว่ากำลังด่าหลินหยางอยู่กันแน่แต่ทว่าเฉิงคั่วกลับไม่สนใจกับสิ่งที่พยาบาลตัวเล็กคนนั้นต้องเจอ กล่าวพร้อมรอยยิ้ม “ทุกท่านใจเย็น ๆ ก่อน ตอนกลางคืนเธอจะปรนนิบัติทุกท่านเป็นอย่างดี”ชาวตงอิ๋งพวกนี้เป็นต้นบ่อเงินบ่อทองของเขา เขาไม่กล้าล่วงเกินเช่นกัน ยิ่งกว่านั้นเขายังยืมอิทธิพลของชาวตงอิ๋งอีกด้
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 574
ฮิเดนากะ ยามาโมโตะระเบิดเสียงหัวเราะ “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง”“วันนี้ทุกท่านเชิญเสพสุขให้เต็มที่ รอข่าวดีของผม”เฉิงคั่วยิ้มบาง ๆทันทีที่พูดจบ ลูกน้องก็พาสาวสวยหลายคนเดินเข้ามา เพียงแต่พวกเธอทั้งหมดมีสีหน้าซีดขาว ค่อนข้างซูบซีด เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะถูกเฉิงคั่วใช้ยาเสพติดควบคุมเอาไว้ชาวตงอิ๋งแต่ละคนได้รับแบ่งสันผู้หญิงสองคนเป็นอย่างต่ำหลังจากชาวตงอิ๋งพวกนี้กลับไป เฉิงคั่วก็โทรศัพท์ กล่าวด้วยน้ำเสียงถ่อมตัว “นายพลจ้าว จัดการเรียบร้อยทั้งหมดแล้ว ทำตามที่ตกลงกันไว้ ธุรกิจนี้คุณได้ส่วนแบ่งสามสิบเปอร์เซ็นต์”น้ำเสียงเรียบเฉยของจ้าวเจี้ยนชิงดังลอยมาจากทางปลายสาย “ธุรกิจของพวกนาย ฉันไม่รับรู้”“เข้าใจแล้ว นายพลจ้าวไม่รับรู้แน่นอนครับ”เฉิงคั่วรีบกล่าวด้วยรอยยิ้ม“ทำงานให้มันปราดเปรียวหน่อย หลินหยางมีชีวิตอยู่นานมากพอแล้ว”“ครับ!” เฉิงคั่วรีบตอบรับอีกด้านหนึ่ง คฤหาสน์ตระกูลจ้าว ภายในห้องหนังสือจ้าวเจี้ยนชิงวางสายโทรศัพท์จ้าวเจิ้งฮ่าวก็กล่าวด้วยความคาดหวัง “พ่อครับ ครั้งนี้หลินหยางต้องตายแน่แล้วจริง ๆ ใช่ไหมครับ?”“เตรียมการทุกอย่างเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ให้มันรับผิดทำลายธุรก
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 575
มีเสียงหัวเราะเบา ๆ ของหลินหยางดังลอยมาจากปลายสาย “ครั้งก่อนยังไม่สะใจ คิดถึงผมแล้วเหรอ?”“เลิกพูดจาไร้สาระ ฉันมีธุระสำคัญ!”ซ่งหว่านอวี๋กัดฟันพูด “อาการบาดเจ็บของจ้าวเจิ้งฮ่าวรักษาหายดีแล้ว ถึงแม้ว่าวิถียุทธ์ที่ฝึกฝนมาจะถูกทำลายไปหมด แต่ถึงยังไงก็ยังสามารถรับราชการได้อยู่ ฉันต้องการให้เขาหายสาบสูญ”“คุณอยากให้ผมช่วยคุณกำจัดจ้าวเจิ้งฮ่าว?”ซ่งหว่านอวี๋กล่าวอย่างหมดความอดทน “สรุปว่าคุณมีวิธีไหม!”นี่เป็นเพียงวิธีเดียวที่เธอคิดออก ตอนนี้คนในเมืองลั่วที่กล้าแตะต้องจ้าวเจิ้งฮ่าว มีเพียงหลินหยางเท่านั้นในฐานะที่เป็นผู้หญิง ลูกเป็นสิ่งเดียวที่พึ่งพาได้ ไม่อย่างนั้นต่อไปจ้าวเจิ้งฮ่าวรับช่วงต่อตระกูลเจ้า แม่เลี้ยงที่ไม่มีลูก ไม่มีสามี อนาคตข้างหน้าจะเป็นยังไง?จะให้ถ่ายมินิซีรีส์แม่หม้ายกับจ้าวเจิ้งฮ่าวเหรอ?เมื่อเห็นจ้าวเจิ้งฮ่าวได้รับความสำคัญมากขึ้นเรื่อย ๆ ภารกิจที่สำคัญในตอนนี้ของเธอก็คือต้องกำจัดจ้าวเจิ้งฮ่าวทิ้ง จากนั้นก็ตั้งท้องลูกของจ้าวเจี้ยนชิง!“วิธีการมันก็พอมีอยู่หรอก...”“เท่าไหร่ฉันยินดีจ่าย!” ซ่งหว่านอวี๋ดวงตาเปล่งประกายทันที“มิตรภาพของพวกเรายังพูดถึงเรื่องก็จะธรร
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
