LOGINShare
บทที่ 537
Related chapters
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 538
ยังไม่ทันพูดจบ ในสนามรบก็มีเสียงดังตูมดังลอยมา!“ยิ่งแข็งแกร่งยิ่งดี ลูกชายของฉันกินเลือดแล้วไม่แน่ว่าอาจจะสามารถหลุดพ้นจากวิชาลับด้วย! ทำให้ลูกชายของฉันกลายเป็นคนปกติ!”ดวงตาทั้งสองข้างของหลี่หรูเยว่เปล่งประกาย ราวกับว่าได้กินอาหารที่แข็งแกร่งอย่างหลินหยางแล้ว จะสามารถทำให้สติสัมปชัญญะของม๋อจื่อกลับคืนมาเป็นปกติได้!ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิง แต่กลับเป็นผู้นำ พุ่งตัวเข้าไปราวกับไม่ห่วงชีวิต ฟาดโซ่ที่อยู่ในมือออกไปหาหลินหยางอย่างรุนแรง!โซ่เส้นนี้ทำขึ้นมาจากวัสดุพิเศษ แม้แต่ม๋อจื่อก็ไม่สามารถดิ้นหลุดได้ การโจมตีครั้งนี้แฝงไปด้วยพละกำลังที่ไม่สามารถทัดเทียมได้ พุ่งตรงเข้าไปยังหัวของหลินหยาง“กินฉันแล้ว จะสามารถช่วยลูกชายแกได้? น่าขำ แกถูกคนหลอกแล้ว...”เมื่อหลินหยางได้ยินดังนั้นก็ตะลึงไปเล็กน้อย กวาดสายตามองม๋อจื่อที่ท่าทางไม่รู้ประสีประสาแวบหนึ่ง แล้วหัวเราะพรวดออกมาพร้อมทั้งส่ายหน้าแต่เขาคร้านที่จะอธิบาย โบกฝ่ามือ ใช้ร่างกายปะทะโซ่เหล็ก เมื่อทั้งสองสิ่งปะทะกันทำให้เกิดเสียงโลหะปะทะกันขึ้น!โซ่เหล็กลอยกระเด็นออกไป กระแทกโดนเข้ากับถังฮ่าวหรานที่อยู่ด้านข้างอย่างรุนแรงหน้าของเข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 539
ยิ่งเขาแข็งแกร่ง ถ้าอย่างนั้นก็ยิ่งไม่ควรเอาไว้!เมื่อคิดถึงเรื่องพวกนี้ เขาต้องมองหลินหยางที่ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก รู้สึกดีใจขึ้นในใจและในเวลานี้ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังตูมสนั่นหวั่นไหวขึ้น ไม่คิดเลยว่าดวงตาทั้งสองข้างของม๋อจื่อจะกลายเป็นสีแดง ราวกับกลายร่างเป็นสัตว์ร้ายจริง ๆ บนหมัด และข้อศอกของเขามีเกล็ดสีเขียวแวววาวคล้ายโลหะปรากฏขึ้น!จ้าวเจี้ยนชิงที่อยู่บนระเบียงของคฤหาสน์หลังข้าง ๆ หวังเหลียนเฉิงที่อยู่ตรงมุมหนึ่งของสนามรบ หน้าถอดสีทันที สัมผัสได้ถึงความกดดันอันรุนแรงกลุ่มหนึ่ง“แปลงอสูรสวรรค์! ตำนานเล่าขานเป็นเรื่องจริง!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวด้วยน้ำเสียงตกตะลึง“พ่อ แปลงอสูรสวรรค์คืออะไร?” จ้าวเจิ้งฮ่าวกล่าวอย่างสงสัยจ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าเคร่งขรึม “นั่นคือวิชาลับอย่างหนึ่ง ใช้เลือดของสัตว์ร้ายรวมเข้ากับในร่างกายที่มีพรสวรรค์ของมนุษย์ ถ้าหากพรสวรรค์นั่นสามารถฝืนทนไม่ตายได้ คนที่มีพรสวรรค์คนนั้นก็สามารถสืบทอดอานุภาพของสัตว์ร้ายต่อไปได้”“แต่สิ่งแลกเปลี่ยนกลับต้องเป็นเหมือนกับม๋อจื่อ ครึ่งคนครึ่งผี!”“ม๋อจื่อนี่เดิมทีฝึกฝนวิชาแปลงอสูรสวรรค์ มิน่าถึงต้องกินเลือดคนตลอด สัตว์
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 540
ในเวลานี้ ร่างกายของหลินหยางแผ่ซ่านพลังอำนาจที่น่าตกใจออกมา พลังแห่งสายเลือดระเบิดราวกับภูเขาไฟ เกิดเสียงคำรามของมังกร!นั่นคือเสียงความฮึกเหิมของพลัง ที่ส่งออกมาจากภายในร่างกายพลังแห่งสายเลือดของเขากับวิชามังกรคชสารเขย่าสวรรค์ทรงพลังมากเกินไป ประกอบกับร่างกายที่เปลี่ยนรูปร่างของเขาสามารถทนต่อแรงโจมตีแบบนี้ได้ ทันใดนั้นก็ระเบิดปรากฏการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ออกมา!ในเวลานี้ หัวใจของทุกคนเต้นตามการสั่นสะเทือน หัวใจราวกับจะระเบิดออก!“เกิดเรื่องอะไรขึ้น? เขาเลื่อนระดับขั้นอีกแล้วเหรอ?” จ้าวเจิ้งฮ่าวเดิมทีมีร่างกายอ่อนแอ ในเวลานี้กุมหัวใจอุทานด้วยความเจ็บปวด“นี่คือปรากฏการณ์สายเลือดพุ่งทะยานสู่สวรรค์!”จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวอย่างตกตะลึง“นั่นมันหมายความว่ายังไง?” เว่ยเสี่ยวเตี๋ยกำลังฝืนต้านทานพลังสั่นสะเทือนกลุ่มนั้น กล่าวถามด้วยสีหน้าซีดขาว“ร่างกายก็คือเรือสมบัติที่แล่นผ่านโลก มีความเร้นลับมากมาย เล่าขานกันว่าตอนที่ร่างกายทรงพลังเหนือกว่ามนุษย์ทั่วไป ก็จะเกิดปรากฏการณ์ประหลาดขึ้นมากมาย! เขา เขามีปรากฏการณ์ประหลาดแบบนี้ได้ยังไง!”ในใจของจ้าวเจี้ยนชิงเกิดความตื่นตระหนก เหลือเชื่อ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 541
เสื้อเชิ้ตของเขาขาดรุ่งริ่ง ทั่วทั้งตัวเปื้อนไปด้วยเลือด ร่างกายของชายหนุ่มถูกปกคลุมไปด้วยมังกรคชสาร นัยน์ตาเปล่งประกายไปด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ ราวกับดูดวิญญาณได้!“พวก พวกเรายอมแล้ว ไม่ขวางทางแล้ว แกปล่อยลูกชายของฉัน!”หลี่หรูเยว่รูม่านตาหดเล็กลง ไม่มีความหยิ่งผยองอีกต่อไป วิงวอนเสียงสั่นเครือในเวลานี้ทั่วทั้งตัวของเธอก็เปื้อนไปด้วยเลือดเช่นเดียวกัน รับการโจมตีอันรุนแรงอย่างต่อเนื่องแทนม๋อจื่อในการต่อสู้เมื่อครู่นี้ ใบหน้างามซีดขาวเธอรู้ว่าหลินหยางไม่ธรรมดา สามารถต่อสู้ข้ามระดับชั้นได้ แต่กลับนึกไม่ถึงว่าหลินหยางจะไม่ธรรมดาขนาดนี้ แม้แต่การต่อสู้กับปรมาจารย์ระดับแปดสามคนเพียงคนเดียว ก็ยังไม่ตกเป็นรอง!แบบนี้ช่างน่าหวาดกลัวเหลือเกิน เรียกได้ว่าเกินขีดจำกัดของระดับชั้นนี้แล้ว! ในสี่ตระกูลใหญ่แห่งประเทศหลงตอนใต้ ถือว่าเป็นอัจฉริยะ“ปล่อยมันไปไม่ได้! เรายังสู้ไหวอยู่! ฆ่ามันซะ นายท่านตงจะต้องตกรางวัลให้เราอย่างหนักแน่!”ถังฮ่าวหรานจ้องหลินหยาง รีบกล่าว เมื่อครู่นี้หลินหยางโจมตีม๋อจื่อเป็นหลัก เขาได้รับบาดเจ็บเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น“แกไสหัวไป! นั่นจะต้องสละชีวิตลูกชายของฉัน”หลี่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 542
คำพูดประโยคนี้อวดดีเป็นอย่างยิ่ง ไม่เห็นถังฮ่าวหรานอยู่ในสายตาเลยสักนิด หลินหยางไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อยตนสามารถเลื่อนขั้นติดต่อกันได้อย่างสบาย ๆ หรือว่าแค่เผชิญหน้ากับการบีบคั้นของศัตรู ยังต้องให้อภัยได้ก็ให้อภัยหรือ?ให้อภัยกับผีนะซิ!ชีวิตคนเราต้องมีความสุขอย่างเต็มที่ ตอนที่ควรจะลงมือก็อย่าออมมือ ไม่ควรมีความเกรงใจต่อศัตรูเลยแม้แต่น้อย!ผลปรากฏว่ายังไม่ทันพูดจบ ทำให้ทุกคนที่เผชิญหน้ากับฉากนี้ ต้องตกตะลึงไปตามกัน พวกเขารู้สึกว่าเหลวไหลเป็นอย่างยิ่งสามความดุร้ายแห่งซิ่นหลินล้อมโจมตีหลินหยาง ผลสุดท้ายกลับขวางเขาเอาไว้ไม่อยู่ แม้แต่หลี่หรูเยว่ก็ยังยอมมอบกายถวายตัวให้หลินหยาง!สามความดุร้ายแห่งซิ่นหลินเคยเสียเปรียบแบบนี้เมื่อไหร่กัน!หลังจากนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง พวกเขากลับเขาจ้องมองดูอยู่เฉย ๆ หลี่หรูเยว่เดินไปที่ตรงหน้าของหลินหยางด้วยสีหน้าเรียบเฉยผู้หญิงคนนี้เย็นชากว่าใคร ๆ หน้าตาสะสวยบุคลิกดี ราวกับเป็นหญิงสาวจากตระกูลผู้ดี ทำให้คนมีความปรารถนาอยากจะพิชิตเธอ“ฉันมาแล้ว ปล่อยลูกชายฉันไป!”หลี่หรูเยว่เชิดหน้าขึ้น มีความไม่ยอมแพ้ฉายแววออกมาจากสีหน้าอันไม่แยแส“ไม่มีปัญหา!”
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 543
ถังฮ่าวหราน หลี่หรูเยว่กับจ้าวเจี้ยนชิงและคนอื่น ๆ ต่างพากันตกตะลึง วันนี้หลินหยางเสียสติไปแล้ว เปิดศึกใหญ่ต่อเนื่องทั้งวัน บนร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลแล้วยังจะเวียนไปออกรบอีก!“ไอ้บ้า...”ถังฮ่าวหรานทั้งตกใจทั้งดีใจ ถ้าหากหลินหยางตายที่ตระกูลมู่หรงได้ ถ้าอย่างนั้นคงดีไม่น้อย!“สวะที่หลบอยู่หลังเมียอย่างแก คงไม่เข้าใจโลกของฉันหรอก!”หลินหยางไม่อยากพูดกับเขามา เพียงแค่หันหน้าไปมองหลี่หรูเยว่ กล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “รอฉันกลับมา จะทำให้รู้ว่าอะไรคือผู้ชาย!”เขาฝากรอยยิ้มเปื้อนเลือดที่เต็มไปด้วยความคุกคาม จากไปด้วยความสง่างามและฮึกเหิมเหมือนกับว่าแม้แต่ความตายก็ไม่อยู่ในขอบเขตความคิดของเขา เป็นเพราะในใจมีความมุ่งมั่น แม้ว่าร่างกายจะเต็มไปด้วยคราบเลือดและบาดแผล ก็จะสู้ไม่ถอย!ชีวิตนี้ได้รับการสืบทอดจากเทพโอสถขั้นสุดยอดในโลก ถ้าหากยังเป็นเต่าหดหัวอยู่ในกระดอง ทิ้งความเสียใจมากมายเอาไว้ นั่นก็เป็นเพียงเต่าที่สวมกระดองสีทองเท่านั้น ไม่คู่ควรกับการเป็นผู้สืบทอดของเทพโอสถ! ท่านอาจารย์เทพโอสถอาจจจะโมโหจนเปิดฝาโลงออกมา!หลี่หรูเยว่ตะลึงงันไป คำพูดของหลินหยางหยาบคายเป็นอย่างยิ่ง ป่าวประกาศว่าจะม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 544
หวังเหลียนเฉิงสีหน้าเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม กล่าวอย่างทะนงตัว “แม้ว่าต้องจะเผชิญกับผู้คนนับหมื่น ก็จะเผชิญอย่างกล้าหาญ? แค่คนชั้นต่ำ กล้าทำตัวเป็นวีรบุรุษ? ฉันอยากเห็นนักว่าแกจะตายยังไง!”ในเวลาเดียวกันด้านหน้าคฤหาสน์ตระกูลมู่หรง เป็นถนนใหญ่เส้นตรงเส้นหนึ่ง เมื่อก่อนคึกคักมาก วันนี้กลับถูกกำจัดจนว่างเปล่า ไม่อนุญาตให้คนที่ไม่มีธุระเข้ามู่หรงยิ่นสีหน้าเรียบเฉย ไร้ความปีติเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่พูดกับมู่หรงหว่านเอ๋อร์ “ทางหลินหยางเป็นยังไงบ้าง?”มู่หรงหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ข้าง ๆ มีสีหน้าเป็นกังวล พูดเสียงเบา “ฉันไม่ได้พูดอะไรกับเขาเลย มีหวังเหลียนเฉิงคอยปกป้อง เขาจะไม่เป็นอะไร”มู่หรงยิ่นพยักหน้าเล็กน้อย แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความสับสน เธอไม่อยากให้หลินหยางเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในความวุ่นวาย แต่ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากที่รู้ว่าหลินหยางจะไม่มา ภายในใจกลับรู้สึกอ้างว้างอย่างประหลาด...และข้างกายของเธอ มู่หรงจางพาคนทั้งครอบครัว ยืนอยู่ที่หน้าประตู กล่าวอย่างจริงจัง “ยิ่นเอ๋อร์ ครั้งนี้ตระกูลหวงให้เกียรติมาก ส่งกองทัพทหารสามพันนายมารับลูก”“นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปลูกกับหลินหยางไม่ข้องเกี่ยว
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 545
หลัวจงกลับไม่สนใจมู่หรงจางที่ยื่นมือออกมา สีหน้าเมินเฉย มู่หรงจางชักมือกลับด้วยความเก้อเขินกล่าว “ลำบากนายพลหลัวแล้ว ผมได้จัดงานเลี้ยงฉลองเอาไว้เรียบร้อยแล้ว เพื่อเลี้ยงต้อนรับนายพล”หลัวจงกลับทำเป็นเหมือนไม่ได้ยิน เพียงแค่หยิบกุญแจมืออันหนึ่งออกมา “ฮูหยินน้อย รบกวนคุณสวมด้วยตัวเอง!”ทุกคนตกตะลึง“นายพลหลัวนี่มันหมายความว่ายังไง! ลูกสาวของผมไปแต่งงานไม่ใช่เหรอ?”มู่หรงจางกล่าวด้วยความตกตะลึง“ก่อนการแต่งงาน ฮูหยินน้อยจะต้องไปสารภาพผิดกับคุณชายตระกูลผมก่อนถึงจะถูกต้อง!” หลัวจงกล่าวเสียงเย็นชา “คุณคิดว่า เรื่องที่มู่หรงยิ่นกับคนที่ชื่อหลินหยางนั่นคบหากัน ตระกูลหวงของผมไม่ทราบเหรอ?”เมื่อมู่หรงจางได้ยินดังนั้นรีบกล่าว “คุณชายหวงได้โปรดอย่าเชื่อข่าวโคมลอยนั่น! ลูกสาวของผมยังบริสุทธิ์อยู่แน่นอน!”ผลปรากฏว่าเสียงเพี้ยะดังขึ้น หลัวจงกลับสะบัดฝ่ามือใส่เขาฉาดหนึ่ง!มู่หรงจางอึ้งไปทันที ทุกคนส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ จ้องมองหลัวจงด้วยความเหลือเชื่อ!“เรื่องราวล้มเหลวแล้วยังกล้ากลับกลอก สมควรโดนตบ!”“พ่อของฉันเป็นถึงพ่อตาของคุณชายหวง แกกล้าตบพ่อฉัน? ฉันจะบอกคุณชายหวง!” มู่หรงเจ๋อกล่
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
