เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 282
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 283
ระหว่างทางที่หลินหยางขับรถไปบ้านพักข้าราชการเกษียณ ก็ได้รับโทรศัพท์จากมู่หรงยิ่นเพราะเมื่อวานทำผิดต่อความปรารถนาดีของมู่หรงยิ่นไป หลินหยางยังรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย เมื่อเห็นมู่หรงยิ่นโทรมาในใจจึงรู้สึกประหม่าอยู่บ้างอันที่จริงแล้ว เมื่อคืนมู่หรงยิ่นก็ไม่ได้พักที่โรงแรม เพราะเกิดคดีขึ้นในโรงแรม เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย จึงตรงกลับบ้านไปแล้ว“คุณหนูมู่หรง เมื่อคืนพักผ่อนดีไหมครับ?”หลินหยางเชื่อว่า มู่หรงยิ่นจะต้องนอนหลับไม่ดีนัก เนื่องจากเมื่อคืนไม่มีเขาอยู่เป็นเพื่อน มู่หรงยิ่นต้องพลิกตัวกระสับกระส่ายไปมา ยากที่จะหลับลงได้แน่ “ก็ดีนะคะ คุณกลับไปไม่นาน ทางโรงแรมก็เกิดคดีคนตกตึก ฉันตกใจก็เลยกลับบ้านค่ะ” “เมื่อคืนผมเสียมารยาทแล้ว ขอคุณหนูมู่หรงโปรดอย่างได้ถือสา ไม่สู้…”ในใจหลินหยางคิดว่าไม่สู้คืนนี้นัดใหม่อีกครั้ง แต่มู่หรงยิ่นกลับตัดบทเขาว่า“คุณหลินไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ค่ะ ฉันเข้าใจและตระหนักดีทั้งหมดค่ะ”หลินหยางพลันตะลึงไปทันที คุณเข้าใจอะไร? แล้วตระหนักดีอะไร? หรือรู้ว่าเมื่อคืนเขาไปช่วยฉินโม่หนงมา?คุณหลิน วิชาแพทย์ของคุณยอดเยี่ยมแบบนี้ ไม่ว่าโรคประหลาดซับซ้อนอะไรก็รักษาได
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 284
ต่อให้เจียงไห่เซิงไม่ส่งหนังสือประลองมา หลินหยางก็คิดว่าสองวันนี้จะแวะไปเยือนเขาสักหน่อยมู่หรงยิ่นเห็นว่าห้ามหลินหยางไม่ได้ จึงได้แต่ปล่อยไป “อย่างนั้นก็ได้ค่ะ ถูกแล้ว ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ฉินอี๋หลิงบอกว่าพ่อของเธอจะนำค่ารักษามาที่เมืองลั่วด้วยตัวเอง และอยากจะพบคุณสักครั้งค่ะ” ตระกูลฉินต้องการชักชวนเขาไปเป็นพวก นี่เป็นสิ่งที่หลินหยางคาดไว้อยู่แล้วบางทีความแข็งแกร่งของเขายังไม่พอที่จะเข้าตาตระกูลฉิน ทว่าวิชาแพทย์ของเขานั้นเพียงพอจะทำให้อีกฝ่ายให้ความสำคัญแล้วเพราะที่เขารักษาหายคือโรคผื่นพิษโลหิต ขอเพียงคนตระกูลฉินไม่โง่ แค่ตรวจสอบเล็กน้อยก็รู้แล้วว่า ผื่นพิษโลหิตรักษาได้ยากเพียงใด“จะมาถึงเมื่อไหร่?”“พรุ่งนี้ค่ะ” “ได้ อย่างนั้นก็พบหน้ากันสักครั้งเถอะ หลังกำหนดเวลาและสถานที่ได้แล้ว คุณค่อยบอกผมก็พอ” ตระกูลฉินแห่งเฟิ่งหยางเป็นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง จำเป็นจะต้องทำความรู้จักไว้กล่าวจบ มู่หรงยิ่นก็วางโทรศัพท์ไปก่อน เดิมหลินหยางยังคิดจะบอกให้มู่หรงยิ่นมาที่บ้านสักครั้งในคืนนี้ เขาอยากจะชดเชยให้ดีๆ สักครั้ง แต่มู่หรงยิ่นไม่ให้โอกาสเขา“ดูท่าจะโกรธฉันแล้ว ก็ต้องโทษฉัน คนเขาเป็นถึงคุณห
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 285
บาดแผลของเด็กหญิงสาหัสอย่างมาก หลินหยางใช้เนตรคู่สแกนดู พบว่าบาดเจ็บถึงอวัยวะแล้ว หากมิใช่เพราะพบกับเขาเข้า เกรงว่าสาวน้อยคงถูกกัดตายทันทีไปแล้ว ส่วนอาการในตอนนี้ หากส่งไปโรงพยาบาลก็คงไม่ทันการณ์เด็กอายุเพียงสามสี่ขวบ อวัยวะภายในฉีกขาด บวกกับบาดแผลฉกรรจ์ภายนอก ต้องตายอย่างแน่นอนหลินหยางยอบตัวลง ถอดเสื้อนอกปูลงบนพื้น วางเด็กสาวให้นอนราบ จากนั้นก็หยิบเข็มเงินออกมาราวเล่นกล จะต้องรักษาพลังชีวิตของเด็กหญิงไว้ก่อนเขาทางหนึ่งฝังเข็ม อีกทางก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาหานลี่ฉิน ให้เขารีบส่งรถพยาบาลมา และเตรียมการช่วยชีวิตฉุกเฉินไว้ให้พร้อมเรื่องที่หลินหยางโทรมาสั่งการด้วยตนเอง หานลี่ฉินย่อมไม่กล้าละเลย เขารีบโทรไปสั่งการให้โรงพยาบาลเตรียมการทันที และเขาก็เร่งไปที่โรงพยาบาลด้วยในเวลานั้น ได้มีเจ้าหน้าที่ของบ้านพักที่ได้ยินเสียงเร่งมาถึงแล้ว เมื่อเห็นสถานการณ์ของสองแม่ลูก เจ้าหน้าที่ก็ตกใจอย่างมาก จนสีหน้าซีดขาวไปเช่นกัน“เสี่ยวหลี่ เกิดอะไรขึ้น” เด็กสาวคนนี้ เป็นเจ้าหน้าที่คนหนึ่งของบ้านพักข้าราชการเกษียณ และเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ในวันหยุดสุดสัปดาห์จึงได้แต่พาลูกสาวมาทำงานด้วยคิดไม่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 286
เมื่อครู่สวี่เฉียงได้สังเกตดูแล้ว แม้ว่าหลี่หรุ่นจูจะได้รับบาดเจ็บเช่นกัน ทว่าใบหน้าไม่ถูกทำร้าย หากเสียโฉมไปแล้ว เขาย่อมไม่มีทางสนใจอย่างแน่นอนในเวลานี้ มีคนร้องเรียกมาแต่ไกลว่า “ปีเตอร์ ปีเตอร์!”คนทั้งสองร้องเรียกระหว่างมุ่งหน้ามาทางนี้ เป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่งฝ่ายชายอายุยี่สิบกว่า หน้าตาหล่อเหลา ส่วนหญิงสาวที่อยู่ด้านข้างของเขาก็โดดเด่นไม่น้อย เธอมีที่บุคลิกงามสง่า และใบหน้างามประณีตขาวผ่องประดุจหยกอันไร้ที่ติโดยเฉพาะ ใต้ตาซ้ายของเธอมีไฝรูปหยดน้ำตาที่ชัดเจนรอยหนึ่ง ซึ่งไม่เพียงจะไม่ทำลายความงดงามของใบหน้าดวงนี้ แต่ยิ่งเหมือนการแต่งแต้มเสน่ห์อันน่าหลงใหล เพิ่มสัมผัสอันเย้ายวนให้กับเธออื้ม นี่เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนหนึ่ง!เมื่อคนทั้งสองเดินเข้ามาและเห็นสถานการณ์ที่นี่ ฝ่ายชายก็ขมวดคิ้ว ส่วนหญิงสาวข้างกายของเขากลับตกใจจนสะดุ้ง“คุณชายฮ่าว!”สวี่เฉียงรีบเข้าไปทักทายอย่างกระตือรือร้นทันที“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” จ้าวเจิ้งฮ่าวถาม“ไม่รู้ว่ามีสุนัขดุร้ายจากที่ไหนวิ่งมากัดคนครับ” สวี่เฉียงกล่าวเจียงรั่วหาน สาวงามที่มีไฝหยดน้ำตากล่าวว่า “ที่รัก คงไม่ใช่ปีเตอร์ของเราหรอกนะคะ?”“
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 287
จ้าวเจิ้งฮ่าวไม่ใช่คนธรรมดา ฝีมือของเขาก็ไม่ด้อย ทว่าเขายังไม่ทันตอบสนอง ก็ถูกหนึ่งฝ่ามือของหลินหยางซัดเข้าเต็มแรง ตบจนปากและจมูกของเขาเลือดไหลเจียงรั่วหานภรรยาของจ้าวเจิ้งฮ่าวก็คาดไม่ถึงเช่นกัน เธอไม่กล้าเชื่อว่า ในเมืองลั่ว จะยังมีคนกล้าลงมือทำร้ายสามีของเธอ“ที่รัก…”สวี่เฉียงยิ่งมุมปากกระตุกไปรอบหนึ่ง ใช้สายตาที่มองคนตายมองไปที่หลินหยางเจ้าเด็กนี่ นับว่ามีความกล้า แต่ก็นับเป็นการรนหาที่ตายแล้ว“นายก็เป็นหมาหรือไง ถึงได้รู้ว่าหมามันไม่กัดคน? ”หลินหยางกล่าวอย่างเย็นชาเขาเกลียดการพูดแบบนี้ของเจ้าของหมาจำนวนมากเป็นที่สุด อะไรคือหมาบ้านฉันน่ารักมาก ไม่กัดคน! ไม่จำเป็นต้องกลัว!แม่เอ็งสิ! เอ็งเป็นเจ้าของมัน มันก็ต้องไม่กัดอยู่แล้ว เอ็งก็ต้องไม่กลัวอยู่แล้วไอ้คนที่พูดแบบนี้ ถ้าไม่โง่ก็ต้องนิสัยเสียหลินหยางย่อมไม่ตามใจสันดานเสียแบบนี้ของจ้าวเจิ้งฮ่าว!ถ้าเป็นสุนัขขนาดเล็กที่ไม่มีกำลังโจมตีอะไรก็ช่างเถอะ แต่หมาพันธุ์ร็อตไวเลอร์เป็นหมานักล่า พลังโจมตีสูงมาก และเห็นได้ชัดว่าหมาตัวนี้ของจ้าวเจิ้งฮ่าวได้ผ่านการฝึกพิเศษมา พลังการโจมตีรุนแรงกว่าล็อตไวเลอร์ทั่วไป!จ้าวเจิ้งฮ่าวกุ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 288
“ปล่อยสามีฉันนะ!”เจียงรั่วหานกลัวแล้ว จึงไม่กล้าบุกเข้ามา ได้แต่ตะคอกใส่หลินหยางหลินหยางถลึงตาใส่เธอทีหนึ่ง เจียงรั่วหานถูกสายตาเยียบเย็นแข็งกร้าวของหลินหยางทำเอาหัวใจเย็นเฉียบ จนไม่กล้าส่งเสียงอีก“นายชอบด่าคนนักใช่ไหม? ถ้าไม่กลัวเจ็บ นายก็ด่าต่อไปสิ! ฉันจะดูว่าปากนายมันจะแข็งสักแค่ไหน”หลินหยางยังคงกำหมัดของจ้าวเจิ้งฮ่าวไว้ไม่ยอมปล่อยมุมปากของจ้าวเจิ้งฮ่าวถูกตบจนฉีก เลือดสดไหลหยดลงมาจากมุมปากจ้าวเจิ้งฮ่าวโมโหจนแทบจะเสียสติแล้ว เขาเคยเสียเปรียบ เคยได้รับความอัปยศแบบนี้เมื่อไหร่กัน เขาคิดไม่ถึงว่า ตนเองที่เป็นถึงยอดฝีมือขั้นหก จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนตรงหน้า และตอนนี้ยังเป็นฝ่ายถูกควบคุมไว้อีกแต่จ้าวเจิ้งฮ่าวที่กำลังเกรี้ยวกราดกลับปากแข็ง เขาคำรามด้วยโทสะว่า “…บ้านแกสิ! ไอ้ลูกหมา ฉันเป็นลูกชายของนายพลจ้าวเจี้ยนชิงแห่งกองทหารรักษาการณ์เมืองลั่ว แกตายแน่!”จ้าวเจิ้งฮ่าวไม่อาจหยิบยกฐานะของตนออกมาอย่างเร่งด่วน เขาเชื่อว่าอีกฝ่ายจะต้องถูกทำให้ตกใจจนตะลึงแน่นายพลจ้าวเจี้ยนชิงแห่งกองทหารรักษาการณ์ ไม่เพียงมีความสามารถส่วนตัวที่แข็งแกร่ง แต่ยังเป็นนายพลระดับหนึ่งดาวที่กุมอำนาจกอ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 289
เจียงรั่วหานจึงได้สติขึ้นมา เตรียมหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรขอความช่วยเหลือ“ถ้าเธอกล้าโทร ฉันก็จะฆ่าเขาเดี๋ยวนี้” หลินหยางไม่ใช่คนโง่ แม้เขาจะไม่กลัวจ้าวเจี้ยนชิงเท่าใด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาจะต้องสู้กับจ้าวเจี้ยนชิงซึ่งหน้าในตอนนี้เมื่อเผชิญกับการข่มขู่ของหลินหยาง แม้เจียงรั่วหานจะหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้ว ก็ยังคงไม่กล้าโทรออกไปจริงๆ ได้แต่ยืนอยู่กับที่ไม่รู้จะทำอย่างไรไม่อาจไม่พูด จ้าวเจิ้งฮ่าวไอ้ลูกหมาตัวนี้สายตาไม่เลว หาเมียที่สวยขนาดนี้ได้ โดยเฉพาะท่าทางของเธอตอนที่ทำอะไรไม่ถูก ถึงกับทำให้คนรู้สึกรักใคร่สงสารขึ้นมา“ที่รัก…ฉัน…ควรทำยังไงดี?”เจียงรั่วหานสูญเสียความสามารถในการตัดสินใจไปอย่างสิ้นเชิงแม้จ้าวเจิ้งฮ่าวจะโกรธจัดจนขาดสติไปบ้าง ทว่าเขาก็สงบใจลงได้อย่างรวดเร็วเขาตระหนักได้ว่า ตอนนี้ชีวิตน้อยๆ ของตนอยู่ในกำมือผู้อื่น จำเป็นจะต้องกล้ำกลืนฝืนทนไว้ในเมื่อไอ้เวรนี่กล้าทำร้ายเขาจนพิการ ก็หมายความว่ามันเป็นพวกเล่นกับชีวิตไม่กลัวตาย เป็นคนบ้าคลั่งคนหนึ่ง ถ้าทำให้มันโมโหจนฆ่าเขาทิ้งขึ้นมา ต่อให้พ่อของเขาจะหั่นไอ้เวรนี่เป็นแปดท่อน แก้แค้นให้เขาในภายหลัง ตัวเขาก็ฟื้นคืนชีพม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 290
ฝ่ามือของหลินหยางตบลงบนหัวของจ้าวเจิ้งฮ่าว กล่าวอย่างเย้ยหยันว่า “ไอ้เด็กนี่ เล่นไม่ซื่อเลยนะ”“คุณหลิน ไม่สู้ปล่อยคุณชายจ้าวก่อน แล้วค่อยๆ พูดกันเถอะครับ” เฉาเค่อหมิงเห็นจ้าวเจิ้งฮ่าวที่ยามปกติยโสโอหังถูกทุบตีจนมีสภาพเช่นนี้ ก็อดมุมปากกระตุกสองทีไม่ได้เรื่องนี้ ไม่มีทางเลิกแล้วต่อกันได้แน่ แม้แต่หน้าของเขาก็ใช้ไม่ได้ผล!“ได้ อย่างนั้นผมจะเห็นแก่หน้าผู้อำนวยการเฉาสักครั้ง” หลินหยางปล่อยจ้าวเจิ้งฮ่าว เจียงรั่วหานจึงรีบเข้าไปประคองเขา เพียงแต่กระดูกหัวเข่าของจ้าวเจิ้งฮ่าวได้แตกไปแล้ว จึงไม่สามารถยืนได้อีกหลินหยางเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เฉาเค่อหมิงฟังอย่างรวดเร็วรอบหนึ่ง เฉาเค่อหมิงก็ได้เห็นสองแม่ลูก ที่ถูกสุนัขร้ายกัดจนบาดเจ็บเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะบาดแผลของเด็กหญิงตัวน้อยนั้น เรียกได้ว่าทำให้คนสะท้านจริงๆ“ปีเตอร์ของฉันไม่มีทางกัดคนตามใจชอบแน่ จะต้องเป็นนังเด็กหญิงคนนั้นยั่วยุก่อน อีกอย่าง กัดพวกชาวบ้านชั้นต่ำบาดเจ็บแค่สองคนเท่านั้น จ่ายเงินชดเชยให้ก็พอแล้ว เกี่ยวอะไรกับแกด้วย ชีวิตต่ำต้อยของพวกมัน ไม่สำคัญเท่าปีเตอร์ของฉันสักนิด!”จ้าวเจิ้งฮ่าวทำตัวสูงส่ง ไม่เห็นชีวิตคนธรร
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 601
จ้าวเจี้ยนชิงตกตะลึงไปแล้ว “ราง รางวัลพลเมืองดีเด่น?”เฉิงคั่วร้อนใจ “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าคนตายคาที่ ทุกคนเห็นกันหมด! คุณทำ...”เสียงเพี้ยะดังขึ้นทีหนึ่ง!เหยียนฮ่าวสะบัดฝ่ามือเข้าไปที่บนใบหน้าของเขา เขากล่าวเสียงขรึม “เมื่อครู่นี้แกเห็นอะไร?”“ผม...”เฉิงคั่วสีหน้าซีดขาว ภายใต้สีหน้าที่เย็นยะเยือกของเหยียนฮ่าว กลับไม่กล้าพูดอะไรอีกเขาเป็นปรมาจารย์บ้านนอกคนหนึ่ง จะล่วงเกินเหยียนฮ่าวไม่ได้อย่างเด็ดขาด!“พวกแกเห็นอะไร?”เหยียนฮ่าวกวาดสายตามองคนอื่นด้วยสีหน้าเย็นชาพร้อมกล่าวขึ้นอีกครั้งทั้งหมดนิ่งเงียบ“คดีของวันนี้ง่ายมาก!” เหยียนฮ่าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “หวังเทียนเหิงรัฐมนตรีกรมอัยการสูงสุด กลั่นแกล้งประชาชน บังคับใช้กฎหมายที่รุนแรง!”“คุณหลินป้องกันตัวตามกฎหมาย ถือว่าเป็นการอพยพฉุกเฉิน!”“ผมพูดจบแล้ว มีใครเห็นด้วย มีใครคัดค้านไหม?”การอพยพฉุกเฉินสามารถฆ่าคนได้ตามใจชอบอย่างนั้นเหรอ? ไม่มีเหตุผล!ทุกคนตะลึงงันแต่ว่าภายใต้สายตาของเหยียนฮ่าว สีหน้าของทุกคนดูไม่ดีแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก เพียงเพราะบิดาของเหยียนฮ่าวยังเป็นอธิบดีกรมอัยการสูงสุด คำพูดของเขาก็คือกฎหม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 600
เหยียนฮ่าวรู้สึกหมดความอดทนอยู่บ้าง “อยากจะเจรจาก็รีบพูดมา ไม่พูดฉันจะไปแล้ว!”หลินหยางกลับจิบไวน์อึกหนึ่ง ถึงได้หันหน้าไปมองเขาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณชายเหยียน เหมือนว่าคุณจะเข้าใจผิดไปนะ”“คุณ มีสิทธิ์อะไรมาเจรจากับผม?”“ว่าอะไรนะ?”เหยียนฮ่าวงุนงงไปทันที หลินหยางเพียงแค่ดีดนิ้วทีหนึ่ง!ทันใดนั้น เหยียนฮ่าวก็ล้มลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดราวกับไม่ใช่เสียงของมนุษย์! ร่างกายคดงอราวกับกุ้งต้มสุก!ยังดีที่ครั้งก่อนต่อสู้ครั้งใหญ่กับหวังเหลียนเฉิง หลังจากทำลายคฤหาสน์จนพัง หลินหยางก็ได้ให้คนมาซ่อมแซมแล้ว ยังใช้วัสดุเก็บเสียงชั้นดีอีกด้วย ถึงไม่ทำให้เสียงร้องที่ราวกับจะขาดใจตายของเขาไม่ดังเล็ดลอดออกไปข้างนอกหลินหยางนั่งอยู่บนโซฟา ดื่มไวน์อย่างไม่รีบไม่ร้อน เอาหูไปนาเอาตาไปไร่กับเสียงร้องอันน่าเวทนานั่นหลังจากผ่านไปห้านาที ถึงได้ค่อย ๆ วางแก้วไวน์ลงเสียงร้องอันน่าเวทนาของเหยียนฮ่าวก็ค่อย ๆ หยุดลงเขาในเวลานี้นอนอยู่บนพื้น เหงื่อท่วมตัว สีหน้าซีดขาวจนน่าตกใจ แม้แต่พรมยังถูกเขาฉีกจนเละเทะ!“รู้สึกดีแล้วใช่ไหม?”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“แก แกทำอะไรกับฉัน?
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 599
“แกคิดว่าแกมีลั่วหงอวี๋คอยปกป้อง ก็จะทำอะไรตามอำเภอใจได้อย่างนั้นหรือ? เพ้อเจ้อ! บ้านเมืองมีขื่อมีแป แม้ว่าจะเป็นลั่วหงอวี๋ก็ไม่สามารถต่อต้านได้!”จ้าวเจี้ยนชิงรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากไม่ใช่เพราะมีลั่วหงอวี๋ หลินหยางจะสามารถหนีมานานขนาดนี้ได้ยังไง!เขาทำได้แค่มองดูหลินหยางทำตัวอวดดีมานานขนาดนั้น แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้ ถูกบีบจนแทบจะเสียสติ!แต่ต่อหน้ากำลังของทางการ!ลั่วหงอวี๋ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น!ในระหว่างที่พูด เขาหันไปพูดกับเหยียนฮ่าว “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าข้าราชการของกรมอัยการสูงสุดต่อหน้าทุกคน ยังทำร้ายชาวตงอิ๋งจนบาดเจ็บ ทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศ คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม!”แม้แต่ฮิเดนากะ ยามาโมโตะก็รีบกล่าวเช่นกัน “คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม แก่ชาวตงอิ๋งด้วย!”เหยียนฮ่าวเข้าใจในทันที หันหน้าไปมองหลินหยางแสยะยิ้มกล่าว “ไม่คิดเลยว่าแกจะก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่โตขนาดนี้ ยังกล้าทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศอีกด้วย!”“ใครก็ได้!”ปรมาจารย์หลายคนที่อยู่ด้านหลังเขาก้าวออกมาพร้อมกัน บนตัวแฝงไปด้วยสีหน้าอันดุร้าย ทุกคนเป็นปรมาจารย์ระดับแปด!
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 598
“ท่านรัฐมนตรี ท่านช่วยตบหน้ามัน แก้แค้นให้ผมหน่อยได้ไหม?”จ้าวเจิ้งฮ่าวรีบกล่าว“อนาคตอันน้อยนิดของแก...” หวังเทียนเหิงกล่าวอย่างเยาะหยัน“คงจะไม่ทำร้ายใครอีกใช่ไหม? แกควรคิดให้ดีล่ะ...”หลินหยางกล่าวด้วยความประหลาดใจหวังเทียนเหิงกลับตะคอก “ฉันจะทำร้ายแกจะทำไม!”ในระหว่างที่พูด เขาก็ตบหน้าเข้าไปฉาดหนึ่งท่าทางของเขาเหยียดหยามมาก หลินหยางปรมาจารย์ระดับเจ็ดแล้วยังไง ต่อหน้าฐานะอย่างตนเอง เขามีสิทธิ์อะไรมาขัดขืน?ต้องโดนตบหน้าแต่โดยดีเหมือนกัน!ครู่ต่อมา ความเหยียดหยามบนใบหน้าของเขาก็ชะงักไปทันทีฝ่ามือของเขาถูกหลินหยางจับเอาไว้ในมือ“ยังกล้าตอบโต้อีกเหรอ? ฉันเป็นถึงตัวแทนของทางการแห่งหนานหลิงเชียวนะ?!”หวังเทียนเหิงกล่าวด้วยความโมโห“รู้แล้ว ๆ”หลินหยางใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม“รู้แล้วก็...”หวังเทียนเหิงยังพูดไม่ทันจบประโยค หลินหยางกลับตบหน้าเขาฉาดหนึ่งอย่างรวดเร็ว สำหรับหลินหยางแล้วถือเป็นการใช้กำลังเพียงน้อยนิดเท่านั้นแต่หวังเทียนเหิงกลับถูกตบลอยกระเด็นออกไปทันที ฟันผสมเลือดปลิวอยู่กลางอากาศ!นี่ยังไม่หมด ยังไม่รอให้เขาตกถึงพื้น หลินหยางเตะเขาลอยกระเด็นออกไปอีก หวังเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 597
เจียงรั่วหานหัวใจตึงเครียดขึ้นมาทันที เป็นห่วงชายชู้ของตนเอง ครั้งนี้หลินหยางตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ!อย่างไรเสียใช้ยศตำแหน่งข่มเหงคนอื่น!ซ่งหว่านอวี๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็ถอนหายใจในใจเช่นกัน ต่อให้ตำแหน่งของหลินหยางที่เมืองลั่วสูงกว่านี้แล้วจะยังไงต่อหน้าผู้มีอิทธิพลอย่างหวังเทียนเหิง ก็ทำได้แค่เพียงอดกลั้นเท่านั้น!“จะตรวจสอบงั้นก็ได้ แต่ก็ต้องทำตามขั้นตอนทางกฎหมาย”หลี่หรูเยว่สีหน้าไม่สุขุม แต่กลับไม่กล้าให้หลินหยางมีข้อหาขัดขวางทางการติดตัว“กฎหมาย?” หวังเทียนเหิงยิ้มเยาะ กล่าวด้วยท่าทีหยิ่งยโส “คำพูดของฉัน ก็คือกฎหมาย! มีปัญหา? เข้าไปในห้องกับฉันค่อย ๆ คุยกัน ถ้าทำให้ฉันพอใจได้ ไม่แน่ว่าฉันอาจจะปล่อยแกไปสักครั้ง!”เขาทำตัวอวดดีกำเริบเสิบสาน! ถึงอย่างไรเหยียนฮ่าวก็ได้แทรกแซงคดีนี้ด้วยตนเองแล้ว ถ้าอยากจะจับหลินหยางให้อยู่หมัด! ต้องมีหลักฐานแน่ชัด ทำให้หลินหยางดิ้นไม่หลุดตลอดไป!ส่วนการหลับนอนกับปรมาจารย์ระดับแปดคนหนึ่ง นั่นก็เป็นเพียงเรื่องของผลพลอยได้เท่านั้น!เขาจ้องมองสำรวจรูปร่างที่สวยงามประณีตของหลี่หรูเยว่ด้วยสายตาที่ร้อนผ่าว มีความร้อนกลุ่มหนึ่งพลุ่งพล่านขึ้นในท้องน้อยข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 596
แต่กลัวว่าเขาจะฉวยโอกาสช่วงจังหวะชุลมุน ลงมือกับจ้าวเจิ้งฮ่าว!“นายพลจ้าววางใจ”สีหน้าเฉิงคั่วหนักใจ ก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่งในฐานะที่เขาเป็นปรมาจารย์ระดับห้า ประกอบกับมีนักรบทหารองครักษ์ชาวตงอิ๋งที่มีระดับมานะสร้างกลุ่มหนึ่งคอยช่วยเหลือ ก็มากพอที่จะจับตัวปรมาจารย์หนึ่งในนั้นได้“แม่งเอ๊ย ในเมื่อพวกแกทั้งหมดยอมเป็นสุนัขรับใช้ของหลินหยาง ถ้าอย่างนั้นก็ไปตายให้หมด! คิดว่าปรมาจารย์ระดับเก้าของฉันมีไว้ประดับเหรอไงวะ!?”จ้าวเจี้ยนชิงดวงตาแดงก่ำด้วยความริษยา ตนเป็นผู้บังคับบัญชาของเมืองลั่วมานานหลายปี ยังไม่มีลูกน้องที่แข็งแกร่งขนาดนี้ หลินหยางเพิ่งมาได้ไม่นาน ก็มีปรมาจารย์ระดับหกถึงสี่คนเป็นสุนัขรับใช้?!หลินหยางยิ่งใช้ชีวิตดีเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากจะสับหลินหยางให้แหลกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น!แต่ทว่ายังไม่ทันได้ลงมือเขาก็รู้สึกเย็นวาบไปทั่วทั้งตัว แรงอาฆาตที่เย็นยะเยือกขั้นสุดกลุ่มหนึ่งลอยมา!“จ้าวเจี้ยนชิง แกอยากตายใช่ไหม?”ในเวลานี้ หลี่หรูเยว่ยืนอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ ในมือของเธอใช้โซ่เหล็ก จูงม๋อจื่อที่เหมือนกับเป็นสัตว์ร้าย จ้องมองเขาด้วยความเย็นชาจ้าวเจี้ยนชิงรูม่านตาหดทันที กล่าวอย
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 595
ก็แค่ปรมาจารย์ระดับหกคนหนึ่งเท่านั้น เขาไม่สนใจอยู่แล้วแต่ปรมาจารย์ระดับหกคนหนึ่งไม่คิดเลยว่าจะมาเป็นยามให้หลินหยาง เขาไม่สามารถเข้าใจได้!แม้ว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์ระดับเก้าก็ยังไม่เคยได้รับการปฏิบัติแบบนี้!จ้าวเจิ้งฮ่าวและคนอื่น ๆ ต่างก็อ้าปากค้างอย่างตกตะลึงสถานการณ์ตรงราวกับเป็นภาพลวงตาเลยทีเดียว!ไอ้หมอนี่หัวสมองมีปัญหาเหรอไง? ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้เป็นปรมาจารย์ระดับหก แต่กลับมาเป็นยามให้คนที่มีระดับเจ็ดอย่างหลินหยาง?!“นับว่าแกพอมีความสามารถอยู่บ้าง แต่การรับใช้คนที่กำลังจะตาย เป็นการทำให้ตัวเองเสื่อมถอยแท้ ๆ เลย!”จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา “หลินหยางทำลายการค้าระหว่างกองทัพกับชาวตงอิ๋ง ฉันมาเพื่อค้นหาหลักฐาน”“ตอนนี้ฉันให้โอกาสแกกลับตัวกลับใจหนึ่งครั้ง สวามิภักดิ์ต่อฉัน! ไม่อย่างนั้น จะถือว่าแกขัดขวางการสอบสวน! ฝ่าฝืนกฎหมายระดับประเทศ! ฉันจะประหารชีวิตแกทันที”เขามีความคิดที่จะชักจูงคนคนนี้ถึงอย่างไรปรมาจารย์ระดับหกในเมืองลั่วก็นับว่าเป็นยอดฝีมือ ฆ่าไปก็น่าเสียดายแต่ทว่าอาต้ากลับกล่าวเสียงเย็นชา “รับเลี้ยงฉัน? แกคู่ควรเหรอ! ไสหัวไป!”“แกคิดให้ดี ๆ กล้าขัดขวาง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 594
เจียงรั่วหานกล่าวโต้เถียงด้วยสีหน้าแดงก่ำแต่นี่ก็คือเรื่องจริงถึงอย่างไรตนก็ไม่ได้ขึ้นเตียงกับหลินหยาง แต่ทว่าทำในรถ...“ไม่ต้องรีบ นั่งลงคุยกัน...” ซ่งหว่านอวี๋ท่าทางสบาย ๆ พูดจาปลอบโยนอย่างมีเลศนัย “เป็นเพราะพี่กลัวเธอถูกหลินหยางหลอกเอา หลินหยางนั่นบังคับให้พี่ทำเรื่องแบบนั้น เขาไม่ใช่คนดีอะไร!”“พี่หว่านอวี๋พี่ไม่เข้าใจเขา!”เจียงรั่วหานกลับวางแก้วกาแฟลง รีบพูดขึ้นว่า “อันที่จริงหลินหยางเป็นคนดีคนหนึ่ง ก่อนหน้านี้ที่เขาทำแบบนั้นกับพี่ อัน อันที่จริงเป็นเพราะจ้าวเจิ้งฮ่าวเป็นต้นเหตุ!”“ฉันบอกเขาแล้ว ว่าต่อไปห้ามแตะต้องพี่อีก!”ไม่แตะต้องฉัน?ฉันต้องการให้เธอช่วยเหลือเรื่องนี้เหรอ?เธอกินอิ่มแล้วไม่กะจะไม่เหลือไว้ให้ฉันกินสักคำเลยเหรอไง!ซ่งหว่านอวี๋สีหน้าดูแย่เล็กน้อย เธอกินอาหารทะเลมื้อหรูจนเคยชินแล้ว จะกินอาหารจืดชืดลงได้ยังไงอีก?“พี่หว่านอวี๋ ต่อไปฉันคงต้องอาศัยพี่คอยเป็นที่กำบังให้ฉันแล้ว ครอบครัวนี้ ฉันทนอยู่ต่อไปไม่ได้อีกแม้แต่วันเดียวแล้ว!”เจียงรั่วหานยังหันหน้าไปมองซ่งหว่านอวี๋ด้วยท่าทางขอร้อง“เรื่องเล็กน้อย...”ซ่งหว่านอวี๋กล่าวพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ ไม่ว่าจะพู
