LOGINShare
บทที่ 282
Related chapters
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 283
ระหว่างทางที่หลินหยางขับรถไปบ้านพักข้าราชการเกษียณ ก็ได้รับโทรศัพท์จากมู่หรงยิ่นเพราะเมื่อวานทำผิดต่อความปรารถนาดีของมู่หรงยิ่นไป หลินหยางยังรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย เมื่อเห็นมู่หรงยิ่นโทรมาในใจจึงรู้สึกประหม่าอยู่บ้างอันที่จริงแล้ว เมื่อคืนมู่หรงยิ่นก็ไม่ได้พักที่โรงแรม เพราะเกิดคดีขึ้นในโรงแรม เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย จึงตรงกลับบ้านไปแล้ว“คุณหนูมู่หรง เมื่อคืนพักผ่อนดีไหมครับ?”หลินหยางเชื่อว่า มู่หรงยิ่นจะต้องนอนหลับไม่ดีนัก เนื่องจากเมื่อคืนไม่มีเขาอยู่เป็นเพื่อน มู่หรงยิ่นต้องพลิกตัวกระสับกระส่ายไปมา ยากที่จะหลับลงได้แน่ “ก็ดีนะคะ คุณกลับไปไม่นาน ทางโรงแรมก็เกิดคดีคนตกตึก ฉันตกใจก็เลยกลับบ้านค่ะ” “เมื่อคืนผมเสียมารยาทแล้ว ขอคุณหนูมู่หรงโปรดอย่างได้ถือสา ไม่สู้…”ในใจหลินหยางคิดว่าไม่สู้คืนนี้นัดใหม่อีกครั้ง แต่มู่หรงยิ่นกลับตัดบทเขาว่า“คุณหลินไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ค่ะ ฉันเข้าใจและตระหนักดีทั้งหมดค่ะ”หลินหยางพลันตะลึงไปทันที คุณเข้าใจอะไร? แล้วตระหนักดีอะไร? หรือรู้ว่าเมื่อคืนเขาไปช่วยฉินโม่หนงมา?คุณหลิน วิชาแพทย์ของคุณยอดเยี่ยมแบบนี้ ไม่ว่าโรคประหลาดซับซ้อนอะไรก็รักษาได
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 284
ต่อให้เจียงไห่เซิงไม่ส่งหนังสือประลองมา หลินหยางก็คิดว่าสองวันนี้จะแวะไปเยือนเขาสักหน่อยมู่หรงยิ่นเห็นว่าห้ามหลินหยางไม่ได้ จึงได้แต่ปล่อยไป “อย่างนั้นก็ได้ค่ะ ถูกแล้ว ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ฉินอี๋หลิงบอกว่าพ่อของเธอจะนำค่ารักษามาที่เมืองลั่วด้วยตัวเอง และอยากจะพบคุณสักครั้งค่ะ” ตระกูลฉินต้องการชักชวนเขาไปเป็นพวก นี่เป็นสิ่งที่หลินหยางคาดไว้อยู่แล้วบางทีความแข็งแกร่งของเขายังไม่พอที่จะเข้าตาตระกูลฉิน ทว่าวิชาแพทย์ของเขานั้นเพียงพอจะทำให้อีกฝ่ายให้ความสำคัญแล้วเพราะที่เขารักษาหายคือโรคผื่นพิษโลหิต ขอเพียงคนตระกูลฉินไม่โง่ แค่ตรวจสอบเล็กน้อยก็รู้แล้วว่า ผื่นพิษโลหิตรักษาได้ยากเพียงใด“จะมาถึงเมื่อไหร่?”“พรุ่งนี้ค่ะ” “ได้ อย่างนั้นก็พบหน้ากันสักครั้งเถอะ หลังกำหนดเวลาและสถานที่ได้แล้ว คุณค่อยบอกผมก็พอ” ตระกูลฉินแห่งเฟิ่งหยางเป็นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง จำเป็นจะต้องทำความรู้จักไว้กล่าวจบ มู่หรงยิ่นก็วางโทรศัพท์ไปก่อน เดิมหลินหยางยังคิดจะบอกให้มู่หรงยิ่นมาที่บ้านสักครั้งในคืนนี้ เขาอยากจะชดเชยให้ดีๆ สักครั้ง แต่มู่หรงยิ่นไม่ให้โอกาสเขา“ดูท่าจะโกรธฉันแล้ว ก็ต้องโทษฉัน คนเขาเป็นถึงคุณห
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 285
บาดแผลของเด็กหญิงสาหัสอย่างมาก หลินหยางใช้เนตรคู่สแกนดู พบว่าบาดเจ็บถึงอวัยวะแล้ว หากมิใช่เพราะพบกับเขาเข้า เกรงว่าสาวน้อยคงถูกกัดตายทันทีไปแล้ว ส่วนอาการในตอนนี้ หากส่งไปโรงพยาบาลก็คงไม่ทันการณ์เด็กอายุเพียงสามสี่ขวบ อวัยวะภายในฉีกขาด บวกกับบาดแผลฉกรรจ์ภายนอก ต้องตายอย่างแน่นอนหลินหยางยอบตัวลง ถอดเสื้อนอกปูลงบนพื้น วางเด็กสาวให้นอนราบ จากนั้นก็หยิบเข็มเงินออกมาราวเล่นกล จะต้องรักษาพลังชีวิตของเด็กหญิงไว้ก่อนเขาทางหนึ่งฝังเข็ม อีกทางก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาหานลี่ฉิน ให้เขารีบส่งรถพยาบาลมา และเตรียมการช่วยชีวิตฉุกเฉินไว้ให้พร้อมเรื่องที่หลินหยางโทรมาสั่งการด้วยตนเอง หานลี่ฉินย่อมไม่กล้าละเลย เขารีบโทรไปสั่งการให้โรงพยาบาลเตรียมการทันที และเขาก็เร่งไปที่โรงพยาบาลด้วยในเวลานั้น ได้มีเจ้าหน้าที่ของบ้านพักที่ได้ยินเสียงเร่งมาถึงแล้ว เมื่อเห็นสถานการณ์ของสองแม่ลูก เจ้าหน้าที่ก็ตกใจอย่างมาก จนสีหน้าซีดขาวไปเช่นกัน“เสี่ยวหลี่ เกิดอะไรขึ้น” เด็กสาวคนนี้ เป็นเจ้าหน้าที่คนหนึ่งของบ้านพักข้าราชการเกษียณ และเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ในวันหยุดสุดสัปดาห์จึงได้แต่พาลูกสาวมาทำงานด้วยคิดไม่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 286
เมื่อครู่สวี่เฉียงได้สังเกตดูแล้ว แม้ว่าหลี่หรุ่นจูจะได้รับบาดเจ็บเช่นกัน ทว่าใบหน้าไม่ถูกทำร้าย หากเสียโฉมไปแล้ว เขาย่อมไม่มีทางสนใจอย่างแน่นอนในเวลานี้ มีคนร้องเรียกมาแต่ไกลว่า “ปีเตอร์ ปีเตอร์!”คนทั้งสองร้องเรียกระหว่างมุ่งหน้ามาทางนี้ เป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่งฝ่ายชายอายุยี่สิบกว่า หน้าตาหล่อเหลา ส่วนหญิงสาวที่อยู่ด้านข้างของเขาก็โดดเด่นไม่น้อย เธอมีที่บุคลิกงามสง่า และใบหน้างามประณีตขาวผ่องประดุจหยกอันไร้ที่ติโดยเฉพาะ ใต้ตาซ้ายของเธอมีไฝรูปหยดน้ำตาที่ชัดเจนรอยหนึ่ง ซึ่งไม่เพียงจะไม่ทำลายความงดงามของใบหน้าดวงนี้ แต่ยิ่งเหมือนการแต่งแต้มเสน่ห์อันน่าหลงใหล เพิ่มสัมผัสอันเย้ายวนให้กับเธออื้ม นี่เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนหนึ่ง!เมื่อคนทั้งสองเดินเข้ามาและเห็นสถานการณ์ที่นี่ ฝ่ายชายก็ขมวดคิ้ว ส่วนหญิงสาวข้างกายของเขากลับตกใจจนสะดุ้ง“คุณชายฮ่าว!”สวี่เฉียงรีบเข้าไปทักทายอย่างกระตือรือร้นทันที“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” จ้าวเจิ้งฮ่าวถาม“ไม่รู้ว่ามีสุนัขดุร้ายจากที่ไหนวิ่งมากัดคนครับ” สวี่เฉียงกล่าวเจียงรั่วหาน สาวงามที่มีไฝหยดน้ำตากล่าวว่า “ที่รัก คงไม่ใช่ปีเตอร์ของเราหรอกนะคะ?”“
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 287
จ้าวเจิ้งฮ่าวไม่ใช่คนธรรมดา ฝีมือของเขาก็ไม่ด้อย ทว่าเขายังไม่ทันตอบสนอง ก็ถูกหนึ่งฝ่ามือของหลินหยางซัดเข้าเต็มแรง ตบจนปากและจมูกของเขาเลือดไหลเจียงรั่วหานภรรยาของจ้าวเจิ้งฮ่าวก็คาดไม่ถึงเช่นกัน เธอไม่กล้าเชื่อว่า ในเมืองลั่ว จะยังมีคนกล้าลงมือทำร้ายสามีของเธอ“ที่รัก…”สวี่เฉียงยิ่งมุมปากกระตุกไปรอบหนึ่ง ใช้สายตาที่มองคนตายมองไปที่หลินหยางเจ้าเด็กนี่ นับว่ามีความกล้า แต่ก็นับเป็นการรนหาที่ตายแล้ว“นายก็เป็นหมาหรือไง ถึงได้รู้ว่าหมามันไม่กัดคน? ”หลินหยางกล่าวอย่างเย็นชาเขาเกลียดการพูดแบบนี้ของเจ้าของหมาจำนวนมากเป็นที่สุด อะไรคือหมาบ้านฉันน่ารักมาก ไม่กัดคน! ไม่จำเป็นต้องกลัว!แม่เอ็งสิ! เอ็งเป็นเจ้าของมัน มันก็ต้องไม่กัดอยู่แล้ว เอ็งก็ต้องไม่กลัวอยู่แล้วไอ้คนที่พูดแบบนี้ ถ้าไม่โง่ก็ต้องนิสัยเสียหลินหยางย่อมไม่ตามใจสันดานเสียแบบนี้ของจ้าวเจิ้งฮ่าว!ถ้าเป็นสุนัขขนาดเล็กที่ไม่มีกำลังโจมตีอะไรก็ช่างเถอะ แต่หมาพันธุ์ร็อตไวเลอร์เป็นหมานักล่า พลังโจมตีสูงมาก และเห็นได้ชัดว่าหมาตัวนี้ของจ้าวเจิ้งฮ่าวได้ผ่านการฝึกพิเศษมา พลังการโจมตีรุนแรงกว่าล็อตไวเลอร์ทั่วไป!จ้าวเจิ้งฮ่าวกุ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 288
“ปล่อยสามีฉันนะ!”เจียงรั่วหานกลัวแล้ว จึงไม่กล้าบุกเข้ามา ได้แต่ตะคอกใส่หลินหยางหลินหยางถลึงตาใส่เธอทีหนึ่ง เจียงรั่วหานถูกสายตาเยียบเย็นแข็งกร้าวของหลินหยางทำเอาหัวใจเย็นเฉียบ จนไม่กล้าส่งเสียงอีก“นายชอบด่าคนนักใช่ไหม? ถ้าไม่กลัวเจ็บ นายก็ด่าต่อไปสิ! ฉันจะดูว่าปากนายมันจะแข็งสักแค่ไหน”หลินหยางยังคงกำหมัดของจ้าวเจิ้งฮ่าวไว้ไม่ยอมปล่อยมุมปากของจ้าวเจิ้งฮ่าวถูกตบจนฉีก เลือดสดไหลหยดลงมาจากมุมปากจ้าวเจิ้งฮ่าวโมโหจนแทบจะเสียสติแล้ว เขาเคยเสียเปรียบ เคยได้รับความอัปยศแบบนี้เมื่อไหร่กัน เขาคิดไม่ถึงว่า ตนเองที่เป็นถึงยอดฝีมือขั้นหก จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนตรงหน้า และตอนนี้ยังเป็นฝ่ายถูกควบคุมไว้อีกแต่จ้าวเจิ้งฮ่าวที่กำลังเกรี้ยวกราดกลับปากแข็ง เขาคำรามด้วยโทสะว่า “…บ้านแกสิ! ไอ้ลูกหมา ฉันเป็นลูกชายของนายพลจ้าวเจี้ยนชิงแห่งกองทหารรักษาการณ์เมืองลั่ว แกตายแน่!”จ้าวเจิ้งฮ่าวไม่อาจหยิบยกฐานะของตนออกมาอย่างเร่งด่วน เขาเชื่อว่าอีกฝ่ายจะต้องถูกทำให้ตกใจจนตะลึงแน่นายพลจ้าวเจี้ยนชิงแห่งกองทหารรักษาการณ์ ไม่เพียงมีความสามารถส่วนตัวที่แข็งแกร่ง แต่ยังเป็นนายพลระดับหนึ่งดาวที่กุมอำนาจกอ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 289
เจียงรั่วหานจึงได้สติขึ้นมา เตรียมหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรขอความช่วยเหลือ“ถ้าเธอกล้าโทร ฉันก็จะฆ่าเขาเดี๋ยวนี้” หลินหยางไม่ใช่คนโง่ แม้เขาจะไม่กลัวจ้าวเจี้ยนชิงเท่าใด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาจะต้องสู้กับจ้าวเจี้ยนชิงซึ่งหน้าในตอนนี้เมื่อเผชิญกับการข่มขู่ของหลินหยาง แม้เจียงรั่วหานจะหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้ว ก็ยังคงไม่กล้าโทรออกไปจริงๆ ได้แต่ยืนอยู่กับที่ไม่รู้จะทำอย่างไรไม่อาจไม่พูด จ้าวเจิ้งฮ่าวไอ้ลูกหมาตัวนี้สายตาไม่เลว หาเมียที่สวยขนาดนี้ได้ โดยเฉพาะท่าทางของเธอตอนที่ทำอะไรไม่ถูก ถึงกับทำให้คนรู้สึกรักใคร่สงสารขึ้นมา“ที่รัก…ฉัน…ควรทำยังไงดี?”เจียงรั่วหานสูญเสียความสามารถในการตัดสินใจไปอย่างสิ้นเชิงแม้จ้าวเจิ้งฮ่าวจะโกรธจัดจนขาดสติไปบ้าง ทว่าเขาก็สงบใจลงได้อย่างรวดเร็วเขาตระหนักได้ว่า ตอนนี้ชีวิตน้อยๆ ของตนอยู่ในกำมือผู้อื่น จำเป็นจะต้องกล้ำกลืนฝืนทนไว้ในเมื่อไอ้เวรนี่กล้าทำร้ายเขาจนพิการ ก็หมายความว่ามันเป็นพวกเล่นกับชีวิตไม่กลัวตาย เป็นคนบ้าคลั่งคนหนึ่ง ถ้าทำให้มันโมโหจนฆ่าเขาทิ้งขึ้นมา ต่อให้พ่อของเขาจะหั่นไอ้เวรนี่เป็นแปดท่อน แก้แค้นให้เขาในภายหลัง ตัวเขาก็ฟื้นคืนชีพม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 290
ฝ่ามือของหลินหยางตบลงบนหัวของจ้าวเจิ้งฮ่าว กล่าวอย่างเย้ยหยันว่า “ไอ้เด็กนี่ เล่นไม่ซื่อเลยนะ”“คุณหลิน ไม่สู้ปล่อยคุณชายจ้าวก่อน แล้วค่อยๆ พูดกันเถอะครับ” เฉาเค่อหมิงเห็นจ้าวเจิ้งฮ่าวที่ยามปกติยโสโอหังถูกทุบตีจนมีสภาพเช่นนี้ ก็อดมุมปากกระตุกสองทีไม่ได้เรื่องนี้ ไม่มีทางเลิกแล้วต่อกันได้แน่ แม้แต่หน้าของเขาก็ใช้ไม่ได้ผล!“ได้ อย่างนั้นผมจะเห็นแก่หน้าผู้อำนวยการเฉาสักครั้ง” หลินหยางปล่อยจ้าวเจิ้งฮ่าว เจียงรั่วหานจึงรีบเข้าไปประคองเขา เพียงแต่กระดูกหัวเข่าของจ้าวเจิ้งฮ่าวได้แตกไปแล้ว จึงไม่สามารถยืนได้อีกหลินหยางเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เฉาเค่อหมิงฟังอย่างรวดเร็วรอบหนึ่ง เฉาเค่อหมิงก็ได้เห็นสองแม่ลูก ที่ถูกสุนัขร้ายกัดจนบาดเจ็บเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะบาดแผลของเด็กหญิงตัวน้อยนั้น เรียกได้ว่าทำให้คนสะท้านจริงๆ“ปีเตอร์ของฉันไม่มีทางกัดคนตามใจชอบแน่ จะต้องเป็นนังเด็กหญิงคนนั้นยั่วยุก่อน อีกอย่าง กัดพวกชาวบ้านชั้นต่ำบาดเจ็บแค่สองคนเท่านั้น จ่ายเงินชดเชยให้ก็พอแล้ว เกี่ยวอะไรกับแกด้วย ชีวิตต่ำต้อยของพวกมัน ไม่สำคัญเท่าปีเตอร์ของฉันสักนิด!”จ้าวเจิ้งฮ่าวทำตัวสูงส่ง ไม่เห็นชีวิตคนธรร
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
