บทที่ 65 อ้อมกอดที่คิดถึง

2 เดือนต่อมา

จังหวัดเชียงใหม่

หญิงสาวผมสีดำความยาวประบ่า สวมเดรสยาวเลยเข่าสีครีมอ่อนดูเรียบร้อย กำลังนั่งอยู่กลางวงล้อมท่ามกลางเหล่าเด็กๆ อายุไล่เลี่ยกันเกือบ 30 คน

มือบางกางหน้าหนังสือนิทานให้เด็กๆ ให้เห็นกันทั่ว มุมปากประดับยิ้มหวานขณะเล่านิทานให้ทุกคนฟัง

"นาฬิกาตีบอกเวลาเที่ยงคืน ซินเดอเรลล่ากำลังเพลิดเพลินกับการเต้นรำกับเจ้าชายก็นึกถึงคำเตือนของนางฟ้าแม่ทูนหัวขึ้นมาได้ เธอตกใจมาก และรีบวิ่งออกจากปราสาทมา"

"เจ้าชายไม่รอช้า เขาวิ่งตามหญิงสาวปริศนา ตะโกนเรียกรั้งเธอเอาไว้ แต่ซินเดอเรลล่าก็ไม่ได้หันกลับมา แต่แล้วรองเท้าแก้วที่เธอสวมข้างหนึ่งก็หลุดออก เธอหันไปมอง เห็นเจ้าชายวิ่งตามมาใกล้จึงตัดใจออกวิ่งต่อ และทิ้งรองเท้าแสนสวยไว้แบบนั้น"

"เจ้าชายจะหาซินเดอเรลล่าเจอไหมคะ"

"หนูสงสารซินเดอเรลล่าจัง"

เด็กๆ ในห้องที่กำลังจดจ่อกับนิทานที่หญิงสาวเล่าต่างทำหน้าเศร้า เอ่ยถามด้วยความอยากรู้

หญิงสาวไม่ได้ตอบคำถาม เสียงหวานเล่าเนื้อหาในส่วนต่อไปแทน กระตุ้นให้เด็กต่างลุ้นเอาใจช่วยนางเอกในนิทาน

"เจ้าชายเก็บรองเท้าของเธอไว้ รับสั่งให้เสนาบดีออกค้นหาให้ทั่วอาณาจักร เพื่อตามหาหญิงสาวที่สามารถสวมรองเท้าข