เพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์แพรวานั่งสัปหงกอยู่บนโซฟากลางห้องนั่งเล่น บนทีวีจอแบนมีการ์ตูนถูกเปิดทิ้งเอาไว้ ก่อนที่เสียงเปิดประตูจะทำให้เธอสะดุ้งตื่นจากนิทราปัง!เธอขยี้ตามึนงง แล้วพบโอนิกซ์กลับมาในสภาพย่ำแย่ ท่อนบนเปลือยเปล่าอวดมัดกล้ามหนั่นแน่น เธอคงใจเต้นหากไม่เห็นว่ามืออีกข้างกดบาดแผลที่เลือดซึมอยู่ร่างเล็กสะดุ้งลุกขึ้นจากโซฟา มองบาดแผล เริ่มหน้าซีดแตกตื่นทำอะไรไม่ถูกเนื้อตัวเขาเปียกชุ่ม โดยด้านหลังมีไทเปที่มีสภาพไม่ต่างกันตามมาด้วย"กะ...เกิดอะไรขึ้น?" เสียงหวานสั่นลนลาน"คุณแพรวาช่วยหยิบอุปกรณ์ทำแผลในตู้ตรงนั้นให้ทีครับ""ฉะ...ฉันเหรอ""ครับ""..."โอนิกซ์ใช้สายตาเย็นเฉียบจ้องเธอนิ่งๆ ก่อนจะเดินขึ้นชั้น 2 ไปยังห้องนอนส่วนตัวก่อนเธอเริ่มได้สติ วิ่งไปหยิบของตามที่ไทเปบอก ไล่เปิดตู้ด้านบนในห้องครัว 2-3 ครั้ง ก็พบกล่องพลาสติกขุ่นสีขาว เธอคว้ามันลงมา เร่งฝีเท้าเดินตามชายหนุ่มทั้งคู่ไปเมื่อเข้ามาในห้องนอนใหญ่บทสนทนาก่อนหน้าก็จบลง ร่างสูงโบกมือให้สัญญาณกับลูกน้อง"มึงไปพักเถอะ ขอบใจมาก""ครับ"แพรวายืนตัวลีบกอดกล่องในมืออยู่หน้าห้องอย่างเก้ๆ กังๆ ไม่รู้ควรเข้าไปด้
หลายวันต่อมาโอนิกซ์ใช้อาการป่วยเป็นข้ออ้างไม่เข้าบริษัท แม้เขาจะมีไข้แค่วันเดียวก็ตาม ส่วนเอกสารทุกอย่างก็มีไทเปคอยไปรับและนำไปส่งให้ทุกวัน การประชุมถูกเปลี่ยนเป็นแบบออนไลน์ โดยช่วงนี้เขาเอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้องทำงานภายในเพนต์เฮ้าส์ เธอจะได้เจอหน้าชายหนุ่มแค่ช่วงเวลาอาหารเท่านั้นสิ่งที่แปลกไปอีกอย่างคือเขาไม่มาก่อกวนเธอเลย รวมถึงตอนกลางคืนด้วย เหมือนจะหลบหน้าด้วยซ้ำทั้งที่อยู่ภายในห้องด้วยกันทั้งวันซึ่งมันก็ดีแล้วสำหรับเธอ แต่ลึกๆในใจกลับรู้สึกแปลกๆวันนี้ก็เป็นอีกวันที่การประชุมดูจะเคร่งเครียด สังเกตได้จากบรรยากาศน่าอึดอัดระหว่างมื้ออาหารทั้งสองก้มหน้าต่างคนต่างกินอาหารในจานเงียบเชียบ ท่าทีห่างเหินทำแพรวากระอักกระอ่วนใจและอึดอัดไม่น้อย"งานมีปัญหาเหรอ" เธอตัดสินใจเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ"อืม""..."ร่างสูงตอบกลับเพียงแค่นั้น แต่ก็ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่ม หญิงสาวแอบเป็นห่วงงานอยู่บ้าง เธอทุ่มเทจัดการทุกปัญหาอยู่หลายปีก็ทำให้รักในงานตัวเองไม่น้อย อยากจะถามต่อก็ไม่กล้า เพราะเหมือนตอนนี้ตัวเธอเองจะไม่มีสิทธิ์เข้าไปวุ่นวายแล้วหญิงสาวลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไม่รู้เพราะอะไรถึงไม่ชอ
เช้าวันต่อมาโอนิกซ์เริ่มหมดความอดทนกับการทำงานของเลขาชั่วคราว และยังมีปัญหายิบย่อยอีกมากมายคอยให้เขาไปจัดการ ข้ออ้างลาป่วยจึงสิ้นสุดลงน้ำหนึ่งที่กำลังนั่งเบื่อหน่ายเหลือบไปเห็นประธานเดินดุ่มๆ ตรงมาตามทางเดิน ก็เปลี่ยนท่าทีเป็นกระตือรือร้น ฉีกยิ้มกว้าง เนื้อเต้น รีบลุกขึ้นเอ่ยทักทาย"อรุณสวัสดิ์ค่ะ บอสหายป่วยแล้วเหรอคะ""เธอ! ตามฉันมา"เสียงเรียบเอ่ยขึ้น แค่นั้นเลขาชั่วคราวก็ลิงโลด นึกเข้าข้างตัวเองเต็มที่ว่าเขาเริ่มสนใจเธอบ้างแล้ว หญิงสาวก้มเช็กความเรียบร้อยบนใบหน้าอีกครั้ง ฉีกยิ้มกว้าง ก่อนจะเดินตามเข้าไป"บอสเรียกน้ำหนึ่งมามีอะไรให้รับใช้คะ"เธอยืนตัวบิด แอ่นกายอวดสัดส่วนเย้ายวนอยู่หน้าโต๊ะทำงานกว้าง ช้อนสายตาระยิบมองอย่างสื่อความหมาย"อย่างแรก ให้เรียกฉันว่าประธานเหมือนคนอื่นๆ""..."น้ำหนึ่งหน้าเสีย เมื่อประธานส่งสายตาเย็นเฉียบดุดันมาทางเธอ มันไม่มีความพิศวาสอย่างที่คาด ฉายแววรังเกียจด้วยซ้ำ"อย่างที่สอง งานที่ผ่านมาของเธอมันไม่ได้เรื่อง ไม่มีการตรวจเช็กความถูกต้อง แปลเอกสารการประชุมผิด แฟ้มงานตกหล่น ไม่ประสานงานฝ่ายต่างๆ ฉันไม่ได้รับเธอมาให้นั่งโง่ๆ แล้วรับเงินเดือนหรอกนะ!"
ก๊อก ก๊อก ก๊อกแพรวาสะดุ้ง รวบผ้าห่มคลุมกายเอาไว้แน่นเมื่อเสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้น เหงื่อเย็นซึมตามกรอบหน้า คาดเดาไปว่าคนที่มาเคาะประตูคงหนีไม่พ้นโอนิกซ์ เมื่อครู่เธอทำเขาอารมณ์ค้าง คนบ้าอำนาจอาจตามมาเอาเรื่องเธอต่อก็ได้"คุณแพรวา อยู่ข้างในหรือเปล่าครับ""หือ คุณไทเปเหรอ"เธอพึมพำออกมาเบาๆ ไม่คาดคิดว่าอีกด้านของประตูจะเป็นลูกน้องโอนิกซ์แทนประตูถูกเปิดแง้มเล็กน้อย พร้อมใบหน้าสาวชะโงกมองผ่านรอยแยกด้วยความหวาดระแวง เมื่อไม่เห็นวี่แววของประธานตัวร้ายก็โล่งอก ยอมเปิดประตูกว้างขึ้น"มีอะไรคะ""นายสั่งให้พาคุณแพรวาไปเจอที่ห้างเย็นนี้ครับ""ห้าง! พาฉันไปเนี่ยนะ" เธอร้องเสียงดังอย่างไม่เชื่อหู พลางชี้นิ้วมาที่ตัวเอง"ครับ""เขายอมปล่อยฉันแล้วงั้นเหรอ""เปล่าครับ บอกแค่ว่าจะพาคุณแพรวาไปทำธุระ"ราวกับถูกผลักตกเหวเมื่อความหวังริบหรี่ถูกทำลายลงอีกครั้ง คาดเดาระแวงไปต่างๆ นานาว่าเขาจะมาไม้ไหนอีก"คุณแพรวาไปเตรียมตัวเถอะครับ อีกเดี๋ยวผมจะมารับลงไป""เฮอะ มีอะไรให้เตรียมตัว เสื้อผ้าก็มีอยู่แค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นเนี่ย""ถ้างั้นจะไปเลยไหมครับ""ไปเลยก็ได้"เธอยักไห
เขาไม่ปล่อยให้หญิงสาวสงสัยหรือตั้งคำถามกลับ ใช้มือดันแผ่นหลังส่งให้พนักงานที่ยืนรอด้านในร้าน"หาชุดให้ยัยนี่ที ขอภายในครึ่งชั่วโมง""ได้ค่ะคุณโอนิกซ์"พนักงานขายโค้งตัวตอบรับคำสั่งลูกค้า VIP ด้วยความนอบน้อม พร้อมกรูกันเข้ามาพาแพรวาไปยังห้องลองชุดด้านหลัง ส่วนโอนิกซ์เดินตามพนักงานไปนั่งรอยังห้องรับรองกว้างเสื้อผ้าและรองเท้าถูกขนเข้ามา พนักงานสาวลองทาบชุดบนตัวแพรวา เมื่อเห็นว่าชุดไหนดูเข้าท่าก็ดันเธอเข้าไปเปลี่ยน ชายหนุ่มได้แจ้งสถานที่ที่จะไปแล้ว ทำให้พวกเธอสามารถหาชุดที่เหมาะสมได้ไม่ยากแพรวามึนตึบ ไม่มีช่องให้ต่อต้านหรือแสดงความเห็นด้วยซ้ำ หลังจากเลือกชุดได้แล้วก็ถูกพามายังอีกห้อง เครื่องสำอางแบรนด์หรูตั้งเรียงรายบนโต๊ะ พร้อมพี่ช่างแต่งหน้า ทุกอย่างเต็มไปด้วยความเร่งรีบ รองพื้นและแป้งฝุ่นถูกทาลงบนผิวหน้าเนียนใส เขียนคิ้วกรีดตา เพียงแค่ 15 นาที ก็เนรมิตเธอกลายเป็นสาวสวยพราวเสน่ห์ได้ไม่ยาก"โอ้โห อายแชโดว์เซ็ตไหนคะเนี่ย เข้ากับสีผิวฉันมากเลย"ร่างเล็กตกตะลึงมองใบหน้าตัวเองในกระจก ด้วยความที่ชื่นชอบเครื่องสำอางและแฟชั่นจึงถามออกไปด้วยความสนใจ"ของบนโต๊ะนี้ทั้งห
วิคเตอร์กับลีออนพยายามซักไซ้ชวนหญิงสาวข้างตัวเพื่อนคุย แต่ก็พอรู้สึกบรรยากาศตึงเครียดระหว่างทั้งคู่ สุดท้ายก็ยอมแพ้ เรียกพนักงานสาวสวยในร้านมานั่งเอนเตอร์เทนแทน ปล่อยให้โอนิกซ์และแพรวาจมอยู่ในโลกส่วนตัวผ่านไปสักพักไคโรเพื่อนคนสุดท้ายซึ่งเป็นเจ้าของผับก็เข้ามาร่วมวง เขามีสีหน้าแปลกใจเช่นเดียวกับเพื่อนทั้งสองก่อนหน้า ไล่สายตามองหญิงสาวตัวเล็กใบหน้าบูดบึ้งข้างกายโอนิกซ์พลางขมวดคิ้วสงสัย"ไง กว่าจะเสด็จมา" ลีออนร้องทักด้วยท่าทางร่าเริงเหมือนเช่นทุกครั้งซึ่งไคโรก็ทำเพียงพยักหน้ารับ ทิ้งตัวลงฝั่งตรงข้าม โดยสายตายังไม่ละไปจากหญิงสาว ส่วนโอนิกซ์ก็ทำราวกับไม่รู้ไม่เห็นสิ่งผิดปกตินี้ ก้มหน้าอ่านหนังสือเงียบๆ ขณะที่รอบข้างกระหึ่มด้วยเสียงบีทหนักๆ ของดนตรี"หึ กูว่าแล้วว่ามึงต้องอึ้ง เพราะกูกับไอ้วิคเตอร์ก็เหวอไม่ต่างกัน""มึงไปฉุดใครมา" ไคโรเอ่ยถามออกไปสงสัยใคร่รู้ในตัวอีกฝ่ายไม่น้อย อีกทั้งเธอยังแสดงอาการไม่เต็มใจชัดเจน"เลขากู" โอนิกซ์ตอบเสียงเรียบโดยไม่ได้ละสายตาขึ้นมาจากหนังสือในมือ คำตอบนั้นสร้างความมึนงงให้อีกฝ่ายไม่น้อย เพราะเคยเข้าไปหาโอนิกซ์ที่บร
"อะไร?" ชายหนุ่มมองกลับอย่างไม่ไว้ใจ เมื่อเธอค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าใกล้จนลมหายใจร้อนเจือกลิ่นเหล้าจ่อรดใบหู"แค่จับคืนไม่ได้เหรอ"หญิงสาวส่งยิ้มยั่วเย้า ไต่มือซุกซนไปตามท่อนแขนกำยำไล่ไปยังแผงอกกว้าง ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนลงต่ำไปตามกล้ามหน้าท้องเป็นลอนสวยหมับ!"วา อย่าซน" มาเฟียหนุ่มเอ่ยเสียงเข้มลอดไรฟันเป็นการตักเตือน รวบมือเล็กเอาไว้ก่อนจะเลื่อนลงไปมากกว่านี้แต่ดูเหมือนว่าแมวขี้ยั่วจะไม่ยอมรามือง่ายๆ เมื่อถูกล็อกข้อมือเอาไว้ร่างเล็กก็รุกคืบ เปลี่ยนขึ้นมานั่งตักชายหนุ่มเอาไว้โอนิกซ์ชะงักค้าง มองรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ซุกซนของคนเมา ลำคอแห้งผากจนต้องลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ พยายามปั้นหน้านิ่งส่งสายตาข่มขู่ แต่ก็ไร้ผล ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่มากเกินปกติครอบครองสติเธอไว้หมดแล้ว"นั่งดีๆ!""แล้วแบบนี้ไม่ดีตรงไหน~"ไม่ว่าเปล่า แพรวาโน้มตัวเข้าใกล้ คลอเคลียบริเวณซอกคอหนา บดเบียดร่างกายช่วงล่างเข้าหาความแข็งขืนใต้กางเกงสแล็ค ชายหนุ่มสามารถรับรู้ได้ถึงอุณหภูมิร่างกายเธอที่ร้อนกว่าปกติใจหนึ่งก็อยากจะห้ามปราม แต่อีกด้านก็ตื่นเต้นกับการปลุกเร้าของหญิงสาว ถือเป็นครั้งแรกที่เธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
วันต่อมาแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาทำให้แพรวาเริ่มได้สติ ร่างเล็กขยับกายด้วยความอึดอัด รู้สึกไม่สบายตัวเหมือนร่างกายถูกรัดเอาไว้ ใบหน้าสวยบูดบึ้งส่งเสียงในลำคอเบาๆ ดวงตากลมค่อยๆ ปรือขึ้นอย่างง่วงงุน ความปวดหัวตุบคือสิ่งแรกที่รู้สึก พยายามหยัดกายขึ้นมาจากที่นอนแข็ง เธอกะพริบตาถี่ๆ ก่อนจะเบิกกว้างด้วยความตกใจ เพราะสิ่งที่เธอหนุนนอนอยู่ไม่ใช่เตียงอย่างที่คิด แต่คือร่างกายกำยำของโอนิกซ์แพรวานิ่งค้างมองใบหน้าหล่อเหลาหลับใหลไม่ได้สติด้วยความแตกตื่น ใบหน้าเล็กแดงแจ๋ พบว่าร่างกายตัวเองและชายหนุ่มเปล่าเปลือยไม่ต่างกัน แถมเมื่อกวาดตามองทั่วห้องก็พบว่านี่ไม่ใช่ห้องของตัวเองหัวใจดวงน้อยเต้นระรัว แม้จะเคยมีสัมพันธ์ทางกายกับชายหนุ่มหลายครั้ง แต่ไม่เคยร่วมหลับนอนบนเตียงเดียวกันมาก่อนเธอกลั้นลมหายใจ ขยับตัวช้าๆ ระมัดระวังไม่ให้ร่างใหญ่ตื่นขึ้นมา เธอไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับเขาในสภาพนี้ แต่ดูเหมือนสวรรค์ไม่เป็นใจ สัญชาตญาณคมกริบของมาเฟียหนุ่มรับรู้ได้ถึงความเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยฟุ่บ!ร่างเธอถูกฉุดลงที่เดิม ส่งผลให้ใบหน้ากระแทกเข้าหาแผงอกเต็มแรง เธอใช้กำปั้นทุบไหล่หนาดิ้นรนหนีออกไป
เพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์โอนิกซ์ส่งยิ้มพลางยื่นนิ้วมือไปหาลูกน้อยในอ้อมแขน ซึ่งอัศวินก็หัวเราะร่าพยายามยื่นมือมาคว้ากำนิ้วบิดาเอาไว้ เขาพยายามบีบๆ คลายๆ อยู่หลายครั้ง และมักจะส่งเสียงโต้ตอบบ้างเวลาผู้เป็นพ่อพูดคุยด้วยแม้จะยังไม่รู้ความก็ตามไม่แปลกใจเลยทำไมเพื่อนเขาถึงอยากพาลูกชายตัวเล็กของตนกลับบ้านไปด้วย อัศวินเลี้ยงง่ายและอารมณ์ดี บางครั้งเขาก็มักจะเพลินกับการหยอกล้อกับลูกจนลืมเวลาไป"เล่นพอยังคะตัวเล็ก หม่ามี๊พาไปอาบน้ำดีกว่า""คิก คิก คิก"อัศวินหัวเราะคิกคักขณะดวงตากลมโตบ้องแบ๊วมองมารดาและยิ้มจนตาหยี"กวนปะป๊านานแล้วนะคะ ไปกัน"โอนิกซ์ส่งยิ้มอ่อนโยนให้ภรรยา ประคองทารกให้หญิงสาวรับไปอุ้มต่อ สายตาอบอุ่นสื่อความหมายสบมองกัน แม้ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมา แต่ทั้งคู่ก็มีความสุขมากในทุกช่วงเวลาแพรวาอุ้มอัศวินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ส่วนโอนิกซ์ก็หยิบโน้ตบุ๊กมานั่งเคลียร์งานที่คั่งค้างต่ออีกนิดหน่อยมุมปากหยักยกยิ้มเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังแววออกมาจากห้องน้ำ จนอดใจไม่ไหวต้องวางโน้ตบุ๊กบนตักลงแล้วเดินไปดูสองแม่ลูกแทนแพรวานำอ่างอาบน้ำสำหรับเด็กมาตั้งไว้บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน
3 เดือนต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSประธานหนุ่มเจ้าของบริษัทโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ ก้มอ่านเอกสารร่างสัญญาฉบับใหม่ มือขวาควงปากกา มือซ้ายก็ประคองร่างของลูกชายตัวเล็กโยกกล่อมให้หลับภายในห้องทำงานเต็มไปด้วยอุปกรณ์เลี้ยงเด็ก ทั้งเปลที่นอน และคอกกั้นบุนวมอย่างดี พร้อมตุ๊กตาของเล่นขนาดต่างๆ จนไม่เหลือคราบห้องของประธานบริษัทแม้แต่น้อยแพรวาเปิดประตูเข้ามา หลังจากคลอดลูกน้อยรูปร่างเธอก็กลับสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว แทบจะดูไม่ออกว่าเคยผ่านการตั้งครรภ์มาก่อนใบหน้าสวยดูเปล่งประกายความงามชัดเจน ผิวขาวเนียนตัดกับเส้นผมสีดำสนิทยาวจรดแผ่นหลัง เธอสวมชุดเสื้อสูทสีครีมคู่กับกระโปรงเอวสูงสีเดียวกัน ราศีภรรยาประธานบริษัทจับทุกระเบียบนิ้วมุมปากที่ทาทับด้วยลิปสติกสีนู้ดยกยิ้มขึ้น จรดฝีเท้าเงียบเชียบไม่ให้รบกวนการนอนหลับของลูกน้อยโอนิกซ์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร สายตาใต้กรอบแว่นดูอ่อนโยนเมื่อมองผู้มาใหม่ วางปากกาในมือลง"นี่เอกสารประชุมอาทิตย์หน้าค่ะ""เหนื่อยไหมครับ""นิกซ์ต่างหาก วินดื้อไหมเอ่ย""เล่นเสร็จ เพิ่งหลับไปเมื่อกี้"สายตาอ่อนโยนมองใบหน้าหลับใหลของลูกชายที่ถอดแบบมาจากเขาแทบจะพิมพ์เดียวกัน ยก
2 เดือนต่อมาโรงพยาบาลแพรวานั่งๆ นอนๆ อยู่แต่บนเตียงคนไข้ โอนิกซ์ย้ายเธอมาที่โรงพยาบาลได้สองวันแล้วเพื่อรอวันคลอด ตอนนี้แพรวายังไม่ค่อยรู้สึกตื่นเต้นเท่าไร ต่างจากคนเป็นสามีที่ดูตื่นตัวพร้อมทุกสถานการณ์ เขาจัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับทารกแรกเกิดไว้พร้อมสรรพ รวมถึงจัดการออกแบบตกแต่งห้องนอนรับแขกเก่าที่แพรวาเคยนอนเป็นห้องเด็กอ่อน แม้ลูกยังต้องนอนห้องเดียวกับพวกเขาอีกหลายปีก็ตามท้องเธอโตเสียแทบเดินไม่ไหว จะลุกจะนั่งต้องมีโอนิกซ์คอยช่วยพยุงวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ห้องพักของเธอครึกครื้น"พี่วาเอาแอปเปิลไหม คลีปอกให้" คลีโอและลีโอหอบกระเช้าผลไม้มาเยี่ยมว่าที่คุณแม่ตั้งแต่เช้า"ได้จ้ะ ขอบคุณนะ""ค่า เดี๋ยวคลีไปล้างก่อน"คลีโอเดินไปยังส่วนครัวของห้องพักซึ่งไม่ต่างจากโรงแรมดีๆ มีอุปกรณ์ช่วยอำนวยความสะดวกครบครัน แถมยังมีแยกโซนสำหรับคนไข้และญาติเวลามาเยี่ยมไว้ด้วย ห้องรับแขกก็กว้างขวาง แบ่งเป็นสัดส่วนจึงไม่รบกวนการพักผ่อนของคนไข้"ปอกเป็นเหรอไง เอามีดมานี่ พี่ทำเอง" ลีโอที่แทบทนดูไม่ไหว ดึงมีดคมออกจากมือแฟนสาว และดันตัวเธอไปข้างๆ ก่อนจะจัดการแอปเปิลสีแดงด้วยตัวเองชายหนุ่มจัดการป
ย่านใจกลางเมืองเหล่ามาเฟียสี่คน ยืนหน้าเครียดมองประตูร้านขนมหวานด้วยความไม่แน่ใจ ก่อนจะหันกลับมามองเพื่อนที่เป็นคนเสนอความคิด"เอาจริงดิ พาพวกกูมาคุยงานในร้านขนมเนี่ยนะ" ลีออนเอ่ยขึ้นมาอย่างอดไม่ได้"แล้วยังไง""ดูหน้าแต่ละคนก่อน แล้วค่อยถามว่ายังไง""มึงก็รู้กูห่างเมียนานไม่ได้ มันปวดหัวอยากจะอ้วก ถ้าอยากคุยงานก็คุยที่นี่" โอนิกซ์ตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะจูงมือภรรยาสาวที่ท้องโตเข้าไปในร้านเป็นคนแรก"แน่ใจเหรอวะ" ลีออนหันมาขอความเห็นจากเพื่อนที่เหลือ ซึ่งวิคเตอร์ก็ทำได้เพียงถอนหายใจ ส่วนไคโรและลีโอก็ส่ายหน้าไม่ได้ตอบคำถาม และพาแฟนตัวเองเข้าไปในร้านด้วยเช่นกัน"เชี่ย พวกกูสองคนมาทำห่าอะไรเนี่ย นึกว่านัดเดทคู่""กูยอมให้มึงควงได้วันหนึ่ง แต่ถ้าเริ่มลวนลามกูเมื่อไร กูถีบมึงแน่""ถุย! กูเนี่ยนะ จะลวนลามมึง พูดจาน่าถูกกระสุนฝังหัวจริงๆ""หึ"วิคเตอร์ทำเพียงแค่แค่นหัวเราะ และเดินตามคนอื่นเข้าไปในร้าน สุดท้ายเพื่อนผู้เรื่องมากก็หมดข้อโต้แย้ง ยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่ครู่หนึ่งก็ยอมตามเข้ามาโอนิกซ์แยกโต๊ะระหว่างกลุ่มสาวๆ ในนั่งริมหน้าต่างร้าน ส่วนกลุ่มเขาแยกมาอีกโต๊ะก่อ
คฤหาสน์ตระกูลโอนิกซ์แพรวาคลี่ยิ้มละลายใจ ขณะผลักร่างสูงของผู้เป็นสามีลงบนเตียงกว้างในห้องนอนของเขา โอนิกซ์หอบหายใจเข้าออกหนักหน่วงด้วยความตื่นเต้น เฝ้ามองหญิงสาวค่อยๆ คลานขึ้นมาคร่อมร่างด้วยท่าทางยั่วเย้าชวนคลั่งคอเสื้อเว้าลงมา จนสามารถมองเห็นเนื้อนุ่มคู่สวยใต้ชุดเดรสน้ำเงิน ความกระสันทำช่วงล่างปวดหนึบ ดุนดันเป้ากางเกงขึ้นเป็นลำคนตัวเล็กยกยิ้มอย่างคนมีอำนาจเหนือกว่า มือน้อยลูบไล้ลำกายแข็งขืนผ่านกางเกง เฝ้ามองคนข้างใต้พยายามบดเบียดช่วงล่างเข้าหามือเธอ"จะให้รางวัลอะไรนิกซ์ครับ" เขาถามเสียงกระเส่า ความรู้สึกตื่นตัววูบหวิวทรมานเหมือนตนกำลังโดนทำโทษมากกว่า"รอดูสิคะ ใจร้อนจัง""อ่า เมียขี้ยั่วจัง"มือซุกซนเริ่มทำการปลดตะขอกางเกงพร้อมดึงมันลง โอนิกซ์ก็ยกสะโพกช่วยให้เธอจัดการกับกางเกงเกะกะโดยง่าย ท่อนเอ็นร้อนแข็งแทบชี้หน้า แต่ก็ยังมี บ็อกเซอร์อีกตัวปกปิดเอาไว้แพรวานั่งคุกเข่าอยู่กลางหว่างขา ใช้มือสัมผัสความใหญ่โตผ่านเนื้อผ้าอย่างยั่วยวนใจเย็น แต่คนที่นอนหอบหายใจกลับจะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียเอง รูดชั้นในลง โยนทิ้งออกไปในที่สุดท่อนเอ็นใหญ่ขนาดเท่าข้อมือหญิงสาวปรากฏสู่สาย
หลังมื้ออาหารจบลง งานประมูลสินค้าเพื่อร่วมบริจาคเงินให้แก่เด็กด้อยโอกาสจึงเริ่มขึ้น แขกที่มาร่วมงานทยอยเดินไปยังโซนหน้าเวทีโอนิกซ์โอบเอวภรรยาคนสวยไว้ตลอดทาง ระมัดระวังทุกย่างก้าวจนเธอนั่งลงข้างไปรยาเรียบร้อย เขาจึงนั่งขนาบข้าง ไม่นานไฟในห้องจัดเลี้ยงก็ถูกหรี่ลง พร้อมเสียงพิธีกรดำเนินงานดังขึ้น"สวัสดีครับ ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งานประมูลเพื่อการกุศลครั้งที่ 4 รายได้จากการประมูลทั้งหมด หลักหักค่าใช้จ่ายแล้วจะนำไปช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสยังพื้นที่ห่างไกล ของที่นำมาร่วมประมูลในวันนี้มีมูลค่ารวมกันเกือบ 50 ล้านบาทเลยทีเดียว ขอให้ทุกท่านสนุกไปกับงานในครั้งนี้นะครับ"แขกที่มาร่วมงานต่างปรบมือเสียงดัง ตื่นเต้นที่จะได้ชมของล้ำค่ามากมาย และยังได้โอกาสอวดบารมีและเงินในบัญชีให้คนอื่นรับรู้ด้วย"ของชิ้นแรก เปิดกันมาด้วยแจกันเครื่องลายครามจากราชวงศ์ชิง ของประเทศจีนโบราณ พร้อมใบรับประกัน ขอเปิดการประมูลที่ หนึ่งล้านบาทครับ"เมื่อพิธีกรให้สัญญา ผู้ร่วมงานก็ชูป้ายขานราคากันอย่างสนุกสนาน แพรวาตกใจกับราคาที่สูงลิ่วของของแต่ละอย่าง ความคิดที่อยากจะร่วมงานเพื่อช่วยเหลือเด็กน้อยต้องถูกหยุดไว้ชั่วคร
ครืด ครืด ครืดโอนิกซ์ล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมา ก็ต้องขมวดคิ้ว เมื่อเห็นชื่อมารดาปรากฏที่หน้าจอ ก่อนจะต้องกดรับสายอย่างไม่มีทางเลือก(ลูก วันนี้อย่าลืมมางานเลี้ยงการกุศลที่โรงแรม คาเรน ฮิลล์ นะ)"ผมบอกตอนไหนว่าจะไปครับ"(ไม่ต้องบอก เพราะแม่ไม่ให้ทางเลือกจ๊ะ)"วาเขาเหนื่อย แม่ยังจะให้ลูกสะใภ้ไปเดินร่อนในงานอีกเหรอครับ"(หนูวาโอเค เธอรับปากแม่เมื่อวานเรียบร้อยจ้า แต่งตัวมาหล่อๆ สวยๆ แล้วเจอกัน 1 ทุ่ม รักลูกจ้า)"เดี๋ยว! แม่ครับ"โอนิกซ์ร้องเรียกมารดาเสียงดัง แต่คุณหญิงไปรยาก็ไม่อยู่รอฟังคำบ่นจากปากลูกชาย กดวางสายไปเสียก่อน โอนิกซ์จึงทำได้เพียงถอนหายใจ"วาไปรับปากแม่เหรอ ว่าจะไปงานเลี้ยงอะไรนั่น""ค่ะ คุณแม่โทรหาเมื่อวาน อยากให้เราสองคนไปร่วมงานด้วย""เฮ้อออ~ วาน่าจะปฏิเสธไป งานพวกนี้น่าเบื่อจะตาย ทำวาเหนื่อยเปล่าๆ""ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณแม่บอกเป็นงานประมูลเพื่อนำเงินช่วยเหลือไปมอบให้เด็กด้อยโอกาส เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ถ้าวาช่วยได้ก็อยากจะช่วย" หญิงสาวอธิบายเพิ่มทำให้ผู้เป็นสามีหมดทางแย้งดูเหมือนมารดาจะจับทางถูก เข้าหาแพรวาก่อนเพื่อมัดมือชกให้เขาเข้าร่วมงานไปด้วย"เอาเถอะ
หลายวันต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSภาพประธานหนุ่มแสนหล่อเหลาโอบประคองเอวบางของสาวสวยผมดำประบ่าเดินเคียงคู่กันเข้ามาในบริษัท สร้างความแตกตื่นให้กับเหล่าพนักงานเป็นอย่างมาก ทุกคนต่างพยายามแย่งกันชะโงกดูใบหน้าหญิงสาวผู้โชคดีว่าเธอคือใครโอนิกซ์ไม่ได้เข้าบริษัทมาหลายเดือน แต่เมื่อกลับมาอีกทีก็พกสาวสวยมาด้วย จึงเป็นที่สนใจใคร่รู้ของพนักงานทุกคน"ใครอ่าแก สวยจังเลย""แฟนประธานหรือเปล่า ใช่คนเดียวกับที่มีคนเคยไปเจอไหม""ฉันว่าฉันคุ้นๆ หน้าผู้หญิงนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน ใช่ดารา นางแบบหรือเปล่า""แกดูที่เขามองกันสิ ขนาดยืนอยู่ตรงนี้ยังเห็นประกายความรักเลย""เฮอะ จะอยู่ได้นานแค่ไหน คนก่อนก็โผล่มาแป๊บเดียว ก็หายไปแล้ว""ยัยนี่! ประธานเราไม่ค่อยวุ่นวายกับผู้หญิงก็รู้กันอยู่ ฉันว่าคนนี้จริงจัง"เสียงซุบซิบแสดงความเห็นของกลุ่มพนักงานดังขึ้น หลังจากทั้งคู่ผ่านบริเวณนั้นไปแล้ว แม้จะอยากรู้ใจแทบขาด ว่าหญิงสาวคนนั้นคือใคร แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปถาม ได้แต่คาดเดากันไปต่างๆ นานาทั้งสองขึ้นลิฟต์ตรงไปยังชั้นบนสุดของตึกสำนักงานหรู เพียงออหญิงสาววัยกลางคนลุกขึ้นจากโต๊ะด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลนเมื่อเห็นสองหนุ
ทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลง ริมฝีปากนุ่มทั้งสองก็พุ่งเข้ามาหากัน ชายหนุ่มรวบร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด บดจูบร้อนแรงใส่เธอไม่หยุดหย่อน แพรวาก็ไม่น้อยหน้า ท่อนแขนเล็กโอบลำคอหนา เผยอริมฝีปากตอบกลับอย่างเร่าร้อนดุเดือดฝ่ามือร้อนไล่ตามแผ่นหลังลงไปบีบขยำสะโพกกลมกลึงของเธอหนักหน่วง พร้อมบดเบียดแก่นกายร้อนผ่าวที่แข็งดุนกางเกงออกมาเป็นลำชิดกายสาวเรียวลิ้นเปียกชื้นกระหวัดเกี่ยวพันสลับบดจูบดูดเม้ม ส่งผลให้น้ำลายสีใสไหลเลอะมุมปาก แต่อารมณ์ปรารถนาที่พุ่งสูงทำให้สองหนุ่มสาวที่ตกอยู่ในห้วงตัณหาไม่ได้ใส่ใจมันสักนิดติ๊ง~เสียงลิฟต์ดังขึ้นเมื่อถึงชั้นเป้าหมาย แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ยอมแยกจากกัน โอนิกซ์ดึงคนตัวเล็กออกมาโดยที่ริมฝีปากทั้งคู่ไม่ละห่างกันแม้เพียงเสี้ยววิมือน้อยสอดเข้าไปขยุ้มกลุ่มเส้นผมดกหนา แทรกลิ้นเข้าไปโพรงปากคนตัวสูง ดูดดุนปลายลิ้นสาก พลางลากมืออีกข้างสัมผัสกล้ามหน้าอกแกร่งใต้เสื้อเชิ้ตสีเข้มโอนิกซ์เหลือบตามองหมายเลขห้อง โชคดีที่ทั้งชั้นมีเพียงไม่กี่ห้องจึงไม่มีลูกค้าอื่นสัญจรเดินผ่านไปมาขัดจังหวะคนทั้งคู่คีย์การ์ดสีขาวในกระเป๋าเสื้อถูกล้วงออกมา แตะเข้าที่แผงวงจรประตูก็ได