LOGINShare
บทที่14.การเผชิญหน้ากับความลับที่ถูกซ่อนไว้
Last Updated:
2025-03-22 11:27:08บทที่14.การเผชิญหน้ากับความลับที่ถูกซ่อนไว้
เป็นวันที่ครอบครัวมีความสุขอย่างแท้จริง...กิจการของพะนายกำลังไปได้ด้วยดี เขามีออเดอร์ที่จะต้องส่งให้กับร้านประจำทุกวัน และร้านสะดวกซื้อที่ต้องส่งจำนวนมากต่อวัน...
วันนี้จึงเป็นวันที่ครอบครัวงามสุวรรณน่าจะมีความสุขที่สุด
กับงานขึ้นบ้านใหม่...บ้านในฝันของสองพี่น้อง...
คล้ายยืนมองตัวบ้าน นัยน์ตาฝ้าฟางเออคลอไปด้วยน้ำใสใส เขานึกถึงภรรยาคู่ยากที่ด่วนจากโลกนี้ไป ด้วยความเสียดาย หากโรคร้ายไม่คร่าชีวิตนางไป วันนี้คงเป็นวันที่ภรรยาของเขา ยิ้มได้มากกว่าทุกวัน
“พ่อ กินข้าวกัน...พี่สมจิตร ป้าสาย เฮียทานข้าวค่ะ”
หลังส่งพระที่มาทำพิธีเจิมตัวบ้าน เพื่อให้บ้านหลั
Related chapters
เชลยพรหมจรรย์ บทที่15.การพบเจอแบบที่ไม่มีใครคิด... 1
บทที่15.การพบเจอแบบที่ไม่มีใครคิด...3เดือน…กับความโหยหาที่ไม่อาจปริปากบอกใครได้ ภาพเงาของผู้หญิงนัยน์ตาวาวคนนั้น ยังลอยวนเวียนอยู่รอบตัว หล่อนหายไปจากการรับรู้ ประหนึ่งเหมือนหายตัวได้ เพราะยิ่งภาคินขวนขวายที่จะค้นหา เหมือนกับหล่อนจะหลีกเร้นจนควานหาไม่เจอ ไร้รูปกาย ไร้เงา...และหากภาคินสนใจตัวเอง เขาจะรู้ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมานั้น เขาปล่อยปละตนเองขนาดไหน จากผู้ชายที่เชื่อมั่นในตนเอง สนุกสนานกับภาพมายา ชอบที่จะอยู่ท่ามกลางวงล้อมผู้คน...วันนี้สิ่งเหล่านั้นทำให้ผู้ชายคนเดิมเอือมระอา เขาเก็บตัว ชอบอยู่เงียบๆ กับขวดเหล้ามากกว่า ยิ่งภาวนาบินไปเฝ้าวลัยอรที่อังกฤษ!! ภาคินก็ยิ่งปล่อยปละตัวเอง จนทรุดโทรม ผมเผ้าที่เคยเรียบกริบกระเซอะกระเซิง!! สูทเนียบเรียบกริบก็จริง เพราะมีคนคอยดูแล แต่กลิ่นที่ระเหยโชยออกมาจากร่างใหญ่โต กลับมีแต่กลิ่นแอลกอฮอลล์ กับกลิ่นบุหรี่ งานสังคมส่วนใหญ่ถูกงด เมื่อเจ้าตัวไร้อารมณ์ เขางดสังสรรค์ เปลี่ยนเป็นมานั่งดื่มเงียบๆ คนเดียวที่บ้าน เวลาทั้งหมดหลังเลิกงาน...ภาคินอุทิศให้กับสุรา...นอดกอดขวดเหล้าหลับคาโซฟา โดยที่ไม่มีใครกล้าทักท้วง...
Last Updated : 2025-03-22เชลยพรหมจรรย์ บทที่15.การพบเจอแบบที่ไม่มีใครคิด... 2
เสียงกรรโชกของผู้ชายสูงวัย บ้านของเขามีรั้วติดกับบ้านหลังเก่าของพะแพง และเป็นหนึ่งในจำนวนคนที่มายืนออ ตอนที่ภาคินอาละวาด... “เปล่าครับ ผมกับเพื่อนอยากเจอ มีธุระสำคัญมาบอก” เก่งกาจเอื้อมจับแขนเพื่อน เขากระตุกเบาๆ พร้อมกับรีบกล่าวออกหน้าแทน “ธุระอะไร!!” แม้น้ำเสียงจะยังไม่ลดความเข้มข้น แต่เพราะความอยากรู้ตามประสามนุษย์!! ทำให้ชายคนนั้นยังคงถามต่อ “เรื่องงาน...พะนายตกงานไม่ใช่เหรอ? ผมมีงานให้เขาทำ” เก่งกาจสุ่มเดา เมื่อถูกภาคินเฉดหัวส่ง พะนายคงลำบากพอดี แต่สิ่งที่เขาได้รู้เกินคาด ชายผู้นั้นหัวเราะร่า “ฮ่าๆ ไม่ต้องห่วงไอ้นายมันหรอก มันรวยแล้ว” คนเล่าหัวเราะสลับกับเหลือบมองคนต
Last Updated : 2025-03-22เชลยพรหมจรรย์ บทที่16.โชคชะตา ฟ้ากำหนด 2
“ตามใจ เร็วๆ ล่ะ แม่ทำพิซซ่าเห็ดไว้รอ จะได้กินตอนยังร้อนๆ” ภาวนาถอนใจ นางรู้ว่าวลัยอรแอบเหงา จึงพยายามไม่บีบบังคับมาก เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี สักวันบุตรสาวจะรู้ สิ่งที่นางทำไป เป็นผลดีกับวลัยอรทั้งนั้น “ค่ะ” สาวใสกดวาง ก่อนจะยัดโทรศัพท์ของตัวเองเก็บไว้ที่เดิม หล่อนเงยหน้ามองสบสายตากับพะนาย ด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ “พี่นาย...” “พี่นายไม่ได้ไปไหนครับ พี่นายจะอยู่ตรงนี้” พะนายเอื้อมจับมือเรียวขึ้นมากุมไว้ เขาวางมือน้อยๆ นั่นที่เหนืออกซ้ายของตนเอง รอยยิ้มหวานเศร้าผลิบานช้าๆ ริมฝีปากสั่นระริกเพราะกำลังกลั้นสะอื้น
Last Updated : 2025-03-22เชลยพรหมจรรย์ บทที่16.โชคชะตา ฟ้ากำหนด 1
บทที่16.โชคชะตา ฟ้ากำหนด วลัยอรเดินฝ่าความหนาวเย็นเพื่อไปยังตึกเรียน หลังลงจากรถประจำทางที่โดยสารมาจากที่พัก เธอเดินก้มหน้า ไม่ได้มองซ้ายมองขวา เมื่อไม่อยากมองไปรอบๆ ตัว เพราะทุกจุดที่มีที่นั่งพักมักจะมี ‘คู่รัก’ นั่งสนทนากันอยู่ อารมณ์ของหญิงสาวที่แตะเลข18 ตอนนี้คือ ความโทรมนัส โลกไม่ได้มีสีชมพูสำหรับเธอ เมื่อสายตาของหญิงสาวมีแค่สีเทากับสีดำ เสียงถอนใจดังๆ ดังตลอดทางที่เธอลากขาเดินจากถนนหน้ามหาวิทยาลัยจนเกือบถึงตึกเรียนสีอิฐ ในความคิดของวลัยอร เธอยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ ไม่ว่าจะถูกกีดกันอย่างไร หัวใจดื้อดึงของเธอก็ยังยึดมั่นอยู่กับผู้ชายคนเดียว นัยน์ตาภักดีแสนซื่อนั่น ไม่ว่าจะสลัดหรือพยายามลืมเท่าใด เธอก็ไม่อาจทำได้สักที พะนายยังคงเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอรู้สึกพิเศษด้วย แม้เขาจะจะต้อยต่ำ จนไม่มีใครในครอบครัวยอมรับ “พี่นาย...”
Last Updated : 2025-03-26เชลยพรหมจรรย์ บทที่17.กว่าจะรู้ก็เกือบสาย 1
บทที่17.กว่าจะรู้ก็เกือบสาย “ผั๊วะ!!” เสียงกำปั้นตันๆ ฟาดผั๊วะเข้าที่โหนกแก้มข้างซ้ายของภาคิน จนใบหน้าหล่อเหลาสะบัด เขายกมือขึ้นปาดลิ่มเลือดที่ไหลปริ่มออกมาทันที เมื่อคนลงมือจงใจใส่น้ำหนักแบบไม่คิดออมแรง “ออกไป!! ที่นี่ไม่ต้อนรับคนอย่างคุณ” พะนายตวาดไล่ เขายืนกางขาปักหลักมั่น จ้องหน้าอดีตเจ้านายแบบไม่หวาดหวั่น เมื่อผู้ชายตรงหน้าคนนี้เป็นคนเดียวที่ทำให้น้องสาวของเขาต้องเปลี่ยนสภาพจากสาวใส เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว “พูดกันดีๆ ก็ได้นี่ครับ ไม่เห็นต้องใช้กำลังกันเลย” เพิ่มลาภพูดเสียงอ่อย เขายืนหน้ามุ่ย ซ้อนอยู่ด้านหลังภาคิน มีเก่งกาจยืนหน้าตูมอยู่อีกด้าน “นั่นสิ!! ต้
Last Updated : 2025-03-29เชลยพรหมจรรย์ บทที่17.กว่าจะรู้ก็เกือบสาย 2
“ฉันอยากเจอพะแพง” ภาคินกล่าวเสียงเย็น เขาต้องการเจอหล่อน เมื่อความสงสัยบางอย่างเกาะกุมอยู่ในหัวใจด้านชา วันนั้นเขาเห็นพะแพงที่โรงพยาบาล หล่อนอยู่ในชุดหลวมๆ เพื่อความสะดวกสบายร่างกายของพะแพงยังไม่ได้เปลี่ยนไปมากเท่าไร แต่ที่ภาคินสะดุด!! คือกลางร่างของหล่อนดูแปลกตา การเดินเหินของหล่อนด้วย ดูพะแพงระมัดระวัง การแต่งกายของหล่อนก็แปลกไป เขาว่าจะเข้าไปหา แต่เพราะติดดูแลบิดาที่มาตรวจเช็คร่างกายประจำปี จึงยังไม่มีเวลาเข้าไปหา พอว่าง...พะแพงก็หายไปแล้ว...นั่นคือสิ่งที่ภาคินติดใจ...บวกกับครั้งนั้น ‘คอนดอม’ เขาละเลย เขาไม่ได้สวมอุปกรณ์ป้องกันตอนที่มีความสัมพันธ์กับพะแพง มันจึงมีความเป็นไปได้ที่หล่อนจะ ‘ท้อง’ “ยัยแพงไม่ต้องการเจอคุณ!!” คล้ายตอบแทนบุตรสาว
Last Updated : 2025-03-29เชลยพรหมจรรย์ บทที่17.กว่าจะรู้ก็เกือบสาย 3
สองหนุ่มเบ้ปาก จิปากเบาๆ เดินตามไปห่างๆ เพื่อเป็นฝ่ายสนับสนุนให้ภาคิน “แพงไม่ต้องการให้ใครมารับผิดชอบ แพงดูแลตัวเองได้ค่ะ” หญิงสาวกล่าวเสียงห้วน เธอเสก้มหน้านิ่ง ไม่เหลือบแลใครสักคน ภาคินทำหน้าเซ็ง เขาพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เมื่อไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะดื้อด้านถึงขนาดนี้ “เราตกลงกันแล้วครับ พวกเรายอมรับ ‘คนมาใหม่’ แต่ไม่ขอรับความเมตตาของใคร” พะนายเอ่ย ใครในที่นี้คือภาคิน “แต่ฉันไม่เห็นด้วยที่แพงท้อง มันเกิดขึ้นเพราะฉัน แล้วทำไมถึงกีดกันฉันล่ะ” ภาคินกล่าวเสียงขุ่น พะแพงตั้งท่ากันเขาตั้งแต่แย้มปาก “คุณก็รู้ คุณไม่ได้ ‘รัก’ ไม่ได้ชอบน้องสาวผม แล้วจะ
Last Updated : 2025-03-29เชลยพรหมจรรย์ บทที่17.กว่าจะรู้ก็เกือบสาย 4
ชายหนุ่มกลั้นใจตอบ เขากลืนน้ำลายฝืดๆ แต่เมื่อเหลือบมองพะแพง ใจหายวูบ!! เขารู้สึกเช่นนั้น เพราะเกร็ดน้ำตาของพะแพงไหลเป็นทาง กับความจริงอันน่าเจ็บปวดที่ได้ยินด้วยสองหูตัวเอง“เดี๋ยวๆ” ชายหนุ่มรีบละล่ำละลักพูด เขานิ่งไปหนึ่งอึดใจก่อนจะเอ่ยออกมาช้าๆ “แต่งก็แต่ง...” เสียงของภาคินแผ่วลง เมื่อจำต้องเอ่ยประโยคนั้นออกมาแต่...ไม่ได้เป็นอย่างที่ชายหนุ่มคิด พะแพงไม่ได้แสดงอาการดีใจเหมือนอย่างสาวๆ ที่เขาเคยควงหากได้ยินคำสำคัญคำนี้จากปากคนอย่างนายภาคิน อภิเษศโยธาหญิงร่างเล็กใจเด็ด ตวัดตามอง เธอเม้มเรียวปากจนเป็นเส้นตรงก่อนจะแย้มปากขึ้นกล่าวช้าๆ“ไม่จำเป็นค่ะ พะแพงไม่ต้องการความเมตตานั่น แพงยืนยันเหมือนเดิม แพงเลี้ยงลูกเองได้ โดยไม่ต้องรับความเมตตาของคุณ”สิ้นคำพูดของพะแพง...กลุ่มอาคันตุกะถึงกับอึ้งกิมกี่ ยังมีอีกหรือผู้หญิงที่กล้าปฏิเสธผู้ชายเพอร์เฟคอย่างภาคินเมื่อชายหนุ่มทั้งหล่อและรวย“เธอจะพูดง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้หรอกนะพะแพง...เธอหนีความจริงไม่พ้นหรอก ยังไงเสียฉันก็เป็น ‘พ่อ’ ของลูกเธอ”
Last Updated : 2025-03-29
Latest chapter
เชลยพรหมจรรย์ บทที่17.กว่าจะรู้ก็เกือบสาย 4
ชายหนุ่มกลั้นใจตอบ เขากลืนน้ำลายฝืดๆ แต่เมื่อเหลือบมองพะแพง ใจหายวูบ!! เขารู้สึกเช่นนั้น เพราะเกร็ดน้ำตาของพะแพงไหลเป็นทาง กับความจริงอันน่าเจ็บปวดที่ได้ยินด้วยสองหูตัวเอง“เดี๋ยวๆ” ชายหนุ่มรีบละล่ำละลักพูด เขานิ่งไปหนึ่งอึดใจก่อนจะเอ่ยออกมาช้าๆ “แต่งก็แต่ง...” เสียงของภาคินแผ่วลง เมื่อจำต้องเอ่ยประโยคนั้นออกมาแต่...ไม่ได้เป็นอย่างที่ชายหนุ่มคิด พะแพงไม่ได้แสดงอาการดีใจเหมือนอย่างสาวๆ ที่เขาเคยควงหากได้ยินคำสำคัญคำนี้จากปากคนอย่างนายภาคิน อภิเษศโยธาหญิงร่างเล็กใจเด็ด ตวัดตามอง เธอเม้มเรียวปากจนเป็นเส้นตรงก่อนจะแย้มปากขึ้นกล่าวช้าๆ“ไม่จำเป็นค่ะ พะแพงไม่ต้องการความเมตตานั่น แพงยืนยันเหมือนเดิม แพงเลี้ยงลูกเองได้ โดยไม่ต้องรับความเมตตาของคุณ”สิ้นคำพูดของพะแพง...กลุ่มอาคันตุกะถึงกับอึ้งกิมกี่ ยังมีอีกหรือผู้หญิงที่กล้าปฏิเสธผู้ชายเพอร์เฟคอย่างภาคินเมื่อชายหนุ่มทั้งหล่อและรวย“เธอจะพูดง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้หรอกนะพะแพง...เธอหนีความจริงไม่พ้นหรอก ยังไงเสียฉันก็เป็น ‘พ่อ’ ของลูกเธอ”
เชลยพรหมจรรย์ บทที่17.กว่าจะรู้ก็เกือบสาย 3
สองหนุ่มเบ้ปาก จิปากเบาๆ เดินตามไปห่างๆ เพื่อเป็นฝ่ายสนับสนุนให้ภาคิน “แพงไม่ต้องการให้ใครมารับผิดชอบ แพงดูแลตัวเองได้ค่ะ” หญิงสาวกล่าวเสียงห้วน เธอเสก้มหน้านิ่ง ไม่เหลือบแลใครสักคน ภาคินทำหน้าเซ็ง เขาพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เมื่อไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะดื้อด้านถึงขนาดนี้ “เราตกลงกันแล้วครับ พวกเรายอมรับ ‘คนมาใหม่’ แต่ไม่ขอรับความเมตตาของใคร” พะนายเอ่ย ใครในที่นี้คือภาคิน “แต่ฉันไม่เห็นด้วยที่แพงท้อง มันเกิดขึ้นเพราะฉัน แล้วทำไมถึงกีดกันฉันล่ะ” ภาคินกล่าวเสียงขุ่น พะแพงตั้งท่ากันเขาตั้งแต่แย้มปาก “คุณก็รู้ คุณไม่ได้ ‘รัก’ ไม่ได้ชอบน้องสาวผม แล้วจะ
เชลยพรหมจรรย์ บทที่17.กว่าจะรู้ก็เกือบสาย 2
“ฉันอยากเจอพะแพง” ภาคินกล่าวเสียงเย็น เขาต้องการเจอหล่อน เมื่อความสงสัยบางอย่างเกาะกุมอยู่ในหัวใจด้านชา วันนั้นเขาเห็นพะแพงที่โรงพยาบาล หล่อนอยู่ในชุดหลวมๆ เพื่อความสะดวกสบายร่างกายของพะแพงยังไม่ได้เปลี่ยนไปมากเท่าไร แต่ที่ภาคินสะดุด!! คือกลางร่างของหล่อนดูแปลกตา การเดินเหินของหล่อนด้วย ดูพะแพงระมัดระวัง การแต่งกายของหล่อนก็แปลกไป เขาว่าจะเข้าไปหา แต่เพราะติดดูแลบิดาที่มาตรวจเช็คร่างกายประจำปี จึงยังไม่มีเวลาเข้าไปหา พอว่าง...พะแพงก็หายไปแล้ว...นั่นคือสิ่งที่ภาคินติดใจ...บวกกับครั้งนั้น ‘คอนดอม’ เขาละเลย เขาไม่ได้สวมอุปกรณ์ป้องกันตอนที่มีความสัมพันธ์กับพะแพง มันจึงมีความเป็นไปได้ที่หล่อนจะ ‘ท้อง’ “ยัยแพงไม่ต้องการเจอคุณ!!” คล้ายตอบแทนบุตรสาว
เชลยพรหมจรรย์ บทที่17.กว่าจะรู้ก็เกือบสาย 1
บทที่17.กว่าจะรู้ก็เกือบสาย “ผั๊วะ!!” เสียงกำปั้นตันๆ ฟาดผั๊วะเข้าที่โหนกแก้มข้างซ้ายของภาคิน จนใบหน้าหล่อเหลาสะบัด เขายกมือขึ้นปาดลิ่มเลือดที่ไหลปริ่มออกมาทันที เมื่อคนลงมือจงใจใส่น้ำหนักแบบไม่คิดออมแรง “ออกไป!! ที่นี่ไม่ต้อนรับคนอย่างคุณ” พะนายตวาดไล่ เขายืนกางขาปักหลักมั่น จ้องหน้าอดีตเจ้านายแบบไม่หวาดหวั่น เมื่อผู้ชายตรงหน้าคนนี้เป็นคนเดียวที่ทำให้น้องสาวของเขาต้องเปลี่ยนสภาพจากสาวใส เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว “พูดกันดีๆ ก็ได้นี่ครับ ไม่เห็นต้องใช้กำลังกันเลย” เพิ่มลาภพูดเสียงอ่อย เขายืนหน้ามุ่ย ซ้อนอยู่ด้านหลังภาคิน มีเก่งกาจยืนหน้าตูมอยู่อีกด้าน “นั่นสิ!! ต้
เชลยพรหมจรรย์ บทที่16.โชคชะตา ฟ้ากำหนด 1
บทที่16.โชคชะตา ฟ้ากำหนด วลัยอรเดินฝ่าความหนาวเย็นเพื่อไปยังตึกเรียน หลังลงจากรถประจำทางที่โดยสารมาจากที่พัก เธอเดินก้มหน้า ไม่ได้มองซ้ายมองขวา เมื่อไม่อยากมองไปรอบๆ ตัว เพราะทุกจุดที่มีที่นั่งพักมักจะมี ‘คู่รัก’ นั่งสนทนากันอยู่ อารมณ์ของหญิงสาวที่แตะเลข18 ตอนนี้คือ ความโทรมนัส โลกไม่ได้มีสีชมพูสำหรับเธอ เมื่อสายตาของหญิงสาวมีแค่สีเทากับสีดำ เสียงถอนใจดังๆ ดังตลอดทางที่เธอลากขาเดินจากถนนหน้ามหาวิทยาลัยจนเกือบถึงตึกเรียนสีอิฐ ในความคิดของวลัยอร เธอยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ ไม่ว่าจะถูกกีดกันอย่างไร หัวใจดื้อดึงของเธอก็ยังยึดมั่นอยู่กับผู้ชายคนเดียว นัยน์ตาภักดีแสนซื่อนั่น ไม่ว่าจะสลัดหรือพยายามลืมเท่าใด เธอก็ไม่อาจทำได้สักที พะนายยังคงเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอรู้สึกพิเศษด้วย แม้เขาจะจะต้อยต่ำ จนไม่มีใครในครอบครัวยอมรับ “พี่นาย...”
เชลยพรหมจรรย์ บทที่16.โชคชะตา ฟ้ากำหนด 2
“ตามใจ เร็วๆ ล่ะ แม่ทำพิซซ่าเห็ดไว้รอ จะได้กินตอนยังร้อนๆ” ภาวนาถอนใจ นางรู้ว่าวลัยอรแอบเหงา จึงพยายามไม่บีบบังคับมาก เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี สักวันบุตรสาวจะรู้ สิ่งที่นางทำไป เป็นผลดีกับวลัยอรทั้งนั้น “ค่ะ” สาวใสกดวาง ก่อนจะยัดโทรศัพท์ของตัวเองเก็บไว้ที่เดิม หล่อนเงยหน้ามองสบสายตากับพะนาย ด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ “พี่นาย...” “พี่นายไม่ได้ไปไหนครับ พี่นายจะอยู่ตรงนี้” พะนายเอื้อมจับมือเรียวขึ้นมากุมไว้ เขาวางมือน้อยๆ นั่นที่เหนืออกซ้ายของตนเอง รอยยิ้มหวานเศร้าผลิบานช้าๆ ริมฝีปากสั่นระริกเพราะกำลังกลั้นสะอื้น
เชลยพรหมจรรย์ บทที่15.การพบเจอแบบที่ไม่มีใครคิด... 2
เสียงกรรโชกของผู้ชายสูงวัย บ้านของเขามีรั้วติดกับบ้านหลังเก่าของพะแพง และเป็นหนึ่งในจำนวนคนที่มายืนออ ตอนที่ภาคินอาละวาด... “เปล่าครับ ผมกับเพื่อนอยากเจอ มีธุระสำคัญมาบอก” เก่งกาจเอื้อมจับแขนเพื่อน เขากระตุกเบาๆ พร้อมกับรีบกล่าวออกหน้าแทน “ธุระอะไร!!” แม้น้ำเสียงจะยังไม่ลดความเข้มข้น แต่เพราะความอยากรู้ตามประสามนุษย์!! ทำให้ชายคนนั้นยังคงถามต่อ “เรื่องงาน...พะนายตกงานไม่ใช่เหรอ? ผมมีงานให้เขาทำ” เก่งกาจสุ่มเดา เมื่อถูกภาคินเฉดหัวส่ง พะนายคงลำบากพอดี แต่สิ่งที่เขาได้รู้เกินคาด ชายผู้นั้นหัวเราะร่า “ฮ่าๆ ไม่ต้องห่วงไอ้นายมันหรอก มันรวยแล้ว” คนเล่าหัวเราะสลับกับเหลือบมองคนต
เชลยพรหมจรรย์ บทที่15.การพบเจอแบบที่ไม่มีใครคิด... 1
บทที่15.การพบเจอแบบที่ไม่มีใครคิด...3เดือน…กับความโหยหาที่ไม่อาจปริปากบอกใครได้ ภาพเงาของผู้หญิงนัยน์ตาวาวคนนั้น ยังลอยวนเวียนอยู่รอบตัว หล่อนหายไปจากการรับรู้ ประหนึ่งเหมือนหายตัวได้ เพราะยิ่งภาคินขวนขวายที่จะค้นหา เหมือนกับหล่อนจะหลีกเร้นจนควานหาไม่เจอ ไร้รูปกาย ไร้เงา...และหากภาคินสนใจตัวเอง เขาจะรู้ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมานั้น เขาปล่อยปละตนเองขนาดไหน จากผู้ชายที่เชื่อมั่นในตนเอง สนุกสนานกับภาพมายา ชอบที่จะอยู่ท่ามกลางวงล้อมผู้คน...วันนี้สิ่งเหล่านั้นทำให้ผู้ชายคนเดิมเอือมระอา เขาเก็บตัว ชอบอยู่เงียบๆ กับขวดเหล้ามากกว่า ยิ่งภาวนาบินไปเฝ้าวลัยอรที่อังกฤษ!! ภาคินก็ยิ่งปล่อยปละตัวเอง จนทรุดโทรม ผมเผ้าที่เคยเรียบกริบกระเซอะกระเซิง!! สูทเนียบเรียบกริบก็จริง เพราะมีคนคอยดูแล แต่กลิ่นที่ระเหยโชยออกมาจากร่างใหญ่โต กลับมีแต่กลิ่นแอลกอฮอลล์ กับกลิ่นบุหรี่ งานสังคมส่วนใหญ่ถูกงด เมื่อเจ้าตัวไร้อารมณ์ เขางดสังสรรค์ เปลี่ยนเป็นมานั่งดื่มเงียบๆ คนเดียวที่บ้าน เวลาทั้งหมดหลังเลิกงาน...ภาคินอุทิศให้กับสุรา...นอดกอดขวดเหล้าหลับคาโซฟา โดยที่ไม่มีใครกล้าทักท้วง...
เชลยพรหมจรรย์ บทที่14.การเผชิญหน้ากับความลับที่ถูกซ่อนไว้
บทที่14.การเผชิญหน้ากับความลับที่ถูกซ่อนไว้ เป็นวันที่ครอบครัวมีความสุขอย่างแท้จริง...กิจการของพะนายกำลังไปได้ด้วยดี เขามีออเดอร์ที่จะต้องส่งให้กับร้านประจำทุกวัน และร้านสะดวกซื้อที่ต้องส่งจำนวนมากต่อวัน... วันนี้จึงเป็นวันที่ครอบครัวงามสุวรรณน่าจะมีความสุขที่สุด กับงานขึ้นบ้านใหม่...บ้านในฝันของสองพี่น้อง... คล้ายยืนมองตัวบ้าน นัยน์ตาฝ้าฟางเออคลอไปด้วยน้ำใสใส เขานึกถึงภรรยาคู่ยากที่ด่วนจากโลกนี้ไป ด้วยความเสียดาย หากโรคร้ายไม่คร่าชีวิตนางไป วันนี้คงเป็นวันที่ภรรยาของเขา ยิ้มได้มากกว่าทุกวัน “พ่อ กินข้าวกัน...พี่สมจิตร ป้าสาย เฮียทานข้าวค่ะ” หลังส่งพระที่มาทำพิธีเจิมตัวบ้าน เพื่อให้บ้านหลั
