MasukShare
บทที่ 911 ลงโทษผู้ที่เปิดโปงความทรงจำเหล่านี้
Bab terkait
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 912 เราต่างก็ตกเป็นทาสของอดีตและของเล่นของปัจจุบัน
เสียงเคาะประตูรัว ๆ ทำให้ธัญญ่าที่หมดอาลัยตายอยากต้องลุกออกจากเตียงและเดินมาทางประตู เธอเหนื่อยเกินกว่าจะสงสัยแขกผู้ไม่ได้นัดล่วงหน้าของเธอคือใครเมื่อเธอเปิดประตูออกเธอก็พบกับแจ็คสันที่เดือดดาล ธัญญ่าตัวแข็งทื่อพลางนึกไม่ออกว่าจะต้องทำตัวอย่างไรผู้ชายที่ต้องการจะหลีกเลี่ยงเธอทุกวิธีทางก็มาหาเธอจนได้ “ถ้าเธออยากจะตีใครก็มาที่ฉันนี่! อย่ายุ่งกับแม่ฉัน!” แจ็คสันเดือดแค้นพลางกำหมัดแน่น เขาไม่มีนิสัยตบตีผู้หญิง เพราะฉะนั้นแม้ว่าเขาจะโกรธที่สุดเขาก็จะยับยั้งตัวเองไม่ให้ทำตามที่ใจปรารถนาธัญญ่าถอยหลังด้วยความเข้าใจ ความทรงจำของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นทำให้เธอต้องก้มหน้าด้วยความละอายใจ“ฉันไม่ได้ตั้งใจ” เธอกระซิบ “ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรถือสาแม่ของคุณไม่ว่าเขาจะพูดทำร้ายจิตใจมากแค่ไหนก็ตาม ฉันไม่น่าฟิวส์ขาดและพลั้งมือเลย… ฉันขอโทษ ถ้าแม่คุณต้องการความช่วยเหลือทางการแพทย์หรืออะไรก็ตาม ฉันจะจ่ายเอง ฉันขอแค่อย่างเดียว ขอให้พวกคุณเลิกยุ่งกับฉันเถอะ ได้โปรด หยุดบังคับให้ฉันต้องคอยรู้สึกสิ้นหวังสักที” แจ็คสันสูญเสียความสามารถในการเห็นอกเห็นใจธัญญ่าไปแล้ว “เลิกแสร้งทำเป็นว่ารู้สึกผิดได้แล้ว สิ่ง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 913 ความสิ้นหวังก่อให้เกิดความเต็มใจ
ธัญญ่าปิดประตูและเริ่มเล่าอดีตของเธอโดยไม่รอช้า “ตอนนั้นฉันยังเด็ก ประมาณสี่ขวบได้ เมื่อผู้คนเริ่มพูดกันว่าพ่อได้ฆ่าคนตาย “ตั้งแต่นั้นมาพ่อก็หายไปจากชีวิตฉัน แล้วแม่ก็ทิ้งฉันไป ฉันไม่เหลือใครนอกจากคุณปู่ ผู้คนรอบตัวฉันต่างกระตือรือร้นและมีความสุขที่จะคอยเตือนฉ้นว่าเป็นลูกสาวของฆาตกรทุกครั้งที่พวกเขาเจอฉัน พวกผู้ใหญ่จะคอยห้ามไม่ให้ลูก ๆ ของพวกเขามาเล่นกับฉ้น แล้วหลังจากนั้นพวกเขาก็ตีฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า พวกเขาปฏิบัติต่อฉันเหมือนเป็นขยะสังคม คุณปู่กลัวว่าทั้งหมดจะทำลายฉันจนเขายอมเสียเงินทั้งหมดที่เขาออมไว้เพื่อพาหนูย้ายออกจากบ้านเกิดและมาเช่าบ้านอยู่ในเมือง “ตอนนั้นฉันอายุแปดขวบแล้ว แต่ความบอบช้ำจากที่ถูกมองว่าเป็นเพียงลูกสาวของฆาตกรยังคงหลอกหลอนฉัน ฉันไม่อาจหลุดพ้นจากมันได้ ฉันพยายามจะเป็นคนดีมาโดยตลอด ฉันเชื่อฟังคำสั่งสอนของคุณปู่เสมอ ฉันยิ้มและปฏิบัติต่อทุกคนเป็นอย่างดีเพราะคุณปู่สอนไว้ว่า ไม่ว่าชีวิตของฉันจะเริ่มต้นแย่แค่ไหน ผู้ใดที่ยิ้มย่อมมีโชคมีลาภเสมอ เขาบอกว่าสักวันหนึ่งพระเจ้าจะยิ้มตอบฉ้นเช่นกัน… ฉันเป็นคนที่หนักเอาเบาสู้ตลอด คนประเภทที่จะไม่กลัวงานหนัก ๆ อย่างที่คนอื่นเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 914 ราวกับเซ็นสัญญากับปีศาจ
ธัญญ่าเดินออกมาจากห้องนอนตัวเองและพบว่าแจ็คสันได้หนีกลับไปแล้ว เธอทรุดตัวลงบนโซฟาอย่างท้อแท้ราวกับหุ่นกระบอกที่เชือกขาด ผ่านไปสักพัก ในที่สุดเธอก็ส่งข้อความไปหาผู้ชายที่โทรหาเธอเมื่อสักครู่: ‘ฉันอยากเจอคุณ’ ผู้ชายคนนั้นมาถึงที่หน้าห้องเธอเวลาบ่ายสามโมงตรง เขาสูงและยืนตัวตรงในขณะที่เขาฉายให้เห็นความหล่อเหลาของเขา แจ็คสัน เวสต์อาจสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้หญิงจำนวนมากจินตนาการว่าตัวเองได้อยู่กับเขา แต่ผู้ชายคนนี้ก็มีความดึงดูดของตัวเองเช่นกันธัญญ่าเคยเจอผู้ชายคนนี้แค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้น สามครั้งในนั้นเป็นช่วงที่พวกเขาต้องมีเซ็กส์เพื่อที่ในที่สุดเธอจะได้ท้องกับเด็กในครรภ์ของเธอตอนนี้ ครั้งอื่น ๆ ที่พวกเขาเจอกันเป็นช่วงระหว่างมื้ออาหารของทิฟฟานี่กับอเลฮานโดร สมิธใช่แล้ว ชายผู้นี้ไม่ใช่คนอื่นใดนอกจาก เจตต์ธัญญ่ายังคงเขินอายเมื่อคุยกับเขาอย่างเห็นได้ชัด ท้ายที่สุด เขาคือพ่อที่แท้จริงของเด็กในท้องเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้รู้จักเขาดีก็ตาม “ฟังนะ ฉันเอาเด็กคนนี้ออกและสารภาพกับพี่แจ็คสันได้ไหม? ฉันไม่เอาด้วยแล้ว เขาไม่มีวันอ้าแขนต้อนรับฉันอย่างอบอุ่น ฉันยอมแล้ว” เธอเริ่มบทสนทนาเจตต์มองเธอด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 915 ความเมตตาในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง
คืนนั้นธัญญ่าได้วางยาในเครื่องดื่มของแจ็คสัน นั่นเป็นเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมเขาถึงได้หมดสติอย่างถี่ถ้วน และจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะทำอะไรได้ นับประสาอะไรกับการมีเซ็กส์ ส่วนเลือดบนที่นอนนั้นเหรอ? ธัญญ่าได้จัดฉากมันเอาไว้เพื่อแผนของอเลฮานโดร เธอจึงต้องมีเซ็กส์กับเจ็ตต์ถึงสามครั้ง เป้าหมายก็คือทำให้ธัญญ่าตั้งครรภ์และทำให้มันเชื่อมโยงกับแผนการหลอกลวงให้สมจริงที่สุด หากเธอตั้งครรภ์ได้ไม่ทันเวลา ธัญญ่าก็ควรจะแสร้งมันจนกว่าเธอจะท้องจริง แม้แต่กรณีที่เลวร้ายที่สุด ถ้าธัญญ่าท้องไม่ได้ อเลฮานโดรก็มีแผนฉุกเฉินเตรียมไว้แล้วเธอมีความสุขและโล่งใจมากเมื่อเธอตั้งครรภ์ได้สำเร็จ แต่ตอนนี้ เมื่อมองย้อนกลับไป สิ่งที่เธอได้มาเป็นเพียงความผูกมัดตัวเองด้วยภาระที่เธอสร้างขึ้นเองเพื่อการตั้งครรภ์ของเธอและเพราะว่าเธอรู้สึกละอายเกินกว่าจะทำงานให้เอริกต่อไป ธัญญ่าจึงเลี้ยงชีพตัวเองด้วยเงินช่วยเหลือจากอเลฮานโดรหลังจากที่เธอลาออกจากงาน อเลฮานโดรเป็นผู้จ่ายค่าครองชีพของเธอ ซึ่งเป็นสาเหตุที่ความโหดร้ายของเขาจึงทำให้หญิงสาวตกใจมาก เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าชายผู้นี้จะตามล่าชีวิตของเธอทันทีที่เธอเริ่มสองจิตสองใจกั
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 916 เด็กนั่นไม่ใช่ลูกของเขา
ธัญญ่ากัดฟันและเหวี่ยงไม้นั้นไปที่ไหล่ของเจตต์ “เธอจะเกาหลังให้ฉันเหรอ?” เจตต์คำราม “เธอคิดว่าการต่อสู้กับแจ็คสันจะง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? หักกระดูกฉันเลย ฉันไม่ได้ช่วยเธอเพื่อให้พวกเราโดนจับได้นะ! เร็วเข้า!”ธัญญ่ารู้ว่าถ้าเรื่องนี้ถึงหูของอเลฮานโดร เจตต์จะต้องตาย กระดูกที่หักเทียบอะไรกับความตายไม่ได้เลย เธอฮึดสู้และตีเจตต์ด้วยกำลังทั้งหมดที่เธอมีโดยตั้งใจหลีกเลี่ยงหัวเขา “ได้ยัง? คุณเจ็บหรือเปล่า?” เธอตกใจจนอ้าปากค้างและจับที่หน้าท้องของเธอที่เจ็บเล็กน้อยจากการตีนั้น เจตต์ไม่ได้ตอบเธอ เขาคว้ากระปุกออมสินรูปหมูจากบนโต๊ะข้างเตียงของเธอและทุบมันใส่หัวตัวเอง เครื่องลายครามแตกเป็นชิ้น ๆ และหน้าผากของเจตต์ก็เริ่มเลือดออกทันที ธัญญ่าเบิกตากว้างจากความตกใจพลางเอามือปิดปากตัวเองไว้“ไป!”ธัญญ่าสั่นสะท้านจากเสียงคำรามของเจตต์ เธอเดินเซไปที่ประตูอย่างลำบากลำบน ขาของเธอเหมือนจะหมดแรง “คะ-คุณ… โอเคใช่ไหม? หนูจะไปแล้วนะ…” เจตต์โบกมือก่อนจะพิงกำแพงและจุดบุหรี่ธัญญ่ารวบรวมสติตนเองและรีบออกจากคอนโดราวกับว่ากำลังหนีจากความตายเจตต์มองดูผู้ชายสองคนที่นอนอยู่บนพื้นข้าง ๆ เขาและพ่นควันบุหรี่ เขาโ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 917 ถูกตีและอ้อนวอน
แจ็คสันไม่รั้งธัญญ่า ความยุติธรรมถูกกู้กลับคืนมาแล้ว มันไม่สำคัญหรอกว่าธัญญ่าจะไปไหน เขาเพียงแต่ถามเธอว่ามีใครได้บังคับให้เธอทำสิ่งนี้ไหมเพราะเขารู้สึกว่ามันยากมากที่เธอจะลงมือทำทั้งหมดนี้อย่างไร้ที่ติคนเดียว แต่ในเมื่อเธอปฏิเสธที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของพ่อเด็ก เขาก็จะไม่ถามต่อ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกโล่งอก... ธัญญ่ากลัวเกินกว่าจะกลับบ้าน เธอจึงเดินเถลไถลข้างนอกอยู่นานก่อนที่จะตัดสินใจว่าเธอจะไปพบอเลฮานโดรเอง เธอรู้ว่าหากเธอไม่ทำเช่นนี้ ทั้งเธอและเจตต์คงจะไม่รอด นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอจึงไม่ได้เปิดโปงอเลฮานโดรกับแจ็คสัน เธอจะต้องเก็บเรื่องนั้นไว้เพื่อความอยู่รอด ไม่อย่างนั้นความตายจะต้องมาเยือนเธอแน่นอน มือของเธอสั่นสะท้านเมื่อเธอโทรหาอเลฮานโดร เสียงที่เยือกเย็นดั่งปีศาจของเขาตอบมาว่า “หึ ช่างเป็นเซอร์ไพรส์อย่างยิ่ง เธอติดต่อฉันเองจริง ๆ ด้วย”“คุณอยู่ที่ไหน?” เธอถามพลางรวบรวมความกล้าทั้งหมดของเธอ “ฉันต้องการพบคุณ”“อยู่ตรงนั้นและอย่าไปไหน” อเลฮานโดรกล่าวอย่างใจเย็น “ฉันจะส่งคนไปรับ”หลังจากที่วางสายธัญญ่าก็นั่งลงกับพื้นพลางสั่นสะท้าน เธอยังคงรวบรวมความกล้าของเธอต่อไป ไหน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 918 คำมั่นสัญญาต่อความภักดี
ธัญญ่าเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ส่วนล่างของอเลฮานโดรพิการไม่ใช่เหรอ? แสดงว่าเขาหลอกหลวงมาโดยตลอดเลย! ร่างสูงของอเลฮานโดรดูเหมือนจะทำให้ทุกอย่างในห้องยิ่งมืดลง เขาเดินไปหาเจตต์และนั่งลงยอง ๆ “เห็นนั่นไหม? ผู้หญิงตัวเล็กอ่อนแอมาหาฉันเพื่อนาย มันรู้สึกอย่างไรเหรอ? พวกนายไม่ได้จะบอกฉันว่าพวกนายชอบกันใช่ไหม? พวกนายมีอะไรกันแค่สามครั้งเอง ฉันต้องใช้เวลาตั้งสามปีกว่าจะตกหลุมรักทิฟฟานี่ได้”เจตต์หายใจออกพลางส่งกลิ่นของเลือดออกมาด้วย “ผมผิดไปแล้วครับ… นายท่าน…” อเลฮานโดรตบหน้าเจตต์ที่เต็มไปด้วยเลือด “ดีแล้วที่รู้จักสำนึผิดหลังจากที่ทำผิด ไม่ต้องห่วง ชายแก่นั่นส่งนายให้มาคอยเป็นหูเป็นตาให้เขา ฉันจึงฆ่านายไม่ได้ง่าย ๆ หรอก เขาจะไม่มีวันยอมเสียตาของตัวเองแน่นอน บทเรียนนี้คงจะเพียงพอที่จะทำให้นายจำมันขึ้นใจแล้ว ไหนพูดสิธัญญ่า เธอต้องการอะไรจากฉัน? ทำไมฉันควรจะเชื่อว่าเธอจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับได้? ถ้าทิฟฟานี่รู้เข้าฉันจะเดือนร้อนมากเลยนะ…” ธัญญ่าลูบท้องที่แบนราบของเธอและพูดอย่างระมัดระวังว่า “ฉันสาบานว่าฉันจะไม่มีวันปริปาก ต่อให้ฉันต้องตายฉันก็จะไม่พูดอะไร! ฉันจะให้กำเนิดเด็กคนนี้ ถ้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 919 แอเรียนเริ่มจิ้น
แอเรียนปฏิเสธที่จะเชื่อว่าทิฟฟานี่ไม่ได้รู้สึกดีใจแม้แต่น้อย “มีคนเคยพูดว่าต้องการที่จะคืนดีกับแจ็คสันไม่ใช่เหรอ? โอกาสนั้นถูกทำลายเมื่อธัญญ่าหลอกพวกเรา ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นตั้งแต่แรก ทำไมเธอถึงไม่คว้าโอกาสนี้ล่ะ? เธอจะรอให้ผู้หญิงคนอื่นมาแย่งเขาไปอีกเหรอ? นี่ ฉันมีลูกชายแล้วนะ ทำไมฝั่งเธอยังเงียบอยู่เลยล่ะ? ฉันหวังว่าเธอจะรีบมีลูกสาวกับแจ็คสัน พวกเราจะได้ให้ลูก ๆ แต่งงานกัน” ทิฟฟานี่ยิ้มและตอบว่า “พักก่อน พวกเทรมอนต์มีอิทธิพลอย่างมาก เธอจะบอกให้ฉันใช้เธอเพื่อเพิ่มฐานะทางสังคมให้ตัวเองเหรอ? ไม่มีใครสามารถรับประกันเรื่องท้องได้หรอก เธอก็บอกให้ลูกชายของเธอรอก่อนสิ! ตอนนั้นฉันยังบ้าบิ่นและหุนหันพลันแล่นอยู่ แต่ตอนนี้ฉันมีเหตุผลมากขึ้นแล้ว ฉันเคยบอกว่าฉันอยากจะกลับไปคบกับแจ็คสันเมื่อไหร่? ฉันต้องหัดสงวนตัวมากกว่านี้ ฉันเป็นผู้หญิงนี้น่า! เอาล่ะ ฉันไม่มีเวลาคุยนานเกินไป ในที่สุดวันนี้ผู้อำนวยการก็มอบหมายงานให้ฉันทำสักที ฉันจะต้องทำงานล่วงเวลา ฉันไม่มีเวลามาจ้อจี้ ไว้คุยกันนะ" เมื่อวางสายแอเรียนก็จ้องไปที่แอริสโตเติลและพึมพำว่า “งั้นเราก็คงต้องรอแล้วแหละ พวกเราเป็นผู้
Bab terbaru
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
