ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่ามีมือมาวางบนท้องของเธออย่างอ่อนโยน สภาพจิตใจที่อ่อนไหวของเธอทำให้เธอสะดุ้งและตื่นขึ้นทันที เธอลืมตาขึ้นและได้รับการต้อนรับด้วยการจ้องมองอย่างเข้มข้นของมาร์คเมื่อตระหนักว่าพวกเขาอยู่ใกล้กันมากเกินไปเธอจึงผลักตัวเองออกจากเขา “คุณกลับมาทำอะไรที่บ้านเร็วขนาดนี้? ยังไม่บ่ายสามเลย สิ้นปีแล้วที่ออฟฟิศยุ่งไม่ใช่เหรอ?”มาร์คขมวดคิ้วกับปฏิกิริยาของเธอ “เธอไม่อยากเจอฉันเหรอ? ฉันกลับมาบ้านเพราะว่าฉันไม่สามารถหยุดคิดถึงเธอในสำนักงานและฉันซื้อหนังสือที่เธอต้องการมาให้ด้วย ที่ออฟฟิศก็ยุ่งแหละ แต่การได้อยู่กับเธอสำคัญที่สุด ฉันทำให้เธอตื่นหรือเปล่า?”เธอแปลกใจที่แมรี่มอบหมายให้เขาซื้อหนังสือของเธอ เธอส่ายหัว “ไม่… ฉันนอนเพียงพอแล้ว คืนนี้ฉันคงนอนไม่หลับถ้าฉันนอนต่ออีก ฉันกำลังจะไปเดินเล่น ถ้าคุณเหนื่อยก็พักผ่อนนะ”เมื่อเธอลุกขึ้นมาร์คก็ดึงเธอกลับลงไปเข้าอ้อมกอดเขาอย่างแม่นยำ แขนของเขาโอบเธอไว้แน่น “นอนกับฉันสักพักนะ… ฉันแวะไปเยี่ยมคุณย่าระหว่างทางกลับบ้านด้วย ฉันรู้ว่าเธอเองก็อยากไปด้วย แต่เธอไปไม่ได้ ดังนั้นฉันจึงไปเยี่ยมคุณย่าแทนเธอ”เขาไม่ได้บอกเธอว่าหญิงชราคนนั้นเป็นอย
มาร์คเงียบไป เขาใช้เวลาสักครู่ก่อนจะพูดอีกครั้งว่า “มันไม่จำเป็น มีแค่แจ็คสันเท่านั้นที่รู้ ในตอนแรกฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะเล่าให้คุณย่าฟังแต่ฉันรู้สึกว่าฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะเก็บการตายของลูกชายของเขาจากเขา อย่าถามเลยแอริ… มีบางสิ่งที่เลวทรามเกินกว่าที่เธอควรจะรู้”แอเรียนไม่แปลกใจกับผลลัพธ์นี้ เธอรู้ว่าเขาจะไม่บอกเธอ เธอจึงถามว่า “แม้ว่าฉันจะยอมกลับมาหาคุณ คุณคิดว่าเราจะอยู่ด้วยกันได้จริง ๆ เหรอ? ช่องว่างระหว่างเรานั้น… นั่นมันกว้างเกินไป แม้กระทั่งกับลูก มันยังมีอุปสรรคที่เราไม่สามารถผ่านไปได้”เขาเอื้อมมือออกไปและยกคางของเธอขึ้นพลางมองตรงเข้าไปในดวงตาของเธอ เขาจ้องตรงมาที่เธอและพูดว่า “ในเมื่อฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอกลับมาหาฉันแล้วทำไมเราจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ล่ะ? เธอจะรักหรือจะเกลียดฉันก็ได้ ฉันจะยอมทุกอย่าง ที่เหลือให้ฉันจัดการเอง ฉันจะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง ฉันรักเธอและฉันไม่เชื่อว่าเธอไม่ได้รักฉันเลย”เธอสามารถเห็นเงาสะท้อนของเธอในดวงตาของเขาและแสงที่ริบหรี่ คนเราเวลามีความรักตาจะสว่าง มันเป็นความจริง ความรักที่เขามีต่อเธอไม่มีที่สิ้นสุดและอยู่เหนือฤดูกาลต่าง ๆ มากมายอย่างไรก็ตาม
ล่วงเลยเวลามา 19.00 น. ทิฟฟานี่ขับรถของเธอไปจอดใกล้บริเวณที่อยู่อาศัยของเธอและอืดอาดยืดยาดอย่างลังเล ข้อมูลใหม่ที่นักสืบได้ส่งมาเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ มีบางอย่างผิดปกติกับแกรนท์ แจ็คสันตอนแรกเธอตั้งใจจะเชื่อสัญชาตญาณของแม่หรือทำความรู้จักกับแกรนท์เป็นการส่วนตัว อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุผลบางอย่าง ตาชั่งในใจของเธอเอียงไปทางนักสืบที่เธอไม่เคยพบมาก่อน เธอลังเลว่าจะขึ้นไปชั้นบนหรือไม่เพื่อแนะนำลิเลียนไม่ให้ออกเดทกับแกรนท์ เธอรู้ว่าเมื่อเธอพูดคำเหล่านี้ก็จะเกิดสงครามขึ้นอีก เธอไม่ต้องการให้ความสัมพันธ์ของเธอกับลิเลียนกลับไปเป็นเหมือนเดิมหลังจากลังเลอยู่นาน เธอก็พิมพ์ข้อความถึงนักสือบว่า : ข้อมูลของคุณถูกต้องหรือไม่? สิ่งนี้สำคัญมากสำหรับฉัน มีอะไรผิดปกติกับแกรนท์ แจ็คสัน? คุณช่วยอธิบายให้ละเอียดได้ไหม?คำตอบตามมาในไม่ช้า : 'ตอนนี้คุณนับเป็นลูกค้าเก่าของผมแล้ว คุณควรรู้ดีไม่ใช่เหรอว่าข้อมูลที่ผมให้ถูกต้องหรือไม่? ผมได้ตรวจสอบกรณีนี้อย่างถี่ถ้วนแล้ว และอย่างสุดความสามารถด้วย เพราะเราร่วมงานกันมาบ่อยครั้งแล้ว ผมไม่สามารถให้คำอธิบายโดยละเอียดแก่คุณได้ว่าทำไมแกรนท์
นักสืบส่วนตัวได้ส่งข้อความถึงเธออีกครั้ง มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับแกรนท์ ชายผู้นี้อาจดูเหมือนนักธุรกิจที่มั่งคั่งแต่ในความเป็นจริงเขามีหนี้สินท่วมตัวมานานแล้ว ออฟฟิศของเขาไม่มีอะไรเลยนอกจากฉากหน้ากับเบื้องหลังที่ว่างเปล่าและเขากำลังประสบปัญหาภาระจากหนี้สินอย่างหนัก รวมทั้งการหย่าร้างของเขาซึ่งก็เกิดจากปัญหาทางการเงินเช่นกัน ไม่นานหลังจากที่หย่าร้างเขาก็ตามจีบลิเลียน แม่ของเธอ เพื่ออะไรกัน? แกรนท์เองก็ไม่เคยโผล่หน้าของเขามาให้การช่วยเหลือสักครั้งในตอนที่ครอบครัวเลนกำลังเจอวิกฤตปัญหาล้มละลาย ตอนนี้มันอาจจะดูเหมือนว่าพวกเขาเกี่ยวพันและสนิทสนมกันอย่างใกล้ชิด แต่จริง ๆ แล้วมันเป็นเพียงแค่เปลือกนอกที่ผิวเผินเท่านั้นเธอมีความรู้สึกไม่ดีและไม่สามารถมาคิดถึงเรื่องอาหารการกินได้ เธอรีบขับรถออกไปเพื่อที่จะกลับบ้านตามที่คาดไว้ แกรนท์ยังอยู่ที่บ้านในวันนี้เช่นกัน ลิเลียนที่ไม่เคยชอบการทำอาหารและก็ทำอาหารอะไรไม่เป็นเลยจริง ๆ แต่วันนี้เธอกลับทำอาหารได้ ทิฟฟานี่ถึงขั้นตกใจเป็นอย่างมากและอารมณ์เสียในเวลาเดียวกัน ขนาดตัวเธอเองยังไม่เคยมีโอกาสได้ลิ้มรสอาหารของแม่ของเธอเองเลยด้วยซ้ำด้วยความประหลาดใจก
ทิฟฟานี่ลุกขึ้นยืน “ฉันขอถามอะไรหน่อย แม่รู้จักแกรนท์ดีแค่ไหน?”ลิเลียนเองก็โกรธพอ ๆ กัน “เขารู้จักกับพ่อของเธอมานานหลายปีแล้ว เขายังเคยอุ้มเธอตอนที่เธอยังเป็นทารกด้วย! ฉันจะไม่รู้จักเขาได้อย่างไร? เขาอาจจะไม่ใช่คนหน้าตาดีแต่เขาเป็นคนดี แค่นั้นยังไม่พออีกเหรอ? นอกจากนี้ เขามีภูมิหลังครอบครัวที่ดีด้วย ฉันจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องอนาคตของฉัน ฉันจะได้ไม่ต้องพึ่งพาเธอเพื่อความอยู่รอดด้วย!”ทิฟฟานี่โกรธจัดมากขึ้นเมื่อเธอได้ยินลิเลียนปกป้องแกรนท์ “ใช่ เขารู้จักพ่อมาหลายปีแล้ว แต่เพียงผิวเผินเท่านั้นไม่ใช่เหรอ? เขาอัปลักษณ์มากโดยไม่ต้องสงสัยเลย แต่ฉันจะไม่ตัดสินคนที่รูปลักษณ์ แม่ลองดูข้อเท็จจริงบางอย่างบ้าง เขาอยู่ที่ไหนตอนที่ครอบครัวของเราล้มละลายและต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด? เขาไม่เคยมาให้เห็นหน้า แม่ไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญไปหน่อยเหรอที่เขามาเคาะประตูบ้านเราตอนนี้? เขาน่ะเหรอ? ผู้ชายที่ดี? แม่ไม่รู้อะไรเลย! แม่รู้ไหมว่าเขาเพิ่งหย่าได้ไม่ถึงครึ่งปี? แม่รู้ไหมว่าทำไมเขาถึงหย่า? เขาบอกแม่ทุกอย่างแล้วเหรอ? เขามาอยู่ที่บ้านเราก่อนที่แม่จะแต่งงานกับเขาและยังนอนค้างคืนด้วย… แม่ไม่คิด
ตอนนี้ทิฟฟานี่ไม่ต้องการรบกวนแอรียนและธัญญ่าก็อยู่กับเอริก ดังนั้นเธอจึงไม่สะดวกที่จะมาพบทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ไม่สามารถกลืนความโกรธของตัวเองได้ในขณะนั้น ตอนนี้เธอต้องการโทรหานักสืบและขอที่อยู่บ้านของแกรนท์ จากนั้นเธอจะทำให้แกรนท์บอกความจริงด้วยตัวเอง โชคไม่ดีที่ลิเลียนทำโทรศัพท์ของทิฟฟานี่พัง ตอนนี้เธอจึงติดต่อใครไม่ได้เธอขับรถวนสองสามรอบและลงเอยที่หน้าบาร์ที่เธอเคยมาเป็นประจำโดยไม่รู้ตัว ณ จุดนี้ สิ่งที่เธอต้องการทำคือ ดื่มให้เมาเธอเดินเข้าไปในบาร์อย่างสบาย ๆ และนั่งลงที่โต๊ะตัวหนึ่ง จากนั้นเธอก็สั่งเครื่องดื่มจากพนักงานเสิร์ฟ เธอดื่มไปสองสามรอบแล้วก่อนที่พนักงานเสิร์ฟจะส่งไวน์ราคาแพงหนึ่งขวดให้เธอก่อนที่เธอจะทันได้สั่งใหม่อีกรอบ “คุณผู้หญิง สิ่งนี่มาจากคุณสมิธ เขาขอให้บอกคุณว่าให้ดื่มช้าลงหน่อย อย่าดื่มมากเกินไป มันไม่ดีต่อสุขภาพ”คุณสมิธ? ทิฟฟานี่นึกไม่ออกว่าเขาเป็นใคร “เขาเป็นใคร? ฉันรู้จักเขาเหรอ?”พนักงานเสิร์ฟก้มลงกระซิบข้างหูทิฟฟานี่ว่า “คุณสมิธเป็นเจ้าของของบาร์นี้ ดื่มให้สนุกนะคะ"เจ้าของบาร์นี้? ถ้าอย่างนั้นมันก็ไม่ได้แปลกเกินไปเพราะเธอเคยเป็นลูกค้าประจำและใช้เงินเป็น
คนขับก้าวไปข้างหน้าเพื่อพยุงทิฟฟานี่ “รถคุณอยู่ที่ไหน?”ทิฟฟานี่ชี้ไปทางข้างถนน “ตรงนั้น”คนขับตกตะลึง “ฉัน… ไม่เคยขับรถคันนี้มาก่อน…”ทั้งหมดที่ทิฟฟานี่ต้องในตอนนี้คือการกลับบ้านไปนอน “ไม่เป็นไร ขับช้า ๆ และคิดว่าเป็นรถธรรมดาแทนรถราคาแพง คุณไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินสักบาทหากคุณชนเข้ากับอะไร แค่ทำให้แน่ใจว่าฉันจะมีชีวิตอยู่รอดก็พอ”เมื่อได้ยินดังนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ช่วยทิฟฟานี่เข้าไปในรถของเธอโดยไม่ลังเลทิฟฟานี่คิดว่าแจ็คสันคงจะเข้านอนนานแล้วเมื่อเธอไปถึงที่วิลล่า ไวท์ วอเตอร์ เบย์แต่ไฟในห้องนั่งเล่นชั้นล่างยังคงเปิดอยู่ เมื่อเธอเดินเข้าไป เธอก็ต้องเผชิญกับแจ็คสันที่หน้าบูดเบี้ยวและจ้องมาที่เธอจากบนโซฟาเธอรู้สึกผิด “ทำไมคุณยังไม่นอน?” เธอถามด้วยเสียงกระเพื่อมเล็กน้อยแจ็คสันไม่ตอบ เขาเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยสีหน้าที่บูดบึ้งมากเธอบังเอิญเห็นอาหารที่ไม่ถูกแตะต้องบนโต๊ะ ซึ่งเขากลับมาบ้านเพื่อทำให้เธอ ในที่สุดเธอก็เข้าใจความโง่เขลาในการกระทำของตัวเองเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ของลิเลียนทำให้จิตใจของเธอขุ่นมัวด้วยความหงุดหงิด มันไม่สำคัญว่าเธอจะขายหน้าหรือไม่แต่เธอกำลังจะเป็นสมาชิกของครอบครัวเ
ทิฟฟานี่ตื่นตระหนก มันเป็นความตื่นตระหนกที่ไม่สามารถปกปิดด้วยแอลกอฮอล์ได้ เธอไม่คิดว่าเธอจะลงเอยและทำให้แจ็คสันโกรธแบบนี้ “อย่าเป็นแบบนี้… ฉันไม่ได้อยู่กับใครเลยจริง ๆ…”แจ็คสันไม่ตอบ เขายังคงทำหน้าบึ้งใส่เธอ เธอกังวลอยากจะหาทางออกแต่น่าเสียดายที่เธอไม่มีความคิดมากมาย ในความตื่นตระหนกของเธอ เธอผลักแจ็คสันลงบนเตียง “เชื่อฉันเถอะ… แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว… ฉันไม่ได้โกหกคุณ…”เขาผลักเธอออกไป “ลงไป! ผมเหนื่อยแล้ว ผมไม่อยากทะเลาะกับคุณแล้ว”เธอก้มลงโจมตีริมฝีปากของเขาพลางมองผ่านสายตาที่พร่ามัวของเธอ “ฉันรู้ว่าคุณเหนื่อย ฉันจะช่วยให้คุณผ่อนคลาย” จากนั้นเธอก็ค่อย ๆ เขยิบไปตามร่างกายของเขาโดยหยุดที่ท้องของเขา…แจ็คสันจะกังวลเรื่องความโกรธของเขาในตอนนี้ได้อย่างไร? หัวของเขากำลังกรีดร้องว่า 'ไม่!'"คุณกำลังทำอะไร? ผมไม่มีความสนใจที่จะมีเพศสัมพันธ์แบบเปื้อนเลือดระหว่างที่คุณมีประจำเดือนหรอกนะ ถ้าคุณเมาก็ไปนอนซะ เราจะคุยเรื่องนี้กันในตอนเช้า!”เธอละเลยเขา แอลกอฮอล์เป็นตัวขับเคลื่อนของความกล้าหาญ เธอรวบรวมสติและฝังศีรษะลงไปที่เป้าของเขาเขาอ้าปากค้างและเอื้อมมือออกไปจับที่ด้านหลังศีรษะของเธอ “ค