หน้าหลัก / โรแมนติก / เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ / บทที่ 672 ส่วนที่ดีที่สุดของการกินชาบูคือเพื่อนของคุณ

แชร์

บทที่ 672 ส่วนที่ดีที่สุดของการกินชาบูคือเพื่อนของคุณ

ผู้เขียน: สาวน้อยสุดจี๊ด
ในที่สุดข้อตกลงสุดท้ายก็คือมาร์คได้อนุมัติการไปกินชาบูของแอเรียนด้วยการประนีประนอมว่าเขาจะไปด้วย เขาไม่ได้ชอบชาบูขนาดนั้น แต่เขาก็ไปเป็นเพื่อนของแอเรียนอยู่ดี

ด้วยความไม่ต้องการที่จะมีบอดี้การ์ดที่มาในคราบของคนที่ขอไปด้วย แอเรียนจึงรู้สึกราวกับว่าเธอถูกผูกคอไว้และความตื่นเต้นของเธอก็ลดลงตามธรรมชาติ

แต่เมื่อเธอไปถึงที่หมายและเห็นทิฟฟานี่สะท้อนความรู้สึกของเธอ เธอก็พองตัวขึ้น ทิฟฟานี่ไม่ได้รับอิสระที่จะจัดปาร์ตี้อย่างหนักเช่นกันเพราะแจ็คสันมากับเธอด้วย

ในที่สุดธัญญ่าก็พาเอริกมาด้วย ผู้ซึ่งอาจจะแค่กำลังมองหาที่สำหรับฆ่าเวลาว่าง ดังนั้นการรวมตัวกันครั้งนี้จึงครบสมบูรณ์

ตั้งแต่ที่พวกเขาลงจากรถมือของมาร์คไม่เคยทิ้งตำแหน่งป้องกันที่วางไว้ที่เอวของแอเรียนเลย ซึ่งทำให้เกิดความสงสัยว่าเขาจะวางหญิงสาวไว้ตรงกลางฝ่ามือของเขาหรือไม่ถ้าเขาสามารถ นั่นไม่ใช่ทั้งหมด เขาหยุดระหว่างทุก ๆ สองสามก้าวด้วยคำเตือนว่า "ระวังด้วย พื้นลื่น"

แอเรียนพึ่งพาคำแนะนำของเขามากจนเธอค่อย ๆ ดูเหมือนว่าว่าเธออ่อนแอมากจนต้องอ่อนน้อมกับเธอ เมื่อถึงเวลาที่เธอนั่งลงหลังจากที่เดินมาเหมือนหอยทาก ทิฟฟานี่ก็พูดให้สะดุ้งตกใจว่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 673 ทิฟฟานี่ เลนเจอกับเอนเจิล เลน (ไม่เกี่ยวข้องทางสายเลือด)

    ดวงตาของแอเรียนจ้องไปที่มาร์คเป็นเวลาหนึ่งมิลลิวินาทีก่อนที่เธอจะก้มศีรษะลงและจดจ่อกับอาหารของเธอ ความคิดผุดขึ้นในใจเธอเหมือนระลอกคลื่นอีกครั้งที่มาร์คทำให้เธอหวาดกลัวด้วยการรับรู้ที่ผิดปกติของเขาราวกับว่าดวงตาของเขาลอดผ่านกระโหลกศีรษะของเธอตลอดเวลาและทำให้เขาสามารถอ่านความคิดทั้งหมดที่เกิดขึ้นในหัวของเธอได้ด้วย “ความช่วยเหลือ” ของเขา แอเรียนจึงทานอาหารจนอิ่มเอิบที่สุดเท่าที่เธอเคยกินมานับตั้งแต่ที่เธอตั้งครรภ์ ด้วยเหตุผลบางอย่างวันนี้เธอมีความอยากอาหารมากเป็นพิเศษเมื่ออาหารเย็นใกล้จะสิ้นสุด ทิฟฟานี่ก็ลากแอเรียนและธัญญ่าไปที่ห้องน้ำเธอรอไม่ได้ที่จะบ่นว่า “พระเจ้า ฉันคิดว่ามาร์คจะเสนอมาห้องน้ำด้วยแล้ว! แค่ดูโหมดพ่อบ้านที่ ‘ฉันต้องคอยระวังตัวตลอดเวลา!’ ที่เขาเป็นอยู่ตลอดการแฮงเอาท์นี้สิ ฉันเกือบจะเชื่อว่ามีอะไรเข้าสิงเขาเสียแล้ว! แต่พูดตามจริงนะ การดูเขาตอนนี้ทำให้ฉันนึกถึงวิธีที่วิลปฏิบัติต่อเธอในตอนนั้น”นี่เป็นครั้งแรกที่ทิฟฟานี่เห็นว่าแง่มุมหนึ่งของมาร์คเทียบเท่ากับวิลการกล่าวถึงชื่อนี้ทำให้แอเรียนเห็นภาพคน ๆ หนึ่ง แต่น่าเสียดายที่มันเป็นเพียงภาพเงาที่เบลอและไร้ตัวตน ดูเหม

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 674 ปรากฏตัว พูดคุยกัน สิ่งกระตุ้น เท่านั้นแหละเพื่อน

    แอเรียนขมวดคิ้วพลางดึงทิฟฟานี่ออกมาและตอบแทนเพื่อนเธอว่า “เรื่องนั้นกับอีธานจบลงไปนานแล้วเอนเจิล… และด้วยเหตุผลที่ดีด้วย ทิฟฟานี่ดีเกินสำหรับไอ้บ้านั่นมาก และเธอเพิ่งหมั้นกับแจ็คสัน เวสต์ด้วย ซึ่งเมื่อพิจารณาจากการที่เธอบริโภคข่าวโลภ ๆ แบบนี้ ฉันแน่ใจว่าเธอคงเคยได้ยินชื่อนั้นใช่ไหม? หากเธอติดต่อกับทิฟฟานี่เร็วกว่านี้ ทิฟฟ์ก็คงจะชวนเธอไปงานหมั้นด้วยแล้ว”จริง ๆ แล้ว ก่อนที่แอเรียนจะพูด เอนเจิลไม่รู้เลยว่าเธออยู่ในห้องน้ำด้วย แต่ตอนนี้ ความสนใจของเธอได้หันไปที่บุคคลที่โด่งดังที่สุดในฐานะผู้หญิงของมาร์ค เทรมอนต์ เอนเจิลรู้ดีถึงเรื่องราวของแอเรียน เพราะเธอเสพข่าวอีกแล้วนั้นเองเธอสำรวจมองแอเรียนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสัย “โอ้ ไม่! ฉันพลาดงานหมั้นหรอกเหรอ ช่างน่าเสียดาย! อยากรู้อยากเห็นใช่ไหม? ทั้งเธอและทิฟฟานี่ลงเอยด้วยการแต่งงานกับคนที่ไม่ใช่คนที่คุณรักตั้งแต่แรก ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นอีกครั้งว่าไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่แน่วแน่ ฉันสงสัยจัง ตอนนั้นเธอคบกับวิล ซีวานใช่ไหม? มีคนปล่อยรูปถ่ายส่วนตัวเหล่านั้นที่เธอสองคนถ่ายด้วยกันด้วย แต่ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนนี้พวกมันได้หา

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 675 ข้อห้าม

    “ถ้าเป็นกรณีนี้ มันคงจะดีกว่าถ้าเธอเพียงคิดว่าเขาตายไปแล้ว” แอเรียนกล่าวพร้อมยืดปลอกคอของทิฟฟานี่ “การจมอยู่กับอดีตจะไม่มีประโยชน์ใด ๆ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือชีวิตที่มีความสุขของเธอกับแจ็คสัน ทุกสิ่งทุกอย่างได้สูญหายไปกับกาลเวลาแล้ว ที่สำคัญกว่านั้น อนาคตของเธอจะไม่ถูกรบกวนจากคนเลวนั่นอีกแล้ว เขาไม่สามารถทำร้ายเธอได้อีกต่อไป”ในเวลานี้เองที่ประตูห้องเล็ก ๆ ถัดไปเปิดออกและเผยให้เห็นธัญญ่าที่กำลังเดินออกมา “อ-เอ่อ หนู…! หนูจะพูดว่า...” เธออึกอัก “หนูไม่ได้ยินอะไรเลย! หนูหมายถึง… อืม หนูขอโทษที่อาจจะได้ยินอะไรนิดหน่อย?”ทิฟฟานี่วางมือบนหน้าผากของตัวเอง “อุบส์ ฉันเกือบลืมเธอไปเลย เธอซ่อนอยู่นานมาก ฉันเกือบคิดว่าเธอตกชักโครกไปแล้วด้วยซ้ำ ไม่ต้องคิดมาก ถ้าเธอได้ยินอะไร แล้วไงล่ะ? ฉันเคยคบใคร แอเรียนเคยคบใคร ใครจะสน? ยังไงก็ตาม เราไปกันเถอะ ถ้าเราไม่ออกไปจากที่นี่เร็ว ๆ นี้ คุณเทรมอนต์จะต้องบุกเข้ามาอย่างเอฟบีไอแน่นอน!”ธัญญ่าพยักหน้าเห็นด้วยเงียบ ๆ เธอไม่กล้าที่จะออกมาตอนที่การสนทนาเริ่มต้นขึ้นเพราะทั้งแอเรียนและทิฟฟานี่ไม่เคยพูดถึงความลับในอดีตเหล่านั้น เธอกล้าออกมาข้างนอกหลังจ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 676 มาร์คใจอ่อน

    เมื่อเห็นว่าเขาไปนอนบนเตียงจริง ๆ เธอก็ผ่อนคลาย แต่เธอยังคงตกใจอยู่ เธอไม่ชินกับการต้องเปิดประตูทิ้งไว้ระหว่างที่อาบน้ำ แม้ว่าประตูห้องน้ำจะค่อนข้างโปร่งใสแต่ก็มีหมอกหนาที่สามารถปกปิดร่างของเธอตอนอาบน้ำได้ แต่ตอนนี้ เมื่อประตูเปิดอยู่ เธอก็รู้สึกอึดอัดแม้ว่าเขาจะไม่ได้มอง...เธอปิดประตูลงอีกเล็กน้อยตอนที่เขาไม่ได้มองพลางทิ้งช่องไว้ที่ประตูเพียงครึ่งเดียวเมื่อเธออาบน้ำเสร็จมาร์คก็ปิดไฟและนอนลง ความมืดจะทำให้นอนหลับได้ง่ายกว่าแอเรียนอารมณ์ดีอย่างประหลาดและไม่รู้สึกง่วงนอนเลย อาจเป็นเพราะเธอได้กินของที่เธอต้องการจริง ๆ หลังจากที่ไม่มีความอยากอาหารมาเป็นเวลานาน แล้วได้อาบน้ำอย่างสดชื่นหลังจากนั้นด้วย มันเป็นวันที่หนาวเย็นในฤดูหนาวและผ้าห่มก็ทำให้รู้สึกดีและอบอุ่น ไม่มีอะไรสบายไปกว่านี้อีกแล้ว ทำให้คน ๆ หนึ่งสามารถโยนความกังวลใจทิ้งไปและเพียงแต่เพลิดเพลินกับความสงบและความเงียบนั้นจู่ ๆ มาร์คก็เอื้อมมือออกไปกอดเธอ “ฉันขอโทษ”แอเรียนตัวแข็งทื่อ เธอคิดว่าเขากำลังเดือดปุด ๆ และคงจะดีขึ้นหลังจากที่ได้นอน หรือถ้าเขาเปิดปากพูดมันก็คงเป็นการทะเลาะวิวาทกัน แต่ที่ทำให้เธอแปลกใจคือคำขอโทษ เธ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 677 ท้องไม่ดี

    เธอพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อหายใจให้นิ่งราวกับว่าเธอหลับไปแล้ว เธอคิดว่าเขาคงจะหยุดหลังจากที่ขโมยจูบไปสองสามครั้งแต่มือของเขาก็เริ่มซุกซน จิตใจของเธอวุ่นวายมาก นี่มัน… ปกติหรือเปล่า? พวกเขาเป็นสามีและภรรยากันอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคยลึกซึ้งกันเสียหน่อย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขา… แอบทำกับเธอแบบนี้“แอริ?” เขาเรียกชื่อเธอออกมาอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงนั้นไม่ดังพอที่จะปลุกเธอ เขาเพียงแค่พยายามจะตรวจสอบดูว่าเธอหลับแล้วอยู่หรือยังแอเรียนคิดหนักว่าจะปฏิบัติตามดีหรือไม่หรือเธอควรบอกเขาไปว่าเธอยังคงตื่นอยู่... ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิด เขาก็ดำเดินต่อไปอีกเล็กน้อยแล้วจูบเธอที่ริมฝีปาก ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าบางทีมันอาจจะไม่ใช่ความคิดที่ดีที่สุดที่จะมองเขาจากมุมมองที่เธอเคยมีในอดีต ไม่ว่าพวกเขาจะห่างเหินกันแค่ไหนแต่เขาก็ยังเป็นผู้ชาย พวกเขาแทบจะไม่มีเพศสัมพันธ์กันเลยแม้จะแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว มันเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาที่จะมีความต้องการบางอย่างใช่ไหม?มาร์ครู้สึกประหลาดใจที่เธอยังคงตื่นอยู่ เพราะหลังจากที่ตั้งครรภ์เธอก็มักจะผล็อยหลับไปทันทีและนอนหลับเป็นตายเสมอ เขาตัวแข็งและดึงเธอเข้าไ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 678 ความสมบูรณ์แบบชั่วคราว

    เช้าวันรุ่งขึ้น มาร์คเดินลงไปข้างล่างด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แมรี่ที่เห็นว่าเขาดูมีความสุขมากจึงถามว่า “วันนี้มีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นเหรอนายท่าน? เช้านี้นายท่านอารมณ์ดีเชียว นายหญิงตื่นหรือยังคะ? ให้ฉันไปเรียกเธอมาทานอาหารเช้าไหม?”มาร์คยืดจัดเนคไทให้ตรง “ไม่มีอะไรมาก ผมแค่ชอบอากาศวันนี้ เธอตื่นแล้ว ไปบอกให้เธอลงมาเลย”แมรี่มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสงสัย หิมะกำลังตก อากาศแบบนี้ดีตรงไหน?แอเรียนตัวสั่นเมื่อเธอลงมาถึงชั้นล่าง เธอสงสัยว่าใครเปิดประตูที่ชั้นล่างทิ้งไว้ เกล็ดหิมะปลิวไปตามอากาศที่เย็น แมรี่รีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว “คุณหนาวเหรอ? ใส่เสื้อผ้าเพิ่มอีกสักชั้นเถอะค่ะ คุณคงไม่อยากเป็นหวัดหรอก เมื่อคุณยังเล็กคุณมักจะสวมเสื้อผ้าบางไปโรงเรียนในช่วงฤดูหนาวเสมอ ดังนั้นคุณจะเป็นหวัดทุกฤดูหนาวและจะฟื้นตัวหลังจากที่ฤดูกาลเปลี่ยนไปเท่านั้น ร่างกายของคุณอ่อนแออยู่เสมอและคุณมีแต่จะอ่อนแอลงเท่านั้น คุณจะต้องใช้เวลานานหลายปีกว่าคุณจะกลับมาสุขภาพแข็งแรงเหมือนเดิม”แอเรียนเหลือบมองไปที่มาร์ค แน่นอนว่าสีหน้าเขาเปลี่ยนไปแล้ว เขารู้ว่าเขาเคยใจร้ายกับเธอแค่ไหนใช่ไหม? เขาจะไม่มีวันให้อะไรดี ๆ กับเธอเว

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 679 การมาเยี่ยมโดยเซอร์ไพรส์ของแขกที่คาดไม่ถึง

    “แอริ นายท่านดูเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเลยนะ เธอได้สังเกตไหม?” จู่ ๆ เสียงของแมรี่ก็ดังขึ้นจากด้านหลังเธอแอเรียนกลับมารู้สึกตัวและตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ไม่ มันหนาวเกินไป ฉันรู้สึกไม่อยากจะขยับเขยื้อนตัวเลย ฉันจะขึ้นไปนอนต่อนะ อ้อ ถ้าเฮนรี่ออกไป บอกให้เขาไปเอาหนังสือมาให้ฉันสักสองเล่มด้วยนะคะ เอาแบบที่ฉันอ่านอยู่ประจำนั้นแหละ คุณบอกให้เขามาถามฉันก็ได้ถ้าเขาไม่แน่ใจ”แมรี่ตอบด้วยเสียงฮึดฮัดและรอให้แอเรียนขึ้นไปชั้นบนก่อนที่เธอจะโทรหามาร์ค “นายหญิงอยากได้หนังสืออีกสองเล่ม ท่านช่วยนำมันมาให้ตอนท่านกลับบ้านได้ไหม? เอาแนวที่เธออ่านอยู่ประจำนั้นแหละค่ะ นายหญิงเพิ่ง…โอเค”ที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าวันนี้แจ็คสันบังคับให้ทิฟฟานี่อยู่บ้าน อันที่จริงเธอไม่ได้เจ็บท้องแล้วแต่เธอไม่สามารถเอาชนะการยืนกรานของเขาได้เธอจำได้ว่าเธอไม่ได้ไปที่บ้านของตัวเองมาระยะหนึ่งแล้ว ลิเลียนอยู่คนเดียวและทิฟฟานี่ก็ไม่ค่อยได้ติดต่อเธอ ทิฟฟานี่ควรจะไปเยี่ยมเธอทิฟฟานี่ขับรถกลับเข้าไปในคอนโดมิเนียม ขึ้นลิฟต์และขึ้นไปที่ชั้นบนอย่างสบาย ๆ เธอได้ซื้ออาหารเช้าสุดโปรดของลิเลียนและของขวัญให้เธอด้วย ขณะที่ทิฟฟานี่เปิดประต

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 680 ผู้ชายคนใหม่ของลิเลียน

    ทิฟฟานี่รู้จักนิสัยประจำวันของแอเรียนดี แอเรียนจะไม่สามารถกลับไปนอนต่อได้อีกหากเธอได้ตื่นนอนแล้ว “ได้ ฉันจะขึ้นไปดูข้างบนนะคะ”ทิฟฟานี่เคาะประตูแล้วเปิดเข้าไป แอเรียนประหลาดใจ “ทิฟฟ์? วันนี้เธอไม่ทำงานเหรอ?”ทิฟฟานี่นึกถึงฉากที่เธอเจอที่บ้าน เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ “ลงมาข้างล่างหน่อย ฉันมีเรื่องจะบอกเธอ ฉันจะไม่ก้าวเข้าไปในห้องของเธอเพราะผู้ของเธอกลัวเชื้อโรค ฉันไม่อยากให้เขารำคาญฉัน”แอเรียนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับโรคกลัวเชื้อโรคของมาร์คเช่นกัน เธอจับมือทิฟฟานี่และเดินไปที่ห้องนั่งเล่นชั้นล่าง “ว่าไง? เธอดูกังวลแต่เช้าเลย”“ฉันไม่ได้กลับไปเยี่ยมแม่ที่บ้านมาพักหนึ่งแล้ว เมื่อเช้านี้ฉันเลยคิดว่าจะไปเยี่ยมเขา” ทิฟฟานี่พูดด้วยสีหน้าที่ขุ่นเคือง “ฉันยังเอาอาหารเช้าและของขวัญไปให้แม่ด้วยเพราะกลัวว่าแม่จะบ่นว่าฉันลืมแม่หลังจากที่เจอผู้ชาย เธอรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น? แม่ไม่จำเป็นต้องจู้จี้ฉันอีกต่อไปและฉันไม่คิดว่าแม่จะว่าอะไรฉันถ้าฉันไม่กลับบ้าน เพราะเขามีผู้ชายอยู่ที่บ้าน! ฉันไม่ได้เห็นผู้ชายคนนั้น ฉันเห็นแค่รองเท้าคู่หนึ่งที่ประตู ฉันเลยรู้สึกเศร้านิดหน่อย”แอเรียนผงะเมื่อเธอฟัง “เ

บทล่าสุด

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ

    แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน

    เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น

    อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ

    ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1266 เล่นใหญ่

    ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ

    ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา

    ”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า

    หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว

    หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status