บทที่ 648 ไม่ว่าทะเลจะลวงตาแค่ไหนก็ตาม เบอร์นาเด็ตต์ลวงตายิ่งกว่านั้น

ทิฟฟานี่หันหลังแล้วเดินจากไป คราวนี้ตาของเธอแห้งไม่เหมือนกับก่อนหน้านี้ น้ำตาของเธอได้ไหลรินเมื่อตอนที่เธอรอให้เขากลับบ้าน...

“เธอไม่ใช่เมียน้อยของผม เธอเป็นเมียน้อยของพ่อผม!”

เสียงฝีเท้าหนักของทิฟฟานี่หยุดลง แน่นอนว่าเธอไม่ได้และไม่มีวันคาดคิดสิ่งนั้นอย่างแน่นอน

เธอหันกลับไปเผชิญหน้าแจ็คสันด้วยสีหน้าที่ไม่เชื่ออย่างน่าสังเวช ความคิดแรกของเธอคือ นี่ต้องเป็นเรื่องโกหกอีกเรื่องหนึ่ง แต่การผลักพ่อของเขาเข้าไปในกองไฟคงจะไร้ยางอายเกินไปแม้แต่สำหรับเขา นั่นไม่ได้นับความจริงที่ว่ามันฟังดูไร้สาระเกินกว่าจะเชื่อได้ นั้นหมายความว่าแจ็คสันกำลังพูดความจริง…ใช่ไหม?

“เมียน้อยของพ่อคุณ? ทำไมเมียน้อยของพ่อคุณถึงเอาแต่บดขยี้คุณอยู่เรื่อย ๆ ล่ะ?” ทิฟฟานี่ถามอย่างสงสัย “ทำไมคุณถึงไปเยี่ยมเธอที่โรงแรมที่เธอพัก? ทำไมเธอถึงไม่กินบุฟเฟ่ต์อาหารเช้าของโรงแรมห้าดาวแทนการยืนกรานให้คุณไปส่งอาหารเช้าให้เธอเอง ซึ่งในความเป็นจริงแล้วคุณก็ได้ทำตามที่เธอขอ! แล้ววันนั้นในห้าง ฉันเห็นคุณสองคนอยู่ด้วยกัน! และเสื้อโค้ทขนสัตว์โง่ ๆ ที่เธอใส่อยู่ก็ถูกซื้อในวันนั้นด้วย! คุณยังผลักเธอแนบประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย พระเจ้